Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang... deel 4
maandag 31 mei 2010 om 21:37
Een paar maanden verder, maar er is weer zo veel gebeurd.
Met mij, maar ook in de levens van alle lieve vrouwen die hier meeschrijven. Over kanker, leven met kanker, de angst voor zieker worden, maar ook over vlinders, het leven, vakanties in Thailand, konijnen, een baan zoeken, kinderen en familie, trouwen (of nog niet!) en andere zaken
Ik hoop dat dit vierde deel net zo'n prachtig, warm, open, gezellig en mooi deel wordt als de drie vorige delen.
Deel 3: Ik ben zo bang... deel 3
Met mij, maar ook in de levens van alle lieve vrouwen die hier meeschrijven. Over kanker, leven met kanker, de angst voor zieker worden, maar ook over vlinders, het leven, vakanties in Thailand, konijnen, een baan zoeken, kinderen en familie, trouwen (of nog niet!) en andere zaken
Ik hoop dat dit vierde deel net zo'n prachtig, warm, open, gezellig en mooi deel wordt als de drie vorige delen.
Deel 3: Ik ben zo bang... deel 3
zondag 25 juli 2010 om 10:19
Ik was gisteravond ineens weg, maar dat krijg je met die moeheid. ik heb tot 9 uur geslapen, heerlijk!
Ik voel me steeds beter, en ik heb deze week geen chemo!
Zoeb, wat fijn dat je zo'n leuke tijd hebt gehad rond je verjaardag.
En ik zat eigenlijk al te wachten tot Saar een keer écht op haar nummer gezet zou worden door Sedi. het lijkt zielig, maar het kan gewoon niet dat een pupje van nog geen drie maanden de dienst uitmaakt. Dat moest een keer misgaan en dat is nu dus gebeurd. Zoals Francisca al schrijft: zielig, maar noodzakelijk!
Hoe is ze nu? Wat rustiger, of weer op oorlogspad tegen Sedi?
Phoehee, wow, wat een koopje dat jasje!!! Daar kun je zo blij mee zijn hè, meer dan 200 Euro "bespaard". Ik hoop dat je er snel weer in past, in je nieuwe aanschaf!
Gelukkeling, ik zie niet zoveel in de theorie dat linkshandigen de helft van een tweeling zijn.
Ik ken een tweeling die allebei linkshandig zijn, dus dat zou betekenen dat dat eigenlijk vier (!) kindjes geweest zouden zijn?
Maar goed, je weet het niet, alleen klinkt het voor mij niet logisch.
Ro en ik gaan zo weg, naar een houthakkersfeest hier in de buurt Serieus, vanaf 14u is er een wedstrijd tussen de sterkste houthakkers, zo'n feest is het.
En misschien gaan we ook nog de zilvermijn bezoeken die daarnaast ligt; we hebben zin er even uit te gaan.
Het is 17° maar zonnig, dus een perfecte dag om lekker iets te gaan doen.
Ik voel me steeds beter, en ik heb deze week geen chemo!
Zoeb, wat fijn dat je zo'n leuke tijd hebt gehad rond je verjaardag.
En ik zat eigenlijk al te wachten tot Saar een keer écht op haar nummer gezet zou worden door Sedi. het lijkt zielig, maar het kan gewoon niet dat een pupje van nog geen drie maanden de dienst uitmaakt. Dat moest een keer misgaan en dat is nu dus gebeurd. Zoals Francisca al schrijft: zielig, maar noodzakelijk!
Hoe is ze nu? Wat rustiger, of weer op oorlogspad tegen Sedi?
Phoehee, wow, wat een koopje dat jasje!!! Daar kun je zo blij mee zijn hè, meer dan 200 Euro "bespaard". Ik hoop dat je er snel weer in past, in je nieuwe aanschaf!
Gelukkeling, ik zie niet zoveel in de theorie dat linkshandigen de helft van een tweeling zijn.
Ik ken een tweeling die allebei linkshandig zijn, dus dat zou betekenen dat dat eigenlijk vier (!) kindjes geweest zouden zijn?
Maar goed, je weet het niet, alleen klinkt het voor mij niet logisch.
Ro en ik gaan zo weg, naar een houthakkersfeest hier in de buurt Serieus, vanaf 14u is er een wedstrijd tussen de sterkste houthakkers, zo'n feest is het.
En misschien gaan we ook nog de zilvermijn bezoeken die daarnaast ligt; we hebben zin er even uit te gaan.
Het is 17° maar zonnig, dus een perfecte dag om lekker iets te gaan doen.
zondag 25 juli 2010 om 10:28
Ik moet volhouden kijk wat opleiding kost. Moet ze nog laptop echt hoor. Ik schrik ervan het kost. En sparen kwam niet van mijn verleden schulden van ex man. Tja ging net aan goed. En steeds beter maar tjonge je schrik je steeds moet betalen. Maar goed ik werk dus zo gaat wel. Man vindt ook erg net na zo zware tijd dit moet doen. Maar nee wil mijn kinderen geen schulden mee starten. En doe alles hun goed op rails te zetten. Zodat ze schoon schip hebben voor vaart en koers in hun leven. En merk erg mijn kids erg waarderen. In weekend help ook iedereen mee. En vakantie gelukkig. Mis de gewone dingen. Lekker op bak liggen niets moeten doen. Op werk beloofd steeds contract wordt steeds uitgesteld dar baal ik van. Dus nog steeds uitzendkracht. Heb zat steeds aan lijntje wordt gehouden. Kom goed hoor ik steeds. Tja maar goed afwachten maar. Ach spijt weet niet hoor die borst tja het is nu eenmaal zo. Ben echt vakantie toe ja. Ik werk al tijde zeker ruim 44 uur. En contract zou 36 uur worden. Middag vrij als niet hoef overwerken. Klink raar zelfde gevoel met chemo. Je lig te wachten op wat dat je wakker wordt. Dat weer lichter wordt in fase dat je denk ik wil dit niet. Je wordt geleefd was mijn fase met die borstkanker erg. Soms was ik zo boos. Omdat ineens teveel tijd kreeg over dingen in mijn leven. Toen mijn fam tja heb gewoon niet punt uit. En moeder tja zwaar liegen nageestig. Soms snap niets van mensen zo kunnen zijn. Maar oke probeer beste uit te halen. En mijn gedichten is als ademhalen zonder ben ik er niet meer. Het is wie ik werkelijk ben. Ik hou niet van dit geld land. Erg ik zeg maar mis soms tijde in coma lag niet hier meer. De druk weg daar waar echt thuis voel. Weet niet mag zeggen en over heimwee zo niet mag praten. En dankbaar echt wel ben nu wel liefde ken mijn dierbare als jullie. En ik wil best leven genieten hoor. Maar als kind had ik dit al een dromer die op deze aarde niet thuis hoor. Maar zat er over want ben geen type voor opgeven. Man help ook stik veel mee en kook altijd nu. In weekend samen. Want kom kapot moe steeds thuis ook hitte speel parten. Huilen is goed robo weet je. Moet eruit gewoon. Huilen zelf gevoel geen tijd voor heb. Gelukkig lang weekend robo. Echt liefs iedereen. Tja over miskramen ken het verdriet ook. En kunnen zeggen dan moet zo zijn. Maar dat wilde niet horen voelde leeg zo leeg. Of is beter zo echt brr kippenvel. Tja joh denk zeg niets ben er gewoon. Dat afbijten is goed zoebie voor grensen hoe zielig dan ook. Zo wordt roedel afgesteld erg gezond. Als maar niet doorbijt dat mag niet. Maar prima zo. Nou gisteren ziek moet overgeven. Tja warmte vast nu wordt koeler gelukkig
zondag 25 juli 2010 om 10:33
goedemorgen
ik was ook weer wakker. Klinkt als een heerlijke middag Bo, ik vind dat altijd wel leuke zulke feesten. Al is het omdat het zo heerlijk kneuterig is
Leuk hoor poehee zo een aankoop. G-star heeft altijd hele leuke dingen maar ze zijn buiten de uitverkoop zo duur.
Zoebie, wat goed dat Sedi Saar even op haar nummer heeft gezet en wat een heerlijke avond heb je gehad. Met leuke kadootjes
Gelukkeling, als jij je goed voelt in zo een broek kan het nog. Waarom altijd maar de mening van anderen volgen. Hij zal je vast waanzinnig staan
Wij hebben gisteren een barbecue gehad in plaats van gourmetten. Nu vind ik het allebei best lekker als er maar vis en veel groenvoer is. Alleen was dat er niet. Vooral veel vlees (en dan vooral veel gruwelijke speklappen). Gelukkig had itsman een courgette uit eigen tuin en die heb ik bijna helemaal opgegeten.
ik was ook weer wakker. Klinkt als een heerlijke middag Bo, ik vind dat altijd wel leuke zulke feesten. Al is het omdat het zo heerlijk kneuterig is
Leuk hoor poehee zo een aankoop. G-star heeft altijd hele leuke dingen maar ze zijn buiten de uitverkoop zo duur.
Zoebie, wat goed dat Sedi Saar even op haar nummer heeft gezet en wat een heerlijke avond heb je gehad. Met leuke kadootjes
Gelukkeling, als jij je goed voelt in zo een broek kan het nog. Waarom altijd maar de mening van anderen volgen. Hij zal je vast waanzinnig staan
Wij hebben gisteren een barbecue gehad in plaats van gourmetten. Nu vind ik het allebei best lekker als er maar vis en veel groenvoer is. Alleen was dat er niet. Vooral veel vlees (en dan vooral veel gruwelijke speklappen). Gelukkig had itsman een courgette uit eigen tuin en die heb ik bijna helemaal opgegeten.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
zondag 25 juli 2010 om 11:06
Nou, we gaan toch niet naar het houthakkersfeest want Ro is te moe.
Die heeft geen zin, helaas, dus we blijven thuis.
Ik vind het wel jammer, ik hou ook wel van zo'n boers feest, Its!
Geniet je een beetje van je twee vrije dagen? Ondanks de speklappen? (brrrr, speklappen)
Anita, het is precies wat je zegt, een geldwereld. En dat betekent in jouw geval dus dat je heel, heel veel opzij moet zetten om je kinderen te kunnen geven wat je ze wil geven: een opleiding, een goede start.
Maar het gaat inderdaad ten koste van heel veel, want als je jezelf niet meer kunt ontspannen, als je geen tijd meer hebt om aan jezelf toe te komen, dan verlies je heel veel.
Ik zie het ook aan Ro; die werkt zo hard en zo veel, terwijl er op het thuisfront zo veel speelt, dat hij er uitgeput van raakt.
Ik ben blij te lezen dat je kinderen het waarderen, en dat zowel je man als zij je helpen met alles, want dit kun je niet eeuwig volhouden.
Het is al bijna augustus, bijna vakantie! En wat zal je daarvan gaan genieten
Die heeft geen zin, helaas, dus we blijven thuis.
Ik vind het wel jammer, ik hou ook wel van zo'n boers feest, Its!
Geniet je een beetje van je twee vrije dagen? Ondanks de speklappen? (brrrr, speklappen)
Anita, het is precies wat je zegt, een geldwereld. En dat betekent in jouw geval dus dat je heel, heel veel opzij moet zetten om je kinderen te kunnen geven wat je ze wil geven: een opleiding, een goede start.
Maar het gaat inderdaad ten koste van heel veel, want als je jezelf niet meer kunt ontspannen, als je geen tijd meer hebt om aan jezelf toe te komen, dan verlies je heel veel.
Ik zie het ook aan Ro; die werkt zo hard en zo veel, terwijl er op het thuisfront zo veel speelt, dat hij er uitgeput van raakt.
Ik ben blij te lezen dat je kinderen het waarderen, en dat zowel je man als zij je helpen met alles, want dit kun je niet eeuwig volhouden.
Het is al bijna augustus, bijna vakantie! En wat zal je daarvan gaan genieten
zondag 25 juli 2010 om 11:57
Fien is een wonder Zoeb, zeg dat wel schat.
Poehee, o, wat lief, dat met die sokken en dan een foto van je jongen (ja, jongen?) als hij er net is, krijg het er koud van! Heel leuk. Fijn dat het opschiet denk ik he voor je?
Bo, heerlijk, zo lang slapen en in je eigen bed. Daar ben ik persoonlijk weer even erg dankbaar voor na twee weken luchtbed.
Geen chemo komende week. Zalig....Moet je wel hospitaliseren, ergens heen en zo? Of heb je even vrij van alles?
De campingtippen volgen nog, eerst doe ik even verslag van een uitermate taaie avond die ik achter de rug heb.
De viering van de verjaardagen van mijn hoogbejaarde schoonouders was een waar festijn dit jaar. Tenminste, dat was de bedoeling en misschien dat het door de aanwezigen ook zo werd ervaren, ikzelf heb me er doorheen moeten worstelen als door een vervelende, langdradige werkdag.
Het feest vond plaats in een werkelijk schitterend dorp in de provincie Utrecht, alwaar een nogal sfeerloos zaaltje met rommelige tuin was afgehuurd om een en ander te laten gebeuren. Dat we de locatie bereikt hadden werd duidelijk toen er allerhande rolstoelen, rollatoren en ouderen, ondersteund door iets minder bejaarden, een bepaald gebouw in werden geduwd/gerold/gedragen.
Wij er met onze respectievelijk middelbare (Wé en ik) en ultrajonge (Fien) benen achteraan en zo kwamen we midden in het feestgedruis terecht, wat bestond uit het allemaal zo snel mogelijk naar het taartenbuffet zien te komen om de beste gebakjes te bemachtigen, die vervolgens bevend naar een tafeltje werden gebracht/gerold om verorberd te worden. Schone of gebruikte (jawel) zakdoeken werden onder de kin gebonden en trillende handen probeerden het morsen op de feestelijke jurken/overhemden zo veel mogelijk te voorkomen.
Systeemplafonds hebben op mij altijd een vreemde uitwerking; ik word er dippig van, dus het eerste wat ik deed na het begroeten van het verjarende koppel en de andere aanwezigen, was mijn dochter een gebakje te laten uitzoeken (ik niet, want eten met verstand en zo.....) en naar buiten gaan, om daar in de schaduw te helpen bij het verkeerd gekozen taartje opeten.
Kiezen = opeten in onze opvoeding, althans deels, en laat dit nu een kwarkgebakje zijn geweest, uitgekozen op de wondermooie kleur (paars van de bosbes) maar in smaak nogal tegenvallend. Daar had ik het dus wel even druk mee, wat fijn was want zonder kind had ik helemaal niets te doen gehad zolang er taart werd gegeten, iets wat in opperste concentratie (en stilte) gebeurde door vrijwel alle gasten.
Van buitenaf kon ik naar binnen kijken en zag allerlei ouderen in volle vaart voorbij de twee feestvarkens wankelen, op weg naar de taart en de koffie. Mijn schoonouders zaten er een beetje verloren bij.
Daar zou ik wel even een stokje voor steken, dus Fien alleen gelaten met haar kwarkpunt en bij mijn schoonouders gaan zitten om het begroeten van de gasten te begeleiden en te zorgen dat gast en gastheer/dame elkaar in ieder geval één keer zouden ontmoeten tijdens de receptie.
Bij de volgende arrivés, een dame en heer in hun late 80-er jaren, zorgde ik er dus voor dat ze éérst mijn schoonvader en moeder zouden begroeten, alvorens de taartjes te bestormen. Voortvarend greep ik de heer van het stel bij de arm en begeleidde hem naar mijn schoonouders. Kijk Pa en Moe, bezoek! Bij mijn bijna blinde schoonvader zag ik geen blijk van herkenning, ook bij de door mij stevig ondersteunde meneer gebeurde weinig. Ik zette door en richtte me tot mijn schoonmoeder; 'Moe, kijk, er zijn nieuwe mensen, gezellig he?'
Mijn schoonmoeder is wat vergeetachtig en vaag maar ze antwoordde wel meteen dat ze het gezellig vond.
De meneer die ik in mijn houdgreep had nam nu het woord.
Waar of de toiletten waren. Hij was voor zijn vrouw op zoek naar de WC en in het café had men gezegd dat dat 'die deur door was', waarna ze op ons feest terecht waren gekomen.
Dit was dus helemaal geen familie maar onschuldige cafébezoekers met sanitaire behoeften.
Vanzelfsprekend heb ik het echtpaar de toiletten gewezen, dat was wel het minste wat ik kon doen na mijn bemoeizuchtige actie.
Ik ben niet geschikt voor het begeleiden van dit soort evenementen, zo veel was wel duidelijk en ik ben met Fien gaan kegelen en kleuren in het kleurboek van Winnie the Pooh wat ze van Itsme had gekregen. Mijn zwager en zijn zoon van bijna 21 waren er ook. Hele leuke mannen, allebei en zo ontstond er een soort van 'kindertafel' waar iedereen van onder de 75 kwam verpozen.
Niet echt iedereen want met de zus van Wé hebben we al zes jaar geen contact en zij koos met haar man dan ook een andere tafel. Logisch. Als je niet met elkaar praat dan moet je dat ook consequent volhouden, ook op feesten en partijen. Mij best, ik doe niet moeilijk. Zij wel.
Om mij zo straal mogelijk te kunnen negeren moest ze behoorlijk ingewikkeld doen, iets wat ik nog behinderniste door onnodig vaak langs te lopen en iets te hard te lachen.
Vergeef mij maar de middag en avond waren lang en ik moest toch íets doen om de tijd te doden. Mij niet vergeven en mij kinderachtig vinden mag ook trouwens, voeg ik nog even toe dat ik behoorlijk lol heb gehad met mezelf en die acties.
Om 19.00 uur was iedereen weer weg, gestrompeld of door een rolstoeltaxi opgehaald, behalve de directe familie en toen volgde het diner.
Vergéven van de vliegen was het systeemplafond inmiddels en er werden ware kamikaze acties uitgevoerd door de vieze beesten om bij het olijvenbrood en de tapenade te komen. Bah.
Het eten was niet te vreten en dat zeg ik niet om te zeuren. Alles wat te hard, te zwart, te rood van binnen of te droog en uiteindelijk hebben de vliegen er tóch een feestmaal aan gehad. Het enige wat te hebben was, waren de frieten en de frikandel van Fien.
Mijn schoonouders zijn lieve schatten en ik kan het de laatste jaren prima met ze vinden. Mijn neef is een lieve knul maar was die ochtend pas om 08.30 uur thuisgekomen uit de Melkweg in Amsterdam en er kwam geen boeh of bah uit, al kon hij wel verbazend goed SMS-en. Dat dan weer wel.
Fien was eigenlijk het enige lichtpunt in de hele eetzaal. Wat ben ik blij dat ze mee was! De stiltes waren eindeloos als zij niet kwebbelde en werden pas minder lang toen mijn schoonzus zó dronken werd dat ze wel móest praten (omzat ze hedt niet langertzegen kon houwden!). Bo weet wel hoe dat klinkt, zo plat Utrechts en dan met een slok (een fikse) op. Pijn aan je oren deed het. Van de weeromstuit greep ik bijna zelf naar de fles. Niet gedaan maar me wel te veel vergrepen aan de happen en de snacken zo door de dag heen. Mijn verstand deed even niet mee, mén........wat een dag.
Pas om 22.00 uur konden we weg. Ik heb mijn beide schoonouders hartelijk gekust, ben mijn neef en mijn zwager om de hals gevallen en heb er op toegezien dat Fien haar tante en oom gedag zei. Daarna gingen zij, om mij te kunnen negeren, buiten roken.
Ik ben ter hoogte van Amersfoort als een blók in slaap gevallen en ik ben nóg moe. Gewoon van een dagje familiefeest. Het is vast de leeftijd......
Poehee, o, wat lief, dat met die sokken en dan een foto van je jongen (ja, jongen?) als hij er net is, krijg het er koud van! Heel leuk. Fijn dat het opschiet denk ik he voor je?
Bo, heerlijk, zo lang slapen en in je eigen bed. Daar ben ik persoonlijk weer even erg dankbaar voor na twee weken luchtbed.
Geen chemo komende week. Zalig....Moet je wel hospitaliseren, ergens heen en zo? Of heb je even vrij van alles?
De campingtippen volgen nog, eerst doe ik even verslag van een uitermate taaie avond die ik achter de rug heb.
De viering van de verjaardagen van mijn hoogbejaarde schoonouders was een waar festijn dit jaar. Tenminste, dat was de bedoeling en misschien dat het door de aanwezigen ook zo werd ervaren, ikzelf heb me er doorheen moeten worstelen als door een vervelende, langdradige werkdag.
Het feest vond plaats in een werkelijk schitterend dorp in de provincie Utrecht, alwaar een nogal sfeerloos zaaltje met rommelige tuin was afgehuurd om een en ander te laten gebeuren. Dat we de locatie bereikt hadden werd duidelijk toen er allerhande rolstoelen, rollatoren en ouderen, ondersteund door iets minder bejaarden, een bepaald gebouw in werden geduwd/gerold/gedragen.
Wij er met onze respectievelijk middelbare (Wé en ik) en ultrajonge (Fien) benen achteraan en zo kwamen we midden in het feestgedruis terecht, wat bestond uit het allemaal zo snel mogelijk naar het taartenbuffet zien te komen om de beste gebakjes te bemachtigen, die vervolgens bevend naar een tafeltje werden gebracht/gerold om verorberd te worden. Schone of gebruikte (jawel) zakdoeken werden onder de kin gebonden en trillende handen probeerden het morsen op de feestelijke jurken/overhemden zo veel mogelijk te voorkomen.
Systeemplafonds hebben op mij altijd een vreemde uitwerking; ik word er dippig van, dus het eerste wat ik deed na het begroeten van het verjarende koppel en de andere aanwezigen, was mijn dochter een gebakje te laten uitzoeken (ik niet, want eten met verstand en zo.....) en naar buiten gaan, om daar in de schaduw te helpen bij het verkeerd gekozen taartje opeten.
Kiezen = opeten in onze opvoeding, althans deels, en laat dit nu een kwarkgebakje zijn geweest, uitgekozen op de wondermooie kleur (paars van de bosbes) maar in smaak nogal tegenvallend. Daar had ik het dus wel even druk mee, wat fijn was want zonder kind had ik helemaal niets te doen gehad zolang er taart werd gegeten, iets wat in opperste concentratie (en stilte) gebeurde door vrijwel alle gasten.
Van buitenaf kon ik naar binnen kijken en zag allerlei ouderen in volle vaart voorbij de twee feestvarkens wankelen, op weg naar de taart en de koffie. Mijn schoonouders zaten er een beetje verloren bij.
Daar zou ik wel even een stokje voor steken, dus Fien alleen gelaten met haar kwarkpunt en bij mijn schoonouders gaan zitten om het begroeten van de gasten te begeleiden en te zorgen dat gast en gastheer/dame elkaar in ieder geval één keer zouden ontmoeten tijdens de receptie.
Bij de volgende arrivés, een dame en heer in hun late 80-er jaren, zorgde ik er dus voor dat ze éérst mijn schoonvader en moeder zouden begroeten, alvorens de taartjes te bestormen. Voortvarend greep ik de heer van het stel bij de arm en begeleidde hem naar mijn schoonouders. Kijk Pa en Moe, bezoek! Bij mijn bijna blinde schoonvader zag ik geen blijk van herkenning, ook bij de door mij stevig ondersteunde meneer gebeurde weinig. Ik zette door en richtte me tot mijn schoonmoeder; 'Moe, kijk, er zijn nieuwe mensen, gezellig he?'
Mijn schoonmoeder is wat vergeetachtig en vaag maar ze antwoordde wel meteen dat ze het gezellig vond.
De meneer die ik in mijn houdgreep had nam nu het woord.
Waar of de toiletten waren. Hij was voor zijn vrouw op zoek naar de WC en in het café had men gezegd dat dat 'die deur door was', waarna ze op ons feest terecht waren gekomen.
Dit was dus helemaal geen familie maar onschuldige cafébezoekers met sanitaire behoeften.
Vanzelfsprekend heb ik het echtpaar de toiletten gewezen, dat was wel het minste wat ik kon doen na mijn bemoeizuchtige actie.
Ik ben niet geschikt voor het begeleiden van dit soort evenementen, zo veel was wel duidelijk en ik ben met Fien gaan kegelen en kleuren in het kleurboek van Winnie the Pooh wat ze van Itsme had gekregen. Mijn zwager en zijn zoon van bijna 21 waren er ook. Hele leuke mannen, allebei en zo ontstond er een soort van 'kindertafel' waar iedereen van onder de 75 kwam verpozen.
Niet echt iedereen want met de zus van Wé hebben we al zes jaar geen contact en zij koos met haar man dan ook een andere tafel. Logisch. Als je niet met elkaar praat dan moet je dat ook consequent volhouden, ook op feesten en partijen. Mij best, ik doe niet moeilijk. Zij wel.
Om mij zo straal mogelijk te kunnen negeren moest ze behoorlijk ingewikkeld doen, iets wat ik nog behinderniste door onnodig vaak langs te lopen en iets te hard te lachen.
Vergeef mij maar de middag en avond waren lang en ik moest toch íets doen om de tijd te doden. Mij niet vergeven en mij kinderachtig vinden mag ook trouwens, voeg ik nog even toe dat ik behoorlijk lol heb gehad met mezelf en die acties.
Om 19.00 uur was iedereen weer weg, gestrompeld of door een rolstoeltaxi opgehaald, behalve de directe familie en toen volgde het diner.
Vergéven van de vliegen was het systeemplafond inmiddels en er werden ware kamikaze acties uitgevoerd door de vieze beesten om bij het olijvenbrood en de tapenade te komen. Bah.
Het eten was niet te vreten en dat zeg ik niet om te zeuren. Alles wat te hard, te zwart, te rood van binnen of te droog en uiteindelijk hebben de vliegen er tóch een feestmaal aan gehad. Het enige wat te hebben was, waren de frieten en de frikandel van Fien.
Mijn schoonouders zijn lieve schatten en ik kan het de laatste jaren prima met ze vinden. Mijn neef is een lieve knul maar was die ochtend pas om 08.30 uur thuisgekomen uit de Melkweg in Amsterdam en er kwam geen boeh of bah uit, al kon hij wel verbazend goed SMS-en. Dat dan weer wel.
Fien was eigenlijk het enige lichtpunt in de hele eetzaal. Wat ben ik blij dat ze mee was! De stiltes waren eindeloos als zij niet kwebbelde en werden pas minder lang toen mijn schoonzus zó dronken werd dat ze wel móest praten (omzat ze hedt niet langertzegen kon houwden!). Bo weet wel hoe dat klinkt, zo plat Utrechts en dan met een slok (een fikse) op. Pijn aan je oren deed het. Van de weeromstuit greep ik bijna zelf naar de fles. Niet gedaan maar me wel te veel vergrepen aan de happen en de snacken zo door de dag heen. Mijn verstand deed even niet mee, mén........wat een dag.
Pas om 22.00 uur konden we weg. Ik heb mijn beide schoonouders hartelijk gekust, ben mijn neef en mijn zwager om de hals gevallen en heb er op toegezien dat Fien haar tante en oom gedag zei. Daarna gingen zij, om mij te kunnen negeren, buiten roken.
Ik ben ter hoogte van Amersfoort als een blók in slaap gevallen en ik ben nóg moe. Gewoon van een dagje familiefeest. Het is vast de leeftijd......
zondag 25 juli 2010 om 11:57
Bo jammer van het houthakkersfeest, kijken hoe mannen zich uitsloven is altijd leuk.
Anita petje af, ik vind het echt goed en knap wat je voor je kinderen over hebt. En dat met zo'n beroerd voorbeeld, jouw moeder.
Vriend is hier heel druk tegels aan het leggen, ik ga maar eens een ei (van eigen kip) voor hem bakken met kaas.
Anita petje af, ik vind het echt goed en knap wat je voor je kinderen over hebt. En dat met zo'n beroerd voorbeeld, jouw moeder.
Vriend is hier heel druk tegels aan het leggen, ik ga maar eens een ei (van eigen kip) voor hem bakken met kaas.
zondag 25 juli 2010 om 12:04
Wat leuk Phoehee zo'n koopje. Kun je altijd zo'n lekker voldaan gevoel bij hebben.
Anita zo jammer dat je dit op deze manier moet doen in deze zware baan. Het klopt toch ook niet dat ze je steeds met een smoesje en een belofte afhouden. Blijf op je strepen staan hoor anders heb je na de drukke periode waar jij je bijna kapot hebt gewerkt voor dat bedrijf ,niet eens werk meer. De maatschappij is zo hard aan het worden. Ze geven niets meer om een mens.
Bo wat jammer dat Ro niet meer mee wilt gaan. Lijkt me leuk zo'n houthakkersfeest. Hadden jullie Sam en Joe dan meegenomen om te showen? En wat lekker dat je je zo goed voelt en een chemo vrije week hebt. Even de accu verder opladen. Je klinkt ook heel lekker. Fijn.
Saar is nog steeds erg rustig voor haar doen. Ze ontloopt Sedi. Gaat er echt met een grote boog omheen. Inderdaad werd het tijd dat het monstertje eens op haar plaats werd gezet. iedereen zag het gebeuren. Eerst een behoorlijk lelijke grauw van Sedi en dan zet Saar nog door hé. Onverschrokken. Maar Sedi was het ju echt gewoon zat en beet echt nog een keer. Iedereen dacht dat ze in Saar's oog beet. Het leek er ook echt op. Saar kroop luid jankend helemaal weg onder de vlinderstruik. En daar lag ze helemaal opgerold. Zelfs op mijn arm bleef ze janken en ze kroop helemaal tegen me aan. Het deed blijkbaar flink pijn. Maar Sedi zelf is er wel van geschrokken. Ze kwam toen wij binnen waren met Saar even snuffelen. Zoooo lief. Vanmorgen hebben we nog even goed gekeken maar er is niets te zien. Ook niet in haar oog. De schade valt dus mee, maar het heeft haar eigenwijze karaktertje een flinke knauw gegeven. Sedi is weer de baas. Hoewel zelfs Sedi er nog van onder de indruk lijkt.
Anita zo jammer dat je dit op deze manier moet doen in deze zware baan. Het klopt toch ook niet dat ze je steeds met een smoesje en een belofte afhouden. Blijf op je strepen staan hoor anders heb je na de drukke periode waar jij je bijna kapot hebt gewerkt voor dat bedrijf ,niet eens werk meer. De maatschappij is zo hard aan het worden. Ze geven niets meer om een mens.
Bo wat jammer dat Ro niet meer mee wilt gaan. Lijkt me leuk zo'n houthakkersfeest. Hadden jullie Sam en Joe dan meegenomen om te showen? En wat lekker dat je je zo goed voelt en een chemo vrije week hebt. Even de accu verder opladen. Je klinkt ook heel lekker. Fijn.
Saar is nog steeds erg rustig voor haar doen. Ze ontloopt Sedi. Gaat er echt met een grote boog omheen. Inderdaad werd het tijd dat het monstertje eens op haar plaats werd gezet. iedereen zag het gebeuren. Eerst een behoorlijk lelijke grauw van Sedi en dan zet Saar nog door hé. Onverschrokken. Maar Sedi was het ju echt gewoon zat en beet echt nog een keer. Iedereen dacht dat ze in Saar's oog beet. Het leek er ook echt op. Saar kroop luid jankend helemaal weg onder de vlinderstruik. En daar lag ze helemaal opgerold. Zelfs op mijn arm bleef ze janken en ze kroop helemaal tegen me aan. Het deed blijkbaar flink pijn. Maar Sedi zelf is er wel van geschrokken. Ze kwam toen wij binnen waren met Saar even snuffelen. Zoooo lief. Vanmorgen hebben we nog even goed gekeken maar er is niets te zien. Ook niet in haar oog. De schade valt dus mee, maar het heeft haar eigenwijze karaktertje een flinke knauw gegeven. Sedi is weer de baas. Hoewel zelfs Sedi er nog van onder de indruk lijkt.
zondag 25 juli 2010 om 12:11
Oh Leo ik lig hier helemaal in een dikke deuk (sorry hoor) om jou familie-verhaal. Wat kun je toch heerlijk schrijven. Hoewel het voor jou misschien uitzitten is geweest, maar ik zie het gewoon voor me. Zo beeldend schrijf je. Geweldig.
Wel fijn dat je daarna in je eigen bed kon duiken en niet op een luchtbedje op de camping.
Wel fijn dat je daarna in je eigen bed kon duiken en niet op een luchtbedje op de camping.
zondag 25 juli 2010 om 12:32
Goedemorgen lieve meiden,
Bo jammer van het houthakkersfeest, hier heb je die ook elk jaar bij de Lage Vuursche. Wel leuk om naar de sterke mannen te kijken, hier zijn ook altijd hondenraces van Jack Russell terriërs.
Vroeger ging ik erheen maar de laatste jaren is het te massaal, als er in Nederland ergens iets te doen is zijn er meteen veel teveel mensen.
Dat dagje rust heeft Ro wel verdiend natuurlijk, hij werkt heel hard en ontspannen is ook zo broodnodig, gelukkig hebben jullie morgen nog, dan kun je nog iets leuks gaan doen saampjes.
Wat een enig verhaal Leo, ik zou bijna zeggen, jammer dat ik er niet bij was ! pffffffffff Je kunt je zo opgelaten voelen op van die verplichte feesten. De volgende dag heb ik dan altijd pijn in mijn hele lijf, van het te gespannen zitten.
Leuk hoe je het opschrijft wat een talent! het lijkt me wel een afleiding om er op die manier naar te kijken en het komische van veel situaties maar meteen in te zien. Meestal komt dat eigenlijk pas achteraf.
Zoebie lekkere een driedaagse verjaardag gehad, och arme Saar, maar het moest er een keer van komen.
Anita je bent een bikkel, het is wel heel vervelend dat je nog geen vast contract hebt gekregen. Laat geen misbruik maken van je goede vertrouwen en sta er wel op dat het alsnog snel in orde komt hoor!
Bo jammer van het houthakkersfeest, hier heb je die ook elk jaar bij de Lage Vuursche. Wel leuk om naar de sterke mannen te kijken, hier zijn ook altijd hondenraces van Jack Russell terriërs.
Vroeger ging ik erheen maar de laatste jaren is het te massaal, als er in Nederland ergens iets te doen is zijn er meteen veel teveel mensen.
Dat dagje rust heeft Ro wel verdiend natuurlijk, hij werkt heel hard en ontspannen is ook zo broodnodig, gelukkig hebben jullie morgen nog, dan kun je nog iets leuks gaan doen saampjes.
Wat een enig verhaal Leo, ik zou bijna zeggen, jammer dat ik er niet bij was ! pffffffffff Je kunt je zo opgelaten voelen op van die verplichte feesten. De volgende dag heb ik dan altijd pijn in mijn hele lijf, van het te gespannen zitten.
Leuk hoe je het opschrijft wat een talent! het lijkt me wel een afleiding om er op die manier naar te kijken en het komische van veel situaties maar meteen in te zien. Meestal komt dat eigenlijk pas achteraf.
Zoebie lekkere een driedaagse verjaardag gehad, och arme Saar, maar het moest er een keer van komen.
Anita je bent een bikkel, het is wel heel vervelend dat je nog geen vast contract hebt gekregen. Laat geen misbruik maken van je goede vertrouwen en sta er wel op dat het alsnog snel in orde komt hoor!
zondag 25 juli 2010 om 12:39
Leo! Wat een dra-ma-tisch "feest" moet dat zijn geweest! Als je het zo opschrijft proéf ik als het ware de gebakjes, hoor ik de smakkende kunstgebitten en zie ik de vliegen vliegen.
Wat een thuiskomst voor jullie, je had denk ik liever fijn thuis een beetje uitgerust. En plat Utregs pratende dronken mensen... er bestaan mooiere dingen in het leven, dat ben ik met je eens!
Vandaag lekker uitrusten? Zo'n dag kan je inderdaad totaal uitputten; ik heb dat ook wel eens na familiefeestjes van Ro's kant. Steeds moeten "opzitten" en niet jezelf kunnen zijn, dat is zwaar vermoeiend.
Ik hoef deze week inderdaad helemaal niets, qua ziekenhuis, alleen bloed prikken vrijdag, maar dat is peanuts natuurlijk
Gelukkeling, dat wist ik helemaal niet, dat er ook zulke feesten zijn bij de Lage Vuursche! Daar kwam ik in mijn jeugd heel vaak, mijn grootouders woonden in Bilthoven dus we gingen daar vaak pannekoeken eten en midgetgolfen
Zoebie, we hadden de hondjes niet meegenomen als we waren gegaan; ze zijn nog te klein voor zulke mensenmassa's. Vooral Joe raakt snel in paniek bij teveel indrukken.
Ik geloof dat Saar haar lesje geleerd heeft, voorlopig! Gelukkig is ze niet gewond, behalve dan in haar trots
Wij hebben net knoflook geoogst en boontjes, nu gaan we de rest wieden en de tuin weer een beetje toonbaar maken. Joe&Sam zijn out, die liggen te slapen. Vanavond weer naar het bos!
Wat een thuiskomst voor jullie, je had denk ik liever fijn thuis een beetje uitgerust. En plat Utregs pratende dronken mensen... er bestaan mooiere dingen in het leven, dat ben ik met je eens!
Vandaag lekker uitrusten? Zo'n dag kan je inderdaad totaal uitputten; ik heb dat ook wel eens na familiefeestjes van Ro's kant. Steeds moeten "opzitten" en niet jezelf kunnen zijn, dat is zwaar vermoeiend.
Ik hoef deze week inderdaad helemaal niets, qua ziekenhuis, alleen bloed prikken vrijdag, maar dat is peanuts natuurlijk
Gelukkeling, dat wist ik helemaal niet, dat er ook zulke feesten zijn bij de Lage Vuursche! Daar kwam ik in mijn jeugd heel vaak, mijn grootouders woonden in Bilthoven dus we gingen daar vaak pannekoeken eten en midgetgolfen
Zoebie, we hadden de hondjes niet meegenomen als we waren gegaan; ze zijn nog te klein voor zulke mensenmassa's. Vooral Joe raakt snel in paniek bij teveel indrukken.
Ik geloof dat Saar haar lesje geleerd heeft, voorlopig! Gelukkig is ze niet gewond, behalve dan in haar trots
Wij hebben net knoflook geoogst en boontjes, nu gaan we de rest wieden en de tuin weer een beetje toonbaar maken. Joe&Sam zijn out, die liggen te slapen. Vanavond weer naar het bos!
zondag 25 juli 2010 om 12:43
Oh Le dat klinkt als het feest wat ik wil als ik 80 word! Echt vreselijk, bejaard zijn alleen al lijkt me vreselijk. Die vieze zakdoeken haha heel bekend. Die liggen bij mijn oma dan in de stoel waar je net wilt gaan zitten.
Zo'n zaaltjes ook, mensen trouwen daar zelfs. Je hebt ze in iedere plaats nog; zalencentrum de ...... Alleen geschikt voor een fout feest waarbij het verplicht is je te kleden in de stijl van de zaal. (hoe vertaal je systeemplafonds en droogbloemen in mode?)
Zo'n zaaltjes ook, mensen trouwen daar zelfs. Je hebt ze in iedere plaats nog; zalencentrum de ...... Alleen geschikt voor een fout feest waarbij het verplicht is je te kleden in de stijl van de zaal. (hoe vertaal je systeemplafonds en droogbloemen in mode?)
zondag 25 juli 2010 om 12:47
Het enige leuke van systeemplafonds is dat je er iets hards tegenaan kunt gooien en dan om de beurt en kijken wie de plaat dan naar beneden krijgt. Tip; ga er vanwege het stof niet rechtonder staan.
Oh en omdat je de plaat op je hoofd kan krijgen.
Oh en omdat je de plaat op je hoofd kan krijgen.
anoniem_8483 wijzigde dit bericht op 25-07-2010 12:49
Reden: Veiligheid boven alles
Reden: Veiligheid boven alles
% gewijzigd
zondag 25 juli 2010 om 13:01
Ge-wel-dig, het verhaal over de verjaardag!
Het klinkt een beetje als de uitjes die we met de cliënten van het activiteitencentrum (vorige baan) deden... Alleen ben je dan als begeleider de hele dag bezig met het poetsen van monden en billen, en het in toom houden van de mensen die geen grens kennen wb eten (oftewel, het schranst maar door, tot het enigszins groen wordt om de neus). Bezig ben je dan toch wel, om vervolgens helemaal àf weer huiswaarts te keren.
Het mooist was toen er twee cliënten met allebei een totaal verwoest kortetermijngeheugen tegen elkaar tekeer gingen dat ze het be-lach-e-lijk vonden dat iedereen maar lekker aan de koffie en het gebak zaten en dat zij niets gekregen hadden. De slagroom van het gebak hing toen nog aan hun kinnen! Ze waren het heel erg eens met elkaar, voelden zich ernstig benadeeld... ik heb toen even diplomatiek op te wang gebeten en niets gezegd.
Wat heerlijk Bo, even een week geen chemo. En dus ook geen chemodip. Kun je je lekker bezighouden met de honden, of je onder de notenboom nestelen. Ik kon me nooit zo'n voorstelling maken van notenbomen, had er gewoonweg nooit op gelet. Maar nu ik jou er zo regelmatig over lees, ben ik in la douce France eens beter om me heen gaan kijken. Bleek het op vrijwel alle campings waar we geweest zijn te stikken van de notenbomen! Ik weet nu overigens ook waar Van der Valk z'n kersen voor op de appelmoes vandaan haalt: van de camping in Vatan! Er stond daar een boom met van die vuurrode, maar zonder suiker naar nix smakende kersen. Yàk!
Het klinkt een beetje als de uitjes die we met de cliënten van het activiteitencentrum (vorige baan) deden... Alleen ben je dan als begeleider de hele dag bezig met het poetsen van monden en billen, en het in toom houden van de mensen die geen grens kennen wb eten (oftewel, het schranst maar door, tot het enigszins groen wordt om de neus). Bezig ben je dan toch wel, om vervolgens helemaal àf weer huiswaarts te keren.
Het mooist was toen er twee cliënten met allebei een totaal verwoest kortetermijngeheugen tegen elkaar tekeer gingen dat ze het be-lach-e-lijk vonden dat iedereen maar lekker aan de koffie en het gebak zaten en dat zij niets gekregen hadden. De slagroom van het gebak hing toen nog aan hun kinnen! Ze waren het heel erg eens met elkaar, voelden zich ernstig benadeeld... ik heb toen even diplomatiek op te wang gebeten en niets gezegd.
Wat heerlijk Bo, even een week geen chemo. En dus ook geen chemodip. Kun je je lekker bezighouden met de honden, of je onder de notenboom nestelen. Ik kon me nooit zo'n voorstelling maken van notenbomen, had er gewoonweg nooit op gelet. Maar nu ik jou er zo regelmatig over lees, ben ik in la douce France eens beter om me heen gaan kijken. Bleek het op vrijwel alle campings waar we geweest zijn te stikken van de notenbomen! Ik weet nu overigens ook waar Van der Valk z'n kersen voor op de appelmoes vandaan haalt: van de camping in Vatan! Er stond daar een boom met van die vuurrode, maar zonder suiker naar nix smakende kersen. Yàk!
anoniem_23161 wijzigde dit bericht op 25-07-2010 13:03
Reden: keren zijn geen kersen!
Reden: keren zijn geen kersen!
% gewijzigd
zondag 25 juli 2010 om 13:19
quote:phoehee schreef op 25 juli 2010 @ 12:43:
Oh Le dat klinkt als het feest wat ik wil als ik 80 word! Echt vreselijk, bejaard zijn alleen al lijkt me vreselijk. Die vieze zakdoeken haha heel bekend. Die liggen bij mijn oma dan in de stoel waar je net wilt gaan zitten.
Zo'n zaaltjes ook, mensen trouwen daar zelfs. Je hebt ze in iedere plaats nog; zalencentrum de ...... Alleen geschikt voor een fout feest waarbij het verplicht is je te kleden in de stijl van de zaal. (hoe vertaal je systeemplafonds en droogbloemen in mode?)
Wat fijn dat het herkenbaar is voor jullie. Doet me echt deugd, dan voel ik me minder alleen en minder een slecht mens omdat ik het zo vreselijk vond en er over zeurde.
Ik heb heel wat vieze dingen gezien gisteren. En dan zou je denken dat je met een kind gepot en gemazeld bent geraakt maar dat geldt dan alleen voor dat kind hoor, verder geldt dat niet. Snotneuzen, scheten en boeren, ik kan het van Fien al nauwelijks hebben bij wijze van spreken maar van een voor mij volslagen onbekende oom uit Hollandscheveld trek ik het helemáál niet!
O en dat van die vertaalslag van plafond naar mode, dat was verbazend goed gelukt! Sommigen waren er inderdaad in geslaagd zo'n systeemplafond min of meer aan te trekken!
Qua kleur was het veel van dit.
Oh Le dat klinkt als het feest wat ik wil als ik 80 word! Echt vreselijk, bejaard zijn alleen al lijkt me vreselijk. Die vieze zakdoeken haha heel bekend. Die liggen bij mijn oma dan in de stoel waar je net wilt gaan zitten.
Zo'n zaaltjes ook, mensen trouwen daar zelfs. Je hebt ze in iedere plaats nog; zalencentrum de ...... Alleen geschikt voor een fout feest waarbij het verplicht is je te kleden in de stijl van de zaal. (hoe vertaal je systeemplafonds en droogbloemen in mode?)
Wat fijn dat het herkenbaar is voor jullie. Doet me echt deugd, dan voel ik me minder alleen en minder een slecht mens omdat ik het zo vreselijk vond en er over zeurde.
Ik heb heel wat vieze dingen gezien gisteren. En dan zou je denken dat je met een kind gepot en gemazeld bent geraakt maar dat geldt dan alleen voor dat kind hoor, verder geldt dat niet. Snotneuzen, scheten en boeren, ik kan het van Fien al nauwelijks hebben bij wijze van spreken maar van een voor mij volslagen onbekende oom uit Hollandscheveld trek ik het helemáál niet!
O en dat van die vertaalslag van plafond naar mode, dat was verbazend goed gelukt! Sommigen waren er inderdaad in geslaagd zo'n systeemplafond min of meer aan te trekken!
Qua kleur was het veel van dit.
zondag 25 juli 2010 om 13:22
quote:gelukkeling schreef op 25 juli 2010 @ 12:32:
Leuk hoe je het opschrijft wat een talent! het lijkt me wel een afleiding om er op die manier naar te kijken en het komische van veel situaties maar meteen in te zien. Meestal komt dat eigenlijk pas achteraf.
Ik kan me er helemaal op verheugen hoe ik het ga opschrijven Gelukkeling! Of hoe ik het voor ga spelen of vertellen, ook dat.
Leuk hoe je het opschrijft wat een talent! het lijkt me wel een afleiding om er op die manier naar te kijken en het komische van veel situaties maar meteen in te zien. Meestal komt dat eigenlijk pas achteraf.
Ik kan me er helemaal op verheugen hoe ik het ga opschrijven Gelukkeling! Of hoe ik het voor ga spelen of vertellen, ook dat.
zondag 25 juli 2010 om 14:19
O die mode heb ik meteen in mijn hoofd, ik zie de foto van mijn franse schoonmoeder en haar zus tante Marie meteen voor me. Jurken met een klein bloemetje van een o zo prakische Trevira stof. Of voor de hele hippe ouderen een broek van Guusebroekenlullenstof zoals we bij ons in de familie een nylonachtig materiaal zijn gaan noemen waar vaak broeken van vervaardigd worden, nooit meer strijken en de plooi staat er ook in gestanst, lekker elastiek in de taille en klaar is kees. Dit alles in leuke greige tinten. He Phoe je kent het dus?
zondag 25 juli 2010 om 14:23
En nu we er toch zijn. Dit maakte ik vorige week mee. Ik liep op de stoep onderweg naar een winkel, half naast me liep een oudere vrouw met een rollator, ik kon er eigenlijk net niet goed langs, dus ging omzichtig te werk, zodat ze geen last van me zou hebben. Loop ik net heel dicht naast haar, laat ze verdorie een keiharde wind! Ik keek haar verbouwereerd aan, zegt zij tegen mij Wat zegt u?
zondag 25 juli 2010 om 14:39
Ik was er weer even
ik was op zoek naar een talent om te ontwikkelen . Nee hoor, heb een startnotitie gemaakt om te kijken of ik mee mag doen in de talentpool op het werk
Leo, heerlijk je verhaal. Ik zie je al zitten daar. Ik heb het ook niet zo op die zalen. Meestal zijn er ook geen ramen te vinden en dan is het zo binnen. En daar zit je dan tussen de oude mensen bij wie vroeger alles beter was, gehoorapparaten die piepen en mensen die elkaar toeschreeuwen dat ze echt doof zijn. Nee, doe dan maar een familiefeest van ons waar zelfs mijn oudste tante staat te dansen
Poehee, als jij tachtig bent, ben ik ook in die leeftijd doen we wel samen een feestje met als activiteit wie de meeste plafond-platen kan raken. Denk dat het een enorm succes wordt.
Sjur, ik vind het heerlijk die dagjes uit met mijn bewoners. Het is genieten voor hun maar net zo goed voor mij. Bewoners die gewoon een wildvreemde bij de arm pakken omdat ik gezegd heb dat we nog geen koffie gaan drinken en dan doodleuk aan diegene voor koffie vragen
ik was op zoek naar een talent om te ontwikkelen . Nee hoor, heb een startnotitie gemaakt om te kijken of ik mee mag doen in de talentpool op het werk
Leo, heerlijk je verhaal. Ik zie je al zitten daar. Ik heb het ook niet zo op die zalen. Meestal zijn er ook geen ramen te vinden en dan is het zo binnen. En daar zit je dan tussen de oude mensen bij wie vroeger alles beter was, gehoorapparaten die piepen en mensen die elkaar toeschreeuwen dat ze echt doof zijn. Nee, doe dan maar een familiefeest van ons waar zelfs mijn oudste tante staat te dansen
Poehee, als jij tachtig bent, ben ik ook in die leeftijd doen we wel samen een feestje met als activiteit wie de meeste plafond-platen kan raken. Denk dat het een enorm succes wordt.
Sjur, ik vind het heerlijk die dagjes uit met mijn bewoners. Het is genieten voor hun maar net zo goed voor mij. Bewoners die gewoon een wildvreemde bij de arm pakken omdat ik gezegd heb dat we nog geen koffie gaan drinken en dan doodleuk aan diegene voor koffie vragen
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
zondag 25 juli 2010 om 14:41
zondag 25 juli 2010 om 17:01
Haha nu we het toch over oude mensen hebben. Ze zijn niet allemaal zo hoor. Mijn moeder word over twee weken 89. Ze wil niet naar een verzorgingshuis, want wat moet ze tussen die oudjes?? En ze is blond niet grijs. Zo gauw ze een grijze haar ziet zit ze bij de kapper. Ze was eens met andere ouderen (die verdikkeme allemaal jonger waren) op de manege van mijn broer en toen zei een andere broer: Moeders wat moet jij nu met die oudjes"? Ze liet ze meteen staan en ging in de kantine een bacardi-cola drinken. Mijn oudste zus en ik waren boos op de broer die dat had gezegd. Had ze eens contact met mensen van "haar" leeftijd, liet ze ze gewoon staan. Zo onbeleefd. Ongelofelijk. En het is niet eens handig zo'n moeder die denkt dat ze nog 60 is en super eigenwijs.
Door de bloedverdunners mag ze geen alcohol meer en dat was de beste oplossing die er was. Want het liep soms de spuigaten uit. Ze moet eigenlijk naar een verzorginghuis. Maar dat wil ze echt nog niet. Ze zegt dan wel "Ja" als we erover beginnen maar als het erop aan komt weigert ze.
Door de bloedverdunners mag ze geen alcohol meer en dat was de beste oplossing die er was. Want het liep soms de spuigaten uit. Ze moet eigenlijk naar een verzorginghuis. Maar dat wil ze echt nog niet. Ze zegt dan wel "Ja" als we erover beginnen maar als het erop aan komt weigert ze.
zondag 25 juli 2010 om 20:26
Gétver, Gelukkeling! Wat een vies idee, en dat ze dan ook nog zegt "wat zeg je"?
Its, volgens mij maak jij op je werk best veel grappige dingen mee!
Een ex van mij werkte ook in een gehandicaptenzorgcentrum en die vertelde af en toe verhalen waar me de tranen van over de wangen liepen. Van het lachen dan hè!
Zoebie, jouw moeder begint echt héél oud te worden, 89 is echt een hele hoge leeftijd.
En dan nog alleen wonen, ik begrijp dat dat misschien wel moeilijk wordt nu.
Hoe was Saar vandaag? Bijgekomen van de grote aanval van Sedi?
Ro en ik hebben net samen een enorme wandeling gemaakt, zonder de hondjes (dat zou veel te ver voor ze zijn geweest), maar ik had me vergist in de steilte van de hellingen en nu ben ik op. Trillende benen, sterretjes voor mijn ogen, ik had dit beter niet kunnen doen.
Het was wel een mooie wandeling, maar ik vergeet soms dat mijn lijf niet alles kan wat het vroeger kon.... Maar halverwege de zoveelste helling viel het toch wat tegen, zacht gezegd.
Its, volgens mij maak jij op je werk best veel grappige dingen mee!
Een ex van mij werkte ook in een gehandicaptenzorgcentrum en die vertelde af en toe verhalen waar me de tranen van over de wangen liepen. Van het lachen dan hè!
Zoebie, jouw moeder begint echt héél oud te worden, 89 is echt een hele hoge leeftijd.
En dan nog alleen wonen, ik begrijp dat dat misschien wel moeilijk wordt nu.
Hoe was Saar vandaag? Bijgekomen van de grote aanval van Sedi?
Ro en ik hebben net samen een enorme wandeling gemaakt, zonder de hondjes (dat zou veel te ver voor ze zijn geweest), maar ik had me vergist in de steilte van de hellingen en nu ben ik op. Trillende benen, sterretjes voor mijn ogen, ik had dit beter niet kunnen doen.
Het was wel een mooie wandeling, maar ik vergeet soms dat mijn lijf niet alles kan wat het vroeger kon.... Maar halverwege de zoveelste helling viel het toch wat tegen, zacht gezegd.
zondag 25 juli 2010 om 20:49
O Bo wat lekker een stuk wandelen, maar natuurlijk wel heel confronterend, dat je het dan niet redt. Knap dat je er aan begint en nog zo veel vertrouwen hebt in je lijf. Het zegt iets over hoe je bent, positief en zeker niet snel klein te krijgen. Ja erg he? die vrouw, ik was er zelf helemaal van onder de indruk, ze hoorde het wel maar voelde het niet? waar moet dat heen? Oud worden is echt niet leuk.
O o die moeder van jou is me er eentje Zoebie, heeft ze geen last meer van bloedingen? dat had ze toch nog niet zo lang geleden? Mijn moeder is nu 83 en heeft voor haar hartritmestoornis medicijnen gekregen waar ze het weer heel goed op doet, ze gaat gelukkig weer als een speer. Hopelijk nog voor heel lang.
We zijn uit eten geweest met schoondochter en zoon, een overwinning was dit weer hoor, het ging allemaal prima! Ik ben erg gelukkig dat het weer zo goed met haar gaat, wie weet breken er nu betere tijden aan.
O o die moeder van jou is me er eentje Zoebie, heeft ze geen last meer van bloedingen? dat had ze toch nog niet zo lang geleden? Mijn moeder is nu 83 en heeft voor haar hartritmestoornis medicijnen gekregen waar ze het weer heel goed op doet, ze gaat gelukkig weer als een speer. Hopelijk nog voor heel lang.
We zijn uit eten geweest met schoondochter en zoon, een overwinning was dit weer hoor, het ging allemaal prima! Ik ben erg gelukkig dat het weer zo goed met haar gaat, wie weet breken er nu betere tijden aan.
