Psyche
alle pijlers
Koud en ellendig
dinsdag 27 juli 2010 om 15:28
Ik voel me koud en ellendig, van buiten en van binnen. Van buiten omdat ik gisteren vanuit het zonnige zuiden ben gekomen en ik vind het maar koud hier. Van binnen omdat de vakantie gewoon 70% klote was!
Het was zowiezo een vakantie met een emotionele lading, er moesten daar nog dingen afgehandeld worden ivm het overlijden van mn moeder in januari van dit jaar. We hebben op een voor haar fijne en favoriete plaats haar as uitgestrooid.
Maar eigenlijk voel ik me ellendig door de vakantie met ons gezin als gezin. Gezin bestaat uit man, zoon (15) en stiefzoon (16). Om een of andere reden vinden de zoons het leuk om mij constant in de zeik te zetten, en normaal gesproken kan ik er wel om lachen en geef ik mijn scherpe weerworden en blijft alles nog wel humoristisch.
Maar deze vakantie was er niks humoristisch aan, ze verrekten het alledrie om een poot uit te steken en de eerste dagen heb ik dat aangekeken en alles dus zelf gedaan. Daarna heb ik gezegd dat ik er klaar mee was en heeft man geregeld dat de knullen ook hun handen uit de mouwen gingen steken. En dit ging echt alleen om ontbijt maken, naar het supermarktje (20 meter verderop) en ontbijtboel afwassen... meer niet!
Ik ben boos, zo boos! Ik heb die knullen uitgelegd dat ik nogal emotioneel was doordat het een vakantie was in het teken van, en met de spullen van, mijn moeder. En ze hielden er gewoon totaal geen rekening mee!! Man voelt zich tussen mij en de knullen in staan (hij ziet zijn zoon niet dagelijks en op vakantie wil hij dan blijkbaar graag de lieve vrede bewaren, ten koste van alles en iedereen).
Even genoeg voor nu, trappen onder mn hol zijn welkom!
Het was zowiezo een vakantie met een emotionele lading, er moesten daar nog dingen afgehandeld worden ivm het overlijden van mn moeder in januari van dit jaar. We hebben op een voor haar fijne en favoriete plaats haar as uitgestrooid.
Maar eigenlijk voel ik me ellendig door de vakantie met ons gezin als gezin. Gezin bestaat uit man, zoon (15) en stiefzoon (16). Om een of andere reden vinden de zoons het leuk om mij constant in de zeik te zetten, en normaal gesproken kan ik er wel om lachen en geef ik mijn scherpe weerworden en blijft alles nog wel humoristisch.
Maar deze vakantie was er niks humoristisch aan, ze verrekten het alledrie om een poot uit te steken en de eerste dagen heb ik dat aangekeken en alles dus zelf gedaan. Daarna heb ik gezegd dat ik er klaar mee was en heeft man geregeld dat de knullen ook hun handen uit de mouwen gingen steken. En dit ging echt alleen om ontbijt maken, naar het supermarktje (20 meter verderop) en ontbijtboel afwassen... meer niet!
Ik ben boos, zo boos! Ik heb die knullen uitgelegd dat ik nogal emotioneel was doordat het een vakantie was in het teken van, en met de spullen van, mijn moeder. En ze hielden er gewoon totaal geen rekening mee!! Man voelt zich tussen mij en de knullen in staan (hij ziet zijn zoon niet dagelijks en op vakantie wil hij dan blijkbaar graag de lieve vrede bewaren, ten koste van alles en iedereen).
Even genoeg voor nu, trappen onder mn hol zijn welkom!
dinsdag 27 juli 2010 om 17:49
quote:blijfgewoonbianca schreef op 27 juli 2010 @ 17:46:
[...]
Je neemt het té persoonlijk, ben ik bang.
Pubers behandelen hun ouders weleens een poosje alsof je op je blote knieën moet vallen van dankbaarheid dat ze überhaupt nog bij je in één ruimte willen zijn, of zo. Dat ligt niet aan het stiefmoederschap, hoor.
Ik neem het inderdaad te persoonlijk op... en niet alleen van stiefzoon, maar ook van zoon en Bianco. Ik loop gewoon echt met het gevoel alsof ik een hoop afval ben voor ze, dat ze beter zonder mij op vakantie hadden kunnen gaan (want dan hadden ze het misschien wel naar hun zin gehad).
Terwijl ik in mijn normale doen helemaal niet snel dingen persoonlijk opvat, vandaar dat het nu zo hard binnenkomt denk ik.
[...]
Je neemt het té persoonlijk, ben ik bang.
Pubers behandelen hun ouders weleens een poosje alsof je op je blote knieën moet vallen van dankbaarheid dat ze überhaupt nog bij je in één ruimte willen zijn, of zo. Dat ligt niet aan het stiefmoederschap, hoor.
Ik neem het inderdaad te persoonlijk op... en niet alleen van stiefzoon, maar ook van zoon en Bianco. Ik loop gewoon echt met het gevoel alsof ik een hoop afval ben voor ze, dat ze beter zonder mij op vakantie hadden kunnen gaan (want dan hadden ze het misschien wel naar hun zin gehad).
Terwijl ik in mijn normale doen helemaal niet snel dingen persoonlijk opvat, vandaar dat het nu zo hard binnenkomt denk ik.
dinsdag 27 juli 2010 om 17:53
quote:delphicat schreef op 27 juli 2010 @ 17:51:
Maar dat het opeens bij jou allemaal zo hard binnenkomt, dat kunnen zij niet weten, als je ze dat niet duidelijk uitlegt.Na een paar dagen vakantie heb ik ze uitgelegd dat het voor mij zowiezo al een moeilijke vakantie was. En of ze misschien een beetje mee wilden helpen met de weinige taken die er waren. En ook of ze dus niet constant op mn huid wilden zitten met kutopmerkingen. Dat ging - na excuses van hun kant - ongeveer 1 dag goed.
Maar dat het opeens bij jou allemaal zo hard binnenkomt, dat kunnen zij niet weten, als je ze dat niet duidelijk uitlegt.Na een paar dagen vakantie heb ik ze uitgelegd dat het voor mij zowiezo al een moeilijke vakantie was. En of ze misschien een beetje mee wilden helpen met de weinige taken die er waren. En ook of ze dus niet constant op mn huid wilden zitten met kutopmerkingen. Dat ging - na excuses van hun kant - ongeveer 1 dag goed.
dinsdag 27 juli 2010 om 18:20
Ik weet niets van kinderen, maar heb dus wel een hele hoop jongere broers. Mijn ervaring daarmee is: ze zien zelf écht niet welke taken er zijn en op welk moment het handig zou zijn die uit te voeren. Verwijten maken werkt averechts. Wat wel werkt: op een vriendelijke, lieve manier de taken uitdelen.
'zou jij voor mij even zus en zo willen doen? zou jij me kunnen helpen met dit en dat?'
Misschien niet heel geëmancipeerd maar ik heb dit zo afgekeken van mn moeder en ik moet zeggen dat het wel de manier is die de minste wrijving oplevert.
'zou jij voor mij even zus en zo willen doen? zou jij me kunnen helpen met dit en dat?'
Misschien niet heel geëmancipeerd maar ik heb dit zo afgekeken van mn moeder en ik moet zeggen dat het wel de manier is die de minste wrijving oplevert.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 27 juli 2010 om 19:18
quote:blijfgewoonbianca schreef op 27 juli 2010 @ 17:46:
[...]
Je neemt het té persoonlijk, ben ik bang.
Pubers behandelen hun ouders weleens een poosje alsof je op je blote knieën moet vallen van dankbaarheid dat ze überhaupt nog bij je in één ruimte willen zijn, of zo.
Superkomisch! ze kunnen met tijden zichzelf idd erg bijzonder vinden
[...]
Je neemt het té persoonlijk, ben ik bang.
Pubers behandelen hun ouders weleens een poosje alsof je op je blote knieën moet vallen van dankbaarheid dat ze überhaupt nog bij je in één ruimte willen zijn, of zo.
Superkomisch! ze kunnen met tijden zichzelf idd erg bijzonder vinden
dinsdag 27 juli 2010 om 19:41
De ene puber is de ander natuurlijk niet.
Dochter was vaak moeilijk in beweging te krijgen, zoon nu( maar net puber dus geen garantie voor de toekomst ) is heel makkelijk te bewegen en doet het ook vaak vrijwel direct.
Wat ik zelf wel ervaar is dat de klussen die meer bij hen passen makkelijker geaccepteerd worden.
Dochter bv vond het geen enkel probleem een boodschap te doen voor mij, maar een vaatwasser in en uitruimen ging altijd met veel puf, zucht en steun theater.
Zoon heeft met de vaatwasser weer geen enkel probleem, maar die is met geen 10 paarden naar de winkel te krijgen.
En vakantie's, tsja beetje geven en nemen. En eerlijk gezegd was ik altijd de pineut met het meeste geven om de sfeer leuk te hebben( kan mij niet heugen de laatste jaren dat ik aan een boek lezen toe kwam)
Dat deed ik natuurlijk zelf, maar het was mij in de vakantietijd het gewoon niet waard om strijd aan te gaan.
Laten we eerlijk zijn, het is natuurlijk ook vragen om problemen om met een aantal personen( in mijn geval 5) twee weken in 20 m2 te gaan leven, wie verzint dat eigenlijk ook
Dochter was vaak moeilijk in beweging te krijgen, zoon nu( maar net puber dus geen garantie voor de toekomst ) is heel makkelijk te bewegen en doet het ook vaak vrijwel direct.
Wat ik zelf wel ervaar is dat de klussen die meer bij hen passen makkelijker geaccepteerd worden.
Dochter bv vond het geen enkel probleem een boodschap te doen voor mij, maar een vaatwasser in en uitruimen ging altijd met veel puf, zucht en steun theater.
Zoon heeft met de vaatwasser weer geen enkel probleem, maar die is met geen 10 paarden naar de winkel te krijgen.
En vakantie's, tsja beetje geven en nemen. En eerlijk gezegd was ik altijd de pineut met het meeste geven om de sfeer leuk te hebben( kan mij niet heugen de laatste jaren dat ik aan een boek lezen toe kwam)
Dat deed ik natuurlijk zelf, maar het was mij in de vakantietijd het gewoon niet waard om strijd aan te gaan.
Laten we eerlijk zijn, het is natuurlijk ook vragen om problemen om met een aantal personen( in mijn geval 5) twee weken in 20 m2 te gaan leven, wie verzint dat eigenlijk ook
dinsdag 27 juli 2010 om 21:35
Ja sorry....
Ik moet er stiekem toch erg om lachen. Zie het helemaal voor me hoe ze met zo'n chagrijnig porem zitten te brommen dat dat kutkind van de buren 's nachts heeft liggen janken. Al die uitspraken...woooo ik krijg flashbacks van jaren geleden!
Ik ben zo blij dat die tijd achter me ligt. Mijn zoon is nu 24 en een heel sociaal wezen geworden. Die me bedankt voor het lekkere eten als hij hier is geweest. Vraagt of hij de tafel moet dekken. Vraagt wat er aan de hand is als mijn gezicht eens anders staat, etc.
Het gaat allemaal over Bianca, vertrouw daar maar op!
dinsdag 27 juli 2010 om 22:29
Veel komt goed idd, alleen dat is een vrij loze uitspraak als je er nog midden inzit en de stoom uit je oren komt
Maar het klopt wel, hoe vreselijk slordig mijn dochter altijd was, nu ze op kamers zit is ze daar heel netjes( gel genoeg altijd daar, dus niet als ze weer even thuis is, dan raken ze direct gebrekkig )
Weet je wat het denk ik ook is, hoe drukker je jezelf maakt hoe meer je ook jezelf ermee hebt.
Hoe meer je ze op de huid zit, hoe meer ze op jouw huid gaan zitten ( dat geldt overigens voor all leeftijden)
Natuurlijk zijn er grenzen, maar als ze ouder zijn moet je er gewoon aan gaan geloven dat zij ze inmiddels ook hebben.
Ik dacht bij kleine irritatiepunten die op het moment zelf heel groot voor mij waren, waar gaat het eigenlijk over?
Ik mag in mijn handen klappen dat ze niet aan de drugs is, niet elk weekend ladderzat de kroeg uit rolt( sowieso nooit ladderzat is,) geen oneerbare handelingen voor een breezer doet, het supergoed doet op school en niet in 7 sloten tegelijk loopt.
Staaltje het kan altijd erger
Relativeren dus.
Bi, je hebt gewoon ook een heftige tijd achter de rug
Deze vakantie had waarschijnlijk ook meer een zware lading voor jou.
Maar het klopt wel, hoe vreselijk slordig mijn dochter altijd was, nu ze op kamers zit is ze daar heel netjes( gel genoeg altijd daar, dus niet als ze weer even thuis is, dan raken ze direct gebrekkig )
Weet je wat het denk ik ook is, hoe drukker je jezelf maakt hoe meer je ook jezelf ermee hebt.
Hoe meer je ze op de huid zit, hoe meer ze op jouw huid gaan zitten ( dat geldt overigens voor all leeftijden)
Natuurlijk zijn er grenzen, maar als ze ouder zijn moet je er gewoon aan gaan geloven dat zij ze inmiddels ook hebben.
Ik dacht bij kleine irritatiepunten die op het moment zelf heel groot voor mij waren, waar gaat het eigenlijk over?
Ik mag in mijn handen klappen dat ze niet aan de drugs is, niet elk weekend ladderzat de kroeg uit rolt( sowieso nooit ladderzat is,) geen oneerbare handelingen voor een breezer doet, het supergoed doet op school en niet in 7 sloten tegelijk loopt.
Staaltje het kan altijd erger
Relativeren dus.
Bi, je hebt gewoon ook een heftige tijd achter de rug
Deze vakantie had waarschijnlijk ook meer een zware lading voor jou.
dinsdag 27 juli 2010 om 22:30
Ik hoop dat ik er over een paar jaar ook om kan lachen
Ik heb eens zitten denken wat ik nou eigenlijk wil, want het is niet meer terug te draaien.
Eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, wil ik dat man ook boos wordt op mijn zoon en zijn zoon, maar dat gaat niet gebeuren, want hij relativeert veel meer dan ik.
Net nog zitten praten en aan hem gevraagd of hij me een beetje wil helpen om mijn grenzen te bewaken, en wat gebeurt er??? Zijn (volwassen) dochter sms-t dat ze een bakkie komt doen, rond kwart over negen, terwijl wij er morgen vroeg uit moeten om weer te werken. Ik zei tegen man dat ik dan vast naar bed zou gaan voordat ze er is, want ik wil echt fris uit mn bed stappen morgen, het is de tweede week van mijn nieuwe baan dus ik wil niet duf en ellendig achter mn bureau zitten.
Vervolgens stuurt hij haar een sms dat ze natuurlijk kan komen maar dat we wel op tijd naar bed gaan ivm werk morgen. Ze heeft nu besloten om morgen (bijtijds) te komen omdat ze nogal veel te vertellen heeft.
ik ben mn boosheid wel een heel klein beetje kwijt doordat we er lekker lang over hebben zitten praten en ik hem gewoon heb kunnen zeggen dat hij echt een lamlul is voor wat betreft opvoeding en ingrijpen!
Het lijkt goed te komen in huize Bianco/a
Ik heb eens zitten denken wat ik nou eigenlijk wil, want het is niet meer terug te draaien.
Eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, wil ik dat man ook boos wordt op mijn zoon en zijn zoon, maar dat gaat niet gebeuren, want hij relativeert veel meer dan ik.
Net nog zitten praten en aan hem gevraagd of hij me een beetje wil helpen om mijn grenzen te bewaken, en wat gebeurt er??? Zijn (volwassen) dochter sms-t dat ze een bakkie komt doen, rond kwart over negen, terwijl wij er morgen vroeg uit moeten om weer te werken. Ik zei tegen man dat ik dan vast naar bed zou gaan voordat ze er is, want ik wil echt fris uit mn bed stappen morgen, het is de tweede week van mijn nieuwe baan dus ik wil niet duf en ellendig achter mn bureau zitten.
Vervolgens stuurt hij haar een sms dat ze natuurlijk kan komen maar dat we wel op tijd naar bed gaan ivm werk morgen. Ze heeft nu besloten om morgen (bijtijds) te komen omdat ze nogal veel te vertellen heeft.
ik ben mn boosheid wel een heel klein beetje kwijt doordat we er lekker lang over hebben zitten praten en ik hem gewoon heb kunnen zeggen dat hij echt een lamlul is voor wat betreft opvoeding en ingrijpen!
Het lijkt goed te komen in huize Bianco/a
