Psyche
alle pijlers
Verkracht...
vrijdag 7 mei 2010 om 14:44
Ik weet niet of ik hier goed zit. Maar ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
donderdag 29 juli 2010 om 14:26
Lieve meiden,
Hierbij even een korte update.
Ik wil jullie vertellen dat het al een stuk beter met me gaat. Ik heb het een vriendin verteld. En een collega weet er dus van...
Na het intake gesprek om aangifte te doen, ben ik nog niet weer naar de politie geweest om ook echt daadwerkelijk aangifte te doen. Ze hadden mij bedenk tijd gegeven, ik weet dat dat nu erg lang duurt. Maar ik voel me op het moment beetje bij beetje steeds beter. En ik wil dat gevoel niet verpesten door alles weer op te rakelen. Ook al is het op langer termijn misschien beter.
Ik heb het mijn vriend ook niet verteld, ben ook niet meer van plan om dat te gaan doen. Tussen ons gaat het ook net weer super goed!!! Als hij er ooit naar vraagt waarom het een tijdje minder ging ofzo, kan ik altijd nog overwegen om het te vertellen. Maar op dit moment voel ik mij er beter bij om het niet te doen.
Daarnaast heb ik ontzettend veel steun gehad van mijn collega. Dat is echt een schat van een mens waarbij ik altijd terecht kon (en nog steeds kan). Tuurlijk vindt zij ook dat ik aangifte moet doen, maar zoals ik zei, ik vind een melding nu eerst even genoeg...
En jullie allemaal ook ontzettend bedankt voor de lieve en nuttige reacties!!!!!!!
Liefs Binta
Hierbij even een korte update.
Ik wil jullie vertellen dat het al een stuk beter met me gaat. Ik heb het een vriendin verteld. En een collega weet er dus van...
Na het intake gesprek om aangifte te doen, ben ik nog niet weer naar de politie geweest om ook echt daadwerkelijk aangifte te doen. Ze hadden mij bedenk tijd gegeven, ik weet dat dat nu erg lang duurt. Maar ik voel me op het moment beetje bij beetje steeds beter. En ik wil dat gevoel niet verpesten door alles weer op te rakelen. Ook al is het op langer termijn misschien beter.
Ik heb het mijn vriend ook niet verteld, ben ook niet meer van plan om dat te gaan doen. Tussen ons gaat het ook net weer super goed!!! Als hij er ooit naar vraagt waarom het een tijdje minder ging ofzo, kan ik altijd nog overwegen om het te vertellen. Maar op dit moment voel ik mij er beter bij om het niet te doen.
Daarnaast heb ik ontzettend veel steun gehad van mijn collega. Dat is echt een schat van een mens waarbij ik altijd terecht kon (en nog steeds kan). Tuurlijk vindt zij ook dat ik aangifte moet doen, maar zoals ik zei, ik vind een melding nu eerst even genoeg...
En jullie allemaal ook ontzettend bedankt voor de lieve en nuttige reacties!!!!!!!
Liefs Binta
donderdag 29 juli 2010 om 21:20
quote:moekie76 schreef op 07 mei 2010 @ 15:23:
[...]
Ehhh dit valt onder dezelfde uitspraken als: had je maar geen kort rokje aan moeten trekken of zoveel naar hem moeten lachen. ..ONZIN! Verkrachting is onder geen enkele omstandigheid goed te praten, al doe je de deur open voor de verkrachter, dat is niet hetzelfde als je benen! Misschien een beetje felle reactie maar ik heb jaren met een schuldgevoel rondgelopen na 'zo'n soort incident' (om het maar even vaag te houden) en het heeft heel wat gekost om me te realiseren dat niet ik, maar hij de schuldige was. Ondanks dat ik 'oom Piet' zelf in zijn huis had opgezocht...
Binta, praat alsjeblieft met iemand die je vertrouwt of je huisarts, hoe graag je ook zou willen, dit kun je niet alleen oplossen...
Hm, gedeeltelijk kan ik wel meegaan in wat Elninjoo zegt, behalve die zin dat ze het moet laten voor wat het is.
Het is meer dat het al eens gebeurd was en waarom laat je zo iemand dan weer binnen? Zo'n vraag gaat ze krijgen als er een zaak van komt. Zegt wat mij betreft nul procent over dat ze het dan verdiend heeft. Iemand heeft het nooit verdiend om zoiets te moeten meemaken. Dat zou buiten kijf moeten staan.
Maar ze moet er echt wel wat mee en ik zou er zeker melding van maken bij de politie, of je zo'n zaak nou kunt winnen of niet.
[...]
Ehhh dit valt onder dezelfde uitspraken als: had je maar geen kort rokje aan moeten trekken of zoveel naar hem moeten lachen. ..ONZIN! Verkrachting is onder geen enkele omstandigheid goed te praten, al doe je de deur open voor de verkrachter, dat is niet hetzelfde als je benen! Misschien een beetje felle reactie maar ik heb jaren met een schuldgevoel rondgelopen na 'zo'n soort incident' (om het maar even vaag te houden) en het heeft heel wat gekost om me te realiseren dat niet ik, maar hij de schuldige was. Ondanks dat ik 'oom Piet' zelf in zijn huis had opgezocht...
Binta, praat alsjeblieft met iemand die je vertrouwt of je huisarts, hoe graag je ook zou willen, dit kun je niet alleen oplossen...
Hm, gedeeltelijk kan ik wel meegaan in wat Elninjoo zegt, behalve die zin dat ze het moet laten voor wat het is.
Het is meer dat het al eens gebeurd was en waarom laat je zo iemand dan weer binnen? Zo'n vraag gaat ze krijgen als er een zaak van komt. Zegt wat mij betreft nul procent over dat ze het dan verdiend heeft. Iemand heeft het nooit verdiend om zoiets te moeten meemaken. Dat zou buiten kijf moeten staan.
Maar ze moet er echt wel wat mee en ik zou er zeker melding van maken bij de politie, of je zo'n zaak nou kunt winnen of niet.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 29 juli 2010 om 21:22
vrijdag 30 juli 2010 om 01:03
Shalala, waarmee ben je het dan eens met elninjoo? Dat het dom van haar was om hem binnen te laten? Ze er dus om had "gevraagd" ofzo?? belachelijk dat je zo kunt reageren.... De situatie van TO is klote genoeg, maar er dan ook nog een reactie tegenaan gooien dat ze dom heeft gehandeld ofzo??? Nou de enige die verschrikkelijk heeft gehandeld is die klootzak die haar verkracht heeft. Echt verschrikkelijk...!!!!
vrijdag 30 juli 2010 om 14:34
Even wat duidelijker geschreven dan want ik kan me voorstellen dat het nu wat verwarrend over komt.
Ik ben het eens met Elninjoo dat ze niet sterk staat als het een zaak gaat worden. Nergens heb ik aangegeven dat ik vind dat ze het verdiend heeft. Kom nou toch. Zoiets gun je toch niemand?
Maar als het een zaak wordt, is het zijn verhaal t.o.v. het hare en ik zie zo al voor me dat zijn advocaat haar naar beneden zal proberen te halen, juist doordat ze hem opnieuw binnengelaten heeft. Is wel iets wat je in moet calculeren.
Het ging me er niet om dat TO nog een trap na zou krijgen.
Geenszins. Vindt het echt klote voor Binta.
Ik ben het eens met Elninjoo dat ze niet sterk staat als het een zaak gaat worden. Nergens heb ik aangegeven dat ik vind dat ze het verdiend heeft. Kom nou toch. Zoiets gun je toch niemand?
Maar als het een zaak wordt, is het zijn verhaal t.o.v. het hare en ik zie zo al voor me dat zijn advocaat haar naar beneden zal proberen te halen, juist doordat ze hem opnieuw binnengelaten heeft. Is wel iets wat je in moet calculeren.
Het ging me er niet om dat TO nog een trap na zou krijgen.
Geenszins. Vindt het echt klote voor Binta.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 30 juli 2010 om 14:51
Fijn dat het weer beter gaat Binta!
Ik snap persoonlijk alleen echt niet dat je het niet aan je vriend verteld. Nu weet ik natuurlijk niet hoe ik zou reageren als ik zoiets meegemaakt had, maar volgens mij zou ik het meteen (aan iemand) willen vertellen.
En daarbij: denk je niet dat je vriend, als je het later misschien toch eens verteld of zo, zich een soort van gekwetst voelt dat je het hem niet hebt toevertrouwd? MIsschien dat dit in de toekomst toch een beetje een wissel gaat trekken op jullie relatie, als je zoiets ingrijpends niet met hem gedeeld hebt.
Maar goed, je moet doen waar je je goed bij voelt hoor!
Ik snap persoonlijk alleen echt niet dat je het niet aan je vriend verteld. Nu weet ik natuurlijk niet hoe ik zou reageren als ik zoiets meegemaakt had, maar volgens mij zou ik het meteen (aan iemand) willen vertellen.
En daarbij: denk je niet dat je vriend, als je het later misschien toch eens verteld of zo, zich een soort van gekwetst voelt dat je het hem niet hebt toevertrouwd? MIsschien dat dit in de toekomst toch een beetje een wissel gaat trekken op jullie relatie, als je zoiets ingrijpends niet met hem gedeeld hebt.
Maar goed, je moet doen waar je je goed bij voelt hoor!
