Onterven kinderen

Goede avond.



Ik lees vaak op dit forum en vond het nu nodig een account aan te maken. Ik heb namelijk een vraag.



Is het mogelijk mijn kinderen te onterven? Ik wil zelfs niet dat zij hun zogenaamde legitieme portie krijgen. Ik wil alles aan mijn hond en poes nalaten. Ik wil dit niet met de kinderen bespreken. Wil ze juist verrassen als het zover is.



Het is niet gebruikelijk dat er kapitaal aan een hond nagelaten wordt. Geloof mij, ik heb er mijn redenen voor. Weet iemand of er juridisch iets te omzeilen valt?

Goede namiddag,



Duurt het zò lang om een krachtige bouillon te trekken?

Ik heb werkelijk geen idee.



Ik moet jullie iets bekennen. Om iets toe te geven valt me zwaar, maar toch wil ik eerlijk zijn. Jullie hebben mijn ogen geopend met jullie adviezen. Niet dat ze gesloten zouden blijven als ik jullie niet had gehad, maar ik ben op deze manier wel wat sneller tot mijn positieven gekomen.



Hier komt mijn bekentenis: Ik kan totaal niet koken. Omdat al mijn personeel op vakantie is ben ik op mezelf aangewezen wat de culinaire hoogstanden betreft. Dat bestaat uit een eitje bakken of iets dergelijks. In eerste instantie wilde ik jullie niet over mijn personeel vertellen, want ik kom niet graag decadent over. Ik heb mijn verloofde nooit verteld dat de huishoudster kookt. Maar haar vol au vents zijn werkelijk goddelijk Ik heb ten onrechte met de eer gestreken en zal het goed met haar maken als ze terug is van haar welverdiende vakantie. Ik had geen idee wat ik hem moest voorschotelen. Heb wel een paar kookboeken geraadpleegd over een bouillonnetje en kwam er inderdaad achter dat het zijn tijd nodig heeft. Daarbij had ik één van mijn kippen de nek om moeten draaien, villen enzovoorts en werd daar niet vrolijk van. Vrolijk was ik dus al niet. De tijd begon dus te dringen. Ik liep maar in mijn peignoir wat rond te lummelen. Mijn hondje is gewend om woensdag in bad te gaan. Het is een prachtig wit Maltezer leeuwtje, Blacky genaamd. Daar het weer wat koeler is moest ik hem ook droogföhnen, hij is nogal vatbaar voor verkoudheidjes, vandaar. Zelf heb ik me snel in een deux pieces gestoken en mijn kapsel op orde gebracht. Ik was klaar voor de confrontatie.



In afwachting van zijn komst had ik plaats genomen in de serre in een makkelijke fauteuil om me wat te ontspannen. Deed mijn ademhalingsoefeningen zoals hij die me geleerd heeft. Het hielp me overigens niet. Met dat ik de sleutel in het sleutelgat hoorde, begon Blacky alarmerend te grommen. Ik ben dat totaal niet gewend, dat doet hij anders nooit. Zeker niet als hij komt. Hij stoof naar de vestibule en ik hoorde het beestje blazen, sissen, ik weet het niet, het was een ondefinieerbaar geluid. Tot mijn ontsteltenis hoorde ik mijn vriend KSSSST mormel zeggen, daarna een doffe klap. Furieus was ik! Ik rees op en spoedde mij naar mijn hondje, wat bibberend in de hoek van de vestibule lag. Gelukkig ademde Blacky nog, maar was zodanig onder de indruk van de, hoogstwaarschijnlijke, schop die hij gekregen had, dat hij met de staart tussen de benen afdroop. Wat had ik met dat beestje te doen. Zo ontzettend zielig! Mijn vriend stond wat wazig te kijken maar herstelde zich snel toen hij mijn verwarring opmerkte. Hij vertelde dat hij over hem gestruikeld was. Ik heb hem gevraagd waarom hij hem mormel noemde. Hij beweerde dat hij dat nooit tegen Blacky zou zeggen. Ik heb hem gevraagd om zijn rommel van de slaapkamer te halen en ons met rust wilde laten. Iemand die zo intens gemeen tegen één van mijn dieren is wìl ik niet als echtgenoot, niet als vriend, niet als therapeut. “Maar je bekkenbodemspieren dan?” stamelde hij nog. God zij dank zijn er genoeg therapeuten die mij soepel kunnen houden op mijn oude dag.



De boterhammen en karnemelk heb ik weggegooid en laat de Mac Donaldson wel iets bezorgen, ben reuze benieuwd naar hun snacks.



Iones, jij bent een vrouw naar mijn broze hart. Een waar dierenvriend. Natuurlijk stop je ze niet in een asiel. Ik moet er niet aan denken dat Blacky in een hokje gestopt wordt en dat hij af en toe een luchtje mag scheppen om zijn behoeften te doen. Hij heeft hier een park tot zijn beschikking. Hij zou het niet overleven. Ik zoek ook naar een oplossing. In ieder geval moeten mijn dieren goed verzorgd achterblijven.



Een mevrouw X is geen familie, ik ken het goede mens niet.

Ik heb nooit overwogen om boeken te schrijven. Ik schrijf wel wekelijks een column in de kerkbode en maandelijks een stukje in het blad van de Rotary, waar wijlen mijn man actief lid was.



Ook ben in niet rancuneus naar mijn ex-verloofde Niemand die hem dus met een mes in zijn borst aan zal treffen op mijn keukenvloer.



Mijn zoons willen geen geld van mij. Hun probleem was het sujet, zoals zij hem noemden. Waarom heb ik getwijfeld aan hun intenties. Vanavond ga ik ze bellen.



Groeten,

Elsbettina