Thuis
alle pijlers
Huis gekocht....
donderdag 22 juli 2010 om 21:50
Hallo,
Ik zal me allereerst even voorstellen, ben nieuw hier... Ik ben 24 jaar, dolgelukkig met mijn vriend en heb net mijn eerste huis met hem gekocht. Na heel wat googlen en twijfelen besloten toch maar mijn hart te luchten hier op het forum, in de hoop dat iemand me een beetje op kan peppen of advies kan geven. Het zit als volgt:
Ongeveer een maand geleden hebben mijn vriend en ik de sleutel gekregen van ons huis (eerste keer samenwonen). Na heel wat klussen zijn we afgelopen weekend hier ingetrokken. Afscheid genomen thuis, spulletjes allemaal ingericht en al. Ons nieuwe leventje kon beginnen...
NOT! Ik voel me vanaf het eerste uur dat ik hier woonde super ellendig (met het verbouwen e.d. nergens last van gehad, wilde het liefste al direct hier blijven slapen). Ik mis thuis, ik vraag me af of ik wel in deze woonplaats wil wonen (terwijl ik tot voor 1 week terug me geen fijnere woonplaats kon voorstellen). Ik huil de hele dag aan een stuk door, heb me nog nooit zo rot gevoeld als nu... De hele dag door voel ik me verschrikkelijk, eet amper meer, etc. Aan de relatie met mijn vriend ligt het 1000% zeker niet, dat weet ik zeker. Hij is echt lief voor me en sta er echt versteld van dat hij zoveel geduld met me heeft... De enige momenten dat ik me fijn voel is als ik weg ben hier of als mijn ouders/zusje op bezoek zijn hier! Dit zou toch niet moeten kunnen/mogen? Dit moet toch de mooiste tijd uit het leven zijn?
Het klinkt raar, maar het enige wat me momenteel kan troosten is het idee dat we over een jaar of over 2 jaar ergens anders heen gaan verhuizen, in de plaats waar ik vanaf kwam.
Heeft iemand iets meegemaakt wat hierop lijkt, of heeft iemand tips hoe we het het beste aan kunnen pakken? Ik ben zo bang dat dit gevoel blijft hangen (omdat ik normaal helemaal niet zo emotioneel ben en nu aan een stuk door huil en pieker) en ik mijn vriend door dit gedoe kwijt raak. Gelukkig kan ik hiervoor ook bij mijn ouders terecht, ze leven echt mee maar kunnen momenteel ook niks aan de situatie veranderen. Ik doe hun en mijn vriend erg veel pijn hiermee, en dat wil ik niet. Ik wil me gelukkig voelen en mijn eigen leventje starten met mijn vriend en dat kan op deze manier jammer genoeg niet...
Alvast bedankt voor de reactie(s). Groetjes
Ik zal me allereerst even voorstellen, ben nieuw hier... Ik ben 24 jaar, dolgelukkig met mijn vriend en heb net mijn eerste huis met hem gekocht. Na heel wat googlen en twijfelen besloten toch maar mijn hart te luchten hier op het forum, in de hoop dat iemand me een beetje op kan peppen of advies kan geven. Het zit als volgt:
Ongeveer een maand geleden hebben mijn vriend en ik de sleutel gekregen van ons huis (eerste keer samenwonen). Na heel wat klussen zijn we afgelopen weekend hier ingetrokken. Afscheid genomen thuis, spulletjes allemaal ingericht en al. Ons nieuwe leventje kon beginnen...
NOT! Ik voel me vanaf het eerste uur dat ik hier woonde super ellendig (met het verbouwen e.d. nergens last van gehad, wilde het liefste al direct hier blijven slapen). Ik mis thuis, ik vraag me af of ik wel in deze woonplaats wil wonen (terwijl ik tot voor 1 week terug me geen fijnere woonplaats kon voorstellen). Ik huil de hele dag aan een stuk door, heb me nog nooit zo rot gevoeld als nu... De hele dag door voel ik me verschrikkelijk, eet amper meer, etc. Aan de relatie met mijn vriend ligt het 1000% zeker niet, dat weet ik zeker. Hij is echt lief voor me en sta er echt versteld van dat hij zoveel geduld met me heeft... De enige momenten dat ik me fijn voel is als ik weg ben hier of als mijn ouders/zusje op bezoek zijn hier! Dit zou toch niet moeten kunnen/mogen? Dit moet toch de mooiste tijd uit het leven zijn?
Het klinkt raar, maar het enige wat me momenteel kan troosten is het idee dat we over een jaar of over 2 jaar ergens anders heen gaan verhuizen, in de plaats waar ik vanaf kwam.
Heeft iemand iets meegemaakt wat hierop lijkt, of heeft iemand tips hoe we het het beste aan kunnen pakken? Ik ben zo bang dat dit gevoel blijft hangen (omdat ik normaal helemaal niet zo emotioneel ben en nu aan een stuk door huil en pieker) en ik mijn vriend door dit gedoe kwijt raak. Gelukkig kan ik hiervoor ook bij mijn ouders terecht, ze leven echt mee maar kunnen momenteel ook niks aan de situatie veranderen. Ik doe hun en mijn vriend erg veel pijn hiermee, en dat wil ik niet. Ik wil me gelukkig voelen en mijn eigen leventje starten met mijn vriend en dat kan op deze manier jammer genoeg niet...
Alvast bedankt voor de reactie(s). Groetjes
donderdag 29 juli 2010 om 20:45
Dankjewel voor jullie reacties. Mirjam, heb er ook al aan gedacht naar de huisarts te gaan, misschien heeft hij iets wat mijn gevoelens tijdelijk misschien wat kan onderdrukken... Maarja, dan moet ik er later weer aan wennen. 's Morgens is het inderdaad het ergste, de stilte, leeg, kil, weet niet wat voor vreemde gevoelens er allemaal door me heen spoken!
Het is wel echt fijn om te horen dat meer mensen dit gevoel hebben ervaren, dacht echt even dat ik abnormaal was geworden en soms denk/dacht ik echt dat ik me aanstelde... Het belangrijkste is dat mijn vriend en ik er voor elkaar zijn en het zo gezellig mogelijk proberen te maken. En dan kijken we wel weer verder... Jazzme, je hebt gelijk dat je altijd met een restschuld zult blijven zitten als je zo snel weer verkoopt... Maar liever ¤50,00 per maand meer betalen dan me ongelukkig blijven voelen. Ik besef nu dat geld me weinig doet, gelukkig zijn en je veilig en thuis voelen is veel meer waard dan een paar duizend euro. Maar ik blijf positief, hopelijk komt het niet zo ver dat we hier weg 'moeten' en kunnen we hier ons leventje gaan opbouwen...
Het is wel echt fijn om te horen dat meer mensen dit gevoel hebben ervaren, dacht echt even dat ik abnormaal was geworden en soms denk/dacht ik echt dat ik me aanstelde... Het belangrijkste is dat mijn vriend en ik er voor elkaar zijn en het zo gezellig mogelijk proberen te maken. En dan kijken we wel weer verder... Jazzme, je hebt gelijk dat je altijd met een restschuld zult blijven zitten als je zo snel weer verkoopt... Maar liever ¤50,00 per maand meer betalen dan me ongelukkig blijven voelen. Ik besef nu dat geld me weinig doet, gelukkig zijn en je veilig en thuis voelen is veel meer waard dan een paar duizend euro. Maar ik blijf positief, hopelijk komt het niet zo ver dat we hier weg 'moeten' en kunnen we hier ons leventje gaan opbouwen...
donderdag 29 juli 2010 om 21:46
Geef het nog wat tijd. Je moet nu aan zoveel dingen wennen. Aan je nieuwe huis, het samenwonen, het uit huis zijn, nieuwe verantwoordelijkheden.
Ik begrijp ook dat je in het huis verbouwd hebt. Verbouwen kan ontzettend zwaar en ingrijpend zijn.
Over een jaar dan wil je echt niet meer terug naar je ouderlijk huis. Denk aan je vrijheden. Neem het er ook van. Wat wilde je heel graag doen in je eigen huis wat thuis niet mocht/kon? doe dat! Schrijf eens op papier waarom je destijds (toen je het huis kocht) uit huis wilde.
Ik had destijds precies hetzelfde, ben ongeveer een maand lang heel ongelukkig geweest. Toen ging vriend twijfelen over onze relatie en ben ik weer thuis gaan wonen. Nou, ik kan je vertellen dat was het ook niet hoor. Opeens wist ik weer waarom ik op mezelf wilde wonen. Relatie is uiteindelijk weer in orde gekomen (duurde wel even), maar de eerste nacht dat ik weer in mijn eigen huis sliep was heerlijk.
Ik begrijp ook dat je in het huis verbouwd hebt. Verbouwen kan ontzettend zwaar en ingrijpend zijn.
Over een jaar dan wil je echt niet meer terug naar je ouderlijk huis. Denk aan je vrijheden. Neem het er ook van. Wat wilde je heel graag doen in je eigen huis wat thuis niet mocht/kon? doe dat! Schrijf eens op papier waarom je destijds (toen je het huis kocht) uit huis wilde.
Ik had destijds precies hetzelfde, ben ongeveer een maand lang heel ongelukkig geweest. Toen ging vriend twijfelen over onze relatie en ben ik weer thuis gaan wonen. Nou, ik kan je vertellen dat was het ook niet hoor. Opeens wist ik weer waarom ik op mezelf wilde wonen. Relatie is uiteindelijk weer in orde gekomen (duurde wel even), maar de eerste nacht dat ik weer in mijn eigen huis sliep was heerlijk.
donderdag 29 juli 2010 om 22:35
quote:kxsje schreef op 29 juli 2010 @ 20:45:
Dankjewel voor jullie reacties. Mirjam, heb er ook al aan gedacht naar de huisarts te gaan, misschien heeft hij iets wat mijn gevoelens tijdelijk misschien wat kan onderdrukken... Maarja, dan moet ik er later weer aan wennen. 's Morgens is het inderdaad het ergste, de stilte, leeg, kil, weet niet wat voor vreemde gevoelens er allemaal door me heen spoken!
Het is wel echt fijn om te horen dat meer mensen dit gevoel hebben ervaren, dacht echt even dat ik abnormaal was geworden en soms denk/dacht ik echt dat ik me aanstelde... Het belangrijkste is dat mijn vriend en ik er voor elkaar zijn en het zo gezellig mogelijk proberen te maken. En dan kijken we wel weer verder... Jazzme, je hebt gelijk dat je altijd met een restschuld zult blijven zitten als je zo snel weer verkoopt... Maar liever ¤50,00 per maand meer betalen dan me ongelukkig blijven voelen. Ik besef nu dat geld me weinig doet, gelukkig zijn en je veilig en thuis voelen is veel meer waard dan een paar duizend euro. Maar ik blijf positief, hopelijk komt het niet zo ver dat we hier weg 'moeten' en kunnen we hier ons leventje gaan opbouwen...Natuurlijk is geluk het allerbelangrijkste. Wilde je ook niet bang praten. Geef het de tijd en dan zal het vast niet zover hoeven komen. En mocht je echt geen andere uitweg zien, overal is een oplossing voor!
Dankjewel voor jullie reacties. Mirjam, heb er ook al aan gedacht naar de huisarts te gaan, misschien heeft hij iets wat mijn gevoelens tijdelijk misschien wat kan onderdrukken... Maarja, dan moet ik er later weer aan wennen. 's Morgens is het inderdaad het ergste, de stilte, leeg, kil, weet niet wat voor vreemde gevoelens er allemaal door me heen spoken!
Het is wel echt fijn om te horen dat meer mensen dit gevoel hebben ervaren, dacht echt even dat ik abnormaal was geworden en soms denk/dacht ik echt dat ik me aanstelde... Het belangrijkste is dat mijn vriend en ik er voor elkaar zijn en het zo gezellig mogelijk proberen te maken. En dan kijken we wel weer verder... Jazzme, je hebt gelijk dat je altijd met een restschuld zult blijven zitten als je zo snel weer verkoopt... Maar liever ¤50,00 per maand meer betalen dan me ongelukkig blijven voelen. Ik besef nu dat geld me weinig doet, gelukkig zijn en je veilig en thuis voelen is veel meer waard dan een paar duizend euro. Maar ik blijf positief, hopelijk komt het niet zo ver dat we hier weg 'moeten' en kunnen we hier ons leventje gaan opbouwen...Natuurlijk is geluk het allerbelangrijkste. Wilde je ook niet bang praten. Geef het de tijd en dan zal het vast niet zover hoeven komen. En mocht je echt geen andere uitweg zien, overal is een oplossing voor!
dinsdag 3 augustus 2010 om 14:22
quote:kxsje schreef op 22 juli 2010 @ 22:25:
Germanwings, het is niet mijn bedoeling te verhuizen... Maar dat is de enige gedachte die me momenteel een beetje rustig kan houden. Stel dat ik over een jaar nóg niet gewend ben, is het dan een optie om te verkopen? Het liefste heb ik natuurlijk dat ik over een jaar zeg dat ik hier NOOIT meer weg wil. Maar zie momenteel nergens iets positiefs in, alles is negatief en het helpt me om te kijken naar de mogelijkheden (sorry, moet in mn hoofdje alles uitgedacht hebben) Als ik het gevoel kon verklaren, deed ik het voor je...Ja, herken het helemaal. Eerste huis gekocht, heel leuk huis, opgeknapt en toen er gaan wonen. En vanaf de eerste dag ineens gevoel van: nee, dit is het niet. Na een jaar hebben we het huis verkocht en zijn terug verhuisd naar de plaats waar ik weg kwam. Vanaf de eerste dag voelde dat goed en daar wonen we nu nog. Wij hebben er niet zo'n probleem van gemaakt, huis verkocht en ander huis gekocht.
Germanwings, het is niet mijn bedoeling te verhuizen... Maar dat is de enige gedachte die me momenteel een beetje rustig kan houden. Stel dat ik over een jaar nóg niet gewend ben, is het dan een optie om te verkopen? Het liefste heb ik natuurlijk dat ik over een jaar zeg dat ik hier NOOIT meer weg wil. Maar zie momenteel nergens iets positiefs in, alles is negatief en het helpt me om te kijken naar de mogelijkheden (sorry, moet in mn hoofdje alles uitgedacht hebben) Als ik het gevoel kon verklaren, deed ik het voor je...Ja, herken het helemaal. Eerste huis gekocht, heel leuk huis, opgeknapt en toen er gaan wonen. En vanaf de eerste dag ineens gevoel van: nee, dit is het niet. Na een jaar hebben we het huis verkocht en zijn terug verhuisd naar de plaats waar ik weg kwam. Vanaf de eerste dag voelde dat goed en daar wonen we nu nog. Wij hebben er niet zo'n probleem van gemaakt, huis verkocht en ander huis gekocht.
dinsdag 3 augustus 2010 om 18:54
HGJB... Fijn iemand die een beetje hetzelfde voelt/heeft gedaan! Ik krijg nu niks als reacties van: je bent gek en je moet het de tijd geven. Ik weet dat ik niet na 2 weken kan zeggen of het dit wel of niet is, maar voor mijn gevoel zal ik hier over 3 jaar nog steeds niet gewend zijn.
Hoe meer ik eraan denk terug te verhuizen, hoe blijer ik word. Eindelijk lekker met mijn vriend genieten en een leventje opbouwen. Waar ik me wel zorgen om maak, de schulden waarmee je blijft zitten en hoe je dat allemaal moet doen als je dit huis wil verkopen en een nieuw huis koopt. Maar ach, is een zorg voor later!
Hoe meer ik eraan denk terug te verhuizen, hoe blijer ik word. Eindelijk lekker met mijn vriend genieten en een leventje opbouwen. Waar ik me wel zorgen om maak, de schulden waarmee je blijft zitten en hoe je dat allemaal moet doen als je dit huis wil verkopen en een nieuw huis koopt. Maar ach, is een zorg voor later!
woensdag 4 augustus 2010 om 20:51
Ja, ik snap het helemaal, het is je eigen gevoel erbij. Een ander is vast heel blij en gelukkig in hetzelfde huis.
Ik wist het vanaf de eerste dag dat we er in woonden, nee, dit was het niet en het kwam ook niet. Het klussen was leuk maar het wonen, nee. Ik wist direct: hier blijf ik niet. Na een jaar het huis verkocht. Ik was zo blij in het huis waar we toen gingen wonen, hebben er 17 jaar gewoond. Kwam ook voor een deel omdat ik erg gehecht ben aan mijn geboorteplaats en daar nu nog steeds woon, op dat uitstapje van een jaar na, hihi. ( moet je nagaan, is maar 10 km uit elkaar ) Geef jezelf een jaar de tijd, je bent niet gebonden en kunt altijd terug.
Ik wist het vanaf de eerste dag dat we er in woonden, nee, dit was het niet en het kwam ook niet. Het klussen was leuk maar het wonen, nee. Ik wist direct: hier blijf ik niet. Na een jaar het huis verkocht. Ik was zo blij in het huis waar we toen gingen wonen, hebben er 17 jaar gewoond. Kwam ook voor een deel omdat ik erg gehecht ben aan mijn geboorteplaats en daar nu nog steeds woon, op dat uitstapje van een jaar na, hihi. ( moet je nagaan, is maar 10 km uit elkaar ) Geef jezelf een jaar de tijd, je bent niet gebonden en kunt altijd terug.
woensdag 4 augustus 2010 om 21:17
Ook voor mij heel herkenbaar! Ik hoop niet dat ik je bang maak, maar ik woon al bijna 2 jaar in dit huis en ik heb dat gevoel nog steeds.. wel een stuk minder dan voorheen, maar het blijft knagen, en af en toe een enorme dip. Met mijn vriend heb ik ook afgesproken dat we over een paar jaar verhuizen naar mijn oude woonplaats (of daar in de buurt). Ik woon daar nu meer dan een uur rijden vandaan. Relatief nog steeds een stukkie van niks, NL is klein, maar toch, zomaar even langs bij m'n familie zit er niet echt in. Op de terugweg van een leuke dag bij m'n ouders (of Kerst oid) kan ik nog steeds in tranen in de auto zitten op de terugweg. Dat voelt dan echt als 'van huis' wegrijden, in plaats van 'naar huis' rijden.
Ik zie ook nu al op tegen een restschuld, of stel dat het heel lang duurt voordat we het huis kwijtraken.. ik kan nu al bij een schimmelplek in de badkamer denken, oh die moeten we wel weg zien te krijgen voordat er kijkers komen
Wel heb ik hier inmiddels een ontzettend leuke baan, waarbij ik nu al een rotgevoel krijg dat ik daar dan weg zal moeten. Nouja niet te ver vooruit denken, wie weet hoe ik er over een jaar tegenaan kijk..
Blijf er in ieder geval goed over praten met je vriend (lekker uitjanken en eindigen met het fijne gevoel dat je er toch niet vooraltijd zal blijven wonen ) en zorg voor afleiding, veel leuke dingen doen en zo weinig mogelijk in je eentje thuis zitten malen!
Ik zie ook nu al op tegen een restschuld, of stel dat het heel lang duurt voordat we het huis kwijtraken.. ik kan nu al bij een schimmelplek in de badkamer denken, oh die moeten we wel weg zien te krijgen voordat er kijkers komen
Wel heb ik hier inmiddels een ontzettend leuke baan, waarbij ik nu al een rotgevoel krijg dat ik daar dan weg zal moeten. Nouja niet te ver vooruit denken, wie weet hoe ik er over een jaar tegenaan kijk..
Blijf er in ieder geval goed over praten met je vriend (lekker uitjanken en eindigen met het fijne gevoel dat je er toch niet vooraltijd zal blijven wonen ) en zorg voor afleiding, veel leuke dingen doen en zo weinig mogelijk in je eentje thuis zitten malen!
woensdag 4 augustus 2010 om 22:23
ook voor mij herkenbaar. vorig jaar huis gekocht, eind januari sleutels en begonnen met klussen. 1 april zijn we verhuisd, maar huis was nog niet af. voornamelijk cosmetische dingen, maar bad was er ook nog niet. gisteren heb ik me voor het eerst echt thuis gevoeld in mijn nieuwe huis nadat ik heerlijk 3 kwartier in bad heb liggen soppen en de muziek ff lekker hard heb aangezet. zo stom, maar zo heerlijk.
naar ons vorige flatje was de overstap helemaal niet zo erg, daar was ik binnen een maand gewend. maar hier, naar het huis waar we zo naar uitkeken, wat ons zo geweldig leek duurde het gewoon 4 maanden. ook ik en mijn vriend hadden al afgesproken dat wanneer het echt niet zou gaan in dit huis, dat we maar verder moesten gaan kijken naar oplossingen... tegen gevoel kan geen geld op! laten we hopen dat jij er wat minder lang over doet. *duimt voor je*
naar ons vorige flatje was de overstap helemaal niet zo erg, daar was ik binnen een maand gewend. maar hier, naar het huis waar we zo naar uitkeken, wat ons zo geweldig leek duurde het gewoon 4 maanden. ook ik en mijn vriend hadden al afgesproken dat wanneer het echt niet zou gaan in dit huis, dat we maar verder moesten gaan kijken naar oplossingen... tegen gevoel kan geen geld op! laten we hopen dat jij er wat minder lang over doet. *duimt voor je*
zaterdag 7 augustus 2010 om 09:45
Even een update... De hele week is het best wel redelijk gegaan! Opstaan, douchen, naar het werk... 's Avonds lekker met mijn vriend wat doen of chillen op de bank met een filmpje... Nu, zaterdagmorgen, word ik weer wakker met een enorm vaag gevoel! Jullie moesten eens weten hoe fijn het is om te lezen dat andere mensen hier ook last van hebben (gehad)! Dan besef je: er is wel een uitweg...
Ik leef gewoon nu lekker naar die 'uitweg' toe en probeer er hier het beste van te maken! Hoop dat ik over een jaartje lekker een nieuw leventje met mijn vriend kan beginnen in een huisje wat ons allebei super bevalt. Mijn vriend gaat ook steeds meer nadelen in dit huis zien, heel luidruchtige huizen (je hoort de buren onderhand helder praten), muren die slecht zijn waar niks in geboord kan worden, en nog meer zo'n kleine dingetjes. We proberen positief te blijven maar houden onze ogen en oren goed open, want stel je voor ons droomhuisje in mijn oude woonplaats komt te koop te staan
Echt super dankjewel voor de lieve reacties! Het stelt me echt op mijn gemak en voel me er goed bij...
Ik leef gewoon nu lekker naar die 'uitweg' toe en probeer er hier het beste van te maken! Hoop dat ik over een jaartje lekker een nieuw leventje met mijn vriend kan beginnen in een huisje wat ons allebei super bevalt. Mijn vriend gaat ook steeds meer nadelen in dit huis zien, heel luidruchtige huizen (je hoort de buren onderhand helder praten), muren die slecht zijn waar niks in geboord kan worden, en nog meer zo'n kleine dingetjes. We proberen positief te blijven maar houden onze ogen en oren goed open, want stel je voor ons droomhuisje in mijn oude woonplaats komt te koop te staan
Echt super dankjewel voor de lieve reacties! Het stelt me echt op mijn gemak en voel me er goed bij...
zaterdag 7 augustus 2010 om 09:50
Man, ik heb hysterisch zitten janken op de dag dat ik bij de notaris getekend had voor mijn huis. En de eerste nacht dat ik hier sliep ook. En ik woonde al jaren op mezelf.
Het voelde gewoon allemaal zo definitief, zo benauwend dat ik aan een huis vastzat.
Gelukkig had ik mensen genoeg in de buurt die nuchter genoeg waren om te zeggen dat dat onzin is en dat als ik het echt niet zou trekken, ik de boel altijd nog kon verhuren. Ik ben nu trouwens wel heel blij met mijn huis hoor.
Het voelde gewoon allemaal zo definitief, zo benauwend dat ik aan een huis vastzat.
Gelukkig had ik mensen genoeg in de buurt die nuchter genoeg waren om te zeggen dat dat onzin is en dat als ik het echt niet zou trekken, ik de boel altijd nog kon verhuren. Ik ben nu trouwens wel heel blij met mijn huis hoor.
Cum non tum age
zaterdag 7 augustus 2010 om 10:23
Ik heb ook heimwee gehad toen ik ging samenwonen, naar mijn oude huisje en mijn oude woonplaats. Weet je wat bij mij heel erg hielp? Een kat. Er is altijd leven in huis, en als ik nu een weekend weg was geweest wilde ik naar huis, naar de kat. Iets anders dat gek genoeg hielp, was een abonnement op een leuk tijdschrift dat wekelijks op onze deurmat viel, met mijn naam en nieuwe adres daarop.
Succes!
Succes!
...
zaterdag 7 augustus 2010 om 15:51
Wel jammer dat jullie de nadelen van jullie huis nu zien, na het gekocht en verbouwd te hebben..
Vervelend voor je dat je je zo voelt! Je schreef eerder dat je er naar uit kijkt om terug te verhuizen en je leven op de te gaan bouwen en lekker bij je vrienden te zijn. Maar als je maar tien min bij elkaar vandaan woont, dan kan je toch nog steeds lekker bij je vrienden zijn? Sterkte ermee!
Vervelend voor je dat je je zo voelt! Je schreef eerder dat je er naar uit kijkt om terug te verhuizen en je leven op de te gaan bouwen en lekker bij je vrienden te zijn. Maar als je maar tien min bij elkaar vandaan woont, dan kan je toch nog steeds lekker bij je vrienden zijn? Sterkte ermee!
maandag 9 augustus 2010 om 15:01
Terug verhuizen naar je geboortedorp zou volgens mij in dit geval geen toegevoegde waarde hebben. Nu kun je ook heel gemakkelijk naar je ouders en vrienden, want het is maar 10 minuten bij je vandaan. Jouw grootste probleem lijkt namelijk te zijn dat je het zo stil vindt in jullie eigen huis. Je mist de drukte van je ouders huis. Maar dat krijg je ook niet terug als je met je vriend in je geboortedorp gaat wonen. Dan blijft jullie huis nog steeds stil.
Is een huisdier een optie? Toen ik op mezelf ging wonen (alleen in een appartement) heb ik twee katten genomen, zodat ik een beetje gezelschap had. Ik vond het gezellig als ik thuis kwam en mijn twee 'huisgenoten' weer zag. Lekker knuffelen en verzorgen.
Volgens mij is het wel normaal dat je je ouderlijk huis, de drukte en de vertrouwdheid mist. Maar je zult zelf sterk genoeg moeten zijn om tegen jezelf te zeggen: "En nu de knop om, ik ga hier gewoon echt mijn huis van maken". Niet gaan kniezen en negatieve dingen opzoeken, zoals je nu doet (het huis is gehorig etc). Sterkte!
Is een huisdier een optie? Toen ik op mezelf ging wonen (alleen in een appartement) heb ik twee katten genomen, zodat ik een beetje gezelschap had. Ik vond het gezellig als ik thuis kwam en mijn twee 'huisgenoten' weer zag. Lekker knuffelen en verzorgen.
Volgens mij is het wel normaal dat je je ouderlijk huis, de drukte en de vertrouwdheid mist. Maar je zult zelf sterk genoeg moeten zijn om tegen jezelf te zeggen: "En nu de knop om, ik ga hier gewoon echt mijn huis van maken". Niet gaan kniezen en negatieve dingen opzoeken, zoals je nu doet (het huis is gehorig etc). Sterkte!
donderdag 19 augustus 2010 om 10:46
Hee!
Ik ben ook sinds begin juli samen gaan wonen en zit precies met hetzelfde! Mijn ouders zijn nu net terug van 2 weken vakantie (in die tijd ging het best goed) het laatste weekend zijn we met zn tweetjes daarheen gegaan, maar nu we weer terug in ons huisje zijn voel ik me weer enorm ellendig.. dan vraag ik me af.. hoe kan dat nou?! En inderdaad iedereen zegt dat het moet slijten, maar ik ben het liefst hier weg.. als ik maar ergens anders bij iemand ben hoeft niet eens perse thuis te zijn, maar gewoon weg hier..
Heb nooit van mn leven heimwee gehad maar ik ga nu door de rotste periode van mn leven.. weet niet hoe ik ermee om moet gaan en ga het allerliefst terug naar mn oude situatie.. lekker bij mn ouders en broertjes thuis op de bank.. mn vriend bij ons..lekker weer het oude vertrouwde.. ik weet dat dat niet kan.. maar dat zou me nu echt gelukkig maken..
hoop dat ik hier samen met jullie ook weer wat over kan praten.. dan hoef ik niet telkens mijn vriend hiermee lastig te vallen, hij is echt superlief, maar wordt nu wel een beetje gek van mij, want hij had ook gedacht dat samenwonen super zou zijn en nou zit ie opgescheept met zo'n verdrietige vriendin.. dat houdt hij ook geen jaar vol zo..
Ik ben ook sinds begin juli samen gaan wonen en zit precies met hetzelfde! Mijn ouders zijn nu net terug van 2 weken vakantie (in die tijd ging het best goed) het laatste weekend zijn we met zn tweetjes daarheen gegaan, maar nu we weer terug in ons huisje zijn voel ik me weer enorm ellendig.. dan vraag ik me af.. hoe kan dat nou?! En inderdaad iedereen zegt dat het moet slijten, maar ik ben het liefst hier weg.. als ik maar ergens anders bij iemand ben hoeft niet eens perse thuis te zijn, maar gewoon weg hier..
Heb nooit van mn leven heimwee gehad maar ik ga nu door de rotste periode van mn leven.. weet niet hoe ik ermee om moet gaan en ga het allerliefst terug naar mn oude situatie.. lekker bij mn ouders en broertjes thuis op de bank.. mn vriend bij ons..lekker weer het oude vertrouwde.. ik weet dat dat niet kan.. maar dat zou me nu echt gelukkig maken..
hoop dat ik hier samen met jullie ook weer wat over kan praten.. dan hoef ik niet telkens mijn vriend hiermee lastig te vallen, hij is echt superlief, maar wordt nu wel een beetje gek van mij, want hij had ook gedacht dat samenwonen super zou zijn en nou zit ie opgescheept met zo'n verdrietige vriendin.. dat houdt hij ook geen jaar vol zo..
donderdag 19 augustus 2010 om 11:15
Als ik je verhaal lees denk ik dat wat jij op dit moment moeilijk vindt is dat er een levensfase zal worden afgesloten. De fase waarin jij met ouders en zusje een gezin vormde in 1 huis en waarbij dat de vaste basis was, zal nu overgaan in de fase waarin jij en je vriend - en mogelijk kinderen- een eigen gezin gaan vormen.
En dat kan best moeilijk zijn, want het is een flinke verandering. Hoort bij het volwassen worden, denk ik.
En dat kan best moeilijk zijn, want het is een flinke verandering. Hoort bij het volwassen worden, denk ik.
donderdag 19 augustus 2010 om 18:51
Hallo iedereen!
Spagetti, je hebt helemaal gelijk! Maar moet zeggen dat het elke keer weer een beetje beter gaat... Ik ga met mijn vriend gewoon lekker vaak naar mijn ouders toe en probeer de dingen die ik thuis deed, ook een beetje aan te houden. Na een lange dag werken verlang ik nu wel een beetje naar mijn eigen huisje... Lekker onze eigen dingen doen, eten wat we zelf willen, naar bed gaan wanneer we willen... Niet dat dat eerst niet kon, maar het is toch anders.
Kiss007, jammer dat we geen berichtjes kunnen sturen naar elkaar... Leek me leuk eens te mailen/msnen...
Spagetti, je hebt helemaal gelijk! Maar moet zeggen dat het elke keer weer een beetje beter gaat... Ik ga met mijn vriend gewoon lekker vaak naar mijn ouders toe en probeer de dingen die ik thuis deed, ook een beetje aan te houden. Na een lange dag werken verlang ik nu wel een beetje naar mijn eigen huisje... Lekker onze eigen dingen doen, eten wat we zelf willen, naar bed gaan wanneer we willen... Niet dat dat eerst niet kon, maar het is toch anders.
Kiss007, jammer dat we geen berichtjes kunnen sturen naar elkaar... Leek me leuk eens te mailen/msnen...
donderdag 19 augustus 2010 om 19:11
ja he.. dacht ik ook al!
we mogen hier geen adressen/gegevens opzetten natuurlijk.?
want ik heb wel een beetje het gevoel dat wij elkaar er misschien wel een beetje doorheen kunnen slepen...
ik had vanochtend een flinke dip.. ik vertelde mijn vriend dat ik dit op deze site had gevonden en hij was blij voor mij dat ik mensen gevonden had die hetzelfde mee/doormaken.. dat doet toch wel een beetje goed.. ik heb nu vakantie en dan ligt het mij allemaal toch wat zwaarder omdat je dan de hele dag zo'n beetje thuis bent.. terwijl als ik moet werken dat het toch wel beter gaat omdat je dan minder tijd hebt om erover na te denken.. 's avonds heb ik er het minste last van.. en slapen doe ik ook erg goed, wat ik eigenlijk toch wel vreemd vind...want meestal als ik me slecht voel dan slaap ik ook slecht.. maja.. morgen ga ik lekker een dagje met mams naar een meer waar je lekker bij kunt zonnen (hoop dat het weer meezit)..
xxx
we mogen hier geen adressen/gegevens opzetten natuurlijk.?
want ik heb wel een beetje het gevoel dat wij elkaar er misschien wel een beetje doorheen kunnen slepen...
ik had vanochtend een flinke dip.. ik vertelde mijn vriend dat ik dit op deze site had gevonden en hij was blij voor mij dat ik mensen gevonden had die hetzelfde mee/doormaken.. dat doet toch wel een beetje goed.. ik heb nu vakantie en dan ligt het mij allemaal toch wat zwaarder omdat je dan de hele dag zo'n beetje thuis bent.. terwijl als ik moet werken dat het toch wel beter gaat omdat je dan minder tijd hebt om erover na te denken.. 's avonds heb ik er het minste last van.. en slapen doe ik ook erg goed, wat ik eigenlijk toch wel vreemd vind...want meestal als ik me slecht voel dan slaap ik ook slecht.. maja.. morgen ga ik lekker een dagje met mams naar een meer waar je lekker bij kunt zonnen (hoop dat het weer meezit)..
xxx
zondag 29 augustus 2010 om 00:31
Kiss, jammer dat je niks meer van je laat horen... Maar goed nieuws!! Het gaat hier elke dag beter. Het huisje begint ook helemaal ons eigen te worden. Hier en daar een vaasje, theelichtjes of wat anders en het ziet er al helemaal anders uit. We gaan op tijd eens even op bezoek bij mijn ouders. Af en toe is het maar voor een half uurtje, maar het is dan ook goed. De relatie met mijn vriend is in de tussentijd alleen maar verbeterd, zie nu in hoe goed hij voor me is. Het moet voor hem niet makkelijk zijn geweest samen te gaan wonen met een meid die niet gelukkig is met het nieuwe huisje waar je samen zo lang naartoe hebt geleefd. Respect! Ik heb nu, na een lange werkdag of een dag weg, echt zin om lekker naar huis te gaan... Rust, chillen, mijn eigen ding doen. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie steun en tips. Het heeft me erg geholpen mijn verdriet te delen met mensen die je niet kent. Het is toch een beetje veilig en je wil de mensen waarvan je houdt geen verdriet doen. Heel erg bedankt allemaal!!
