Relaties
alle pijlers
doodeng: echtscheiding starten en ondertussen verliefd
zondag 5 september 2010 om 14:54
Sinds een maand of 2 ben ik echt over mijn oren verliefd. En...helaas zou ik bijna zeggen....hij ook op mij. We proberen elkaar zo vaak mogelijk te zien. Bijna onmogelijk; we wonen niet om de hoek bij elkaar, hebben ook vakantie doorgebracht met onze eigen gezinnen.
Maar deze verliefdheid zorgt ervoor dat ik anders naar mijn relatie ga kijken, die ik bijna 18 jaar heb. Het lukt me niet om "leuk" te doen naar hem. Ook de kinderen moeten het vaak ontgelden, omdat ik snel kribbig ben.
Gisteren heeft mijn man gezegd dat het misschien beter is dat ik ergens anders ga wonen, of in therapie ga. HIj weet helemaal niets van mijn verliefdheid af. Maar ergens dacht ik wel...das zo gek nog niet. Dan kan ik misschien wat meer rust in mijn hoofd krijgen. En bovendien kan ik dan een keuze maken.
Mijn verliefdheid heeft me wel mijn ogen doen openen; zo verliefd ben ik echt nog nooit op iemand geweest. Ik kan aan niets anders meer denken. De kg's vliegen eraf, slapen doe ik nauwelijks meer. En zo vaak zie ik hem dus niet eens.
Wie herkent deze situatie en kan me tips geven? Ik heb niet de illusie dat minnaar en ik oud en grijs zullen worden samen (zou ik wel willen, maar ik dwing hem niet om in dit vroege stadium voor mij te kiezen).
Groetjes, E
Maar deze verliefdheid zorgt ervoor dat ik anders naar mijn relatie ga kijken, die ik bijna 18 jaar heb. Het lukt me niet om "leuk" te doen naar hem. Ook de kinderen moeten het vaak ontgelden, omdat ik snel kribbig ben.
Gisteren heeft mijn man gezegd dat het misschien beter is dat ik ergens anders ga wonen, of in therapie ga. HIj weet helemaal niets van mijn verliefdheid af. Maar ergens dacht ik wel...das zo gek nog niet. Dan kan ik misschien wat meer rust in mijn hoofd krijgen. En bovendien kan ik dan een keuze maken.
Mijn verliefdheid heeft me wel mijn ogen doen openen; zo verliefd ben ik echt nog nooit op iemand geweest. Ik kan aan niets anders meer denken. De kg's vliegen eraf, slapen doe ik nauwelijks meer. En zo vaak zie ik hem dus niet eens.
Wie herkent deze situatie en kan me tips geven? Ik heb niet de illusie dat minnaar en ik oud en grijs zullen worden samen (zou ik wel willen, maar ik dwing hem niet om in dit vroege stadium voor mij te kiezen).
Groetjes, E
anoniem_112460 wijzigde dit bericht op 05-09-2010 14:55
Reden: andere woordkeuze
Reden: andere woordkeuze
% gewijzigd
zondag 5 september 2010 om 21:35
Je handelt en praat met jouw partner met een verborgen agenda (de verliefdheid) en ondertussen ben je bereid het leven van je kinderen volledig overhoop te gooien omdat je een verborgen agenda hebt. Je praat al over een leven met degene waarop je verliefd bent zonder dat je het leven dat je nu leidt met eerljkheid en respect behandelt.(daarmee doel ik op je man en indirect jullie kinderen)
Hoe ga je dat verklaren naar je kinderen over tien jaar als zij jou vragen gaan stellen? Kan je dan oprecht zeggen dat je hun belang centraal had staan? Kan je dan oprecht zeggen dat jij alles geprobeerd hebt ?
Hoe ga je dat verklaren naar je kinderen over tien jaar als zij jou vragen gaan stellen? Kan je dan oprecht zeggen dat je hun belang centraal had staan? Kan je dan oprecht zeggen dat jij alles geprobeerd hebt ?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 5 september 2010 om 21:39
Verliefdheid my ass........ verantwoording nemen voor jezelf en dus de rol die je hebt voor je kinderen in het leven ,dáár draait het in mijn ogen om vanaf het moment dat ze geboren werden.
Jij bent van plan op basis van hormonen en gevoelens voor een ander, hun vader een andere plek te gaan geven dan hij hun hele leven gehad heeft. Denk na..... wil je dit voor je kinderen?
En daarna sluit ik me aan bij degenen hiervoor.
Jij bent van plan op basis van hormonen en gevoelens voor een ander, hun vader een andere plek te gaan geven dan hij hun hele leven gehad heeft. Denk na..... wil je dit voor je kinderen?
En daarna sluit ik me aan bij degenen hiervoor.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 5 september 2010 om 22:25
Dat moet je inderdaad doen, je man buitenspel zetten.
Heeft hij geen flauw idee wat er aan de hand is, kan daar dan ook niet op anticiperen en des te harder de klap als de echte aap uit de mouw komt.
Vertrouwen weg, harten gebroken, 18 jaar relatie zo in de prullenbak en het leven van je kids op zijn kop met het daarbij behorende verdriet, verplichte ellende op hun bord en een jeukend litteken voor het leven.
Maar he, als de vlindertjes maar voor je fladderen toch? zo leuk is het leven....jouw leven en andermans leven is betekenisloos.
Heeft hij geen flauw idee wat er aan de hand is, kan daar dan ook niet op anticiperen en des te harder de klap als de echte aap uit de mouw komt.
Vertrouwen weg, harten gebroken, 18 jaar relatie zo in de prullenbak en het leven van je kids op zijn kop met het daarbij behorende verdriet, verplichte ellende op hun bord en een jeukend litteken voor het leven.
Maar he, als de vlindertjes maar voor je fladderen toch? zo leuk is het leven....jouw leven en andermans leven is betekenisloos.
maandag 6 september 2010 om 00:32
maandag 6 september 2010 om 09:44
Frankz, het is inderdaad een lullige titel. Daarin geef je aan dat je doodsbang bent trouwens, maar dat blijkt echt niet uit je OP. En in de titel heb je je besluit voor scheiden eigenlijk al aangegeven, terwijl je man nog nergens van op de hoogte is? Dat kan toch niet? Zoals ik al eerder schreef, ik herken wat in je verhaal, maar ook een hoop niet gelukkig.
Liefde kan voorbij gaan. Mensen kunnen uit elkaar groeien en besluiten dat ze niet meer samen willen leven. En ja, dat kan allemaal ook als je kinderen hebt samen, ik geloof niet in samenblijven enkel en alleen om de kinderen. Ook dat zullen ze altijd aanvoelen.
Maar in jouw geval: het is blijkbaar nooit aangekaart, dat je twijfelt. Heb je wel ooit twijfels gehad of is dat pas sinds je nieuwe vlam langs kwam? De manier waarop je nu met je man omgaat is zo respectloos en kan de situatie, mocht je uiteindelijk echt gaan scheiden, alleen maar verslechteren. En geloof me, zodra je crush voorbij is en je het weer helder kan zien zie je opeens ook dat wat jij dacht dat best kon, je ex pijn moet hebben gedaan. Praat met elkaar, wees eerlijk. Kijk of je er uit kan komen samen. Wat was het dat je aantrok in je man, wat is het dat je nu mist?
Liefde kan voorbij gaan. Mensen kunnen uit elkaar groeien en besluiten dat ze niet meer samen willen leven. En ja, dat kan allemaal ook als je kinderen hebt samen, ik geloof niet in samenblijven enkel en alleen om de kinderen. Ook dat zullen ze altijd aanvoelen.
Maar in jouw geval: het is blijkbaar nooit aangekaart, dat je twijfelt. Heb je wel ooit twijfels gehad of is dat pas sinds je nieuwe vlam langs kwam? De manier waarop je nu met je man omgaat is zo respectloos en kan de situatie, mocht je uiteindelijk echt gaan scheiden, alleen maar verslechteren. En geloof me, zodra je crush voorbij is en je het weer helder kan zien zie je opeens ook dat wat jij dacht dat best kon, je ex pijn moet hebben gedaan. Praat met elkaar, wees eerlijk. Kijk of je er uit kan komen samen. Wat was het dat je aantrok in je man, wat is het dat je nu mist?
maandag 6 september 2010 om 10:48
Noem het vooral niet helaas dat je nu ineens voelt dat je leeft, dat heb je zo te lezen al een tijd gemist. Geniet daarvan ongeacht of je er aan toegeeft of niet. Je man mist dat waarschijnlijk ook maar die realiseert zich dat nog niet, laat hem en denk aan jezelf. Hij is om wat voor reden dan ook de man geworden die niet uit zichzelf inziet dat ook hij een rol heeft in de huidige situatie en kennelijk niet geinteresseerd genoeg is om uit te zoeken waar jouw kribbigheid vandaan komt.
Jij hebt het lef niet om eerlijk te zijn, schaam je daar niet voor dat heeft bijna niemand. Lef hebben zie ik trouwens als gevolg van eerdere ervaringen, niet als keuze voor iets toekomstigs. Iemand verwijten geen lef te hebben vind ik zooo simpel, laf, betweterig en arrogant.
Geef er aan toe, op zn minst aan de gevoelens, als het werkt heb je geluk en als het niet werkt weet je dat ook uit eerste hand. Ga ook op jezelf, als je man je de moeite waard vind merk je het dan wel. Daar kunnen geen anonieme adviezen en waarschuwingen tegenop. Kies zelf, dat is de beste start.
Succes!
Jij hebt het lef niet om eerlijk te zijn, schaam je daar niet voor dat heeft bijna niemand. Lef hebben zie ik trouwens als gevolg van eerdere ervaringen, niet als keuze voor iets toekomstigs. Iemand verwijten geen lef te hebben vind ik zooo simpel, laf, betweterig en arrogant.
Geef er aan toe, op zn minst aan de gevoelens, als het werkt heb je geluk en als het niet werkt weet je dat ook uit eerste hand. Ga ook op jezelf, als je man je de moeite waard vind merk je het dan wel. Daar kunnen geen anonieme adviezen en waarschuwingen tegenop. Kies zelf, dat is de beste start.
Succes!
Let's play Twister, let's play Risk yeah
maandag 6 september 2010 om 11:22
quote:not_me schreef op 06 september 2010 @ 10:48:
Noem het vooral niet helaas dat je nu ineens voelt dat je leeft, dat heb je zo te lezen al een tijd gemist. Geniet daarvan ongeacht of je er aan toegeeft of niet. Je man mist dat waarschijnlijk ook maar die realiseert zich dat nog niet, laat hem en denk aan jezelf. Hij is om wat voor reden dan ook de man geworden die niet uit zichzelf inziet dat ook hij een rol heeft in de huidige situatie en kennelijk niet geinteresseerd genoeg is om uit te zoeken waar jouw kribbigheid vandaan komt.
Jij hebt het lef niet om eerlijk te zijn, schaam je daar niet voor dat heeft bijna niemand. Lef hebben zie ik trouwens als gevolg van eerdere ervaringen, niet als keuze voor iets toekomstigs. Iemand verwijten geen lef te hebben vind ik zooo simpel, laf, betweterig en arrogant.
Geef er aan toe, op zn minst aan de gevoelens, als het werkt heb je geluk en als het niet werkt weet je dat ook uit eerste hand. Ga ook op jezelf, als je man je de moeite waard vind merk je het dan wel. Daar kunnen geen anonieme adviezen en waarschuwingen tegenop. Kies zelf, dat is de beste start.
Succes!
Wat een achterlijk advies. Na 18 jaar relatie, waarin nooit gesproken is over weggaan, moet ze nu maar de eerste de beste verliefdheid volgen, haar man dumpen en gezin ontwrichten?
Dat is echt een manier om om te gaan met een man die geen benul heeft wat er aan de hand is, misschien ook geen vuiltje aan de lucht zag relatie-gewijs, maar al wel 18 jaar je partner is.
Als hij haar de moeite waard vond? Hij heeft en rol in de huidige situatie? Zij laat hem niet meer binnen in haar gevoelswereld, sluit zich af. Hij heeft best door dat er iets mis is, maar geen benul wat.
Er is maar één toverwoord hier, en dat praten, communiceren! Je benen nog even bij elkaar houden en je kop uit het zand halen. En als je echt je best hebt gedaan en het werkt niet, je je huwelijk afsluit, kun je altijd nog genieten van wat de ander je kan geven.
Noem het vooral niet helaas dat je nu ineens voelt dat je leeft, dat heb je zo te lezen al een tijd gemist. Geniet daarvan ongeacht of je er aan toegeeft of niet. Je man mist dat waarschijnlijk ook maar die realiseert zich dat nog niet, laat hem en denk aan jezelf. Hij is om wat voor reden dan ook de man geworden die niet uit zichzelf inziet dat ook hij een rol heeft in de huidige situatie en kennelijk niet geinteresseerd genoeg is om uit te zoeken waar jouw kribbigheid vandaan komt.
Jij hebt het lef niet om eerlijk te zijn, schaam je daar niet voor dat heeft bijna niemand. Lef hebben zie ik trouwens als gevolg van eerdere ervaringen, niet als keuze voor iets toekomstigs. Iemand verwijten geen lef te hebben vind ik zooo simpel, laf, betweterig en arrogant.
Geef er aan toe, op zn minst aan de gevoelens, als het werkt heb je geluk en als het niet werkt weet je dat ook uit eerste hand. Ga ook op jezelf, als je man je de moeite waard vind merk je het dan wel. Daar kunnen geen anonieme adviezen en waarschuwingen tegenop. Kies zelf, dat is de beste start.
Succes!
Wat een achterlijk advies. Na 18 jaar relatie, waarin nooit gesproken is over weggaan, moet ze nu maar de eerste de beste verliefdheid volgen, haar man dumpen en gezin ontwrichten?
Dat is echt een manier om om te gaan met een man die geen benul heeft wat er aan de hand is, misschien ook geen vuiltje aan de lucht zag relatie-gewijs, maar al wel 18 jaar je partner is.
Als hij haar de moeite waard vond? Hij heeft en rol in de huidige situatie? Zij laat hem niet meer binnen in haar gevoelswereld, sluit zich af. Hij heeft best door dat er iets mis is, maar geen benul wat.
Er is maar één toverwoord hier, en dat praten, communiceren! Je benen nog even bij elkaar houden en je kop uit het zand halen. En als je echt je best hebt gedaan en het werkt niet, je je huwelijk afsluit, kun je altijd nog genieten van wat de ander je kan geven.
maandag 6 september 2010 om 12:06
Dank je, leuk dat je jouw ideaalbeeld van deze wereld even deelt. Ik vind het vooral achterlijk om iemand op te leggen om iets te doen wat diegene zo overduidelijk niet durft, dus niet kan. Die 18 jaar relatie heb je sowieso al te pakken of je nu wel of niet met elkaar doorgaat dus daar zie ik geen argument in. Als dit ellende’s eerste verliefdheid in die 18 jaar is gun ik haar die ervaring van harte en zou ik het niet ‘eerste de beste’ willen noemen.
Alles beter dan een moeder die zelfs met de kracht van hormonen niet zelf kan kiezen. Dat papa en mama in rollen zijn beland waarbij een of beiden er voor gekozen hebben zich af te sluiten is jammer maar niet meer zomaar te veranderen en wel gewoon door het gedrag van beiden zo gelopen. Niemand kan toveren, toveren is altijd een illusie, bedrog.
Wat een bs dat ze eerst haar huwelijk zou moeten afsluiten, zie jij ooit iemand op blote voeten een schoenwinkel binnenstappen?
Alles beter dan een moeder die zelfs met de kracht van hormonen niet zelf kan kiezen. Dat papa en mama in rollen zijn beland waarbij een of beiden er voor gekozen hebben zich af te sluiten is jammer maar niet meer zomaar te veranderen en wel gewoon door het gedrag van beiden zo gelopen. Niemand kan toveren, toveren is altijd een illusie, bedrog.
Wat een bs dat ze eerst haar huwelijk zou moeten afsluiten, zie jij ooit iemand op blote voeten een schoenwinkel binnenstappen?
Let's play Twister, let's play Risk yeah
maandag 6 september 2010 om 12:14
quote:not_me schreef op 06 september 2010 @ 10:48:
Hij is om wat voor reden dan ook de man geworden die niet uit zichzelf inziet dat ook hij een rol heeft in de huidige situatie en kennelijk niet geinteresseerd genoeg is om uit te zoeken waar jouw kribbigheid vandaan komt.
Goh, dus het is eigenlijk zijn eigen schuld? Hij moet maar eerst uitzoeken waar die kribbigheid vandaan komt?
Is het een spelletje hints of zo?
Beetje omgekeerde wereld hoor, hoe kom je erop!
Hij is om wat voor reden dan ook de man geworden die niet uit zichzelf inziet dat ook hij een rol heeft in de huidige situatie en kennelijk niet geinteresseerd genoeg is om uit te zoeken waar jouw kribbigheid vandaan komt.
Goh, dus het is eigenlijk zijn eigen schuld? Hij moet maar eerst uitzoeken waar die kribbigheid vandaan komt?
Is het een spelletje hints of zo?
Beetje omgekeerde wereld hoor, hoe kom je erop!
maandag 6 september 2010 om 12:16
Ehm...... dit ga je niet menen zeg.
Achterlijk iemand iets op te leggen wat deze niet durft?
Achterlijk is als je als volwassenen daar niet overheen kan stappen en de verantwoordlijkheid neemt voor de levens van je kinderen.
Ik zou geen blik meer in de spiegel durven te werpen als ik door mijn eigen lafheid en wat ik moeilijk vind, het moeilijk maar vermijd zodat het lekker op het bord van mijn kinderen komt.
Ik zou echt walgen van de persoon die mij dan aan kijkt.
Als je iemand die ervaring gunt, gun je meteen de kinderen een zorgelijk leventje, verstrikt in loyaliteitsconflicten, de vertrouwde basis onder hun voeten vandaan getrokken, gesleep van de ene ouder naar de ander, tranen om de situatie waar je als kind niet voor gekozen hebt, kans er psychisch last van te krijgen, een stap achteruit moeten doen in levensonderhoud, nou ja ik kan een hele waslijst neergooien.
Mama, is verliefd en bang, want brrr... ik moet wat zeggen.
Het is de kinderen gegund hoor!
Achterlijk iemand iets op te leggen wat deze niet durft?
Achterlijk is als je als volwassenen daar niet overheen kan stappen en de verantwoordlijkheid neemt voor de levens van je kinderen.
Ik zou geen blik meer in de spiegel durven te werpen als ik door mijn eigen lafheid en wat ik moeilijk vind, het moeilijk maar vermijd zodat het lekker op het bord van mijn kinderen komt.
Ik zou echt walgen van de persoon die mij dan aan kijkt.
Als je iemand die ervaring gunt, gun je meteen de kinderen een zorgelijk leventje, verstrikt in loyaliteitsconflicten, de vertrouwde basis onder hun voeten vandaan getrokken, gesleep van de ene ouder naar de ander, tranen om de situatie waar je als kind niet voor gekozen hebt, kans er psychisch last van te krijgen, een stap achteruit moeten doen in levensonderhoud, nou ja ik kan een hele waslijst neergooien.
Mama, is verliefd en bang, want brrr... ik moet wat zeggen.
Het is de kinderen gegund hoor!
maandag 6 september 2010 om 12:22
quote:not_me schreef op 06 september 2010 @ 12:06:
Dank je, leuk dat je jouw ideaalbeeld van deze wereld even deelt. Ik vind het vooral achterlijk om iemand op te leggen om iets te doen wat diegene zo overduidelijk niet durft, dus niet kan.
Noem het ideaalbeeld, ik noem het fatsoen. Want hoe je het ook wendt of keert, ze belazert de man waar ze al 18 jaar een relatie mee heeft gedeeld en waarin ze beloftes heeft gedaan. En dan vind ik het niet meer dan fatsoenlijk om die man ook op de hoogte te brengen van het hoe en waarom van deze ommekeer. respectvol met elkaar omgaan, die verbintenis is ze zelf aangegaan aan het begin van haar relatie. Als je het lef hebt vreemd te gaan, heb dan ook het lef het op te biechten...
Die 18 jaar relatie heb je sowieso al te pakken of je nu wel of niet met elkaar doorgaat dus daar zie ik geen argument in. Als dit ellende’s eerste verliefdheid in die 18 jaar is gun ik haar die ervaring van harte en zou ik het niet ‘eerste de beste’ willen noemen.
Alles beter dan een moeder die zelfs met de kracht van hormonen niet zelf kan kiezen. Dat papa en mama in rollen zijn beland waarbij een of beiden er voor gekozen hebben zich af te sluiten is jammer maar niet meer zomaar te veranderen en wel gewoon door het gedrag van beiden zo gelopen. Niemand kan toveren, toveren is altijd een illusie, bedrog.
Zoals je zelf al zei, daar is voor gekozen... Dat het treurig is is jammer. Dat je verliefd wordt, dat kan zo lopen. Hoe je daar vervolgens mee omgaat is een keuze.
Wat een bs dat ze eerst haar huwelijk zou moeten afsluiten, zie jij ooit iemand op blote voeten een schoenwinkel binnenstappen?
Nee, nog nooit gezien. Maar ik zou het verruilen van een oud paar schoenen voor een nieuw paar dan ook nooit vergelijken met het inruilen van de ene relatie voor de andere...
Dank je, leuk dat je jouw ideaalbeeld van deze wereld even deelt. Ik vind het vooral achterlijk om iemand op te leggen om iets te doen wat diegene zo overduidelijk niet durft, dus niet kan.
Noem het ideaalbeeld, ik noem het fatsoen. Want hoe je het ook wendt of keert, ze belazert de man waar ze al 18 jaar een relatie mee heeft gedeeld en waarin ze beloftes heeft gedaan. En dan vind ik het niet meer dan fatsoenlijk om die man ook op de hoogte te brengen van het hoe en waarom van deze ommekeer. respectvol met elkaar omgaan, die verbintenis is ze zelf aangegaan aan het begin van haar relatie. Als je het lef hebt vreemd te gaan, heb dan ook het lef het op te biechten...
Die 18 jaar relatie heb je sowieso al te pakken of je nu wel of niet met elkaar doorgaat dus daar zie ik geen argument in. Als dit ellende’s eerste verliefdheid in die 18 jaar is gun ik haar die ervaring van harte en zou ik het niet ‘eerste de beste’ willen noemen.
Alles beter dan een moeder die zelfs met de kracht van hormonen niet zelf kan kiezen. Dat papa en mama in rollen zijn beland waarbij een of beiden er voor gekozen hebben zich af te sluiten is jammer maar niet meer zomaar te veranderen en wel gewoon door het gedrag van beiden zo gelopen. Niemand kan toveren, toveren is altijd een illusie, bedrog.
Zoals je zelf al zei, daar is voor gekozen... Dat het treurig is is jammer. Dat je verliefd wordt, dat kan zo lopen. Hoe je daar vervolgens mee omgaat is een keuze.
Wat een bs dat ze eerst haar huwelijk zou moeten afsluiten, zie jij ooit iemand op blote voeten een schoenwinkel binnenstappen?
Nee, nog nooit gezien. Maar ik zou het verruilen van een oud paar schoenen voor een nieuw paar dan ook nooit vergelijken met het inruilen van de ene relatie voor de andere...
maandag 6 september 2010 om 12:25
Ach ja, ik kan de hele post van Not Me wel quoten..
Meid, gewoon toegeven hoor, probeer het maar lekker, en als het niks wordt heb je tenminste je huwelijk om zeep geholpen, je kinderen in de ellende gestort, nou en?
Dan weet je het tenminste uit eigen ervaring....
Echt een goed advies hoor... pffff
Ga ook op jezelf? Bedoel je wonen?
En de kinderen dan, waar blijven die in de tussentijd?
Heb je zelf kinderen Not Me?
Meid, gewoon toegeven hoor, probeer het maar lekker, en als het niks wordt heb je tenminste je huwelijk om zeep geholpen, je kinderen in de ellende gestort, nou en?
Dan weet je het tenminste uit eigen ervaring....
Echt een goed advies hoor... pffff
Ga ook op jezelf? Bedoel je wonen?
En de kinderen dan, waar blijven die in de tussentijd?
Heb je zelf kinderen Not Me?
maandag 6 september 2010 om 12:55
quote:not_me schreef op 06 september 2010 @ 12:06:
Dank je, leuk dat je jouw ideaalbeeld van deze wereld even deelt. Ik vind het vooral achterlijk om iemand op te leggen om iets te doen wat diegene zo overduidelijk niet durft, dus niet kan. Die 18 jaar relatie heb je sowieso al te pakken of je nu wel of niet met elkaar doorgaat dus daar zie ik geen argument in. Als dit ellende’s eerste verliefdheid in die 18 jaar is gun ik haar die ervaring van harte en zou ik het niet ‘eerste de beste’ willen noemen.
Alles beter dan een moeder die zelfs met de kracht van hormonen niet zelf kan kiezen. Dat papa en mama in rollen zijn beland waarbij een of beiden er voor gekozen hebben zich af te sluiten is jammer maar niet meer zomaar te veranderen en wel gewoon door het gedrag van beiden zo gelopen. Niemand kan toveren, toveren is altijd een illusie, bedrog.
Wat een bs dat ze eerst haar huwelijk zou moeten afsluiten, zie jij ooit iemand op blote voeten een schoenwinkel binnenstappen?
Een beetje denigrerend deze.
Verder zou ik papa en mama adviseren eerst eens aan zichzelf te werken, beter te communiceren en dan kunnen ze altijd nog besluiten dat ze niet meer bij elkaar passen. Daarna pas kun je gaan kijken of de liefde van je leven wel of niet de liefde van je leven is.
En weer valt het me op dat we een TO hebben die eerst jeuk krijgt en zich daarna pas dingen af gaat vragen over haar relatie. Dus gevoel probeerd te rationaliseren en dan alles krom buigt om haar gevoel te justificeren en dus niet rationeel is.
En die opmerking over die schoenen slaat als een tang op varken en gaat over...inderdaad schoenen. Niet over mensen.
Dank je, leuk dat je jouw ideaalbeeld van deze wereld even deelt. Ik vind het vooral achterlijk om iemand op te leggen om iets te doen wat diegene zo overduidelijk niet durft, dus niet kan. Die 18 jaar relatie heb je sowieso al te pakken of je nu wel of niet met elkaar doorgaat dus daar zie ik geen argument in. Als dit ellende’s eerste verliefdheid in die 18 jaar is gun ik haar die ervaring van harte en zou ik het niet ‘eerste de beste’ willen noemen.
Alles beter dan een moeder die zelfs met de kracht van hormonen niet zelf kan kiezen. Dat papa en mama in rollen zijn beland waarbij een of beiden er voor gekozen hebben zich af te sluiten is jammer maar niet meer zomaar te veranderen en wel gewoon door het gedrag van beiden zo gelopen. Niemand kan toveren, toveren is altijd een illusie, bedrog.
Wat een bs dat ze eerst haar huwelijk zou moeten afsluiten, zie jij ooit iemand op blote voeten een schoenwinkel binnenstappen?
Een beetje denigrerend deze.
Verder zou ik papa en mama adviseren eerst eens aan zichzelf te werken, beter te communiceren en dan kunnen ze altijd nog besluiten dat ze niet meer bij elkaar passen. Daarna pas kun je gaan kijken of de liefde van je leven wel of niet de liefde van je leven is.
En weer valt het me op dat we een TO hebben die eerst jeuk krijgt en zich daarna pas dingen af gaat vragen over haar relatie. Dus gevoel probeerd te rationaliseren en dan alles krom buigt om haar gevoel te justificeren en dus niet rationeel is.
En die opmerking over die schoenen slaat als een tang op varken en gaat over...inderdaad schoenen. Niet over mensen.
maandag 6 september 2010 om 14:40
TO, misschien kun je wat meer info geven? Je ziet je nieuwe lover regelmatig en dan ga je ook met hem neem ik aan? Je twijfelt sinds je verliefd bent of ook al eerder? Want het is logisch dat je hele hoofd nu vol is van je nieuwe liefde want dat is een en al spanning, zeker ook omdat het stiekem gaat. Ik heb ook weleens gevoelens gehad (niet zo heftig) voor een ander tijdens een lange relatie en toen kon ik mij ook minder geven aan mijn vriend, was ik afstandelijker en ging ik twijfelen aan de relatie. Was overigens niet vreemdgegaan hoor! Dit verschijnsel heb ik ook meer bij vriendinnen meegemaakt en dat veranderd weer zodra je de ander niet meer ziet of het nieuwtje eraf is. Ik denk dus dat het erg belangrijk is om te weten of je ook al twijfels hebt gehad voor die verliefdheid! Het kan best zijn dat de 'koek op is' tussen jullie maar als je nu pas voor het eerst twijfelt denk ik dat het meer een kwestie van hormonen is. Wat je zou kunnen doen is een lijst maken met daarop alle punten die je heel erg zou missen bij je huidige man en dingen die je graag zou missen, kijk dan welke lijst langer is. Ik ben zo eens tot de conclusie dat de lijst met dingen die ik graag zou missen stuk langer was dan wat ik wel zou missen (waren maar drie dingen ofzo). Maar ik vind zeker dat als er kinderen in het spel zijn en je bent getrouwd dat je er alles aan gedaan moet hebben, in mijn geval had ik daar niet mee te maken dus dan hoef je alleen maar aan jezelf te denken en bij jou heb je ook te maken met je kids. Succes en probeer die roze bril even af te zetten want dat kijkt wat scherper.
maandag 6 september 2010 om 20:00
maandag 6 september 2010 om 22:47
NW, ik wil niemand de schuld geven, het is gewoon aan het gebeuren. Meneer ellende stelt therapie voor haar voor of anders apart te gaan wonen ipv samen uit te zoeken waar de kribbigheid vandaan komt. Hij is dus meer geinteresseerd in zn rust dan in zn vrouw.
Ik zie er echt geen omkering in, beiden zoeken ze een oplossing buiten zichzelf voor het probleem dat tussen hen in staat.
Iry, tuurlijk meen ik het, je kan pas kiezen als je een keuze hebt. Als je dus niet het lef hebt om iets op te biechten is dat dus geen keuze. Ze ontneemt haar kinderen nog niks, dat kribbige naar hen wil ze juist kwijt. Als ze de ervaring heeft meegemaakt kan het natuurlijk ook nog altijd bijdraaien maar dat is een volgend hoofdstuk.
June, ik noem balkenende Fatsoen en heb bewust niet op hem gestemd. Meneer ellende heeft ook beloftes gedaan en toch stelt juist hij voor dat ze vertrekt. Blijven hameren dat ze het lef zou moeten hebben wat ze niet heeft helpt niemand, het zorgt hoogstens voor afstand in de discussie en aan het ontbreken van reacties van ellende is dat te merken. Ieder in zn eigen gelijk bevestigd en ellende gaat net zo goed haar eigen gang.
Ik zie er echt geen omkering in, beiden zoeken ze een oplossing buiten zichzelf voor het probleem dat tussen hen in staat.
Iry, tuurlijk meen ik het, je kan pas kiezen als je een keuze hebt. Als je dus niet het lef hebt om iets op te biechten is dat dus geen keuze. Ze ontneemt haar kinderen nog niks, dat kribbige naar hen wil ze juist kwijt. Als ze de ervaring heeft meegemaakt kan het natuurlijk ook nog altijd bijdraaien maar dat is een volgend hoofdstuk.
June, ik noem balkenende Fatsoen en heb bewust niet op hem gestemd. Meneer ellende heeft ook beloftes gedaan en toch stelt juist hij voor dat ze vertrekt. Blijven hameren dat ze het lef zou moeten hebben wat ze niet heeft helpt niemand, het zorgt hoogstens voor afstand in de discussie en aan het ontbreken van reacties van ellende is dat te merken. Ieder in zn eigen gelijk bevestigd en ellende gaat net zo goed haar eigen gang.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
dinsdag 7 september 2010 om 20:31
Al heel lang ben ik aan het meelezen op dit forum. Voornamelijk de verhalen over het verliefd worden op een andere man binnen een langdurige relatie. Het valt mij op dat er altijd op dezelfde negatieve manier wordt gereageerd. En ja, ik haak dan ook af, daar kan ik niks mee. Heel erg blij ben ik dan ook met jouw reatie not_me, voor mij een verfrissend geluid op dit forum.
Ik ben zelf ook hevig verliefd geweest op een andere man en heb daar eerst heel lang alleen meegelopen. Uiteindelijk heb ik een goede vriendin in vertrouwen genomen die in mindere mate hetzelfde had meegemaakt. Nadat mijn, nu nog huidige, relatie in een crisis was gekomen merkte een andere vriendin op of ik niet verliefd was geworden op een ander. Zij had namelijk hetzelfde in een even heftige vorm meegemaakt.
Dankzij deze beide vriendinnen heb ik veel inzicht gekregen in mijzelf. Het grappige is dat zij beiden hun verliefdheid op een andere manier voor zichzelf hebben opgelost, maar wat is goed?
Ik denk dat je minimaal aan jezelf verantwoording moet kunnen afleggen.
Ellende ik hoop dat je iemand in vertrouwen kan nemen dat heeft mij erg geholpen. Not_me nogmaals bedankt voor je verfrissende reactie.
Ik ben zelf ook hevig verliefd geweest op een andere man en heb daar eerst heel lang alleen meegelopen. Uiteindelijk heb ik een goede vriendin in vertrouwen genomen die in mindere mate hetzelfde had meegemaakt. Nadat mijn, nu nog huidige, relatie in een crisis was gekomen merkte een andere vriendin op of ik niet verliefd was geworden op een ander. Zij had namelijk hetzelfde in een even heftige vorm meegemaakt.
Dankzij deze beide vriendinnen heb ik veel inzicht gekregen in mijzelf. Het grappige is dat zij beiden hun verliefdheid op een andere manier voor zichzelf hebben opgelost, maar wat is goed?
Ik denk dat je minimaal aan jezelf verantwoording moet kunnen afleggen.
Ellende ik hoop dat je iemand in vertrouwen kan nemen dat heeft mij erg geholpen. Not_me nogmaals bedankt voor je verfrissende reactie.
dinsdag 7 september 2010 om 20:34
quote:meds schreef op 05 september 2010 @ 15:06:
meid get your things together, ga je nu werkelijk een gezin opbreken, je man en je kinderen veel leed en ellende aandoen voor wat broei tussen je benen? Verliefdheid is een hormonale toestand. Bij je huidige man is die toestand uiteraard weggezakt, want verliefdheid duurt namelijk niet eeuwig. Bij deze minnaar dus ook niet, hooguit als je geluk hebt een jaartje of twee en dat is dan precies genoeg om het leven van iedereen overhoop te trekken om te ontdekken dat je nog steeds niet gelukkig bent omdat je minnaar ondertussen ook een saaie bankhangende, remspoortrekkende, snurkende haarbal is.
Ga aan jezelf werken en zoek echte vervulling, zoek een andere baan, ga in therapie, ga handwerken, ga sporten, ga studeren maar laat je kinderen niet de dupe worden van jouw overgangs/ midlifecrisisHelemaal mee eens. Doe even normaal zeg.
meid get your things together, ga je nu werkelijk een gezin opbreken, je man en je kinderen veel leed en ellende aandoen voor wat broei tussen je benen? Verliefdheid is een hormonale toestand. Bij je huidige man is die toestand uiteraard weggezakt, want verliefdheid duurt namelijk niet eeuwig. Bij deze minnaar dus ook niet, hooguit als je geluk hebt een jaartje of twee en dat is dan precies genoeg om het leven van iedereen overhoop te trekken om te ontdekken dat je nog steeds niet gelukkig bent omdat je minnaar ondertussen ook een saaie bankhangende, remspoortrekkende, snurkende haarbal is.
Ga aan jezelf werken en zoek echte vervulling, zoek een andere baan, ga in therapie, ga handwerken, ga sporten, ga studeren maar laat je kinderen niet de dupe worden van jouw overgangs/ midlifecrisisHelemaal mee eens. Doe even normaal zeg.
