Relaties
alle pijlers
doodeng: echtscheiding starten en ondertussen verliefd
zondag 5 september 2010 om 14:54
Sinds een maand of 2 ben ik echt over mijn oren verliefd. En...helaas zou ik bijna zeggen....hij ook op mij. We proberen elkaar zo vaak mogelijk te zien. Bijna onmogelijk; we wonen niet om de hoek bij elkaar, hebben ook vakantie doorgebracht met onze eigen gezinnen.
Maar deze verliefdheid zorgt ervoor dat ik anders naar mijn relatie ga kijken, die ik bijna 18 jaar heb. Het lukt me niet om "leuk" te doen naar hem. Ook de kinderen moeten het vaak ontgelden, omdat ik snel kribbig ben.
Gisteren heeft mijn man gezegd dat het misschien beter is dat ik ergens anders ga wonen, of in therapie ga. HIj weet helemaal niets van mijn verliefdheid af. Maar ergens dacht ik wel...das zo gek nog niet. Dan kan ik misschien wat meer rust in mijn hoofd krijgen. En bovendien kan ik dan een keuze maken.
Mijn verliefdheid heeft me wel mijn ogen doen openen; zo verliefd ben ik echt nog nooit op iemand geweest. Ik kan aan niets anders meer denken. De kg's vliegen eraf, slapen doe ik nauwelijks meer. En zo vaak zie ik hem dus niet eens.
Wie herkent deze situatie en kan me tips geven? Ik heb niet de illusie dat minnaar en ik oud en grijs zullen worden samen (zou ik wel willen, maar ik dwing hem niet om in dit vroege stadium voor mij te kiezen).
Groetjes, E
Maar deze verliefdheid zorgt ervoor dat ik anders naar mijn relatie ga kijken, die ik bijna 18 jaar heb. Het lukt me niet om "leuk" te doen naar hem. Ook de kinderen moeten het vaak ontgelden, omdat ik snel kribbig ben.
Gisteren heeft mijn man gezegd dat het misschien beter is dat ik ergens anders ga wonen, of in therapie ga. HIj weet helemaal niets van mijn verliefdheid af. Maar ergens dacht ik wel...das zo gek nog niet. Dan kan ik misschien wat meer rust in mijn hoofd krijgen. En bovendien kan ik dan een keuze maken.
Mijn verliefdheid heeft me wel mijn ogen doen openen; zo verliefd ben ik echt nog nooit op iemand geweest. Ik kan aan niets anders meer denken. De kg's vliegen eraf, slapen doe ik nauwelijks meer. En zo vaak zie ik hem dus niet eens.
Wie herkent deze situatie en kan me tips geven? Ik heb niet de illusie dat minnaar en ik oud en grijs zullen worden samen (zou ik wel willen, maar ik dwing hem niet om in dit vroege stadium voor mij te kiezen).
Groetjes, E
anoniem_112460 wijzigde dit bericht op 05-09-2010 14:55
Reden: andere woordkeuze
Reden: andere woordkeuze
% gewijzigd
dinsdag 7 september 2010 om 22:26
TO gaat niet meer energie in haar huwelijk steken. Dat is heel duidelijk, maar ga in godsnaam eerst een tijd alleen zijn voordat je je in het volgende avontuur werpt en je kinderen noodgedwongen aan mee moeten doen! Want ook aan dit avontuur kan een einde komen en overkomt het ze een 2e keer dat mama kribbig is!
Kies nu eerst voor je kinderen, geef ze rust en zorg dat ze niet het gevoel krijgen mama te moeten delen!!!!!
Ook al maakt liefde blind, je kinderen blijven altijd en verdienen altijd de eerste plek, de eerste aandacht en liefde!!!
Kies nu eerst voor je kinderen, geef ze rust en zorg dat ze niet het gevoel krijgen mama te moeten delen!!!!!
Ook al maakt liefde blind, je kinderen blijven altijd en verdienen altijd de eerste plek, de eerste aandacht en liefde!!!
woensdag 8 september 2010 om 18:19
Kappen met die nieuwe lover.
Natuurlijk is dat leuk, nieuw en spannend.
Maar over 2 maanden is het nieuwtje ervan af, en dan zit je met de gebakken peren.
Overigens relaties gestart op het ongeluk van een ander houden nooit stand.
Dus kappen, even flink uithuilen en voor je gezin gaan.
Als je al die tijd die je in die nieuwe lover steekt nu eens in je gezin steekt, dan komt het misschien nog wel goed.
Natuurlijk is dat leuk, nieuw en spannend.
Maar over 2 maanden is het nieuwtje ervan af, en dan zit je met de gebakken peren.
Overigens relaties gestart op het ongeluk van een ander houden nooit stand.
Dus kappen, even flink uithuilen en voor je gezin gaan.
Als je al die tijd die je in die nieuwe lover steekt nu eens in je gezin steekt, dan komt het misschien nog wel goed.
donderdag 9 september 2010 om 10:02
quote:caafje0310 schreef op 08 september 2010 @ 19:37:
Ben het eens met not-me en cats71. TO is verdwenen, tsja, wat hadden jullie dan gedacht?Eh, dat als je een situatie voorlegt op een forum, je ook even reageert op de mensen die de moeite nemen een reactie te plaatsen? Ja, er zitten kritische reacties bij. Niet voor niets lijkt mij. Door schade en schande wordt men wijs... Het lijkt allemaal leuk op het moment, maar ik wil TO over een jaar wel horen.
Ben het eens met not-me en cats71. TO is verdwenen, tsja, wat hadden jullie dan gedacht?Eh, dat als je een situatie voorlegt op een forum, je ook even reageert op de mensen die de moeite nemen een reactie te plaatsen? Ja, er zitten kritische reacties bij. Niet voor niets lijkt mij. Door schade en schande wordt men wijs... Het lijkt allemaal leuk op het moment, maar ik wil TO over een jaar wel horen.
donderdag 9 september 2010 om 13:32
Ik weet dat ik een heleboel negatieve reacties over me heen ga krijgen door dit hier te posten, maar ik ga het toch doen..
Ik weet precies wat jij meemaakt. Ik zit in precies hetzelfde, alleen is het dan geen 18 jaar relatie, maar 4, waarvan 1 jaar getrouwd...
Vorig jaar ben ik iemand tegengekomen, en er was toen gelijk een vonk en een hele grote aantrekkingskracht. Ik heb daar toen niks mee gedaan, was net twee weken getrouwd...
2 maanden geleden kwam ik hem weer tegen en die vonk was er weer! Ik heb die avond heel lang met hem staan en praten en doen en het is onwijs uit de hand gelopen.. Ik ben smoorverliefd. Wat ik bij en voor hem voel heb ik nog nooit voor iemand gevoeld!
Net nadat dit allemaal gebeurt is ben ik een poosje bij mn man vandaan geweest om na te denken.. Ik ben uiteindelijk teruggekomen. Toen dacht ik nog dat dat was om mijn huwelijk te redden, maar ik denk dat het alleen maar is geweest omdat dat de makkelijkste manier was? Geen gedoe van scheiden, huis zoeken en alle ellende erbij...
Ik twijfel ontzettend wat ik nou moet.. Als ik aan mijn gevoel ga toegeven, ga ik mijn man verlaten en deze nieuwe liefde een kans geven... Maar, luister ik naar mijn verstand, ga ik werken voor mijn huwelijk en vergeet mijn nieuwe liefde...
En ik begrijp jullie heel goed dat jullie dat allemaal heel erg afkkeuren. Zo dacht ik er van te voren ook over. Maar dit moet je voelen en meemaken om te snappen.
Als ik bij mn nieuwe liefde ben voel ik me zielsgelukkig, een gevoel wat ik hier bij mijn man nooit heb gehad.. Maar als ik dan vervolgens weer lang in de auto zit naar huis (ja, ook hij woont aan de andere kant van het land...) komt het schuldgevoel en de twijfel...
Wat de keuze ook wordt, het gaat heel moeilijk worden, voor drie mensen...
Ik weet precies wat jij meemaakt. Ik zit in precies hetzelfde, alleen is het dan geen 18 jaar relatie, maar 4, waarvan 1 jaar getrouwd...
Vorig jaar ben ik iemand tegengekomen, en er was toen gelijk een vonk en een hele grote aantrekkingskracht. Ik heb daar toen niks mee gedaan, was net twee weken getrouwd...
2 maanden geleden kwam ik hem weer tegen en die vonk was er weer! Ik heb die avond heel lang met hem staan en praten en doen en het is onwijs uit de hand gelopen.. Ik ben smoorverliefd. Wat ik bij en voor hem voel heb ik nog nooit voor iemand gevoeld!
Net nadat dit allemaal gebeurt is ben ik een poosje bij mn man vandaan geweest om na te denken.. Ik ben uiteindelijk teruggekomen. Toen dacht ik nog dat dat was om mijn huwelijk te redden, maar ik denk dat het alleen maar is geweest omdat dat de makkelijkste manier was? Geen gedoe van scheiden, huis zoeken en alle ellende erbij...
Ik twijfel ontzettend wat ik nou moet.. Als ik aan mijn gevoel ga toegeven, ga ik mijn man verlaten en deze nieuwe liefde een kans geven... Maar, luister ik naar mijn verstand, ga ik werken voor mijn huwelijk en vergeet mijn nieuwe liefde...
En ik begrijp jullie heel goed dat jullie dat allemaal heel erg afkkeuren. Zo dacht ik er van te voren ook over. Maar dit moet je voelen en meemaken om te snappen.
Als ik bij mn nieuwe liefde ben voel ik me zielsgelukkig, een gevoel wat ik hier bij mijn man nooit heb gehad.. Maar als ik dan vervolgens weer lang in de auto zit naar huis (ja, ook hij woont aan de andere kant van het land...) komt het schuldgevoel en de twijfel...
Wat de keuze ook wordt, het gaat heel moeilijk worden, voor drie mensen...
donderdag 9 september 2010 om 16:08
Ik vind jouw verhaal ook anders. ten eerste heb jij afstand genomen en komen nieuwe twijfels niet uit een stralende blauwe lucht vallen. En inderdaad, zonder kinderen ligt het een stukje minder complex.
Neemt niet weg dat ik vind dat als jouw twijfels zo sterk zijn, je man het recht heeft dit te weten. Of je houdt je mond en zet je erover heen. of je houdt je mond en het vreet aan je huidige relatie. Of je gaat vreemd en het ontploft in je gezicht.
Neemt niet weg dat ik vind dat als jouw twijfels zo sterk zijn, je man het recht heeft dit te weten. Of je houdt je mond en zet je erover heen. of je houdt je mond en het vreet aan je huidige relatie. Of je gaat vreemd en het ontploft in je gezicht.
vrijdag 10 september 2010 om 12:15
Ellende verwijten dat ze de makkelijkste weg kiest is bs. Iedereen kiest altijd voor de makkelijkste weg, ook wanneer je kiest voor strijden voor je huwelijk is dat gewoon omdat je verwacht ooit makkelijker te leven wetende dat je er wel voor hebt gestreden.
Ik heb nooit bedrogen maar ben het wel. Ik heb dus een partner heb die bewezen heeft wel voor zichzelf te kunnen en durven te kiezen maar die desondanks toch voor mij kiest.
Want wat wil je nu eigenlijk, een partner die niet eens voor zichzelf durft te kiezen en daarom dan maar bij je blijft of beter gezegd het lef niet heeft om te gaan?
Of toch liever een partner die in ieder geval wel voor zichzelf durft te kiezen maar toch voor je kiest omdat dat is wat diegene wíl?
Voor mijzelf weet ik het wel.
Als je als poster je opgedane wijsheid niet zo weet over te brengen op iemand als TO dat er ruimte is voor discussie hoe wijs is het dan om toch te reageren? Hoe beroerd het ook geformuleerd is, het was een vraag om hulp.
Ik heb nooit bedrogen maar ben het wel. Ik heb dus een partner heb die bewezen heeft wel voor zichzelf te kunnen en durven te kiezen maar die desondanks toch voor mij kiest.
Want wat wil je nu eigenlijk, een partner die niet eens voor zichzelf durft te kiezen en daarom dan maar bij je blijft of beter gezegd het lef niet heeft om te gaan?
Of toch liever een partner die in ieder geval wel voor zichzelf durft te kiezen maar toch voor je kiest omdat dat is wat diegene wíl?
Voor mijzelf weet ik het wel.
Als je als poster je opgedane wijsheid niet zo weet over te brengen op iemand als TO dat er ruimte is voor discussie hoe wijs is het dan om toch te reageren? Hoe beroerd het ook geformuleerd is, het was een vraag om hulp.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
vrijdag 10 september 2010 om 12:36
Eigenlijk walg ik onderhand van de uitspraak "voor jezelf kiezen".
Lijkt de tendens wel tegenwoordig in de maatschappij en daar wordt deze ook echt beter van.
Is dat het doel in je leven dan beter ga je maar nooit een relatie aan..
Ik haal de mooie uitspraak van ligea nog maar van stal die ze ooit schreef.
" er zit een legio aan optie's tussen voor jezelf kiezen en over je grenzen heen laten gaan"
Lijkt de tendens wel tegenwoordig in de maatschappij en daar wordt deze ook echt beter van.
Is dat het doel in je leven dan beter ga je maar nooit een relatie aan..
Ik haal de mooie uitspraak van ligea nog maar van stal die ze ooit schreef.
" er zit een legio aan optie's tussen voor jezelf kiezen en over je grenzen heen laten gaan"
vrijdag 10 september 2010 om 14:37
Als je durft kan je toch helemaal niet anders dan voor jezelf kiezen? Ook als je dan kiest je voor een ander in te zetten is dat toch jouw keuze, iets wat je zelf wil? Heb jij relaties met anderen alleen omdat zíj dat willen?
Dat ‘ikzelf’ hoeft helemaal niet ten koste te gaan van ‘de maatschappij’ want als ik er voor kies een stukje van de maatschappij te verbeteren dan kan dat. Ik heb wel vrijwilligerswerk in mn wijk gedaan, omdat ík mee wilde helpen er voor te zorgen dat iets uitgevoerd werd.
Ik ben ook geen speelbal ook al heb ik me even zo gevoeld maar gelukkig bleek mn ego slechts een zeepbel, als je er doorheen kijkt zie je ook allemaal kleuren
.
En nee, een bedriegende partner hoeft niet dapper te zijn maar iemand die op gemaakte fouten terugkomt heeft wel een pluspunt. Dapperheid is voor mij geen voorwaarde. Ik hou ook van mn nerveuze en onzekere moeder die zich ondanks alles toch maar mooi in haar eentje staande houdt.
Dat ‘ikzelf’ hoeft helemaal niet ten koste te gaan van ‘de maatschappij’ want als ik er voor kies een stukje van de maatschappij te verbeteren dan kan dat. Ik heb wel vrijwilligerswerk in mn wijk gedaan, omdat ík mee wilde helpen er voor te zorgen dat iets uitgevoerd werd.
Ik ben ook geen speelbal ook al heb ik me even zo gevoeld maar gelukkig bleek mn ego slechts een zeepbel, als je er doorheen kijkt zie je ook allemaal kleuren
. En nee, een bedriegende partner hoeft niet dapper te zijn maar iemand die op gemaakte fouten terugkomt heeft wel een pluspunt. Dapperheid is voor mij geen voorwaarde. Ik hou ook van mn nerveuze en onzekere moeder die zich ondanks alles toch maar mooi in haar eentje staande houdt.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
vrijdag 10 september 2010 om 16:17
Iemand die nadenkt vóórdat hij of zij fouten maakt heeft nog veel meer pluspunten...
Die zin over je moeder heeft trouwens niets met het onderwerp te maken volgens mij. Nogmaals, verliefd worden kan je overkomen, maar hoe je daarmee omgaat heb je zelf in de hand. Deze discussie lijkt trouwens volledig overbodig... We hebben totaal geen aanvullende informatie. we weten niet in hoeverre er al eerder dingen aangekaart zijn, we weten niet of man ook fouten heeft gemaakt, we weten niet of er duidelijke signalen waren die hij op had kunnen pikken, we weten niet of TO zonder nieuwe vlam ook uitgekeken zou zijn op haar man. TO is weg, komt niet terug. En inderdaad, als je het al niet kan opbrengen om op een forum op je eigen topic te reageren, dan is de eerlijkheid en het gedrag wat de meesten hier van haar 'vragen' echt te hoog gegrepen.
Die zin over je moeder heeft trouwens niets met het onderwerp te maken volgens mij. Nogmaals, verliefd worden kan je overkomen, maar hoe je daarmee omgaat heb je zelf in de hand. Deze discussie lijkt trouwens volledig overbodig... We hebben totaal geen aanvullende informatie. we weten niet in hoeverre er al eerder dingen aangekaart zijn, we weten niet of man ook fouten heeft gemaakt, we weten niet of er duidelijke signalen waren die hij op had kunnen pikken, we weten niet of TO zonder nieuwe vlam ook uitgekeken zou zijn op haar man. TO is weg, komt niet terug. En inderdaad, als je het al niet kan opbrengen om op een forum op je eigen topic te reageren, dan is de eerlijkheid en het gedrag wat de meesten hier van haar 'vragen' echt te hoog gegrepen.
vrijdag 10 september 2010 om 16:47
quote:not_me schreef op 10 september 2010 @ 14:37:
Als je durft kan je toch helemaal niet anders dan voor jezelf kiezen? Ook als je dan kiest je voor een ander in te zetten is dat toch jouw keuze, iets wat je zelf wil? Heb jij relaties met anderen alleen omdat zíj dat willen?
Dat ‘ikzelf’ hoeft helemaal niet ten koste te gaan van ‘de maatschappij’ want als ik er voor kies een stukje van de maatschappij te verbeteren dan kan dat. Ik heb wel vrijwilligerswerk in mn wijk gedaan, omdat ík mee wilde helpen er voor te zorgen dat iets uitgevoerd werd.
Ik ben ook geen speelbal ook al heb ik me even zo gevoeld maar gelukkig bleek mn ego slechts een zeepbel, als je er doorheen kijkt zie je ook allemaal kleuren .
En nee, een bedriegende partner hoeft niet dapper te zijn maar iemand die op gemaakte fouten terugkomt heeft wel een pluspunt. Dapperheid is voor mij geen voorwaarde. Ik hou ook van mn nerveuze en onzekere moeder die zich ondanks alles toch maar mooi in haar eentje staande houdt.Daar ben ik het wel roerend mee eens.
Als je durft kan je toch helemaal niet anders dan voor jezelf kiezen? Ook als je dan kiest je voor een ander in te zetten is dat toch jouw keuze, iets wat je zelf wil? Heb jij relaties met anderen alleen omdat zíj dat willen?
Dat ‘ikzelf’ hoeft helemaal niet ten koste te gaan van ‘de maatschappij’ want als ik er voor kies een stukje van de maatschappij te verbeteren dan kan dat. Ik heb wel vrijwilligerswerk in mn wijk gedaan, omdat ík mee wilde helpen er voor te zorgen dat iets uitgevoerd werd.
Ik ben ook geen speelbal ook al heb ik me even zo gevoeld maar gelukkig bleek mn ego slechts een zeepbel, als je er doorheen kijkt zie je ook allemaal kleuren
. En nee, een bedriegende partner hoeft niet dapper te zijn maar iemand die op gemaakte fouten terugkomt heeft wel een pluspunt. Dapperheid is voor mij geen voorwaarde. Ik hou ook van mn nerveuze en onzekere moeder die zich ondanks alles toch maar mooi in haar eentje staande houdt.Daar ben ik het wel roerend mee eens.
vrijdag 10 september 2010 om 21:20
tja, waar gaat de discussie nu eigenlijk om? We verschillen allemaal van mening, ik kan nl heel goed begrijpen hoe het is om smoorverliefd op iemand anders te worden en heel lang denken dat je je nog nooit zo eerder gevoeld hebt. Maar om in die fase te gaan scheiden en denken dat je op een roze wolk verder kan, dat is niet realistisch.
Of ze nou voor haar huwelijk, zelf of de ander kiest, ik denk niet dat ze nu helder kan nadenken door alle fladderende vlinders en niet half weet wat een scheiding teweeg gaat brengen, en dat is erg, want daar zijn de kids de dupe van, hoe dan ook! en een verliefde mama helpt daar echt niet bij.
Vandaar dat ik ook zei dat ze eerst voor zich zelf moest kiezen en daar bedoel ik mee; alleen zijn, er voor de kinderen zijn.
Of ze nou voor haar huwelijk, zelf of de ander kiest, ik denk niet dat ze nu helder kan nadenken door alle fladderende vlinders en niet half weet wat een scheiding teweeg gaat brengen, en dat is erg, want daar zijn de kids de dupe van, hoe dan ook! en een verliefde mama helpt daar echt niet bij.
Vandaar dat ik ook zei dat ze eerst voor zich zelf moest kiezen en daar bedoel ik mee; alleen zijn, er voor de kinderen zijn.
zaterdag 11 september 2010 om 00:28
quote:bijrijdstertje29 schreef op 10 september 2010 @ 21:20:
tja, waar gaat de discussie nu eigenlijk om? We verschillen allemaal van mening, ik kan nl heel goed begrijpen hoe het is om smoorverliefd op iemand anders te worden en heel lang denken dat je je nog nooit zo eerder gevoeld hebt. Maar om in die fase te gaan scheiden en denken dat je op een roze wolk verder kan, dat is niet realistisch.
Of ze nou voor haar huwelijk, zelf of de ander kiest, ik denk niet dat ze nu helder kan nadenken door alle fladderende vlinders en niet half weet wat een scheiding teweeg gaat brengen, en dat is erg, want daar zijn de kids de dupe van, hoe dan ook! en een verliefde mama helpt daar echt niet bij.
Vandaar dat ik ook zei dat ze eerst voor zich zelf moest kiezen en daar bedoel ik mee; alleen zijn, er voor de kinderen zijn.Kan ik me helemaal in vinden hoor. Maar ik denk dat alleen zijn in dit geval uit zal monden in zich uitleven met nieuwe vlam.
tja, waar gaat de discussie nu eigenlijk om? We verschillen allemaal van mening, ik kan nl heel goed begrijpen hoe het is om smoorverliefd op iemand anders te worden en heel lang denken dat je je nog nooit zo eerder gevoeld hebt. Maar om in die fase te gaan scheiden en denken dat je op een roze wolk verder kan, dat is niet realistisch.
Of ze nou voor haar huwelijk, zelf of de ander kiest, ik denk niet dat ze nu helder kan nadenken door alle fladderende vlinders en niet half weet wat een scheiding teweeg gaat brengen, en dat is erg, want daar zijn de kids de dupe van, hoe dan ook! en een verliefde mama helpt daar echt niet bij.
Vandaar dat ik ook zei dat ze eerst voor zich zelf moest kiezen en daar bedoel ik mee; alleen zijn, er voor de kinderen zijn.Kan ik me helemaal in vinden hoor. Maar ik denk dat alleen zijn in dit geval uit zal monden in zich uitleven met nieuwe vlam.
zaterdag 11 september 2010 om 08:47
het feit dat je verliefd kunt worden op iemand anders is mijns inziens een teken aan de wand dat je wat mist in je relatie. Een jaar of anderhalf geleden kreeg ik, terwijl ik een relatie had van ruim 10 jaar, gevoelens voor een collega. Op dat moment dacht ik nog dat dat naast mijn gewone relatie kon bestaan. In de loop der tijd merkte ik echter dat het gevoel kunnen hebben voor een ander voortkwam uit een gebrek in mijn eigen relatie. Als je relatie niet goed zit, sta je makkelijker open voor een ander. Ik ben toen enorm gaan praten met mijn man, en goed bij mezelf nagegaan wat ik miste, en hoe ik het wel wilde. Na een jaar van vechten voor onze relatie is het toch mis gegaan. De collega is nog steeds mijn collega, en de verleiding om met hem in zee te gaan is erg groot, maar ik voel nu dat ik nog zoveel verdriet heb om mijn ex, dat er niets meer past in mijn hoofd en in mijn hart op dit moment.
Uit ervaring weet ik dus dat die verliefdheid over kan gaan, en dat je een realitycheck kunt krijgen. Wat niet betekent dat ik je met klem wil aanraden te stoppen met je nieuwe liefde: onderzoek waar het vandaan komt dát je verliefd bent geworden, en probeer daar wat mee te doen. Voor jezelf om mee te beginnen!
Uit ervaring weet ik dus dat die verliefdheid over kan gaan, en dat je een realitycheck kunt krijgen. Wat niet betekent dat ik je met klem wil aanraden te stoppen met je nieuwe liefde: onderzoek waar het vandaan komt dát je verliefd bent geworden, en probeer daar wat mee te doen. Voor jezelf om mee te beginnen!
zaterdag 11 september 2010 om 11:07
quote:not_me schreef op 10 september 2010 @ 14:37:
En nee, een bedriegende partner hoeft niet dapper te zijn maar iemand die op gemaakte fouten terugkomt heeft wel een pluspunt. Dapperheid is voor mij geen voorwaarde. .Ik denk eerlijk gezegd dat heel veel mensen terug willen naar hun ex omdat het gras bij de buurvrouw/man toch minder groen is gebleken dan dat het leek van een afstandje.
En nee, een bedriegende partner hoeft niet dapper te zijn maar iemand die op gemaakte fouten terugkomt heeft wel een pluspunt. Dapperheid is voor mij geen voorwaarde. .Ik denk eerlijk gezegd dat heel veel mensen terug willen naar hun ex omdat het gras bij de buurvrouw/man toch minder groen is gebleken dan dat het leek van een afstandje.
zaterdag 11 september 2010 om 11:14
quote:Nanana86 schreef op 09 september 2010 @ 13:32:
Ik weet dat ik een heleboel negatieve reacties over me heen ga krijgen door dit hier te posten, maar ik ga het toch doen..
Ik weet precies wat jij meemaakt. Ik zit in precies hetzelfde, alleen is het dan geen 18 jaar relatie, maar 4, waarvan 1 jaar getrouwd...
Vorig jaar ben ik iemand tegengekomen, en er was toen gelijk een vonk en een hele grote aantrekkingskracht. Ik heb daar toen niks mee gedaan, was net twee weken getrouwd...
2 maanden geleden kwam ik hem weer tegen en die vonk was er weer! Ik heb die avond heel lang met hem staan en praten en doen en het is onwijs uit de hand gelopen.. Ik ben smoorverliefd. Wat ik bij en voor hem voel heb ik nog nooit voor iemand gevoeld!
Net nadat dit allemaal gebeurt is ben ik een poosje bij mn man vandaan geweest om na te denken.. Ik ben uiteindelijk teruggekomen. Toen dacht ik nog dat dat was om mijn huwelijk te redden, maar ik denk dat het alleen maar is geweest omdat dat de makkelijkste manier was? Geen gedoe van scheiden, huis zoeken en alle ellende erbij...
Ik twijfel ontzettend wat ik nou moet.. Als ik aan mijn gevoel ga toegeven, ga ik mijn man verlaten en deze nieuwe liefde een kans geven... Maar, luister ik naar mijn verstand, ga ik werken voor mijn huwelijk en vergeet mijn nieuwe liefde...
En ik begrijp jullie heel goed dat jullie dat allemaal heel erg afkkeuren. Zo dacht ik er van te voren ook over. Maar dit moet je voelen en meemaken om te snappen.
Als ik bij mn nieuwe liefde ben voel ik me zielsgelukkig, een gevoel wat ik hier bij mijn man nooit heb gehad.. Maar als ik dan vervolgens weer lang in de auto zit naar huis (ja, ook hij woont aan de andere kant van het land...) komt het schuldgevoel en de twijfel...
Wat de keuze ook wordt, het gaat heel moeilijk worden, voor drie mensen...
Jij bent van plan op basis van hormonen en gevoelens voor een ander, de vader van jouw kinderen een vokomen een andere plek te gaan geven in hun hele leven.
Zoals ik het zie zou ik alles willen hebben geprobeerd en gedaan hebben om tegen mijn kinderen ten alle tijden te kunnen zeggen: Ik heb alles in mijn vermogen gedaan echter het is niet gelukt.
Heb jij alles in jouw vermogen gedaan om het ok te krijgen met vader van je kind(eren) ?
Ik weet dat ik een heleboel negatieve reacties over me heen ga krijgen door dit hier te posten, maar ik ga het toch doen..
Ik weet precies wat jij meemaakt. Ik zit in precies hetzelfde, alleen is het dan geen 18 jaar relatie, maar 4, waarvan 1 jaar getrouwd...
Vorig jaar ben ik iemand tegengekomen, en er was toen gelijk een vonk en een hele grote aantrekkingskracht. Ik heb daar toen niks mee gedaan, was net twee weken getrouwd...
2 maanden geleden kwam ik hem weer tegen en die vonk was er weer! Ik heb die avond heel lang met hem staan en praten en doen en het is onwijs uit de hand gelopen.. Ik ben smoorverliefd. Wat ik bij en voor hem voel heb ik nog nooit voor iemand gevoeld!
Net nadat dit allemaal gebeurt is ben ik een poosje bij mn man vandaan geweest om na te denken.. Ik ben uiteindelijk teruggekomen. Toen dacht ik nog dat dat was om mijn huwelijk te redden, maar ik denk dat het alleen maar is geweest omdat dat de makkelijkste manier was? Geen gedoe van scheiden, huis zoeken en alle ellende erbij...
Ik twijfel ontzettend wat ik nou moet.. Als ik aan mijn gevoel ga toegeven, ga ik mijn man verlaten en deze nieuwe liefde een kans geven... Maar, luister ik naar mijn verstand, ga ik werken voor mijn huwelijk en vergeet mijn nieuwe liefde...
En ik begrijp jullie heel goed dat jullie dat allemaal heel erg afkkeuren. Zo dacht ik er van te voren ook over. Maar dit moet je voelen en meemaken om te snappen.
Als ik bij mn nieuwe liefde ben voel ik me zielsgelukkig, een gevoel wat ik hier bij mijn man nooit heb gehad.. Maar als ik dan vervolgens weer lang in de auto zit naar huis (ja, ook hij woont aan de andere kant van het land...) komt het schuldgevoel en de twijfel...
Wat de keuze ook wordt, het gaat heel moeilijk worden, voor drie mensen...
Jij bent van plan op basis van hormonen en gevoelens voor een ander, de vader van jouw kinderen een vokomen een andere plek te gaan geven in hun hele leven.
Zoals ik het zie zou ik alles willen hebben geprobeerd en gedaan hebben om tegen mijn kinderen ten alle tijden te kunnen zeggen: Ik heb alles in mijn vermogen gedaan echter het is niet gelukt.
Heb jij alles in jouw vermogen gedaan om het ok te krijgen met vader van je kind(eren) ?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 11 september 2010 om 11:20
quote:Zamirah schreef op 11 september 2010 @ 11:07:
[...]
Ik denk eerlijk gezegd dat heel veel mensen terug willen naar hun ex omdat het gras bij de buurvrouw/man toch minder groen is gebleken dan dat het leek van een afstandje.Idd ik denk denk ook dat dit zo is. Op afstand is dat gras groener dan wanneer je er in staat te grazen . Dus wordt je ex (die inmiddels de buurman is geworden) weer heel aantrekkelijk
[...]
Ik denk eerlijk gezegd dat heel veel mensen terug willen naar hun ex omdat het gras bij de buurvrouw/man toch minder groen is gebleken dan dat het leek van een afstandje.Idd ik denk denk ook dat dit zo is. Op afstand is dat gras groener dan wanneer je er in staat te grazen . Dus wordt je ex (die inmiddels de buurman is geworden) weer heel aantrekkelijk
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 11 september 2010 om 11:38
quote:Zamirah schreef op 11 september 2010 @ 11:07:
[...]
Ik denk eerlijk gezegd dat heel veel mensen terug willen naar hun ex omdat het gras bij de buurvrouw/man toch minder groen is gebleken dan dat het leek van een afstandje.
Ik denk dat dit ook helemaal niet negatief hoeft te zijn. De afstand en de nieuwe ervaringen kunnen je met andere ogen naar je ex laten kijken, je weer doen beseffen wat je aantrok in die persoon. Beseffen dat wat je had niet zo slecht was en inzien dat je je hebt laten leiden door irrationele gevoelens, hormonen, verliefdheid. Zolang je daar oprecht in blijft en het serieus weer wil proberen en je ex wil dat ook, is er niets aan de hand. Gevaar blijft dat je door de afstand ook vergeet wat er voor heeft gezorgd dat het mis ging, waardoor je in dezelfde valkuilen kunt gaan trappen.
Ik denk ook dat het niet slecht is voor TO om wat afstand te nemen, om zich te bezinnen. Maar als die tijd gebruikt gaat worden voor het uitleven van haar verliefdheden, weet ik niet of haar man open zal staan voor een verzoening.
[...]
Ik denk eerlijk gezegd dat heel veel mensen terug willen naar hun ex omdat het gras bij de buurvrouw/man toch minder groen is gebleken dan dat het leek van een afstandje.
Ik denk dat dit ook helemaal niet negatief hoeft te zijn. De afstand en de nieuwe ervaringen kunnen je met andere ogen naar je ex laten kijken, je weer doen beseffen wat je aantrok in die persoon. Beseffen dat wat je had niet zo slecht was en inzien dat je je hebt laten leiden door irrationele gevoelens, hormonen, verliefdheid. Zolang je daar oprecht in blijft en het serieus weer wil proberen en je ex wil dat ook, is er niets aan de hand. Gevaar blijft dat je door de afstand ook vergeet wat er voor heeft gezorgd dat het mis ging, waardoor je in dezelfde valkuilen kunt gaan trappen.
Ik denk ook dat het niet slecht is voor TO om wat afstand te nemen, om zich te bezinnen. Maar als die tijd gebruikt gaat worden voor het uitleven van haar verliefdheden, weet ik niet of haar man open zal staan voor een verzoening.
