ADD / ADHD.....

Ik heb ook ADD (ik ga hier zoveel commentaar op krijgen, maar goed). Slik (bewust) geen Ritalin, want ik wil geen amfetaminen in mijn lijf. Voor iedereen die het wel doet, en bij wie het werkt, prima.

Ik ga ook niet naar therapie, want daar heb ik een hekel aan. Gaan ze mijn hele verleden oprakelen en daar heb ik geen zin in.

Wat voor mij ontzettend helpt (en wat veel vrienden compleet gestoord vinden) is een planning.

Ik heb een deur/collegeblok volhangen met papiertjes met planningen. Zo ziet a.s. maandag er voor mij zo uit:

07:00 opstaan

07:00 tot 08:00 heel veel koffie met sigaretten en ontbijt.

08:00 tot 08:15 douchen en aankleden

08:15 tot 08:45 weer koffie

08:45 tot 09:00 hond uitlaten

09:00 tot 09:30 afwassen, toilet schoonmaken en spulletjes pakken voor college

09:30 tot 10:40 Richting universiteit

10:40 tot 12:25 College

12:25 tot 13:45 Pauze

13:45 tot 15:30 College

16:30 tot 17:00 Hond (lang) uitlaten

17:00 tot 18:00 Ontspanning

18:00 tot 18:30 Eten

18:30 tot 20:00 Bezig met verslag

20:00 tot 22:00 Ontspanning (Tv, vrienden?)

22:00 Slapen.

Op de deur hangen alle belangrijke dingetjes --> deadlines, afspraken e.d.



Mijn vrienden worden er een beetje paranoïde van, maar voor mij werkt het (hoewel er nog wel gewijzigd kan worden, maar dat doe ik liever niet)

Waarom denk je dat er commentaar gaat komen...ieder zijn ding toch..??

Als dit bij jou goed helpt,lekker laten wezen dan.

Ik zou jou schema echt niet kunnen,maar dat is een ander verhaal..hihihi.



Gr Sus

quote:saartje1980 schreef op 18 november 2007 @ 10:14:

"En ja ik merk nu wel dat Ritalin echt werkt...(voor mij dan).

Ik weet niet wat het doet als je GEEN AD(H)D hebt."



Voor mensen die geen AD(H)D hebben werkt Ritalin als een pepmiddel (harddrugs). Tegenovergstelde werking dus. Onder jongeren zijn er nogal eens wat handeltjes in Ritalin. Wordt verkruimeld en gesnoven.Zo schrik ik hier even van zeg.

Dan vooral het laatset,dat jongeren dit gaan gebruiken voor de verslaving.

Moet niet gekker worden zeg.

Omdat ik nogal een ongezouten mening heb w.b.t. medicatie en therapie. En waarom zou jij zo'n schema niet kunnen?

En waarom zou jij zo'n schema niet kunnen?



Omdat ik daar veel te chaotisch voor ben ...hahaha.

Ik heb al zo iets voor de kids door middel van een "Dag ritme bord"maar dat werkte ook totaal niet bij mij.

Omdat ik geen structuur heb (had..??), en ook niet consequent ben (was..??) in dingen doen.

Het bekende vol goede moet beginnen en dan....

Ja, bij mij gaat het ook nog wel 's mis. Dan vergeet ik erop te kijken, of dan heb ik er geen zin in, en dan loop ik studievertraging op. Voor mij is het wel essentieel, ik heb zo vaak vakken niet gehaald omdat ik compleet vergeten was dat ik dingen in moest leveren. En vaak ga ik al niet naar college, omdat ik dan zo ongeveer in slaap val. Dus dan krijg je dat soort dingen ook niet mee (vooral niet als je dan ook nog eens vergeet om op de website van het vak te kijken).

Maar ik heb natuurlijk het grote voordeel dat ik geen kinderen heb. Volgens mij is het dan makkelijker om een gestructureerd leven te leiden.

Ik kan trouwens ook helemaal in de war raken als er ineens mensen spontaan langskomen. Ben ik helemaal van slag, want ze gooien mijn planning in de war.

Ha Mirlo, jij hier. Dacht je misschien dat ik over jou en medicatie hier zou beginnen? Nee joh, ik weet van elders dat jou en mijn mening flink van elkaar verschillen. Maakt geen fluit uit voor dit topic.

Of je medicatie wilt slikken of niet maak je toch gewoon zelf uit.

Waar ik van schrik is dat je geen therapie wilt, omdat je denkt dat je verleden opgerakeld moet/gaat/ging worden. Dat hóeft helemaal niet zo te zijn.

Al hoort bij de anamnese wel een stukje geschiedenis van je leven. Maar bij de therapie kan dat er veelal buiten blijven staan. Tenminste dat is mijn ervaring en ik heb ook geen verleden waar ik (nu nog) mee geconfronteerd wil worden. Voor mij is dat een gesloten boek.

Bij mij bestaat therapie voornamelijk uit het opnieuw inrichten van mijn heden en toekomst. Ik leer nu planningen maken, tijd inschatten is verdomd moeilijk met AD(H)D, krijg straks ondersteuning voor mijn huishouden en meer van dat soort praktische dingen om mee aan de slag te kunnen. Het oprakelen van je verleden zou daarbij juist voor een terugslag kunnen zorgen, belemmering om nieuwe dingen aan te pakken en daar zit niemand op te wachten. Ik weet niet hoe jij aan de diagnose gekomen bent, waar je dit hebt laten doen en wat in jouw omgeving de mogelijkheden zijn.

Zoals je nu bezig bent, met planningen zichtbaar op te hangen is al een heel goede manier om structuur te krijgen en houden. Maar je zegt het zelf al het kost veel moeite om je daar aan te houden en dus mis je dingen die eigenlijk ontzettend belangrijk voor je zijn. En als jij net lekker strak in je planning zit en er gebeurd iets dat er tussen komt is er dat verrekte van slag raken.

Wat me opvalt in je schema is dat je rekening houd met je college en de tijd die je nodig hebt om aan je verslag te werken. Ook een paar kleine huishoudelijke taken zie ik staan. Maar heb je daar weleens naar gekeken met een tijdmeting? Je moet bij college ook echt de tijd inplannen om er heen en van thuis te komen, liefst zonder haasten. Heb je een rustige werkruimte om aan je verslag te werken of doe je dit in je woonruimte? Kun je daar ongestoord werken en ligt alles klaar? Huishoudelijke taken vreten vaak toch net even meer tijd dan je denkt.

Een handige tip die ik gekregen heb is om alle planningen de tijd maal vier te doen en dan kijken hoeveel tijd je overhoudt. Kan het misschien verschoven naar twee maal of kom je dan al in de knoei.

Zo'n strak schema is goed als je je er aankunt houden. Maar als je er van slag van raakt doordat er dan ook niks tussen mag komen is het een probleem.

Bekijk, maar dat heb je volgens mij wel aardig voor elkaar, wat écht belangrijk is, reken daar ruim tijd voor en bouw daar omheen je schema. Tijd voor jezelf lijk je behoorlijk te hebben genomen. Maar kom je dan ook aan jezelf toe?

Pfff, een hoop vragen en misschien komt het over alsof je alsnog afkraak. Dat is zeker niet mijn bedoeling.



P.s. Als je eenmaal kinderen hebt wordt het schema/plannen echt niet makkelijker. Dat komt er namelijk allemaal bovenop. Als je weinig structuur hebt loopt zoiets dan vroeg of laat echt in de soep. Gevolgen; geen schone sokken voor je gezin, vergeten een kind naar een feestje te brengen of op te halen, vergeten op tijd bij school te zijn om het kind op te halen (genant), ouderavonden en ga zo maar door. Hé, ik weet waar ik het over heb.

Kinderen lijkt me echt een verschrikking met AD(H)D.



En hoe ik aan de diagnose ben gekomen? Dat is eigenlijk wel een "grappig" verhaal. Nou had ik vroeger natuurlijk ook al wel symptomen, is mijn moeder altijd heel duidelijk over geweest. Maar ze liet me vaak rondjes blok rennen, en ze hield me vast als we tv keken (dan kon ik niet zo fanatiek bewegen, en het was nog knus ook). School is nooit een probleem geweest, ik ben niet al te dom zeg maar, en ik slurpte vanuit allerlei kanalen informatie op als ik er zin in had. Op de middelbare school was ik wel een lastpak (understatement), maar ik haalde wel goede cijfers, dus er werd veel van me gepikt. Daarnaast lieten veel docenten me ook zelf studeren. Dat ging vaak wel goed, ik tekende terwijl ik aan het lezen was en nam elk kwartiertje/twintig minuten een korte pauze. Maar goed, hoe de diagnose is gesteld. Toen ik 19 jaar was hield ik nogal van een snuifje coke (elk weekend) en Yasmams en Yaspaps vonden me zwaar verslaafd. Ik moest dus naar de verslavingszorg, waar ze me eigenlijk uitlachten, want ik gebruikte veel te weinig om eigenlijk verslaafd te zijn. Totdat ze vroegen wat ik nou zo lekker vond aan coke. Ik zei dus dat ik het lekker vond omdat ik dan gewoon aan de bar een gesprek kon voeren, zonder persé te moeten dansen/rondlopen en zonder dat ik werd afgeleid door de muziek en de dansende mensen om me heen. Ik kon lekker rustig aan de bar zitten en een goed gesprek voeren met mensen. Dat was een beetje vreemd (naar 't schijnt, ik heb het nooit zo ervaren) en toen moest ik door een multidisciplinair traject met gespreken met psychologen, artsen en psychiaters. Heb toen een IQ-test en een AD(H)D-test moeten doen en daar kwam het verlossende antwoord uit. Verder hoefde ik geen persoonlijkheidstesten te doen, omdat ik op zich redelijk normaal was. Maar ik zou dan naar een of ander behandelcentrum in een stad hier dichtbij moeten, maar toendertijd was mijn moeder heel erg ziek en die is dus ook later komen te overlijden. Er kwam, omdat mijn zus ook overleden is, toen op mijn 20e jaar een heleboel op mijn dak (begrafeniskosten, de hond, kon ik het huis nog wel huren etc) dus ik had ook geen zin om nog naar dat gedoe te gaan. Ik ben later nog wel op aanraden van de huisarts naar een psycholoog geweest, maar dat kwam omdat ik allemaal nachtmerries had vooral uit de tijd dat mijn zus ziek is geweest. Die therapeut was een zweverd, had ik helemaal niks mee, en lulde ik zo onder de tafel. Sinds die tijd heb ik besloten om mijn leven maar gewoon te leven, gelukkig te zijn, en de perioden met nachtmerries en angsten maar gewoon voor lief te nemen.

Ik heb geen zin om alles op te rakelen. En bovendien heb ik er ook eigenlijk geen tijd voor. Ik heb zat te doen, en ik functioneer best wel goed. Ik heb af en toe mijn dips wel, maar daar sla ik me doorheen.

En met heel veel dingen hou ik geen rekening. Zo ben ik nu ontzettend aan het klussen, want ik moet een nieuwe huurder hebben, en ik heb bijna 2 x zoveel vakken op school (omdat ik ze vorig jaar niet gehaald heb). Dus ik vergeet de hele tijd dingen, maar dat ligt volgens mij niet persé aan de ADD, maar eerder aan de situatie.

Aan mezelf toekomen schiet er sowieso nogal bij in de laatste jaren. Ik bedoel, ik heb al die verantwoordelijkheden nu, en daar moet ik mee om zien te gaan. Voor "volwassenen" is dat allemaal vanzelfsprekend, maar als je er zo in dondert als ik dan is allemaal nieuw. Dus ik ben nog steeds aan het wennen aan mijn nieuwe leven. Maar ik ga elke dag met mijn hond het bos in, en dan denk ik na, ga ik na wat ik nog moet doen, en bedenk ik me dat het leven zo slecht nog niet is.

hoi Mirlo, je klinkt ontzettend sterk! Zoals je beschrijft heb je voor jezelf ook een heleboel oplossingen bedacht, dat herken ik ook bij mezelf. Maar ik weet zo goed hoeveel energie en kracht me dit kost, mensen met ADHD kunnen alles wat anderen ook kunnen, maar het kost ze veel meer energie. Steeds weer doorzetten, jezelf weer herpakken, enz. Dat maakt het allemaal zo zwaar de dagelijkse dingen.

Zelf heb ik daarom toch de medicatie uitgeprobeerd, alhoewel huiverig (disfunctionele gedachtes negerend 'dan ben je echt gek, wanneer medicatie handig is'). heerlijk, nu meer ruimte voor oplossingen en rust in mijn hoofd.

Sinds een paar weken slik ik mijn concerta pas om 8.30 uur of 9.00 uur 's ochtends en merk dat ik dan beter slaap dan wanneer ik het om 's ochtends meteen bij het ontwaken innam. Wie heeft hier ook ervaring mee?

Lolotte en Suske, dank voor jullie reacties (en nee, ik vond het helemaal niet onaardig hoor ). Vooral raar om te lezen dat die medicatie zo snel werkt en dat je er een heel ander mens van wordt. Mijn vriend heeft er vooral moeite omdat hij bang is dat hij inderdaad een ander mens wordt, dat hij zichzelf niet meer is maar geregeerd wordt door chemische stofjes. Kan ik me ergens wel indenken, maar als ik dan jullie verhalen lees, dan denk ik dat het toch heerlijk moet zijn om van die constante storm in je hoofd af te zijn. Ik geloof dat hij dat nu ook wel bijna inziet.

Is dat ook een reden waarom sommigen van jullie proberen zonder medicatie, maar met bijvoorbeeld planningen aan de gang te gaan? Vriend heeft een hekel aan planningen, dus dat lukt niet denk ik.

Nou heb ik eigenlijk nog wel een vraag aan jullie: als je eenmaal aan die pillen zit, is dat dan voor de rest van je leven? Zijn er lange termijn bijverschijnselen bekend?

Sorry hoor, dat ik zo doorzaag over mijn vriend, maar ik ben gewoon erg blij dat ik er even over kan praten, in mijn omgeving weet niemand dit omdat hij dat (nog) niet wil. Ik maak me enorme zorgen en ik kan het bij niemand kwijt...Dus bedankt voor het 'luisteren!'



Mirlo, wat heb jij al veel meegemaakt in je leven tot nu toe... respect voor hoe je alles aanpakt, ook nog met je ADD erbij!



(Die scan is trouwens vrij nieuw en duur, vandaar dat waarschijnlijk nog niet veel mensen ervan weten. is ook om depressies aan te kunnen tonen, zie ander topic over rTMS therapie)

Die constante storm in mijn hoofd is soms ook wel handig hoor. Zo functioneer ik normaal wel nogal chaotisch, maar tegen de tijd dat er tentamens aankomen (gelukkig doe ik een studie die me bijna altijd wel interesseert) kan ik zo 12 uur achter elkaar studeren (en ja, dan vergeet ik zelfs wel 's te eten).

Dus dan doe ik veel meer dan iemand anders in dezelfde tijd!

Ik ben zwaar bang dat door medicatie dit ook weggaat, en aangezien ik hier nogal afhankelijk van ben...

Maar goed, ik heb me verslapen vanochtend (again, het moet 's ochtends ook niet zo donker zijn); ik moet mijn milieupas nog afhalen aan de andere kant van de stad, en dan naar de universiteit en morgen komt Yaspaps spullen voor de stort ophalen en de zolder is nog niet leeg... Ik zie ff door de bomen het bos niet meer.

Mirlo, doordat ik al lang forum weet ik natuurlijk wel een en ander. En dus wist ik ook dat je van de coke snoepte. De Yasjes waren echt heel bezorgd. Van je zus en moeder wist ik dus ook al. Valt allemaal niet mee en dat is nog zacht uitgedrukt.



Jouw ervaringen met coke hoor je heel veel in het "ADHD circuit". Er wordt toch gezocht naar iets waarmee je "normaal" kunt functioneren en eens wel de boel kunt volgen. En dat wordt vooral gezocht in drank en drugs. Alleen gaan daar nogal wat de mist mee in, wat de kans op verslaving ligt hoger en maathouden is iets dat ADHD'ers moeilijk(er) kunnen.

Wat ik met Ritalin ervaar is enigzins vergelijkbaar, wordt gezegd, met wat jij met coke had/hebt. Ik kan ineens wel een gesprek volgen, kan zelfs lange vergaderingen volgen zonder dat ik na twee minuten afhaak doordat mijn gedachten overal en nergens heen vliegen.

Zoals Flamingo ook al zegt, het kost een ADHD'er (veel) meer moeite om planningen te maken en dan ook vol te houden. Maar sommigen schieten daar juist volkomen in door. Ik heb bijvoorbeeld iemand in mijn vaardigheidgroep die in zijn agenda met kleurtjes bijhoud wat er gedaan moet worden. Niet alleen voor zijn werk, maar ook stofzuigen, wassen enz. Als er bijvoorbeeld een keer niet gestofzuigd kan worden of de afwas gebeurd later dan gepland dan raakt hij compleet de klust kwijt. (had ik er maar een heel klein beetje van. )

Voor het niet volhouden van schema's, planningen, taken, is altijd wel een excuus aan te voeren. Dat is een sterk punt, waar wel onze zwakte aan hangt. Want zo'n excuus is toch vaak omdat iets anders net even leuker was, we afgeleid worden of onze prioriteiten verkeerd stellen.

In jouw geval zal je zeker een boel dingen vergeten of niet aan toe komen omdat het inderdaad nog allemaal nieuw is en je een draai moet zien te vinden. Lijkt me heel logisch. Dat je geen medicijnen wilt slikken, ik denk mede doordat je nu bezig bent alles op een rijtje te zetten, is ook logisch. Zo ben ik ook eerst met andere dingen aan de slag geweest voor ik op ADHD en medicatie uitkwam.

En als je straks merkt dat het allemaal toch moeizaam blijft kun je altijd nog bedenken of je misschien anders wilt.

Ik heb die keuze gemaakt, wil het juist wel. Maar dat is doordat ik de rest inderdaad achter me heb liggen én ik dusdanig in de soep gelopen ben dat het voor mijn gezin allang niet leuk meer is. Dat gaat nu al beter en ik vermoed dat ik binnen een jaar weer een "modelgezin" heb met een "modelhuishouden".

Kinderen en ADHD is inderdaad niet makkelijk. Nog moeilijker is als mams ADHD heeft en haar genen royaal onder haar kinderen verspreid heeft. Drie op de vier, heb ik leuk gedaan toch?!

**wijze tante modus aan: Voor jou ligt de toekomst nog open. Je bent volgens mij goed bezig en die kinderen...dat zie je nog wel. Eerst jij!**

Orchid, natuurlijk mag je gewoon mee doen aan dit topic. Excuses, omdat het voor je vriend is, zijn helemaal niet nodig.



Medicatie wordt lang niet door iedereen levenslang geslikt. De een leert zijn makken zo te beheersen dat er gestopt kan worden, de ander heeft op een gegeven moment het gevoel dat medicatie juist belemmerend gaat werken en zo zijn er nog meer redenen om te (willen) stoppen.

Anderen functioneren met medicatie zoveel beter dat zij het wel levenslang gbruiken.

Over bijwerkingen op langere termijn weet ik te weinig om je dat te zeggen. Ik ken iemand die het al vijftien jaar slikt en die heeft in ieder geval nergens problemen mee. Maar of dat bij anderen zo is of op nog langere termijn durf ik even niet te zeggen.



Voor mij persoonlijk vind ik de werking die ik nu ondervind het belangrijkst. Ik functioneer veel beter. En dan ben ik toch geneigd om de langere termijn voor me uit te schuiven. Juist omdat ik er NU iets van wil maken denk ik dat ik daar dan later op kan voortborduren ook als het minder zou gaan.

Hallo allemaal,

Ben ik ook weer eens. Ook ik heb geen medicatie voor de ADD. Simpel, omdat ik niet wil dat ik voor de rest van mijn leven aan medicatie vast zit. En mijn psych, die mij nu coacht, vind dat ik vooruit ga. Alleen denkt hij dat ik nog slik, ik durf het nl niet te zeggen. Ik heb het trouwens wel gedaan, een weekje of drie, maar merkte te weinig verschil.



Mirlo, er is dus hoop voor ADD'ers! Niet dat andere mensen niets voorstellen, maar bezig zijn aan de Uni voor een ADD' er vind ik wel heel wat. Ik pak nu mijn eigen situatie erbij, ik wil graag nog een HBO opleiding gaan doen, maar ben als de dood dat dit ook weer een fiasco gaat worden. Ik wil namelijk ook graag kinderen binnen nu en morgen , en dat wordt dus een combi van werken, kids en school.



Hoe zijn jullie in werksituatie? Ik ben secretaresse, zie je het voor je? kan mijn eigen dag nog niet eens plannen. Vandaar mijn plannen voor nog een studie. Op dit moment zit ik in zak en as thuis, omdat het niet zo lekker loopt. Mijn contract wordt niet verlengd omdat ik te chaotisch ben ( goh, waar heb ik dat vaker gehoord).



En hebben jullie ook last van wisselende periodes? Voor drie weken geleden had ik een momentje waarop ik dacht van goh, je gaat goed! Ik besteedde mijn tijd effectief, kreeg veel gedaan en maakte ook veel af. En nu, twee weken later, is het weer drama. Heb overal in huis weer plukjes liggen wat ik nog moet doen, of op moet pakken.

quote:lolotte schreef op 19 november 2007 @ 11:14:

Nog moeilijker is als mams ADHD heeft en haar genen royaal onder haar kinderen verspreid heeft. Drie op de vier, heb ik leuk gedaan toch?!

**wijze tante modus aan: Voor jou ligt de toekomst nog open. Je bent volgens mij goed bezig en die kinderen...dat zie je nog wel. Eerst jij!**



Lolotte,

Dat heb je inderdaad leuk gedaan . Ik ben ook bang dat ik het doorgeef aan mijn kind. Voordeel is dat erbij hun al op vroege leeftijd ADHD is geconstateerd, waardoor ze goed gecoacht kunnen worden. En niet jarenlang tussen wal en schip vallen. Maar, ADHD levert niet alleen maar negatieve dingen op, vind ik. Over het algemeen natuurlijk wel, maar het heeft ook leuke eigenschappen. Zoals, spontaniteit, creatief zijn & hyperfocus.

hallo toffee, die wisselende periodes ken ik ook. Soms on top of the world en dan weer zum toden betriebt omdat ik niet meer weet waar ik moet beginnen. zucht. Dingen doen, afronden en overzicht houden kost zoveel moeite. Door de medicatie merk ik dat ik werkzaamheden afrondt en kan opstarten in plaats van afhanken en er tegen opblijven zien e.d. En ook rust vind doordat ik de tijd overzie en mijn planning afmaak. Haalbaar plannen kon ik altijd al, maar ja, het het ten uitvoer brengen he, dat is zo lastig met AD(H)D. Ik krijg nu ook tijd hierdoor om te werken aan me zelf niet zo gek laten maken door anderen en vertrouwen op mezelf wat door de ADHD door de jaren heen best lastig was omdat ik zo weinig grip ervaarde op alles om me heen en ik me zelf maar steeds weer pushte''het moet me lukken, anderen kunnen het ook'. Dus gelukkig leuke baan en veel structuur om me heen.

Is iemand van jullie wel eens naar een ADHD café gegaan? Of naar een groep bij PsyQ? Ik ben wel eens benieuwd hoe dat is?

groeten

Ik ben afgelopen week voor de eerste keer bij PsyQ geweest, maar ik zit nog in de aftast fase bij de psycholoog. Eerst maar eens kijken wat haar conclusie is.



Ik ben heel impulsief, maar aan de andere kant, als er al dingen gepland staan, dan moeten die ook niet veranderen want dan word ik gek.



Later meer...

Toffifee, ik werk heel wisselend. Min werk bestaat uit drie bestuursfuncties van even zoveel bewonersorganisaties, mantelzorg voor mijn vriendin, vaste invaller doktersassistente bij een huisartsengroep én ik heb een druk gezin.

Het werk als assistente is eigenlijk het best met mijn ADHD te combineren. Daar heerst, meestal, behoorlijjke structuur en dus door mij te overzien.

Voor de rest kan ik mijn tijd redelijk zelf indelen, wat dan ook geheid uit de hand loopt als ik niet oplet.Ben nu dus druk bezig te leren plannen en hoe ik kan zorgen dat ik overbelast raak. In het begin natuurlijk grandioos op mijn gezicht gegaan, tijd veel te kort ingeschat. Nu plan ik ruimer, krijg dingen af en voel me daar veel beter onder.

Voor het eerst heb ik vanmiddag een invalbeurt, die ik eigenlijk graag wilde hebben maar nu de tijd niet voor heb, afgezegd. Heb gezegd dat ik het nu nog niet kon, waarom dat niet gaat, maar wel graag later van dienst zou zijn. En waar ik het meest verbaasd over was dat ik bedankt werd voor mijn eerlijkheid en of het goed was dat mijn telefoonnummer dan in hun bestand bleef..Dat had ik helemaal niet verwacht. Ben er helemaal blij van. En dat terwijl ik dan nu toch een bepaald bedrag misloop dat ik eigenlijk ook best zou kunnen gebruiken. Och, dat komt wel weer.



Had jouw baan dan toch te weinig structuur waar je je aan vast kon houden? Wat verwachtte je van de medicatie, dat alles direct of dan toch snel allemaal normaal ging? Misschien te hoge verwachtingen gehad en nog niet genoeg opgebouwd? Wil je eigenlijk geen medicatie?

heb je nu wel iets waar je die structuur kunt aanleren?

Oef, jouw vragen roepen bij mij weer allemaal vragen op. Ik zou als ik jou was toch open kaart spelen bij je psych. Aangeven dat je, ondanks alles nog structuur mist. Misschien kun je naar het soort cursusjes (groepen) zoals ik die volg. Ondanks dat ik geen groepmens ben volg ik alles dat er te volgen is. Je leert altijd wel iets op zo'n cursus en zelfs al zit het niet in de stof dan is er wel iemand aanwezig die tips heeft.

Die wisselende buien heb ik zo goed als niet meer. Met mijn vriendin had ik het er vandaag nog over dat het zo goed met me gaat. Normaliter was ik rond deze tijd van het jaar al behoorlijk in een depressie aan het zakken. Zij houdt mij, net als mijn gezin enzo, in de gaten maar ziet me alleen maar goed bezig zijn.

Ik heb er dus zeker baat bij dat ik én medicatie gebruik én die groepen bezoek.

Misschien toch iets voor je om eens te overdenken en dan met je psych te bespreken.Ook handig met het oog op de nieuwe studie die je misschien wilt gaan doen en eventuele gezinsuitbreiding.

Flamingo, naar het ADHDcafé ben ik nog niet geweest. Daar heb ik nog niet zo'n behoefte aan. En ik heb gehoord dat het hier in de buurt op een tijdstip is dat ik óf nog lekker uitslaap óf met mijn gezin aan het ontbijt zit. Maar wie weet ga ik er eens kijken.

De groepen bij PsyQ bezoek ik wel. Heb de introductiegroep gehad en nu met vaardigheid bezig. Ze bevallen mij prima, vind het leerzaam ook juist door de andere groepsleden. En dat voor iemand die helemaal niet van groepen houdt is dat heel wat.

Er zijn nog heel wat van die groepen in de aanbieding voor mij, i.v.m. met diagnose. Uiteindelijk zal ik er zeker een jaar, waarschijnlijk twee, aan de slag kunnen. Gezien mijn resultaat tot nu moet ik dan een superwoman zijn. Nee, serieus, ik zie nu dat ik kan gaan bereiken wat ik wil. Ik WIL ook echt en misschien is dat wel het allerbelangrijkste.

Sjongejonge, wat een verhalen allemaal. Lolotte, jij hebt het wel heftig zeg, met drie kids die ook nog 's ADHD hebben. Het schijnt wel erfelijk te zijn.



Mijn biologische papa is een beetje gek (wel leuk gek) en heeft ook een heel heftig verleden achter de rug. Hij heeft ook ergens gezeten (toen was ik nog een heel klein meisje) waar ze van alles gingen doen aan zijn alcoholverslaving en waar hij allemaal testen kreeg e.d. Hij heeft er nooit echt veel over losgelaten (hij is nogal gesloten), maar een goede vriendin van hem wel, die zegt er alleen af en toe iets over en dan is mijn pa er ook bij. Dus daar wordt ik niet veel wijzer uit. Het enige wat ik weet is dat hij een IQ heeft van 148 en dat zij hem continu naar ADHD-groepen probeert te krijgen (maar hij is nogal koppig). Daarnaast heeft hij ook nog een zoon die autistisch is, maar hij heeft nooit onderzoek willen doen of hij daar ook symptomen van vertoonde. Wat ik persoonlijk wel denk.

In ieder geval, als het erfelijk is, kan ik het dus van hem hebben gekregen. Maar daar denk ik nooit zoveel over na. Hij is in ieder geval een beetje vaag, woont in een camper ergens in Zuid-Europa en als hij zin heeft komt hij naar NL en dan blijft hij een paar maanden. Hij gaf me de verzamelde werken van Nietsche toen ik 8 was, dus dat zegt al genoeg. Maar hij is wel cool, want hij leert me buiten de geaccepteerde wegen te denken, en dat zijn wel interessante ontwikkelingen.



Maar goed, ik heb het er gisteren even met Yaspaps over gehad. Want ik ben nu met mijn huis bezig, en heb zoals al eerder gezegd, het heel druk op school, en het loopt allemaal nogal in de soep. School loop ik nu al achter, en het huisje gaat ook niet volgens mijn planning, dus ik zag het gisteren helemaal niet zitten. Dus ik heb Yaspaps (m'n pleegpaps) even afgeblaft, waarop hij vroeg of ik ongesteld was. Dat was ik ook wel (nu niet meer, joepie!), maar ik heb nooit zulke reacties. Dus ik heb er even met hem over gesproken, en even gevraagd wat hij van Ritalin vond (we kwamen beide tot de conclusie dat dat niks was, je mag er ook geen alcohol bijdrinken en allemaal bijwerkingen die ik nogal eng vindt, maar dat ben ik) maar dat het misschien wel handig is om als het zo doorgaat even naar de HA (die is een beetje zweef) te gaan en even alles uit te leggen, ook wat ze bij de verslavingszorg ontdekt hebben, en dat ik nu zo'n chaotisch leven leidt dat ik door de bomen het bos niet meer zie en mijn planning ook niet meer werkt.

Vanochtend weer door de wekker heen geslapen (11 uur geslapen totaal) en ik ben nog steeds helemaal kapot. Dus ik heb ten eerste Yaspaps opgebeld (die zou vandaag voor me naar de stort rijden) en gezegd dat dat niet doorgaat, omdat ik nu doordeweeks me alleen nog maar ga richten op school. Daar was hij het helemaal mee eens, wat erg vreemd is want normaal zegt hij "gewoon doorgaan, niet aanstellen, gewoon doen wat je moet doen". Ik moet ook nog even een bevriende interieurbouwer gaan bellen, die zou me morgen bellen, maar dat is ook nog doordeweeks.

Dan ga ik van 't weekend wel verder met de zolder. Ik moet dan waarschijnlijk wel volgende maand geld lenen van Yaspaps, omdat ik natuurlijk geen inkomsten uit de huur kan ontvangen, maar goed.

Ik ga het nu eerst zo nog even aankijken, een weekje ofzo, kijken of het zo wel lukt en anders ga ik naar de huisarts. Het is namelijk eigenlijk belachelijk dat ik nu helemaal de kluts kwijtraak, want anderen kunnen hier mee omgaan (en dan ook nog wat kinderen erbij en/of een baan). Ik raak nu al helemaal in de stress (heb gisteren ook een kast kapot gemept, gelukkig kon die al naar de stort). Ik ga vanavond nog wel even serieus met Yaspaps praten.

Ik lees hier dus nog wel ff mee om meer te weten te komen over jullie ervaringen met die groepen (bleugh) en die ADHD-café's.

Ik heb echt zo'n hekel aan de GGZ, maar goed. Dan te bedenken dat ik in mijn geneeskundetijd nog wel psychiatrie wilde doen.....Vaag.

Even een snelle vraag,zit op me werk...



Ik ben best wel misselijk met inname van 15 mg Ritalin.

Nou staat dat ook als bijwerking beschreven,dus even door bijten.

Maar me eetlust is ook ver te zoeken,weet een van jullie of dat ooit nog gaat terug komen..??

Mijn mannetje vind het namelijk een beetje eng omdat ik zo weinig eet (honger heb) dan voor heen....1 broodje tussen de middag ipv 4 broodjes.



Gr Sus

Pff, dat weet ik zo niet. Het kan zijn dat je er nog aan moet wennen. Verminderde eetlust is wel een bijwerking die vaak voorkomt. Ik zou het even aankijken.

Anders misschien de dosering aanpassen. Volgens het farmacotherapeutisch kompas is de dosering van ritalin ca. 2 mg/kg per dag tot een maximum van 60 mg per dag.

In Nederland is de gebruikelijke onderhoudsdosering 0,6 mg/kg lichaamsgewicht, dus misschien dat je te hoog zit?

Ik zou, als die bijwerking blijft, even met je behandelaar overleggen. Verder weet ik het ook niet.

Verder weet ik niet hoe erg de verminderde eetlust is, maar als je (te)veel gewichtsverlies krijgt, zou ik sowieso even naar de HA gaan.



Maar goed, wat weet ik ervan, ik slik dat spul niet. Ga anders even naar http://www.fk.cvz.nl/ en zoek daar op ritalin. Staat alles op: hoe het werkt, bijwerkingen, doseringen, indicaties, interacties, contra-indicaties, kosten etc.

Nee, jij gaat dat zeker niet gebruiken. En je hebt van mij nog geld tegoed.

quote:mirlo schreef op 20 november 2007 @ 14:11:

Pff, dat weet ik zo niet. Het kan zijn dat je er nog aan moet wennen. Verminderde eetlust is wel een bijwerking die vaak voorkomt. Ik zou het even aankijken.

Anders misschien de dosering aanpassen. Volgens het farmacotherapeutisch kompas is de dosering van ritalin ca. 2 mg/kg per dag tot een maximum van 60 mg per dag.

In Nederland is de gebruikelijke onderhoudsdosering 0,6 mg/kg lichaamsgewicht, dus misschien dat je te hoog zit?

Ik zou, als die bijwerking blijft, even met je behandelaar overleggen. Verder weet ik het ook niet.

Verder weet ik niet hoe erg de verminderde eetlust is, maar als je (te)veel gewichtsverlies krijgt, zou ik sowieso even naar de HA gaan.



Maar goed, wat weet ik ervan, ik slik dat spul niet. Ga anders even naar http://www.fk.cvz.nl/ en zoek daar op ritalin. Staat alles op: hoe het werkt, bijwerkingen, doseringen, indicaties, interacties, contra-indicaties, kosten etc.Ik heb inderdaad overleg gehad met de arts en het is goed zo.

Maar ik was dus vergeten te vragen over de eetlust.

Ik val niet kilo's af hoor...zou het wel willen hahaha,maar me mannetje was een beetje bezordg de skat.



Oeps Mirlo betrapt...