Psyche
alle pijlers
Burn out... wat voel je dan?!
dinsdag 21 september 2010 om 10:10
Mijn collega heeft nu 4 maanden een burn out. Gelukkig is hij al weer 2 keer per week een paar uur aan het werk. Ik begrijp alleen niet hoe het zit. Hij vertelt dat hij een knoop in zijn maag krijgt als hij onze bedrifjsnaam of iets dergelijks hoort.
Ondertussen verschijnen op zijn social sites wel foto's waarin hij onwijs aan het feesten is inclusief genotsmiddelen vermelding, gaat hij een maand op vakantie een feestbeest uithangen en volgt hij allerlei werkgerelateerde cursussen.
Ik dacht dat een burn out was dat je niets meer kon. Mijn buuf had het en die heeft 3 jaar lang amper geleefd. Die was letterlijk opgebrand. Ik heb het forum gecheckt en daar lees ik ook deze variant.
Maar dat is hoeft dus niet zo te zijn. Wie kan me vertellen wat je voelt en hoe je voor het ene wel energie hebt en het andere (waarmee je die "leuke" dingen kan bekostenen) niet?
Hij kan het me niet goed uitleggen. En ik wil wel graag begrip hebben. Of het gewoon begrijpen.
Ondertussen verschijnen op zijn social sites wel foto's waarin hij onwijs aan het feesten is inclusief genotsmiddelen vermelding, gaat hij een maand op vakantie een feestbeest uithangen en volgt hij allerlei werkgerelateerde cursussen.
Ik dacht dat een burn out was dat je niets meer kon. Mijn buuf had het en die heeft 3 jaar lang amper geleefd. Die was letterlijk opgebrand. Ik heb het forum gecheckt en daar lees ik ook deze variant.
Maar dat is hoeft dus niet zo te zijn. Wie kan me vertellen wat je voelt en hoe je voor het ene wel energie hebt en het andere (waarmee je die "leuke" dingen kan bekostenen) niet?
Hij kan het me niet goed uitleggen. En ik wil wel graag begrip hebben. Of het gewoon begrijpen.
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 21 september 2010 om 10:14
Tja, lastig om daar zo iets over te zeggen. Lijkt meer of hij niet zo blij is met zijn werk. Inderdaad, je bent ontzettend moe, maar er zijn zoveel andere dingen die daarbij kunnen komen, dat verschilt voor iedereen. Er wordt ook juist geadviseerd om je te ontspannen en leuke dingen te doen.
(Of daar nou ook gebruik van genotsmiddelen bij hoor weet ik niet trouwens, ha ha) Toen ik een burn - out had leek het wel of ik een kortsluiting in mijn hoofd had; ik kon niet meer goed spellen en op woorden komen, werd om het minste of geringste erg emotioneel, had irrationele angsten, had ontzettend last in drukke situaties zoals het verkeer om het overzicht te houden en in de supermarkt kon ik niks vinden en ik viel slecht in slaap en sliep weer erg diep omdat ik heel moe was.
Of dat voor je collega ook zo is; kun je het hem niet gewoon vragen?
(Of daar nou ook gebruik van genotsmiddelen bij hoor weet ik niet trouwens, ha ha) Toen ik een burn - out had leek het wel of ik een kortsluiting in mijn hoofd had; ik kon niet meer goed spellen en op woorden komen, werd om het minste of geringste erg emotioneel, had irrationele angsten, had ontzettend last in drukke situaties zoals het verkeer om het overzicht te houden en in de supermarkt kon ik niks vinden en ik viel slecht in slaap en sliep weer erg diep omdat ik heel moe was.
Of dat voor je collega ook zo is; kun je het hem niet gewoon vragen?
dinsdag 21 september 2010 om 10:16
dinsdag 21 september 2010 om 10:19
Ik ben net burn out gediagnostiseerd. Ik zal je vertellen: feesten zit er al een hele tijd niet meer in. Ik ben al compleet op als ik boodschappen heb gedaan. Nu moet ik wel zeggen dat het bij niet door de werksituatie komt. Misschien kun je wel selectief burn out zijn, alleen maar voor je werk, en daarbuiten alles nog wel kunnen, dat weet ik niet.
Maar persoonlijk herken ik me in de situatie van buuf: ik ben ook alleen nog maar aan het overleven.......
Maar persoonlijk herken ik me in de situatie van buuf: ik ben ook alleen nog maar aan het overleven.......
dinsdag 21 september 2010 om 10:19
Hij is een typische man... Hij kan niet goed praten over gevoelens en emoties. Enige dat ik van hem hoor is steeds dat hij een knoop in zijn buik heeft. Voor mij staat het zo haaks om wel te feesten en niet te werken. Maar ja, ik ben aan de andere kant dolblij dat ik het niet door hoef te maken. Dubbel dus.
Mijn buurvrouw was echt een wrak. Een boodschapje halen was een hele onderneming. Je hebt gelijk, ze leefde wel iets meer dan amper. Ze ademde, sliep en at. Ongeveer!
Mijn buurvrouw was echt een wrak. Een boodschapje halen was een hele onderneming. Je hebt gelijk, ze leefde wel iets meer dan amper. Ze ademde, sliep en at. Ongeveer!
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 21 september 2010 om 10:20
Met een burn-out ben je echt wel wat langer zoet dan een paar weekjes/maandjes.
Denk eerder dat collega overspannen is.
Veel klachten lijken daar op, maar het is wel minder heftig.
Ik ben net weer aan het opkrabbelen na overspannen te zijn geweest. Ik kon wel 'leuke' dingen doen, zolang het maar niet werkgerelateerd was. Ik kreeg/krijg ook hartkloppingen en een knoop in mijn maag als ik met werk bezig was.
En heel moe, zo ontzettend moe.
Met een echte burn-out kost het je al moeite om een boterham te smeren omdat je bij alles wat je doet moet nadenken terwijl je dat normaal op de automatische piloot doet.
Dat is een beetje het verschil.
Je kan dus niet zomaar roepen dat als hij kan feesten, hij ook wel kan werken...
Denk eerder dat collega overspannen is.
Veel klachten lijken daar op, maar het is wel minder heftig.
Ik ben net weer aan het opkrabbelen na overspannen te zijn geweest. Ik kon wel 'leuke' dingen doen, zolang het maar niet werkgerelateerd was. Ik kreeg/krijg ook hartkloppingen en een knoop in mijn maag als ik met werk bezig was.
En heel moe, zo ontzettend moe.
Met een echte burn-out kost het je al moeite om een boterham te smeren omdat je bij alles wat je doet moet nadenken terwijl je dat normaal op de automatische piloot doet.
Dat is een beetje het verschil.
Je kan dus niet zomaar roepen dat als hij kan feesten, hij ook wel kan werken...
dinsdag 21 september 2010 om 10:23
Als je een echte burnout hebt, dan is alles teveel. Tenminste, zo was het voor mij. Ik wilde het liefst de hele dag binnen blijven, op de bank hangen en kon de kleinste dingen niet meer opbrengen om te doen (opstaan was al teveel). Ik werd gek van drukte, mensen om mij heen. Naar de supermarkt gaan kostte veel energie, daar zag ik als een berg tegenop en je stelt het dan ook uit. M.b.t. werk; het ernaar toe gaan en een praatje maken met collega's kostte ook veel moeite. Die sociale contacten kon ik er gewoon niet bij hebben. De arts adviseerde om te beginnen met een keeer een uurtje te gaan, gewoon om koffie te drinken en bij te praten. Je wilt niet weten hoeveel stress dat al opleverde. Klinkt heel raar, is ook niet te begrijpen als je het niet hebt meegemaakt. En inderdaad wordt geadviseerd om juist leuke dingen te gaan doen, vooral naar buiten gaan. Ik was ook enorm moe, kon de hele dag slapen. Heb in de eerste maanden vooral veel geslapen en ja, ook daar word je futloos van. En dus moet je gaan opbouwen door bovenstaande dingen weer te gaan doen. Al met al ben je er jaren zoet mee.
dinsdag 21 september 2010 om 10:23
De diagnose burn-out is een hele lastige. Vaak weet je gewoon niet zeker wat het precies is. Wie zegt dat je collega een burn-out heeft? Hij zelf?
Het klinkt voor mij alsof hij licht overspannen is. Voor sommige mensen is het dan heel goed om een tijdje vooral leuke dingen te doen. Maar of dat voor hem ook geldt.....
Ik zou me er niet te veel mee bezig houden. Je weet toch nooit hoe het echt is bij iemand anders en wat hij allemaal niet vertelt.
Het klinkt voor mij alsof hij licht overspannen is. Voor sommige mensen is het dan heel goed om een tijdje vooral leuke dingen te doen. Maar of dat voor hem ook geldt.....
Ik zou me er niet te veel mee bezig houden. Je weet toch nooit hoe het echt is bij iemand anders en wat hij allemaal niet vertelt.
Het is zoals het is
dinsdag 21 september 2010 om 10:25
Nee, daar was ik me wel van doordrongen! Ik weet niet wat hij voelt. Wij gaan er hier ook van uit dat hij nog zeker een half jaar het werk aan het opbouwen zal zijn totdat hij weer fulltime werkt. Wat wel zijn intentie is. En wat wij hier ook hopen. Want we missen zijn inbreng en ook hem als persoon. Daarom wil ik hem ook graag begrijpen.
Ik begrijp dat er dus nog wel nuances zijn of naamverschillen in zijn klachten. Wat je schrijft over overspannen, is ook wat hij omschrijft. Kun je wat meer uitleggen? Wat er dan gebeurt? Wanneer? Wat moeten wij als collega's voorkomen? Wij willen geen druk op hem leggen en nu voelt hij zich ook gepasseerd als wij sommige dingen regelen, waarvan hij dacht dat hij dat wel kon enzo. En dat is ook niet onze bedoeling.
De bedrijfsarts zegt dat we hem moeten volgen. Maar ja, best ingewikkeld: er moeten ook projecten op tijd af en als hij zich niet goed voelt, dan is hij er niet. Dan moet een ander het alsnog gaan regelen met alle gevolgen en kosten van dien. We willen hem graag helpen en bijstaan, maar we moeten ook winst maken (of in ieder geval quitte draaien) om te overleven!
Ik begrijp dat er dus nog wel nuances zijn of naamverschillen in zijn klachten. Wat je schrijft over overspannen, is ook wat hij omschrijft. Kun je wat meer uitleggen? Wat er dan gebeurt? Wanneer? Wat moeten wij als collega's voorkomen? Wij willen geen druk op hem leggen en nu voelt hij zich ook gepasseerd als wij sommige dingen regelen, waarvan hij dacht dat hij dat wel kon enzo. En dat is ook niet onze bedoeling.
De bedrijfsarts zegt dat we hem moeten volgen. Maar ja, best ingewikkeld: er moeten ook projecten op tijd af en als hij zich niet goed voelt, dan is hij er niet. Dan moet een ander het alsnog gaan regelen met alle gevolgen en kosten van dien. We willen hem graag helpen en bijstaan, maar we moeten ook winst maken (of in ieder geval quitte draaien) om te overleven!
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 21 september 2010 om 10:26
Inderdaad, het kost jaren om erboven op te komen. Geloof dat het bij mij drie jaar geduurd heeft. Alles gaat in kleine stapjes.
Probeer je voor te stellen dat je enorm moe of ziek bent. Een kop thee zetten kost moeite. Je kunt het niet hebben als anderen tegen je praten of gezellig met elkaar aan het lachen zijn. Het kjomt allemaal keihard binnen. Je ogen vallen dicht, voelen zwaar. Vaak heb je dan ook nog diverse vage lichamelijke klachten, pijntjes.
Probeer je voor te stellen dat je enorm moe of ziek bent. Een kop thee zetten kost moeite. Je kunt het niet hebben als anderen tegen je praten of gezellig met elkaar aan het lachen zijn. Het kjomt allemaal keihard binnen. Je ogen vallen dicht, voelen zwaar. Vaak heb je dan ook nog diverse vage lichamelijke klachten, pijntjes.
dinsdag 21 september 2010 om 10:28
In de fase naar herstel kan het best zo zijn dat je in staat bent om leuke dingen te doen en daarvan te genieten terwijl werk en je concentratie je nog heel zwaar vallen.
Het is zelfs goed om dan ontspannende activiteiten uit te breiden en daar conditie mee op te bouwen. Zo kunnen mensen met een burn out best sporten, op vakantie gaan, uit eten gaan, naar een feestje.
Soms kan je dan nog niet werken. Want die ontspannende activiteiten zijn qua druk en belasting en concentratievermogen toch heel anders dan werkbelasting. Als iemand bovendien echt is opgebrand wegens zware werkdruk dan is er vaak ook nog de angst voor werk zelf.
Een cursus op vakgebied volgen kan ook weer een stap zijn naar het eigenlijke werk. Wel bezig op vakgebied, wel concentreren en wel structuur, maar nog geen prestatiedruk.
Enorm feesten en beesten en bovendien middelengebruik doet mij ook mijn wenkbrauwen omhoog trekken. Erg onverstandig in ieder geval, zeker drugsgebruik.
Maar weet je zeker dat hij echt heel veel gefeest en gebeest heeft, of is het zo'n opscheppertje, die loopt te pochen over het ene feestje per week dat hij nog net aankon, maar is hij zo stom dat hij niet inziet dat het een beetje onhandig is om dat soort verhalen en foto;s rond te strooien?
Het is zelfs goed om dan ontspannende activiteiten uit te breiden en daar conditie mee op te bouwen. Zo kunnen mensen met een burn out best sporten, op vakantie gaan, uit eten gaan, naar een feestje.
Soms kan je dan nog niet werken. Want die ontspannende activiteiten zijn qua druk en belasting en concentratievermogen toch heel anders dan werkbelasting. Als iemand bovendien echt is opgebrand wegens zware werkdruk dan is er vaak ook nog de angst voor werk zelf.
Een cursus op vakgebied volgen kan ook weer een stap zijn naar het eigenlijke werk. Wel bezig op vakgebied, wel concentreren en wel structuur, maar nog geen prestatiedruk.
Enorm feesten en beesten en bovendien middelengebruik doet mij ook mijn wenkbrauwen omhoog trekken. Erg onverstandig in ieder geval, zeker drugsgebruik.
Maar weet je zeker dat hij echt heel veel gefeest en gebeest heeft, of is het zo'n opscheppertje, die loopt te pochen over het ene feestje per week dat hij nog net aankon, maar is hij zo stom dat hij niet inziet dat het een beetje onhandig is om dat soort verhalen en foto;s rond te strooien?
dinsdag 21 september 2010 om 10:28
En je ziet geen lichtpuntjes, je geniet nergens van. Ik weet nog dat veel lieve mensen mij wildne komen opzoeken, me opbelden. En ik wilde alleen maar met rust gelaten worden..kon het niet opbrengen. Je zit echt in een hele negatieve cirkel. Zelfs als het zomer is en de zon schijnt...wil je binnen zitten. Ik wens het niemand toe.
dinsdag 21 september 2010 om 10:28
dinsdag 21 september 2010 om 10:31
Wat hiltje zegt; de angst voor het werk. Als je heel lang tegen de klippen op hebt moeten werken dan kan zelfs het zien van een stapel dossiers al voor paniekgevoelens zorgen. Denken aan wat je nog moet doen, hoe je het moet doen. Met klantencontact is het helemaal zwaar. Je komt niet uit je woorden, kunt niet helder denken en al helemaal niet oplossingsgericht. Heb vaak huilend op het werk gezeten..slecht teken.
dinsdag 21 september 2010 om 10:31
Pink: HIJ moet leren om goed aan te geven wat hij wel kan en wat hij niet kan. Dat moeten jullie niet voor hem doen. Ik zou zorgen dat hui duidelijk afgebakende taken heeft die geen dealine hebben, zodat het niet uit maakt als het langer duurt.
Maar het moet niet zo zijn dat jullie allemaal moeilijk moeten doen om het hem naar de zin te maken. Uiteindelijk is het een probleem dat HIJ op moet lossen. Wel heel lief dat je hem wil helpen, maar ik vraag me af of je hem zo echt helpt.
Maar het moet niet zo zijn dat jullie allemaal moeilijk moeten doen om het hem naar de zin te maken. Uiteindelijk is het een probleem dat HIJ op moet lossen. Wel heel lief dat je hem wil helpen, maar ik vraag me af of je hem zo echt helpt.
Het is zoals het is
dinsdag 21 september 2010 om 10:33
Graag gedaan Pink; er is helemaal geen energie, tenminste, ik had het niet. Je wilt gewoon weg van de grote boze buitenwereld.
Misschien kun je hem helpen door het er niet over te hebben. Goedbedoeld, maar wat je niet wilt is dat je collega's de hele tijd vragen hoe het met je gaat. Leg het initiatief bij hem, hij zoekt jullie wel op als hij daartoe in staat is.
Misschien kun je hem helpen door het er niet over te hebben. Goedbedoeld, maar wat je niet wilt is dat je collega's de hele tijd vragen hoe het met je gaat. Leg het initiatief bij hem, hij zoekt jullie wel op als hij daartoe in staat is.
dinsdag 21 september 2010 om 10:35
quote:Pink2510 schreef op 21 september 2010 @ 10:19:
Hij is een typische man... Hij kan niet goed praten over gevoelens en emoties. Enige dat ik van hem hoor is steeds dat hij een knoop in zijn buik heeft. Voor mij staat het zo haaks om wel te feesten en niet te werken.
Misschien geeft je hier zelf het antwoord, en is feesten de enige uitlaatklep voor zijn spanningen.
Hij is een typische man... Hij kan niet goed praten over gevoelens en emoties. Enige dat ik van hem hoor is steeds dat hij een knoop in zijn buik heeft. Voor mij staat het zo haaks om wel te feesten en niet te werken.
Misschien geeft je hier zelf het antwoord, en is feesten de enige uitlaatklep voor zijn spanningen.
dinsdag 21 september 2010 om 10:43
Ben ik de enige die denkt dat de man de boel flest, of in ieder geval zich aanstelt?
Ik zou er heel erg moeilijk mee om kunnen gaan als m'n werknemer of collega aan het feesten is, terwijl er werk gedaan moet worden om het bedrijf waar ik werk te laten overleven.
Ik zou het op z'n minst heel erg ongepast vinden van die collega om z'n feestfoto's op het internet te zetten.
Ik zou er heel erg moeilijk mee om kunnen gaan als m'n werknemer of collega aan het feesten is, terwijl er werk gedaan moet worden om het bedrijf waar ik werk te laten overleven.
Ik zou het op z'n minst heel erg ongepast vinden van die collega om z'n feestfoto's op het internet te zetten.
dinsdag 21 september 2010 om 10:49
Een burnout is een combi van een depressie en overspannenheid. Als de oorzaak daarvan in je werk ligt, kun je al vrij snel weer op poten zijn in je eigen leven. Je hoeft niet per se 3 jaar in je bed te liggen, maar kan ook met therapie redelijk snel op de been zijn. En dan krijg je vaak het advies van je peut om leuke dingen te gaan doen: van leuke dingen krijg je energie en zelfvertrouwen, en dat helpt aan je algehele herstel.
Ik snap wel dat het raar overkomt, en dat je denkt dat het 'nep' is, omdat ie dat kennelijk wel kan,maar werken, ho maar. Maar zo werkt het niet. Iig niet altijd.
Ik snap wel dat het raar overkomt, en dat je denkt dat het 'nep' is, omdat ie dat kennelijk wel kan,maar werken, ho maar. Maar zo werkt het niet. Iig niet altijd.
dinsdag 21 september 2010 om 10:50
Ik ben zelf op dit moment burnout en loop daarvoor bij een psycholoog. Volgens de boeken die ik op aanraden van de psycholoog lees, raakt iemand bunrout als hij/zij vaak jarenlang totale roofbouw op zijn lichaam heeft gepleegd, constant zijn grenzen over gegaan is en waarbij het energieniveau nu helemaal op een dieptepunt zit. Voor veel mensen is het plaatsnaambordje van de werkplaats al genoeg om in paniek te raken. Het wordt dan ook aangeraden om heel langzaam weer leuke dingen te gaan doen zodat de energievoorraad weer een beetje opgebouwd wordt. Zodra die weer opgebouwd is en het proces van inspanning en herstellen daarin weer goed werkt, kan er weer langzaam aan werken gedacht worden. Vaak kunnen mensen na een burnout wel weer terugkeren op het niveau van hun baan, maar niet op de intensiteit van voor de burnout.
Voor een klein deel van de burnoutpatienten kan het herstel plaatvinden tijdens het opbouwen van het werk en anderen zitten echt een jaar thuis voor ze ook maar weer aan werk kunnen denken zonder in de stress te schieten,
Bij mij heeft mijn burnout er voornamelijk voor gezorgd dat ik geen tien dingen tegelijk meer kan en slecht dingen kan onthouden. Ik heb nu echt een agenda en een boodschappenlijstje nodig terwijl ik 'vroeger' al mijn afspraken uit mijn hoofd wist (en die van mijn collega's en vriend erbij) en geen boodschappenlijstje nodig had. Ook heb ik last van drukte, ik kon/kan niet te veel en te lang mensen om me heen hebben of ik druk verkeer het overzicht bewaren. Ik vond mezelf soms niet vertrouwd in de auto.
Ik ben nu een aantal weken thuis en wil nu heel graag weer aan het werk, ik kan het gewoon niet om leuke dingen te doen terwijl ik in de ziektewet zit. Ik wil graag weer halve dagen aan het werk en daarbuiten dan verder werken aan mijn herstel. Mijn werk is ook heel leuk namelijk en omdat dat ik juist daar steeds enorm en constant over mijn grenzen heen gegaan ben, vind ik het heel belangrijk om zo snel mogelijk weer te beginnen en mijn grenzen goed in de gaten houd en ook aangeef.
Voor een klein deel van de burnoutpatienten kan het herstel plaatvinden tijdens het opbouwen van het werk en anderen zitten echt een jaar thuis voor ze ook maar weer aan werk kunnen denken zonder in de stress te schieten,
Bij mij heeft mijn burnout er voornamelijk voor gezorgd dat ik geen tien dingen tegelijk meer kan en slecht dingen kan onthouden. Ik heb nu echt een agenda en een boodschappenlijstje nodig terwijl ik 'vroeger' al mijn afspraken uit mijn hoofd wist (en die van mijn collega's en vriend erbij) en geen boodschappenlijstje nodig had. Ook heb ik last van drukte, ik kon/kan niet te veel en te lang mensen om me heen hebben of ik druk verkeer het overzicht bewaren. Ik vond mezelf soms niet vertrouwd in de auto.
Ik ben nu een aantal weken thuis en wil nu heel graag weer aan het werk, ik kan het gewoon niet om leuke dingen te doen terwijl ik in de ziektewet zit. Ik wil graag weer halve dagen aan het werk en daarbuiten dan verder werken aan mijn herstel. Mijn werk is ook heel leuk namelijk en omdat dat ik juist daar steeds enorm en constant over mijn grenzen heen gegaan ben, vind ik het heel belangrijk om zo snel mogelijk weer te beginnen en mijn grenzen goed in de gaten houd en ook aangeef.
dinsdag 21 september 2010 om 10:50
Olgalawina, dat gevoel heb ik zelf uiteraard ook gehad. Helemaal toen de eerste foto's binnen een week na zijn ziekmelding op de sites kwamen. Ik dacht dat hij een periode "niets" wenste en dat hij dat alleen kon bekostigen door zich ziek te melden. Ik probeer hem echt serieus te nemen. Ik ga uit van het goede in hem. Vooral omdat hij het is. Geen feestbeest in de normale situatie. Ik besef nu dat het wel dus kan: dat je niet kan werken en wel kan feesten of leuke dingen doen.
Ik ga hem met rust laten, geef hem nog een keer aan dat hij signaleert wanneer er gesproken moet worden waarover etc. en overleg met de andere collega's voor taken van "zijn" klanten die hij kan afronden als hij eraan toe is.
Bedankt voor jullie uitleg, input en adviezen.
Ik ga hem met rust laten, geef hem nog een keer aan dat hij signaleert wanneer er gesproken moet worden waarover etc. en overleg met de andere collega's voor taken van "zijn" klanten die hij kan afronden als hij eraan toe is.
Bedankt voor jullie uitleg, input en adviezen.
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 21 september 2010 om 11:04
Ik weet nog niet helemaal waar mijn grenzen liggen, maar ik denk wel beter de signalen te herkennen die aangeven dat er een grens bereikt is.
Ik zit nu een aantal weken thuis, maar loop al langer bij de psycholoog. Door dingen die zij me heeft laten inzien ben ik gaan nadenken en analyseren over wat er mis gegaan is dat het zo ver heeft kunnen komen. Daar heb ik nu een vrij duidelijk beeld van volgens mij en ik denk dat ik daar beter in de praktijk aan kan werken dan alleen in theorie. De meeste grenzen ben ik op mijn werk overgegaan en dan vind ik het ook logisch dat ik daar er ook aan ga werken.
Ik weet nog niet of de psycholoog en de bedrijfsarts dit verstandig vinden, dus dat wacht ik nog even af.
Ik zit nu een aantal weken thuis, maar loop al langer bij de psycholoog. Door dingen die zij me heeft laten inzien ben ik gaan nadenken en analyseren over wat er mis gegaan is dat het zo ver heeft kunnen komen. Daar heb ik nu een vrij duidelijk beeld van volgens mij en ik denk dat ik daar beter in de praktijk aan kan werken dan alleen in theorie. De meeste grenzen ben ik op mijn werk overgegaan en dan vind ik het ook logisch dat ik daar er ook aan ga werken.
Ik weet nog niet of de psycholoog en de bedrijfsarts dit verstandig vinden, dus dat wacht ik nog even af.
abc wijzigde dit bericht op 21-09-2010 11:13
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
