Psyche
alle pijlers
Klaagzang alert: steeds verder wegzakken
maandag 27 september 2010 om 18:45
Dames,
Ik heb een nieuwe account aangemaakt omdat ik bang ben voor herkenning, maar ik moet het van me afschrijven, want ik zak steeds verder weg.
Een half jaar geleden besloten mijn vriend en ik te gaan verhuizen naar een stad waar mijn vriend graag naartoe wilde. In deze stad heb ik een paar vrienden en wat familie zitten en mijn vriend gaf aan dat hij zich daar een stuk beter zou voelen, minder lui wilde zijn en echt iets van zijn leven wilde gaan maken. Dus ik wilde er ook voor gaan. Op de kop af wonen we er nu twee maanden.
Verhuizen betekende helaas ook dat ik mijn baan moest opgeven, waar ik het ontzettend moeilijk mee had. En heb, want tot op de dag van vandaag heb ik geen nieuwe baan kunnen vinden, hoewel ik dag na dag sollicitatiebrieven de deur uitdoe.
Verhuizen betekent, nogal logisch, ook een nieuw huis. Het is een huis waar ik me vanaf dag 1 niet thuis heb gevoeld. Het is onverklaarbaar, maar ik krijg het thuisgevoel niet te pakken. Niet zoals in ons oude huis. Terwijl ons oude huis minder mooi en kleiner was.
Inmiddels blijkt dat er van de afspraken tussen mijn vriend en mij, die destijds gemaakt zijn, ook weinig terechtkomt. Onze relatie gaat daardoor ook achteruit, hoewel we daar veel gesprekken over gevoerd hebben en nu lijkt het iets beter te gaan.
Ook ik heb mijn aandeel in de verslechtering van onze relatie. In de afgelopen twee maanden ben ik, en ik schaam me om dit te moeten zeggen, twee keer naar bed geweest met iemand anders, die ik nu een jaar of drie ken. Ik ben verliefd en de liefde is behoorlijk wederzijds, maar hij is ook behoorlijk bezet (relatie met kind). Hij heeft het nu stopgezet, en heeft gezegd al het contact te willen verbreken, totdat hij weet wat er thuis te redden valt. Heel verstandig. Moet ik ook doen. Eens per week komen we elkaar tegen, dat is onvermijdelijk, dus we blijven elkaar wel zien. Ik vind het erg moeilijk dat ik dan geen praatje met hem kan maken.
Inmiddels zit ik dus thuis, zonder werk, hoor ik van oude collega's hoe gezellig het is op de werkvloer en dat er wekelijks etentjes en borrels zijn. Ik kan wel janken en vraag me af wat ik in godsnaam gedaan heb. Tel daarbij een volkomen onrealistische verliefdheid op en aan de ene kant liefdesverdriet én aan de andere kant schuldgevoel naar mijn vriend toe. Plus dat ik niet weet of ik mijn relatie moet doorzetten aangezien ik toch twee keer ben vreemdgegaan en of ik uberhaupt in dit huis en in deze stad wil blijven wonen.
Ik wilde het denk ik van me afschrijven... Hoop dat jullie erop willen reageren. Herkenning, tips, ervaringen, alles is welkom... ook schoppen onder mijn kont
Ik heb een nieuwe account aangemaakt omdat ik bang ben voor herkenning, maar ik moet het van me afschrijven, want ik zak steeds verder weg.
Een half jaar geleden besloten mijn vriend en ik te gaan verhuizen naar een stad waar mijn vriend graag naartoe wilde. In deze stad heb ik een paar vrienden en wat familie zitten en mijn vriend gaf aan dat hij zich daar een stuk beter zou voelen, minder lui wilde zijn en echt iets van zijn leven wilde gaan maken. Dus ik wilde er ook voor gaan. Op de kop af wonen we er nu twee maanden.
Verhuizen betekende helaas ook dat ik mijn baan moest opgeven, waar ik het ontzettend moeilijk mee had. En heb, want tot op de dag van vandaag heb ik geen nieuwe baan kunnen vinden, hoewel ik dag na dag sollicitatiebrieven de deur uitdoe.
Verhuizen betekent, nogal logisch, ook een nieuw huis. Het is een huis waar ik me vanaf dag 1 niet thuis heb gevoeld. Het is onverklaarbaar, maar ik krijg het thuisgevoel niet te pakken. Niet zoals in ons oude huis. Terwijl ons oude huis minder mooi en kleiner was.
Inmiddels blijkt dat er van de afspraken tussen mijn vriend en mij, die destijds gemaakt zijn, ook weinig terechtkomt. Onze relatie gaat daardoor ook achteruit, hoewel we daar veel gesprekken over gevoerd hebben en nu lijkt het iets beter te gaan.
Ook ik heb mijn aandeel in de verslechtering van onze relatie. In de afgelopen twee maanden ben ik, en ik schaam me om dit te moeten zeggen, twee keer naar bed geweest met iemand anders, die ik nu een jaar of drie ken. Ik ben verliefd en de liefde is behoorlijk wederzijds, maar hij is ook behoorlijk bezet (relatie met kind). Hij heeft het nu stopgezet, en heeft gezegd al het contact te willen verbreken, totdat hij weet wat er thuis te redden valt. Heel verstandig. Moet ik ook doen. Eens per week komen we elkaar tegen, dat is onvermijdelijk, dus we blijven elkaar wel zien. Ik vind het erg moeilijk dat ik dan geen praatje met hem kan maken.
Inmiddels zit ik dus thuis, zonder werk, hoor ik van oude collega's hoe gezellig het is op de werkvloer en dat er wekelijks etentjes en borrels zijn. Ik kan wel janken en vraag me af wat ik in godsnaam gedaan heb. Tel daarbij een volkomen onrealistische verliefdheid op en aan de ene kant liefdesverdriet én aan de andere kant schuldgevoel naar mijn vriend toe. Plus dat ik niet weet of ik mijn relatie moet doorzetten aangezien ik toch twee keer ben vreemdgegaan en of ik uberhaupt in dit huis en in deze stad wil blijven wonen.
Ik wilde het denk ik van me afschrijven... Hoop dat jullie erop willen reageren. Herkenning, tips, ervaringen, alles is welkom... ook schoppen onder mijn kont
maandag 27 september 2010 om 18:55
maandag 27 september 2010 om 18:58
Oh sorry ik dacht dat je bedoelde dat het kwam (het vreemdgaan o.a.) omdat je vriend zich niet aan de afspraken houdt, maar dat heb ik dan verkeerd begrepen.
Heb een jetlag zie idd dat je dat helemaal niet hebt gezegd... excuus!
Heb een jetlag zie idd dat je dat helemaal niet hebt gezegd... excuus!
anoniem_96438 wijzigde dit bericht op 27-09-2010 19:00
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
maandag 27 september 2010 om 18:59
maandag 27 september 2010 om 19:10
maandag 27 september 2010 om 19:12
Het is erg naief om in deze tijd je baan op te zeggen in de verwachting dat je binnen 2 maanden iets nieuws hebt. Ik weet niet hoe het nu staat, maar nog niet zolang geleden verstuurden sollicitanten gemiddeld 95 brieven voordat ze een nieuwe baan hadden.
Verder denk ik dat jij jezelf en je relatie geen kans geeft. Ik vraag me af of je dat uberhaupt ook wel wilt?
Verder denk ik dat jij jezelf en je relatie geen kans geeft. Ik vraag me af of je dat uberhaupt ook wel wilt?
maandag 27 september 2010 om 19:15
Bedankt
Twee maanden is idd erg kort. Dat is waar.
Nee, vreemdgaan vertel ik niet. Het is twee keer gebeurd en is nu voorbij. Ik ben er ook nog niet over uit hoe realistisch die verliefdheid is. Zonder baan, in nieuwe stad, net los van leuke baan, in onwennig huis, zijn natuurlijk ook dingen die een verliefdheid op een ander kunnen voeden.
Als ik over een tijd nog steeds verliefd ben, zegt dat meer dan nu.
Eerst idd maar eens zorgen dat mijn leven vorm krijgt.
Twee maanden is idd erg kort. Dat is waar.
Nee, vreemdgaan vertel ik niet. Het is twee keer gebeurd en is nu voorbij. Ik ben er ook nog niet over uit hoe realistisch die verliefdheid is. Zonder baan, in nieuwe stad, net los van leuke baan, in onwennig huis, zijn natuurlijk ook dingen die een verliefdheid op een ander kunnen voeden.
Als ik over een tijd nog steeds verliefd ben, zegt dat meer dan nu.
Eerst idd maar eens zorgen dat mijn leven vorm krijgt.
maandag 27 september 2010 om 19:17
quote:nummerzoveel schreef op 27 september 2010 @ 19:12:
Het is erg naief om in deze tijd je baan op te zeggen in de verwachting dat je binnen 2 maanden iets nieuws hebt. Ik weet niet hoe het nu staat, maar nog niet zolang geleden verstuurden sollicitanten gemiddeld 95 brieven voordat ze een nieuwe baan hadden.
Verder denk ik dat jij jezelf en je relatie geen kans geeft. Ik vraag me af of je dat uberhaupt ook wel wilt?
Dat laatste vraag ik me ook af. Toch vraag ik me af in hoeverre het een diep dal is in die 10 jaar en in hoeverre het gevoel echt op is.
En mijn branche staat er overigens om bekend om veel tekorten te hebben. Dan nog is het naief, helemaal waar. Maar daar kan ik helaas niets meer aan veranderen.
Het is erg naief om in deze tijd je baan op te zeggen in de verwachting dat je binnen 2 maanden iets nieuws hebt. Ik weet niet hoe het nu staat, maar nog niet zolang geleden verstuurden sollicitanten gemiddeld 95 brieven voordat ze een nieuwe baan hadden.
Verder denk ik dat jij jezelf en je relatie geen kans geeft. Ik vraag me af of je dat uberhaupt ook wel wilt?
Dat laatste vraag ik me ook af. Toch vraag ik me af in hoeverre het een diep dal is in die 10 jaar en in hoeverre het gevoel echt op is.
En mijn branche staat er overigens om bekend om veel tekorten te hebben. Dan nog is het naief, helemaal waar. Maar daar kan ik helaas niets meer aan veranderen.
maandag 27 september 2010 om 19:21
Ik vind het knap van je dat je voor het welzijn van je vriend je baan en je thuis hebt opgezegd en bent verhuisd. Dat van dat vreemdgaan vind ik echt vreselijk, maar verder zou ik zegen: give yourself a break. Natuurlijk heeft het tijd nodig voordat jij je weer op je plek voelt in je nieuwe woonplaats en je nieuwe huis.
novina wijzigde dit bericht op 27-09-2010 19:21
Reden: d/t
Reden: d/t
% gewijzigd
maandag 27 september 2010 om 19:39
Doe dan een serieuse poging om er toch wat van te maken. Ga samen met je vriend leuke dingen doen (stad verkennen), maak het nieuwe huis meer jouw plek en zoek een zinvolle besteding van (een deel van) je dag zodat je dagelijks leven weer wat inhoud krijgt. Als dat na een half jaar geen effect heeft, kun je je afvragen of er iets fout zit met je gevoel.
maandag 27 september 2010 om 20:47
Ik ben net in een grote stad komen wonen; samenwonen met mijn vriend die hier geboren en getogen is. Ik ben hier nu een kleine 2 weken en ben er al een paar keer uitgeweest om de stad te verkennen. Naar de stad, naar het buurtwinkelcentrum, naar het grotere winkelcentrum verderop. Ik heb via dit forum ook wat contacten weten te leggen, zodat ik straks wat meer mensen ken dan alleen maar mijn schoonfamilie.
Ik vind het nog wel een beetje eng om er alleen op uit te trekken, maar de nabije omgeving verkennen vind ik persoonlijk erg leuk. Ik heb inmiddels aardig wat mensen gesproken, bijv. bij een hardloop-winkel (kreeg tips, adressen van verenigingen, etc). Mensen vinden het alleen maar leuk om te horen dat je hier naar toe bent komen verhuizen!
Maar dat ligt dus ook puur bij jezelf: je moet initiatief nemen!
Jammer dat je het hebt laten gebeuren, dat vreemdgaan. Dat is gewoon zonde. Maar als het nu voorbij is zou ik me gaan concentreren op werk vinden! Je leert vanzelf wel nieuwe collega's kennen. Je zou je ook kunnen inschrijven bij het UWV Werkbedrijf. Dat kan ook als je geen uitkering hebt. Dat is best makkelijk hoor. Succes!
Ik vind het nog wel een beetje eng om er alleen op uit te trekken, maar de nabije omgeving verkennen vind ik persoonlijk erg leuk. Ik heb inmiddels aardig wat mensen gesproken, bijv. bij een hardloop-winkel (kreeg tips, adressen van verenigingen, etc). Mensen vinden het alleen maar leuk om te horen dat je hier naar toe bent komen verhuizen!
Maar dat ligt dus ook puur bij jezelf: je moet initiatief nemen!
Jammer dat je het hebt laten gebeuren, dat vreemdgaan. Dat is gewoon zonde. Maar als het nu voorbij is zou ik me gaan concentreren op werk vinden! Je leert vanzelf wel nieuwe collega's kennen. Je zou je ook kunnen inschrijven bij het UWV Werkbedrijf. Dat kan ook als je geen uitkering hebt. Dat is best makkelijk hoor. Succes!
