Psyche
alle pijlers
Ik voel me superschuldig!
maandag 18 oktober 2010 om 19:59
Hoi Forummers,
Ik hoop dat mijn relaas hier goed staat, want ik moet dit toch echt even kwijt. En dat kan nergens anders dan hier!
Ik voel me enorm schuldig!
Situatie:
Volgende week dinsdag trouwen mijn neef en zijn aanstaande, precies op de datum dat ik en mijn partner de sleutel krijgen en direct de hele dag aan de slag gaan in het huis. Nu weten zij dat we dan ook de sleutel krijgen en ik heb gezegd dat we komen, maar alleen als we kunnen ivm huis. We hebben besloten om niet te gaan, maar om een kaart te sturen. Prima, die heb ik al in huis.
Nu was ik zojuist bij mijn moeder en zij vroeg mij en mijn broer of wij mee gingen naar de receptie. Ik zei eerlijk 'nee, want we willen in ons huis aan de slag.' Nou, ik kreeg de wind van voren.
'Dat kan je toch niet maken, het is je neef, wat heb ik voor rotkinderen die niet mee willen, je hoeft niet te verwachten dat zij straks nog bij jou komen als jij nu ook niet komt', etc...
Eerst werd ik kwaad dat mijn moeder zomaar voor mij bedisselt wat wel en niet kan, maar nu voel ik mij enorm schuldig naar het aanstaande bruidspaar. Ben ik echt zo koel en ongevoelig naar mijn familie toe? Misschien wel, maar dat is zo gegroeid.
Wat vinden jullie? Ben ik egoïstisch als ik besluit niet naar de receptie te gaan, maar een kaart te sturen uit naam van ons twee?
Is het echt zo erg om niet bij de trouwreceptie aanwezig te zijn?
Wij zijn niet eens persoonlijk uitgenodigd, maar meer in de trant van 'tante ... (mijn moeder) en de kinderen'
Ik hoop dat mijn relaas hier goed staat, want ik moet dit toch echt even kwijt. En dat kan nergens anders dan hier!
Ik voel me enorm schuldig!
Situatie:
Volgende week dinsdag trouwen mijn neef en zijn aanstaande, precies op de datum dat ik en mijn partner de sleutel krijgen en direct de hele dag aan de slag gaan in het huis. Nu weten zij dat we dan ook de sleutel krijgen en ik heb gezegd dat we komen, maar alleen als we kunnen ivm huis. We hebben besloten om niet te gaan, maar om een kaart te sturen. Prima, die heb ik al in huis.
Nu was ik zojuist bij mijn moeder en zij vroeg mij en mijn broer of wij mee gingen naar de receptie. Ik zei eerlijk 'nee, want we willen in ons huis aan de slag.' Nou, ik kreeg de wind van voren.
'Dat kan je toch niet maken, het is je neef, wat heb ik voor rotkinderen die niet mee willen, je hoeft niet te verwachten dat zij straks nog bij jou komen als jij nu ook niet komt', etc...
Eerst werd ik kwaad dat mijn moeder zomaar voor mij bedisselt wat wel en niet kan, maar nu voel ik mij enorm schuldig naar het aanstaande bruidspaar. Ben ik echt zo koel en ongevoelig naar mijn familie toe? Misschien wel, maar dat is zo gegroeid.
Wat vinden jullie? Ben ik egoïstisch als ik besluit niet naar de receptie te gaan, maar een kaart te sturen uit naam van ons twee?
Is het echt zo erg om niet bij de trouwreceptie aanwezig te zijn?
Wij zijn niet eens persoonlijk uitgenodigd, maar meer in de trant van 'tante ... (mijn moeder) en de kinderen'
woensdag 20 oktober 2010 om 21:44
+1 voor de moeder van TO.
Ofwel gedraag je je volwassen, zeg je dat je gaat en laat je je huis een hele dag op je wachten (je woont er nog lang genoeg...) ofwel verontschuldig je je lang van tevoren (en gebruik dat huis dan niet als smoes!). Zeggen dat je 'misschien' komt omdat je misschien liever in je huis gaat klussen, zie ik als uiterst lomp. Daar zou ik me persoonlijk ontzettend schuldig over voelen.
Ofwel gedraag je je volwassen, zeg je dat je gaat en laat je je huis een hele dag op je wachten (je woont er nog lang genoeg...) ofwel verontschuldig je je lang van tevoren (en gebruik dat huis dan niet als smoes!). Zeggen dat je 'misschien' komt omdat je misschien liever in je huis gaat klussen, zie ik als uiterst lomp. Daar zou ik me persoonlijk ontzettend schuldig over voelen.
