Psyche
alle pijlers
Ik voel me superschuldig!
maandag 18 oktober 2010 om 19:59
Hoi Forummers,
Ik hoop dat mijn relaas hier goed staat, want ik moet dit toch echt even kwijt. En dat kan nergens anders dan hier!
Ik voel me enorm schuldig!
Situatie:
Volgende week dinsdag trouwen mijn neef en zijn aanstaande, precies op de datum dat ik en mijn partner de sleutel krijgen en direct de hele dag aan de slag gaan in het huis. Nu weten zij dat we dan ook de sleutel krijgen en ik heb gezegd dat we komen, maar alleen als we kunnen ivm huis. We hebben besloten om niet te gaan, maar om een kaart te sturen. Prima, die heb ik al in huis.
Nu was ik zojuist bij mijn moeder en zij vroeg mij en mijn broer of wij mee gingen naar de receptie. Ik zei eerlijk 'nee, want we willen in ons huis aan de slag.' Nou, ik kreeg de wind van voren.
'Dat kan je toch niet maken, het is je neef, wat heb ik voor rotkinderen die niet mee willen, je hoeft niet te verwachten dat zij straks nog bij jou komen als jij nu ook niet komt', etc...
Eerst werd ik kwaad dat mijn moeder zomaar voor mij bedisselt wat wel en niet kan, maar nu voel ik mij enorm schuldig naar het aanstaande bruidspaar. Ben ik echt zo koel en ongevoelig naar mijn familie toe? Misschien wel, maar dat is zo gegroeid.
Wat vinden jullie? Ben ik egoïstisch als ik besluit niet naar de receptie te gaan, maar een kaart te sturen uit naam van ons twee?
Is het echt zo erg om niet bij de trouwreceptie aanwezig te zijn?
Wij zijn niet eens persoonlijk uitgenodigd, maar meer in de trant van 'tante ... (mijn moeder) en de kinderen'
Ik hoop dat mijn relaas hier goed staat, want ik moet dit toch echt even kwijt. En dat kan nergens anders dan hier!
Ik voel me enorm schuldig!
Situatie:
Volgende week dinsdag trouwen mijn neef en zijn aanstaande, precies op de datum dat ik en mijn partner de sleutel krijgen en direct de hele dag aan de slag gaan in het huis. Nu weten zij dat we dan ook de sleutel krijgen en ik heb gezegd dat we komen, maar alleen als we kunnen ivm huis. We hebben besloten om niet te gaan, maar om een kaart te sturen. Prima, die heb ik al in huis.
Nu was ik zojuist bij mijn moeder en zij vroeg mij en mijn broer of wij mee gingen naar de receptie. Ik zei eerlijk 'nee, want we willen in ons huis aan de slag.' Nou, ik kreeg de wind van voren.
'Dat kan je toch niet maken, het is je neef, wat heb ik voor rotkinderen die niet mee willen, je hoeft niet te verwachten dat zij straks nog bij jou komen als jij nu ook niet komt', etc...
Eerst werd ik kwaad dat mijn moeder zomaar voor mij bedisselt wat wel en niet kan, maar nu voel ik mij enorm schuldig naar het aanstaande bruidspaar. Ben ik echt zo koel en ongevoelig naar mijn familie toe? Misschien wel, maar dat is zo gegroeid.
Wat vinden jullie? Ben ik egoïstisch als ik besluit niet naar de receptie te gaan, maar een kaart te sturen uit naam van ons twee?
Is het echt zo erg om niet bij de trouwreceptie aanwezig te zijn?
Wij zijn niet eens persoonlijk uitgenodigd, maar meer in de trant van 'tante ... (mijn moeder) en de kinderen'
maandag 18 oktober 2010 om 21:28
maandag 18 oktober 2010 om 21:29
quote:Boro schreef op 18 oktober 2010 @ 21:13:
[...]
De uitnodiging was aan haar moeder + kinderen geschreven. Wel een uitnodiging dus. Een volwassen vrouw nodig je niet uit via haar moeder. Neef heeft haar dus niet uitgenodigd, maar zich er vanaf gemaakt. En nu doet TO hetzelfde, ze maakt zich er vanaf. Groot gelijk.
[...]
De uitnodiging was aan haar moeder + kinderen geschreven. Wel een uitnodiging dus. Een volwassen vrouw nodig je niet uit via haar moeder. Neef heeft haar dus niet uitgenodigd, maar zich er vanaf gemaakt. En nu doet TO hetzelfde, ze maakt zich er vanaf. Groot gelijk.
maandag 18 oktober 2010 om 21:31
Met onze trouwerij hebben we ook de kaarten naar de ooms/tante's en kinderen gestuurd (kids zijn allemaal volwassen en wonen niet meer thuis) ik had ook geen verwachting dat ze zouden komen, 1 kwam wel, dat vond ik erg leuk, maar ik had echt niemand verwacht.
Trouwens van de helft van mijn neven en nichten weet ik niet eens waar ze wonen...
Trouwens van de helft van mijn neven en nichten weet ik niet eens waar ze wonen...
maandag 18 oktober 2010 om 21:35
Maar Gupsie; tuurlijk verwacht je niet iedereen, maar als je iemand toch verschillende keren per jaar ziet, en ze zegt dat ze haar best doet om te komen, dan is het lullig als je van diezelfde persoon op de dag zelf een kaart krijgt.
Want dan wéét je namelijk dat die persoon nooit van plan is geweest om te komen of het ook maar te proberen.
Want dan wéét je namelijk dat die persoon nooit van plan is geweest om te komen of het ook maar te proberen.
668, the neighbour of the Beast
maandag 18 oktober 2010 om 21:48
quote:gupsie schreef op 18 oktober 2010 @ 21:31:
Met onze trouwerij hebben we ook de kaarten naar de ooms/tante's en kinderen gestuurd (kids zijn allemaal volwassen en wonen niet meer thuis) ik had ook geen verwachting dat ze zouden komen, 1 kwam wel, dat vond ik erg leuk, maar ik had echt niemand verwacht.
Trouwens van de helft van mijn neven en nichten weet ik niet eens waar ze wonen...
terecht dan dat je niemand verwacht. Mensen eaarvan je niet eens weet waar ze wonen mag je ook niet verwachten, familie of niet.
Overigens, als iemand mij een uitnodiging stuurt via mijn moeder, iemand die mijn adres dus wel heeft, dan is de kans dat ik kom nihil. Ik vind dat echt gewoon lomp.
Met onze trouwerij hebben we ook de kaarten naar de ooms/tante's en kinderen gestuurd (kids zijn allemaal volwassen en wonen niet meer thuis) ik had ook geen verwachting dat ze zouden komen, 1 kwam wel, dat vond ik erg leuk, maar ik had echt niemand verwacht.
Trouwens van de helft van mijn neven en nichten weet ik niet eens waar ze wonen...
terecht dan dat je niemand verwacht. Mensen eaarvan je niet eens weet waar ze wonen mag je ook niet verwachten, familie of niet.
Overigens, als iemand mij een uitnodiging stuurt via mijn moeder, iemand die mijn adres dus wel heeft, dan is de kans dat ik kom nihil. Ik vind dat echt gewoon lomp.
maandag 18 oktober 2010 om 21:50
quote:Marels schreef op 18 oktober 2010 @ 21:35:
Maar Gupsie; tuurlijk verwacht je niet iedereen, maar als je iemand toch verschillende keren per jaar ziet, en ze zegt dat ze haar best doet om te komen, dan is het lullig als je van diezelfde persoon op de dag zelf een kaart krijgt.
Want dan wéét je namelijk dat die persoon nooit van plan is geweest om te komen of het ook maar te proberen.
Dan weet je dat het iemand is die beseft dat eerlijkheid soms minder zwaar weegt dan beleefdheid. Het is gewoon niet aardig om te zeggen "nah, ik heb geen zin, weinig geziene neef die niet eens het fatsoen heeft me een uitnodiging te sturen!", dus zeg je zoiets als "nou, als het met het huis lukt, komen we misschien nog".
En als neef ook een beetje geleerd heeft tussen de regels door te lezen, weet hij al sinds dat antwoord: die komt dus niet.
Maar Gupsie; tuurlijk verwacht je niet iedereen, maar als je iemand toch verschillende keren per jaar ziet, en ze zegt dat ze haar best doet om te komen, dan is het lullig als je van diezelfde persoon op de dag zelf een kaart krijgt.
Want dan wéét je namelijk dat die persoon nooit van plan is geweest om te komen of het ook maar te proberen.
Dan weet je dat het iemand is die beseft dat eerlijkheid soms minder zwaar weegt dan beleefdheid. Het is gewoon niet aardig om te zeggen "nah, ik heb geen zin, weinig geziene neef die niet eens het fatsoen heeft me een uitnodiging te sturen!", dus zeg je zoiets als "nou, als het met het huis lukt, komen we misschien nog".
En als neef ook een beetje geleerd heeft tussen de regels door te lezen, weet hij al sinds dat antwoord: die komt dus niet.
maandag 18 oktober 2010 om 21:52
quote:Primabella schreef op 18 oktober 2010 @ 21:45:
Ik zou gaan, zeker als je ze 5-6 keer per jaar ziet.
Ik vind klussen een smoesje, het klinkt eerder als geen zin.ja, duh, natuurlijk is het een smoesje. Smoesjes zijn de smeerolie van de communicatie! Het is bot om te zeggen dat je geen zin hebt, dus gebruik je een smoesje. Dat weet TO, dat weet neef, zo ga je op een wat pijnlozere manier met elkaar om, dan met die typische Hollandse lompheid die in dit land zo vaak verward wordt met eerlijkheid.
Ik zou gaan, zeker als je ze 5-6 keer per jaar ziet.
Ik vind klussen een smoesje, het klinkt eerder als geen zin.ja, duh, natuurlijk is het een smoesje. Smoesjes zijn de smeerolie van de communicatie! Het is bot om te zeggen dat je geen zin hebt, dus gebruik je een smoesje. Dat weet TO, dat weet neef, zo ga je op een wat pijnlozere manier met elkaar om, dan met die typische Hollandse lompheid die in dit land zo vaak verward wordt met eerlijkheid.
maandag 18 oktober 2010 om 22:11
quote:rider schreef op 18 oktober 2010 @ 21:50:
[...]
Dan weet je dat het iemand is die beseft dat eerlijkheid soms minder zwaar weegt dan beleefdheid. Het is gewoon niet aardig om te zeggen "nah, ik heb geen zin, weinig geziene neef die niet eens het fatsoen heeft me een uitnodiging te sturen!", dus zeg je zoiets als "nou, als het met het huis lukt, komen we misschien nog".
En als neef ook een beetje geleerd heeft tussen de regels door te lezen, weet hij al sinds dat antwoord: die komt dus niet.Maar dan ga je niet zorgen dat neef op de dag zelf een felicitatiekaart krijgt. Dat is namelijk wel heeeeel bot. Want dat jij allang besloten had om niet te gaan hoef jij neef niet nog eens extra onder de neus te wrijven. Dát is namelijk die kloterige Hollandse lompheid waar jij het één post eerder (of later, weet ik 't) over hebt. Als je dan een smoesje om bestwil gebruikt, dan stuur je ook een dag ná de bruiloft pas een kaartje met "joh, sorry, het is niet gelukt, ik hoop dat jullie een geweldige dag gehad hebben, gefeliciteerd".
[...]
Dan weet je dat het iemand is die beseft dat eerlijkheid soms minder zwaar weegt dan beleefdheid. Het is gewoon niet aardig om te zeggen "nah, ik heb geen zin, weinig geziene neef die niet eens het fatsoen heeft me een uitnodiging te sturen!", dus zeg je zoiets als "nou, als het met het huis lukt, komen we misschien nog".
En als neef ook een beetje geleerd heeft tussen de regels door te lezen, weet hij al sinds dat antwoord: die komt dus niet.Maar dan ga je niet zorgen dat neef op de dag zelf een felicitatiekaart krijgt. Dat is namelijk wel heeeeel bot. Want dat jij allang besloten had om niet te gaan hoef jij neef niet nog eens extra onder de neus te wrijven. Dát is namelijk die kloterige Hollandse lompheid waar jij het één post eerder (of later, weet ik 't) over hebt. Als je dan een smoesje om bestwil gebruikt, dan stuur je ook een dag ná de bruiloft pas een kaartje met "joh, sorry, het is niet gelukt, ik hoop dat jullie een geweldige dag gehad hebben, gefeliciteerd".
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 19 oktober 2010 om 07:46
quote:Marels schreef op 18 oktober 2010 @ 22:11:
[...]
Maar dan ga je niet zorgen dat neef op de dag zelf een felicitatiekaart krijgt. Dat is namelijk wel heeeeel bot. Want dat jij allang besloten had om niet te gaan hoef jij neef niet nog eens extra onder de neus te wrijven. Dát is namelijk die kloterige Hollandse lompheid waar jij het één post eerder (of later, weet ik 't) over hebt. Als je dan een smoesje om bestwil gebruikt, dan stuur je ook een dag ná de bruiloft pas een kaartje met "joh, sorry, het is niet gelukt, ik hoop dat jullie een geweldige dag gehad hebben, gefeliciteerd".
Neef zit waarschijnlijk net zo min op haar bezoek te wachten net zoals zij niet zit te wachten op daar acte de presence te komen maken.
Hij heeft waarschijnlijk van z'n moeder 'n hoop gezeur aan z'n kop gehad dat ie z'n neven en nichten ook moet uitnodigen en schoorvoetend doet ie dat dan maar via ooms en tantes in de hoop dat neven en nichten die stille hint begrijpen en wegblijven.
Moeders kunnen op familiegebied nogal doordraven. Dat patroon moet de jongere generatie zien te doorbreken. Een kaartje is dus altijd goed, dat zegt: 'jongen, ondanks dat we niet veel met elkaar hebben, veel geluk'
[...]
Maar dan ga je niet zorgen dat neef op de dag zelf een felicitatiekaart krijgt. Dat is namelijk wel heeeeel bot. Want dat jij allang besloten had om niet te gaan hoef jij neef niet nog eens extra onder de neus te wrijven. Dát is namelijk die kloterige Hollandse lompheid waar jij het één post eerder (of later, weet ik 't) over hebt. Als je dan een smoesje om bestwil gebruikt, dan stuur je ook een dag ná de bruiloft pas een kaartje met "joh, sorry, het is niet gelukt, ik hoop dat jullie een geweldige dag gehad hebben, gefeliciteerd".
Neef zit waarschijnlijk net zo min op haar bezoek te wachten net zoals zij niet zit te wachten op daar acte de presence te komen maken.
Hij heeft waarschijnlijk van z'n moeder 'n hoop gezeur aan z'n kop gehad dat ie z'n neven en nichten ook moet uitnodigen en schoorvoetend doet ie dat dan maar via ooms en tantes in de hoop dat neven en nichten die stille hint begrijpen en wegblijven.
Moeders kunnen op familiegebied nogal doordraven. Dat patroon moet de jongere generatie zien te doorbreken. Een kaartje is dus altijd goed, dat zegt: 'jongen, ondanks dat we niet veel met elkaar hebben, veel geluk'
dinsdag 19 oktober 2010 om 07:56
Als de neef echt wou dat je kwam had hij jou persoonlijk een kaart gestuurd dat ten eerste! En 4 a 5x per jaar elkaar zien op verjaardagen van anderen vind ik ook niet erg bijdragen, zo te horen komen jullie niet bij elkaar over de vloer bellen niet enz.
Ik zou lekker een kaartje sturen en niet heen gaan!
Succes met je besluit.
Ik zou lekker een kaartje sturen en niet heen gaan!
Succes met je besluit.
dinsdag 19 oktober 2010 om 10:25
Zou het niet kunnen dat TO nog bij haar moeder woont tot het huis waar ze gaat samenwonen klaar is? Dan is het niet zo raar dat ze geen eigen uitnodiging krijgt. Bovendien vind ik, als de enveloppe geadresseerd is aan haar moeder en kinderen dat ze wel een uitnodiging gehad heeft. T zou niet mijn keuze zijn om het zo te doen maar de kaart was wel ook aan haar gericht.
TO, wat ga je doen?
TO, wat ga je doen?
dinsdag 19 oktober 2010 om 10:33
dinsdag 19 oktober 2010 om 12:23
dinsdag 19 oktober 2010 om 12:35
dinsdag 19 oktober 2010 om 12:36
Ik begrijp je smoes ook niet zo goed.
Ik snap wel dat je niet zo veel contact met je neef hebt, maar daar gaat het even niet om. Het gaat om je neef, niet om jou. Je bent familie, het is voor die mensen een zeer bijzondere dag en ze geven jou de kans om daar bij te mogen zijn. Afzeggen doe je alleen als je een hele heeele goede reden hebt en, sorry, klussen in je huis is dat niet. Dat kan de dag daarna ook nog.
Als ik de persoon was die ging trouwen en jij mijn nichtje en je kwam niet.. Ik zou daar een nare bijsmaak aan over houden.
Ik snap wel dat je niet zo veel contact met je neef hebt, maar daar gaat het even niet om. Het gaat om je neef, niet om jou. Je bent familie, het is voor die mensen een zeer bijzondere dag en ze geven jou de kans om daar bij te mogen zijn. Afzeggen doe je alleen als je een hele heeele goede reden hebt en, sorry, klussen in je huis is dat niet. Dat kan de dag daarna ook nog.
Als ik de persoon was die ging trouwen en jij mijn nichtje en je kwam niet.. Ik zou daar een nare bijsmaak aan over houden.
dinsdag 19 oktober 2010 om 12:47
Ik zou er gewoon even heen gaan als ik jou was.
Je kan het huis toch niet op de 1e dag klusklaar hebben, een feestje en wat klussen gaan toch mooi samen?
Als de familieband al niet zo hecht is, is niet gaan een mooie manier om 'm nog verder te verslechteren. Niet dat je daarom verplicht bent om te gaan, maar verplaats je 's in je neef: voor hem is het (hopelijk) de enige keer in zijn leven dat hij gaat trouwen. Een heel erg bijzondere dag.
Ik vind het raar om niet te gaan.
Je kan het huis toch niet op de 1e dag klusklaar hebben, een feestje en wat klussen gaan toch mooi samen?
Als de familieband al niet zo hecht is, is niet gaan een mooie manier om 'm nog verder te verslechteren. Niet dat je daarom verplicht bent om te gaan, maar verplaats je 's in je neef: voor hem is het (hopelijk) de enige keer in zijn leven dat hij gaat trouwen. Een heel erg bijzondere dag.
Ik vind het raar om niet te gaan.
dinsdag 19 oktober 2010 om 13:44
Het valt me op dat de meerderheid hier gewoon zou gaan. Blijkbaar is beleefd zijn en doen zoals het hoort belangrijker dan doen wat goed voelt, namelijk naar je eigen gevoelens van geen zin luisteren. Als het een close familielid was geweest had je vanzelf wel zin gehad.
Laten we wel wezen:
- geen persoonlijke uitnodiging;
- ze kent die neef nauwelijks, want ze ziet hem 4 keer per jaar (!!);
- ze mag niet op het feest komen, dus hij vindt haar ook niet zo belangrijk.
Moet ze dan gaan om haar ma tevreden te stellen?
Laten we wel wezen:
- geen persoonlijke uitnodiging;
- ze kent die neef nauwelijks, want ze ziet hem 4 keer per jaar (!!);
- ze mag niet op het feest komen, dus hij vindt haar ook niet zo belangrijk.
Moet ze dan gaan om haar ma tevreden te stellen?
dinsdag 19 oktober 2010 om 14:19
Niet eens wat betreft de uitnodiging. Er was wel een uitnodiging voor moeder en kinderen dus ik snap niet waar de redenatie 'geen uitnodiging' vandaan komt. En wie weet woont TO nog thuis, dan stuur je ook niet 5 kaarten naar hetzelfde adres.
Niet naar een receptie gaan omdat je niet op het feest mag komen vind ik eerlijk gezegd een redenatie van het niveau van een 5 jarige. Je krijgt een uitnodiging voor iets en gezien de omschrijving van de band met haar neef lijkt een uitnodiging voor de receptie me helemaal niet ongepast. Waarom zou je anders een uitnodiging voor een feest wel accepteren, wanneer je niet voor de dag uitgenodigd bent? Zo kun je wel doorgaan natuurlijk.
Ik vind het allemaal zulke pijnlijk kinderachtige redenaties. Zeg dan gewoon: Ik heb geen zin. Klaar. TO, je hebt geen zin en dan kun je gaan of niet gaan, meer smaken zijn er niet. Wij kunnen niet weten hoe je neef het gaat vinden.
Ik vind overigens dat in dit soort zaken vaak de 'volg je gevoel' redenatie is doorgedraven. Het is een verstandig advies als je normaal gesproken over je heen laat lopen, of al 20 jaar een dysfunctionele relatie met je moeder hebt. Ja, dan zou ik ook denken: kom eens voor jezelf op.
Maar sommige dingen doe je toch inderdaad gewoon uit beleefdheid of voor je moeder? Ja, als je echt niet kan, dan kan het niet, maar mijn motto is meer van "bij twijfel gaan", zowel voor feesten, partijen als begrafenissen. Het leven draait niet altijd om of ik wel of geen zin heb, soms staat een ander gewoon even centraal of in de spotlight. En dan probeer ik er ook wat van te maken door er de voordelen van in te zien (van de feesten dan, niet de begrafenissen hoor). Dat je sommige familie die je nooit ziet weer eens spreekt, of dat je een leuke jurk aan kan doen en lekker op kan dirken (weetikveel), of je ouwe omaatje weer eens een kus kan geven (of heel blij te zien dat er weer een kleinkind van haar getrouwd is). Nu vond ik bruiloften ook vaak leuk, maar misschien heb ik gewoon leuke familie en vrienden bij wie het altijd goed toeven is.
Maar goed, ik ben bevooroordeeld, want als ik moest kiezen tussen een receptie en klussen/verhuizen dan is mijn keuze heel erg snel gemaakt.
Niet naar een receptie gaan omdat je niet op het feest mag komen vind ik eerlijk gezegd een redenatie van het niveau van een 5 jarige. Je krijgt een uitnodiging voor iets en gezien de omschrijving van de band met haar neef lijkt een uitnodiging voor de receptie me helemaal niet ongepast. Waarom zou je anders een uitnodiging voor een feest wel accepteren, wanneer je niet voor de dag uitgenodigd bent? Zo kun je wel doorgaan natuurlijk.
Ik vind het allemaal zulke pijnlijk kinderachtige redenaties. Zeg dan gewoon: Ik heb geen zin. Klaar. TO, je hebt geen zin en dan kun je gaan of niet gaan, meer smaken zijn er niet. Wij kunnen niet weten hoe je neef het gaat vinden.
Ik vind overigens dat in dit soort zaken vaak de 'volg je gevoel' redenatie is doorgedraven. Het is een verstandig advies als je normaal gesproken over je heen laat lopen, of al 20 jaar een dysfunctionele relatie met je moeder hebt. Ja, dan zou ik ook denken: kom eens voor jezelf op.
Maar sommige dingen doe je toch inderdaad gewoon uit beleefdheid of voor je moeder? Ja, als je echt niet kan, dan kan het niet, maar mijn motto is meer van "bij twijfel gaan", zowel voor feesten, partijen als begrafenissen. Het leven draait niet altijd om of ik wel of geen zin heb, soms staat een ander gewoon even centraal of in de spotlight. En dan probeer ik er ook wat van te maken door er de voordelen van in te zien (van de feesten dan, niet de begrafenissen hoor). Dat je sommige familie die je nooit ziet weer eens spreekt, of dat je een leuke jurk aan kan doen en lekker op kan dirken (weetikveel), of je ouwe omaatje weer eens een kus kan geven (of heel blij te zien dat er weer een kleinkind van haar getrouwd is). Nu vond ik bruiloften ook vaak leuk, maar misschien heb ik gewoon leuke familie en vrienden bij wie het altijd goed toeven is.
Maar goed, ik ben bevooroordeeld, want als ik moest kiezen tussen een receptie en klussen/verhuizen dan is mijn keuze heel erg snel gemaakt.
dinsdag 19 oktober 2010 om 14:24
En het is hier ook geen kwestie van 'doen wat goed voelt' of tegen intuitie ingaan. TO will klussen/met meubels sjouwen en ook al had ze dat eigenlijk al gepland. Ze heeft niet het fatsoen gehad om direct af te zeggen zodat de uitnodiger weet waar die aan toe is, maar die in het midden gelaten.
(Ik had het bijvoorbeeld wel begrepen als iemand niet naar de bruiloft van een neef zou willen waarmee grote ruzie of ergere dingen uit het verleden spelen, dat je dan zegt: Volg je gevoel).
(Ik had het bijvoorbeeld wel begrepen als iemand niet naar de bruiloft van een neef zou willen waarmee grote ruzie of ergere dingen uit het verleden spelen, dat je dan zegt: Volg je gevoel).
