Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder wordt te dik
maandag 1 november 2010 om 13:22
Misschien dat er mensen zijn die denken, "waar bemoei jij je in hemelsnaam mee", maar ik maak me een beetje zorgen om mijn moeder.
Mijn moeder was vroeger heel slank, woog standaard 55 kg en zag er fit uit. Nu begint ze tegen de 50 aan te lopen, maar ze gaat er steeds ongezonder uit zien. Ze weegt nu 20 kg meer, heeft een enorme buik die boven haar taillebroeken uitblubbert. Ze draagt ook meestal positiekleding, omdat het anders niet om haar buik heen past.
Nu weet ik wel, dat als je ouder wordt je wat aankomt en niet alles meer zo strak is, maar ik maak me zorgen!
Ze vindt het zelf ook niet leuk, maar ze weet niet hoe het komt.
Nu weet ik wel hoe het komt. Mijn moeder eet 's avonds voor 2 (ze woont alleen), en 's avonds bij de tv eet ze iedere avond een reep chocolade, een half pak koekjes, of wat er maar voor handen is.
Volgens mij bestaat 25% van haar wekelijkse boodschappen uit snoep en koek.
Als ze bij ons op visite is, verwacht ze ook dat er vanalles in huis is (toastjes, salade, koek, snoep).
Zo ben ik vroeger ook aan overgewicht gekomen, maar hier ben ik gelukkig vanaf.
Wat kan ik mijn moeder nu aanraden? Ik heb haar al subtiel gezegd dat het misschien een idee is om 's avonds niet meer te snoepen, maar ik zie haar dit niet stoppen.
Ik maak me zorgen. Ik zou het zo erg vinden als ze straks diabetes (of hoe je dat ook schrijft) krijgt, en door overgewicht hartproblemen enzo krijgt!
Ik kan haar natuurlijk gewoon laten doen, maar het is wel mijn moeder!
Iemand tips?
Mijn moeder was vroeger heel slank, woog standaard 55 kg en zag er fit uit. Nu begint ze tegen de 50 aan te lopen, maar ze gaat er steeds ongezonder uit zien. Ze weegt nu 20 kg meer, heeft een enorme buik die boven haar taillebroeken uitblubbert. Ze draagt ook meestal positiekleding, omdat het anders niet om haar buik heen past.
Nu weet ik wel, dat als je ouder wordt je wat aankomt en niet alles meer zo strak is, maar ik maak me zorgen!
Ze vindt het zelf ook niet leuk, maar ze weet niet hoe het komt.
Nu weet ik wel hoe het komt. Mijn moeder eet 's avonds voor 2 (ze woont alleen), en 's avonds bij de tv eet ze iedere avond een reep chocolade, een half pak koekjes, of wat er maar voor handen is.
Volgens mij bestaat 25% van haar wekelijkse boodschappen uit snoep en koek.
Als ze bij ons op visite is, verwacht ze ook dat er vanalles in huis is (toastjes, salade, koek, snoep).
Zo ben ik vroeger ook aan overgewicht gekomen, maar hier ben ik gelukkig vanaf.
Wat kan ik mijn moeder nu aanraden? Ik heb haar al subtiel gezegd dat het misschien een idee is om 's avonds niet meer te snoepen, maar ik zie haar dit niet stoppen.
Ik maak me zorgen. Ik zou het zo erg vinden als ze straks diabetes (of hoe je dat ook schrijft) krijgt, en door overgewicht hartproblemen enzo krijgt!
Ik kan haar natuurlijk gewoon laten doen, maar het is wel mijn moeder!
Iemand tips?
dinsdag 2 november 2010 om 13:38
Mijn moeder is pas verhuisd naar een eigen woning en is erg introvert. Ze houdt er niet van om onder de mensen te zijn en zit bijna altijd binnen (behalve als ze naar haar (partime) werk gaat). Ze heeft wel een vriendin waar ze 1x per week mee naar de bossen gaat, dat vind ze wel leuk.
Maar voor de rest is ze het type "daar heb geen zin in" en "dat kost te veel moeite". Maar zo is ze nu eenmaal en daar is ze denk ik tevreden mee.
Ze vind het zelf ook erg dat ze zo dik wordt. Het is nu nog geen overgewicht (Ze is 1.70 lang), maar het ziet er steeds ongezonder uit (vooral die enorme buik!). Ze heeft een aantal jaar aan de antidepressiva gezeten, maar volgens mij is ze daar nu van af. Ze at vroeger ook zo veel, we hadden altijd een kast vol snoep en koek.
Als ik haar vraag of ze zin heeft om mee te gaan wandelen, kijkt ze me ook aan alsof ik gek ben. Ik laat het dan ook maar.
Ik zal inderdaad eens proberen of het helpt als ik mijn zorgen uit, en of ze er misschien over wil praten.
En of ze het wil veranderen inderdaad..
Maar voor de rest is ze het type "daar heb geen zin in" en "dat kost te veel moeite". Maar zo is ze nu eenmaal en daar is ze denk ik tevreden mee.
Ze vind het zelf ook erg dat ze zo dik wordt. Het is nu nog geen overgewicht (Ze is 1.70 lang), maar het ziet er steeds ongezonder uit (vooral die enorme buik!). Ze heeft een aantal jaar aan de antidepressiva gezeten, maar volgens mij is ze daar nu van af. Ze at vroeger ook zo veel, we hadden altijd een kast vol snoep en koek.
Als ik haar vraag of ze zin heeft om mee te gaan wandelen, kijkt ze me ook aan alsof ik gek ben. Ik laat het dan ook maar.
Ik zal inderdaad eens proberen of het helpt als ik mijn zorgen uit, en of ze er misschien over wil praten.
En of ze het wil veranderen inderdaad..
dinsdag 2 november 2010 om 17:12
quote:bosaapje schreef op 01 november 2010 @ 19:23:
Ongerust zijn en het bespreekbaar maken is heel wat anders dan je er mee bemoeien. Het is de toon en de manier waarop je iets zegt hoe het overkomt.
Bij veel mensen maakt de toon niet uit.
Gewicht is altijd een heel gevoelig en persoonlijk onderwerp.
Ongerust zijn en het bespreekbaar maken is heel wat anders dan je er mee bemoeien. Het is de toon en de manier waarop je iets zegt hoe het overkomt.
Bij veel mensen maakt de toon niet uit.
Gewicht is altijd een heel gevoelig en persoonlijk onderwerp.
dinsdag 2 november 2010 om 17:43
Ik begrijp wel dat je je er zorgen om maakt.
Als je wist dat het hierbij zou blijven, was het waarschijnlijk tot daar aan toe, maar vermoedelijk zal ze blijven 'groeien' met haar eetpatroon.
Ik kan er ook niet zo goed tegen als mijn ouders i.m.o. ongezond bezig zijn. Mijn moeder heeft een hoge bloeddruk maar gebruikt veel zoute produkten. Mijn vader heeft ernstig overgewicht maar doet er niks aan. Het zou mij niet verbazen als hij diabetes krijgt vroeg of laat.
Anyway: Lastig, met je moeder. Misschien moet ze de focus eens leggen op een kast vol gezonde producten, waar ze lekker uit kan snaaien. Wordt het tijd om de koek en snoep de deur uit te doen.
(in mijn ogen is snoep voor kinderen, maar de rest van Nederland denkt daar anders over, geloof ik )
Als je wist dat het hierbij zou blijven, was het waarschijnlijk tot daar aan toe, maar vermoedelijk zal ze blijven 'groeien' met haar eetpatroon.
Ik kan er ook niet zo goed tegen als mijn ouders i.m.o. ongezond bezig zijn. Mijn moeder heeft een hoge bloeddruk maar gebruikt veel zoute produkten. Mijn vader heeft ernstig overgewicht maar doet er niks aan. Het zou mij niet verbazen als hij diabetes krijgt vroeg of laat.
Anyway: Lastig, met je moeder. Misschien moet ze de focus eens leggen op een kast vol gezonde producten, waar ze lekker uit kan snaaien. Wordt het tijd om de koek en snoep de deur uit te doen.
(in mijn ogen is snoep voor kinderen, maar de rest van Nederland denkt daar anders over, geloof ik )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 2 november 2010 om 21:15
quote:Zanne schreef op 02 november 2010 @ 17:45:
Niet mee bemoeien.
75 kilo is een normaal gewicht voor een vrouw van middelbare leeftijd. Ligt er ook aan hoe lang ze is natuurlijk.
Als ze nou 175 kilo weegt, dán zou ik me er eens mee gaan bemoeien.
Dus eerst wachten tot het veel en veel te laat is en dan pas iets zeggen?
En zoals ik eerder al zei, als ze nou haar hele leven al 75 kg woog dan was er niet zo veel aan de hand. Maar van 55 naar 75 in een paar jaar tijd, dan is er iets mis.
Het argument dat iemand volwassen is vind ik ook altijd erg flauw. Alsof je alleen maar iets mag doen als iemand minderjarig is. En, laat me raden, dan alleen nog je eigen kind. Dat is toch een kille maatschappij, iedereen gewoon maar aan zijn lot overlaten? Ik zou blij zijn als de mensen in mijn omgeving het gesprek met mij aangaan als er iets aan de hand is!
Niet mee bemoeien.
75 kilo is een normaal gewicht voor een vrouw van middelbare leeftijd. Ligt er ook aan hoe lang ze is natuurlijk.
Als ze nou 175 kilo weegt, dán zou ik me er eens mee gaan bemoeien.
Dus eerst wachten tot het veel en veel te laat is en dan pas iets zeggen?
En zoals ik eerder al zei, als ze nou haar hele leven al 75 kg woog dan was er niet zo veel aan de hand. Maar van 55 naar 75 in een paar jaar tijd, dan is er iets mis.
Het argument dat iemand volwassen is vind ik ook altijd erg flauw. Alsof je alleen maar iets mag doen als iemand minderjarig is. En, laat me raden, dan alleen nog je eigen kind. Dat is toch een kille maatschappij, iedereen gewoon maar aan zijn lot overlaten? Ik zou blij zijn als de mensen in mijn omgeving het gesprek met mij aangaan als er iets aan de hand is!
dinsdag 2 november 2010 om 22:21
Als ze alleen is aangekomen op haar buik, zal ik haar toch het advies geven is naar de huisarts te gaan, om een medische oorzaak uit te sluiten, die kan wellicht ook vragen naar haar psychische gezondheid, als je al eerder anti depressiva hebt gehad, wie zegt dat het nu wel "goed"met haar gaat, misschien ook depressief? Omdat niets haar echt lijkt te interesseren, en daardoor misschien eet uit troost?
Sterkte in ieder geval.
Sterkte in ieder geval.
dinsdag 2 november 2010 om 22:28
woensdag 3 november 2010 om 08:00
quote:pyridine schreef op 02 november 2010 @ 21:15:
[...]
Dus eerst wachten tot het veel en veel te laat is en dan pas iets zeggen?
En zoals ik eerder al zei, als ze nou haar hele leven al 75 kg woog dan was er niet zo veel aan de hand. Maar van 55 naar 75 in een paar jaar tijd, dan is er iets mis.
Het argument dat iemand volwassen is vind ik ook altijd erg flauw. Alsof je alleen maar iets mag doen als iemand minderjarig is. En, laat me raden, dan alleen nog je eigen kind. Dat is toch een kille maatschappij, iedereen gewoon maar aan zijn lot overlaten? Ik zou blij zijn als de mensen in mijn omgeving het gesprek met mij aangaan als er iets aan de hand is!
Als er iets aan de hand is zou ik me ook zorgen gaan maken. Maar ik vind dat er in dit geval niks aan de hand is.
Mag je je dan ook bemoeien met iemand die rookt of iets anders doet dat ongezond is?
[...]
Dus eerst wachten tot het veel en veel te laat is en dan pas iets zeggen?
En zoals ik eerder al zei, als ze nou haar hele leven al 75 kg woog dan was er niet zo veel aan de hand. Maar van 55 naar 75 in een paar jaar tijd, dan is er iets mis.
Het argument dat iemand volwassen is vind ik ook altijd erg flauw. Alsof je alleen maar iets mag doen als iemand minderjarig is. En, laat me raden, dan alleen nog je eigen kind. Dat is toch een kille maatschappij, iedereen gewoon maar aan zijn lot overlaten? Ik zou blij zijn als de mensen in mijn omgeving het gesprek met mij aangaan als er iets aan de hand is!
Als er iets aan de hand is zou ik me ook zorgen gaan maken. Maar ik vind dat er in dit geval niks aan de hand is.
Mag je je dan ook bemoeien met iemand die rookt of iets anders doet dat ongezond is?
woensdag 3 november 2010 om 08:09
quote:Sparkle84 schreef op 02 november 2010 @ 13:38:
Mijn moeder is pas verhuisd naar een eigen woning en is erg introvert. Ze houdt er niet van om onder de mensen te zijn en zit bijna altijd binnen (behalve als ze naar haar (partime) werk gaat). Ze heeft wel een vriendin waar ze 1x per week mee naar de bossen gaat, dat vind ze wel leuk.
Maar voor de rest is ze het type "daar heb geen zin in" en "dat kost te veel moeite". Maar zo is ze nu eenmaal en daar is ze denk ik tevreden mee.
Ze vind het zelf ook erg dat ze zo dik wordt. Het is nu nog geen overgewicht (Ze is 1.70 lang), maar het ziet er steeds ongezonder uit (vooral die enorme buik!). Ze heeft een aantal jaar aan de antidepressiva gezeten, maar volgens mij is ze daar nu van af. Ze at vroeger ook zo veel, we hadden altijd een kast vol snoep en koek.
Als ik haar vraag of ze zin heeft om mee te gaan wandelen, kijkt ze me ook aan alsof ik gek ben. Ik laat het dan ook maar.
Ik zal inderdaad eens proberen of het helpt als ik mijn zorgen uit, en of ze er misschien over wil praten.
En of ze het wil veranderen inderdaad..
Je moeders' eetpatroon is blijkbaar niet veranderd. Alleen haar hormoonhuishouding wel. Iets waar alle vrouwen mee te maken krijgen als ze ouder worden. En dan zijn de kilo's echt niet zo gemakkelijk kwijt te raken als je misschien denkt. Voor veel vrouwen blijkt de overgang gepaard te gaan aan toenemend gewicht en inderdaad een hele andere vetverdeling (rondom het middel) dan je altijd gewend was.
Zolang ze geen overgewicht heeft, zou ik me geen zorgen maken. En dat je het niet mooi vindt hoe zij eruit ziet, dat zou ik maar gewoon voor me houden. Toen jij onder de puistjes zat als puber, of je insnoerde in kleding die je niet stond, hield zij vermoedelijk ook wijs haar mond
Mijn moeder is pas verhuisd naar een eigen woning en is erg introvert. Ze houdt er niet van om onder de mensen te zijn en zit bijna altijd binnen (behalve als ze naar haar (partime) werk gaat). Ze heeft wel een vriendin waar ze 1x per week mee naar de bossen gaat, dat vind ze wel leuk.
Maar voor de rest is ze het type "daar heb geen zin in" en "dat kost te veel moeite". Maar zo is ze nu eenmaal en daar is ze denk ik tevreden mee.
Ze vind het zelf ook erg dat ze zo dik wordt. Het is nu nog geen overgewicht (Ze is 1.70 lang), maar het ziet er steeds ongezonder uit (vooral die enorme buik!). Ze heeft een aantal jaar aan de antidepressiva gezeten, maar volgens mij is ze daar nu van af. Ze at vroeger ook zo veel, we hadden altijd een kast vol snoep en koek.
Als ik haar vraag of ze zin heeft om mee te gaan wandelen, kijkt ze me ook aan alsof ik gek ben. Ik laat het dan ook maar.
Ik zal inderdaad eens proberen of het helpt als ik mijn zorgen uit, en of ze er misschien over wil praten.
En of ze het wil veranderen inderdaad..
Je moeders' eetpatroon is blijkbaar niet veranderd. Alleen haar hormoonhuishouding wel. Iets waar alle vrouwen mee te maken krijgen als ze ouder worden. En dan zijn de kilo's echt niet zo gemakkelijk kwijt te raken als je misschien denkt. Voor veel vrouwen blijkt de overgang gepaard te gaan aan toenemend gewicht en inderdaad een hele andere vetverdeling (rondom het middel) dan je altijd gewend was.
Zolang ze geen overgewicht heeft, zou ik me geen zorgen maken. En dat je het niet mooi vindt hoe zij eruit ziet, dat zou ik maar gewoon voor me houden. Toen jij onder de puistjes zat als puber, of je insnoerde in kleding die je niet stond, hield zij vermoedelijk ook wijs haar mond
woensdag 3 november 2010 om 08:10
quote:yasuko schreef op 03 november 2010 @ 08:04:
Ja, het is eigenlijk haar eigen zaak, natuurlijk.
Misschien helpt het als je een leuke jurk voor haar koopt, zodat ze zin krijgt om af te vallen?
Ik heb dat zelf altijd, dat ik voor iets leuks op dieet wil.
Dat is hetzelfde als je met haar gaan bemoeien.
Als je een leuke jurk voor haar wilt kopen, prima. Maar als je erbij zegt dat het misschien zal helpen om af te vallen is het net zo goed bemoeien.
Ja, het is eigenlijk haar eigen zaak, natuurlijk.
Misschien helpt het als je een leuke jurk voor haar koopt, zodat ze zin krijgt om af te vallen?
Ik heb dat zelf altijd, dat ik voor iets leuks op dieet wil.
Dat is hetzelfde als je met haar gaan bemoeien.
Als je een leuke jurk voor haar wilt kopen, prima. Maar als je erbij zegt dat het misschien zal helpen om af te vallen is het net zo goed bemoeien.
woensdag 3 november 2010 om 08:16
quote:Zanne schreef op 03 november 2010 @ 08:10:
[...]
Dat is hetzelfde als je met haar gaan bemoeien.
Als je een leuke jurk voor haar wilt kopen, prima. Maar als je erbij zegt dat het misschien zal helpen om af te vallen is het net zo goed bemoeien.
Het is misschien wat diplomatieker.
En ja, je moet natuurlijk niet erbij zeggen dat ze ervoor moet afvallen. Het is de bedoeling dat ze daar zélf zin in krijgt.
[...]
Dat is hetzelfde als je met haar gaan bemoeien.
Als je een leuke jurk voor haar wilt kopen, prima. Maar als je erbij zegt dat het misschien zal helpen om af te vallen is het net zo goed bemoeien.
Het is misschien wat diplomatieker.
En ja, je moet natuurlijk niet erbij zeggen dat ze ervoor moet afvallen. Het is de bedoeling dat ze daar zélf zin in krijgt.
woensdag 3 november 2010 om 10:22
TO: hier moeders kijk eens wat een leuke jurk ik voor je heb!
Moeder: Ach wat ben je toch een schat laat eens zien.
TO: Tada!!!
Moeder: Ja hij is erg leuk maar he, die pas ik niet net een paar maten te klein. Zullen we hem even omruilen voor een grotere maat wel zo leuk als ik hem ook kan dragen.
TO: Weet je wat we wachten gewoon totdat je hem wel kan dragen mooie gelegenheid om wat af te vallen. Maak me toch wel zorgen om je gewichtstoename.
Moeder optie 1: breng die jurk dan maar terug als je me niet neemt zoals ik ben/waar bemoei je je mee?
Moeder optie 2: Wauw wat een goed idee waar zijn de komkommers?
Moeder: Ach wat ben je toch een schat laat eens zien.
TO: Tada!!!
Moeder: Ja hij is erg leuk maar he, die pas ik niet net een paar maten te klein. Zullen we hem even omruilen voor een grotere maat wel zo leuk als ik hem ook kan dragen.
TO: Weet je wat we wachten gewoon totdat je hem wel kan dragen mooie gelegenheid om wat af te vallen. Maak me toch wel zorgen om je gewichtstoename.
Moeder optie 1: breng die jurk dan maar terug als je me niet neemt zoals ik ben/waar bemoei je je mee?
Moeder optie 2: Wauw wat een goed idee waar zijn de komkommers?
woensdag 3 november 2010 om 10:29
[quote]Dahlia74 schreef op 01 november 2010 @ 14:02:
Ga een aantal keren in de week met je moeder wandelen. Heeft ze in ieder geval haar beweging. Maar verder als ze zelf niet wilt houdt het op. Je kunt wel je zorgen uitspreken, maar begin hier niet elke keer over.
Dit vind ik een heel goed idee. Je doet dan ècht iets voor haar. Misschien is moeder een beetje eenzaam, dus je werkt tegelijk aan twee problemen. Voor jezelf ook gezond en tijdens het wandelen is het gezellig praten (maar niet over de "lijn").
Ga een aantal keren in de week met je moeder wandelen. Heeft ze in ieder geval haar beweging. Maar verder als ze zelf niet wilt houdt het op. Je kunt wel je zorgen uitspreken, maar begin hier niet elke keer over.
Dit vind ik een heel goed idee. Je doet dan ècht iets voor haar. Misschien is moeder een beetje eenzaam, dus je werkt tegelijk aan twee problemen. Voor jezelf ook gezond en tijdens het wandelen is het gezellig praten (maar niet over de "lijn").
woensdag 3 november 2010 om 10:44
Ze klinkt beetje als eenzame/depri eter met zo weinig contacten en parttime werk. Hoe gaat het verder met haar? Kookt ze elke avond wel iets gezonds voor zichzelf? Verzorgt ze zich goed? Heeft ze nog hobby's of plannen voor de toekomst?
Mogelijk kan je haar op een andere manier meer het leven in trekken (los van eten & lijnen). Dan heeft ze minder tijd om te snaaien, afleiding en af en toe een andere invulling voor haar avonden.
Wijs haar bijv. op datingsites (voor de lol of afleiding), kookcursussen, groepsreisjes, oproepjes op internet van vrouwen in de buurt voor contact, vrijwilligerswerk (waarbij je bijv. 's avonds koffie gaat drinken of spelletje gaat doen bij eenzame bejaarden in de buurt).
Mogelijk kan je haar op een andere manier meer het leven in trekken (los van eten & lijnen). Dan heeft ze minder tijd om te snaaien, afleiding en af en toe een andere invulling voor haar avonden.
Wijs haar bijv. op datingsites (voor de lol of afleiding), kookcursussen, groepsreisjes, oproepjes op internet van vrouwen in de buurt voor contact, vrijwilligerswerk (waarbij je bijv. 's avonds koffie gaat drinken of spelletje gaat doen bij eenzame bejaarden in de buurt).
donderdag 4 november 2010 om 10:35
quote:hekje schreef op 03 november 2010 @ 10:44:
Ze klinkt beetje als eenzame/depri eter met zo weinig contacten en parttime werk. Hoe gaat het verder met haar? Kookt ze elke avond wel iets gezonds voor zichzelf? Verzorgt ze zich goed? Heeft ze nog hobby's of plannen voor de toekomst?
Mogelijk kan je haar op een andere manier meer het leven in trekken (los van eten & lijnen). Dan heeft ze minder tijd om te snaaien, afleiding en af en toe een andere invulling voor haar avonden.
Wijs haar bijv. op datingsites (voor de lol of afleiding), kookcursussen, groepsreisjes, oproepjes op internet van vrouwen in de buurt voor contact, vrijwilligerswerk (waarbij je bijv. 's avonds koffie gaat drinken of spelletje gaat doen bij eenzame bejaarden in de buurt).
In de perioden dat mijn sociale leven druk is, neemt ook mijn voedsel en drank-inname toe. Lekker eten en drinken hoort daar nu eenmaal bij.
En lekker alleen thuis willen cocoonen zegt niets over eenzaamheid. Ik vind het heerlijk! (en ja, liefst eet ik daar dan ook wat bij, maar als ik wil lijnen kan ik het makkelijker volhouden zonder afspraken dan mét)
Ze klinkt beetje als eenzame/depri eter met zo weinig contacten en parttime werk. Hoe gaat het verder met haar? Kookt ze elke avond wel iets gezonds voor zichzelf? Verzorgt ze zich goed? Heeft ze nog hobby's of plannen voor de toekomst?
Mogelijk kan je haar op een andere manier meer het leven in trekken (los van eten & lijnen). Dan heeft ze minder tijd om te snaaien, afleiding en af en toe een andere invulling voor haar avonden.
Wijs haar bijv. op datingsites (voor de lol of afleiding), kookcursussen, groepsreisjes, oproepjes op internet van vrouwen in de buurt voor contact, vrijwilligerswerk (waarbij je bijv. 's avonds koffie gaat drinken of spelletje gaat doen bij eenzame bejaarden in de buurt).
In de perioden dat mijn sociale leven druk is, neemt ook mijn voedsel en drank-inname toe. Lekker eten en drinken hoort daar nu eenmaal bij.
En lekker alleen thuis willen cocoonen zegt niets over eenzaamheid. Ik vind het heerlijk! (en ja, liefst eet ik daar dan ook wat bij, maar als ik wil lijnen kan ik het makkelijker volhouden zonder afspraken dan mét)
