Geest loopt achter op lichaam

03-11-2010 16:48 13 berichten
Alle reacties Link kopieren
In bijna 2 jaar tijd ben ik 14 kilo afgevallen. In die tijd heb ik ook nog een kind gekregen. Door deze schommelingen (eerst te dik, afgevallen, zwanger dus weer wat aankomen, en daarna weer slank) merk ik dat ik een beetje in de war ben.

Als ik mijn kleren aantrek denk ik: wat fijn dat ik weer in deze maat pas! Zie ik mezelf in een winkelruit, dan denk ik eerst; wat een slanke meid. Om vervolgens te beseffen dat ik dat zelf ben. Maar zie ik een foto van mezelf, of sta ik onder de douche, dan voel ik mij nog steeds die te zware vrouw. Met winkelen pak ik nog steeds mijn oude maat, om erachter te komen dat die toch echt, écht te groot is. Kent iemand dit? Het lichaam is (bijna) op streefgewicht, maar het hoofd loopt hopeloos achter? Hoe krijg ik die twee op dezelfde golflengte?

Misschien dat dit bij Lijf&Lijn moest, maar omdat het m.i. toch om mijn gedachten gaat staat het hier. Als het ergens anders moet, hoor ik het wel.
Alle reacties Link kopieren
ik denk dat het belangrijk is tevrede te zijn met wie je nu bent. dat wanneer je onder de douche staat het winkelraam weer even moet herinneren
Ik heb 't precies andersom. Als ik weer 'n poosje goed aan 't lijnen ben dan voel ik me al veel slanker dan dat ik in werkelijkheid ben en grijp dus wel 'ns naar 'n kledingstuk wat nog iets te hoog gegrepen is.
Alle reacties Link kopieren
Ik las laatst ergens dat dit vrij normaal is. Veel mensen die afvallen hebben dit.



Verder weet ik het ook niet, sorry. Misschien moet je het wat meer tijd geven? Of iets 'lichamelijks' gaan doen als pilates, yoga oid?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
sorry zit op mobiel en verstuurde de reactie perongeluk al terwijl ik er nog wat bij wilde schrijven. De oude kledingmaat pakken herken ik wel. En dan is t alleen maar fijn om te zien dat ik slanker ben. wat zie jij onder de douche dat je je nog steeds die zware vrouw voelt? want in feite is er niets anders dan het aanblik on winkel ruit behalve dat je kleding aan hebt
Ik herken het volledig!! Zie ik mezelf naakt in de spiegel, zie ik alleen maar die rolletjes (die er dus nog wel zitten, maar stukken minder).



Zie ik mezelf in een etalageruit weerspiegeld, dan vind ik mezelf (meestal) een aangename verschijning.



En dat van te grote maten pakken heb ik heel lang ook gedaan (maar ik heb 3 jaar gedaan over afvallen, die knop is nu wel om).
Ik heb het ook. Koop steeds kleding die te groot is, kan nog niet wennen aan mijn nieuwe lijf.

Vreemd genoeg zie ik op foto's het verschil ook niet zo, in mijn ogen ben ik (letterlijk dus) nog steeds die persoon met die grotere maat.
Alle reacties Link kopieren
@somehow: geen idee eigenlijk. het is niet zo dat zonder kleren, mijn buik op mijn bovenbenen hangt oid. Natuurlijk ben ik blij als ik een (of twee) maat kleiner kan pakken. Dan ben ik trots op mezelf en gaat het een tijdje goed,. Maar er zijn ook momenten dat ik het idee heb dat die kilo's er nooit af zijn gegaan.

@elninjoo: dat herken ik ook wel ja. Dan denk ik ineens dat ik nog 17 ben en pak ik maat 36.

@Moonlight: ik denk dat je een punt hebt, met tijd geven. Geduld is niet mjin sterkste eigenschap...
.
Alle reacties Link kopieren
Ik draag nu al 10 jaar maatje 36, maar voel me 'van binnen' nog steeds een dikkertje...
Alle reacties Link kopieren
Mijn geest loopt ook achter bij mijn lijf. Ik ben 23 kilo afgevallen en kan maar niet wennen aan het feit dat ik nu maat 38 heb. Standaard pak ik te grote kleding om vervolgens tot het besef te komen dat het echt te groot is en dat ik echt maat 38 heb.

Volgens mij is het een kwestie van tijd.
Alle reacties Link kopieren
quote:littlemissvixen schreef op 03 november 2010 @ 18:13:

Ik draag nu al 10 jaar maatje 36, maar voel me 'van binnen' nog steeds een dikkertje...Dat is net andersom en lijkt me veel lastiger! Hoop oprecht dat er snel verandering in komt!
Alle reacties Link kopieren
Allereerst, dames: petje af voor het gewichtsverlies!

Uit jullie reacties maak ik op dat je jezelf dus goed voor de gek kunt (blijven) houden. Maar dat dat mettertijd nog goed kan komen.

Iedereen bedankt voor de reacties. Ik vroeg me af of het zo gek was dat ik dit gevoel had maar hieruit blijkt van niet. Ik ga proberen dat 'winkelruit-gevoel' vast te houden!



Zorba

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven