Psyche
alle pijlers
Geen overzicht, geen controle, geen zin meer in het leven
maandag 1 november 2010 om 11:49
Het leven wordt me echt te heftig op het moment.
Iedere ochtend word ik wakker met een warm gevoel in mijn nek en een oppervlakkige ademhaling.
Ik kan me werkelijk niet voorstellen meer hoe het is om me rustig en relaxed te voelen. Ik verlang daar zo erg naar.
Ik moet nu een jaar stage lopen en niets loopt zoals ik dat zou willen. Uiteindelijk wil ik dit ook helemaal niet worden. Maar ik moet het halen omdat ik anders een torenhoge studieschuld heb. Ik zie het niet meer helder allemaal. Het lukt me niet om met verstand op nul er toch iets van te maken en om een beetje happy te zijn in het leven.
Vrijdag ga ik naar een eerste gesprek van de therapeut, maar dat hele systeem duurt nog zo lang voordat de echte gesprekken beginnen. Ondertussen kan een mens al een overdosis hebben genomen bijna.
Ik wordt doodmoe van die nutteloze paniekaanvallen. Ben je 21 en helemaal in de war. Waarom dan toch? Heeft iemand tips? naast veel bewegen, genoeg zonlicht en gezond eten? Want dat doe ik allemaal al en dat helpt niets.
Alvast heel erg bedankt
Iedere ochtend word ik wakker met een warm gevoel in mijn nek en een oppervlakkige ademhaling.
Ik kan me werkelijk niet voorstellen meer hoe het is om me rustig en relaxed te voelen. Ik verlang daar zo erg naar.
Ik moet nu een jaar stage lopen en niets loopt zoals ik dat zou willen. Uiteindelijk wil ik dit ook helemaal niet worden. Maar ik moet het halen omdat ik anders een torenhoge studieschuld heb. Ik zie het niet meer helder allemaal. Het lukt me niet om met verstand op nul er toch iets van te maken en om een beetje happy te zijn in het leven.
Vrijdag ga ik naar een eerste gesprek van de therapeut, maar dat hele systeem duurt nog zo lang voordat de echte gesprekken beginnen. Ondertussen kan een mens al een overdosis hebben genomen bijna.
Ik wordt doodmoe van die nutteloze paniekaanvallen. Ben je 21 en helemaal in de war. Waarom dan toch? Heeft iemand tips? naast veel bewegen, genoeg zonlicht en gezond eten? Want dat doe ik allemaal al en dat helpt niets.
Alvast heel erg bedankt
maandag 1 november 2010 om 11:53
Wat heftig zeg! een jonge meid van 21!
De eerste stap is in ieder geval gezet, je gaat naar een therapeut. Hoop dat je daar wat rust door kan krijgen en aan je "problemen"kunt werken.
Heb je misschien iemand in je omgeving die je af en toe een duwtje kan geven, een dikke knuffel, lange wandelingen mee kan maken om je gedachten wat los te laten?
Ik hoop dat er hier wat forummers zijn die je probleem herkennen en je kunnen adviseren, voor nu een hele dikke knuffel.
De eerste stap is in ieder geval gezet, je gaat naar een therapeut. Hoop dat je daar wat rust door kan krijgen en aan je "problemen"kunt werken.
Heb je misschien iemand in je omgeving die je af en toe een duwtje kan geven, een dikke knuffel, lange wandelingen mee kan maken om je gedachten wat los te laten?
Ik hoop dat er hier wat forummers zijn die je probleem herkennen en je kunnen adviseren, voor nu een hele dikke knuffel.
maandag 1 november 2010 om 11:54
Volhouden, Groen Klavertje, dat is de belangrijkste tip.
En een virtuele knuffel - shit, weet niet hoe die poppetjes op dit forum werken - want die heb je wel verdiend.
Op dit moment kun je geen goede beslissingen nemen over je studie, dus buffel maar gewoon door, het is even niet anders, en gooi jezelf in je therapie. Het komt allemaal weer op z'n pootjes terecht, maar voor nu moet je gewoon doorpruttelen, ook al is het niet leuk.
Veel sterkte!
En een virtuele knuffel - shit, weet niet hoe die poppetjes op dit forum werken - want die heb je wel verdiend.
Op dit moment kun je geen goede beslissingen nemen over je studie, dus buffel maar gewoon door, het is even niet anders, en gooi jezelf in je therapie. Het komt allemaal weer op z'n pootjes terecht, maar voor nu moet je gewoon doorpruttelen, ook al is het niet leuk.
Veel sterkte!
maandag 1 november 2010 om 12:00
Mijn tips is:
Rust reinheid en regelmaat.
Probeer goed voor jezelf te zorgen (goed eten/drinken)
Goed rusten,
hou een vast patroon aan (op tijd gaan slapen/opstaan)
Haal niets extra's aan en maak keuzes als je te veel zaken op je lijstje staan,
Wees eerlijk naar jezelf en je omgeving (zeg gewoon 'nee' als je echt niet wilt)
Blijf hulp zoeken totdat je echt iemand te pakken hebt die je kan ondersteunen (maar je moet het uiteindelijk toch zelf doen)
en probeer uit te vinden waar je nu echt blij van word.
(Zonder specifiek ervaring te hebben met jouw situatie, maar wel met andere zeer stressvolle situaties)
Het leven is te kostbaar om er geen lol in te hebben!
Rust reinheid en regelmaat.
Probeer goed voor jezelf te zorgen (goed eten/drinken)
Goed rusten,
hou een vast patroon aan (op tijd gaan slapen/opstaan)
Haal niets extra's aan en maak keuzes als je te veel zaken op je lijstje staan,
Wees eerlijk naar jezelf en je omgeving (zeg gewoon 'nee' als je echt niet wilt)
Blijf hulp zoeken totdat je echt iemand te pakken hebt die je kan ondersteunen (maar je moet het uiteindelijk toch zelf doen)
en probeer uit te vinden waar je nu echt blij van word.
(Zonder specifiek ervaring te hebben met jouw situatie, maar wel met andere zeer stressvolle situaties)
Het leven is te kostbaar om er geen lol in te hebben!
maandag 1 november 2010 om 12:02
quote:Appelsientje schreef op 01 november 2010 @ 11:54:
Op dit moment kun je geen goede beslissingen nemen over je studie, dus buffel maar gewoon door, het is even niet anders, en gooi jezelf in je therapie. Het komt allemaal weer op z'n pootjes terecht, maar voor nu moet je gewoon doorpruttelen, ook al is het niet leuk.
Veel sterkte!
Ik zou je juist het tegenovergestelde willen adviseren. Take a break en dan ook in de breedste zin van het woord. Doe even helemaal niks meer, behalve dan de dingen die je wilt doen. Lees een goed boek, kijk die film die je al lang op je verlanglijstje heb staan, ga wandelen en genieten van de prachtige herfstkleuren, slaap uit, ga op stap met vriendinnen... Probeer alles wat zorgt voor paniek en stress even los te laten. Ik weet het, het klinkt gemakkelijker dan het is. Maar het kan ook echt heel verhelderend en rustgevend werken.
Verder is het inderdaad goed dat je hulp zoekt. Ik wens je heel veel sterkte.
Op dit moment kun je geen goede beslissingen nemen over je studie, dus buffel maar gewoon door, het is even niet anders, en gooi jezelf in je therapie. Het komt allemaal weer op z'n pootjes terecht, maar voor nu moet je gewoon doorpruttelen, ook al is het niet leuk.
Veel sterkte!
Ik zou je juist het tegenovergestelde willen adviseren. Take a break en dan ook in de breedste zin van het woord. Doe even helemaal niks meer, behalve dan de dingen die je wilt doen. Lees een goed boek, kijk die film die je al lang op je verlanglijstje heb staan, ga wandelen en genieten van de prachtige herfstkleuren, slaap uit, ga op stap met vriendinnen... Probeer alles wat zorgt voor paniek en stress even los te laten. Ik weet het, het klinkt gemakkelijker dan het is. Maar het kan ook echt heel verhelderend en rustgevend werken.
Verder is het inderdaad goed dat je hulp zoekt. Ik wens je heel veel sterkte.
maandag 1 november 2010 om 12:11
Groenklavertje, het klinkt alsof je er eventjes doorheen zit.
Wat goed dat je een afspraak hebt gemaakt met een therapeut, een mooie eerste stap.
Probeer inderdaad een vast ritme in te bouwen, en neem je rust als je die nodig hebt.
Kun je met iemand praten op je stage en/of op je opleiding. Aangeven dat je niet op wilt geven, maar wel laten weten wat er speelt. Misschien kunnen ze dan wel wat rekening met je houden, en is het niet zo erg als je een dagje thuis blijft o.i,d.
Maar "hang in there" meis!
Het komt goed met je
Wat goed dat je een afspraak hebt gemaakt met een therapeut, een mooie eerste stap.
Probeer inderdaad een vast ritme in te bouwen, en neem je rust als je die nodig hebt.
Kun je met iemand praten op je stage en/of op je opleiding. Aangeven dat je niet op wilt geven, maar wel laten weten wat er speelt. Misschien kunnen ze dan wel wat rekening met je houden, en is het niet zo erg als je een dagje thuis blijft o.i,d.
Maar "hang in there" meis!
Het komt goed met je
maandag 1 november 2010 om 12:12
Het lijkt me vreselijk om je op zo'n manier door het leven te moeten slepen. Het enige dat ik voor je kan verzinnen is het maken van een dagagenda, waar je alles in zet wat je moet en wil doen. Hou je aan de tijden en als je er een keer geen zin in hebt, bedank je dan wat je beter te doen hebt, dat is meestal niets, dus tel dan tot tien en ga over tot de orde van de dag.
Ik hoop van harte dat je therapeut je wat verder kan helpen. Vraag hem/haar, of je je kindertijd en familie mag overslaan voor nu en je maag concentreren op wat je nu allemaal meemaakt, dat scheelt heel veel in tijd en misschien dat de therapeut dan wat eerder in kan grijpen, mocht dat nodig zijn.
Ik hoop van harte dat je therapeut je wat verder kan helpen. Vraag hem/haar, of je je kindertijd en familie mag overslaan voor nu en je maag concentreren op wat je nu allemaal meemaakt, dat scheelt heel veel in tijd en misschien dat de therapeut dan wat eerder in kan grijpen, mocht dat nodig zijn.
maandag 1 november 2010 om 12:27
Wat sterk van je dat je, ondanks dat je je zo klote voelt, toch gezond eet en veel beweegt! Verder zou ik ook even bij de huisarts of degene met wie je een intakegesprek hebt, vragen of je misschien vast een lage dosis kunt krijgen van een medicijn dat de ergste gevoelens van hopeloosheid een beetje dempt. Zodat het allemaal wat draaglijker wordt voor je!
Verder helpt het misschien om een moment in de dag in te bouwen dat je je niet hoeft bezig te houden met dingen doen die móeten. Dat je iets doet waarvan je weet dat het je een positief gevoel geeft, bijvoorbeeld een hobby oid? Of lekker koken? Met de hond wandelen? Dat soort dingen.
Wat ik zelf altijd heel prettig vind als ik me klote voel, is van me af schrijven. Dat kan op een forum of in een dagboekje oid.
Verder helpt het misschien om een moment in de dag in te bouwen dat je je niet hoeft bezig te houden met dingen doen die móeten. Dat je iets doet waarvan je weet dat het je een positief gevoel geeft, bijvoorbeeld een hobby oid? Of lekker koken? Met de hond wandelen? Dat soort dingen.
Wat ik zelf altijd heel prettig vind als ik me klote voel, is van me af schrijven. Dat kan op een forum of in een dagboekje oid.
maandag 1 november 2010 om 12:41
Een tip die ik wel eens heb gehad is om elke dag toch één positief iets te benoemen. Wat vond je wél positief vandaag. Waar heb je wel van kunnen genieten of wat ging in jouw ogen goed.
Verder begrijp ik helaas heel goed hoe jij je voelt. Bij mij ging het ook zo. Ik moest van alles en had nooit tijd voor mezelf. Altijd maar stress en moeten, terwijl ik juist steeds minder zin had. Ik ben ten tijde van mijn stage maar gewoon door gegaan. Het bedrijf was wel op de hoogte en mijn begeleidster ook. Ze hadden geduld met mij. Ik ben heel open geweest naar iedereen en functioneerde eigenlijk wel prima tijdens mijn stage. Helaas is daarna de klap toch harder aangekomen. Ik wilde in elk geval de stage af hebben en daarna zou ik wel verder zien. Nog steeds ben ik niet afgestudeerd en moet ik dus nog steeds dingen en dat kan heel benauwend werken.
Probeer toch echt je rustmomenten te pakken. Neem elke dag in elk geval één uur de tijd om lekker te doen waar jij wél zin hebt. Pas wel op met helemaal niks doen. Ik heb op aanraden van mijn huisarts tijdens mijn stage één week volledige rust moeten houden. Die week was zo ineens weer voorbij en ik had toen nog minder zin om dingen te doen... Vond het toen al moeilijk worden om boodschappen te doen. Ik denk dat regelmaat dus wel erg goed voor je is en af en toe moet je toch even iets tegen je zin in doen. Als je dan op een ander moment die dag maar wel lekker je eigen gang kunt gaan.
Tot slot, en dit kan tegenvallen wat ik nu zeg: het kan nog wel een flinke tijd duren voordat je weer lekker in je vel zit... Telkens wanneer ik dacht dat het weer even paar dagen lekker ging had ik wel weer mindere dagen die terug kwamen. Bij mij is het nu bijna een jaar geleden dat mijn lichaam echt aangaf; tot hier en niet verder, en ik heb nu pas weer een beetje het idee dat ik weer aan het opkrabbelen ben. Natuurlijk heb ik ook mijn goede momenten, maar de tijd dat ik kan zeggen: goh nu voel ik mij al écht een hele tijd lekker! Moet ook voor mij nog komen...
Goed dat je naar een therapeut gaat. Ik hoop dat het direct klikt. Neem de tijd en probeer de komende tijd in jouw eigen tempo te leven. Zet wel door wanneer het echt moet (studie), maar loop jezelf niet nog verder voorbij.
Heel veel succes en sterkte
Verder begrijp ik helaas heel goed hoe jij je voelt. Bij mij ging het ook zo. Ik moest van alles en had nooit tijd voor mezelf. Altijd maar stress en moeten, terwijl ik juist steeds minder zin had. Ik ben ten tijde van mijn stage maar gewoon door gegaan. Het bedrijf was wel op de hoogte en mijn begeleidster ook. Ze hadden geduld met mij. Ik ben heel open geweest naar iedereen en functioneerde eigenlijk wel prima tijdens mijn stage. Helaas is daarna de klap toch harder aangekomen. Ik wilde in elk geval de stage af hebben en daarna zou ik wel verder zien. Nog steeds ben ik niet afgestudeerd en moet ik dus nog steeds dingen en dat kan heel benauwend werken.
Probeer toch echt je rustmomenten te pakken. Neem elke dag in elk geval één uur de tijd om lekker te doen waar jij wél zin hebt. Pas wel op met helemaal niks doen. Ik heb op aanraden van mijn huisarts tijdens mijn stage één week volledige rust moeten houden. Die week was zo ineens weer voorbij en ik had toen nog minder zin om dingen te doen... Vond het toen al moeilijk worden om boodschappen te doen. Ik denk dat regelmaat dus wel erg goed voor je is en af en toe moet je toch even iets tegen je zin in doen. Als je dan op een ander moment die dag maar wel lekker je eigen gang kunt gaan.
Tot slot, en dit kan tegenvallen wat ik nu zeg: het kan nog wel een flinke tijd duren voordat je weer lekker in je vel zit... Telkens wanneer ik dacht dat het weer even paar dagen lekker ging had ik wel weer mindere dagen die terug kwamen. Bij mij is het nu bijna een jaar geleden dat mijn lichaam echt aangaf; tot hier en niet verder, en ik heb nu pas weer een beetje het idee dat ik weer aan het opkrabbelen ben. Natuurlijk heb ik ook mijn goede momenten, maar de tijd dat ik kan zeggen: goh nu voel ik mij al écht een hele tijd lekker! Moet ook voor mij nog komen...
Goed dat je naar een therapeut gaat. Ik hoop dat het direct klikt. Neem de tijd en probeer de komende tijd in jouw eigen tempo te leven. Zet wel door wanneer het echt moet (studie), maar loop jezelf niet nog verder voorbij.
Heel veel succes en sterkte
maandag 1 november 2010 om 12:52
Groen Klavertje.
Doordat we in onze maatschappij te jong te belangrijke keuzes moeten maken, kun je de verkeerde keuze maken.
Je studie aan de kant gooien zou zonde zijn, zoals eerder gezegd. Doorbuffelen, is het enige wat er in dat opzicht op zit. Maar iedere diploma is wat waard. Ik werk helemaal niet in het vakgebied waarvoor ik ben opgeleid. Ik ben gewoon maar begonnen met werken en gaande weg geleerd wat ik echt leuk vind, en waar ik goed in ben. Nu zijn dat helaas 2 totaal verschillende dingen. Dat waar ik goed in ben daar verdien ik mijn salaris mee. Dat wat ik echt leuk vind ben ik nu mijn eigen bedrijf mee aan het opbouwen.
Iedere donkere wolk heeft een zilveren randje. Probeer dat iedere dag te vinden. Al is het maar een heerlijke boterham die je gegeten heb. Haal je plezier uit kleine dingen. En zet je leven zeker niet on hold.
Doordat we in onze maatschappij te jong te belangrijke keuzes moeten maken, kun je de verkeerde keuze maken.
Je studie aan de kant gooien zou zonde zijn, zoals eerder gezegd. Doorbuffelen, is het enige wat er in dat opzicht op zit. Maar iedere diploma is wat waard. Ik werk helemaal niet in het vakgebied waarvoor ik ben opgeleid. Ik ben gewoon maar begonnen met werken en gaande weg geleerd wat ik echt leuk vind, en waar ik goed in ben. Nu zijn dat helaas 2 totaal verschillende dingen. Dat waar ik goed in ben daar verdien ik mijn salaris mee. Dat wat ik echt leuk vind ben ik nu mijn eigen bedrijf mee aan het opbouwen.
Iedere donkere wolk heeft een zilveren randje. Probeer dat iedere dag te vinden. Al is het maar een heerlijke boterham die je gegeten heb. Haal je plezier uit kleine dingen. En zet je leven zeker niet on hold.
maandag 1 november 2010 om 13:13
[quote][message=7622243,noline]
Ik moet nu een jaar stage lopen en niets loopt zoals ik dat zou willen. Uiteindelijk wil ik dit ook helemaal niet worden. Maar ik moet het halen omdat ik anders een torenhoge studieschuld heb.
Moet je je basisbeurs terugbetalen, omdat je de tien jaar overschrijdt zonder een diploma te hebben gehaald, als je stopt?
En moet je nog starten met je stage, of ben je daar al mee bezig?
Je lijkt er heel erg tegenop te zien, maar ik vond mijn stageperiode eigenlijk relaxter dan de rest van de studie, omdat je nu vijf dagen stage loopt, maar 's avonds lekker vrij bent, geen tentamens of deadlines meer. Ik zou je zorgen met je studieadviseur en stagebegeleider bespreken. Misschien kun je het in het begin wat rustiger aandoen en er dan wat langer over doen. Het klinkt namelijk alsof je overspannen bent.
Als je het echt niet meer ziet zitten, kun je dat ook met je studieadviseur bespreken, als je overspannen bent, dus ziek, kun je collegegeld terugkrijgen en krijg je een verklaring voor de IB-groep.
Je hoeft niet door te blijven lopen en alles zelf op te lossen hoor, op school zijn er genoeg mensen die mee willen denken en die je kunnen helpen, ook praktisch gezien.
Ik moet nu een jaar stage lopen en niets loopt zoals ik dat zou willen. Uiteindelijk wil ik dit ook helemaal niet worden. Maar ik moet het halen omdat ik anders een torenhoge studieschuld heb.
Moet je je basisbeurs terugbetalen, omdat je de tien jaar overschrijdt zonder een diploma te hebben gehaald, als je stopt?
En moet je nog starten met je stage, of ben je daar al mee bezig?
Je lijkt er heel erg tegenop te zien, maar ik vond mijn stageperiode eigenlijk relaxter dan de rest van de studie, omdat je nu vijf dagen stage loopt, maar 's avonds lekker vrij bent, geen tentamens of deadlines meer. Ik zou je zorgen met je studieadviseur en stagebegeleider bespreken. Misschien kun je het in het begin wat rustiger aandoen en er dan wat langer over doen. Het klinkt namelijk alsof je overspannen bent.
Als je het echt niet meer ziet zitten, kun je dat ook met je studieadviseur bespreken, als je overspannen bent, dus ziek, kun je collegegeld terugkrijgen en krijg je een verklaring voor de IB-groep.
Je hoeft niet door te blijven lopen en alles zelf op te lossen hoor, op school zijn er genoeg mensen die mee willen denken en die je kunnen helpen, ook praktisch gezien.
maandag 1 november 2010 om 14:20
quote:GroenKlavertje schreef op 01 november 2010 @ 11:49:
Ik moet nu een jaar stage lopen en niets loopt zoals ik dat zou willen.
Zou je dit misschien verder willen uitleggen? Waarom loopt niets zoals je zou willen? Duurt je studie te lang? Vind je het te moeilijk? Vind je je stage niet leuk? Heb je privéproblemen?
Misschien kun je (terwijl je ondertussen met de therapeut aan de slag gaat) een lijst maken met wat je allemaal dwarszit. Vervolgens kun je kijken wat je per punt zou kunnen doen. Vraag hulp bij zoveel mogelijk. Een studiebegeleider, een stagebegeleider (zij zijn ervoor!), ouders, vrienden...allemaal kunnen ze een steentje bijdragen zodat je misschien weer wat meer overzicht krijgt.
Hele dikke knuffel Pas goed op jezelf, want als je elke dag zo wakker wordt, loop je jezelf op een dag voorbij.
Ik moet nu een jaar stage lopen en niets loopt zoals ik dat zou willen.
Zou je dit misschien verder willen uitleggen? Waarom loopt niets zoals je zou willen? Duurt je studie te lang? Vind je het te moeilijk? Vind je je stage niet leuk? Heb je privéproblemen?
Misschien kun je (terwijl je ondertussen met de therapeut aan de slag gaat) een lijst maken met wat je allemaal dwarszit. Vervolgens kun je kijken wat je per punt zou kunnen doen. Vraag hulp bij zoveel mogelijk. Een studiebegeleider, een stagebegeleider (zij zijn ervoor!), ouders, vrienden...allemaal kunnen ze een steentje bijdragen zodat je misschien weer wat meer overzicht krijgt.
Hele dikke knuffel Pas goed op jezelf, want als je elke dag zo wakker wordt, loop je jezelf op een dag voorbij.
maandag 1 november 2010 om 19:11
Ik ben nu 8 weken met de stage bezig. Vorig jaar moest ik de eindstage afbreken omdat het erg slecht geregeld was. Het is nu nog niet helemaal geweldig, maar er wordt in ieder geval naar me geluisterd. Ik had een hele lastige tweede klas, waar ook andere docenten last mee hadden. Op 1 of andere manier deed me dit heel erg aan vorig jaar denken, er knapte iets in me om het raar te zeggen. Alle positieve energie die ik in de vakantie had opgebouwd, was nu in 1 keer weer weg, op. Ik vind mijn vak wel heel leuk, maar niet op deze manier. Gelukkig weet ik wel steeds beter wat ik dan wel leuk vind om te doen, maar dit schooljaar moet ik wel even 'doorbuffelen' inderdaad. Ik plan leuke weekendjes met mijn vriend, heb er een ander informeel baantje naast, heb lieve ouders. Ik doe alles om niet in die negatieve spiraal te blijven hangen. De tweede klas wordt nu gewisseld met een andere tweede klas. In die zin krijg ik een tweede kans. Ik hoop alleen maar dat dit dan wel goed gaat en dat de begeleiding iets beter wordt. Het is ook zo lastig om aan te geven dat je hulp nodig hebt.
dinsdag 2 november 2010 om 19:30
Ik heb wel een soort rustgevende middelen van de huisarts gekregen. Heb geregeld dat ik een andere tweede klas krijg die als vriendelijke bekend staat. Morgen geef ik ze voor het eerst les en ik zie er best wel heel erg tegenop. Ik wil niet steeds achter situaties verschuilen maar het aangaan en overwinnen. Kennelijk heb ik daar de kracht niet genoeg voor. Ik vind het wel moeilijk om naar een therapeut te gaan, durf nog niet te hopen dat het daardoor beter zal gaan omdat ik het zelf moet doen uiteindelijk. Het is wel beter om daar mijn hart te luchten dan steeds bij mijn vriend en ouders. Ik kan nog steeds niet compleet rustig in een stoel zitten zonder eraan te denken.
donderdag 4 november 2010 om 21:51
Mijn advies is om inderdaad door te blijven zetten. Het leven wordt je maar een keer geschonken en als je kijkt naar de positieve dingen in het leven, wordt het leven wat dragelijker.
En maak geen belangrijke keuzes wanneer je niet stabiel bent. Die kunnen voor een onstabiele toekomst zorgen.
Succes!
En maak geen belangrijke keuzes wanneer je niet stabiel bent. Die kunnen voor een onstabiele toekomst zorgen.
Succes!
vrijdag 5 november 2010 om 00:51
Het is je nu allemaal teveel. Het klinkt ook wel dat je de maatregelen neemt die je moet nemen om jezelf te beschermen. Je komt verantwoordelijk over. Deze periode gaat voorbij en zal je met trots terug kijken.
Of je nou wel of niet in de toekomst iets met jouw papiertje gaat doen, je leert nu de grootste lessen die in het leven maar zeker ook elk vak waardevol zijn. Doorzetten in moeilijke tijden.
Je redt het wel.
Sterkte!
Of je nou wel of niet in de toekomst iets met jouw papiertje gaat doen, je leert nu de grootste lessen die in het leven maar zeker ook elk vak waardevol zijn. Doorzetten in moeilijke tijden.
Je redt het wel.
Sterkte!
vrijdag 5 november 2010 om 09:28
zondag 7 november 2010 om 18:19
@ Robdevries,
Jouw berichtje raakt me op een goede manier. Ik hoop inderdaad op deze fase later terug te kijken en trots te zijn op mezelf. Mijn vriend is ook erg trots op me dat ik hulp zoek. Zelf moet ik nog heel erg aan het idee wennen. Rationeel zijn mijn paniekerige aanvallen niet te verklaren, niet bewust in ieder geval. Ik hoop dat de therapie meer antwoorden geeft. Ze bepalen daar ook of het aangevuld word met medicatie. Ik heb zoveel om blij over te zijn, ik zou het graag weer ten volle willen beleven en ervan genieten.
Jouw berichtje raakt me op een goede manier. Ik hoop inderdaad op deze fase later terug te kijken en trots te zijn op mezelf. Mijn vriend is ook erg trots op me dat ik hulp zoek. Zelf moet ik nog heel erg aan het idee wennen. Rationeel zijn mijn paniekerige aanvallen niet te verklaren, niet bewust in ieder geval. Ik hoop dat de therapie meer antwoorden geeft. Ze bepalen daar ook of het aangevuld word met medicatie. Ik heb zoveel om blij over te zijn, ik zou het graag weer ten volle willen beleven en ervan genieten.
maandag 8 november 2010 om 19:44
Morgen moet ik weer aan de slag. De dagen gaan zo snel om rond stage. Mijn nek wordt weer stijf en warm en ik voel de paniek er weer stiekum aankomen. Ben al klaar met de voorbereiding maar kan het bijna niet geloven, ik had toch zoveel te doen? Weet iemand goede niet-zweverige ontspanningsoefeningen?
maandag 8 november 2010 om 19:50
