Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 16 november 2010 om 08:46
Wat een lieve reakties allemaal! Ik werd om half 3 vannacht wakker en viel pas weer in slaap toen mijn wekker bijna ging.Vandaag een lange werkdag voor de boeg, ik hoop dat ik het haal. Ondanks dat ik veel heb liggen malen vannacht sta ik nog achter mijn beslissing. Ik geloof wel dat hij me begrijpt JJ, althans dat schreef hij. Maar bij mannen weet je dat natuurlijk nooit Ik geloof niet dat ik moeilijk ben als vrouw zijnde, zelfs niet in seks.
Ik ga de deur uit, ik moet vliegen.....
Ik ga de deur uit, ik moet vliegen.....
dinsdag 16 november 2010 om 09:13
quote:JanJurk schreef op 16 november 2010 @ 00:35:
[...]
Ik vind het niet ingewikkeld Rooss, ik laat gewoon niets merken en speel inderdaad toneel, wellicht ben ik wel een begenadigd acteur . Ik kan heel goed schakelen heb ik gemerkt in elk geval, kan de knop eigenlijk heel goed omzetten. Verbaas ik mijzelf soms wel over...
voor mij hetzelfde rooss/jj.
ik heb geen moeite(meer) om om te schakelen en idd verbaas ik mezelf daar wel is over.
uiteindelijk ben ik ruim 3 jaar verder met minnaar en het lijk steeds makkelijker te worden om te doen alsof 'je neus bloed'.
JJ lekker een pagina vol JJ
ik lees je graag,zitten leuke,seriuze nadenkertjes tussen voor mij.
[...]
Ik vind het niet ingewikkeld Rooss, ik laat gewoon niets merken en speel inderdaad toneel, wellicht ben ik wel een begenadigd acteur . Ik kan heel goed schakelen heb ik gemerkt in elk geval, kan de knop eigenlijk heel goed omzetten. Verbaas ik mijzelf soms wel over...
voor mij hetzelfde rooss/jj.
ik heb geen moeite(meer) om om te schakelen en idd verbaas ik mezelf daar wel is over.
uiteindelijk ben ik ruim 3 jaar verder met minnaar en het lijk steeds makkelijker te worden om te doen alsof 'je neus bloed'.
JJ lekker een pagina vol JJ
ik lees je graag,zitten leuke,seriuze nadenkertjes tussen voor mij.
dinsdag 16 november 2010 om 09:14
quote:bkstr schreef op 16 november 2010 @ 07:55:
thnx jj, life is a struggle indeed. Vind t met vlagen goed te doen, maar met vlagen (zoals nu) erg moeilijk. Besef me eens te meer dat ik niet goed weet wie IK nu ben, zonder nr1 (mijn god wat mis ik hem) maar ook zonder minnaar. Onbestemd, zo voelt t.. Zou zo graag in de armen van exnr1 wegkruipen nu, ook al weet mijn hoofd best dat dat een gevoel van schijnveiligheid geeft. Ik heb er gewoon ff geen zin in...bkstr: ik volg je met regelmaat hier en ik vindt nog steeds petje af hoe jij je staande hou
thnx jj, life is a struggle indeed. Vind t met vlagen goed te doen, maar met vlagen (zoals nu) erg moeilijk. Besef me eens te meer dat ik niet goed weet wie IK nu ben, zonder nr1 (mijn god wat mis ik hem) maar ook zonder minnaar. Onbestemd, zo voelt t.. Zou zo graag in de armen van exnr1 wegkruipen nu, ook al weet mijn hoofd best dat dat een gevoel van schijnveiligheid geeft. Ik heb er gewoon ff geen zin in...bkstr: ik volg je met regelmaat hier en ik vindt nog steeds petje af hoe jij je staande hou
dinsdag 16 november 2010 om 11:34
@Intherapie: klinkt heel gezond, zoals je nu redeneert. Hoop dat je dat volhoudt, het is echt fijner als je de touwtjes meer in eigen handen hebt en minder afhankelijk van wel/geen aandacht en gedoe van/met hem.
@Stew: ik snap dat het een soort zelfbeschermingsreactie is van je, denk ook idd dat jij niet ingewikkeld bent en dan is het vermoeiend als hij dat niet kan geloven, zijn eigen invulliing eraan geeft, moeilijker maakt dan het is/ jij erover denkt.
Maar spreek het uit, dit schiet niet op zo. Geef hem de kans om het echt te begrijpen, neem de "voorwaarden" nog eens door, je kan altijd nog stoppen als het niet door wil dringen..
@JJ: ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik zou in mijn eigen huis geen toneel willen spelen. Ik heb er een levensmotto van gemaakt om integer, authentiek en oprecht te willen zijn. Altijd. Thuis en buitenshuis. Dat leeft een stuk prettiger, ik kan mijzelf altijd in de spiegel aankijken daardoor. En anderen ook.
(waarbij ik integer iets anders vind dan eerlijk. Maar soort toneel spelen tegenover geliefden is toch je anders voor (moeten) doen, zo'n leven zou ik niet willen voor mijzelf. Had mij ook kunnen gebeuren, hoor, in het verleden dan, uiteenlopende voorkeuren in intimiteit enzo, maar ik ben heel blij dat ik dit niet heb hoeven doen, want het lijkt me gewoon niet prettig voor mezelf ook, hoe ik het me ook kan voorstellen, dat het soms niet anders kan). Soms is het juist integerder om niet eerlijk te zijn en blijft er genoeg liefde over om tegelijkertijd oprecht te zijn thuis. Die afweging en gevoelens (schakelen) kan je alleen maar zelf beoordelen, he?
@Stew: ik snap dat het een soort zelfbeschermingsreactie is van je, denk ook idd dat jij niet ingewikkeld bent en dan is het vermoeiend als hij dat niet kan geloven, zijn eigen invulliing eraan geeft, moeilijker maakt dan het is/ jij erover denkt.
Maar spreek het uit, dit schiet niet op zo. Geef hem de kans om het echt te begrijpen, neem de "voorwaarden" nog eens door, je kan altijd nog stoppen als het niet door wil dringen..
@JJ: ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik zou in mijn eigen huis geen toneel willen spelen. Ik heb er een levensmotto van gemaakt om integer, authentiek en oprecht te willen zijn. Altijd. Thuis en buitenshuis. Dat leeft een stuk prettiger, ik kan mijzelf altijd in de spiegel aankijken daardoor. En anderen ook.
(waarbij ik integer iets anders vind dan eerlijk. Maar soort toneel spelen tegenover geliefden is toch je anders voor (moeten) doen, zo'n leven zou ik niet willen voor mijzelf. Had mij ook kunnen gebeuren, hoor, in het verleden dan, uiteenlopende voorkeuren in intimiteit enzo, maar ik ben heel blij dat ik dit niet heb hoeven doen, want het lijkt me gewoon niet prettig voor mezelf ook, hoe ik het me ook kan voorstellen, dat het soms niet anders kan). Soms is het juist integerder om niet eerlijk te zijn en blijft er genoeg liefde over om tegelijkertijd oprecht te zijn thuis. Die afweging en gevoelens (schakelen) kan je alleen maar zelf beoordelen, he?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 16 november 2010 om 12:23
quote:intherapie schreef op 15 november 2010 @ 15:28:
Zo zie ik het ook toytje, is die van mij ook erg goed in. Op het moment dat hij denkt van nou kon nog weleens zo zijn dat ze ermee stopt krijg ik volop aandacht en als ik dan weer toe hap begint het cirkeltje weer vooraf aan en daar word ik weleens moe van.
Dat is ook om doodmoe van te worden. Ik heb eens een 'relatie' gehad met een man die dat deed (en naar mijn mening is hij ook een narcist) en ik werd daar alles van wat ik niet wilde zijn. Onzeker, minderwaardigheidsgevoel, verdrietig, heel heel ongelukkig enz. Ik ben o zo blij dat ik me helemaal los heb kunnen maken van hem! Nu beweer ik niet dat 'die van jou' ook zo erg is maar als ik zoiets lees moet ik er gewoon altijd weer aan denken en ik zou zo'n 'spelletje' nooit meer willen.
quote:Miss thang schreef op 15 november 2010 @ 16:18:
Ik denk dat dat het probleem ook meteen is, Toy, dat mensen vaak niet duidelijk durven te zijn omdat ze denken dat de reactie daarop klote gaat zijn, of dat ze de ander kwetsen..... En dat geldt niet alleen tussen minnaar/minnares, maar ook tussen vriendschappen, buren, ouders en kinderen....Dat denk ik ook MissT, ik zou alleen zo graag willen weten hoe dat te doorbreken is. Dat valt nog niet mee...
Zo zie ik het ook toytje, is die van mij ook erg goed in. Op het moment dat hij denkt van nou kon nog weleens zo zijn dat ze ermee stopt krijg ik volop aandacht en als ik dan weer toe hap begint het cirkeltje weer vooraf aan en daar word ik weleens moe van.
Dat is ook om doodmoe van te worden. Ik heb eens een 'relatie' gehad met een man die dat deed (en naar mijn mening is hij ook een narcist) en ik werd daar alles van wat ik niet wilde zijn. Onzeker, minderwaardigheidsgevoel, verdrietig, heel heel ongelukkig enz. Ik ben o zo blij dat ik me helemaal los heb kunnen maken van hem! Nu beweer ik niet dat 'die van jou' ook zo erg is maar als ik zoiets lees moet ik er gewoon altijd weer aan denken en ik zou zo'n 'spelletje' nooit meer willen.
quote:Miss thang schreef op 15 november 2010 @ 16:18:
Ik denk dat dat het probleem ook meteen is, Toy, dat mensen vaak niet duidelijk durven te zijn omdat ze denken dat de reactie daarop klote gaat zijn, of dat ze de ander kwetsen..... En dat geldt niet alleen tussen minnaar/minnares, maar ook tussen vriendschappen, buren, ouders en kinderen....Dat denk ik ook MissT, ik zou alleen zo graag willen weten hoe dat te doorbreken is. Dat valt nog niet mee...
dinsdag 16 november 2010 om 12:32
Je doorbreekt dat juist door je grenzen zelf aan te geven.
In dergelijke gevallen worden we met ons eigen gevoel geconfronteerd.
Onbewust verplaats je jezelf in die ander en voel je wat je zou voelen in zijn of haar plaats.
Enige wat je kunt doen is jezelf trouw blijven.
Het is aan die ander om zijn of haar grens aan te geven als de ander zich gekwetst voelt door je reactie.
Anders is het resultaat is dat je beiden gekwetst bent/wordt.
Beter is dus om je grens aan te geven en te melden dat het je te heftig is.
Dit lijkt hard en koud, maar de ander weet waar hij/zij aan toe is. De ander wordt niet gekwetst en jijzelf ook niet.
In dergelijke gevallen worden we met ons eigen gevoel geconfronteerd.
Onbewust verplaats je jezelf in die ander en voel je wat je zou voelen in zijn of haar plaats.
Enige wat je kunt doen is jezelf trouw blijven.
Het is aan die ander om zijn of haar grens aan te geven als de ander zich gekwetst voelt door je reactie.
Anders is het resultaat is dat je beiden gekwetst bent/wordt.
Beter is dus om je grens aan te geven en te melden dat het je te heftig is.
Dit lijkt hard en koud, maar de ander weet waar hij/zij aan toe is. De ander wordt niet gekwetst en jijzelf ook niet.
dinsdag 16 november 2010 om 22:46
dinsdag 16 november 2010 om 23:16
woensdag 17 november 2010 om 09:14
woensdag 17 november 2010 om 09:53
Lieve Crea, meissie, wat moeilijk voor je! Maar wel heel moedig, als je zoveel om hem bent gaan geven. Welke beslissing je ook neemt, de andere mogelijkheid blijft altijd pijn doen en "halfopen". Beide mogelijkheden waren pijnlijk: ook doorgaan was moeilijk en elke keer afscheid nemen en voelen wat je tekortkomt, een confrontatie met jezelf en ondanks de verliefdheid/liefde van zijn kant toch vaak alleen voelen staan.
Moeilijke is dat dit een keuze is vanuit juist meer willen met hem, niet minder! Ik denk dat het beter te hanteren is om hem helemaal te moeten vergeten als partner, dan af en toe 100% en dan weer niks. Dat heen en weer in gevoelens is killing, dat houdt niemand vol.
Ik ken dit gevoel zo goed, en dat verlangen blijft, want je stopt er niet mee omdat je hem niet meer wil, niet vanuit ruzies, maar vanuit omstandigheden, die niet kunnen en onvoldoende zijn, terwijl je de persoon geweldig vindt. Vanuit onmacht en gemis dus, uit zelfbescherming tegen elke keer wisselende emoties.
Ik denk dat dit je emoties zeker tot rust zal brengen, maar dat duurt wel een tijdje, als hij zo diep in je systeem zit.. Liefdesverdriet is zo shit! (zeker als het wel beantwoord wordt). Hoe is hij eronder?
Probeert hij je over te halen, hebben jullie contact gehouden?
Of ff helemaal afstand genomen?
Hoe dan ook, dikke
Moeilijke is dat dit een keuze is vanuit juist meer willen met hem, niet minder! Ik denk dat het beter te hanteren is om hem helemaal te moeten vergeten als partner, dan af en toe 100% en dan weer niks. Dat heen en weer in gevoelens is killing, dat houdt niemand vol.
Ik ken dit gevoel zo goed, en dat verlangen blijft, want je stopt er niet mee omdat je hem niet meer wil, niet vanuit ruzies, maar vanuit omstandigheden, die niet kunnen en onvoldoende zijn, terwijl je de persoon geweldig vindt. Vanuit onmacht en gemis dus, uit zelfbescherming tegen elke keer wisselende emoties.
Ik denk dat dit je emoties zeker tot rust zal brengen, maar dat duurt wel een tijdje, als hij zo diep in je systeem zit.. Liefdesverdriet is zo shit! (zeker als het wel beantwoord wordt). Hoe is hij eronder?
Probeert hij je over te halen, hebben jullie contact gehouden?
Of ff helemaal afstand genomen?
Hoe dan ook, dikke
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 17 november 2010 om 10:03
@Mystic: een dag niet hier en je loopt alweer achter, haha!
Nieuwe mensen en nieuwe gebeurtenissen, saai is het nooit hier.
@Stew: heb je nu wel goed geslapen? Hoe gaat het nu? Nog iets gehoord op jouw afstand nemen?
@Intherapie: ja, maar soms begrijp ik het ook wel. Ik weet wel dat ik destijds oprecht meende dat er ruimte was, maar toch in mijn daden anders geinterpreteerd kon worden door hem. Geef je daadwerkelijk ruimte, dan geeft dat aan de andere kant ook weer lucht en komt ie zelf weer. Dus het is vaak niet eens dat je dan weer "interessanter wordt" of angst je kwijt te raken, maar vergeet niet hoe een minnaar-/sv-schap ook een groot beslag legt op elkaars (vrije) tijd, om dat gaande en spannend te houden alleen al (als het niet om verliefdheid gaat, dat houdt immers het meer "vanzelf" gaande).
En dus zeker als iemand een druk nr 1- leven heeft, kan dat, hoe leuk ook, toch "claimend" aanvoelen, verwachtingen over contact, hoe snel reageren op een berichtje enz. Zeker op de langere duur. Dan steek je haast meer tijd in de sv-communicatie dan met je partner thuis bijv, en dat moet wel in verhouding blijven of uitkomen/tijd voor gemaakt worden. Dat kan haast niet blijven zoals in het begin, maar zegt niet dat het gevoel is verminderd. Vaak is de "contactfrequentie" niet vol te houden.
Nieuwe mensen en nieuwe gebeurtenissen, saai is het nooit hier.
@Stew: heb je nu wel goed geslapen? Hoe gaat het nu? Nog iets gehoord op jouw afstand nemen?
@Intherapie: ja, maar soms begrijp ik het ook wel. Ik weet wel dat ik destijds oprecht meende dat er ruimte was, maar toch in mijn daden anders geinterpreteerd kon worden door hem. Geef je daadwerkelijk ruimte, dan geeft dat aan de andere kant ook weer lucht en komt ie zelf weer. Dus het is vaak niet eens dat je dan weer "interessanter wordt" of angst je kwijt te raken, maar vergeet niet hoe een minnaar-/sv-schap ook een groot beslag legt op elkaars (vrije) tijd, om dat gaande en spannend te houden alleen al (als het niet om verliefdheid gaat, dat houdt immers het meer "vanzelf" gaande).
En dus zeker als iemand een druk nr 1- leven heeft, kan dat, hoe leuk ook, toch "claimend" aanvoelen, verwachtingen over contact, hoe snel reageren op een berichtje enz. Zeker op de langere duur. Dan steek je haast meer tijd in de sv-communicatie dan met je partner thuis bijv, en dat moet wel in verhouding blijven of uitkomen/tijd voor gemaakt worden. Dat kan haast niet blijven zoals in het begin, maar zegt niet dat het gevoel is verminderd. Vaak is de "contactfrequentie" niet vol te houden.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
