Gezondheid
alle pijlers
Hoge/lage pijngrens, hoe kun je dit weten?
zaterdag 11 december 2010 om 23:12
Zomaar even iets wat ik mij afvraag, naar aanleiding van een gesprek met een paar vriendinnen een tijd geleden (en vandaag zag ik het ergens ook voorbij komen op een topic, waardoor het weer in mijn gedachten kwam). Was samen met een vriendin op bezoek met een andere vriendin. Deze laatste was net geopereerd en vriendin die mee was had dezelfde operatie ondergaan. Vriendin zei dat ze nogal wat pijn had en andere vriendin zei dat het bij haar wel meeviel. "Maar ik heb een hoge pijngrens, dus maak je niet druk!". Vond het eerlijk gezegd een beetje kleinerend overkomen en vroeg mij direct af hoe je eigenlijk kunt weten of je een hoge/lage pijngrens hebt. Is dit meetbaar? Ik bedoel, de ene kan van dezelfde operatie meer pijn ondervinden dan de ander, maar ik vind dat nog weinig zeggen. Het lijkt me dat je conditie, hoe je je voelt en dergelijke meespelen in de beleving van pijn. Ik ben absoluut geen expert op dit gebied, zoals jullie misschien wel merken, ik vroeg het me gewoon even af... Iemand enig idee?
zaterdag 11 december 2010 om 23:20
Dit is wel iets wat ik me ook al tijden afvraag. Ik vind mezelf geen pieperd maar sommige dingen (rugtattoo laten zetten) deed echt Heel Erg Zeer. Maar een ander kan dat weer zonder een spier te verrekken (of hoe zeg je dat) ondergaan.
De een schreeuwt al moord en brand als de naald voor bloedprikken er in moet en de ander kijkt niet op of om. Zou dat een psychisch iets zijn? Als je ergens bang voor bent dat het dan ook meer pijn doet?
De een schreeuwt al moord en brand als de naald voor bloedprikken er in moet en de ander kijkt niet op of om. Zou dat een psychisch iets zijn? Als je ergens bang voor bent dat het dan ook meer pijn doet?
zaterdag 11 december 2010 om 23:22
Er wordt hier vaak gezegd (m.n. als het over keizersnedes gaat): ieder lichaam is anders, de een heeft er heel veel last van, de ander niet.
Dat is mij echt te makkelijk. Ben ervan overtuigd dat de een echt meer kan hebben dan de ander. Waarmee ik niet zeg dat dat voor alle pijnen geldt. Drie weken bedrust na een keizersnee vind ik aanstelleritus van de bovenste plank, maar voor een gaatje vullen bij de tandarts neem ik mooi een verdoving.
Dat is mij echt te makkelijk. Ben ervan overtuigd dat de een echt meer kan hebben dan de ander. Waarmee ik niet zeg dat dat voor alle pijnen geldt. Drie weken bedrust na een keizersnee vind ik aanstelleritus van de bovenste plank, maar voor een gaatje vullen bij de tandarts neem ik mooi een verdoving.
zaterdag 11 december 2010 om 23:24
Ik denk dat angst voor pijn inderdaad wel een rol speelt Ratteke. Toen ik mijn tattoo liet zetten was dat om een erg pijnlijke periode (lichamelijke pijn) af te sluiten. Ik was trots dat ik die periode zo goed had doorstaan, voelde me dus heel zeker en sterk op gebied van pijn zeg maar. En heb zonder moeite anderhalf uur muisstil in die stoel gelegen, geen pauze, tattoo-meneer kon aan een stuk doorwerken. Nergens last van gehad.
Maar als ik onverwachts m'n teen stoot? Dan schreeuw ik moord en brand, dan denk je echt dat de wereld vergaat zo hard en dramatisch als ik dan gil... Als ik er niet op voorbereid ben kan ik niks hebben op gebied van pijn
Maar als ik onverwachts m'n teen stoot? Dan schreeuw ik moord en brand, dan denk je echt dat de wereld vergaat zo hard en dramatisch als ik dan gil... Als ik er niet op voorbereid ben kan ik niks hebben op gebied van pijn
zaterdag 11 december 2010 om 23:24
Ik kan me nog herinneren dat ik in het ziekenhuis, na de bevalling van mijn zoon (we moesten toen nog 8 dagen blijven, haha) 2 heel verschillende vrouwen bij me op de kamer lagen. De één had 40 hechtingen, van binnen en van buiten en daar kon je vreselijk mee lachen, de andere had maar één hechting en die liep te creperen en liep met een zwembandje rond waar ze dan heel voorzichtig op ging zitten, met veel ge-oe en ge-aah. Of dit met een hoge of een lage pijngrens te maken had, mag je zelf beoordelen.
zaterdag 11 december 2010 om 23:25
Ik ga ook over mijn nek als ik aan bloedprikken denk, hahaha. Maar ik moet toegeven dat het absoluut geen zeer doet, dus dat is duidelijk psychisch.
Rugtattoo vond ik ook geen pijn doen (en als ik dat dan zeg, roept men vaak al snel: nouhou.... rúg doet geen pijn, maar enkel/binnenkant pols, binnenkant arm.. Dikke doei, doet ook geen pijn)
Rugtattoo vond ik ook geen pijn doen (en als ik dat dan zeg, roept men vaak al snel: nouhou.... rúg doet geen pijn, maar enkel/binnenkant pols, binnenkant arm.. Dikke doei, doet ook geen pijn)
zaterdag 11 december 2010 om 23:28
Ik heb 2 keer een buikoperatie gehad. Eën keer een sectio wat mij tegenviel en één keer een baarmoederverwijdering via hetzelfde litteken als de sectio.
Van het laatste heb ik geen cent pijn gehad. Ik heb meer last van mijn rug dan van mijn buik gehad en heb geen morfine geslikt. De dag na de ok stond ik fluitend onder de douche en liep rechtop het hele ziekenhuis door terwijl mijn buurvrouw niks kon en afhankelijk van de morfine was.
Was ik toen flink en zij een aanstelster.... Neuhhh, geloof er niks van
Ik geloof dat er wel meer meespeelt in hoeverre je pijn voelt en hoe je de pijn ervaart.
Van het laatste heb ik geen cent pijn gehad. Ik heb meer last van mijn rug dan van mijn buik gehad en heb geen morfine geslikt. De dag na de ok stond ik fluitend onder de douche en liep rechtop het hele ziekenhuis door terwijl mijn buurvrouw niks kon en afhankelijk van de morfine was.
Was ik toen flink en zij een aanstelster.... Neuhhh, geloof er niks van
Ik geloof dat er wel meer meespeelt in hoeverre je pijn voelt en hoe je de pijn ervaart.
zaterdag 11 december 2010 om 23:29
zaterdag 11 december 2010 om 23:30
Echt Fleurtje? Technisch gezien heb je gelijk, rug zelf deed ook niet zo'n zeer, het was meer mijn zij. Dat vond ik een hels half uurtje. Armband heb ik ook, binnenkant was zeker gevoeliger dan de bovenkant van mijn arm.
Polstattoo heb ik nog niet (ff sparen) maar ik denk dat ik daar toch mooi EMLA creme op smeer als ik ze laat zetten.
Verdoving bij de tandarts neem ik ook. Gemene rotpijn is dat. Hoe kort het ook duurt. Maar ik ben ook een beetje bang voor de tandarts en wat hij met mijn gebit doet. Ik denk dat het psychische deel zeker meespeelt.
Polstattoo heb ik nog niet (ff sparen) maar ik denk dat ik daar toch mooi EMLA creme op smeer als ik ze laat zetten.
Verdoving bij de tandarts neem ik ook. Gemene rotpijn is dat. Hoe kort het ook duurt. Maar ik ben ook een beetje bang voor de tandarts en wat hij met mijn gebit doet. Ik denk dat het psychische deel zeker meespeelt.
zaterdag 11 december 2010 om 23:32
Kindje krijgen ook niet ,maar das een ander verhaal.
Ik denk dus dat als je "het de pijn waard vind "je meer ervan kan hebben .
En als je dus weet/denkt dat het niet nodig is ,je er minder van kan hebben.
Veronicas ,jij met je tatoo ,ik denk dat je op dat moment dacht van "Kom maar op ., ik kan je hebben" of niet?
Ik denk dus dat als je "het de pijn waard vind "je meer ervan kan hebben .
En als je dus weet/denkt dat het niet nodig is ,je er minder van kan hebben.
Veronicas ,jij met je tatoo ,ik denk dat je op dat moment dacht van "Kom maar op ., ik kan je hebben" of niet?
zaterdag 11 december 2010 om 23:38
Boss ga me vooral niet zeggen dat als je na een bevalling het kind op je buik hebt je alle pijn vergeten bent want bij mij gold dat na de vaginale bevalling absoluut niet.
Zelden zo'n genante, mensonterende gebeurtenis mee gemaakt. (eerst een ks,na 3 jaar een bevalling)
Gelukkig is er nu de keuze voor een ruggeprik tijdens een vaginale bevalling.
Geef mij maar een keizersnede. Deze vond ik veel minder heftig, veel mooier en minder belastend voor het kindje.
Zelden zo'n genante, mensonterende gebeurtenis mee gemaakt. (eerst een ks,na 3 jaar een bevalling)
Gelukkig is er nu de keuze voor een ruggeprik tijdens een vaginale bevalling.
Geef mij maar een keizersnede. Deze vond ik veel minder heftig, veel mooier en minder belastend voor het kindje.
zaterdag 11 december 2010 om 23:39
quote:boss schreef op 11 december 2010 @ 23:32:
Ik denk dus dat als je "het de pijn waard vind "je meer ervan kan hebben .
Maar dat zou weer betekenen dat die 'huilies die drie weken plat gaan' na een keizersnee, het de pijn minder waard vonden dan ik die de dag erna alweer rond liep.
Dat geloof ik niet helemaal.
Ik denk dus dat als je "het de pijn waard vind "je meer ervan kan hebben .
Maar dat zou weer betekenen dat die 'huilies die drie weken plat gaan' na een keizersnee, het de pijn minder waard vonden dan ik die de dag erna alweer rond liep.
Dat geloof ik niet helemaal.
zaterdag 11 december 2010 om 23:41
Kan een ander topic hierover niet vinden, maar weet ook niet goed hoe te zoeken...
Eerdere (negatieve) ervaringen, vooraf angst hebben en dat soort zaken lijken mij zeker meespelen in de beleving van pijn (heftiger) na de behandeling. En pijn waar je niet op voorbereid bent (je teen stoten, au!!), daar word je inderdaad niet blij van.
Weet ook niet precies wat ik met dit topic wil trouwens, maar ik hoor het regelmatig iemand zeggen in mijn omgeving. Je weet van jezelf wel of je weinig of veel kunt hebben qua pijn (en daar zit ook echt wel verschil in, ongeacht je conditie), maar dan zeg je denk ik inderdaad eerder (zoals Ratteke zegt) dat je geen pieperd bent dan dat je zegt een hoge pijngrens te hebben. Ik vraag me dan altijd af: heeft de dokter dat geconstateerd bij je??
Eerdere (negatieve) ervaringen, vooraf angst hebben en dat soort zaken lijken mij zeker meespelen in de beleving van pijn (heftiger) na de behandeling. En pijn waar je niet op voorbereid bent (je teen stoten, au!!), daar word je inderdaad niet blij van.
Weet ook niet precies wat ik met dit topic wil trouwens, maar ik hoor het regelmatig iemand zeggen in mijn omgeving. Je weet van jezelf wel of je weinig of veel kunt hebben qua pijn (en daar zit ook echt wel verschil in, ongeacht je conditie), maar dan zeg je denk ik inderdaad eerder (zoals Ratteke zegt) dat je geen pieperd bent dan dat je zegt een hoge pijngrens te hebben. Ik vraag me dan altijd af: heeft de dokter dat geconstateerd bij je??
zaterdag 11 december 2010 om 23:41
quote:bosaapje schreef op 11 december 2010 @ 23:38:
Boss ga me vooral niet zeggen dat als je na een bevalling het kind op je buik hebt je alle pijn vergeten bent want bij mij gold dat na de vaginale bevalling absoluut niet.
Ik beken: tien seconden na het zetten van de ruggeprik, kon ik me echt absoluut niet meer voor de geest halen hoe een wee voelde. Echt niet. Heb het ook niet meer terug kunnen halen, pas bij de volgende bevalling wist ik het weer.
Boss ga me vooral niet zeggen dat als je na een bevalling het kind op je buik hebt je alle pijn vergeten bent want bij mij gold dat na de vaginale bevalling absoluut niet.
Ik beken: tien seconden na het zetten van de ruggeprik, kon ik me echt absoluut niet meer voor de geest halen hoe een wee voelde. Echt niet. Heb het ook niet meer terug kunnen halen, pas bij de volgende bevalling wist ik het weer.
zaterdag 11 december 2010 om 23:48
quote:antwoordgezocht schreef op 11 december 2010 @ 23:41:
Kan een ander topic hierover niet vinden, maar weet ook niet goed hoe te zoeken...
Eerdere (negatieve) ervaringen, vooraf angst hebben en dat soort zaken lijken mij zeker meespelen in de beleving van pijn (heftiger) na de behandeling. En pijn waar je niet op voorbereid bent (je teen stoten, au!!), daar word je inderdaad niet blij van.
Weet ook niet precies wat ik met dit topic wil trouwens, maar ik hoor het regelmatig iemand zeggen in mijn omgeving. Je weet van jezelf wel of je weinig of veel kunt hebben qua pijn (en daar zit ook echt wel verschil in, ongeacht je conditie), maar dan zeg je denk ik inderdaad eerder (zoals Ratteke zegt) dat je geen pieperd bent dan dat je zegt een hoge pijngrens te hebben. Ik vraag me dan altijd af: heeft de dokter dat geconstateerd bij je??
Ik vraag me dat ook vaak af hoor. Ben snel geneigd te denken: hey, als ik die pijn kan hebben, dan kan iederéén dat. Omdat ik dan van mezelf denk dat ik helemaal niet zoveel kan hebben. Moeilijk uit te leggen wat ik bedoel.
Ja, mijn eerste bevalling bv was pijnlijk. Heel pijnlijk. Maar bevallen ís (vaak) pijnlijk, wist (weet) ik veel wat normaal is. Nooit een bevalling op tv gezien, nooit iets over gelezen, geen verhalen over gehoord.... Dus ja, het zou allemaal wel.
Lees ik weken later in mijn dossier in ziekenhuis: mevrouw heeft onnodig lang en onnodig veel pijn geleden.
Kon alleen maar denken: goh, vinden ze dat? Hoe zou dan een bevalling voelen/zijn zónder onnodig veel pijn (en dan bedoel ik niet een bevalling waar meteen een ruggeprik in gaat)?!
Kan een ander topic hierover niet vinden, maar weet ook niet goed hoe te zoeken...
Eerdere (negatieve) ervaringen, vooraf angst hebben en dat soort zaken lijken mij zeker meespelen in de beleving van pijn (heftiger) na de behandeling. En pijn waar je niet op voorbereid bent (je teen stoten, au!!), daar word je inderdaad niet blij van.
Weet ook niet precies wat ik met dit topic wil trouwens, maar ik hoor het regelmatig iemand zeggen in mijn omgeving. Je weet van jezelf wel of je weinig of veel kunt hebben qua pijn (en daar zit ook echt wel verschil in, ongeacht je conditie), maar dan zeg je denk ik inderdaad eerder (zoals Ratteke zegt) dat je geen pieperd bent dan dat je zegt een hoge pijngrens te hebben. Ik vraag me dan altijd af: heeft de dokter dat geconstateerd bij je??
Ik vraag me dat ook vaak af hoor. Ben snel geneigd te denken: hey, als ik die pijn kan hebben, dan kan iederéén dat. Omdat ik dan van mezelf denk dat ik helemaal niet zoveel kan hebben. Moeilijk uit te leggen wat ik bedoel.
Ja, mijn eerste bevalling bv was pijnlijk. Heel pijnlijk. Maar bevallen ís (vaak) pijnlijk, wist (weet) ik veel wat normaal is. Nooit een bevalling op tv gezien, nooit iets over gelezen, geen verhalen over gehoord.... Dus ja, het zou allemaal wel.
Lees ik weken later in mijn dossier in ziekenhuis: mevrouw heeft onnodig lang en onnodig veel pijn geleden.
Kon alleen maar denken: goh, vinden ze dat? Hoe zou dan een bevalling voelen/zijn zónder onnodig veel pijn (en dan bedoel ik niet een bevalling waar meteen een ruggeprik in gaat)?!
zaterdag 11 december 2010 om 23:52
quote:bosaapje schreef op 11 december 2010 @ 23:45:
Fleur, de eerste was een sectio dus had geen idee wat weeën waren maar bij de 2e wel Meteen om de halve minuut weeén van 1.5 min.
Ik weet wel wat ik liever had...
Even off: ik had liever weeen dan een out of the blue ruggeprik. Had bij tweede bevalling met gyn. afgesproken dat we geen geplande sectio zouden doen, maar bv sectio nadat de weeen uit zichzelf waren begonnen. Alles om te voorkomen dat ik 'zomaar' een ruggeprik moest.
Ja, ook psychisch: ga bijkans over mijn nek als ik aan een ruggeprik denk en ik wist door de eerste bevalling dat ik een prik tijdens een wee niet zou voelen En aangezien ik bij de tweede (zie opmerking in dossier na eerste bevalling) de prinses op het kraambed was....
Fleur, de eerste was een sectio dus had geen idee wat weeën waren maar bij de 2e wel Meteen om de halve minuut weeén van 1.5 min.
Ik weet wel wat ik liever had...
Even off: ik had liever weeen dan een out of the blue ruggeprik. Had bij tweede bevalling met gyn. afgesproken dat we geen geplande sectio zouden doen, maar bv sectio nadat de weeen uit zichzelf waren begonnen. Alles om te voorkomen dat ik 'zomaar' een ruggeprik moest.
Ja, ook psychisch: ga bijkans over mijn nek als ik aan een ruggeprik denk en ik wist door de eerste bevalling dat ik een prik tijdens een wee niet zou voelen En aangezien ik bij de tweede (zie opmerking in dossier na eerste bevalling) de prinses op het kraambed was....
zaterdag 11 december 2010 om 23:54
Dan onderschat je jezelf toch Fleurtje! Ik lees hier juist dat je veel kunt hebben qua pijn. Maar dan kun je inderdaad beter denken dat je weinig kunt hebben, dan kan het alleen maar meevallen naderhand (of niet, in het geval van een bevalling en dan ook nog een waarbij je onnodig lang en veel pijn hebt moeten lijden...).
zaterdag 11 december 2010 om 23:56
quote:antwoordgezocht schreef op 11 december 2010 @ 23:54:
Dan onderschat je jezelf toch Fleurtje! Ik lees hier juist dat je veel kunt hebben qua pijn. Maar dan kun je inderdaad beter denken dat je weinig kunt hebben, dan kan het alleen maar meevallen naderhand (of niet, in het geval van een bevalling en dan ook nog een waarbij je onnodig lang en veel pijn hebt moeten lijden...).Ik weet niet, ik vraag me nl dan alleen maar af hoe de artsen dat kunnen weten, want zij voelen niet wat ik voel. Ja, ze kunnen op het apparaat zien hoe sterk en vaak de weeen zijn, maar dan nog...
Dan onderschat je jezelf toch Fleurtje! Ik lees hier juist dat je veel kunt hebben qua pijn. Maar dan kun je inderdaad beter denken dat je weinig kunt hebben, dan kan het alleen maar meevallen naderhand (of niet, in het geval van een bevalling en dan ook nog een waarbij je onnodig lang en veel pijn hebt moeten lijden...).Ik weet niet, ik vraag me nl dan alleen maar af hoe de artsen dat kunnen weten, want zij voelen niet wat ik voel. Ja, ze kunnen op het apparaat zien hoe sterk en vaak de weeen zijn, maar dan nog...
