Psyche
alle pijlers
Ouders helpen?
woensdag 15 december 2010 om 12:48
woensdag 15 december 2010 om 12:49
Ik kan me voorstellen dat je het contact niet wil verbreken want dat is een hele grote stap.
Maar dat jij bezig bent met het huishouden van jou ouders en je moeder gaat rustig winkelen...daar snap ik niets van.
Maar als je het huishouden hebt gedaan bij je ouders en je moeder komt thuis kan er dan ook nog iets van een dank je wel vanaf of dat ook niet.
Laat je niet gebruiken hoor!
Maar dat jij bezig bent met het huishouden van jou ouders en je moeder gaat rustig winkelen...daar snap ik niets van.
Maar als je het huishouden hebt gedaan bij je ouders en je moeder komt thuis kan er dan ook nog iets van een dank je wel vanaf of dat ook niet.
Laat je niet gebruiken hoor!
woensdag 15 december 2010 om 12:49
Als jij dit niet wilt dan wil je dat niet klaar. Ze hebben jou nog aan hun lijntje want ze weten dat je geen nee zegt.
Je moeder aan het winkelen en pa klussen en jij doet alles maar in huis.
Ik begrijp dat er meer achter zit dan dit ook met oog op je broertjes. Maar wie zorgt er voor jou als je ziek bent?
Soms moet je jezelf op de eerste plek zetten want niemand anders doet het voor je... helaas
Je moeder aan het winkelen en pa klussen en jij doet alles maar in huis.
Ik begrijp dat er meer achter zit dan dit ook met oog op je broertjes. Maar wie zorgt er voor jou als je ziek bent?
Soms moet je jezelf op de eerste plek zetten want niemand anders doet het voor je... helaas
Het gras aan de overkant is niet groen.
woensdag 15 december 2010 om 12:52
quote:vrolijkster schreef op 15 december 2010 @ 12:48:
Op wat voor manier kan ik het beste aan mijn ouders uitleggen dat ik niet als schoonmaakster gezien wil worden?
Soms dan zeg ik wel: ik vind dat jullie teveel van mij verwachten. Als antwoord krijg ik dan: je doet bijna niks, het is normaal dat je je ouders helpt.
Nou normaal is het niet. Als je thuis zou wonen en je zou dit samen met je moeder doen oke. Begrijpelijk en logisch.
Maar je woont opjezelf, je hebt een baan een leven notabene.
Gewoon zeggen pa ma ik heb een leven. Dat jullie geen zin hebben in deze klusjes wil niet zeggen dat ik dat dan maar moet doen. Hier heb je een lijst met telefoonnummers van goed aangeschreven werksters succes.
Misschien hard maar ik kan hier boos om worden.
Op wat voor manier kan ik het beste aan mijn ouders uitleggen dat ik niet als schoonmaakster gezien wil worden?
Soms dan zeg ik wel: ik vind dat jullie teveel van mij verwachten. Als antwoord krijg ik dan: je doet bijna niks, het is normaal dat je je ouders helpt.
Nou normaal is het niet. Als je thuis zou wonen en je zou dit samen met je moeder doen oke. Begrijpelijk en logisch.
Maar je woont opjezelf, je hebt een baan een leven notabene.
Gewoon zeggen pa ma ik heb een leven. Dat jullie geen zin hebben in deze klusjes wil niet zeggen dat ik dat dan maar moet doen. Hier heb je een lijst met telefoonnummers van goed aangeschreven werksters succes.
Misschien hard maar ik kan hier boos om worden.
Het gras aan de overkant is niet groen.
woensdag 15 december 2010 om 12:56
Het is inderdaad ook wel zo dat ik me laat gebruiken door mijn ouders.
Maar hoe pak ik dat aan dan? Het antwoord van hun is: dat is normaal. Als ik erna nog steeds niet ga wassen oid dan word ik de rest van de tijd dat ik er ben genegeerd. Het is echt niet fijn om steeds te horen dat je lui bent terwijl dat niet zo is...en al helemaal niet als je ouders zoiets zeggen.
Ik wil het liefst dat ze het begrijpen, maar dat doen ze niet.
Maar hoe pak ik dat aan dan? Het antwoord van hun is: dat is normaal. Als ik erna nog steeds niet ga wassen oid dan word ik de rest van de tijd dat ik er ben genegeerd. Het is echt niet fijn om steeds te horen dat je lui bent terwijl dat niet zo is...en al helemaal niet als je ouders zoiets zeggen.
Ik wil het liefst dat ze het begrijpen, maar dat doen ze niet.
woensdag 15 december 2010 om 12:56
Je moet het gewoon niet meer doen, het wordt tijd om te leren nee zeggen.
Wat doen je broertjes dan als jij dit allemaal al moet doen.
Helpen als je daar eet is geen probleem maar wassen en strijken en boekhouding is onzin.
Ze mankeren niets dus dan kunnen ze het zelf ook doen.
Je zegt ook dat je er heen gaat voor je broertjes maar als je dit daar allemaal moet doen heb je toch geen tijd om iets met ze te doen?
Wat doen je broertjes dan als jij dit allemaal al moet doen.
Helpen als je daar eet is geen probleem maar wassen en strijken en boekhouding is onzin.
Ze mankeren niets dus dan kunnen ze het zelf ook doen.
Je zegt ook dat je er heen gaat voor je broertjes maar als je dit daar allemaal moet doen heb je toch geen tijd om iets met ze te doen?
woensdag 15 december 2010 om 12:57
Je komt daar dus voor je broertjes? Hoe komt het dan dat jij in de keuken in pannen staat te roeren en je ouders aan winkelen/klussen zijn?
De oplossing is: minder vaak heen gaan. En met je broertjes afspreken: zullen we dan en dan even bijkletsen? Dan ga je er naartoe, drink je een pot thee met ze leeg, klets je gezellig bij en dan pak je je jas en je vertrekt weer.
Zelfde kun je afspreken met je ouders: als zij gaan winkelen, klussen of wat anders, kun jij dus ook vertrekken. Je gaat bij andere mensen toch ook niet op visite terwijl zij zelf niet thuis zijn?
De oplossing is: minder vaak heen gaan. En met je broertjes afspreken: zullen we dan en dan even bijkletsen? Dan ga je er naartoe, drink je een pot thee met ze leeg, klets je gezellig bij en dan pak je je jas en je vertrekt weer.
Zelfde kun je afspreken met je ouders: als zij gaan winkelen, klussen of wat anders, kun jij dus ook vertrekken. Je gaat bij andere mensen toch ook niet op visite terwijl zij zelf niet thuis zijn?
woensdag 15 december 2010 om 12:58
Vrolijkster, ik krijg een heel beklemmend gevoel van jouw berichtjes...
Correct me if I'm wrong, maar volgens mij ga je niet naar je ouders voor de gezelligheid, maar enkel voor je kleine broertjes. En als je daar dan bent, maken je ouders misbruik van je door je allerlei klusjes te laten opknappen. Ik krijg ook het idee dat je het moeilijk vindt om duidelijk te zeggen tegen je ouders, dat je het niet meer doet en je hier dan ook aan te houden.
Ben je bang voor je ouders? Klinkt erg hoor, maar ik herken het van mezelf...
Correct me if I'm wrong, maar volgens mij ga je niet naar je ouders voor de gezelligheid, maar enkel voor je kleine broertjes. En als je daar dan bent, maken je ouders misbruik van je door je allerlei klusjes te laten opknappen. Ik krijg ook het idee dat je het moeilijk vindt om duidelijk te zeggen tegen je ouders, dat je het niet meer doet en je hier dan ook aan te houden.
Ben je bang voor je ouders? Klinkt erg hoor, maar ik herken het van mezelf...
woensdag 15 december 2010 om 13:01
@ Appelsientje.
Daar zit wat in. Mijn broertjes zijn 15 en 19. Die hoeven zelf niks te doen, omdat volgens mijn ouders, huishoudelijk werk vrouwenwerk is.
Dat waar ik heel erg bang voor ben, is dat ik als ik ze niet meer zou helpen, mijn ouders kwijt zal raken. Ik ben als kind ongewensd, omdat ik een meisje ben. En ik weet niet hoever mijn ouders zullen gaan als ik besluit niks meer te doen
Daar zit wat in. Mijn broertjes zijn 15 en 19. Die hoeven zelf niks te doen, omdat volgens mijn ouders, huishoudelijk werk vrouwenwerk is.
Dat waar ik heel erg bang voor ben, is dat ik als ik ze niet meer zou helpen, mijn ouders kwijt zal raken. Ik ben als kind ongewensd, omdat ik een meisje ben. En ik weet niet hoever mijn ouders zullen gaan als ik besluit niks meer te doen
woensdag 15 december 2010 om 13:08
@ Artemis. Wat je zegt klopt precies! Als ik gezelligheid wil of iemand die me helpt, dan ga ik wel naar vrienden toe, maar zeker niet naar mijn ouders. Ik ben ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik mijn ouders niet help.
Ik ben niet zozeer bang dat ze me lichamelijk pijn zullen doen, maar wel psychisch, woorden kunnen ook pijn doen.
Ik ben niet zozeer bang dat ze me lichamelijk pijn zullen doen, maar wel psychisch, woorden kunnen ook pijn doen.
woensdag 15 december 2010 om 13:12
woensdag 15 december 2010 om 13:15
Ik zou idd het thuisbezoeken wat afschaffen. Lees net dat je broertjes 15 & 19 zijn..oud genoeg om met hun afspraken te maken. Dat kan natuurlijk ook bij jou thuis, maar je kunt ook een tijd met hun afspreken.
Ben het wel met een eerdere reactie eens dat je natuurlijk niks meekrijgt van je broertjes als je constant aan de slag bent.
Denk wel dat die dat ook wel snappen. Dan maar wat minder, maar wel beter contact.
Ben het wel met een eerdere reactie eens dat je natuurlijk niks meekrijgt van je broertjes als je constant aan de slag bent.
Denk wel dat die dat ook wel snappen. Dan maar wat minder, maar wel beter contact.
woensdag 15 december 2010 om 13:19
vrolijkster, je ouders zeggen dat iets normaal is (dat jij die klussen doet), terwijl zij het normaal vinden en jij niet. Jij krijgt het gevoel dat je gebruikt wordt en wordt daar ongelukkig van. Je zou je ouders kunnen vragen of ze dat willen, dat jij ongelukkig wordt. Misschien dat dat ze wakker schudt. Maar als ik de rest lees denk ik dat je niet in 1 gesprek tot ze doordringt. Mocht je het contact willen behouden, maar niet als huishoudster misbruikt dan zijn er al vele goede tips gegeven. Ik kan je nog aanraden om gesprekken met iemand te oefenen (een therapeut of een wijze vriend/vriendin) zodat je onderscheid leert maken tussen hun waarheid (wat zij normaal vinden en dus niet wat normaal is) en jouw behoeftes en wensen en verlangens en welke mogen bestaan en ruimte mogen krijgen.
Sterkte!
Sterkte!
woensdag 15 december 2010 om 13:21
Vrolijkster, hoeveel jij ook je best zult doen om je ouders tevreden te stellen, waardering zul je waarschijnlijk niet van ze krijgen. Je bent ongewenst en een vrouw, dus ze vinden het normaal. Misschien gaan ze wel steeds meer van je vragen als je alles doet wat ze vragen.
Vraag me inderdaad ook af wat je broers hiervan vinden? Kun je met hen bij jou thuis afspreken? Hoef je niet meer naar je ouders toe!
Vraag me inderdaad ook af wat je broers hiervan vinden? Kun je met hen bij jou thuis afspreken? Hoef je niet meer naar je ouders toe!
woensdag 15 december 2010 om 13:21
@ Bosaapje. Het klopt helemaal. Ik zou zo graag willen dat ze trots op me waren, en dat wat ik deed goed genoeg was. Nu is het zo dat wat ik ook doe(koken, wassen oid), ik doe het nooit goed genoeg.
Het liefst zou ik mijn ouders willen veranderen, maar mijn ouders zijn erg koppig. Zij denken dat hun denkwijze de enige manier om te leven is.
Misschien is het inderdaad ook maar beter om minder vaak langs te gaan.
Het liefst zou ik mijn ouders willen veranderen, maar mijn ouders zijn erg koppig. Zij denken dat hun denkwijze de enige manier om te leven is.
Misschien is het inderdaad ook maar beter om minder vaak langs te gaan.
woensdag 15 december 2010 om 13:22
Ik zou de situatie even de situatie laten, en met je broertjes afspreken in de stad.
Mc Donalds vinden ze altijd leuk, misschien icm een bioscoopje?.
Misschien dat je ze iets minder vaak zult zien, maar jullie samenzijn zal leuk en ongestoord zijn.
Laat pa&ma hun conclusies dan maar trekken.
voor jou.
Mc Donalds vinden ze altijd leuk, misschien icm een bioscoopje?.
Misschien dat je ze iets minder vaak zult zien, maar jullie samenzijn zal leuk en ongestoord zijn.
Laat pa&ma hun conclusies dan maar trekken.
voor jou.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
woensdag 15 december 2010 om 13:27
Als je vroeger al vernederd bent wat maakt het dat het nu anders zou zijn?
Je ouders hebben blijkbaar een beeld van jou of zoals je zou moeten zijn en daar zal je niet aan kunnen of willen voldoen. Tenzij je dit nog vol wilt houden, zul je toch in gesprek met ze moeten en aangeven wat je grenzen zijn.
Je ouders hebben blijkbaar een beeld van jou of zoals je zou moeten zijn en daar zal je niet aan kunnen of willen voldoen. Tenzij je dit nog vol wilt houden, zul je toch in gesprek met ze moeten en aangeven wat je grenzen zijn.
