Kinderen
alle pijlers
Verder na een miskraam
zondag 26 december 2010 om 16:01
dinsdag 28 december 2010 om 14:41
* breekt even in *
Sha-la, jij hebt een tijdje geleden gereageerd op mijn topic (1e poging IVF september 2010) en dat vond ik zo lief.
Maar nu zie ik dat het bij jou niet goed is gegaan.
Ik wilde je laten weten dat ik dat zo vervelend voor je vind!!!!!
Hoop dat je je snel beter voelt.
*breekt weer uit*
Sha-la, jij hebt een tijdje geleden gereageerd op mijn topic (1e poging IVF september 2010) en dat vond ik zo lief.
Maar nu zie ik dat het bij jou niet goed is gegaan.
Ik wilde je laten weten dat ik dat zo vervelend voor je vind!!!!!
Hoop dat je je snel beter voelt.
*breekt weer uit*
dinsdag 28 december 2010 om 15:40
Lang geleden, dit topic...
Een jaar geleden zat ik nu midden in het verlies van ons mini-ventje...
Raar idee, nu met een goed-groeiend, tevreden meisje in de box, zoveel geluk na dat verdriet.
Hier gaat alles goed dus, maar helaas voor jou nu niet, Shala.
Als goed nieuws kan ik je zeggen dat ik na beide miskramen direct weer een normale cyclus had, en ook beide keren heel snel weer zwanger was.
Ik hoop voor jou hetzelfde!
Nimmie, fijn dat het zo goed gaat!
Steef, voor jou hier nog eens een extra knuffel!
Hoe zou het met Shelle zijn?
Een jaar geleden zat ik nu midden in het verlies van ons mini-ventje...
Raar idee, nu met een goed-groeiend, tevreden meisje in de box, zoveel geluk na dat verdriet.
Hier gaat alles goed dus, maar helaas voor jou nu niet, Shala.
Als goed nieuws kan ik je zeggen dat ik na beide miskramen direct weer een normale cyclus had, en ook beide keren heel snel weer zwanger was.
Ik hoop voor jou hetzelfde!
Nimmie, fijn dat het zo goed gaat!
Steef, voor jou hier nog eens een extra knuffel!
Hoe zou het met Shelle zijn?
dinsdag 28 december 2010 om 17:40
Oh zuurtje,wat lief van je!!!!! Ik moet je heel eerlijk bekennen dat ik me aan jouw verhaal wel eens vasthoud als ik het even moeilijk heb. Voel dat ik niet mag klagen,ik werd relatief makkelijk zwanger...
Sproet,bedankt voor je verhaal.Het is inderdaad niet goed te bevatten hoe intens verdriet en groots gluk elkaar zo snel af kan wisselen.Zijn dit moeilijjke tijden voor je,nu het precies een jaar geleden is?
Ik vrees een beetje voor de komende tijd...nog zoveel lastige data voor de boeg:( De eerste keer dit,de eerste keer dat.......
Vandaag was lastig,deed een "zekerheids-test" om te voorkomen dat ik in de volgende cyclus misschien vals-positieve testen krijg.Hcg is weg,enerzijds ben ik blij- nu kan ik verder-maar aan de andere kant...heb toch wel even staan huilen op het toilet:(
Sproet,bedankt voor je verhaal.Het is inderdaad niet goed te bevatten hoe intens verdriet en groots gluk elkaar zo snel af kan wisselen.Zijn dit moeilijjke tijden voor je,nu het precies een jaar geleden is?
Ik vrees een beetje voor de komende tijd...nog zoveel lastige data voor de boeg:( De eerste keer dit,de eerste keer dat.......
Vandaag was lastig,deed een "zekerheids-test" om te voorkomen dat ik in de volgende cyclus misschien vals-positieve testen krijg.Hcg is weg,enerzijds ben ik blij- nu kan ik verder-maar aan de andere kant...heb toch wel even staan huilen op het toilet:(
dinsdag 28 december 2010 om 18:16
sha_la: hèhè...een dikke knuffel voor jou! wat een vervelend nieuws lees ik!! Ik hoop dat het snel weer raak is en ook goed gaat! Houd je eraan vast dat er meer zwangerschappen goed gaan dan fout...maar toch...het is en blijft kl*te.
Ik had vreemde menstruaties erna, 57 dagen, 27, 34, en toen was het raak...
Sproet: Proficiat met je meisje! Is alles goed gegaan? Ook de bevalling etc??
Ik bedacht me ook laatst...dit jaar in maart is het misgegaan, nu ben ik in maart uitgeteld...rare gedachte, maar misschien heeft t zo moeten zijn.
vandaag heb ik nog een groeiecho gehad, ivm een wat verhoogd bmi...alles was helemaal goed! Weer een bevestiging...
Ik had vreemde menstruaties erna, 57 dagen, 27, 34, en toen was het raak...
Sproet: Proficiat met je meisje! Is alles goed gegaan? Ook de bevalling etc??
Ik bedacht me ook laatst...dit jaar in maart is het misgegaan, nu ben ik in maart uitgeteld...rare gedachte, maar misschien heeft t zo moeten zijn.
vandaag heb ik nog een groeiecho gehad, ivm een wat verhoogd bmi...alles was helemaal goed! Weer een bevestiging...
dinsdag 28 december 2010 om 21:14
hij komt dus toch weer naar boven ....
hier ook iemand die het even moeilijk heeft, ik was eigenlijk de24ste uitgerekend maar kreeg eind mei dit jaar een mk. Nog steeds is het niet gelukt om zwanger te worden en ben zo langzamerhand moedeloos aan het worden. Mijn hele cyclus is in de war, nog steeds. Deze maand had ik goede hoop, maar helaas, vandaag toch weer bloed. Gek word ik ervan. Laatste bezoek bij de gyn. heeft niks geks opgeleverd, helemaal schoon, dus niets zou ons in de weg moeten staan. Tja, alleen nog steeds niets...........
Ben erg verdrietig en snap ook niet dat mannen het zo maar naast zich neer kunnen leggen en verder gaan. (Snap ook wel dat dat moet, maar toch, een beetje inleven zou fijn zijn). Zo, dat was een sneer naar mijn vriend toe... haha.. Sorry hoor, maar het zit me erg hoog allemaal.
hier ook iemand die het even moeilijk heeft, ik was eigenlijk de24ste uitgerekend maar kreeg eind mei dit jaar een mk. Nog steeds is het niet gelukt om zwanger te worden en ben zo langzamerhand moedeloos aan het worden. Mijn hele cyclus is in de war, nog steeds. Deze maand had ik goede hoop, maar helaas, vandaag toch weer bloed. Gek word ik ervan. Laatste bezoek bij de gyn. heeft niks geks opgeleverd, helemaal schoon, dus niets zou ons in de weg moeten staan. Tja, alleen nog steeds niets...........
Ben erg verdrietig en snap ook niet dat mannen het zo maar naast zich neer kunnen leggen en verder gaan. (Snap ook wel dat dat moet, maar toch, een beetje inleven zou fijn zijn). Zo, dat was een sneer naar mijn vriend toe... haha.. Sorry hoor, maar het zit me erg hoog allemaal.
dinsdag 28 december 2010 om 22:09
Shelle
Wat ontzettend naar dat je het nu zo zwaar hebt. Ook al ben ik nog niet zover, ik kan het me zo goed voorstellen. Je was dus eigenlijk afgelopen vrijdag uitgerekend, begrijp ik dat goed? Fijn dat je je hier even gemeld hebt.....
Ps: hoe is je menstruatie in de war? Is je cyclus ook langer geworden?
Wat ontzettend naar dat je het nu zo zwaar hebt. Ook al ben ik nog niet zover, ik kan het me zo goed voorstellen. Je was dus eigenlijk afgelopen vrijdag uitgerekend, begrijp ik dat goed? Fijn dat je je hier even gemeld hebt.....
Ps: hoe is je menstruatie in de war? Is je cyclus ook langer geworden?
woensdag 29 december 2010 om 09:45
ja afgelopen vrijdag uitgerekend ja, onwerkelijk he?
Mijn cyclus was altijd netjes: 28 dagen, op dag 14 eisprong.
Nou, nu kun je er geen pijl op trekken. Ene x 30 dagen, dan weer 35 dagen, dan weer 25 dagen, ik heb alles al gehad de afgelopen maanden alles al gehad. Eisprong voel ik erg goed, en is ook niet meer op dag 14. Nu begin ik ook op dag 15 al bloederig slijm te krijgen en dit gaat over na een week in erge ongesteldheid. Dus tja, gewoon erg moeilijk. Heb al ovulatietesten gebruikt, maar helpt dus ook niet.
Al met al ben ik nu erg negatief & verdrietig en ik weet dat dit ook weer over gaat. Maar ja, ik hebhet zelf niet in de hand en dat is zo verdomde moeilijk.
Heb je erg veel last van je mk? Ik vond het lichamelijk heel erg zwaar. Heb echt weken nabloedingen gehad en pijn in mijn buik. Ik vond dat nog erger dan de mk zelf. Die lange nasleep & nu dus eigenlijk nog.
En dan het onbegrip & de vragen: ben je nu al eens zwanger? Blegh..............
Nou heb een vrije dag vandaag, vriend is ook vrij, gaan maar eens iets leuks doen, al weet ik nog niet wat. Lees vanavond nog wel even bij.
Jij ook sterkte, was ik gisteren helemaal vergeten te melden (vol van zelfmedelijden
)
Mijn cyclus was altijd netjes: 28 dagen, op dag 14 eisprong.
Nou, nu kun je er geen pijl op trekken. Ene x 30 dagen, dan weer 35 dagen, dan weer 25 dagen, ik heb alles al gehad de afgelopen maanden alles al gehad. Eisprong voel ik erg goed, en is ook niet meer op dag 14. Nu begin ik ook op dag 15 al bloederig slijm te krijgen en dit gaat over na een week in erge ongesteldheid. Dus tja, gewoon erg moeilijk. Heb al ovulatietesten gebruikt, maar helpt dus ook niet.
Al met al ben ik nu erg negatief & verdrietig en ik weet dat dit ook weer over gaat. Maar ja, ik hebhet zelf niet in de hand en dat is zo verdomde moeilijk.
Heb je erg veel last van je mk? Ik vond het lichamelijk heel erg zwaar. Heb echt weken nabloedingen gehad en pijn in mijn buik. Ik vond dat nog erger dan de mk zelf. Die lange nasleep & nu dus eigenlijk nog.
En dan het onbegrip & de vragen: ben je nu al eens zwanger? Blegh..............
Nou heb een vrije dag vandaag, vriend is ook vrij, gaan maar eens iets leuks doen, al weet ik nog niet wat. Lees vanavond nog wel even bij.
Jij ook sterkte, was ik gisteren helemaal vergeten te melden (vol van zelfmedelijden
)
woensdag 29 december 2010 om 15:34
Shelle, wat voel je je rot! En begrijpelijk, jouw situatie lijkt me enorm frustrerend!
Ik duim zo hard voor je!
Shala, lief dat je kwam inbreken!
Ja, hier dus een gezond meisje, nu 6 weken oud.
Het dubbele gevoel dat er heerst, is dat als mini-ventje het wel gehaald had, dit meisje dus nooit bestaan had. Gek hoor.
Maar goed, tegelijk wist ik de vorige keer vanaf dag 1 dat dit kindje niet "goed" was, dus uiteindelijk moet ik er vrede mee hebben.
Maar zover ben jij in de verste verten niet, ik hoop dat de lichamelijke nasleep meevalt!.
Jij hebt geen curettage gehad, he? Dan kan je inderdaad nog wel een poosje nabloeden.
En het hardste hoop ik dat je snel weer goed nieuws kunt melden!
Nog even een extra knuffel voor iedereen!
Ik duim zo hard voor je!
Shala, lief dat je kwam inbreken!
Ja, hier dus een gezond meisje, nu 6 weken oud.
Het dubbele gevoel dat er heerst, is dat als mini-ventje het wel gehaald had, dit meisje dus nooit bestaan had. Gek hoor.
Maar goed, tegelijk wist ik de vorige keer vanaf dag 1 dat dit kindje niet "goed" was, dus uiteindelijk moet ik er vrede mee hebben.
Maar zover ben jij in de verste verten niet, ik hoop dat de lichamelijke nasleep meevalt!.
Jij hebt geen curettage gehad, he? Dan kan je inderdaad nog wel een poosje nabloeden.
En het hardste hoop ik dat je snel weer goed nieuws kunt melden!
Nog even een extra knuffel voor iedereen!
donderdag 30 december 2010 om 16:40
Ach Shelle,voel je je alweer een heel klein beetje beter? Ik wilde graag eerder op je reageren,maar dat kwam er door de drukte niet van. Ik kan me er zoveel bij voorstellen, jouw verdriet en frustraties...het had gewoon anders moeten zijn!
Ik heb geen last van een nasleep,bloeden is netjes op tijd gestopt.Of en wanneer ik ongesteld moet worden valt allemaal te bezien, ik heb me de afgelopen week heel erg op miijn werk gestort om niet teveel te hoeven denken. Dat ging best aardig,al merk ik vandaag dat het toch wel wat lastig is....
@ sproet,nee ik heb gelukkig geen curretage gehad. Ik geloof dat ik daar heel blijj mee mag zijn!
Vandaag kwam ik de vrouw tegen die mij direct bij mijn miskraam geholpen heeft op het toilet. Ze vertelde dat ik echt in shock was. Kan me er wel iets bij voorstellen: ik herkende haar geeneens meer en zij wist me te vertellen dat ik niets wist te zeggen tegen haar. Ze voelde zich schuhldig,odat ze niet meer voor me had kunnen doen.Zoooo lief,voor mij maakte ze oo dat moment echt het verschil met haar hulp. Merkte wel dat het na dit gesprek met haar goed terugkwam.dat machteloze gevoel...
Ik heb geen last van een nasleep,bloeden is netjes op tijd gestopt.Of en wanneer ik ongesteld moet worden valt allemaal te bezien, ik heb me de afgelopen week heel erg op miijn werk gestort om niet teveel te hoeven denken. Dat ging best aardig,al merk ik vandaag dat het toch wel wat lastig is....
@ sproet,nee ik heb gelukkig geen curretage gehad. Ik geloof dat ik daar heel blijj mee mag zijn!
Vandaag kwam ik de vrouw tegen die mij direct bij mijn miskraam geholpen heeft op het toilet. Ze vertelde dat ik echt in shock was. Kan me er wel iets bij voorstellen: ik herkende haar geeneens meer en zij wist me te vertellen dat ik niets wist te zeggen tegen haar. Ze voelde zich schuhldig,odat ze niet meer voor me had kunnen doen.Zoooo lief,voor mij maakte ze oo dat moment echt het verschil met haar hulp. Merkte wel dat het na dit gesprek met haar goed terugkwam.dat machteloze gevoel...
donderdag 30 december 2010 om 16:54
Mag ik met jullie mee schrijven? Ik heb in 2010 twee miskramen gehad. De eerste keer was ik in maart zwanger en heb ik in mei een miskraam gehad. In september was ik weer zwanger, helaas in oktober weer een miskraam. Het duurde daarna ruim 6 weken voordat ik weer ongesteld was. Mijn cyclus is nu iets langer dan normaal, ongeveer 30 dagen.
Ik vind het heel moeilijk dat ik in 2010 twee keer zwanger ben geweest, maar dat er geen kindje op komst is. Als mijn eerste zwangerschap goed was gegaan dan had ik nu al een baby gehad. Als mijn tweede zwangerschap goed was gegaan, dan had ik aan het begin van de zomer een kindje gekregen. Nu is er helemaal niets en ik weet ik niet wat 2011 me brengt. Nog meer miskramen? Of gaat het zwanger worden nu niet meer zo goed, omdat het nu heel beladen voor me is? Mijn verlangen is heel groot. Ik wil dit jaar graag vergeten en vertrouwen hebben. Vaak heb ik wel vertrouwen, maar soms ben ik ook intens verdrietig.
Het is goed om in dit topic te lezen dat een aantal van jullie daarna wel 'goed' zwanger zijn geworden.
Heel veel sterkte iedereen!
Ik vind het heel moeilijk dat ik in 2010 twee keer zwanger ben geweest, maar dat er geen kindje op komst is. Als mijn eerste zwangerschap goed was gegaan dan had ik nu al een baby gehad. Als mijn tweede zwangerschap goed was gegaan, dan had ik aan het begin van de zomer een kindje gekregen. Nu is er helemaal niets en ik weet ik niet wat 2011 me brengt. Nog meer miskramen? Of gaat het zwanger worden nu niet meer zo goed, omdat het nu heel beladen voor me is? Mijn verlangen is heel groot. Ik wil dit jaar graag vergeten en vertrouwen hebben. Vaak heb ik wel vertrouwen, maar soms ben ik ook intens verdrietig.
Het is goed om in dit topic te lezen dat een aantal van jullie daarna wel 'goed' zwanger zijn geworden.
Heel veel sterkte iedereen!
donderdag 30 december 2010 om 17:11
Chaja! Ik vind het leuk als je hier schrijft! Heb zelf ook erg veel behoefte om mijn verhaal en biijbehorende verdriet te delen,evenals de onzekerheid bij een eventuele nieuwe zwangerschap. Twee miskramen,dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Moest je een curretage ondergaan of kwam het vanzelf op gang? Ik denk dat je moet proberen het vertrouwen niet te verliezen,hoe moeilijk dat ook is...... Streep onder 2010 en op naar een mooi 2011? Maar ik realiseer me ook wel dat dat moeilijk is hoor,ik klink vaak ook stoerder dan ik ben......
donderdag 30 december 2010 om 17:33
Shala, fijn ik mag meeschrijven. Ik heb er echt behoefte aan om er over te praten, en om mijn onzekerheid te delen. Bedankt voor je lieve en optimistische bericht. Ik vind het knap dat je er zo mee omgaat. Ik ga morgen inderdaad ook een dikke streep onder 2010 zetten en vol vertrouwen aan 2011 beginnen.
Ik hoefde gelukkig geen curettage te ondergaan. Ik vond het wel moeilijk dat het bloedverlies lang duurde en dat het hormoon lang in mijn lichaam bleef.
Ik hoefde gelukkig geen curettage te ondergaan. Ik vond het wel moeilijk dat het bloedverlies lang duurde en dat het hormoon lang in mijn lichaam bleef.
donderdag 30 december 2010 om 17:53
Hoi meiden, hoi sha
Ik heb even een vraagje waar jullie helaas op kunnen antwoorden. Zo straks een sms gehad dat een hele goede vriendin een miskraam heeft gehad. Nou was ik vanochtend al op weg naar haar (toen wist ik nog van niets) maar ik kwam de grens niet over. (vuurwerkcontroles en ik heb geen winterbanden en paspoort voor mijn dochter) dus ik kan nu ook niet gaan. Nu wil ik straks bellen maar zonder haar te zien vind ik het moeilijk in te schatten hoe ze hier mee omgaat. Kan haar nu natuurlijk gewoon vast houden of troosten. Wat moet ik nu zeggen tegen haar of wat vooral niet. Vind het nu zo lastig omdat ik zelf zwanger ben. Aan welke reacties hebben jullie zelf veel gehad en welke vooral niet?
Groetjes chris
Ik heb even een vraagje waar jullie helaas op kunnen antwoorden. Zo straks een sms gehad dat een hele goede vriendin een miskraam heeft gehad. Nou was ik vanochtend al op weg naar haar (toen wist ik nog van niets) maar ik kwam de grens niet over. (vuurwerkcontroles en ik heb geen winterbanden en paspoort voor mijn dochter) dus ik kan nu ook niet gaan. Nu wil ik straks bellen maar zonder haar te zien vind ik het moeilijk in te schatten hoe ze hier mee omgaat. Kan haar nu natuurlijk gewoon vast houden of troosten. Wat moet ik nu zeggen tegen haar of wat vooral niet. Vind het nu zo lastig omdat ik zelf zwanger ben. Aan welke reacties hebben jullie zelf veel gehad en welke vooral niet?
Groetjes chris
donderdag 30 december 2010 om 18:00
Christina lief van je!
Open vragen en geen goed bedoelde opmerkingen.
Wel
'vindt je het fijn als ik langskom'
'wil je erover praten, vertellen hoe het ging'
Je kan ook zeggen dat het je logisch lijkt dat ze nu moeite met je heeft omdat jij zwanger bent. En dat je je kan voorstellen hoe moeilijk het is.
Niet
'het was nog pril'
'je bent nog jong'
'je wilt ook geen gehandicapt kind'
'je kunt tenminste zwanger worden'
'de natuur doet zijn werk'
etc.
Open vragen en geen goed bedoelde opmerkingen.
Wel
'vindt je het fijn als ik langskom'
'wil je erover praten, vertellen hoe het ging'
Je kan ook zeggen dat het je logisch lijkt dat ze nu moeite met je heeft omdat jij zwanger bent. En dat je je kan voorstellen hoe moeilijk het is.
Niet
'het was nog pril'
'je bent nog jong'
'je wilt ook geen gehandicapt kind'
'je kunt tenminste zwanger worden'
'de natuur doet zijn werk'
etc.
donderdag 30 december 2010 om 19:56
Hey Chris!
Ik schrok me rot toen ik jouw plaatje hier zag staan, gelukkig alles goed met je! Ik sluit me aan bij Poehee. Denk dat een open houding heel erg fijn is voor haar. Inderdaad vragen of ze er open voor staat om erover te vertellen, het feit dat er naar je geluisterd wordt is goud! Misschien nog een andere tip - die voor mij overigens niet opgaat maar misschien voor iemand anders wel - of je met haar mee kunt denken over een manier waarop haar kindje nooit vergeten zal worden. Geef haar ook de ruimte voor emoties die voor jou/anderen/etc misschien wat vreemd overkomen: ook zij is "bevallen" en misschien wel trots op het feit dat ze zwanger is geweest. Hoe droevig het einde dan ook moge zijn, ze heeft de eerste stappen richting het moederschap gezet! Als ik terugdenk aan mijn enige eerste echo, dan word ik gek genoeg vervuld met trots! Mijn lichaam heeft het gedaan, er heeft ooit in mijn leven een heel klein lief mensje in mij gewoond! Ook al was het kort, hij of zij was er!
Vertel haar overigens ook dat je je voor kan stellen dat jouw zwangerschap oneerlijk/rot/naar/etc voor haar kan zijn en dat je daar begrip voor hebt. Wat ik verder een hele fijne opmerking vond was een opmerking in de richting van een volgende zwangerschap. Die was niet bedoeld om aan te geven dat een volgend kindje een vervanging zou zijn, totaal niet! In mijn geval droomde iemand met me mee richting een volgende zwangerschap. Het feit dat mijn wens voor een nieuwe zwangerschap direct na mijn MK niet werd veroordeeld was me alles waard! Dat kun je voorzichtig peilen. Mijn vader merkte daarentegen goedbedoeld op dat ik "voorlopig maar even niet zwanger moest worden om stress en pijn te voorkomen". Dat vond ik pas naar, het hele idee dat een zwangerschap me ontraden werd. Au!
Oh ja en het belangrijkste: geef aan dat je echt met haar meeleeft, en ook niet goed weet wat je moet zeggen, maar dat niets bedoeld is om haar pijn te doen! Voor mij is dat een open deur en helpt me enorm om met botte opmerkingen om te gaan. Voor anderen is het misschien wat minder evident, maar alles wat bot gezegd wordt, wordt in principe in eerste instantie in onwetendheid, domheid of onhandigheid gezegd.
Trouwens, staaltje botheid dat in onhandigheid gezegd werd?
Ik was aan het werk en een mannelijke collega had vernomen wat er gebeurd was. Tijdens de lunch - een volle ronde tafel - wilde hij wat aardigs zeggen. Dit begon zo:
" Nare kwestie, zo'n doodgeboren kind"
" Ja, nou ja, ik kon nog niet echt van een kind spreken"
" Nee?! Oh, dan was het gewoon zo'n bloederig plasje frut?!"
" Ehm, nou ja, voor mij was het wel wat meer"
" Hoezo?! Heb je erin zitten roeren dan?"
Mijn collegae begonnen behoorlijk benauwd te kijken en hadden ineens wel heel erg veel aandacht voor de pittenstructuur in hun brood. En hij ging vrolijk verder :
" Heb je het uit elkaar getrokken om te kijken om welk weefsel het ging?"
"Spoel je zoiets nou door de plee?"
Enfin, lunch maar iets verkort en was erg opgelucht dat ik weer aan het werk kon.
Ik schrok me rot toen ik jouw plaatje hier zag staan, gelukkig alles goed met je! Ik sluit me aan bij Poehee. Denk dat een open houding heel erg fijn is voor haar. Inderdaad vragen of ze er open voor staat om erover te vertellen, het feit dat er naar je geluisterd wordt is goud! Misschien nog een andere tip - die voor mij overigens niet opgaat maar misschien voor iemand anders wel - of je met haar mee kunt denken over een manier waarop haar kindje nooit vergeten zal worden. Geef haar ook de ruimte voor emoties die voor jou/anderen/etc misschien wat vreemd overkomen: ook zij is "bevallen" en misschien wel trots op het feit dat ze zwanger is geweest. Hoe droevig het einde dan ook moge zijn, ze heeft de eerste stappen richting het moederschap gezet! Als ik terugdenk aan mijn enige eerste echo, dan word ik gek genoeg vervuld met trots! Mijn lichaam heeft het gedaan, er heeft ooit in mijn leven een heel klein lief mensje in mij gewoond! Ook al was het kort, hij of zij was er!
Vertel haar overigens ook dat je je voor kan stellen dat jouw zwangerschap oneerlijk/rot/naar/etc voor haar kan zijn en dat je daar begrip voor hebt. Wat ik verder een hele fijne opmerking vond was een opmerking in de richting van een volgende zwangerschap. Die was niet bedoeld om aan te geven dat een volgend kindje een vervanging zou zijn, totaal niet! In mijn geval droomde iemand met me mee richting een volgende zwangerschap. Het feit dat mijn wens voor een nieuwe zwangerschap direct na mijn MK niet werd veroordeeld was me alles waard! Dat kun je voorzichtig peilen. Mijn vader merkte daarentegen goedbedoeld op dat ik "voorlopig maar even niet zwanger moest worden om stress en pijn te voorkomen". Dat vond ik pas naar, het hele idee dat een zwangerschap me ontraden werd. Au!
Oh ja en het belangrijkste: geef aan dat je echt met haar meeleeft, en ook niet goed weet wat je moet zeggen, maar dat niets bedoeld is om haar pijn te doen! Voor mij is dat een open deur en helpt me enorm om met botte opmerkingen om te gaan. Voor anderen is het misschien wat minder evident, maar alles wat bot gezegd wordt, wordt in principe in eerste instantie in onwetendheid, domheid of onhandigheid gezegd.
Trouwens, staaltje botheid dat in onhandigheid gezegd werd?
Ik was aan het werk en een mannelijke collega had vernomen wat er gebeurd was. Tijdens de lunch - een volle ronde tafel - wilde hij wat aardigs zeggen. Dit begon zo:
" Nare kwestie, zo'n doodgeboren kind"
" Ja, nou ja, ik kon nog niet echt van een kind spreken"
" Nee?! Oh, dan was het gewoon zo'n bloederig plasje frut?!"
" Ehm, nou ja, voor mij was het wel wat meer"
" Hoezo?! Heb je erin zitten roeren dan?"
Mijn collegae begonnen behoorlijk benauwd te kijken en hadden ineens wel heel erg veel aandacht voor de pittenstructuur in hun brood. En hij ging vrolijk verder :
" Heb je het uit elkaar getrokken om te kijken om welk weefsel het ging?"
"Spoel je zoiets nou door de plee?"
Enfin, lunch maar iets verkort en was erg opgelucht dat ik weer aan het werk kon.
donderdag 30 december 2010 om 20:03
Chaja, fijn!
Ik ben soms iets sterker dan anders. Maar kan daar tot nu toe nog niet erg veel over zeggen, het is vandaag precies een week en een dag geleden. Ik ben bang voor wat me te wachten staat. Hoe heb jij de tijd na je MK ervaren? Was het inderdaad zo dat al die babydingen echt pijn gingen doen, of kon je je daarvan afsluiten door te bedenken dat het kinderen van anderen waren? Hoe deed je dat? Wordt die wond telkens weer opengereten of worden we ergens nog een beetje gespaard?
Hoe is de dag morgen voor jou? Kijk je uit naar het aftellen omdat het een mooi begin kan worden voor 2011, of kijk je er met verdriet naar omdat je zoveel verdrietigs hebt meegemaakt? Wat betreft de jouw onzekerheid voor 2011: Ik denk dat 2011 voor jou gewoon een zwangerschap zou moeten brengen. Feit is dat je tweemaal op natuurlijke wijze zwanger bent geraakt en dat er geen enkele aanleiding is om aan te nemen dat dit niet nog een keer zou kunnen gebeuren. Alleen de manier waarop je je zwangerschap zult beleven zal denk ik niet meer zorgeloos zijn. Dat is verdrietig. Dat gun ik niemand! Enerzijds verheug ik me op het moment dat ik weer zwanger ben. Anderzijds denk ik dat het zo'n onzekere rottijd kan worden, dat er niets is om me op te verheugen. Zeker die eerste weken niet. Hoe staat jouw vriend of man hierin? Staat hij open voor een nieuwe zwangerschap? Is hij een prater? Kun je je gevoel bij hem kwijt?
Ik ben soms iets sterker dan anders. Maar kan daar tot nu toe nog niet erg veel over zeggen, het is vandaag precies een week en een dag geleden. Ik ben bang voor wat me te wachten staat. Hoe heb jij de tijd na je MK ervaren? Was het inderdaad zo dat al die babydingen echt pijn gingen doen, of kon je je daarvan afsluiten door te bedenken dat het kinderen van anderen waren? Hoe deed je dat? Wordt die wond telkens weer opengereten of worden we ergens nog een beetje gespaard?
Hoe is de dag morgen voor jou? Kijk je uit naar het aftellen omdat het een mooi begin kan worden voor 2011, of kijk je er met verdriet naar omdat je zoveel verdrietigs hebt meegemaakt? Wat betreft de jouw onzekerheid voor 2011: Ik denk dat 2011 voor jou gewoon een zwangerschap zou moeten brengen. Feit is dat je tweemaal op natuurlijke wijze zwanger bent geraakt en dat er geen enkele aanleiding is om aan te nemen dat dit niet nog een keer zou kunnen gebeuren. Alleen de manier waarop je je zwangerschap zult beleven zal denk ik niet meer zorgeloos zijn. Dat is verdrietig. Dat gun ik niemand! Enerzijds verheug ik me op het moment dat ik weer zwanger ben. Anderzijds denk ik dat het zo'n onzekere rottijd kan worden, dat er niets is om me op te verheugen. Zeker die eerste weken niet. Hoe staat jouw vriend of man hierin? Staat hij open voor een nieuwe zwangerschap? Is hij een prater? Kun je je gevoel bij hem kwijt?
donderdag 30 december 2010 om 20:28
Jemig Sha-la, wat een hork van een collega zeg...
(mijn collega's zwijgen het gewoon dood en vragen als ik na een tweede miskraam weer op mijn werk verschijn, doodleuk of ik een leuk weekend heb gehad. )
Ik kom ook weer even kijken op dit topic. Vond het in juli wel fijn om te schrijven en helaas heb ik in december weer een miskraam gehad. Die kwam toch nog weer harder aan.
Ik was ook erg benieuwd hoe het met Shelle is, maar helaas ook geen positief nieuws dus. Ik had anders gehoopt, je maakte in juli wel indruk op me. Vandaar dat ik je had onthouden.
Voor iedereen sterkte! En Chris, wat je zegt maakt niet uit, als je maar laat zien dat je er bent. Ik heb ook wel gekke opmerkingen gehad (en krijg ze nog steeds), maar kan ze wel naast me neerleggen. Meestal dan!
(mijn collega's zwijgen het gewoon dood en vragen als ik na een tweede miskraam weer op mijn werk verschijn, doodleuk of ik een leuk weekend heb gehad. )
Ik kom ook weer even kijken op dit topic. Vond het in juli wel fijn om te schrijven en helaas heb ik in december weer een miskraam gehad. Die kwam toch nog weer harder aan.
Ik was ook erg benieuwd hoe het met Shelle is, maar helaas ook geen positief nieuws dus. Ik had anders gehoopt, je maakte in juli wel indruk op me. Vandaar dat ik je had onthouden.
Voor iedereen sterkte! En Chris, wat je zegt maakt niet uit, als je maar laat zien dat je er bent. Ik heb ook wel gekke opmerkingen gehad (en krijg ze nog steeds), maar kan ze wel naast me neerleggen. Meestal dan!
donderdag 30 december 2010 om 21:20
Haai! Jeetje Lola, indruk gemaakt ?
Ook al een tweede miskraam? Gadsie, wat klote. Gaat t een klein beetje met je? Hoe lang is de tweede geleden?
Helaas dus hier ook geen goed nieuws, nu alleen die verdomde menstruatie (kolere wat kan een mens een pijn daarvan hebben ). weer op een andere dag dan vorige maand. Is gewoon erg moeilijk om op deze manier zwanger te raken. Lastig in onze situatie is dat mijn vriend het eigenlijk wel prima vindt zo. Hij is ouder dan ik en we hebben een mooie dochter. Hij heeft mijn pijn gezien en weet niet hoelang hij wil (blijven) proberen. En dat snap ik. Alleen ik kan mijn gevoel ook niet ontkennen. Lastige situatie zo.
Ik dacht zelf ook wel dat ik deze MK snel te boven zou komen. Kom ik even van een koude kermis thuis , niets blijkt minder waar.
@chris: wat lief dat je zo aan je vriendin denkt. Ik kreeg mijn MK toen 2 vriendinnetjes van mij zwanger waren. Dat was echt Fuck. Voor zowel hen als voor mij. We gunden het elkaar zo. Maar zij hebben mij gewoon de ruimte gegeven om mijn gevoelens te vertellen en ik hen natuurlijk ook. Ik mocht als eerste na beide bevallingen bij het kindje komen kijken en heb daar ook wel een traantje gelaten (en dat snapten zij dan weer). Belangrijkste is dat je elkaar de ruimte geeft en geen domme opmerkingen maakt die ik/wij wel te horen hebben gekregen. EIgenlijk zoals in dezelfde trant als al eerder beschreven. Volgens mij als je terugleest kun je mijn lijst nog wel ergens vinden :puke: het waren er genoeg. De ergste die mij is bijgebleven is die op een bruiloft van vrienden van ons, de bruidgom wilde dansen met mij en zei: kom op, je hebt geen baby meer in je buik, dus whoppa, dansen .
Ik hoop echt dat we nog een kans krijgen in januari en februari en het zo mag zijn dat het lukt. Helaas heb ik dat zelf niet in de hand blijkt.
En jullie natuurlijk ook allemaal.
Ook al een tweede miskraam? Gadsie, wat klote. Gaat t een klein beetje met je? Hoe lang is de tweede geleden?
Helaas dus hier ook geen goed nieuws, nu alleen die verdomde menstruatie (kolere wat kan een mens een pijn daarvan hebben ). weer op een andere dag dan vorige maand. Is gewoon erg moeilijk om op deze manier zwanger te raken. Lastig in onze situatie is dat mijn vriend het eigenlijk wel prima vindt zo. Hij is ouder dan ik en we hebben een mooie dochter. Hij heeft mijn pijn gezien en weet niet hoelang hij wil (blijven) proberen. En dat snap ik. Alleen ik kan mijn gevoel ook niet ontkennen. Lastige situatie zo.
Ik dacht zelf ook wel dat ik deze MK snel te boven zou komen. Kom ik even van een koude kermis thuis , niets blijkt minder waar.
@chris: wat lief dat je zo aan je vriendin denkt. Ik kreeg mijn MK toen 2 vriendinnetjes van mij zwanger waren. Dat was echt Fuck. Voor zowel hen als voor mij. We gunden het elkaar zo. Maar zij hebben mij gewoon de ruimte gegeven om mijn gevoelens te vertellen en ik hen natuurlijk ook. Ik mocht als eerste na beide bevallingen bij het kindje komen kijken en heb daar ook wel een traantje gelaten (en dat snapten zij dan weer). Belangrijkste is dat je elkaar de ruimte geeft en geen domme opmerkingen maakt die ik/wij wel te horen hebben gekregen. EIgenlijk zoals in dezelfde trant als al eerder beschreven. Volgens mij als je terugleest kun je mijn lijst nog wel ergens vinden :puke: het waren er genoeg. De ergste die mij is bijgebleven is die op een bruiloft van vrienden van ons, de bruidgom wilde dansen met mij en zei: kom op, je hebt geen baby meer in je buik, dus whoppa, dansen .
Ik hoop echt dat we nog een kans krijgen in januari en februari en het zo mag zijn dat het lukt. Helaas heb ik dat zelf niet in de hand blijkt.
En jullie natuurlijk ook allemaal.
donderdag 30 december 2010 om 21:35
donderdag 30 december 2010 om 21:41
donderdag 30 december 2010 om 21:51
Stefanie, ik heb het gewoon gelaten zoals het was. Misschien niet handig, maar ik dacht dat hij in essentie gewoon iets liefs wilde zeggen maar door zijn horkerigheid niet goed uit zijn woorden kwam. Ik ben niet erg snel gekwetst, dus kan het wel naast me neerleggen. Ik denk altijd maar dat hij het geluk heeft om niet te weten waar hij over praat. Maar wat Shelle ook zegt, de ene dag kan ik me er beter in berusten dan de andere dag. Wat zeg ik? Ik zit nog op uren-niveau! Ben pas 8 dagen verder :-/
Echt Lola, heb jij echt van die botte collega's? Gewoon casual naar het weekend informeren terwijl in dat weekend jouw wereld ongeveer vergaan is? tsss...tsssss..... :-/
Maar.. begrijp ik nu goed dat je laatste MK deze maand was? Jemig joh! Kom je weer schrijven, of is dat te pijnlijk?
Shelle, heb ik het gemist, of stop je er in maart mee dan? Waarom nog die twee kansen? Ik hoop heel erg op een kans in Januari. In Februari gaat mijn man weg, dan wordt het pas weer maart. Tjsa, ik weet het. Het is niet lang op een mensenleven. Maar gevoelsmatig is het een wereld van verschil. Pff.. ik vind soms mijn cyclus afwachten al lang, kun je nagaan hoe dat nu moet gaan worden. Ben sowieso nogal benieuwd hoe mijn cyclus gaat worden, en als ik eerlijk mag zijn maak ik me daar stiekem soms best wel even druk om. Zou het een mooie cyclus worden, of wordt het vanaf nu alleen maar gedonder en verdriet?
Echt Lola, heb jij echt van die botte collega's? Gewoon casual naar het weekend informeren terwijl in dat weekend jouw wereld ongeveer vergaan is? tsss...tsssss..... :-/
Maar.. begrijp ik nu goed dat je laatste MK deze maand was? Jemig joh! Kom je weer schrijven, of is dat te pijnlijk?
Shelle, heb ik het gemist, of stop je er in maart mee dan? Waarom nog die twee kansen? Ik hoop heel erg op een kans in Januari. In Februari gaat mijn man weg, dan wordt het pas weer maart. Tjsa, ik weet het. Het is niet lang op een mensenleven. Maar gevoelsmatig is het een wereld van verschil. Pff.. ik vind soms mijn cyclus afwachten al lang, kun je nagaan hoe dat nu moet gaan worden. Ben sowieso nogal benieuwd hoe mijn cyclus gaat worden, en als ik eerlijk mag zijn maak ik me daar stiekem soms best wel even druk om. Zou het een mooie cyclus worden, of wordt het vanaf nu alleen maar gedonder en verdriet?
