Psyche
alle pijlers
ik moet eraan geloven en ik wil het zo ontzettend niet!
woensdag 5 januari 2011 om 22:54
Ik ben aan het scheiden. Het ging al een tijd goed en de beslissing om te stoppen voelt iedere dag nog als een goede. Lief en ik gaan goed met elkaar om.
Ik heb de afgelopen weken heel hard gezorgd dat exlief en ik goed uit elkaar konden gaan, mijn nieuwe onderkomen heel leuk gemaakt, veel hulp gehad van lieve vriendinnen en familie, geconstateerd dat mijn situatie een nieuwe start is.
Dus ik ben heel positief bezig geweest. Heb al weken niet gehuild en sta best blij op. Ik zorg dat ik veel dingen te doen heb en ik heb het ook druk. Ook druk met het zorgen voor anderen.
Tevens ben ik al aan het feesten geslagen. Heb zelfs al een hele leuke tijd gehad met een hele lieve jongen die ik al lang ken. Supergezellig allemaal, een heerlijke vlucht waarvan ik me ook zeker bewust ben. Even heel lief gevonden worden door iemand en me daardoor beter voelen. Even het idee hebben dat ik samen ben...
Maar.. nu ik klaar ben met de eerste fase voel ik de bui al helemaal hangen. Want, ik heb last van mijn nek, voel mijn maag de hele dag, heb hoofdpijn die ik wegslik met pillen en dan ga ik gewoon door.
Ik zit nu alleen in mijn nieuwe huis, ik heb geen zin om naar bed te gaan alleen. Ik voel dat het besef gaat komen, het verdriet, de eenzaamheid (ondanks genoeg lieve mensen). Ik weet het, ik moet er vast doorheen maar IK WIL HET NIET!
Zijn er mensen met tips voor mij? in elk geval bedankt voor het lezen van mijn probleem
Ik heb de afgelopen weken heel hard gezorgd dat exlief en ik goed uit elkaar konden gaan, mijn nieuwe onderkomen heel leuk gemaakt, veel hulp gehad van lieve vriendinnen en familie, geconstateerd dat mijn situatie een nieuwe start is.
Dus ik ben heel positief bezig geweest. Heb al weken niet gehuild en sta best blij op. Ik zorg dat ik veel dingen te doen heb en ik heb het ook druk. Ook druk met het zorgen voor anderen.
Tevens ben ik al aan het feesten geslagen. Heb zelfs al een hele leuke tijd gehad met een hele lieve jongen die ik al lang ken. Supergezellig allemaal, een heerlijke vlucht waarvan ik me ook zeker bewust ben. Even heel lief gevonden worden door iemand en me daardoor beter voelen. Even het idee hebben dat ik samen ben...
Maar.. nu ik klaar ben met de eerste fase voel ik de bui al helemaal hangen. Want, ik heb last van mijn nek, voel mijn maag de hele dag, heb hoofdpijn die ik wegslik met pillen en dan ga ik gewoon door.
Ik zit nu alleen in mijn nieuwe huis, ik heb geen zin om naar bed te gaan alleen. Ik voel dat het besef gaat komen, het verdriet, de eenzaamheid (ondanks genoeg lieve mensen). Ik weet het, ik moet er vast doorheen maar IK WIL HET NIET!
Zijn er mensen met tips voor mij? in elk geval bedankt voor het lezen van mijn probleem
woensdag 5 januari 2011 om 22:57
Ik denk : Verdrietig zijn wanneer je het bent ,daarna je neus snuiten om vervolgens verder te gaan met andere zaken. Het lijkt wel alsof je het 'not done' vindt om je verdrietig te voelen,lees ik dit nu goed?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 5 januari 2011 om 23:02
Het klinkt alsof je wekenlang heel hard bezig bent geweest om je gevoelens te ontvluchten en te onderdrukken. Waarom ben je zo bang voor die gevoelens? Is het echt zo erg om eens verdrietig te zijn en je eenzaam te voelen? Of zou jij graag de enige in de wereld zijn die vrolijk doorleeft, ongeacht wat voor rampspoed op haar pad komt?
Die gevoelens blijven niet... Ze komen... en ze gaan weer. Je lichaam reageert nu op die gevoelens die er niet uit mogen. Niet voelen is dus niet eens een optie.
Ongelukkig zijn is niet altijd zo erg. Leuk is het niet, maar je bent zo goed bezig dat je weet dat je weer gelukkig zal worden. Alleen moet je hier dan wel doorheen, dat klopt...
Die gevoelens blijven niet... Ze komen... en ze gaan weer. Je lichaam reageert nu op die gevoelens die er niet uit mogen. Niet voelen is dus niet eens een optie.
Ongelukkig zijn is niet altijd zo erg. Leuk is het niet, maar je bent zo goed bezig dat je weet dat je weer gelukkig zal worden. Alleen moet je hier dan wel doorheen, dat klopt...
Ga in therapie!
woensdag 5 januari 2011 om 23:03
quote:dubiootje schreef op 05 januari 2011 @ 23:02:
Ongelukkig zijn is niet altijd zo erg. Leuk is het niet, maar je bent zo goed bezig dat je weet dat je weer gelukkig zal worden. Alleen moet je hier dan wel doorheen, dat klopt...Eens
Ongelukkig zijn is niet altijd zo erg. Leuk is het niet, maar je bent zo goed bezig dat je weet dat je weer gelukkig zal worden. Alleen moet je hier dan wel doorheen, dat klopt...Eens
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 5 januari 2011 om 23:07
Ook al sta je achter je beslissing, ook al loopt alles goed tussen jou en je ex, ook al heb je een fijn huis om in bij te komen, ook al heb je heel veel lieve mensen om je heen. Scheiden doet gewoon pijn. En in t begin met je bezig te houden met allerlei anderen dingen, schuif je je verdriet een beetje weg. Maar dat verdriet zit er wel. En dat moet er uit en nu zegt je lichaam: Genoeg! nu eerst rustig bijkomen en accepteren wat er allemaal gebeurd is. Want dat is wat je nu overkomt lijkt mij. Geef er aan toe, want t is niet erg om te voelen en accepteren en dan zal je je snel weer wat beter voelen. Ook avondje alleen op de bank brullen kan heeeel bevrijdend zijn
Je bent heel goed bezig met je leven op te pakken, maar je zal de scheiding wel een plekje moeten geven. En dat is wat je lichaam nu aangeeft.
Waarom ik zo reageer? Heb precies hetzelfde meegemaakt, alleen heb ik er anderhalf jaar over gedaan toen kreeg ik zo'n verschrikkelijke harde klap, heeft me een half jaar gekost
Dus wees er op tijd bij, dan kan je veel sneller door me t genieten van je leven.
Je bent heel goed bezig met je leven op te pakken, maar je zal de scheiding wel een plekje moeten geven. En dat is wat je lichaam nu aangeeft.
Waarom ik zo reageer? Heb precies hetzelfde meegemaakt, alleen heb ik er anderhalf jaar over gedaan toen kreeg ik zo'n verschrikkelijke harde klap, heeft me een half jaar gekost
Dus wees er op tijd bij, dan kan je veel sneller door me t genieten van je leven.
woensdag 5 januari 2011 om 23:18
Natuurlijk wil je het niet , en dat mag. Laat je gevoelens toe...jank, schrijf, gil, vloek, dans, gooi en smijt..wat dan ook. Het is altijd hard om een droom/een toekomst/een beeld hoe-je-het-ook-noemen-wilt.. los te laten. Je had een plan en dat valt in duigen, of je het nu rationeel snapt of niet, je gevoel moet nog loskomen. Das heel normaal. wees niet te hard voor jezelf..geef je zelf de tijd.
woensdag 5 januari 2011 om 23:19
Je zegt het zelf al... je moet er doorheen
Je bent supersterk geweest, je hebt alles goed gedaan en je verdient het niet om je klote te voelen maar helaas... ook dan heb je wel nog die rouw waar je niet omheen kunt.
Dus zeg wat afspraken af of verplaats ze en laat het maar even een mindere periode zijn (even wat minder contact met je ex, hoe goed ook, is trouwens wel verstandig hoor) ben lekker lief voor jezelf met af en toe wat lekkers of andere traktaties voor jezelf (tijdschriftje of verzorgingsspulletjes) en zet die muziek op die je eigenlijk niet aandurft en pak het fotoalbum erbij.
Je weet dat je jezelf goed bezig kan houden als het echt nodig is dus dat je ook wel weer zal opkrabbelen als je het depri zijn gehad hebt. Sterkte en dikke
Je bent supersterk geweest, je hebt alles goed gedaan en je verdient het niet om je klote te voelen maar helaas... ook dan heb je wel nog die rouw waar je niet omheen kunt.
Dus zeg wat afspraken af of verplaats ze en laat het maar even een mindere periode zijn (even wat minder contact met je ex, hoe goed ook, is trouwens wel verstandig hoor) ben lekker lief voor jezelf met af en toe wat lekkers of andere traktaties voor jezelf (tijdschriftje of verzorgingsspulletjes) en zet die muziek op die je eigenlijk niet aandurft en pak het fotoalbum erbij.
Je weet dat je jezelf goed bezig kan houden als het echt nodig is dus dat je ook wel weer zal opkrabbelen als je het depri zijn gehad hebt. Sterkte en dikke
woensdag 5 januari 2011 om 23:24
Toen ik meer dan 10 jaar geleden ging scheiden, ging ik ook 'los'. Ik was op ieder feest, werkte me te pletter en de rest van de wereld was 'suf' en gezapig! Ik had reuze lol...... Dacht ik.
Tot mijn liefste vriendinnetje kwam met een fles Prosecco, een cd van Frederike Spight en een reep chocolade en zei; 'kut hé..... dat scheiden!'
Ik heb 3 weken gejankd!
Tot mijn liefste vriendinnetje kwam met een fles Prosecco, een cd van Frederike Spight en een reep chocolade en zei; 'kut hé..... dat scheiden!'
Ik heb 3 weken gejankd!
woensdag 5 januari 2011 om 23:27
Oh bah Snaai, lees je post en daar zit ik, met tranen over mijn wangen.
Snap zo goed wat je bedoelt, het ontkennen, het maar doorgaan en leuk doen ("nee, het gaat lekker hoor")
Helaas heb ik nog geen eigen plekje. Ik wil het wel maar de gedachte dit huis te moeten verlaten, dat doet zo'n pijn.
Heb de hele avond zielig op de bank gezeten, niemand die me belde en wie ik belde was er niet.
Ex en ik gaan ook goed met elkaar om (omwille van de kinderen, dat dan wel) maar het voelt zo oneerlijk.
Zoals vrouwzondernaam al zei, mijn droom/plan/toekomst valt in duigen. Dit is niet wat ik voor ogen had en snap het soms nog niet, dat we geen gezin meer zijn. Dat ik alleen ben (en misschien wel blijf??)
doe zat leuke dingen, probeer echt te genieten van feesten maar bij thuiskomst is er vaak die "klap"
Alleen naar bed, alleen wakker worden....................
Sterkte
Snap zo goed wat je bedoelt, het ontkennen, het maar doorgaan en leuk doen ("nee, het gaat lekker hoor")
Helaas heb ik nog geen eigen plekje. Ik wil het wel maar de gedachte dit huis te moeten verlaten, dat doet zo'n pijn.
Heb de hele avond zielig op de bank gezeten, niemand die me belde en wie ik belde was er niet.
Ex en ik gaan ook goed met elkaar om (omwille van de kinderen, dat dan wel) maar het voelt zo oneerlijk.
Zoals vrouwzondernaam al zei, mijn droom/plan/toekomst valt in duigen. Dit is niet wat ik voor ogen had en snap het soms nog niet, dat we geen gezin meer zijn. Dat ik alleen ben (en misschien wel blijf??)
doe zat leuke dingen, probeer echt te genieten van feesten maar bij thuiskomst is er vaak die "klap"
Alleen naar bed, alleen wakker worden....................
Sterkte
woensdag 5 januari 2011 om 23:29
quote:Floks schreef op 05 januari 2011 @ 23:24:
Tot mijn liefste vriendinnetje kwam met een fles Prosecco, een cd van Frederike Spight en een reep chocolade en zei; 'kut hé..... dat scheiden!'
Ik heb 3 weken gejankd!En dat wil/durf ik dan weer niet. Sommige vragen het wel, huil je weleens, ben je niet echt boos. Maar wil het voor de buitenwereld niet echt laten zien denk ik
Tot mijn liefste vriendinnetje kwam met een fles Prosecco, een cd van Frederike Spight en een reep chocolade en zei; 'kut hé..... dat scheiden!'
Ik heb 3 weken gejankd!En dat wil/durf ik dan weer niet. Sommige vragen het wel, huil je weleens, ben je niet echt boos. Maar wil het voor de buitenwereld niet echt laten zien denk ik
woensdag 5 januari 2011 om 23:32
quote:waaromdan schreef op 05 januari 2011 @ 23:29:
[...]
En dat wil/durf ik dan weer niet. Sommige vragen het wel, huil je weleens, ben je niet echt boos. Maar wil het voor de buitenwereld niet echt laten zien denk ik
Soms heeft de buitenwereld ook even helemaal niks te maken met jouw verdriet, het is jouw goed recht om dat bij jezelf te houden als jij dat wilt!
Kut hè scheiden?
[...]
En dat wil/durf ik dan weer niet. Sommige vragen het wel, huil je weleens, ben je niet echt boos. Maar wil het voor de buitenwereld niet echt laten zien denk ik
Soms heeft de buitenwereld ook even helemaal niks te maken met jouw verdriet, het is jouw goed recht om dat bij jezelf te houden als jij dat wilt!
Kut hè scheiden?
woensdag 5 januari 2011 om 23:33
Ook ik stond destijds achter mijn scheiding. Had vrij snel een nieuwe lief maar wat heb ik gejankt op de avonden dat de kinderen op bed lagen en ik alleen beneden zat. Gewoon om wat was geweest en de verwachtingen die niet uitgekomen waren. Afscheid van een deel van je leven en het onbekende van de toekomst.
Ook mijn tweede relatie ging over. En daar heb ik, ondanks dat het mijn eigen keus was, ook veel verdriet van gehad.
Laat het toe, zoals hier al gezegd is. Gil en huil, schop of sla desnoods tegen een kussen. Je moet en komt er ook doorheen als je het verwerkt hebt en een plekje gegeven.
Sterkte
Ook mijn tweede relatie ging over. En daar heb ik, ondanks dat het mijn eigen keus was, ook veel verdriet van gehad.
Laat het toe, zoals hier al gezegd is. Gil en huil, schop of sla desnoods tegen een kussen. Je moet en komt er ook doorheen als je het verwerkt hebt en een plekje gegeven.
Sterkte
woensdag 5 januari 2011 om 23:34
quote:waaromdan schreef op 05 januari 2011 @ 23:27:
Dit is niet wat ik voor ogen had en snap het soms nog niet, dat we geen gezin meer zijn. Dat ik alleen ben (en misschien wel blijf??)
Lieve waaromdan,
ik herken je gevoel, maar wees niet bang dat je alleen blijft. Ook dit slijt en met een beetje geluk kom je ook iemand tegen. Dat kan lang of kort duren, maar t komt wel. Geef t tijd.
Ik ben na 4 1/2 jaar de allerliefste man van de wereld tegengekomen, die veeeel beter bij me past dan mn vorige relatie. Dus geef t niet op
Dit is niet wat ik voor ogen had en snap het soms nog niet, dat we geen gezin meer zijn. Dat ik alleen ben (en misschien wel blijf??)
Lieve waaromdan,
ik herken je gevoel, maar wees niet bang dat je alleen blijft. Ook dit slijt en met een beetje geluk kom je ook iemand tegen. Dat kan lang of kort duren, maar t komt wel. Geef t tijd.
Ik ben na 4 1/2 jaar de allerliefste man van de wereld tegengekomen, die veeeel beter bij me past dan mn vorige relatie. Dus geef t niet op
woensdag 5 januari 2011 om 23:39
@Snaai, hebben jullie kinderen??
niet dat het dan erger is, maar in veel gevallen wel lastiger.
Zonder mijn meiden was ik natuurlijk al veel sneller klaar geweest met hem en dit alles. Maar nu heb ik het idee te blijven hangen, aardig blijven doen, ook omwille van de kinderen maar ok omdat, eigenlijk, ik hem niet echt kwijt wil en het nog steeds niet echt geloof.
niet dat het dan erger is, maar in veel gevallen wel lastiger.
Zonder mijn meiden was ik natuurlijk al veel sneller klaar geweest met hem en dit alles. Maar nu heb ik het idee te blijven hangen, aardig blijven doen, ook omwille van de kinderen maar ok omdat, eigenlijk, ik hem niet echt kwijt wil en het nog steeds niet echt geloof.
donderdag 6 januari 2011 om 18:19
Heel erg bedankt voor jullie wijze woorden en raad. Ik ben inderdaad naar bed gegaan maar slapen ging niet zo.
Huilen, gillen ik kan het gewoon echt niet nu. Al 3 weken niet. Ik stond in de overleefstand. En toen heel veel lolmaken. Nu zie ik dat ik daar niet in moet doorschieten omdat ik mezelf dan uitput. Mezelf verzorgen vind ik ook lastig, ik zit nu een zak chips te eten want ik heb echt geen zin om voor mezelf te koken.
gelukkig zie ik ex nu niet veel meer, we hebben al veel afgehandeld en ik mis het niet om hem te spreken. Kinderen hebben we inderdaad niet, en daar ben ik nu heel blij om. (ook al werd ik al best "broeds")
Ik ben geneigd het allemaal wat te bagetalliseren: "Het valt wel mee". Verder heb ik tijdens het laatste 1,5 jaar van onze relatie al heel veel verdriet gehad. Op de een of andere manier vind ik dat het ook genoeg geweest moet zijn maar dat is natuurlijk niet zo..
Ik moet mezelf maar gaan toestaan dat het allemaal niet zo geweldig gaat, het liefst vlucht ik in zo'n bui direct naar een vriendin of een goede vriend (waarmee het ook al heel gezellig heb gehad) om mezelf ook geliefd te voelen en nodig.
vandaag op mijn werk merkte ik ook dat mijn energiepeil nogal gezakt is.
Huilen, gillen ik kan het gewoon echt niet nu. Al 3 weken niet. Ik stond in de overleefstand. En toen heel veel lolmaken. Nu zie ik dat ik daar niet in moet doorschieten omdat ik mezelf dan uitput. Mezelf verzorgen vind ik ook lastig, ik zit nu een zak chips te eten want ik heb echt geen zin om voor mezelf te koken.
gelukkig zie ik ex nu niet veel meer, we hebben al veel afgehandeld en ik mis het niet om hem te spreken. Kinderen hebben we inderdaad niet, en daar ben ik nu heel blij om. (ook al werd ik al best "broeds")
Ik ben geneigd het allemaal wat te bagetalliseren: "Het valt wel mee". Verder heb ik tijdens het laatste 1,5 jaar van onze relatie al heel veel verdriet gehad. Op de een of andere manier vind ik dat het ook genoeg geweest moet zijn maar dat is natuurlijk niet zo..
Ik moet mezelf maar gaan toestaan dat het allemaal niet zo geweldig gaat, het liefst vlucht ik in zo'n bui direct naar een vriendin of een goede vriend (waarmee het ook al heel gezellig heb gehad) om mezelf ook geliefd te voelen en nodig.
vandaag op mijn werk merkte ik ook dat mijn energiepeil nogal gezakt is.
donderdag 6 januari 2011 om 18:22
@waaromdan: ik merk dat ik al veel afscheid heb genomen. In oktober stond ik al bijna te huilen in mijn huis omdat ik besefte dat de kans groot was dat ik daar niet zo lang meer zou wonen.
Ik hoop voor jou dat er snel een plekje voor jou komt waar je jezelf weer kunt vinden. Is het niet mogelijk een time out te nemen? lastig zeg dat er bij jou wel kinderen in het spel zijn.
Ik hoop voor jou dat er snel een plekje voor jou komt waar je jezelf weer kunt vinden. Is het niet mogelijk een time out te nemen? lastig zeg dat er bij jou wel kinderen in het spel zijn.
vrijdag 7 januari 2011 om 09:38
Wat jij hebt gedaan Snaai, de overleef-stand en daarna compleet los gaan met feesten, vreugde en die leuke lieve jongen, dat her ken ik
niet van mezelf (op het feesten na dan) maar mijn vriendin sloeg daar een jaar lang compleet in door.
En na een jaar storte ze in.....................Ze brak en heeft 2 weken zitten huilen van woede, frustratie en machteloosheid.
Ook al heb je geen zin, je MOET wel voor jezelf zorgen. Probeer anders minimaal 2 x in de week eters te hebben, dan moet je wel koken.
Chips is lekker, echt wel, maar na een week of twee hbe je daar niet meer genoeg aan. Niet zo gek dat je energiepeil daalt........ er kan dan wel paprika op zitten maar echt vitamines bevat het niet :p
Hier thuis is het momenteel erg moeilijk. Oudste kind (bijna 12) heeft het zo moeilijk............. hartverscheurend gewoon (is een papa's kindje). Heb ex hierover aangesproken en we gaan er van de week over praten
Een Time Out nemen, hoe bedoel je dat??
mijn eigen plekje kan niet snel genoeg komen
niet van mezelf (op het feesten na dan) maar mijn vriendin sloeg daar een jaar lang compleet in door.
En na een jaar storte ze in.....................Ze brak en heeft 2 weken zitten huilen van woede, frustratie en machteloosheid.
Ook al heb je geen zin, je MOET wel voor jezelf zorgen. Probeer anders minimaal 2 x in de week eters te hebben, dan moet je wel koken.
Chips is lekker, echt wel, maar na een week of twee hbe je daar niet meer genoeg aan. Niet zo gek dat je energiepeil daalt........ er kan dan wel paprika op zitten maar echt vitamines bevat het niet :p
Hier thuis is het momenteel erg moeilijk. Oudste kind (bijna 12) heeft het zo moeilijk............. hartverscheurend gewoon (is een papa's kindje). Heb ex hierover aangesproken en we gaan er van de week over praten
Een Time Out nemen, hoe bedoel je dat??
mijn eigen plekje kan niet snel genoeg komen
vrijdag 7 januari 2011 om 17:26
ja, het is allemaal nog vrij recent maar ik vind dat ik nu al het feesten moet doseren. goed voorbeeld van je vriendin, ik wil dat dus liever niet, een jaar later nog hierdoorheen moeten.
Time out, ik begreep dat jij en ex nu nog samenwonen? Is er geen andere oplossing? Lijkt me zoveel energie kosten!
Ja ik moet echt voor mezelf zorgen maar dat is al eerder moeilijk gebleken.
Wat verschrikkelijk voor je kinderen! Waar ga je het over hebben met ex? En hoe gaan jullie dit oplossen? Wie gaan er verhuizen?
Ik denk wel dat ik leuke dingen moet blijven doen maar mezelf niet compleet moet gaan slopen ieder weekend.
Heb gisteravond vooral muziek gemaakt en dat voelde okee om te doen ook al werd ik er niet vrolijk van en dat wil ik natuurlijk wel graag.
Heb net exlief nog gezien, ik werd er niet enorm koud of warm van. T was niet eens echt afstandelijk. Hij bood me wat aan maar ik ben weggegaan. Komt later wel weer.
Time out, ik begreep dat jij en ex nu nog samenwonen? Is er geen andere oplossing? Lijkt me zoveel energie kosten!
Ja ik moet echt voor mezelf zorgen maar dat is al eerder moeilijk gebleken.
Wat verschrikkelijk voor je kinderen! Waar ga je het over hebben met ex? En hoe gaan jullie dit oplossen? Wie gaan er verhuizen?
Ik denk wel dat ik leuke dingen moet blijven doen maar mezelf niet compleet moet gaan slopen ieder weekend.
Heb gisteravond vooral muziek gemaakt en dat voelde okee om te doen ook al werd ik er niet vrolijk van en dat wil ik natuurlijk wel graag.
Heb net exlief nog gezien, ik werd er niet enorm koud of warm van. T was niet eens echt afstandelijk. Hij bood me wat aan maar ik ben weggegaan. Komt later wel weer.
maandag 10 januari 2011 om 00:44
ik ben trots op mezelf, ik heb redelijk rustig aan gedaan dit weekend! Heb veel muziek gemaakt, huisje opgeruimd, zelfs 2 dozen uitgepakt. (de restdozen zeg maar, er staan er nog een heel aantal) ben ook nog even uit geweest, dat was wel raar, zo alleen aan de bar in het begin. maar uiteindelijk was het wel heel gezellig.
Ik heb zelfs fruit gegeten!
Merk dat ik toch wel met die nieuwe jongen in mijn hoofd zit, ik doe erg mijn best om daar niet teveel mee te doen.
Ik heb zelfs fruit gegeten!
Merk dat ik toch wel met die nieuwe jongen in mijn hoofd zit, ik doe erg mijn best om daar niet teveel mee te doen.
