Psyche
alle pijlers
Zijn er meer mensen die Venlafaxine-Efexor gebruiken?
maandag 24 januari 2011 om 12:41
Hallo,
sinds donderdag ben ik met mijn 5e anti depressiva begonnen. Ik hoop zo dat deze wel gaat aanslaan want ik voel me zo wanhopig en bang voor de toekomst.
Ik ben erg bang om aan te komen, want dan voel ik me nog rotter.
Ik lees veel verhalen van mensen die van dit medicijn zijn aangkomen.
Mijn startdosis is 37,5 en donderdag ga ik naar de 75 mg. Wat ik doodeng vind want voel me nu al heel naar en de angst is toegenomen!
Zijn er meer mensen die dit gebruiken of gaan gebruiken? Ik zou het fijn vinden om ervaringen te delen.
Groetjes MJ
sinds donderdag ben ik met mijn 5e anti depressiva begonnen. Ik hoop zo dat deze wel gaat aanslaan want ik voel me zo wanhopig en bang voor de toekomst.
Ik ben erg bang om aan te komen, want dan voel ik me nog rotter.
Ik lees veel verhalen van mensen die van dit medicijn zijn aangkomen.
Mijn startdosis is 37,5 en donderdag ga ik naar de 75 mg. Wat ik doodeng vind want voel me nu al heel naar en de angst is toegenomen!
Zijn er meer mensen die dit gebruiken of gaan gebruiken? Ik zou het fijn vinden om ervaringen te delen.
Groetjes MJ
donderdag 27 januari 2011 om 00:04
quote:Mj1984 schreef op 26 januari 2011 @ 11:37:
Vind het het wel lastig met familie en vrienden. Ze hebben willen het wel begrijpen maar als je het zelf niet hebt meegemaakt weet je niet wat het is. Dat vind ik altijd erg moeilijk....hopelijk worden ze er nooit zat van. En begrijpen ze het dat ik ze nu een poosje niet zie.Mijn ervaring is dat je dit soort dingen niet om het even met wie kunt delen. Dat geldt ook voor familie en vrienden. Kies zorgvuldig, zou ik zeggen en meld je daarover niet té vaak. Want doe je dat wel, is het toch echt zo dat mensen je op een gegeven moment zat zijn of je te vermoeiend vinden of teveel energie vinden kosten. Mensen zien graag vooruitgang en niet dat het maar steeds op en af met je blijft gaan.
Vind het het wel lastig met familie en vrienden. Ze hebben willen het wel begrijpen maar als je het zelf niet hebt meegemaakt weet je niet wat het is. Dat vind ik altijd erg moeilijk....hopelijk worden ze er nooit zat van. En begrijpen ze het dat ik ze nu een poosje niet zie.Mijn ervaring is dat je dit soort dingen niet om het even met wie kunt delen. Dat geldt ook voor familie en vrienden. Kies zorgvuldig, zou ik zeggen en meld je daarover niet té vaak. Want doe je dat wel, is het toch echt zo dat mensen je op een gegeven moment zat zijn of je te vermoeiend vinden of teveel energie vinden kosten. Mensen zien graag vooruitgang en niet dat het maar steeds op en af met je blijft gaan.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 27 januari 2011 om 00:11
Zie jij het echt als ziekte? Ik eigenlijk niet. Misschien in het begin wel toen ik het net wist maar dat weet ik niet meer.
Ik zie het meer als een paar beperkingen die ik heb, dingen waar ik rekening mee moet houden en dat het toevallig een naam heeft, oké maar met een naam alleen kun je zo weinig.
Daarom kijk ik echt naar wat mijn zwakke kanten in deze zijn en werk daaraan.
Zo moet ik bv. heel erg alert zijn op stressfactoren. Die kunnen me erg onderuit halen.
Maar momenteel ga ik bijna fluitend door het (aangepaste) leven.
Ik zie het meer als een paar beperkingen die ik heb, dingen waar ik rekening mee moet houden en dat het toevallig een naam heeft, oké maar met een naam alleen kun je zo weinig.
Daarom kijk ik echt naar wat mijn zwakke kanten in deze zijn en werk daaraan.
Zo moet ik bv. heel erg alert zijn op stressfactoren. Die kunnen me erg onderuit halen.
Maar momenteel ga ik bijna fluitend door het (aangepaste) leven.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 27 januari 2011 om 00:32
Ziekte, beperking, handicap... ik bedoel er eigenlijk gewoon mee dat het iets is dat je hebt, iets lichamelijks, waar je niets aan kunt doen. Je kunt er niets aan doen dát je het hebt, dus. Je kunt wel proberen met therapie, met structuur, met medicijnen je leven leefbaar maken. Gelukkig.
Maar net als met een ziekte, of een handicap zul je inderdaad alert moeten zijn op je beperkingen, op factoren die de ziekte (of hoe je het noemen wilt) kunnen triggeren. Je zult bepaalde dingen misschien moeten laten. Maar als je hebt uitgevonden wat werkt en wat niet, dan kan het zeker leefbaar en zelfs prettig zijn.
Helaas ken(de) ik mensen die deze ziekte te zwaar vonden, ondraaglijk. Ondanks de moeite die ze deden om eruit te halen wat erin zat, het lukte niet.
Dus ja, wat dat betreft een ziekte, waartegen je soms keihard vechten moet. En soms wint helaas de ziekte.
Maar net als met een ziekte, of een handicap zul je inderdaad alert moeten zijn op je beperkingen, op factoren die de ziekte (of hoe je het noemen wilt) kunnen triggeren. Je zult bepaalde dingen misschien moeten laten. Maar als je hebt uitgevonden wat werkt en wat niet, dan kan het zeker leefbaar en zelfs prettig zijn.
Helaas ken(de) ik mensen die deze ziekte te zwaar vonden, ondraaglijk. Ondanks de moeite die ze deden om eruit te halen wat erin zat, het lukte niet.
Dus ja, wat dat betreft een ziekte, waartegen je soms keihard vechten moet. En soms wint helaas de ziekte.
donderdag 27 januari 2011 om 02:54
Ik heb het gebruikt en was er wel blij mee. Geen gewichtstoename gehad, misschien was ik juist afgevallen omdat ik veel actiever was dan in de periode ervoor. (weet het niet meer zeker)
Ik moest er mee stoppen omdat ik een bipolaire stoornis heb en de psych bang was dat ik manisch kon worden, toen de depressie over was. Jammer want ik vond het geen vervelend medicijn.
Ik moest er mee stoppen omdat ik een bipolaire stoornis heb en de psych bang was dat ik manisch kon worden, toen de depressie over was. Jammer want ik vond het geen vervelend medicijn.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 januari 2011 om 08:40
Diplala, ik snap je. Het hangt ook zeker af van de gradatie van de psychiatrische problematiek. Als ik me continue zo had moeten voelen en had moeten leven ten tijde van die instorting die ik heb gehad, nou, dan weet ik het niet zo net of ik er dan nu nog geweest was.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 27 januari 2011 om 10:21
Maar als vrienden en familie er soms niet op in gaan, zijn het dan wel echte vrienden? Bij mij is het probleem dat ik al jaren aan het kwakkelen ben dus dat zij er misschien ook wel aan gewend zijn. Maar soms zou ik iets meer aandacht verwachten. Misschien verwacht ik wel teveel van mensen hoor maar ik word er wel verdrietig van.
Ik ben nu nog steeds bij mn ouders en zit erg te twijfelen of ik hier blijf of nr mijn eigen huis ga. Ik kan hier ook wel niks doen maar het is toch anders. Maar als ik straks door de ophoging me nog beroerder ga voelen is het misschien wel fijn.
Ik voel me vandaag verdrietig..omdat ik me echt depressief voel en me zo bewust er van ben dat het niet goed met me gaat. Ben zo zo bang dat ik mn hele leven deze klachten hou.
Maar ik moet idd hoop houden en denken dat ik me nu even slechter kan voelen door de medicatie.
Ik ben nu nog steeds bij mn ouders en zit erg te twijfelen of ik hier blijf of nr mijn eigen huis ga. Ik kan hier ook wel niks doen maar het is toch anders. Maar als ik straks door de ophoging me nog beroerder ga voelen is het misschien wel fijn.
Ik voel me vandaag verdrietig..omdat ik me echt depressief voel en me zo bewust er van ben dat het niet goed met me gaat. Ben zo zo bang dat ik mn hele leven deze klachten hou.
Maar ik moet idd hoop houden en denken dat ik me nu even slechter kan voelen door de medicatie.
donderdag 27 januari 2011 om 11:35
Als je niet voldoende kwijt kunt bij de mensen die je al kent en familie, zoek dan meer mensen om mee om te gaan. We hebben het hier wel over een problematiek die een zware druk kan leggen op je omgeving als het (echt) niet goed gaat. Ik snap en begrijp je wel. Ik begrijp alleen de omgeving ook. Het kan een zware druk geven en niet iedereen heeft daar altijd tijd voor, trekt dat of zin in.
Zo werkt het nu eenmaal in de maatschappij. Je helpt jezelf meer om niet méér te verwachten van mensen dan je kunt krijgen.
Anders ga je nu naar huis. Even lekker met jezelf en spreek je af dat je terug komt zodra je met de ophoging begint.
En geef niet op. Bekijk het per dag. Vandaag voelt het verdrietig, misschien morgen al minder.
Zo werkt het nu eenmaal in de maatschappij. Je helpt jezelf meer om niet méér te verwachten van mensen dan je kunt krijgen.
Anders ga je nu naar huis. Even lekker met jezelf en spreek je af dat je terug komt zodra je met de ophoging begint.
En geef niet op. Bekijk het per dag. Vandaag voelt het verdrietig, misschien morgen al minder.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 27 januari 2011 om 11:59
Misschien weten de mensen om je heen ook niet precies wat jij prettig vindt? Heb je het er wel eens met ze over gehad?
Kun je zeggen dat je je soms in de steek gelaten voelt?
Misschien verheldert hun reactie wel een heleboel.
(Ik kom pas vanavond weer even online, zit nu op mijn werk. Sterkte in elk geval. Misschien knap je wel een beetje op van een potje huilen.)
Kun je zeggen dat je je soms in de steek gelaten voelt?
Misschien verheldert hun reactie wel een heleboel.
(Ik kom pas vanavond weer even online, zit nu op mijn werk. Sterkte in elk geval. Misschien knap je wel een beetje op van een potje huilen.)
donderdag 27 januari 2011 om 12:58
Als ik tegen ze zeg dat ik me in de steek gelaten voel, vraag ik me af of dat niet verkeerd overkomt.
Mijn vriendinnen zeggen wel dat ik ze altijd mag bellen om te praten en vragen ook wel af en toe hoe het gaat.
Ik heb net wel met mijn moeder over gehad dat ik het moeilijk vind dat mijn broer en zus gister niet doorvroegen. Ze zegt ook dat het voor hun ook niet makkelijk is om altijd iets te zeggen. En misschien wouden ze me even 'laten'.
Ik kreeg nog wel een lief smsje van mn zus. En heb idd even gehuild, wel lekker.
Hadden jullie bij de ophoging weer dezelfde klachten als bij het starten? Of minder?
Mijn vriendinnen zeggen wel dat ik ze altijd mag bellen om te praten en vragen ook wel af en toe hoe het gaat.
Ik heb net wel met mijn moeder over gehad dat ik het moeilijk vind dat mijn broer en zus gister niet doorvroegen. Ze zegt ook dat het voor hun ook niet makkelijk is om altijd iets te zeggen. En misschien wouden ze me even 'laten'.
Ik kreeg nog wel een lief smsje van mn zus. En heb idd even gehuild, wel lekker.
Hadden jullie bij de ophoging weer dezelfde klachten als bij het starten? Of minder?
donderdag 27 januari 2011 om 13:32
(Ik kwam toch nog maar even tussendoor kijken)
Goed dat je het er met je moeder over gehad hebt!
Volgens mij had ik bij het ophogen van de dosering niet meer last van de bijwerkingen. De klachten werden gewoon steeds een beetje minder. Alleen dat ik me snel licht in mijn hoofd voelde heeft vrij lang aangehouden.
Da's nu ook zo goed als weg.
Goed dat je het er met je moeder over gehad hebt!
Volgens mij had ik bij het ophogen van de dosering niet meer last van de bijwerkingen. De klachten werden gewoon steeds een beetje minder. Alleen dat ik me snel licht in mijn hoofd voelde heeft vrij lang aangehouden.
Da's nu ook zo goed als weg.
donderdag 27 januari 2011 om 14:50
quote:Mj1984 schreef op 27 januari 2011 @ 10:21:
Maar als vrienden en familie er soms niet op in gaan, zijn het dan wel echte vrienden? Bij mij is het probleem dat ik al jaren aan het kwakkelen ben dus dat zij er misschien ook wel aan gewend zijn. Maar soms zou ik iets meer aandacht verwachten. Misschien verwacht ik wel teveel van mensen hoor maar ik word er wel verdrietig van.
Ik ben nu nog steeds bij mn ouders en zit erg te twijfelen of ik hier blijf of nr mijn eigen huis ga. Ik kan hier ook wel niks doen maar het is toch anders. Maar als ik straks door de ophoging me nog beroerder ga voelen is het misschien wel fijn.
Ik voel me vandaag verdrietig..omdat ik me echt depressief voel en me zo bewust er van ben dat het niet goed met me gaat. Ben zo zo bang dat ik mn hele leven deze klachten hou.
Maar ik moet idd hoop houden en denken dat ik me nu even slechter kan voelen door de medicatie.Geen ervaring met het middel zelf. Wel een hele dikke knuffel voor jou. Als je je niet fijn voelt bij deze medicatie gewoon aangeven hoor!
Maar als vrienden en familie er soms niet op in gaan, zijn het dan wel echte vrienden? Bij mij is het probleem dat ik al jaren aan het kwakkelen ben dus dat zij er misschien ook wel aan gewend zijn. Maar soms zou ik iets meer aandacht verwachten. Misschien verwacht ik wel teveel van mensen hoor maar ik word er wel verdrietig van.
Ik ben nu nog steeds bij mn ouders en zit erg te twijfelen of ik hier blijf of nr mijn eigen huis ga. Ik kan hier ook wel niks doen maar het is toch anders. Maar als ik straks door de ophoging me nog beroerder ga voelen is het misschien wel fijn.
Ik voel me vandaag verdrietig..omdat ik me echt depressief voel en me zo bewust er van ben dat het niet goed met me gaat. Ben zo zo bang dat ik mn hele leven deze klachten hou.
Maar ik moet idd hoop houden en denken dat ik me nu even slechter kan voelen door de medicatie.Geen ervaring met het middel zelf. Wel een hele dikke knuffel voor jou. Als je je niet fijn voelt bij deze medicatie gewoon aangeven hoor!
zaterdag 29 januari 2011 om 17:54
Hoi!
Ik heb donderdag het middel verhoogd maar kan niet zeggen dat ik meer last heb van de bijwerkingen. Dat valt me dus mee!
Maar verder voel ik me nog steeds erg down en nergens zin in.
Moe en drukkend hoofd.
Ik wil vanaf maandag wel weer wat actiever gaan doen.
Ik ben 3 kilo afgevallen maar krijg al wat meer eetlust.
Maar die oorsuizen maak ik me wel erg druk over! Ik ben ook heel gevoelig voor geluid. Ik had dit ook wel een beetje voor de medicatie maar nu erger. Ben zo bang dat ik die "tinnitus-ziekte" heb en overgevoelig voor geluid wordt. Dan heb je weer zo'n lijdende onzichtbare ziekte erbij.
Dus daar ben ik nou weer gestresst over.
Ik heb donderdag het middel verhoogd maar kan niet zeggen dat ik meer last heb van de bijwerkingen. Dat valt me dus mee!
Maar verder voel ik me nog steeds erg down en nergens zin in.
Moe en drukkend hoofd.
Ik wil vanaf maandag wel weer wat actiever gaan doen.
Ik ben 3 kilo afgevallen maar krijg al wat meer eetlust.
Maar die oorsuizen maak ik me wel erg druk over! Ik ben ook heel gevoelig voor geluid. Ik had dit ook wel een beetje voor de medicatie maar nu erger. Ben zo bang dat ik die "tinnitus-ziekte" heb en overgevoelig voor geluid wordt. Dan heb je weer zo'n lijdende onzichtbare ziekte erbij.
Dus daar ben ik nou weer gestresst over.
zaterdag 29 januari 2011 om 18:28
Oorsuizen lijkt me ook heel vervelend. Wat bedoel je met overgevoelig voor geluid? Irriteert het je snel, of doet het pijn? In geval van irritaie kun je -hang natuurlijk van de situatie af- oordopjes gebruiken. Ik doe ze op m'n werk ook vaak in, of in de trein, zodat ik dan niet afgeleid word of me erger aan alle geluiden om me heen.
donderdag 3 februari 2011 om 10:33
Daar ben ik weer om even te vertellen hoe het gaat.
Ik zit nu bijna een week op de verhoogde dosis, 75 mg.
Sinds 2 dagen heb ik erge hoofdpijn en slaap ik opeens heel slecht. Qua stemming geen verbetering, nog steeds erger juist.
Komt het jullie bekend voor, dat er opeens nieuwe bijwerkingen komen?
X
Ik zit nu bijna een week op de verhoogde dosis, 75 mg.
Sinds 2 dagen heb ik erge hoofdpijn en slaap ik opeens heel slecht. Qua stemming geen verbetering, nog steeds erger juist.
Komt het jullie bekend voor, dat er opeens nieuwe bijwerkingen komen?
X
zaterdag 5 februari 2011 om 19:13
zondag 6 februari 2011 om 16:42
Hoi MJ, je zult na een verhoging toch zeker weer 6 weken erbij moeten tellen eer je echt effect kunt gaan verwachten, het kan natuurlijk ook eerder zo zijn, wat ik voor je hoop! Ik ken het wanhopige gevoel maar al te goed! ben sinds 2 weken ook weer verhoogd maar dan met de clomipramine en hoop gauw uit deze hel te zijn en weer te kunnen genieten!
dinsdag 15 februari 2011 om 20:30
Hoi daar was ik weer,
ik zit donderdag 3 weken op 75 mg en ik voel me minder rot als vorige week maar nog steeds gaat het prut.
Ik slaap ontzettend slecht, chaos in mn kop, koppijn en wazig...
Ik ben zo bang dat dit niet gaat werken, En wat moet ik dan? ik heb al zoveel geprobeert. Ik voel me zo wanhopig.
Afgelopen donderdag naar de arts geweest en afgesproken het nog 2 weken af te wachten.
Kan het nog werken volgens jullie?
ik zit donderdag 3 weken op 75 mg en ik voel me minder rot als vorige week maar nog steeds gaat het prut.
Ik slaap ontzettend slecht, chaos in mn kop, koppijn en wazig...
Ik ben zo bang dat dit niet gaat werken, En wat moet ik dan? ik heb al zoveel geprobeert. Ik voel me zo wanhopig.
Afgelopen donderdag naar de arts geweest en afgesproken het nog 2 weken af te wachten.
Kan het nog werken volgens jullie?
