Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
zondag 23 december 2007 om 13:11
Hoi allemaal,
Iris, waarom heeft je zoon nog een sleutel? En schrik je je niet lam als je uit je slaap wordt gehaald?
Toen mijn zoon op zichzelf ging, hebben we zijn sleutels teruggenomen, met de woorden ''jij zou het toch ook niet leuk vinden als we onaangekondigd of zonder jouw toestemming bij jou binnen staan?" Eerst vond hij dat wel vreemd, stribbelde ook wel tegen, maar daarna heeft hij er nooit meer iets over gezegd.
Ik had gister een afspraak met zoon en die is hij zo waar nagekomen. We hebben het erg gezellig gehad. Van zijn oma en opa kreeg hij voor de kerst ook allemaal levensmiddelen, textiel en hij was er nog blij mee ook. (Het leukst vond hij nog, dat er ook alcohol in zat, ha ha.). Ik moet nog t een en ander voor hem kopen straks.
Ik kreeg ook aan grote enveloppe vol papieren van hem, met de mededeling ''hier mam, mijn schulden, dan kan je dat even uitzoeken, papa is er al mee begonnen''. "Oké", heb ik gezegd, "ik zoek het voor 1 x uit en dan gaat het naar de hulp en dan doe je wat zij je zeggen en bemoeien wij ons er niet meer mee".En dat doe ik dan ook niet meer. Hij kan hulp krijgen in de vorm van iemand die bij hem thuis komt en hem o.a. daarmee helpt. Nou heeft hij gezegd daar geen zin in te hebben.....(alsof hij keus heeft, denk ik dan). Daar is het laatste woord dus nog niet over gezegd, maar ik wilde het gister gewoon gezellig houden en gewoon even onbezorgd genieten van ons samenzijn.
Meiden, hele fijne feestdagen allemaal. Probeer de zorgen even aan de kant te zetten en probeer te genieten van wat we allemaal wel hebben.
Iris, waarom heeft je zoon nog een sleutel? En schrik je je niet lam als je uit je slaap wordt gehaald?
Toen mijn zoon op zichzelf ging, hebben we zijn sleutels teruggenomen, met de woorden ''jij zou het toch ook niet leuk vinden als we onaangekondigd of zonder jouw toestemming bij jou binnen staan?" Eerst vond hij dat wel vreemd, stribbelde ook wel tegen, maar daarna heeft hij er nooit meer iets over gezegd.
Ik had gister een afspraak met zoon en die is hij zo waar nagekomen. We hebben het erg gezellig gehad. Van zijn oma en opa kreeg hij voor de kerst ook allemaal levensmiddelen, textiel en hij was er nog blij mee ook. (Het leukst vond hij nog, dat er ook alcohol in zat, ha ha.). Ik moet nog t een en ander voor hem kopen straks.
Ik kreeg ook aan grote enveloppe vol papieren van hem, met de mededeling ''hier mam, mijn schulden, dan kan je dat even uitzoeken, papa is er al mee begonnen''. "Oké", heb ik gezegd, "ik zoek het voor 1 x uit en dan gaat het naar de hulp en dan doe je wat zij je zeggen en bemoeien wij ons er niet meer mee".En dat doe ik dan ook niet meer. Hij kan hulp krijgen in de vorm van iemand die bij hem thuis komt en hem o.a. daarmee helpt. Nou heeft hij gezegd daar geen zin in te hebben.....(alsof hij keus heeft, denk ik dan). Daar is het laatste woord dus nog niet over gezegd, maar ik wilde het gister gewoon gezellig houden en gewoon even onbezorgd genieten van ons samenzijn.
Meiden, hele fijne feestdagen allemaal. Probeer de zorgen even aan de kant te zetten en probeer te genieten van wat we allemaal wel hebben.
zondag 23 december 2007 om 16:12
Toen onze zoon eruit is gegaan moest hij van mn man ook gelijk zn sleutels inleveren EN we hebben gelijk andere sloten aangebracht. maar goed ook, want de buren hadden ook een sleutel (en wij van hun) want een paar weken daarna gingen wij op vacantie en daar jongste niet meeging leek het me niet zo'n fijn idee dat de oudste zomaar binnen kon vallen (en zeker niet snachts)
Kijk, van mn moeders huis hebben we wel een sleutel en best kans dat laaaater dat ook zal zo gaan bij ons, maar dan mag er wel heel wat veranderd zijn.
Fijn, Monissa, dat jullie het gezellig hebben gehad, mooi van die levensmiddelen, is toch niets mis mee?
Kijk, van mn moeders huis hebben we wel een sleutel en best kans dat laaaater dat ook zal zo gaan bij ons, maar dan mag er wel heel wat veranderd zijn.
Fijn, Monissa, dat jullie het gezellig hebben gehad, mooi van die levensmiddelen, is toch niets mis mee?
zondag 23 december 2007 om 17:55
@Iris, je bent trots dat je niet overstag bent gegaan. En verdrietig....? Waarom eigenlijk?
Eigenlijk had je gewoon boos moeten worden, omdat hij weer om je pincode vraagt, terwijl hij weet dat je die niet geeft. Boos omdat hij je 's nachts weer wakker maakt, terwijl je je rust zo nodig hebt.
Wat de anderen al zeggen, neem maatregelen, vraag de sleutel terug. Dan weet hij direct dat jij nu een hele duidelijke grens stelt.
Ja, ik weet het, dit zal andere nachtelijke taferelen gaan geven, die weer maatregelen nodig hebben, maar wat moet je anders?
Hij vraagt niet om je pincode, eigenlijk eist hij deze. Hij wacht op het moment dat je overstag gaat. Het is hoog tijd voor andere maatregelen, hoe moeilijk ook.
Eigenlijk had je gewoon boos moeten worden, omdat hij weer om je pincode vraagt, terwijl hij weet dat je die niet geeft. Boos omdat hij je 's nachts weer wakker maakt, terwijl je je rust zo nodig hebt.
Wat de anderen al zeggen, neem maatregelen, vraag de sleutel terug. Dan weet hij direct dat jij nu een hele duidelijke grens stelt.
Ja, ik weet het, dit zal andere nachtelijke taferelen gaan geven, die weer maatregelen nodig hebben, maar wat moet je anders?
Hij vraagt niet om je pincode, eigenlijk eist hij deze. Hij wacht op het moment dat je overstag gaat. Het is hoog tijd voor andere maatregelen, hoe moeilijk ook.
zondag 23 december 2007 om 22:13
Ik denk dat ik een beetje kan inschatten waarom Iris zich ook verdrietig voelde.
Verdriet heb je van deze zoon die toch de grens weer overgaat, die het maar niet wilt snappen, dat het weer zo ver is gekomen, eigenlijk van de hele situatie. (ik spreek nu ook uit eigen boekje)
DAT je geen verdriet moet hebben is zo waar en daarom hoop ik maar ook dat Iris' trots het wint, want je bent niet bezweken, chapeau!
Nu nog een stapje erbij en niet meer binnen kunnen laten komen, iedere keer weer een stapje erbij.....
Verdriet heb je van deze zoon die toch de grens weer overgaat, die het maar niet wilt snappen, dat het weer zo ver is gekomen, eigenlijk van de hele situatie. (ik spreek nu ook uit eigen boekje)
DAT je geen verdriet moet hebben is zo waar en daarom hoop ik maar ook dat Iris' trots het wint, want je bent niet bezweken, chapeau!
Nu nog een stapje erbij en niet meer binnen kunnen laten komen, iedere keer weer een stapje erbij.....
maandag 24 december 2007 om 05:49
Lieve Iris,
Ik dacht ook gelijk; waarom heeft je zoon nog een sleutel? Hij is 26 en woont niet meer thuis. Je zou het jezelf een stuk makkelijker maken als hij niet zomaar meer binnen kan vallen, en zeker niet s nachts. Ik, als buitenstaander, vind dat best wel van de zotte. Voor jou is het natuurlijk normaal geworden, maar die jongen is 26 notabene. Het is zijn huis niet meer.
En wat ik me ook afvraag; wat doet I-man met deze situatie? Krijg je wel steun van je man; je schrijft er niks over namelijk.
Eigenlijk heb ik niks op dit topic te maken, maar ik vind je gewoon een grote lieverd met een groot hart, en ik gun je het beste.
Fijne feestdagen, hopelijk rustig ook!
Ik dacht ook gelijk; waarom heeft je zoon nog een sleutel? Hij is 26 en woont niet meer thuis. Je zou het jezelf een stuk makkelijker maken als hij niet zomaar meer binnen kan vallen, en zeker niet s nachts. Ik, als buitenstaander, vind dat best wel van de zotte. Voor jou is het natuurlijk normaal geworden, maar die jongen is 26 notabene. Het is zijn huis niet meer.
En wat ik me ook afvraag; wat doet I-man met deze situatie? Krijg je wel steun van je man; je schrijft er niks over namelijk.
Eigenlijk heb ik niks op dit topic te maken, maar ik vind je gewoon een grote lieverd met een groot hart, en ik gun je het beste.
Fijne feestdagen, hopelijk rustig ook!
dinsdag 25 december 2007 om 09:27
Lieve moeders, ik had een heel verhaal getypt, maar vond mijzelf net zo'n betweter.
Daar zitten jullie echt niet op te wachten.
Ja ik heb 3 volwassen kinderen, maar niet jullie problemen.
Wens ze ook wel eens naar een ander werelddeel, daar niet van, maar is natuurlijk niet te vergelijken met jullie situatie.
Lieve Iris, over jou maak ik mij wel zorgen.
Laat hem die sleutel ajb inleveren, nu maakt hij jou wakker voor je pincode.
Hij bedreigt jou met woorden, hij weet dat hij je toch elke keer wel weer een beetje overstag krijgt.
Ben je niet bang dat hij ipv jou wakker te maken, zijn kleine broertje wakker gaat maken.
Hem als pressiemiddel naar jou toe gaat gebruiken.
Zeg nou niet, dat zal hij nooit doen.
Hij heeft geen grenzen en zal steeds verder gaan om zijn zin te krijgen.
Want hoe klootzakkerig hij ook bezig is, je helpt hem op bepaalde manieren nog steeds.
I-man mag niets zeggen, want dat accepteert zoonlief niet.
Sorry Iris dat is toch van de zotte, het is het huis van jou en I-man, niet van je zoon. Juist in het belang van de 2 jongsten moet je echt veel strenger/direkter tegen je oudste zoon optreden.
Nogmaals lieve Iris, ik wil je niet bekritiseren absoluut niet!
Jij die altijd het goede in iedereen ziet en vind en altijd steun bied aan een ander, even een lief berichtje of knuffeltje posten, jij verdient zoveel meer.
Daar zitten jullie echt niet op te wachten.
Ja ik heb 3 volwassen kinderen, maar niet jullie problemen.
Wens ze ook wel eens naar een ander werelddeel, daar niet van, maar is natuurlijk niet te vergelijken met jullie situatie.
Lieve Iris, over jou maak ik mij wel zorgen.
Laat hem die sleutel ajb inleveren, nu maakt hij jou wakker voor je pincode.
Hij bedreigt jou met woorden, hij weet dat hij je toch elke keer wel weer een beetje overstag krijgt.
Ben je niet bang dat hij ipv jou wakker te maken, zijn kleine broertje wakker gaat maken.
Hem als pressiemiddel naar jou toe gaat gebruiken.
Zeg nou niet, dat zal hij nooit doen.
Hij heeft geen grenzen en zal steeds verder gaan om zijn zin te krijgen.
Want hoe klootzakkerig hij ook bezig is, je helpt hem op bepaalde manieren nog steeds.
I-man mag niets zeggen, want dat accepteert zoonlief niet.
Sorry Iris dat is toch van de zotte, het is het huis van jou en I-man, niet van je zoon. Juist in het belang van de 2 jongsten moet je echt veel strenger/direkter tegen je oudste zoon optreden.
Nogmaals lieve Iris, ik wil je niet bekritiseren absoluut niet!
Jij die altijd het goede in iedereen ziet en vind en altijd steun bied aan een ander, even een lief berichtje of knuffeltje posten, jij verdient zoveel meer.
dinsdag 25 december 2007 om 11:22
Voor alle oermoeders hier, hele fijne en rustige feestdagen.
@Iris, kan me alleen maar aansluiten bij wat Jacqie zegt. Hij zal verder gaan met pressie om toch te krijgen wat hij wil. Hij weet hoe hij je kan manipuleren. Al lijk je nu je kleine kinderen te beschermen, iedere keer weer komt hij (met sleutel) in jullie huis wat je eigenlijk zo veilig zou willen houden. Zonder sleutel zal hij buiten schennis moeten schoppen, met sleutel doet hij het keer op keer binnen. Het is nu wachten tot hij echt gaat razen binnen je huis.
Knuf
Pom
@Iris, kan me alleen maar aansluiten bij wat Jacqie zegt. Hij zal verder gaan met pressie om toch te krijgen wat hij wil. Hij weet hoe hij je kan manipuleren. Al lijk je nu je kleine kinderen te beschermen, iedere keer weer komt hij (met sleutel) in jullie huis wat je eigenlijk zo veilig zou willen houden. Zonder sleutel zal hij buiten schennis moeten schoppen, met sleutel doet hij het keer op keer binnen. Het is nu wachten tot hij echt gaat razen binnen je huis.
Knuf
Pom
dinsdag 25 december 2007 om 16:56
dinsdag 25 december 2007 om 17:33
woensdag 26 december 2007 om 16:00
Mooi dat je op diverse manieren steun krijgt, Iris.
Hoe zijn jullie kerstdagen verlopen?
Hier rustig aan, toch vreemd met 1 persoon minder aan tafel, maar kan zn keus nog steeds accepteren, alleen....tja, ik weet het zelf niet goed wat ik voel, tvoelt onwennig, maar hij wilt ruimte kan ik ook weer snappen.
Jacqie, schrijf gerust je hele verhaal, waarom zouden wij jou een betweter vinden? Misschien kunnen we leren van jouw ervaringen.
Ben je nog op bezoek bij je zoon geweest, Prada?
Rietje
Hoe zijn jullie kerstdagen verlopen?
Hier rustig aan, toch vreemd met 1 persoon minder aan tafel, maar kan zn keus nog steeds accepteren, alleen....tja, ik weet het zelf niet goed wat ik voel, tvoelt onwennig, maar hij wilt ruimte kan ik ook weer snappen.
Jacqie, schrijf gerust je hele verhaal, waarom zouden wij jou een betweter vinden? Misschien kunnen we leren van jouw ervaringen.
Ben je nog op bezoek bij je zoon geweest, Prada?
Rietje
donderdag 27 december 2007 om 00:36
Oh Iris en Rietje, wat hebben jullie het zwaar. Ik begrijp jullie gevoelens. Zeggen dat je niet meer helpt, maar als ze aan de deur staan...... Ik leef met jullie mee. Ook met de anderen trouwens.
Ben niet meer bij zoonlief geweest met de kerstdagen. Moet er morgen naartoe i.v.m. positieve uitslag van T,B.C. Even in het ziekenhuis foto's maken. Ik denk dat het meevalt, maar ben er toch weer een hele dag mee zoet. Eerst anderhalf uur heen, dan een half uur rijden naar ziekenhuis, daar controle en dezelfde weg terug. Die jongens snappen toch niet dat door hun manier van leven het tien jaar van de onze kost hè. En dan zitten wij nog in de opbouwfase, dus bij jullie kost het wel twintig jaar van je leven.
Zoon gaat nog steeds goed. Heeft nu zijn ups en downs. Krijgt wat meer agressie, maar gelukkig speelt de begeleiding daar goed op in. Hij geeft het zelf ook op tijd aan dat hij het niet meer trekt. De begeleiding sluit hem dan op en dwingt hem medicatie in te nemen. Gelukkig is hij dan op een gegeven moment voor rede vatbaar en neemt deze dan ook. Zolang ze blijven communiceren met elkaar heb ik goede hoop.
Lieve meisjes, een dikke kus en lieve groet,
Ben niet meer bij zoonlief geweest met de kerstdagen. Moet er morgen naartoe i.v.m. positieve uitslag van T,B.C. Even in het ziekenhuis foto's maken. Ik denk dat het meevalt, maar ben er toch weer een hele dag mee zoet. Eerst anderhalf uur heen, dan een half uur rijden naar ziekenhuis, daar controle en dezelfde weg terug. Die jongens snappen toch niet dat door hun manier van leven het tien jaar van de onze kost hè. En dan zitten wij nog in de opbouwfase, dus bij jullie kost het wel twintig jaar van je leven.
Zoon gaat nog steeds goed. Heeft nu zijn ups en downs. Krijgt wat meer agressie, maar gelukkig speelt de begeleiding daar goed op in. Hij geeft het zelf ook op tijd aan dat hij het niet meer trekt. De begeleiding sluit hem dan op en dwingt hem medicatie in te nemen. Gelukkig is hij dan op een gegeven moment voor rede vatbaar en neemt deze dan ook. Zolang ze blijven communiceren met elkaar heb ik goede hoop.
Lieve meisjes, een dikke kus en lieve groet,
donderdag 27 december 2007 om 08:46
donderdag 27 december 2007 om 12:12
Hoi juffrouw,
Neem je tijd.
Voel je uitgenodigd om ook jouw verhaal hier te doen.
Het lijkt nu zo moeilijk, maar het kan je zoveel opleveren als je het wel durft/kunt.
Sterkte!.
@anderen:
Ik merk dat er een onderling steunen plaats vind.
Ervaringen delen en je gesterkt weten door lotgenoten maakt je sterker.
Mooi om te zien!.
Neem je tijd.
Voel je uitgenodigd om ook jouw verhaal hier te doen.
Het lijkt nu zo moeilijk, maar het kan je zoveel opleveren als je het wel durft/kunt.
Sterkte!.
@anderen:
Ik merk dat er een onderling steunen plaats vind.
Ervaringen delen en je gesterkt weten door lotgenoten maakt je sterker.
Mooi om te zien!.
donderdag 27 december 2007 om 17:04
Geen T.b.c. hier gelukkig.
@juffrouw, voel je welkom. Zolang het je teveel verdriet doet, lees je lekker mee. Als het je lukt schrijf je je verhaal als je daar behoefte aan hebt. Kijk maar. Maar wees welkom.
@Iris, ik hoop dat het niet explodeert. Ook buiten je deur niet. Blijf positief.
@Rietje, gaat het meissie.
@Houvan, ik merk dat ik meer ego posten doe. Vertellen hoe het hier gaat. Ik heb niet zoveel tips voor de anderen. Soms wel hoor, maar vaker niet dan wel. Ik weet dat ik soms een goeie tip heb, maar dan is het zo'n simpele waarvan ik "uit ervaring" weet dat de andere moeder dat allang heeft geprobeerd. En de ultieme tip, ja daar wacht ik zelf ook nog op.
Maar inderdaad, praten met mensen die hetzelfde meemaken verlicht zeker wel. Sommige dingen hoef je niet uit te spreken, omdat je weet dat de anderen het 'gewoon' begrijpen. En dat is fijn. Heel fijn.
@Alle andere moeders, hou jullie goed
lieve groetjes
@juffrouw, voel je welkom. Zolang het je teveel verdriet doet, lees je lekker mee. Als het je lukt schrijf je je verhaal als je daar behoefte aan hebt. Kijk maar. Maar wees welkom.
@Iris, ik hoop dat het niet explodeert. Ook buiten je deur niet. Blijf positief.
@Rietje, gaat het meissie.
@Houvan, ik merk dat ik meer ego posten doe. Vertellen hoe het hier gaat. Ik heb niet zoveel tips voor de anderen. Soms wel hoor, maar vaker niet dan wel. Ik weet dat ik soms een goeie tip heb, maar dan is het zo'n simpele waarvan ik "uit ervaring" weet dat de andere moeder dat allang heeft geprobeerd. En de ultieme tip, ja daar wacht ik zelf ook nog op.
Maar inderdaad, praten met mensen die hetzelfde meemaken verlicht zeker wel. Sommige dingen hoef je niet uit te spreken, omdat je weet dat de anderen het 'gewoon' begrijpen. En dat is fijn. Heel fijn.
@Alle andere moeders, hou jullie goed
lieve groetjes
donderdag 27 december 2007 om 21:04
Hoi allemaal,
Het is zeker fijn dat we "zo" met elkaar kunnen communiceren, ieder heeft zn eigen verhaal, maar de gevoelens zijn wel herkenbaar.
Lieve Juffrouw, neem jouw tijd om te schrijven of lees anders een poosje mee, niets is verplicht, het is zo definitief he, om je eigen sores zwart op wit te zien, maar, ik spreek nu voor mezelf, mij geeft het me ruimte.
Bij mij mocht niemand er wat vanaf weten, op mn werk weten ze nog niets, maar ik word steeds opener tegen andere mensen, details zal ik nog niet 1-2-3 vertellen, maar de grote lijnen, dat wel.
Zelf zweef ik in het luchtledige, kan het niet anders uitdrukken, net of ik op de grote klap zit te wachten, stom hoor, je zit jezelf daarmee te pesten, want....misschien (hoop,hoop) gaat het wel hartstikke goed met hem.
Maar dan denk ik: waarom, als het goed gaat, hoor ik dat dan niet eens?
Maar ja, dan moet het masker af en dat zie ik niet zo gauw gebeuren. Nee, dan liever de stoere, macho-wat kanmijgebeuren houding tonen.
En het gekke is, kan ik ook weer begrijpen van zijn kant bekeken.
(Begrijpen jullie mij nog wel?)
Gefeliciteerd Prada, dat is goed nieuws, ook dat hij zo goed opgevangen wordt door de hulpverleners.
Tja, en die tips, mij is door de hulpverlening altijd voorgehouden: NIET helpen is ook helpen. Ja, ik snap hem heeel goed en daarom is het alleen maar goed dat hij hier niet woont, want ik ben bang dat ik maar een klein duwtje nodig heb.
Iris, hopelijk is het bij jou ook nog rustig (en komt er helemaal geen explosie)
Lin en Monissa, hoe gaat het bij jullie?
Alle anderen: blijf sterk!
Het is zeker fijn dat we "zo" met elkaar kunnen communiceren, ieder heeft zn eigen verhaal, maar de gevoelens zijn wel herkenbaar.
Lieve Juffrouw, neem jouw tijd om te schrijven of lees anders een poosje mee, niets is verplicht, het is zo definitief he, om je eigen sores zwart op wit te zien, maar, ik spreek nu voor mezelf, mij geeft het me ruimte.
Bij mij mocht niemand er wat vanaf weten, op mn werk weten ze nog niets, maar ik word steeds opener tegen andere mensen, details zal ik nog niet 1-2-3 vertellen, maar de grote lijnen, dat wel.
Zelf zweef ik in het luchtledige, kan het niet anders uitdrukken, net of ik op de grote klap zit te wachten, stom hoor, je zit jezelf daarmee te pesten, want....misschien (hoop,hoop) gaat het wel hartstikke goed met hem.
Maar dan denk ik: waarom, als het goed gaat, hoor ik dat dan niet eens?
Maar ja, dan moet het masker af en dat zie ik niet zo gauw gebeuren. Nee, dan liever de stoere, macho-wat kanmijgebeuren houding tonen.
En het gekke is, kan ik ook weer begrijpen van zijn kant bekeken.
(Begrijpen jullie mij nog wel?)
Gefeliciteerd Prada, dat is goed nieuws, ook dat hij zo goed opgevangen wordt door de hulpverleners.
Tja, en die tips, mij is door de hulpverlening altijd voorgehouden: NIET helpen is ook helpen. Ja, ik snap hem heeel goed en daarom is het alleen maar goed dat hij hier niet woont, want ik ben bang dat ik maar een klein duwtje nodig heb.
Iris, hopelijk is het bij jou ook nog rustig (en komt er helemaal geen explosie)
Lin en Monissa, hoe gaat het bij jullie?
Alle anderen: blijf sterk!
donderdag 27 december 2007 om 21:55
Ik zat zo te denken, wat die tips betreffen: wat ons toen geholpen heeft is toch de tip hem de deur uit te zetten.
Nu zit ik ook in een praatgroep van mensen die het ook meemaken en meegemaakt hebben, nou dan zit ik soms met bibberende knietjes wat voor advies (desgevraagd) zij mij geven.
Omdat ik weet dat het adviezen zijn die (kunnen) helpen, maar ik vind het nog moeilijk, ben er bang voor, totdat......ik daar ook weer aan toe ben.
Nu zit ik ook in een praatgroep van mensen die het ook meemaken en meegemaakt hebben, nou dan zit ik soms met bibberende knietjes wat voor advies (desgevraagd) zij mij geven.
Omdat ik weet dat het adviezen zijn die (kunnen) helpen, maar ik vind het nog moeilijk, ben er bang voor, totdat......ik daar ook weer aan toe ben.
vrijdag 28 december 2007 om 14:12
Net als bij Riet is het voor ons en zoon ook het beste geweest dat hij op zichzelf ging wonen. Sindsdien heb ik een veel betere relatie met hem. De zorgen blijven (sommigen zijn zelfs groter geworden), maar ik kan het makkelijker los laten, nu hij niet meer dagelijks om mij heen is. En het scheelt zoveel ruzies.
Door zijn omgedraaide ritme zaten wij op 2e kerstdag (3e dus eigenlijk....) 's nachts pas om 1 uur kadoos uit te pakken. Maar goed, het was gezellig en wij zijn zelf ook nachtbrakers. Ook op kerstavond met de hele familie was hij erbij. En hij was gezellig en je ziet dat hij dan geniet. Grappig is, dat hij tegenwoordig overal met mij naar toe wil (visites, feestjes, wat drinken). Dat is echt weer een nieuwe fase.
Het is fijn hier te schrijven, ook al heb ik ook niet de ''gouden'' tip. Ik roei met de riemen die ik heb. Het is gewoon herkenbaar.
Ik ben de laatste jaren wel open over hoe het ervoor staat. Mensen begrijpen hem en ons dan beter en dat lucht gewoon op. En dan komen de verhalen los. Ieder huisje heeft zijn kruisje, ook daar waar alles ideaal lijkt te gaan.
Moeders hier veel sterkte en vergeet vooral niet te genieten van de mooie momenten, dingen etc.
Door zijn omgedraaide ritme zaten wij op 2e kerstdag (3e dus eigenlijk....) 's nachts pas om 1 uur kadoos uit te pakken. Maar goed, het was gezellig en wij zijn zelf ook nachtbrakers. Ook op kerstavond met de hele familie was hij erbij. En hij was gezellig en je ziet dat hij dan geniet. Grappig is, dat hij tegenwoordig overal met mij naar toe wil (visites, feestjes, wat drinken). Dat is echt weer een nieuwe fase.
Het is fijn hier te schrijven, ook al heb ik ook niet de ''gouden'' tip. Ik roei met de riemen die ik heb. Het is gewoon herkenbaar.
Ik ben de laatste jaren wel open over hoe het ervoor staat. Mensen begrijpen hem en ons dan beter en dat lucht gewoon op. En dan komen de verhalen los. Ieder huisje heeft zijn kruisje, ook daar waar alles ideaal lijkt te gaan.
Moeders hier veel sterkte en vergeet vooral niet te genieten van de mooie momenten, dingen etc.
vrijdag 28 december 2007 om 16:22
Ik schrijf hier vanuit een heel andere positie.
Ik ben personal coach en probeer vanuit die visie en ervaring met jullie mee te denken.
Diep van binnen weten we allemaal wat er eigenlijk echt moet gebeuren en hoe we echt zouden moeten handelen.
De konsekwenties daarvan doen echter te zeer om dat ook daadwerkelijk te kunnen. Eerst moet er iets gebeuren dat nog meer zeer doet dan die konsekwenties.
Dat is wat jullie bedoelen als julllie schrijven dat de klap eens moet komen.
Jullie weten allen dat jullie kind een keer een grens passeert waardoor het afgelopen is.
Vraag is, wacht je daarop of ga je, met de billen samengeknepen, het pad op dat zo zeer doet.
Verstandelijk gezien zou het laatste de minste pijn opleveren.
Ik ben personal coach en probeer vanuit die visie en ervaring met jullie mee te denken.
Diep van binnen weten we allemaal wat er eigenlijk echt moet gebeuren en hoe we echt zouden moeten handelen.
De konsekwenties daarvan doen echter te zeer om dat ook daadwerkelijk te kunnen. Eerst moet er iets gebeuren dat nog meer zeer doet dan die konsekwenties.
Dat is wat jullie bedoelen als julllie schrijven dat de klap eens moet komen.
Jullie weten allen dat jullie kind een keer een grens passeert waardoor het afgelopen is.
Vraag is, wacht je daarop of ga je, met de billen samengeknepen, het pad op dat zo zeer doet.
Verstandelijk gezien zou het laatste de minste pijn opleveren.
