Psyche
alle pijlers
Jezelf accepteren
woensdag 16 februari 2011 om 08:41
Jezelf accepteren met je goede kanten, je minder goede kanten en vooral je angsten (heb last van een angststoornis). Hoe doe je dat?
Ik kan namelijk vechten wat ik wil tegen mijn angsten, maar ergens denk ik dat het beter is om het gewoon te accepteren? Maar hoe doe je dat? Hoe accepteer je wie je bent met alles wat daarbij hoort?
Ik kan namelijk vechten wat ik wil tegen mijn angsten, maar ergens denk ik dat het beter is om het gewoon te accepteren? Maar hoe doe je dat? Hoe accepteer je wie je bent met alles wat daarbij hoort?
woensdag 16 februari 2011 om 08:45
Ja het is zeker beter om jezelf te accepteren met al je pluspunten en minpunten. Maakt het leven een stuk makkelijker.
Heb geen moeite gehad om mezelf te accepteren hoe ik ben, dus kan je niet echt helpen. Sorry. Het is alleen wel zo dat het fijn is als je van jezelf houdt, want je kan niet afhankelijk zijn van andere.
Heb geen moeite gehad om mezelf te accepteren hoe ik ben, dus kan je niet echt helpen. Sorry. Het is alleen wel zo dat het fijn is als je van jezelf houdt, want je kan niet afhankelijk zijn van andere.
woensdag 16 februari 2011 om 08:52
Vlinder72, het lijkt me heerlijk om jezelf gewoon te kunnen accepteren. Gewoon van jezelf houden om wie je bent. Fijn dat jij er geen moeite mee hebt.
Ja, ik loop bij een psycholoog, die mij vooral leert om realistische gedachten te hebben wat betreft die angsten. Heb leren in zien dat mijn gedachten vaak niet realistisch zijn.
Ik heb er last van in sociale situaties, soort van sociale angst. Dus dat zijn de plekken die ik het liefst vermijd.
Over lotgenotencontact heb ik eigenlijk nooit echt nagedacht. Ik heb daar altijd een beetje het idee van dat je het probleem in stand houd? Maar dat is misschien wel helemaal niet zo.
Ik zou gewoon eens willen horen hoe je dat nou doet jezelf accepteren. Omdat het zoveel negatieve energie kost om tegen je angsten (en jezelf dus eigenlijk) te vechten.
Ja, ik loop bij een psycholoog, die mij vooral leert om realistische gedachten te hebben wat betreft die angsten. Heb leren in zien dat mijn gedachten vaak niet realistisch zijn.
Ik heb er last van in sociale situaties, soort van sociale angst. Dus dat zijn de plekken die ik het liefst vermijd.
Over lotgenotencontact heb ik eigenlijk nooit echt nagedacht. Ik heb daar altijd een beetje het idee van dat je het probleem in stand houd? Maar dat is misschien wel helemaal niet zo.
Ik zou gewoon eens willen horen hoe je dat nou doet jezelf accepteren. Omdat het zoveel negatieve energie kost om tegen je angsten (en jezelf dus eigenlijk) te vechten.
woensdag 16 februari 2011 om 09:36
Ik zit er momenteel middenin, angststoornis en een burn out. Vier weken geleden, na een poliklinische ingreep die de druppel was, is het er explosief uitgekomen. Ik heb medicatie en ben twee keer bij psycholoog geweest. A.s. vrijdag intake bij psychiater.
Ik vecht ook te veel, maar ben nu net begonnen met het accepgteren dat het is zoals het is. Het is niet fijn, maar het is zo en door aan mezelf te werken zal het ooit beter worden.
Lotgenotencontact helpt mij goed. Ik merk dat ik het prettig vind om met lotgenoten te schrijven, van me af te schrijven.
Ik vecht ook te veel, maar ben nu net begonnen met het accepgteren dat het is zoals het is. Het is niet fijn, maar het is zo en door aan mezelf te werken zal het ooit beter worden.
Lotgenotencontact helpt mij goed. Ik merk dat ik het prettig vind om met lotgenoten te schrijven, van me af te schrijven.
woensdag 16 februari 2011 om 09:49
Er is denk ik geen gebruiksaanwijzing te vinden hoe je je zelf moet accepteren. Dat kan jij alleen doen met inderdaad hulp van een psycholoog ofzo. Gewoon stapje voor stapje, niet teveel hoge eisen aan jezelf stellen. En met lotgenoten praten lijkt me ook wel een goed plan voor je. Het is altijd fijn om met mensen te praten die je niet alles hoeft uit te leggen en die je begrijpen. Succes
woensdag 16 februari 2011 om 10:06
Ik denk dat ACT, Acceptance and Commitment therapie dan wel wat voor je is. Ik begrijp dat je nu mbv een psycholoog probeert meer realistische gedachten te hebben. ACT gaat er juist vanuit dat je niet moet vechten tegen die gedachten, je 'mag' ze gewoon ervaren, maar verder moet je ze laten voor wat ze zijn. Ondertussen dus wel gewoon doorgaan met je leven, je dingen blijven doen. Ik vond dit boek erg goed: 'Uit je hoofd, in het leven' van Hayes, maar er zullen ook andere goede boeken zijn.
wat je water geeft, groeit
