Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
vrijdag 18 februari 2011 om 21:55
Dolce, dank je. Ik voelde me aangesproken denk ik
Suzy, ik snap je punt. Maar ik denk dat in menig relatie dat 'wakker schudden' ook ervaren kan worden als doordrammen. Niet iedereen beschikt in dezelfde mate over reflectie en argumentatie. In de perfecte wereld en in de perfecte relatie zou dat inderdaad de ideale oplossing zijn. Maar ik kan er dus wel inkomen dat wanneer je op alle andere vlakken verbondenheid en gelijkheid voelt, er een moment is dat je het opgeeft. Dat je iemand voor het blok zetten niet de juiste keuze vind.
Suzy, ik snap je punt. Maar ik denk dat in menig relatie dat 'wakker schudden' ook ervaren kan worden als doordrammen. Niet iedereen beschikt in dezelfde mate over reflectie en argumentatie. In de perfecte wereld en in de perfecte relatie zou dat inderdaad de ideale oplossing zijn. Maar ik kan er dus wel inkomen dat wanneer je op alle andere vlakken verbondenheid en gelijkheid voelt, er een moment is dat je het opgeeft. Dat je iemand voor het blok zetten niet de juiste keuze vind.
vrijdag 18 februari 2011 om 22:03
quote:Zaritee schreef op 18 februari 2011 @ 21:55:
Dolce, dank je. Ik voelde me aangesproken denk ik
Suzy, ik snap je punt. Maar ik denk dat in menig relatie dat 'wakker schudden' ook ervaren kan worden als doordrammen. Niet iedereen beschikt in dezelfde mate over reflectie en argumentatie. In de perfecte wereld en in de perfecte relatie zou dat inderdaad de ideale oplossing zijn. Maar ik kan er dus wel inkomen dat wanneer je op alle andere vlakken verbondenheid en gelijkheid voelt, er een moment is dat je het opgeeft. Dat je iemand voor het blok zetten niet de juiste keuze vind.Klopt wat jij zeg Zaritee,hier in Engelenhuis ging het ook voelen als doordrammen, en om dat niet te laten escaleren staan de gesprekken voorlopig even in de ijskast met de deur op een kiertje.
Dolce, dank je. Ik voelde me aangesproken denk ik
Suzy, ik snap je punt. Maar ik denk dat in menig relatie dat 'wakker schudden' ook ervaren kan worden als doordrammen. Niet iedereen beschikt in dezelfde mate over reflectie en argumentatie. In de perfecte wereld en in de perfecte relatie zou dat inderdaad de ideale oplossing zijn. Maar ik kan er dus wel inkomen dat wanneer je op alle andere vlakken verbondenheid en gelijkheid voelt, er een moment is dat je het opgeeft. Dat je iemand voor het blok zetten niet de juiste keuze vind.Klopt wat jij zeg Zaritee,hier in Engelenhuis ging het ook voelen als doordrammen, en om dat niet te laten escaleren staan de gesprekken voorlopig even in de ijskast met de deur op een kiertje.
vrijdag 18 februari 2011 om 22:55
@Zaritee: ik bedoelde met voor het blok zetten niet in de zin van je mening doorzetten/opdringen of doordrammen over wat jij belangrijk vindt in een relatie.
Ik bedoel daarmee dat je iemand voor het blok kan zetten erover te praten en samen oplossingen te zoeken, in feite diegene dwingen om de alarmbellen te zien, en te zo die zelfreflectie te "forceren". Als je serieus bent dat je dan bijv overweegt te stoppen met de relatie, omdat het kennelijk niet past. In die zin wakker schudden, dat zo doorgaan (met struisvogelen) het einde zal inluiden (en niet het feit dat er niet gebeurt wat jij wil of hoe jij het ziet)..
Met essentiele zaken bedoel ik niet: een partner erbij mogen hebben of een open relatie. Dat kan je een ander niet opdringen en al helemaal niet vanuit dat je bijv al begonnen bent met een sv/vreemdgaan en alsnog toestemming/ een open mind daarvoor wil bevechten. Met essentiele dingen bedoel ik die behoeften die wezenlijk onderdeel van je uitmaken en je niet of nauwelijks ingevuld ziet door je partner. (niet: wat extra spanning). Dingen die je niet kan en zal krijgen thuis, maar je ook niet je leven lang zonder kan, zonder echt afbreuk te doen aan je eigen wezen. Zoals bijv helemaal geen seks of 2x per jaar met tegenzin, ik noem maar even wat..
Dan moet je ook daadwerkelijk bedenken of het (nog) wel past. NIet als dwangmiddel of pressie, maar omdat je zo niet levenslang verder wil of kan leven.. en (dreiging van) crisis kan soms het enige middel zijn wat iemand in beweging zet (er genuanceerder over gaan denken, aan het denken zet, bereidheid eea in te zien of onder ogen te zien).
Derden maken in principe geen onderdeel uit van je relatie en mag je niet verwachten van de ander om daarin mee te gaan. De consequentie is dan dat je, als dat essentieel voor je is met meerdere mensen seks/intimiteit/gevoelens te willen beleven, je je losmaakt van die liefdesrelatie en je eigen essentiele zelf kan volgen zonder aanpassen aan een partner die daarin niet overeenkomt.
Voor het blok bedoel ik dus meer het "eisen" van minimaal bespreekbaar moeten zijn van en serieus genomen worden in je behoeften, in je gemis, en meedenken daarover, allebei eigen aandeel/mogelijkheden en onmogelijkheden (willen) zien, en niet het ontkennen (of zelfs belachelijk maken/ontlopen of wat dan ook) van je partners behoefte of een strijd om wie er gelijk heeft/krijgt of wie zich aan wie aan moet passen.
Maar dan wel voordat je die energie al in een ander steekt, dus op eerlijke basis. En tijdig, dus ook de kans dat je wel elkaar nog tegemoet kan komen. Zonder bespreken is daar iig zeker geen (spontane) kans op. Maar ja, soms word je je er pas bewust van (gemis, of hoe belangrijk iets voor je is) als je dat opeens wel tegenkomt, he? Soms ken je jezelf gewoon niet goed genoeg, we hebben allemaal onze vaste overtuigingen, en blijkt dat je daar later toch anders over denkt (met meer kennis daarvan bijv).. Blijft lastige kwestie, vind ik.
Ik bedoel daarmee dat je iemand voor het blok kan zetten erover te praten en samen oplossingen te zoeken, in feite diegene dwingen om de alarmbellen te zien, en te zo die zelfreflectie te "forceren". Als je serieus bent dat je dan bijv overweegt te stoppen met de relatie, omdat het kennelijk niet past. In die zin wakker schudden, dat zo doorgaan (met struisvogelen) het einde zal inluiden (en niet het feit dat er niet gebeurt wat jij wil of hoe jij het ziet)..
Met essentiele zaken bedoel ik niet: een partner erbij mogen hebben of een open relatie. Dat kan je een ander niet opdringen en al helemaal niet vanuit dat je bijv al begonnen bent met een sv/vreemdgaan en alsnog toestemming/ een open mind daarvoor wil bevechten. Met essentiele dingen bedoel ik die behoeften die wezenlijk onderdeel van je uitmaken en je niet of nauwelijks ingevuld ziet door je partner. (niet: wat extra spanning). Dingen die je niet kan en zal krijgen thuis, maar je ook niet je leven lang zonder kan, zonder echt afbreuk te doen aan je eigen wezen. Zoals bijv helemaal geen seks of 2x per jaar met tegenzin, ik noem maar even wat..
Dan moet je ook daadwerkelijk bedenken of het (nog) wel past. NIet als dwangmiddel of pressie, maar omdat je zo niet levenslang verder wil of kan leven.. en (dreiging van) crisis kan soms het enige middel zijn wat iemand in beweging zet (er genuanceerder over gaan denken, aan het denken zet, bereidheid eea in te zien of onder ogen te zien).
Derden maken in principe geen onderdeel uit van je relatie en mag je niet verwachten van de ander om daarin mee te gaan. De consequentie is dan dat je, als dat essentieel voor je is met meerdere mensen seks/intimiteit/gevoelens te willen beleven, je je losmaakt van die liefdesrelatie en je eigen essentiele zelf kan volgen zonder aanpassen aan een partner die daarin niet overeenkomt.
Voor het blok bedoel ik dus meer het "eisen" van minimaal bespreekbaar moeten zijn van en serieus genomen worden in je behoeften, in je gemis, en meedenken daarover, allebei eigen aandeel/mogelijkheden en onmogelijkheden (willen) zien, en niet het ontkennen (of zelfs belachelijk maken/ontlopen of wat dan ook) van je partners behoefte of een strijd om wie er gelijk heeft/krijgt of wie zich aan wie aan moet passen.
Maar dan wel voordat je die energie al in een ander steekt, dus op eerlijke basis. En tijdig, dus ook de kans dat je wel elkaar nog tegemoet kan komen. Zonder bespreken is daar iig zeker geen (spontane) kans op. Maar ja, soms word je je er pas bewust van (gemis, of hoe belangrijk iets voor je is) als je dat opeens wel tegenkomt, he? Soms ken je jezelf gewoon niet goed genoeg, we hebben allemaal onze vaste overtuigingen, en blijkt dat je daar later toch anders over denkt (met meer kennis daarvan bijv).. Blijft lastige kwestie, vind ik.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 februari 2011 om 23:41
Enigszins wrang daarbij is toch dat als je een vaste relatie/huwelijk hebt, je bijna zou denken dat je er recht op hebt dat die partner je behoeften in zal vullen. Dat je dat mag verwachten, om jou gelukkig te maken, al je behoeften ingevuld te zien. Het is de vraag in hoeverre dat reeel of essentieel is.
Daartegenover: als single en vrij mens lukt dat ook niet. En zeker niet altijd. dan zijn er nog veel meer dingen die je zelf moet initieren, oplossen, vervullen, zin moet geven, voldoening, liefde, enz enz. Dan heb je geen partner van wie je dat kan verwachten, dus dat doe je dan ook niet. Denk dat veel mensen onbewust leunen en van de ander verwachten dat die "onvredes" horen weg te nemen in een relatie, of de partner daar onbewust "de schuld van geven" als je dingen mist in je leven of sleur ervaart.
In je eentje kan je ook sleur en patronen ontwikkelen, maar niemand daarop aankijken dan jezelf. Dan moet je wel zelf ondernemen en kan je niet rekenen op een partner die dat moet oplossen of aan wie het ligt of geacht wordt jou gelukkig te maken.
Dat maakt "kiezen voor eigen geluk" (uit elkaar gaan omdat je eea mist bij je partner) niet automatisch dat je dan gelukkiger wordt. Het is dan meer dat je (denkt dat) er een perfect passende partner rondloopt, of dat je zelf meer invloed op kan uitoefenen, op je leven en levensgeluk, omdat je je niet van je partner afhankelijk maakt/hoeft te maken, maar dat je er ook gelukkiger van wordt of een beter passende partner vindt is nog maar de vraag. Het is meer het idee dat je jezelf die kans geeft en niet die teleurstelling hebt van dat van je exclusieve partner hoeven te verwachten en niet krijgt. (dat kan van alles zijn).
Dan kan het zijn dat lang niet iedereen die vervulling vindt, en bovendien dan de rest nog mist, die er wel was. Ik weet niet waarom, maar op een gegeven moment ligt voor veel mensen de focus op wat je mist (en verwacht vd partner) en niet meer op wat je wel hebt en deelt..
Je geeft door vrij te worden/zijn niet alleen jezelf kansen op vervulling van wat je belangrijk vindt in het leven, maar ook (meer) verantwoordelijkheid om dat zelf te doen/zoeken/in te vullen. Leunen is er dan niet meer bij, allereerst ontdek je (maar niet iedereen) dat je dat geluk grotendeels in jezelf/bij jezelf moet zien te vinden. En doe je daar misschien zelf veel meer moeite voor dan als je dat (groten)deels van een partner verwacht.. enerzijds zal die dat deels invullen, de keerzijde is dat je het er ook mee moet doen en niet altijd alles kan hebben.
Ik ben daar nog niet uit, maar ik geloof niet zo in het nieuwe sprookje van "de perfecte partner loopt ergens rond voor mij". Het kan wel zo zijn dat een nieuwe partner beter aansluit bij nieuwe essentiele zaken, die je (in deze fase in je leven) belangrijker vindt. Misschien past(e) je partner heel goed in behoeften van gezin stichten en dergeljke, maar een ander beter bij (gegroeide of natuurlijke) behoeften in deze of volgende fase. Toch kan je dan ook weer andere dingen missen, die ook belangrijk zijn. Het ideale plaatje bestaat denk ik niet, tis waar je wel en niet mee kan en wil leven, denk ik.
Gebonden mis je in sommige dingen de vrijheid om (op zoek te mogen) bepaalde ervaringen op te doen, maar in vrijheid zoeken mensen toch die verbondenheid die ze missen. Dan klikt die seks misschien, maar het totaalplaatje (relatiemateriaal, andere overeenkomsten en levenswijze enz) niet. En ligt de focus veel meer op hoe jezelf gelukkig te maken en iets van je leven te maken. Dat doe je dan ook (of niet), en meer dan je misschien in een relatie zou doen..
Daartegenover: als single en vrij mens lukt dat ook niet. En zeker niet altijd. dan zijn er nog veel meer dingen die je zelf moet initieren, oplossen, vervullen, zin moet geven, voldoening, liefde, enz enz. Dan heb je geen partner van wie je dat kan verwachten, dus dat doe je dan ook niet. Denk dat veel mensen onbewust leunen en van de ander verwachten dat die "onvredes" horen weg te nemen in een relatie, of de partner daar onbewust "de schuld van geven" als je dingen mist in je leven of sleur ervaart.
In je eentje kan je ook sleur en patronen ontwikkelen, maar niemand daarop aankijken dan jezelf. Dan moet je wel zelf ondernemen en kan je niet rekenen op een partner die dat moet oplossen of aan wie het ligt of geacht wordt jou gelukkig te maken.
Dat maakt "kiezen voor eigen geluk" (uit elkaar gaan omdat je eea mist bij je partner) niet automatisch dat je dan gelukkiger wordt. Het is dan meer dat je (denkt dat) er een perfect passende partner rondloopt, of dat je zelf meer invloed op kan uitoefenen, op je leven en levensgeluk, omdat je je niet van je partner afhankelijk maakt/hoeft te maken, maar dat je er ook gelukkiger van wordt of een beter passende partner vindt is nog maar de vraag. Het is meer het idee dat je jezelf die kans geeft en niet die teleurstelling hebt van dat van je exclusieve partner hoeven te verwachten en niet krijgt. (dat kan van alles zijn).
Dan kan het zijn dat lang niet iedereen die vervulling vindt, en bovendien dan de rest nog mist, die er wel was. Ik weet niet waarom, maar op een gegeven moment ligt voor veel mensen de focus op wat je mist (en verwacht vd partner) en niet meer op wat je wel hebt en deelt..
Je geeft door vrij te worden/zijn niet alleen jezelf kansen op vervulling van wat je belangrijk vindt in het leven, maar ook (meer) verantwoordelijkheid om dat zelf te doen/zoeken/in te vullen. Leunen is er dan niet meer bij, allereerst ontdek je (maar niet iedereen) dat je dat geluk grotendeels in jezelf/bij jezelf moet zien te vinden. En doe je daar misschien zelf veel meer moeite voor dan als je dat (groten)deels van een partner verwacht.. enerzijds zal die dat deels invullen, de keerzijde is dat je het er ook mee moet doen en niet altijd alles kan hebben.
Ik ben daar nog niet uit, maar ik geloof niet zo in het nieuwe sprookje van "de perfecte partner loopt ergens rond voor mij". Het kan wel zo zijn dat een nieuwe partner beter aansluit bij nieuwe essentiele zaken, die je (in deze fase in je leven) belangrijker vindt. Misschien past(e) je partner heel goed in behoeften van gezin stichten en dergeljke, maar een ander beter bij (gegroeide of natuurlijke) behoeften in deze of volgende fase. Toch kan je dan ook weer andere dingen missen, die ook belangrijk zijn. Het ideale plaatje bestaat denk ik niet, tis waar je wel en niet mee kan en wil leven, denk ik.
Gebonden mis je in sommige dingen de vrijheid om (op zoek te mogen) bepaalde ervaringen op te doen, maar in vrijheid zoeken mensen toch die verbondenheid die ze missen. Dan klikt die seks misschien, maar het totaalplaatje (relatiemateriaal, andere overeenkomsten en levenswijze enz) niet. En ligt de focus veel meer op hoe jezelf gelukkig te maken en iets van je leven te maken. Dat doe je dan ook (of niet), en meer dan je misschien in een relatie zou doen..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 19 februari 2011 om 11:35
volgens mij zegt hier niemand dat je relatie per definitie slecht moet zijn wanneer er sprake is van minnaars of minnaressen, net zo min als hier iemand ronduit zegt dat het allemaal ge-wel-dig is thuis, en de seks buiten de deur pure eerlijkheid is (op de open relaties na, en zelfs die zeggen dat het hard werken is). De meningen liggen denk ik niet eens zover uit elkaar.
Waar ik mezelf over verbaasde toen ik in die situatie zat, is dat ik mezelf niet verachtte, niet bijzonder schuldig voelde in het begin. Later kwam dat wel een beetje, maar net zoals anderen hier ook wel eens schreven vergoelijkte ik dat voor mezelf door het aan het 'zo goed kunnen praten samen' toe te schrijven, en me te realiseren dat ik dat dus mis bij exnr1.
Mijn relatie was goed, de eerste 10 jaar, maar er vond scheefgroei plaats doordat we allebei in een andere richting groeiden. En dat is goed zo, dat mag, alleen pasten we daardoor niet meer bij of naast elkaar, als partners. Bij mij werd dit door crisis duidelijk op een ander vlak; hierdoor realiseerde ik me wat ik wilde met mijn leven, en wat voor partner ik daarbij echt nodig had (niet wílde, maar echt noodzakelijk was) en dat bleek exnr1 niet te zijn. Het feit dat er naast die weg, ook een zijspoor liep richting minnaar, droeg bij aan mijn uiteindelijke 'light-bulb-moment' waarin ik me realiseerde: ik wil me niet meer zo voelen. De katalysator dus
Verder weinig nieuws hier; nog frusti over makelaarmeneer, rustig weekend voor de boeg, en ex-minnaar gisteren even telefonisch gesproken. Exnr1 verdwijnt wat meer naar de achtergrond, so be it. Hoest verder hier?
Waar ik mezelf over verbaasde toen ik in die situatie zat, is dat ik mezelf niet verachtte, niet bijzonder schuldig voelde in het begin. Later kwam dat wel een beetje, maar net zoals anderen hier ook wel eens schreven vergoelijkte ik dat voor mezelf door het aan het 'zo goed kunnen praten samen' toe te schrijven, en me te realiseren dat ik dat dus mis bij exnr1.
Mijn relatie was goed, de eerste 10 jaar, maar er vond scheefgroei plaats doordat we allebei in een andere richting groeiden. En dat is goed zo, dat mag, alleen pasten we daardoor niet meer bij of naast elkaar, als partners. Bij mij werd dit door crisis duidelijk op een ander vlak; hierdoor realiseerde ik me wat ik wilde met mijn leven, en wat voor partner ik daarbij echt nodig had (niet wílde, maar echt noodzakelijk was) en dat bleek exnr1 niet te zijn. Het feit dat er naast die weg, ook een zijspoor liep richting minnaar, droeg bij aan mijn uiteindelijke 'light-bulb-moment' waarin ik me realiseerde: ik wil me niet meer zo voelen. De katalysator dus
Verder weinig nieuws hier; nog frusti over makelaarmeneer, rustig weekend voor de boeg, en ex-minnaar gisteren even telefonisch gesproken. Exnr1 verdwijnt wat meer naar de achtergrond, so be it. Hoest verder hier?
zaterdag 19 februari 2011 om 12:18
Bkstr, dat over slechte relatie heb ik al een paar keer proberen te schrijven, dat het niet zo zwart-wit is.Ik geef het maar op....
Lascivo, mijn compilmenten over jouw eerlijke post. Ik zou ook niet weten wat ik in jouw geval zou doen. Ik wil er ook niet over oordelen. Maar voor mijn gevoel maakt de reden voor vreemdgaan ook niet zoveel uit. Voor mij persoonlijk zou alles even zwaar wegen ivm vertrouwen.
Hypocriet vind ik het wel als je al een paar jaar buiten de deur neukt en je partner dan een soort open relatie probeert door de strot te duwen.
Lascivo, mijn compilmenten over jouw eerlijke post. Ik zou ook niet weten wat ik in jouw geval zou doen. Ik wil er ook niet over oordelen. Maar voor mijn gevoel maakt de reden voor vreemdgaan ook niet zoveel uit. Voor mij persoonlijk zou alles even zwaar wegen ivm vertrouwen.
Hypocriet vind ik het wel als je al een paar jaar buiten de deur neukt en je partner dan een soort open relatie probeert door de strot te duwen.
zaterdag 19 februari 2011 om 12:40
quote:stewardess schreef op 19 februari 2011 @ 12:18:
Hypocriet vind ik het wel als je al een paar jaar buiten de deur neukt en je partner dan een soort open relatie probeert door de strot te duwen.
Aan de ene kant geef ik je daar wel gelijk in. Het is ook hypocriet. (alhoewel ik daar stiekem natuurlijk zelf ook over nagedacht heb
hoe krom het ook was).
Op den duur gaat de schoen toch wringen denk ik, en wil je toch openheid van zaken.
Ik vraag me dan wel af of je (je = degene die die open relatie wil doorduwen) dan gaat vertellen dat je al jaren vreemd bent gegaan of dat je dat ook gaat verzwijgen.
Moeilijke zaak.
Hypocriet vind ik het wel als je al een paar jaar buiten de deur neukt en je partner dan een soort open relatie probeert door de strot te duwen.
Aan de ene kant geef ik je daar wel gelijk in. Het is ook hypocriet. (alhoewel ik daar stiekem natuurlijk zelf ook over nagedacht heb
hoe krom het ook was).Op den duur gaat de schoen toch wringen denk ik, en wil je toch openheid van zaken.
Ik vraag me dan wel af of je (je = degene die die open relatie wil doorduwen) dan gaat vertellen dat je al jaren vreemd bent gegaan of dat je dat ook gaat verzwijgen.
Moeilijke zaak.
zaterdag 19 februari 2011 om 14:18
quote:jahoe1968 schreef op 19 februari 2011 @ 12:40:
[...]
Aan de ene kant geef ik je daar wel gelijk in. Het is ook hypocriet. (alhoewel ik daar stiekem natuurlijk zelf ook over nagedacht heb hoe krom het ook was).
Op den duur gaat de schoen toch wringen denk ik, en wil je toch openheid van zaken.
Ik vraag me dan wel af of je (je = degene die die open relatie wil doorduwen) dan gaat vertellen dat je al jaren vreemd bent gegaan of dat je dat ook gaat verzwijgen.
Moeilijke zaak.
Idd moeilijke zaak Jahoe.
Ik heb dan ook de laatste maanden veel na kunnen denken over,minnaar,thuis,mezelf.
Ik heb mij besluiten inmiddels genomen en knopen doorgehakt.
Hier in Engelhuis duwen we elkaar niks door de strot,maar soms zijn gesprekken moeilijk als je niet op 1 level zit.
Voor mij is dit verder niet de aangewezen plek om hier te posten over mij wel en wee en welke knopen en besluiten.
Als ik er verder wat over kwijt wil doe ik dat elders om redenen.
Er word door sommige hier geroepen dat er niemand (ver)oordeelt word, ik zie dat anders.
Ik hoop dat ik uiteindelijk uit komt zoals jou en Jahoeman dat gelukt is.
[...]
Aan de ene kant geef ik je daar wel gelijk in. Het is ook hypocriet. (alhoewel ik daar stiekem natuurlijk zelf ook over nagedacht heb
hoe krom het ook was).Op den duur gaat de schoen toch wringen denk ik, en wil je toch openheid van zaken.
Ik vraag me dan wel af of je (je = degene die die open relatie wil doorduwen) dan gaat vertellen dat je al jaren vreemd bent gegaan of dat je dat ook gaat verzwijgen.
Moeilijke zaak.
Idd moeilijke zaak Jahoe.
Ik heb dan ook de laatste maanden veel na kunnen denken over,minnaar,thuis,mezelf.
Ik heb mij besluiten inmiddels genomen en knopen doorgehakt.
Hier in Engelhuis duwen we elkaar niks door de strot,maar soms zijn gesprekken moeilijk als je niet op 1 level zit.
Voor mij is dit verder niet de aangewezen plek om hier te posten over mij wel en wee en welke knopen en besluiten.
Als ik er verder wat over kwijt wil doe ik dat elders om redenen.
Er word door sommige hier geroepen dat er niemand (ver)oordeelt word, ik zie dat anders.
Ik hoop dat ik uiteindelijk uit komt zoals jou en Jahoeman dat gelukt is.
zaterdag 19 februari 2011 om 14:26
zaterdag 19 februari 2011 om 14:30
zaterdag 19 februari 2011 om 15:30
quote:stewardess schreef op 19 februari 2011 @ 13:21:
Nog erger is het natuurlijk als die schoen nooit gaat wringen. Wat HVJ en Heath al zo mooi schreven; je ontneemt je partner dan ook een keuze.
Ik vind het knap hoe jij het gedaan hebt, Jahoe.
Thanks stew.... Het was kei-moeilijk en eng en in mijn geval pakte het totaal anders uit dan ik had gedacht. Maar stel nu dat mijn er niet zo goed mee om was gegaan? Dan weet ik niet of ik het wel zo knap van mezelf had gevonden.
Ik denk dat het in sommige gevallen wel werkt: wat niet weet wat niet deert.
(nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen, maar kijk er nu toch met andere ogen naar dan een paar jaar geleden.
Nog erger is het natuurlijk als die schoen nooit gaat wringen. Wat HVJ en Heath al zo mooi schreven; je ontneemt je partner dan ook een keuze.
Ik vind het knap hoe jij het gedaan hebt, Jahoe.
Thanks stew.... Het was kei-moeilijk en eng en in mijn geval pakte het totaal anders uit dan ik had gedacht. Maar stel nu dat mijn er niet zo goed mee om was gegaan? Dan weet ik niet of ik het wel zo knap van mezelf had gevonden.
Ik denk dat het in sommige gevallen wel werkt: wat niet weet wat niet deert.
(nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen, maar kijk er nu toch met andere ogen naar dan een paar jaar geleden.
zaterdag 19 februari 2011 om 15:32
quote:zeb schreef op 19 februari 2011 @ 14:24:
Het duivelse dilemma: als je niets zegt onthou je ze de keuze en als je wel wat zegt dwing je ze tot het maken van een keuze waar ze niet om gevraagd hebben....
Inderdaad een duivels dilemma...
Het is makkelijk gezegd voor degenen waar het goed bij uitgepakt is.
Het duivelse dilemma: als je niets zegt onthou je ze de keuze en als je wel wat zegt dwing je ze tot het maken van een keuze waar ze niet om gevraagd hebben....
Inderdaad een duivels dilemma...
Het is makkelijk gezegd voor degenen waar het goed bij uitgepakt is.
zaterdag 19 februari 2011 om 15:32
ik vind het belangrijk dat je bij jezelf nagaat wat de reden is om het te vertellen. Als je het wilt zeggen, puur om van je schuldgevoel af te zijn, hou het dan in godsnaam voor je. Het is jouw keuze geweest, jouw fout, dus draag jij ook de schuldlast met je mee. Als je het je partner vertelt, en daarmee zegt: en nu? Dan leg je het bij de ander, alleen maar omdat jij het van je schouders af wilde.
Als je het zegt om hier samen doorheen te willen worstelen, en je zelf ook zeer zeker bereid bent het boetekleed aan te trekken, dan vind ik het een andere zaak. Hierin zie ik, volgens de verhalen die ik hier leeg iig, de man van Mystic niet veranderen bijvoorbeeld. Door te zeggen: het is nu eenmaal gebeurd, deal with it, doet hij juist het laatste. Maar goed, hij heeft het natuurlijk ook niet 'bespreekbaar' gemaakt, maar handelde meteen...
(nou Jahoe: same time, same mind blijkbaar )
Als je het zegt om hier samen doorheen te willen worstelen, en je zelf ook zeer zeker bereid bent het boetekleed aan te trekken, dan vind ik het een andere zaak. Hierin zie ik, volgens de verhalen die ik hier leeg iig, de man van Mystic niet veranderen bijvoorbeeld. Door te zeggen: het is nu eenmaal gebeurd, deal with it, doet hij juist het laatste. Maar goed, hij heeft het natuurlijk ook niet 'bespreekbaar' gemaakt, maar handelde meteen...
(nou Jahoe: same time, same mind blijkbaar )
zondag 20 februari 2011 om 10:13
quote:Suzy65 schreef op 19 februari 2011 @ 22:12:
@Bkster: helemaal mee eensch!
Nou Suzy: das een korte; het zit er dus wel in
Ik zeg: ik hou ervan, die kortere krachtige zinnen
Heb dipdag vandaag, don't exactly know why... Jaja, en de dag is nog maar net begonnen, hoor ik je denken. Kan dus ook nog helemaal goedkomen he! Ass-hole-makelaar heeft me gebeld, dus binnenkort poging 2, maar moet zeggen dat mijn 'zin in dat huis' verminderd is daardoor. Ach, we zien wel weer.
Oh ja, en ex-minnaar had bedacht afgelopen dagen contact met me op te nemen, maar heeft hij (je voelt hem al aankomen) wederom niet gedaan. Ik word er zo langzamerhand gewoon lacherig van
ik ga me maar eens douchen en lekker met de beestjes naar buiten!
@Bkster: helemaal mee eensch!
Nou Suzy: das een korte; het zit er dus wel in
Ik zeg: ik hou ervan, die kortere krachtige zinnen
Heb dipdag vandaag, don't exactly know why... Jaja, en de dag is nog maar net begonnen, hoor ik je denken. Kan dus ook nog helemaal goedkomen he! Ass-hole-makelaar heeft me gebeld, dus binnenkort poging 2, maar moet zeggen dat mijn 'zin in dat huis' verminderd is daardoor. Ach, we zien wel weer.
Oh ja, en ex-minnaar had bedacht afgelopen dagen contact met me op te nemen, maar heeft hij (je voelt hem al aankomen) wederom niet gedaan. Ik word er zo langzamerhand gewoon lacherig van
ik ga me maar eens douchen en lekker met de beestjes naar buiten!
zondag 20 februari 2011 om 10:23
Alles thuis vertellen was het enige juiste.
Dat heb ik dan ook gedaan.
Openheid, eerlijkheid komen nooit te laat.
Wij gaan niet scheiden. Mijn man heeft begrip voor mijn besluit om vreemd te gaan.
Ziet zijn aandeel hierin.
Suzy, dank je wel voor de spiegel die je voor hield. En je heldere uitleg.
Rooss, ook aan jou posts en uitleg heb ik veel gehad.
Dat heb ik dan ook gedaan.
Openheid, eerlijkheid komen nooit te laat.
Wij gaan niet scheiden. Mijn man heeft begrip voor mijn besluit om vreemd te gaan.
Ziet zijn aandeel hierin.
Suzy, dank je wel voor de spiegel die je voor hield. En je heldere uitleg.
Rooss, ook aan jou posts en uitleg heb ik veel gehad.
zondag 20 februari 2011 om 11:06
zondag 20 februari 2011 om 11:14
@Slang: wanneer ben je het gesprek aangegaan? nu net recent?!
Wow, echt waar? Vind ik erg bewonderenswaardig! Lijkt me doodeng van jouw kant.. jeetje, wat goed en ook dat hij zijn aandeel erin ziet.
En hoe nu verder? Neem aan dat dat niet in 1x klaar is? Wat betekent het voor je minnaarrelatie en nr 1-relatie?
@Bkster: je had het zo helder uiteengezet (+ kort en krachtig), had nx aan toe te voegen
Je exminnaar is totaal ongeloofwaardig geworden voor je, he? Zou hem dezelfde behandeling geven, nergens op reageren..
@Stew: hier saaie grijze lucht, hoor, niks zonnetje ;-(
Moet ff wakker worden met bakkie kof..
En je hebt gelijk: niks knap je zo van op dan plannen voor eigen huis.. iets van jezelf en dat helemaal naar je zin maken!
Wow, echt waar? Vind ik erg bewonderenswaardig! Lijkt me doodeng van jouw kant.. jeetje, wat goed en ook dat hij zijn aandeel erin ziet.
En hoe nu verder? Neem aan dat dat niet in 1x klaar is? Wat betekent het voor je minnaarrelatie en nr 1-relatie?
@Bkster: je had het zo helder uiteengezet (+ kort en krachtig), had nx aan toe te voegen
Je exminnaar is totaal ongeloofwaardig geworden voor je, he? Zou hem dezelfde behandeling geven, nergens op reageren..
@Stew: hier saaie grijze lucht, hoor, niks zonnetje ;-(
Moet ff wakker worden met bakkie kof..
En je hebt gelijk: niks knap je zo van op dan plannen voor eigen huis.. iets van jezelf en dat helemaal naar je zin maken!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 20 februari 2011 om 13:04
suzy, we hebben vrijdagavond gesproken. Zo heftig... Veel huilen, schreeuwen, verwijten, tot diep in de nacht:( En maar blijven onthouden waarom ik ondanks alles van hem hou.
Het enige dat als een paal boven water voor mij stond is: ik wil niet zoveel delen minnaar hier nog schrijven.
Ik ben een volwassen vrouw, en kan de weg kwijt zijn, maar niet zo dat ik een schemerwereld blijf dolen.
Dat wat ik hier zag bij velen, is mijn schrikbeeld.
Juist dit alles heb ik met minnaar besproken. Wie anders had ik hiervoor? Samen spelen, samen delen. Toen het vrijdag uit de hand dreigde te lopen.. heb ik hem gebeld. En hij was er voor mij.
We hebben met z'n drieen gepraat. En hoe verder...? Ik weet het nog niet. Mijn man heeft aangegeven dat hij rust wil, wij rust nodig hebben. Ik mag geen contact hebben met mijn minnaar. Dat kan hij echt niet erbij hebben. Heel begrijpelijk!
Ik stel mijzelf constant vragen.
Want nu weet ik het even niet. dat is op dit moment! Over 3 uur kan dat zo anders zijn... Welkom in de achtbaan...
Maar ik kom er wel uit.
suzy, ik schreef dat ik je een match toewenste. In welke vorm dan ook, iemand die bij jou past, zoals jij in het leven staat.
Dat hoop ik echt voor je!
Dag suzy.
Het enige dat als een paal boven water voor mij stond is: ik wil niet zoveel delen minnaar hier nog schrijven.
Ik ben een volwassen vrouw, en kan de weg kwijt zijn, maar niet zo dat ik een schemerwereld blijf dolen.
Dat wat ik hier zag bij velen, is mijn schrikbeeld.
Juist dit alles heb ik met minnaar besproken. Wie anders had ik hiervoor? Samen spelen, samen delen. Toen het vrijdag uit de hand dreigde te lopen.. heb ik hem gebeld. En hij was er voor mij.
We hebben met z'n drieen gepraat. En hoe verder...? Ik weet het nog niet. Mijn man heeft aangegeven dat hij rust wil, wij rust nodig hebben. Ik mag geen contact hebben met mijn minnaar. Dat kan hij echt niet erbij hebben. Heel begrijpelijk!
Ik stel mijzelf constant vragen.
Want nu weet ik het even niet. dat is op dit moment! Over 3 uur kan dat zo anders zijn... Welkom in de achtbaan...
Maar ik kom er wel uit.
suzy, ik schreef dat ik je een match toewenste. In welke vorm dan ook, iemand die bij jou past, zoals jij in het leven staat.
Dat hoop ik echt voor je!
Dag suzy.
zondag 20 februari 2011 om 13:42
Ha allemaal,
Een hele tijd geleden dat ik hier gepost heb maar vond het gewoon weer eens lekker om wat van me af te schrijven vandaar dat ik even mijn gezicht weer laat zien
Wat een mooie discussie is hier gaande de afgelopen dagen of weken. Ik ben hier al een heel tijdje niet meer geweest vanwege diverse redenen met als hoofdreden dat er eigenlijk alles al over gezegd en gedaan is. Ik zit zelf nog steeds in dezelfde situatie en die is nog niet geëscaleerd in een breuk met nr. 1 of het verbreken van de relatie met minnares. De relatie met minnares is wel gegroeid tot veel meer als dat ik ooit had verwacht, ik twijfel al maanden aan mijn relatie met nr. 1. Ik ben bereid tot keuzes terwijl ik dat niet hoef te doen, minnares zit in een zelfde soort situatie maar dan met haar nr. 1. Het gaat te ver om hier alles uit te leggen maar ik wil op voorhand al melden dat alles op rationele en vanuit allerlei blikvelden is bekeken en besproken. Inclusief alle hier geschreven postings en hun uitleg van de situatie.
Ik verbaas me soms werkelijk over de motivatie van sommige postings hier en de achterliggende uitleg op hier gespiegelde situaties. Er word vaak gedacht dat het allemaal maar 1 pot nat is die grijze massa die we allemaal maar cadeau hebben gekregen bij onze geboorte. Iedereen denk en handeld anders en er is geen 1 situatie waarbij 2 mensen betrokken zijn (beiden met een eigen grijze massa) hetzelfde. Mochten er nog vergelijken zijn dan sluiten de reacties van de betrokkenen gelijkheid meteen weer uit. Ik denk dat de kern van alle relaties en misstappen hierin (voor zover je van misstappen mag spreken) is dat iedereen de ander en andersom de gelegenheid geeft om zichzelf te ontplooien. Als je dat als solitair levend wezen krijgt van een partner met daarnaast de stimulans en aanmoedigingen heb je de enige basis voor een relatie te pakken. Dan hoef je namelijk niet meer te liegen, geen vertrouwen meer te schenden en iets geheim te houden omdat er over alles gepraat kan worden.
In elke relatie hebben we actie en reactie en zullen we ook zien dat er problemen ontstaan op basis van persoonlijke groei of krimp en de verschillen die partners daarmee gaan krijgen in het werkproces “relatie”. We vergeten dat we echt niet gemaakt zijn om voor altijd bij elkaar te zijn zonder dat we dat zelf willen. Een relatie kan bij verschillende persoonlijke groei eindigen in het verbreken ervan, sommige in verbreden ervan en weer anderen in berusten ervan. Wat Stew dan weer zegt, je moet kiezen, en ik denk dat ze daar gelijk in heeft, op een gegeven moment moet je kiezen alleen is het wel belangrijk dat je de keuze maakt voor jezelf en wat jij verwacht in het leven. Ga aub niet de leugen aan door te kiezen uit medelijden of een situatie die een keuze voor een andere als jouw keuze lijkt te middelen. At the end there is only one person you have to deal with in your life, yourself!
Sommige onder ons kiezen voor het niet maken van een keuze, maar ook dat is een keus. Dat word dan weer door anderen hier gezien als laf, maar waarom is een keus voor jezelf laffer als een keus om een situatie voort te laten bestaan? Zit daar dan een wezenlijk verschil in? Ik denk van niet, het is een keus waar degene die hem maakt mee moet leven. En vergt net zo veel (zo niet meer werk) als een keuze voor je partner of jezelf. Alle andere moraliteiten van een heilig huwelijksinstituut (ons opgedrongen door de kerk) of onlosmakelijke verbintenissen uit de moraliteiten die ons door de maatschappij opgelegd worden zijn niet relevant in deze, het heeft allemaal betrekking op een persoonlijk levensideaal waarbij, buiten de personen waar het om gaat, niemand beschadigd hoeft worden, mits er binnen menselijke normen en regels mee omgegaan word.
Het is helaas een discussie zonder einde omdat er veel andere meningen zijn toegedaan, maar ook dat is weer zo mooi van het leven, dat je ook daarin elkaar de ruimte kan laten.
Ik ben ik, en jij bent jij wat goed voor jou is hoeft niet goed voor mij te zijn….
Verder is voor iedereen elke situatie anders en persoonlijk, wat ik schrijf hoeft natuurlijk voor niemand van toepassing te zijn.
Groetjes
JJ
Een hele tijd geleden dat ik hier gepost heb maar vond het gewoon weer eens lekker om wat van me af te schrijven vandaar dat ik even mijn gezicht weer laat zien
Wat een mooie discussie is hier gaande de afgelopen dagen of weken. Ik ben hier al een heel tijdje niet meer geweest vanwege diverse redenen met als hoofdreden dat er eigenlijk alles al over gezegd en gedaan is. Ik zit zelf nog steeds in dezelfde situatie en die is nog niet geëscaleerd in een breuk met nr. 1 of het verbreken van de relatie met minnares. De relatie met minnares is wel gegroeid tot veel meer als dat ik ooit had verwacht, ik twijfel al maanden aan mijn relatie met nr. 1. Ik ben bereid tot keuzes terwijl ik dat niet hoef te doen, minnares zit in een zelfde soort situatie maar dan met haar nr. 1. Het gaat te ver om hier alles uit te leggen maar ik wil op voorhand al melden dat alles op rationele en vanuit allerlei blikvelden is bekeken en besproken. Inclusief alle hier geschreven postings en hun uitleg van de situatie.
Ik verbaas me soms werkelijk over de motivatie van sommige postings hier en de achterliggende uitleg op hier gespiegelde situaties. Er word vaak gedacht dat het allemaal maar 1 pot nat is die grijze massa die we allemaal maar cadeau hebben gekregen bij onze geboorte. Iedereen denk en handeld anders en er is geen 1 situatie waarbij 2 mensen betrokken zijn (beiden met een eigen grijze massa) hetzelfde. Mochten er nog vergelijken zijn dan sluiten de reacties van de betrokkenen gelijkheid meteen weer uit. Ik denk dat de kern van alle relaties en misstappen hierin (voor zover je van misstappen mag spreken) is dat iedereen de ander en andersom de gelegenheid geeft om zichzelf te ontplooien. Als je dat als solitair levend wezen krijgt van een partner met daarnaast de stimulans en aanmoedigingen heb je de enige basis voor een relatie te pakken. Dan hoef je namelijk niet meer te liegen, geen vertrouwen meer te schenden en iets geheim te houden omdat er over alles gepraat kan worden.
In elke relatie hebben we actie en reactie en zullen we ook zien dat er problemen ontstaan op basis van persoonlijke groei of krimp en de verschillen die partners daarmee gaan krijgen in het werkproces “relatie”. We vergeten dat we echt niet gemaakt zijn om voor altijd bij elkaar te zijn zonder dat we dat zelf willen. Een relatie kan bij verschillende persoonlijke groei eindigen in het verbreken ervan, sommige in verbreden ervan en weer anderen in berusten ervan. Wat Stew dan weer zegt, je moet kiezen, en ik denk dat ze daar gelijk in heeft, op een gegeven moment moet je kiezen alleen is het wel belangrijk dat je de keuze maakt voor jezelf en wat jij verwacht in het leven. Ga aub niet de leugen aan door te kiezen uit medelijden of een situatie die een keuze voor een andere als jouw keuze lijkt te middelen. At the end there is only one person you have to deal with in your life, yourself!
Sommige onder ons kiezen voor het niet maken van een keuze, maar ook dat is een keus. Dat word dan weer door anderen hier gezien als laf, maar waarom is een keus voor jezelf laffer als een keus om een situatie voort te laten bestaan? Zit daar dan een wezenlijk verschil in? Ik denk van niet, het is een keus waar degene die hem maakt mee moet leven. En vergt net zo veel (zo niet meer werk) als een keuze voor je partner of jezelf. Alle andere moraliteiten van een heilig huwelijksinstituut (ons opgedrongen door de kerk) of onlosmakelijke verbintenissen uit de moraliteiten die ons door de maatschappij opgelegd worden zijn niet relevant in deze, het heeft allemaal betrekking op een persoonlijk levensideaal waarbij, buiten de personen waar het om gaat, niemand beschadigd hoeft worden, mits er binnen menselijke normen en regels mee omgegaan word.
Het is helaas een discussie zonder einde omdat er veel andere meningen zijn toegedaan, maar ook dat is weer zo mooi van het leven, dat je ook daarin elkaar de ruimte kan laten.
Ik ben ik, en jij bent jij wat goed voor jou is hoeft niet goed voor mij te zijn….
Verder is voor iedereen elke situatie anders en persoonlijk, wat ik schrijf hoeft natuurlijk voor niemand van toepassing te zijn.
Groetjes
JJ
