Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 13:24
Chubman zei tijdens de zwangerschap altijd dat-'ie ons kind zo graag zelf op de wereld zou willen zetten à la verloskundige.
In het ziekenhuis, na een verschrikkelijke weeënstorm (van 3 naar 10 cm in nog geen uur), kreeg ik persweeën.
Hij zat nog helemaal in de crisisopvang van die weeënstorm en was vooral bezig met mentale ondersteuning, terwijl ik die op dat moment helemaal niet meer nodig had.
Hoe vreselijk erg ik IN die weeënstorm van net had gezeten, zo vreselijk UIT was ik er tijdens de persweeën:
Niet normaal, plotseling zo glashelder in mijn hoofd!
Dus hij zo: "Oke, schat. Hap lucht, je kunt het!"
Verloskundige en verpleegster bezig tussen mijn benen...
Stop ik opeens midden in een perswee en zeg heel nuchter: "Oh ja, zijn grootste wens was altijd om zelf ons kind te halen, mag hij dat nu doen?"
Heb nog nooit 3 mensen zó verbaasd naar me staan kijken!
Nou, het mocht!
Mijn verloskundige stond naast hem wat aanwijzingen te geven, ik met een dikke grijns aan het persen en de verpleegster stond foto's te maken.
Uiteindelijk heeft Chubbyman mijn dochter inderdaad op de wereld gezet. Hij legde haar op mijn buik en toen hij gecheckt had dat alles goed was gegaan, kwamen de emoties.
Geweldig moment was dat en schitterende foto's aan overgehouden.
Later heeft hij de navelstreng doorgeknipt en hebben we samen de placenta uitgebreid bekeken.
Ik was onder de indruk van dat complete orgaan wat ik ook zomaar ff had gemaakt de afgelopen 9 maanden.
En oh ja, mijn man was kliedernat geworden van een hele golf vruchtwater wat mee was gekomen, maar dat vond hij wel stoer.
Wat hij achteraf het meest indrukwekkend vond was om te zien hoe dat kinderkoppie in elkaar werd gedrukt waardoor een richeltje ontstond van die schedelhelften die over elkaar heen schoven.
En nog altijd verzucht hij dat hij de geur van zo'n pasgeboren kindje zo uniek vond.
Inderdaad: De geur van een baby die net uit je lijf is gekomen is zó'n warmzoete geur. Geweldig, met niets te vergelijken!
In het ziekenhuis, na een verschrikkelijke weeënstorm (van 3 naar 10 cm in nog geen uur), kreeg ik persweeën.
Hij zat nog helemaal in de crisisopvang van die weeënstorm en was vooral bezig met mentale ondersteuning, terwijl ik die op dat moment helemaal niet meer nodig had.
Hoe vreselijk erg ik IN die weeënstorm van net had gezeten, zo vreselijk UIT was ik er tijdens de persweeën:
Niet normaal, plotseling zo glashelder in mijn hoofd!
Dus hij zo: "Oke, schat. Hap lucht, je kunt het!"
Verloskundige en verpleegster bezig tussen mijn benen...
Stop ik opeens midden in een perswee en zeg heel nuchter: "Oh ja, zijn grootste wens was altijd om zelf ons kind te halen, mag hij dat nu doen?"
Heb nog nooit 3 mensen zó verbaasd naar me staan kijken!
Nou, het mocht!
Mijn verloskundige stond naast hem wat aanwijzingen te geven, ik met een dikke grijns aan het persen en de verpleegster stond foto's te maken.
Uiteindelijk heeft Chubbyman mijn dochter inderdaad op de wereld gezet. Hij legde haar op mijn buik en toen hij gecheckt had dat alles goed was gegaan, kwamen de emoties.
Geweldig moment was dat en schitterende foto's aan overgehouden.
Later heeft hij de navelstreng doorgeknipt en hebben we samen de placenta uitgebreid bekeken.
Ik was onder de indruk van dat complete orgaan wat ik ook zomaar ff had gemaakt de afgelopen 9 maanden.
En oh ja, mijn man was kliedernat geworden van een hele golf vruchtwater wat mee was gekomen, maar dat vond hij wel stoer.
Wat hij achteraf het meest indrukwekkend vond was om te zien hoe dat kinderkoppie in elkaar werd gedrukt waardoor een richeltje ontstond van die schedelhelften die over elkaar heen schoven.
En nog altijd verzucht hij dat hij de geur van zo'n pasgeboren kindje zo uniek vond.
Inderdaad: De geur van een baby die net uit je lijf is gekomen is zó'n warmzoete geur. Geweldig, met niets te vergelijken!
maandag 21 februari 2011 om 13:43
Ha die vakantiekriebels... Weet even niet wie je bent, want je zult ook je nick hebben veranderd, maar vast iemand van lgzw? Toch? Ik zit mobiel op forum, dus zie geen avators. Zal vanavond eens kijken met wie ik van doen heb
Alles goed?
Even on topic; hier wel nacontrole, maar niet met de benen wijd hoor. Had ze dat maar wel gedaan, had misschien nog iets ellemde gescheeld. Wel dus meerdere keren bij HA en gyn. geweest ivm littekenweefsel dat weg werd gebrand. En de fysio natuurlijk voor de bekkenbodem. Ach ja... Je ontkomt gewoon niet aan het geloer tussen de benen en daar kun je je maar beter over heen zetten.
Alles goed?
Even on topic; hier wel nacontrole, maar niet met de benen wijd hoor. Had ze dat maar wel gedaan, had misschien nog iets ellemde gescheeld. Wel dus meerdere keren bij HA en gyn. geweest ivm littekenweefsel dat weg werd gebrand. En de fysio natuurlijk voor de bekkenbodem. Ach ja... Je ontkomt gewoon niet aan het geloer tussen de benen en daar kun je je maar beter over heen zetten.
maandag 21 februari 2011 om 13:43
quote:keeprunning schreef op 21 februari 2011 @ 10:55:
[...]
Jep.. volgens mij is de reden om het herstel, zwelling en hechtingen te bekijken. (overigens vond ik het bekijken minder erg dan het woord 'onderkantje )
Gebeurt dit eigenlijk ook als je geen hechtingen hebt?Nee, ik had geen hechtingen of scheuren en bij mij hoefde ze niet 'mijn onderkantje' te zien.
[...]
Jep.. volgens mij is de reden om het herstel, zwelling en hechtingen te bekijken. (overigens vond ik het bekijken minder erg dan het woord 'onderkantje )
Gebeurt dit eigenlijk ook als je geen hechtingen hebt?Nee, ik had geen hechtingen of scheuren en bij mij hoefde ze niet 'mijn onderkantje' te zien.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
maandag 21 februari 2011 om 13:52
quote:jas schreef op 21 februari 2011 @ 13:43:
[...]
Nee, ik had geen hechtingen of scheuren en bij mij hoefde ze niet 'mijn onderkantje' te zien.
Dan is dat mijn hoop voor de volgende keer
Jij schreef toch eerder over jouw kraamhulp die vond dat de baby boven in de wieg moest blijven? Vond dat zo erg om te lezen, lijkt me erg naar als iemand zo over je heenwalst, op een moment dat je ontzettend kwetsbaar bent.
[...]
Nee, ik had geen hechtingen of scheuren en bij mij hoefde ze niet 'mijn onderkantje' te zien.
Dan is dat mijn hoop voor de volgende keer
Jij schreef toch eerder over jouw kraamhulp die vond dat de baby boven in de wieg moest blijven? Vond dat zo erg om te lezen, lijkt me erg naar als iemand zo over je heenwalst, op een moment dat je ontzettend kwetsbaar bent.
maandag 21 februari 2011 om 14:02
Ik heb er 24 uur over gedaan en vond de ruggenprik het ergste, ik was nogal nuchter en had het niet nodig, maar de weeen werden steeds erger. (ik ben zo ontzettend bang voor naalden)
De internist wilde het zelfs al opgeven, maar uiteindelijk zat hij er in.
Heb heel mijn zwangerschap nergens last van gehad, behalve bij 33 weken een TIA. Het bevallen zelf was binnen 15 minuten gebeurd, helaas ook met inknippen, wat ik wel voelde! Verder vielen de hechtingen wel mee en heb stiekem wel gekeken want was nieuwsgierig of die kleine veel schade had aangericht.
Het is bij iedereen anders en je kan je er ook niet echt op voorbereiden..
De internist wilde het zelfs al opgeven, maar uiteindelijk zat hij er in.
Heb heel mijn zwangerschap nergens last van gehad, behalve bij 33 weken een TIA. Het bevallen zelf was binnen 15 minuten gebeurd, helaas ook met inknippen, wat ik wel voelde! Verder vielen de hechtingen wel mee en heb stiekem wel gekeken want was nieuwsgierig of die kleine veel schade had aangericht.
Het is bij iedereen anders en je kan je er ook niet echt op voorbereiden..
maandag 21 februari 2011 om 14:02
quote:GeorgetteDansLeTabac schreef op 21 februari 2011 @ 12:54:
Ik heb nooit die laatste nacontrole gehad. Ben bevallen via de gynaecoloog, die droeg me weer over aan de verloskundige voor de nacontroles. Ze zijn de eerste dagen drie keer thuis langs geweest. Maar de nacontrole na zes weken deden ze niet. Achteraf vond ik dat wel vreemd, omdat iedereen om me heen wel die controle had bij dezelfde verloskundigen.
Uiteindelijk ben ik alsnog bij de gyn geweest voor dat vloeien. Via de huisarts.Ik ook niet hoor, ben ook in het ziekenhuis bevalling onder begeleiding van gyn, daarna overgedragen aan vk.
Ik heb nooit die laatste nacontrole gehad. Ben bevallen via de gynaecoloog, die droeg me weer over aan de verloskundige voor de nacontroles. Ze zijn de eerste dagen drie keer thuis langs geweest. Maar de nacontrole na zes weken deden ze niet. Achteraf vond ik dat wel vreemd, omdat iedereen om me heen wel die controle had bij dezelfde verloskundigen.
Uiteindelijk ben ik alsnog bij de gyn geweest voor dat vloeien. Via de huisarts.Ik ook niet hoor, ben ook in het ziekenhuis bevalling onder begeleiding van gyn, daarna overgedragen aan vk.
maandag 21 februari 2011 om 14:04
quote:keeprunning schreef op 21 februari 2011 @ 13:52:
[...]
Dan is dat mijn hoop voor de volgende keer
Jij schreef toch eerder over jouw kraamhulp die vond dat de baby boven in de wieg moest blijven? Vond dat zo erg om te lezen, lijkt me erg naar als iemand zo over je heenwalst, op een moment dat je ontzettend kwetsbaar bent.
Ja klopt. Ik had gewoon niet meer de puf en kracht om tegen haar in te gaan. Ik was zó boos op haar dat de borstvoeding niet op gang kwam. Pas nadat ik een hele avond zoon naast me en op mijn buik gehad had kwam dat op gang. Toen kon ik pas een beetje ontspannen en genieten.
Ik heb me ontzettend schuldig gevoeld naar zoon toe destijds dat hij zomaar alleen in een wiegje kwam te liggen.
Dat en het feit dat er de dag na de bevalling mensen aan de deur kwamen vragen of mijn destijds man (nu ex) hun badkamer de volgende dag zou gaan verbouwen (de brutaliteit), hij dat ook nog ging doen ook (!) en ik 's avonds bijna van mijn stokje ging terwijl ik koffie in stond te schenken voor familie en bloemen in het water zette heeft geresulteerd in een postnatale depressie.
Ik was kapot en hoorde gewoon in bed. Wat was ik blij toen mijn schoonmoeder tegen kwart voor 10 's avonds langskwam en iedereen de deur uit veegde.
Nu raad ik iedereen aan om in bed te blijven na de bevalling, rust uit, laat je verwennen en verzorgen. En mocht je visite krijgen terwijl je alleen bent, laten ze hun eigen koffie etc maar maken.
Zorg goed voor jezelf en pas goed op jezelf en je baby.
[...]
Dan is dat mijn hoop voor de volgende keer
Jij schreef toch eerder over jouw kraamhulp die vond dat de baby boven in de wieg moest blijven? Vond dat zo erg om te lezen, lijkt me erg naar als iemand zo over je heenwalst, op een moment dat je ontzettend kwetsbaar bent.
Ja klopt. Ik had gewoon niet meer de puf en kracht om tegen haar in te gaan. Ik was zó boos op haar dat de borstvoeding niet op gang kwam. Pas nadat ik een hele avond zoon naast me en op mijn buik gehad had kwam dat op gang. Toen kon ik pas een beetje ontspannen en genieten.
Ik heb me ontzettend schuldig gevoeld naar zoon toe destijds dat hij zomaar alleen in een wiegje kwam te liggen.
Dat en het feit dat er de dag na de bevalling mensen aan de deur kwamen vragen of mijn destijds man (nu ex) hun badkamer de volgende dag zou gaan verbouwen (de brutaliteit), hij dat ook nog ging doen ook (!) en ik 's avonds bijna van mijn stokje ging terwijl ik koffie in stond te schenken voor familie en bloemen in het water zette heeft geresulteerd in een postnatale depressie.
Ik was kapot en hoorde gewoon in bed. Wat was ik blij toen mijn schoonmoeder tegen kwart voor 10 's avonds langskwam en iedereen de deur uit veegde.
Nu raad ik iedereen aan om in bed te blijven na de bevalling, rust uit, laat je verwennen en verzorgen. En mocht je visite krijgen terwijl je alleen bent, laten ze hun eigen koffie etc maar maken.
Zorg goed voor jezelf en pas goed op jezelf en je baby.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
maandag 21 februari 2011 om 14:09
Helemaal eens met Jas.
Op zich vond ik de kraamvisite wel leuk, je bent toch apetrots en wil dat kind showen. De meeste mensen hebben ook het fatsoen om na een uurtje weer op te stappen, maar sommigen.....Die komen om 10 uur 's ochtends binnen en gaan pas 's middags weg (okay, ze kwamen van ver, maar toch..)
Of mensen die 8 uur 's avonds opbellen of ze nog even kunnen komen en dan beledigd zijn als je nee zegt..
Pfff, het is dat er geen derde meer komt, maar ik zou het compleet anders doen. Gewoon alleen naaste familie en voor de rest een kraamfeest na 6 weken.
Op zich vond ik de kraamvisite wel leuk, je bent toch apetrots en wil dat kind showen. De meeste mensen hebben ook het fatsoen om na een uurtje weer op te stappen, maar sommigen.....Die komen om 10 uur 's ochtends binnen en gaan pas 's middags weg (okay, ze kwamen van ver, maar toch..)
Of mensen die 8 uur 's avonds opbellen of ze nog even kunnen komen en dan beledigd zijn als je nee zegt..
Pfff, het is dat er geen derde meer komt, maar ik zou het compleet anders doen. Gewoon alleen naaste familie en voor de rest een kraamfeest na 6 weken.
maandag 21 februari 2011 om 14:17
Ik heb een weeënstorm gehad. Was op zich heel heftig, maar ach, zo heb je wel een korte bevalling. Van 5 naar 10 cm in 3 kwartier is wel een kadootje natuurlijk. Toen kwamen de normale weeën niet op gang. Dus thuis 2.5 uur geperst (veel te lang) en daarna met spoed naar het ziekenhuis. Alwaar een knip werd gezet (auw!) die verder uitscheurde (auw!) toen zoon met vacuümpomp werd gehaald (bijna 8.5 pond, auw!)
Daarna dus hechtingen en pijn! Op de plek van de knip kwam een grote bloeduitstorting die tegen de hechtingen drukte. Ik kon gewoon niet meer rechtop lopen. Elke dag controle en ik zag al aan de blikken van de VK en kraamhulp dat het er beroerd uit zag, ik moest onder een lamp en weet ik wat allemaal en als de bloeduitstorting nóg groter was geworden, moest alles opnieuw gehecht. Gelukkig was dat niet zo.
Maar.... je ziet er echt helemaal niks meer van en ik heb er geen last van overgehouden.
Ik moet over pakweg 6 weken weer bevallen, dus ik zie er wel een beetje tegenop. Ik hoor echter van veel mensen dat de 2e bevalling vaak makkelijker is.
Daarna dus hechtingen en pijn! Op de plek van de knip kwam een grote bloeduitstorting die tegen de hechtingen drukte. Ik kon gewoon niet meer rechtop lopen. Elke dag controle en ik zag al aan de blikken van de VK en kraamhulp dat het er beroerd uit zag, ik moest onder een lamp en weet ik wat allemaal en als de bloeduitstorting nóg groter was geworden, moest alles opnieuw gehecht. Gelukkig was dat niet zo.
Maar.... je ziet er echt helemaal niks meer van en ik heb er geen last van overgehouden.
Ik moet over pakweg 6 weken weer bevallen, dus ik zie er wel een beetje tegenop. Ik hoor echter van veel mensen dat de 2e bevalling vaak makkelijker is.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 21 februari 2011 om 14:18
Waar ik het meeste last van had was de lengte van mijn bevalling(en), ik heb over de eerste 6 dagen gedaan. Steeds een paar uur weeën, dan weer even niks tot alleen gerommel en vervolgens weer een paar uur weeën. Eigenwijs als ik ben vertikte ik het om naar het ziekenhuis te gaan en voor ons kindje hoefde het ook nog niet die deed het prima (anders werd het natuurlijk een ander verhaal).Toen kleine uiteindelijk geboren was toen de weeën dan echt doorzetten was ik zo opgelucht dat ik na 2 hechtingen (of 3, weet niet meer) naast mijn bed sprong met de vraag wat we nu gingen doen.....midden in de nacht Heb dan ook de hele nacht niet geslapen maar liggen kijken naar oudste; ik vond hem werkelijk waar prachtig gelukt. Later op de foto's zag ik dat liefde wel blind gemaakt had, wat een verfrommeld hoopje mens
Oh en de kraamhulp was wel een aparte, kwam volgens mij uit het zwarte kousen gebied dus toen ik de eerste dag wilde aanvallen op mijn heerlijke broodje filet americain zei ze streng tegen mij met de handen gevouwen; euh zullen we eerst even bidden? Ik was even sprakeloos kan ik je vertellen!
Ik/wij zijn behoorlijk op onszelf merkte ik toen want ik keek alle kraamhulpen weg hoe aardig ze ook waren maar ik voelde me niet meer thuis in mijn eigen huis. Na de bevalling van de laatste (die 's morgens vroeg werd geboren) stond ik 's avonds alweer lekker te koken voor mijn eigen gezin, beviel prima!
Mijn tweede en derde bevallingen duurden respectievelijk 23 en 16 uur dus heel langzaam kreeg mijn lijf de smaak te pakken maar zoals eerder geschreven het blijft bij deze 3.
Oh en de kraamhulp was wel een aparte, kwam volgens mij uit het zwarte kousen gebied dus toen ik de eerste dag wilde aanvallen op mijn heerlijke broodje filet americain zei ze streng tegen mij met de handen gevouwen; euh zullen we eerst even bidden? Ik was even sprakeloos kan ik je vertellen!
Ik/wij zijn behoorlijk op onszelf merkte ik toen want ik keek alle kraamhulpen weg hoe aardig ze ook waren maar ik voelde me niet meer thuis in mijn eigen huis. Na de bevalling van de laatste (die 's morgens vroeg werd geboren) stond ik 's avonds alweer lekker te koken voor mijn eigen gezin, beviel prima!
Mijn tweede en derde bevallingen duurden respectievelijk 23 en 16 uur dus heel langzaam kreeg mijn lijf de smaak te pakken maar zoals eerder geschreven het blijft bij deze 3.
maandag 21 februari 2011 om 14:27
Ahhh wat erg zo'n kraamhulp, Anyco!
Ik mocht in mijn handjes knijpen met onze kraamhulp. Niks geen horrorverhalen, maar een enorm kundige en fijne dame. De eerste dag vond mijn vriend het maar ingewikkeld, zo'n kraamverzorgster in huis. Maar toen ik het ter sprake bracht waar hij en zij bij waren, heeft zij het heel leuk opgepakt en mijn vriend prima op zijn gemak gesteld. Daarna ging het fantastisch. Ze maakte ons wakker met een lekker ontbijtje en cappuccino als wij er zin in hadden (gewoon, door melk op te kloppen, haha). En 's middags kregen we de meest fantastische fruithapjes. En ze deed elke dag het hele huis. Blinkend schoon en fris was alles. Daarnaast deed ze de was, zorgde dat het eten klaarstond... Nou ja, ze was echt een uit duizenden. Bovendien zorgde ze dat ik een lactatiekundige kreeg voor de borstvoeding. En... Ik kreeg een kaartje vanaf haar vakantiebestemming toen mijn dochter één werd. Zo lief!
Ik had kraamhulp via een particulier bureau (wat wel gewoon vergoedt werd) en ik kan het iedereen aanraden. Zoveel mogelijk één vaste hulp, die zich ook nog eens komt voorstellen van te voren. Top!
Ik mocht in mijn handjes knijpen met onze kraamhulp. Niks geen horrorverhalen, maar een enorm kundige en fijne dame. De eerste dag vond mijn vriend het maar ingewikkeld, zo'n kraamverzorgster in huis. Maar toen ik het ter sprake bracht waar hij en zij bij waren, heeft zij het heel leuk opgepakt en mijn vriend prima op zijn gemak gesteld. Daarna ging het fantastisch. Ze maakte ons wakker met een lekker ontbijtje en cappuccino als wij er zin in hadden (gewoon, door melk op te kloppen, haha). En 's middags kregen we de meest fantastische fruithapjes. En ze deed elke dag het hele huis. Blinkend schoon en fris was alles. Daarnaast deed ze de was, zorgde dat het eten klaarstond... Nou ja, ze was echt een uit duizenden. Bovendien zorgde ze dat ik een lactatiekundige kreeg voor de borstvoeding. En... Ik kreeg een kaartje vanaf haar vakantiebestemming toen mijn dochter één werd. Zo lief!
Ik had kraamhulp via een particulier bureau (wat wel gewoon vergoedt werd) en ik kan het iedereen aanraden. Zoveel mogelijk één vaste hulp, die zich ook nog eens komt voorstellen van te voren. Top!
maandag 21 februari 2011 om 14:28
quote:noodles schreef op 21 februari 2011 @ 08:01:
Zo, ik heb alleen de eerste 3 pagina's gelezen en ik was in de afgelopen 3 maanden stiekem al veel vergeten (had ik verdrongen)
Die stolsels inderdaad, die waren bij mij enorm. Ook heb ik wel 6 weken gevloeid, heel veel in het begin, het liep er echt uit, brrrr...
Een week later werd ik alweer voor het eerst ongesteld (ondanks volledige BV)..
Het plassen na de bevalling vond ik zelfs eng, en o zo pijnlijk.
Blaren op mijn tepels de eerste dagen toen ik de baby nog niet goed aanlegde.. pff ik vind het echt een pijnfestijn,
Maar tegelijkertijd de mooiste tijd van mijn leven!
En nu, 3 maanden later is alles weer als vanouds, behalve mijn borsten dan, die zijn nu nog heel groot door de BV en zullen ongetwijfeld veel slapper zijn straks..
O ja en de 9 kilo die in nog moet afvallen
En dan die opgezwollen gehechte onderkant, ouch! Amper kunnen zitten tijdens de kraamvisiteVolhouden die borstvoeding! Ik ben 23 kilo aangekomen in mijn zwangerschap, was deze na 7 maanden weer kwijt en nu zoonlief 10 maanden is ben ik 4 kilo onder mijn startgewicht! Mijn doel nu nog 3 kilo eraf voor 15 april, dan kan ik zeggen dat ik in 1 jaar 30 kilo ben afgevallen
Zo, ik heb alleen de eerste 3 pagina's gelezen en ik was in de afgelopen 3 maanden stiekem al veel vergeten (had ik verdrongen)
Die stolsels inderdaad, die waren bij mij enorm. Ook heb ik wel 6 weken gevloeid, heel veel in het begin, het liep er echt uit, brrrr...
Een week later werd ik alweer voor het eerst ongesteld (ondanks volledige BV)..
Het plassen na de bevalling vond ik zelfs eng, en o zo pijnlijk.
Blaren op mijn tepels de eerste dagen toen ik de baby nog niet goed aanlegde.. pff ik vind het echt een pijnfestijn,
Maar tegelijkertijd de mooiste tijd van mijn leven!
En nu, 3 maanden later is alles weer als vanouds, behalve mijn borsten dan, die zijn nu nog heel groot door de BV en zullen ongetwijfeld veel slapper zijn straks..
O ja en de 9 kilo die in nog moet afvallen
En dan die opgezwollen gehechte onderkant, ouch! Amper kunnen zitten tijdens de kraamvisiteVolhouden die borstvoeding! Ik ben 23 kilo aangekomen in mijn zwangerschap, was deze na 7 maanden weer kwijt en nu zoonlief 10 maanden is ben ik 4 kilo onder mijn startgewicht! Mijn doel nu nog 3 kilo eraf voor 15 april, dan kan ik zeggen dat ik in 1 jaar 30 kilo ben afgevallen
maandag 21 februari 2011 om 14:38
Ik heb drie kinderen. En als ik nu terug kijk, wist ik niets van bevallen bij de eerste. Ik heb drie weken met voorween gelopen. Toen drie keer gestript,omdat ik flink overtijd begon te lopen.
Bij de laatste keer kreeg ik lichte weeen. Vk kwam tegen 16.45 en ik had 5 cm ontsluiting,ze ging de vliezen breken. ik kon alles nog hierna zei ze. Nou ....nee. Ik kreeg meteen een weeenstorm, en spuugde alles onder (wist ik meteen wat dat was!) en om 20.55 was onze dochter er. Helaas heb ik een flinke knip gehad omdat dochter het benauwd kreeg. Kraam en vk hebben op mijn buik staan duwen om dochter eruit te krijgen. Dat was best heftig.
Bij nummer twee ook twee keer gestript. Dit was ene redelijk rustige bevalling, na 6 uur was onze zoon er (4430 gr en 54 cm...) Ik heb wel veel moeten spugen, wat echt verschrikkelijk is tijdens je weeen.
Toen zoon drie kwartier oud was, ben ik met de ambulance naar het zkhuis gebracht omdat de placenta niet kwam. Uiteindelijk is deze met bijna brute kracht door de gyn eruit getrokken.
Nummer drie was het vreemdst (is dat een woord?)
Niet gestript niks. Ik werd snachts om 0015 wakker van wat krampen. Man werkt snachts en ik was dus alleen met de andere twee kinderen. Ik kon niet meer slapen van de pijn. Zo tegen kwart voor 1 heb ik man gebeld dat het nu misschein echt wel ging gebeuren en hij naar huis moest komen. Ik was inmiddels flink aan het spugen en dat herkende ik van de andere bevallingen.
Om 01.00 versterking gebeld, die waren er om 02.15. Toen kwam ook de vk die ik had gebeld. Om 02.50 was ik in het ziekenhuis en om 03.14 is onze zoon in 1 perswee geboren. Man heeft de laatste 2 min van de geboorte meegemaakt.
Ik was ingescheurd maar er was gelukkig maar 1 hechting nodig. Dat viel dus mee. Werg veel last van naweeen gehad, omdat de bevalling zo verschrikkelijk snel was gegaan. Ik kreeg zelf pas tegen 01.00 in de gaten dat het heel misschien nu wel zou gaan gebeuren. Dat was een erg vreemde ervaring. Om 05.00 zat ik alweer in de auto op weg naar huis, met een baby in mijn armen!
Bij de laatste keer kreeg ik lichte weeen. Vk kwam tegen 16.45 en ik had 5 cm ontsluiting,ze ging de vliezen breken. ik kon alles nog hierna zei ze. Nou ....nee. Ik kreeg meteen een weeenstorm, en spuugde alles onder (wist ik meteen wat dat was!) en om 20.55 was onze dochter er. Helaas heb ik een flinke knip gehad omdat dochter het benauwd kreeg. Kraam en vk hebben op mijn buik staan duwen om dochter eruit te krijgen. Dat was best heftig.
Bij nummer twee ook twee keer gestript. Dit was ene redelijk rustige bevalling, na 6 uur was onze zoon er (4430 gr en 54 cm...) Ik heb wel veel moeten spugen, wat echt verschrikkelijk is tijdens je weeen.
Toen zoon drie kwartier oud was, ben ik met de ambulance naar het zkhuis gebracht omdat de placenta niet kwam. Uiteindelijk is deze met bijna brute kracht door de gyn eruit getrokken.
Nummer drie was het vreemdst (is dat een woord?)
Niet gestript niks. Ik werd snachts om 0015 wakker van wat krampen. Man werkt snachts en ik was dus alleen met de andere twee kinderen. Ik kon niet meer slapen van de pijn. Zo tegen kwart voor 1 heb ik man gebeld dat het nu misschein echt wel ging gebeuren en hij naar huis moest komen. Ik was inmiddels flink aan het spugen en dat herkende ik van de andere bevallingen.
Om 01.00 versterking gebeld, die waren er om 02.15. Toen kwam ook de vk die ik had gebeld. Om 02.50 was ik in het ziekenhuis en om 03.14 is onze zoon in 1 perswee geboren. Man heeft de laatste 2 min van de geboorte meegemaakt.
Ik was ingescheurd maar er was gelukkig maar 1 hechting nodig. Dat viel dus mee. Werg veel last van naweeen gehad, omdat de bevalling zo verschrikkelijk snel was gegaan. Ik kreeg zelf pas tegen 01.00 in de gaten dat het heel misschien nu wel zou gaan gebeuren. Dat was een erg vreemde ervaring. Om 05.00 zat ik alweer in de auto op weg naar huis, met een baby in mijn armen!
maandag 21 februari 2011 om 14:44
Ik heb niet alles gelezen, maar ik kan ook zo 2 A-4'tjes volschrijven met alle ongemakken die je er bij zo'n bevalling gratis bij krijgt, maar bij mij overheerste de superkracht die ik ervaarde tijdens het persen en het ter wereld brengen van zo'n wondertje!!! Wát een wonderschone ervaring!!! En dan dat kleine hummeltje in je armen, borstvoeding geven ging ook niet vanzelf, maar het gevoel overheerst bij mij dat ik het als iets heel moois heb ervaren en dat is waar het uiteindelijk om gaat bij mij. Dan kun je wel oeverloos hele lappen tekst eruit gooien, maar wat schiet je er mee op?
Laat je meevoeren met de stroom (je zult wel moeten), ga er vanuit dat alles goed gaat en komt en geniet van de ervaring.
Laat je meevoeren met de stroom (je zult wel moeten), ga er vanuit dat alles goed gaat en komt en geniet van de ervaring.
maandag 21 februari 2011 om 15:03
quote:kyanah schreef op 21 februari 2011 @ 14:02:
Ik heb er 24 uur over gedaan en vond de ruggenprik het ergste, ik was nogal nuchter en had het niet nodig, maar de weeen werden steeds erger. (ik ben zo ontzettend bang voor naalden)
De internist wilde het zelfs al opgeven, maar uiteindelijk zat hij er in.
Ik wil ook echt geen ruggeprik uit angst voor naalden, maar als de internist de ruggeprik komt zetten zou ik helemaal niet meer durven!
Ik heb er 24 uur over gedaan en vond de ruggenprik het ergste, ik was nogal nuchter en had het niet nodig, maar de weeen werden steeds erger. (ik ben zo ontzettend bang voor naalden)
De internist wilde het zelfs al opgeven, maar uiteindelijk zat hij er in.
Ik wil ook echt geen ruggeprik uit angst voor naalden, maar als de internist de ruggeprik komt zetten zou ik helemaal niet meer durven!
maandag 21 februari 2011 om 15:18
quote:GeorgetteDansLeTabac schreef op 21 februari 2011 @ 14:27:
Ahhh wat erg zo'n kraamhulp, Anyco!
Ik mocht in mijn handjes knijpen met onze kraamhulp. Niks geen horrorverhalen, maar een enorm kundige en fijne dame. De eerste dag vond mijn vriend het maar ingewikkeld, zo'n kraamverzorgster in huis. Maar toen ik het ter sprake bracht waar hij en zij bij waren, heeft zij het heel leuk opgepakt en mijn vriend prima op zijn gemak gesteld. Daarna ging het fantastisch. Ze maakte ons wakker met een lekker ontbijtje en cappuccino als wij er zin in hadden (gewoon, door melk op te kloppen, haha). En 's middags kregen we de meest fantastische fruithapjes. En ze deed elke dag het hele huis. Blinkend schoon en fris was alles. Daarnaast deed ze de was, zorgde dat het eten klaarstond... Nou ja, ze was echt een uit duizenden. Bovendien zorgde ze dat ik een lactatiekundige kreeg voor de borstvoeding. En... Ik kreeg een kaartje vanaf haar vakantiebestemming toen mijn dochter één werd. Zo lief!
Ik had kraamhulp via een particulier bureau (wat wel gewoon vergoedt werd) en ik kan het iedereen aanraden. Zoveel mogelijk één vaste hulp, die zich ook nog eens komt voorstellen van te voren. Top!
Ja dat was een hele rare gewaarwording in mijn eigen huis Georgette ik heb de volgende dagen haar wel de ruimte gegeven maar dat hield wel op bij enkele minuten stilte voor haar en niet voor mij.
De kraamhulp bij ons tweede kind zou er 1 zijn met ervaring in borstvoeding en aanleggen (altijd begrepen dat aanleggen zeer belangrijk was ivm kloven en ander ongerief) nou de eerste keer pakte ze zoonlief bij zijn koppie en maakte een soort schroef beweging met zijn mondje op mijn tepel , nou ik wist zelf al dat het zo in elk geval niet moest!
Ik denk dat nu ik het zo opschrijf dat ik de kraamhulpen nog het meest "traumatiserend" vond van het hele gebeuren
Wat fijn om te lezen dat er ook hele leuke kraamhulpen tussen zitten zoals die van jou!
Ahhh wat erg zo'n kraamhulp, Anyco!
Ik mocht in mijn handjes knijpen met onze kraamhulp. Niks geen horrorverhalen, maar een enorm kundige en fijne dame. De eerste dag vond mijn vriend het maar ingewikkeld, zo'n kraamverzorgster in huis. Maar toen ik het ter sprake bracht waar hij en zij bij waren, heeft zij het heel leuk opgepakt en mijn vriend prima op zijn gemak gesteld. Daarna ging het fantastisch. Ze maakte ons wakker met een lekker ontbijtje en cappuccino als wij er zin in hadden (gewoon, door melk op te kloppen, haha). En 's middags kregen we de meest fantastische fruithapjes. En ze deed elke dag het hele huis. Blinkend schoon en fris was alles. Daarnaast deed ze de was, zorgde dat het eten klaarstond... Nou ja, ze was echt een uit duizenden. Bovendien zorgde ze dat ik een lactatiekundige kreeg voor de borstvoeding. En... Ik kreeg een kaartje vanaf haar vakantiebestemming toen mijn dochter één werd. Zo lief!
Ik had kraamhulp via een particulier bureau (wat wel gewoon vergoedt werd) en ik kan het iedereen aanraden. Zoveel mogelijk één vaste hulp, die zich ook nog eens komt voorstellen van te voren. Top!
Ja dat was een hele rare gewaarwording in mijn eigen huis Georgette ik heb de volgende dagen haar wel de ruimte gegeven maar dat hield wel op bij enkele minuten stilte voor haar en niet voor mij.
De kraamhulp bij ons tweede kind zou er 1 zijn met ervaring in borstvoeding en aanleggen (altijd begrepen dat aanleggen zeer belangrijk was ivm kloven en ander ongerief) nou de eerste keer pakte ze zoonlief bij zijn koppie en maakte een soort schroef beweging met zijn mondje op mijn tepel , nou ik wist zelf al dat het zo in elk geval niet moest!
Ik denk dat nu ik het zo opschrijf dat ik de kraamhulpen nog het meest "traumatiserend" vond van het hele gebeuren
Wat fijn om te lezen dat er ook hele leuke kraamhulpen tussen zitten zoals die van jou!
maandag 21 februari 2011 om 15:27
Ik heb hier trouwens nog een taboe die tegelijkertijd een mysterie is: waar is dat ene stuk van mijn binnenstelinkerschaamlip toch gebleven? Ik ben het kwijtgeraakt tijdens een bevalling en heb het nooit meer teruggezien.
En nog zowat, knippen ze altijd in aan de linkerkant?
En tevens nog een mythe die wat mij betreft ontkracht is: als je een knip krijgt kun je niet meer inscheuren: niet waar.
En nog zowat, knippen ze altijd in aan de linkerkant?
En tevens nog een mythe die wat mij betreft ontkracht is: als je een knip krijgt kun je niet meer inscheuren: niet waar.
maandag 21 februari 2011 om 15:41
Van te voren had ik gezegd dat ik pas visite in het ziekenhuis wilde als ik gedoucht was. Ik dacht dat dus prima geregeld te hebben. Zoon werd geboren, direct aangelegd, daarna pas gewassen, precies zoals ik dat wilde allemaal. Toen hij is zijn ziekenhuis bakje lag te slapen, nam ik aan dat ik snel zou kunnen douchen, ik voelde me zo vies.... Vriend vroeg of hij zijn ouders kon gaan bellen. Ik zei ja doe maar, want ik kan nu toch zo gaan douchen. Dus vriend naar beneden om te bellen en ik op de bel drukken om te vragen of ik kon gaan douchen. Ik moest even wachten want er moest iemand me helpen om uit bed te komen....Nou die kwam dus pas na dat de visite weer weg was. Ik vond dat dus helemaal niets. Helemaal smerig onder een laken de eerste visite ontvangen. Toen ik mocht gaan douchen, moest dat met infuus want die mocht er pas uit als ik geplast had. Nou kan ik dan niet eerst even plassen? Dat doucht toch wat fijner he. Deur niet op slot doen hoor zegt de verpleegster nog tegen me, ik breng zo een handdoek. Na een kwartiertje douchen (HEERLIJK!!!) had ik nog geen handdoek en mijn vriend was beneden wat gaan eten.
Ik in mijn blote kont om de hoek van de deur: hallo hallo? Geen reactie....dus douche maar weer aan en op de douchstoel gaan zitten. Dacht later stel dat ik onderuit was gegaan??
Een paar minuten later kwam ze met de handdoeken. En met kraamverband, de vloer van de badkamer was aardig bestippeld
's nachts werd mijn zoon elke 3 uur getemperatuurd (extra controles ivm lage geboortegewicht 2745 gram en meconium in het vruchtwater) Ik voelde me erg onzeker, buiten de controles hielpen ze me niet met aanleggen, wat ik dus meteen zonder hulp moest doen. Gelukkig ging dat me wel goed af, maar wat voelde ik me alleen! Toen ik lag te voeden kwam de verpleegster voor de controle. Ze deed geirriteerd dat hij net lag te drinken (stom wijf) en zei waarschuw me even als je klaar bent. Toen ik klaar was kwam er toevallig een andere verpleegster even kijken en zij deed meteen de controle. Uren later ging ik vragen of ze warme kruiken voor mijn kleintje hadden (ook zoiets dat ik daar zelf achter aan moest pffff) en toen kwam ik daarvoor de eerste verpleegster tegen. Ik dacht dat jij me zou waarschuwen als je klaar was met voeden vroeg ze verwijtend. Zo die heeft meteen de wind van voren gekregen. Geen kraamtranen bij mij, maar kraamagressie Het was inmiddels 4 uur later, dus het was alweer tijd voor de volgende controle. Dus ik eindigde mijn verhaal tegen haar met en ik wil dat je nu de controle meteen komt doen, want dan kan ik daarna even slapen. Ben een beetje moe namelijk, ik heb de afgelopen 3 nachten niet geslapen en een kind gebaard! Ik heb haar niet meer gezien, haar collega kwam wel meteen de controle doen
Ik in mijn blote kont om de hoek van de deur: hallo hallo? Geen reactie....dus douche maar weer aan en op de douchstoel gaan zitten. Dacht later stel dat ik onderuit was gegaan??
Een paar minuten later kwam ze met de handdoeken. En met kraamverband, de vloer van de badkamer was aardig bestippeld
's nachts werd mijn zoon elke 3 uur getemperatuurd (extra controles ivm lage geboortegewicht 2745 gram en meconium in het vruchtwater) Ik voelde me erg onzeker, buiten de controles hielpen ze me niet met aanleggen, wat ik dus meteen zonder hulp moest doen. Gelukkig ging dat me wel goed af, maar wat voelde ik me alleen! Toen ik lag te voeden kwam de verpleegster voor de controle. Ze deed geirriteerd dat hij net lag te drinken (stom wijf) en zei waarschuw me even als je klaar bent. Toen ik klaar was kwam er toevallig een andere verpleegster even kijken en zij deed meteen de controle. Uren later ging ik vragen of ze warme kruiken voor mijn kleintje hadden (ook zoiets dat ik daar zelf achter aan moest pffff) en toen kwam ik daarvoor de eerste verpleegster tegen. Ik dacht dat jij me zou waarschuwen als je klaar was met voeden vroeg ze verwijtend. Zo die heeft meteen de wind van voren gekregen. Geen kraamtranen bij mij, maar kraamagressie
Het was inmiddels 4 uur later, dus het was alweer tijd voor de volgende controle. Dus ik eindigde mijn verhaal tegen haar met en ik wil dat je nu de controle meteen komt doen, want dan kan ik daarna even slapen. Ben een beetje moe namelijk, ik heb de afgelopen 3 nachten niet geslapen en een kind gebaard! Ik heb haar niet meer gezien, haar collega kwam wel meteen de controle doen
maandag 21 februari 2011 om 15:52
*Is 8 maanden zwanger en vraagt zich nog even af of ze dit hele topic door gaat lezen*
Heb tot nu toe alleen de verhalen van mijn zussen gehoord. Mijn oudste zus zei wel heel leuk: "ik zal je het maar even zeggen, want mij was dat voor de tijd niet verteld. Maar de eerste weken na je bevalling bloed je nog zo ongeveer dood. Dan weet je dat vast".
Ahem, ok, ik zal het maandverband vast inslaan .
Heb tot nu toe alleen de verhalen van mijn zussen gehoord. Mijn oudste zus zei wel heel leuk: "ik zal je het maar even zeggen, want mij was dat voor de tijd niet verteld. Maar de eerste weken na je bevalling bloed je nog zo ongeveer dood. Dan weet je dat vast".
Ahem, ok, ik zal het maandverband vast inslaan .
