Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
vrijdag 25 februari 2011 om 07:47
quote:Chubbyxxl schreef op 24 februari 2011 @ 16:23:
Hadden we het al gehad over zoogcompressen die je ALTIJD door je kleding heen ziet zitten, borstschelpen (met of zonder melkopvangfunctie) en tepelhoedjes (WIE heeft dat woord verzonnen)?
Of de verschrikking van voedingsbeha's kopen?
Kun je van tevoren niet doen want je hebt werkelijk geen idee tot welke monsterlijke proporties je tieten kunnen groeien!
En ná de bevalling sta je met je slappe, bleke, zwetende en duidelijk nog niet ontzwangerde lijf in het door tl-verlichting sfeervol uitgedoste te kleine pashok te klooien.
"Nee mevrouw, groter dan DD hebben we écht niet in de collectie!" (nog net niet door de omroepinstallatie schreeuwende verkoopster die het gordijn al heeft weggerukt om te kijken of "alles wil lukken")
En jij maar bidden dat je baby alsjeblieft niet begint te krijsen om gevoed te worden want anders gaan je borsten ook nog.... SHIT, je dénkt aan je baby voeden...
Je voelt de melk erin schieten... snelsnelsnel, wáár heb ik die *%#compressen gelaten?!
Te laat.
Zou dat opvallen, zo'n melkvlek in die te kleine beha die je snel weer op het hangertje moffelt?
Nou ja, dit dus.
Als ik nog zó over mijn bevalling en de nasleep ervan kan praten over een paar maanden, kan het nooooooit zo heel erg zijn. Toch? TOCH???
De filmpjes hoef ik trouwens niet te zien, maar die verhalen (over UC) zijn nogal eh.... walgelijk.
Hadden we het al gehad over zoogcompressen die je ALTIJD door je kleding heen ziet zitten, borstschelpen (met of zonder melkopvangfunctie) en tepelhoedjes (WIE heeft dat woord verzonnen)?
Of de verschrikking van voedingsbeha's kopen?
Kun je van tevoren niet doen want je hebt werkelijk geen idee tot welke monsterlijke proporties je tieten kunnen groeien!
En ná de bevalling sta je met je slappe, bleke, zwetende en duidelijk nog niet ontzwangerde lijf in het door tl-verlichting sfeervol uitgedoste te kleine pashok te klooien.
"Nee mevrouw, groter dan DD hebben we écht niet in de collectie!" (nog net niet door de omroepinstallatie schreeuwende verkoopster die het gordijn al heeft weggerukt om te kijken of "alles wil lukken")
En jij maar bidden dat je baby alsjeblieft niet begint te krijsen om gevoed te worden want anders gaan je borsten ook nog.... SHIT, je dénkt aan je baby voeden...
Je voelt de melk erin schieten... snelsnelsnel, wáár heb ik die *%#compressen gelaten?!
Te laat.
Zou dat opvallen, zo'n melkvlek in die te kleine beha die je snel weer op het hangertje moffelt?
Nou ja, dit dus.
Als ik nog zó over mijn bevalling en de nasleep ervan kan praten over een paar maanden, kan het nooooooit zo heel erg zijn. Toch? TOCH???
De filmpjes hoef ik trouwens niet te zien, maar die verhalen (over UC) zijn nogal eh.... walgelijk.
vrijdag 25 februari 2011 om 10:12
Ik vind bevallen vooral heel dubbel: aan de ene kant hele intense, mooie emoties, aan de andere kant helse pijnen, mega-goorheid en vreselijke onzekerheden. Ik heb nog nooit in mijn leven tegelijkertijd zulke positieve en negatieve emoties op hetzelfde moment ervaren. En dan bedoel ik ook de kraamtijd. Eigenlijk belachelijk dat je op zo'n crisismoment je huis vol gaat laden met kraamvisite! Dat is volgens mij ook best een beetje een taboe: zeggen dat je geen visite wilt....,.en dan heb ik het niet over de eerste dagen, maar over de eerste weken. Ik had er totaal geen behoefte aan in ieder geval.
vrijdag 25 februari 2011 om 10:30
quote:lisa077 schreef op 25 februari 2011 @ 10:12:
Dat is volgens mij ook best een beetje een taboe: zeggen dat je geen visite wilt....,.en dan heb ik het niet over de eerste dagen, maar over de eerste weken. Ik had er totaal geen behoefte aan in ieder geval.Dat vind ik dan weer heel erg mee vallen hoor. Als ik zie hoe veel babyborrels er georganiseerd worden in mijn vriendenkring (6 weken na de bevalling), of dat er op geboortekaartjes staat 'visite graag pas na de kraamtijd', vind ik helemaal niet raar.
Dat is volgens mij ook best een beetje een taboe: zeggen dat je geen visite wilt....,.en dan heb ik het niet over de eerste dagen, maar over de eerste weken. Ik had er totaal geen behoefte aan in ieder geval.Dat vind ik dan weer heel erg mee vallen hoor. Als ik zie hoe veel babyborrels er georganiseerd worden in mijn vriendenkring (6 weken na de bevalling), of dat er op geboortekaartjes staat 'visite graag pas na de kraamtijd', vind ik helemaal niet raar.
vrijdag 25 februari 2011 om 11:02
quote:btdv schreef op 24 februari 2011 @ 20:18:
O ja, ook nog zoiets; sokken.
Van te voren bedenk je waarschijnlijk dat je die uit gaat doen, want het is geen gezicht om je sokken aan te houden, als je voor de rest ontbloot bent, toch?
Als je aan het bevallen bent, dan denk je waarschijnlijk niet meer aan je sokken, maar toch is het wel fijn om ze aan te hebben, anders krijg je koude voeten!
Herkenning! Lag ik daar met mn benen omhoog dacht ik inderdaad: wtf?! Ik heb mn sokken nog aan EN mn benen niet geschoren! . Ik maakte me serieus (al is het maar een paar tellen) druk of ik geen zweetsokken had.
Heel wonderlijk vond ik dat. Want van te voren maakte ik me juist enorm druk om het feit dat er misschien weleens ontlasting mee zou kunnen komen bij het persen (kan niet eens op eigen wc poepen als ik visite heb..) Maar DAAR had ik dan weer geen tijd voor om over na te denken.
O ja, ook nog zoiets; sokken.
Van te voren bedenk je waarschijnlijk dat je die uit gaat doen, want het is geen gezicht om je sokken aan te houden, als je voor de rest ontbloot bent, toch?
Als je aan het bevallen bent, dan denk je waarschijnlijk niet meer aan je sokken, maar toch is het wel fijn om ze aan te hebben, anders krijg je koude voeten!
Herkenning! Lag ik daar met mn benen omhoog dacht ik inderdaad: wtf?! Ik heb mn sokken nog aan EN mn benen niet geschoren! . Ik maakte me serieus (al is het maar een paar tellen) druk of ik geen zweetsokken had.
Heel wonderlijk vond ik dat. Want van te voren maakte ik me juist enorm druk om het feit dat er misschien weleens ontlasting mee zou kunnen komen bij het persen (kan niet eens op eigen wc poepen als ik visite heb..) Maar DAAR had ik dan weer geen tijd voor om over na te denken.
vrijdag 25 februari 2011 om 12:15
Haha, ik vind het gewoon echt heel erg leuk om dit topic door te lezen. Leedvermaak? Nee,gewoon omdat sommigen het ondanks dat ze het op het moment zelf vast ontzettend zwaar gehad hebben, het nu met zoveel humor kunnen beschrijven!
Ben nu ruim 35 weken zwager van de eerste en zag/zie best wel tegen de bevalling op. Maar als ik lees wat sommige hier doorgemaakt hebben, dan denk ik: 'ach, moet ik wel heel erg veel pech hebben wil ik dit (de extremen dan he) ook allemaal door moeten maken'.
Wat ik in ieder geval al wel kan zeggen: ik heb mijn hele zwangerschap al heel erg tegen het bevallen opgezien. Bewust maar een beetje verdrongen. Er niet over nadenken maakt dat ik er ook niet tegen op kan zien. Maar nu ik op het einde kom, merk ik dat ik er zelfs naar uit kan kijken en wilde ik maar dat het vast zover was! Niet dat het bevallen me nu zo leuk lijkt. Maar ik heb het zo gehad met zwanger zijn en zou graag de kleine (hopelijk gezond en wel) in mijn armen hebben!
Ben nu ruim 35 weken zwager van de eerste en zag/zie best wel tegen de bevalling op. Maar als ik lees wat sommige hier doorgemaakt hebben, dan denk ik: 'ach, moet ik wel heel erg veel pech hebben wil ik dit (de extremen dan he) ook allemaal door moeten maken'.
Wat ik in ieder geval al wel kan zeggen: ik heb mijn hele zwangerschap al heel erg tegen het bevallen opgezien. Bewust maar een beetje verdrongen. Er niet over nadenken maakt dat ik er ook niet tegen op kan zien. Maar nu ik op het einde kom, merk ik dat ik er zelfs naar uit kan kijken en wilde ik maar dat het vast zover was! Niet dat het bevallen me nu zo leuk lijkt. Maar ik heb het zo gehad met zwanger zijn en zou graag de kleine (hopelijk gezond en wel) in mijn armen hebben!
vrijdag 25 februari 2011 om 16:10
DTJ, handig hoe de natuur dat doet hé? Je wordt zo rond als een walvis zodat je op het laatst zelfs zin krijgt om een hoofdje ter grote van een galiameloentje door je vagina naar buiten te laten komen (dat meloentje schuift trouwens nog in hoor, door de fontanellen.)
Over de kraamvisite: Ik heb tegen een aantal vrienden en tegen mijn ouders en schoonouders duidelijk gezegd dat wij echt niet veel visite wilden de eerste weken omdat we zelf langzaam aan wilden wennen en omdat we ook de opa's en oma's de kans wilden geven om eens extra langs te komen (die wonen vlak bij ons). En zo is het precies gegaan, heerlijk was dat! En wij hadden verder niets op het kaartje staan over tijden om te bellen of rusttijden of wat dan ook.
Over de kraamvisite: Ik heb tegen een aantal vrienden en tegen mijn ouders en schoonouders duidelijk gezegd dat wij echt niet veel visite wilden de eerste weken omdat we zelf langzaam aan wilden wennen en omdat we ook de opa's en oma's de kans wilden geven om eens extra langs te komen (die wonen vlak bij ons). En zo is het precies gegaan, heerlijk was dat! En wij hadden verder niets op het kaartje staan over tijden om te bellen of rusttijden of wat dan ook.
zaterdag 26 februari 2011 om 00:45
Wij hebben gekozen voor een kraamfeest, maar ernaast ook wat visite gehad. Volgende keer zeker weer een kraamfeest, want dat is super goed bevallen. Wij deden het trouwens wel al na 2,5 week.
En ik durf als een volgende bevalling anders gaat, gerust te zeggen dat mensen niet welkom zijn. En als ze dat niet snappen....jammer dan. ik kan er niet wakker van liggen. Met een pasgeboren baby in huis, moet je in eerste plaats aan jezelf en je kind denken, de rest komt op de tweede eh derde eh laatste plaats.
Wat ik in de weken na de bevalling trouwens ook had is dat ik mijn kind dacht te horen huilen en dan ging ik kijken en sliep hij.
En ik durf als een volgende bevalling anders gaat, gerust te zeggen dat mensen niet welkom zijn. En als ze dat niet snappen....jammer dan. ik kan er niet wakker van liggen. Met een pasgeboren baby in huis, moet je in eerste plaats aan jezelf en je kind denken, de rest komt op de tweede eh derde eh laatste plaats.
Wat ik in de weken na de bevalling trouwens ook had is dat ik mijn kind dacht te horen huilen en dan ging ik kijken en sliep hij.
zaterdag 26 februari 2011 om 19:27
quote:kaetje schreef op 25 februari 2011 @ 16:10:
DTJ, handig hoe de natuur dat doet hé? Je wordt zo rond als een walvis zodat je op het laatst zelfs zin krijgt om een hoofdje ter grote van een galiameloentje door je vagina naar buiten te laten komen (dat meloentje schuift trouwens nog in hoor, door de fontanellen.)
..Op zich wel. Maar gezien alle lichamelijke consequenties die zo´n bevalling aan kan richten (en als ik het zo hoor en lees zijn dat echt niet alleen maar uitzonderingen) ben ik toch van mening dat 'de natuur' hier wel een steekje heeft laten vallen. Dat had best wat minder gekund...
DTJ, handig hoe de natuur dat doet hé? Je wordt zo rond als een walvis zodat je op het laatst zelfs zin krijgt om een hoofdje ter grote van een galiameloentje door je vagina naar buiten te laten komen (dat meloentje schuift trouwens nog in hoor, door de fontanellen.)
..Op zich wel. Maar gezien alle lichamelijke consequenties die zo´n bevalling aan kan richten (en als ik het zo hoor en lees zijn dat echt niet alleen maar uitzonderingen) ben ik toch van mening dat 'de natuur' hier wel een steekje heeft laten vallen. Dat had best wat minder gekund...
zondag 27 februari 2011 om 01:04
Tja om de populatie van een soort in de hand te houden en alleen de sterkste, gezondste "dieren" over te houden, moet een deel van een soort "de zwakkeren" uitsterven.
Helaas (gelukkig) zijn wij mensen bovenmatig intelligent en hebben wij manieren gevonden waardoor de zwakkeren op alle manieren geholpen worden. Honderd jaar geleden waren veel van ons gestorven in het kraambed of hadden van onze 14 kinderen het er maar 8 gered.
Ben ik toch blij dat ik in deze eeuw ben geboren he.....
Helaas (gelukkig) zijn wij mensen bovenmatig intelligent en hebben wij manieren gevonden waardoor de zwakkeren op alle manieren geholpen worden. Honderd jaar geleden waren veel van ons gestorven in het kraambed of hadden van onze 14 kinderen het er maar 8 gered.
Ben ik toch blij dat ik in deze eeuw ben geboren he.....
zondag 27 februari 2011 om 02:08
Oh nee, nog een taboe, wat ook zeker een taboe moet blijven, bevallingsfoto's!!! Ik heb een tiental foto's van vlak na de bevalling, dan ligt mijn zoontje op mijn blote lijf, man knipt navelstreng door etc. Echt prive foto's, alleen voor onszelf. Nou hebben we mijn schoonvader een ps3 gegeven, en daar heeft mijn man foto's op gezet van ons zoontje. En je raadt het al, die gingen we vanavond even bekijken op hun mega flatscreen met zwager, schoonzusje enz. Heeft hij die foto's er ook op gezet, heel fijn met je blote alles op tv, was echt een beetje boos op mijn man!! Hij vond het juist de mooiste foto's en had niet bedacht dat het voor mij heel prive was, direct gewist, maar toch!
zondag 27 februari 2011 om 02:26
Oh jee, ambrosia, wat erg! Dat had ik ook echt niet leuk gevonden. Wij hebben ook van die foto's en ik lig er toch bepaald niet florisant bij, om het maar zacht uit te drukken. Rode kop, plakhaar, tranen, blote tieten. Echt geen materiaal om wereldkundig te maken.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zondag 27 februari 2011 om 19:10
Even een berichtje voor alle bijna-moeders: hier lees je inderdaad wat er allemaal kan gebeuren maar ik zou jullie ook even willen meegeven dat het ook zo kan gaan dat het enorm meeviel .
Tijdens mijn zwangerschapsgym hoorde ik iemand zeggen dat ze nog in haar kraambed dacht: o, dat kan ik nog wel een keer. Nou, dacht ik, die heeft mazzel gehad. Maar zo ging het bij mij ook. Bevalling van maar 7 uur (waarvan de eerste twee uur slapend doorgebracht, werd wakker van enorme plens vruchtwater in mijn bed).
Wat ik vooral wel graag had willen weten is dat er ook nog zoiets is als "na de bevalling". Je leeft enorm naar die bevalling toe en met een beetje geluk kom je op een roze wolk. Zoniet, dan kijk je je kind aan en denk je: in jou herken ik helemaal niets. Vervolgens slaap je heel lang heel slecht, krijg je een borstontsteking, word je onderzocht op borstkanker en als toefje op de taart een diepe depressie.
Maar ook dat gaat over als je snel hulp zoekt. Een depressie is volgens mij nog steeds een groot taboe al hoor je er nu wel meer over. Maar ik ben weer broeds geworden (zelfs van dit forum ) want mijn dochtertje is Heel Erg Leuk. Kortom dames, jullie kunnen het!
Tijdens mijn zwangerschapsgym hoorde ik iemand zeggen dat ze nog in haar kraambed dacht: o, dat kan ik nog wel een keer. Nou, dacht ik, die heeft mazzel gehad. Maar zo ging het bij mij ook. Bevalling van maar 7 uur (waarvan de eerste twee uur slapend doorgebracht, werd wakker van enorme plens vruchtwater in mijn bed).
Wat ik vooral wel graag had willen weten is dat er ook nog zoiets is als "na de bevalling". Je leeft enorm naar die bevalling toe en met een beetje geluk kom je op een roze wolk. Zoniet, dan kijk je je kind aan en denk je: in jou herken ik helemaal niets. Vervolgens slaap je heel lang heel slecht, krijg je een borstontsteking, word je onderzocht op borstkanker en als toefje op de taart een diepe depressie.
Maar ook dat gaat over als je snel hulp zoekt. Een depressie is volgens mij nog steeds een groot taboe al hoor je er nu wel meer over. Maar ik ben weer broeds geworden (zelfs van dit forum ) want mijn dochtertje is Heel Erg Leuk. Kortom dames, jullie kunnen het!
zondag 27 februari 2011 om 19:28
Ik zag best een beetje op tegen de bevalling, vond het ontzettend spannend, maar toch ook een beetje eng.
Op het moment dat ik door had dat de weeen begonnen, werd ik juist heel rustig en heb ik alles over me heen laten komen. Het is mij heel erg meegevallen!
Ik heb geslapen tussen de weeen door, de grootste onzin geroepen tijdens de persweeen (er werd gezegd: denk maar dat je op een tropisch eiland zit, waarop ik zei: het lijkt meer een cactus waar ik op zit ....).
Tevens meteen bedacht dat ik verschrikkelijke sokken aanhad en dat ik misschien wel wat stoppels op mn benen zou kunnen hebben (echt waar kan je aan denken op zo'n moment).
De verloskundigen (er waren er twee ivm dienstwisseling) wilden weten of ze foto's tijdens de bevalling mochten maken, heb dat niet laten doen. Er zijn wel foto's gemaakt direct na de bevalling, maar die staan hier ook in een mapje privé, ze zijn erg persoonlijk vind ik.
Op het moment dat ik door had dat de weeen begonnen, werd ik juist heel rustig en heb ik alles over me heen laten komen. Het is mij heel erg meegevallen!
Ik heb geslapen tussen de weeen door, de grootste onzin geroepen tijdens de persweeen (er werd gezegd: denk maar dat je op een tropisch eiland zit, waarop ik zei: het lijkt meer een cactus waar ik op zit ....).
Tevens meteen bedacht dat ik verschrikkelijke sokken aanhad en dat ik misschien wel wat stoppels op mn benen zou kunnen hebben (echt waar kan je aan denken op zo'n moment).
De verloskundigen (er waren er twee ivm dienstwisseling) wilden weten of ze foto's tijdens de bevalling mochten maken, heb dat niet laten doen. Er zijn wel foto's gemaakt direct na de bevalling, maar die staan hier ook in een mapje privé, ze zijn erg persoonlijk vind ik.
zondag 27 februari 2011 om 21:59
quote:Joy4britt schreef op 27 februari 2011 @ 01:04:
Tja om de populatie van een soort in de hand te houden en alleen de sterkste, gezondste "dieren" over te houden, moet een deel van een soort "de zwakkeren" uitsterven.
Helaas (gelukkig) zijn wij mensen bovenmatig intelligent en hebben wij manieren gevonden waardoor de zwakkeren op alle manieren geholpen worden. Honderd jaar geleden waren veel van ons gestorven in het kraambed of hadden van onze 14 kinderen het er maar 8 gered.
Ben ik toch blij dat ik in deze eeuw ben geboren he.....Dat ben ik met je eens. Aan de andere kant, als je toen geleefd had, had je niet beter geweten en dus niet geweten wat je miste.
Tja om de populatie van een soort in de hand te houden en alleen de sterkste, gezondste "dieren" over te houden, moet een deel van een soort "de zwakkeren" uitsterven.
Helaas (gelukkig) zijn wij mensen bovenmatig intelligent en hebben wij manieren gevonden waardoor de zwakkeren op alle manieren geholpen worden. Honderd jaar geleden waren veel van ons gestorven in het kraambed of hadden van onze 14 kinderen het er maar 8 gered.
Ben ik toch blij dat ik in deze eeuw ben geboren he.....Dat ben ik met je eens. Aan de andere kant, als je toen geleefd had, had je niet beter geweten en dus niet geweten wat je miste.
zondag 27 februari 2011 om 22:01
quote:ambrosia9 schreef op 27 februari 2011 @ 02:08:
Oh nee, nog een taboe, wat ook zeker een taboe moet blijven, bevallingsfoto's!!! Ik heb een tiental foto's van vlak na de bevalling, dan ligt mijn zoontje op mijn blote lijf, man knipt navelstreng door etc. Echt prive foto's, alleen voor onszelf. Nou hebben we mijn schoonvader een ps3 gegeven, en daar heeft mijn man foto's op gezet van ons zoontje. En je raadt het al, die gingen we vanavond even bekijken op hun mega flatscreen met zwager, schoonzusje enz. Heeft hij die foto's er ook op gezet, heel fijn met je blote alles op tv, was echt een beetje boos op mijn man!! Hij vond het juist de mooiste foto's en had niet bedacht dat het voor mij heel prive was, direct gewist, maar toch!Ik heb al duidelijk met manlief besproken dat ik alleen foto´s van NA de bevalling wil. En dan bij voorkeur van de kleine. Met niet teveel van mij erop....
Oh nee, nog een taboe, wat ook zeker een taboe moet blijven, bevallingsfoto's!!! Ik heb een tiental foto's van vlak na de bevalling, dan ligt mijn zoontje op mijn blote lijf, man knipt navelstreng door etc. Echt prive foto's, alleen voor onszelf. Nou hebben we mijn schoonvader een ps3 gegeven, en daar heeft mijn man foto's op gezet van ons zoontje. En je raadt het al, die gingen we vanavond even bekijken op hun mega flatscreen met zwager, schoonzusje enz. Heeft hij die foto's er ook op gezet, heel fijn met je blote alles op tv, was echt een beetje boos op mijn man!! Hij vond het juist de mooiste foto's en had niet bedacht dat het voor mij heel prive was, direct gewist, maar toch!Ik heb al duidelijk met manlief besproken dat ik alleen foto´s van NA de bevalling wil. En dan bij voorkeur van de kleine. Met niet teveel van mij erop....
maandag 28 februari 2011 om 01:59
[
Of de verschrikking van voedingsbeha's kopen?
Kun je van tevoren niet doen want je hebt werkelijk geen idee tot welke monsterlijke proporties je tieten kunnen groeien!
En ná de bevalling sta je met je slappe, bleke, zwetende en duidelijk nog niet ontzwangerde lijf in het door tl-verlichting sfeervol uitgedoste te kleine pashok te klooien.
"Nee mevrouw, groter dan DD hebben we écht niet in de collectie!" (nog net niet door de omroepinstallatie schreeuwende verkoopster die het gordijn al heeft weggerukt om te kijken of "alles wil lukken")
OMG gaan ze maar tot DD. Ik heb dan echt een probleem, heb nu al cup F. Waar moet ik in vredesnaam dan die zwangerschaps/ voedingsbeha's vandaan halen?
En ik wil jullie ook bedanken voor de ongecensureerde bevallingsverhalen. (Mijn vriend moet het maar voor lief nemen dat ik zijn hand aan gort ga knijpen, ik moet veel erger ondergaan, dus hij moet niet zeuren)
Mja, uiteindelijk een gezond kindje in je armen sluiten is het meer dan waard, weet ik en lees ik.
Wij vrouwen zijn gewoon top. We kunnen de pijn vergeten en vergoelijken.
Of de verschrikking van voedingsbeha's kopen?
Kun je van tevoren niet doen want je hebt werkelijk geen idee tot welke monsterlijke proporties je tieten kunnen groeien!
En ná de bevalling sta je met je slappe, bleke, zwetende en duidelijk nog niet ontzwangerde lijf in het door tl-verlichting sfeervol uitgedoste te kleine pashok te klooien.
"Nee mevrouw, groter dan DD hebben we écht niet in de collectie!" (nog net niet door de omroepinstallatie schreeuwende verkoopster die het gordijn al heeft weggerukt om te kijken of "alles wil lukken")
OMG gaan ze maar tot DD. Ik heb dan echt een probleem, heb nu al cup F. Waar moet ik in vredesnaam dan die zwangerschaps/ voedingsbeha's vandaan halen?
En ik wil jullie ook bedanken voor de ongecensureerde bevallingsverhalen. (Mijn vriend moet het maar voor lief nemen dat ik zijn hand aan gort ga knijpen, ik moet veel erger ondergaan, dus hij moet niet zeuren)
Mja, uiteindelijk een gezond kindje in je armen sluiten is het meer dan waard, weet ik en lees ik.
Wij vrouwen zijn gewoon top. We kunnen de pijn vergeten en vergoelijken.
maandag 28 februari 2011 om 09:15
maandag 28 februari 2011 om 15:44
Ik ben bijna 14 maanden verder en nog steeds niet volledig hersteld van de bevalling. Ik baal hier erg van en wil me zo graag weer gewoon voelen. Laat je niet van de wijs brengen, ben wel een heel uitzonderlijk geval 
Ik ben bij 38 weken ingeleid vanwege P.E. Ze hebben een balloncatheter gebruikt. Inbrengen was erg pijnlijk, omdat ik nog potdicht zat. Na verwijderen 4cm en konden ze de vliezen breken. Er kwam niets spontaan op gang, dus aan de opwekkers. Dat ging ze niet snel genoeg, dus ze werden flink opgevoerd. Ik belandde in een weeënstorm, die ik met geen mogelijkheid kon opvangen. Ik moest op bed blijven, vanwege alle draadjes en had rug en beenweeën. Vooral die laatsten zijn erg moeilijk op te vangen.
Ik ben binnen 2,5 uur van 4 naar 10 cm gegaan, waarvan de laatste 3 in 10 minuten. Daarna mocht ik persen, maar had geen persweeën.
De vpk en de gyn mij maar lopen opjutten dat ik harder moest persen, maar naar mijn idee deed ik enorm mijn best, maar door het ontbreken van persweeën was het erg moeilijk. De opwekkers gingen nog verder omhoog en ik kreeg alleen maar rugweeën, ipv persweeën.
Na 1,5 uur werd besloten de vacuüm te gebruiken. Ik heb dit als zeer pijnlijk ervaren en ging bijna k.o. Later bleek dat kindje lief er scheef voor lag en een groot hoofd had. Kind was sowieso groot, met 38 weken 52 cm en 8 pond. De gyn liet het de assistent opknappen, terwijl hij zelf in een tijdschrift van mij stond te bladeren. Het was maar goed, dat ik dat op dat moment niet in de gaten had.
Daarna hebben ze 3 kwartier geborduurd. Ik kon niet zelf douchen en werd op bed gewassen. Mijn stuitje deed mega pijn, net als de fikse knip.
Thuis ging het langzaam beter. De kraamhulp was net weg, of ik ontwikkelde koorts en kon bijna niet meer plassen. Ik had een blaasontsteking en borstontsteking. Ondanks de a.b. kon ik nog steeds niet plassen.
Na een paar dagen kreeg ik erge pijn in mijn buik en stonk de vloed. Naar de ha. Die stuurde me naar het zh. Daar keken ze met de echo en prikten bloed. Baarmoederontsteking en placentaresten. Werd opgenomen, kreeg a.b. infuus en moest de volgende dag gecurreteerd worden.
Na een paar dagen weer naar huis.
Thuis echt bijkomen, want had op de ok aanzienlijk bloed verloren. Na een paar dagen voor het eerst weer even er op uit.
Bij het uit de auto stappen voel ik wat lopen. Dacht dat ik een ongelukje had en ging weer zitten. Ergens voelde ik dat het niet klopte. Ging weer staan en voelde het uit me gutsen. Streek met mijn hand langs de broek en het was bloed. Ik had een bloeding. Met spoed naar het zh, waar ik bij de hoofdingang werd opgewacht en met mijn bebloede onderlijf in een rolstoel mocht stappen. Schaamde me kapot.
Ondertussen bloedde ik nog steeds als een rund. Moest eerst bloedprikken en daarna door naar de gyn.
Ik moest me in aanwezigheid van de gyn van onderen uitkleden. Schaamde me zo. Hij zei dat hij wat gewend was, maar zag aan zijn ogen dat hij schrok van de hoeveelheid bloed. Bij het uitkleden viel er ook nog een enorm stolsel uit mijn broek. Pff, kon toen wel helemaal door de grond zakken.
Er bleek wederom placentaweefsel in de baarmoeder te zitten. Werd weer opgenomen en het hele verhaal werd herhaald.
En na 1,5 week nog een keer.
Daarna de vraag of ik schade zou hebben, door het vele curreteren. Ik heb wel een cyclus, maar die is anders dan hoe het was. Het is dus de vraag of ik nog vruchtbaar ben.
Dit heeft lichamelijk en emotioneel gezien nogal al wat met me gedaan. Ik was weer begonnen met opbouwen van werk, werd ik geconfronteerd met het volgende. Onder het litteken van de knip vormde zich een abces. Toen dit 4x was gebeurd, was ik het zat en ben naar de ha gegaan.
Die heeft me doorgestuurd naar de gyn. Die bood me aan om de wond opnieuw open te leggen, schoon te snijden en weer te hechten. Dat is recentelijk gebeurd. De wond is nu echt megagroot en de helft van mijn binnenste schaamlip is verdwenen.
Ik ben weer aan het opbouwen, maar helaas, tot overmaat van ramp heeft de operatie niets geholpen en vormt er weer een abces.
Ik kan serieus wel janken. Ik wil zo graag weer een gezond lijf.
En dan nog maar niet te spreken wat dit emotioneel gezien met je doet. Ik heb mijn kraamtijd grotendeels in het zh doorgebracht. Ik kon bijna niets meer, zo verzwakt was ik. Ik ben soms gewoon honds behandeld door de gynaecologen. Zoals er zo, zonder enige voorbereiding, werd verteld dat ik mogelijk niet meer zwanger kan worden......
Ik ben bij 38 weken ingeleid vanwege P.E. Ze hebben een balloncatheter gebruikt. Inbrengen was erg pijnlijk, omdat ik nog potdicht zat. Na verwijderen 4cm en konden ze de vliezen breken. Er kwam niets spontaan op gang, dus aan de opwekkers. Dat ging ze niet snel genoeg, dus ze werden flink opgevoerd. Ik belandde in een weeënstorm, die ik met geen mogelijkheid kon opvangen. Ik moest op bed blijven, vanwege alle draadjes en had rug en beenweeën. Vooral die laatsten zijn erg moeilijk op te vangen.
Ik ben binnen 2,5 uur van 4 naar 10 cm gegaan, waarvan de laatste 3 in 10 minuten. Daarna mocht ik persen, maar had geen persweeën.
De vpk en de gyn mij maar lopen opjutten dat ik harder moest persen, maar naar mijn idee deed ik enorm mijn best, maar door het ontbreken van persweeën was het erg moeilijk. De opwekkers gingen nog verder omhoog en ik kreeg alleen maar rugweeën, ipv persweeën.
Na 1,5 uur werd besloten de vacuüm te gebruiken. Ik heb dit als zeer pijnlijk ervaren en ging bijna k.o. Later bleek dat kindje lief er scheef voor lag en een groot hoofd had. Kind was sowieso groot, met 38 weken 52 cm en 8 pond. De gyn liet het de assistent opknappen, terwijl hij zelf in een tijdschrift van mij stond te bladeren. Het was maar goed, dat ik dat op dat moment niet in de gaten had.
Daarna hebben ze 3 kwartier geborduurd. Ik kon niet zelf douchen en werd op bed gewassen. Mijn stuitje deed mega pijn, net als de fikse knip.
Thuis ging het langzaam beter. De kraamhulp was net weg, of ik ontwikkelde koorts en kon bijna niet meer plassen. Ik had een blaasontsteking en borstontsteking. Ondanks de a.b. kon ik nog steeds niet plassen.
Na een paar dagen kreeg ik erge pijn in mijn buik en stonk de vloed. Naar de ha. Die stuurde me naar het zh. Daar keken ze met de echo en prikten bloed. Baarmoederontsteking en placentaresten. Werd opgenomen, kreeg a.b. infuus en moest de volgende dag gecurreteerd worden.
Na een paar dagen weer naar huis.
Thuis echt bijkomen, want had op de ok aanzienlijk bloed verloren. Na een paar dagen voor het eerst weer even er op uit.
Bij het uit de auto stappen voel ik wat lopen. Dacht dat ik een ongelukje had en ging weer zitten. Ergens voelde ik dat het niet klopte. Ging weer staan en voelde het uit me gutsen. Streek met mijn hand langs de broek en het was bloed. Ik had een bloeding. Met spoed naar het zh, waar ik bij de hoofdingang werd opgewacht en met mijn bebloede onderlijf in een rolstoel mocht stappen. Schaamde me kapot.
Ondertussen bloedde ik nog steeds als een rund. Moest eerst bloedprikken en daarna door naar de gyn.
Ik moest me in aanwezigheid van de gyn van onderen uitkleden. Schaamde me zo. Hij zei dat hij wat gewend was, maar zag aan zijn ogen dat hij schrok van de hoeveelheid bloed. Bij het uitkleden viel er ook nog een enorm stolsel uit mijn broek. Pff, kon toen wel helemaal door de grond zakken.
Er bleek wederom placentaweefsel in de baarmoeder te zitten. Werd weer opgenomen en het hele verhaal werd herhaald.
En na 1,5 week nog een keer.
Daarna de vraag of ik schade zou hebben, door het vele curreteren. Ik heb wel een cyclus, maar die is anders dan hoe het was. Het is dus de vraag of ik nog vruchtbaar ben.
Dit heeft lichamelijk en emotioneel gezien nogal al wat met me gedaan. Ik was weer begonnen met opbouwen van werk, werd ik geconfronteerd met het volgende. Onder het litteken van de knip vormde zich een abces. Toen dit 4x was gebeurd, was ik het zat en ben naar de ha gegaan.
Die heeft me doorgestuurd naar de gyn. Die bood me aan om de wond opnieuw open te leggen, schoon te snijden en weer te hechten. Dat is recentelijk gebeurd. De wond is nu echt megagroot en de helft van mijn binnenste schaamlip is verdwenen.
Ik ben weer aan het opbouwen, maar helaas, tot overmaat van ramp heeft de operatie niets geholpen en vormt er weer een abces.
Ik kan serieus wel janken. Ik wil zo graag weer een gezond lijf.
En dan nog maar niet te spreken wat dit emotioneel gezien met je doet. Ik heb mijn kraamtijd grotendeels in het zh doorgebracht. Ik kon bijna niets meer, zo verzwakt was ik. Ik ben soms gewoon honds behandeld door de gynaecologen. Zoals er zo, zonder enige voorbereiding, werd verteld dat ik mogelijk niet meer zwanger kan worden......
maandag 28 februari 2011 om 16:18
oooohhhh.... Reno...!!!
Ik kan mij niet echt schaamteloze momenten herinneren van mijn bevalling 100 jaar geleden. Misschien omdat ik ze geblokked (?) heb? Nah, zo erg zal het niet geweest zijn
Wat ik mij wél kan herinneren zijn dierbare en dolkomische herinneringen aan een rollercoaster van een bevalling.
40 weken en 4 dagen en vliezen braken spontaan thuis. Weeen begonnen zoals het boekje daarna rustig en opbouwend. Ik zette de dvd op van robbie williams want ik dacht de weeen al meezingend weg te kunnen puffen. Na een klein uurtje lag de dvd in de voortuin om vervolgens onherkenbaar te worden verkleurd door de intens felle zon. Misschien dat de familie pissebed er wel blij mee was...
Afijn, na wat uurtjes kwam de verloskundige kijken, zo'n heerlijk zweverig type, die vervolgens een spiegeltje tussen tussen mijn benen propte (ik stond) en in geuren en kleuren uitlegde hoe fantastisch mijn vrouwelijkheid zich opende om ruimte te maken voor het kindje. Nou, ik zal je zeggen... wat er allemaal opengaat daar beneden, daar hoef ik geen getuige van te zijn! En dat er ook nog een hoofd door heen moet?? Ook het spiegeltje is niet meer...
Ik kon er niet meer in kijken zonder te denken aan mijn open vrouwelijkheid.
Na een totaal van 6 uur weeen mocht ik gaan persen, maar na 1,5 uur kwam de vk erachter dat mijn dochter muurvast zat. Dus op naar het ziekenhuis! Geen ambulance want dat zou te lang duren. Hup, in de auto van de vk en naar het ziekenhuis.
31 graden, klaarlichte dag (uurtje of 11 in de ochtend) en tussen het efteling-volk rijdend naar het ziekenhuis! Bij het stilstaan voor het stoplicht (rechtdoor ziekenhuis, rechtsaf efteling) zat ik in de auto. Voorin, bezweet, lange haren in één afzichtelijke knoop op mij kop en aan mijn gezicht geplakt, puffend, zuchtend en vloekend... En naast mij lieflijke gezinnetjes die mij met open mond aan zaten te staren. Een dag vol wonderen, dat kunnen ze zeker zeggen!
In het zh aangekomen stond het team al klaar en probeerde ze de kleine te draaien door de vacuum erop te zetten. Lukte niet en dus werd het een spoedks. Aangezien het spoed is, is er weinig tijd voor preparatie. Dat werd onderweg gedaan. Dus al rijdend in mijn bedje werd mijn kleding uitgedaan en vervangen door een schitterend zh hemd, kathether geplaatst, schaamhaar geschoren, infuus ingebracht. En dat allemaal rijdend en met een heel gevolg van verpleging en artsen en onder toeziend oog van de schilders die in de gang bezig waren. Daar stonden ze dan op hun steigers en hun kwastjes in hun handen...
Op dat moment interesseert het je niks, en nu nog steeds niet eigenlijk, maar ik kan er smakelijk om lachen.
Ik, die normaliter bloedserieus en preuts ben, heb tientallen mensen mijn mooiste kanten laten zien.
Mijn dochter is kerngezond ter wereld gekomen en ik denk met heel veel plezier terug aan mijn bevalling!
Ik kan mij niet echt schaamteloze momenten herinneren van mijn bevalling 100 jaar geleden. Misschien omdat ik ze geblokked (?) heb? Nah, zo erg zal het niet geweest zijn
Wat ik mij wél kan herinneren zijn dierbare en dolkomische herinneringen aan een rollercoaster van een bevalling.
40 weken en 4 dagen en vliezen braken spontaan thuis. Weeen begonnen zoals het boekje daarna rustig en opbouwend. Ik zette de dvd op van robbie williams want ik dacht de weeen al meezingend weg te kunnen puffen. Na een klein uurtje lag de dvd in de voortuin om vervolgens onherkenbaar te worden verkleurd door de intens felle zon. Misschien dat de familie pissebed er wel blij mee was...
Afijn, na wat uurtjes kwam de verloskundige kijken, zo'n heerlijk zweverig type, die vervolgens een spiegeltje tussen tussen mijn benen propte (ik stond) en in geuren en kleuren uitlegde hoe fantastisch mijn vrouwelijkheid zich opende om ruimte te maken voor het kindje. Nou, ik zal je zeggen... wat er allemaal opengaat daar beneden, daar hoef ik geen getuige van te zijn! En dat er ook nog een hoofd door heen moet?? Ook het spiegeltje is niet meer...
Ik kon er niet meer in kijken zonder te denken aan mijn open vrouwelijkheid.
Na een totaal van 6 uur weeen mocht ik gaan persen, maar na 1,5 uur kwam de vk erachter dat mijn dochter muurvast zat. Dus op naar het ziekenhuis! Geen ambulance want dat zou te lang duren. Hup, in de auto van de vk en naar het ziekenhuis.
31 graden, klaarlichte dag (uurtje of 11 in de ochtend) en tussen het efteling-volk rijdend naar het ziekenhuis! Bij het stilstaan voor het stoplicht (rechtdoor ziekenhuis, rechtsaf efteling) zat ik in de auto. Voorin, bezweet, lange haren in één afzichtelijke knoop op mij kop en aan mijn gezicht geplakt, puffend, zuchtend en vloekend... En naast mij lieflijke gezinnetjes die mij met open mond aan zaten te staren. Een dag vol wonderen, dat kunnen ze zeker zeggen!
In het zh aangekomen stond het team al klaar en probeerde ze de kleine te draaien door de vacuum erop te zetten. Lukte niet en dus werd het een spoedks. Aangezien het spoed is, is er weinig tijd voor preparatie. Dat werd onderweg gedaan. Dus al rijdend in mijn bedje werd mijn kleding uitgedaan en vervangen door een schitterend zh hemd, kathether geplaatst, schaamhaar geschoren, infuus ingebracht. En dat allemaal rijdend en met een heel gevolg van verpleging en artsen en onder toeziend oog van de schilders die in de gang bezig waren. Daar stonden ze dan op hun steigers en hun kwastjes in hun handen...
Op dat moment interesseert het je niks, en nu nog steeds niet eigenlijk, maar ik kan er smakelijk om lachen.
Ik, die normaliter bloedserieus en preuts ben, heb tientallen mensen mijn mooiste kanten laten zien.
Mijn dochter is kerngezond ter wereld gekomen en ik denk met heel veel plezier terug aan mijn bevalling!
