Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 28 februari 2011 om 16:40
maandag 28 februari 2011 om 16:53
@ruza; het haar moet tot heel laag weg ivm met snijden. Het werd heel snel met een scheermes gedaan. Ik had het nog niet eens in de gaten.... Tjoep, erlangs en eht was weg. Ik zag het de volgende dag pas..... Waar is mijn schaamhaar???
@floor; erg hé... Er waren 4 vk's in de praktijk en vond net die ene een geiten wollen sok. En laat zij nou net dienst hebben! Ik had haar tijdens de controles wel eens gezien en ze had het allemaal over je kindje aanpakken als het geboren wordt. Toen ik 20 weken was ofzo....
Gelukkig waren er verder geen zweverige opmerkingen en kan ik er nu wel om lachen!
@floor; erg hé... Er waren 4 vk's in de praktijk en vond net die ene een geiten wollen sok. En laat zij nou net dienst hebben! Ik had haar tijdens de controles wel eens gezien en ze had het allemaal over je kindje aanpakken als het geboren wordt. Toen ik 20 weken was ofzo....
Gelukkig waren er verder geen zweverige opmerkingen en kan ik er nu wel om lachen!
maandag 28 februari 2011 om 17:00
maandag 28 februari 2011 om 17:30
@Floortje
Ik ben voor de laatste ingreep al bij een ander ziekenhuis geweest. Het ziekenhuis in mijn woonplaats ben ik de laatste keer echt honds behandeld. Werd doorgestuurd door de ha, met een mogelijke verdenking van een fistel, waardoor misschien dat abces ontstond. De verwijzing werd niet gelezen. De ontsteking was toen even niet zichtbaar en er werd me verteld dat ik maar terug moest komen als het er weer zat en de deur weer uitgezet.
Hmm, had al 4x afgewacht en de huisarts heeft de ontsteking wel gezien, toen hij net was opengebarsten en de vorm van de wond deed hem aan een fistel denken, vandaar ook de verwijzing en dan word je zonder pardon weer eruit gezet. Kom er toch niet voor niets. Net of ik er op zit te wachten dat de zoveelste in mijn doos gaat lopen wroeten en kijken met de inwendige echo.
Voor mogelijk Ashermann ben ik in Hoofddorp geweest bij een specialist. Geen verklevingen, maar het is nu de vraag of ik nog voldoende weefsel opbouw, of dat alles vernield is door het vele schrapen.
Ik ben voor de laatste ingreep al bij een ander ziekenhuis geweest. Het ziekenhuis in mijn woonplaats ben ik de laatste keer echt honds behandeld. Werd doorgestuurd door de ha, met een mogelijke verdenking van een fistel, waardoor misschien dat abces ontstond. De verwijzing werd niet gelezen. De ontsteking was toen even niet zichtbaar en er werd me verteld dat ik maar terug moest komen als het er weer zat en de deur weer uitgezet.
Hmm, had al 4x afgewacht en de huisarts heeft de ontsteking wel gezien, toen hij net was opengebarsten en de vorm van de wond deed hem aan een fistel denken, vandaar ook de verwijzing en dan word je zonder pardon weer eruit gezet. Kom er toch niet voor niets. Net of ik er op zit te wachten dat de zoveelste in mijn doos gaat lopen wroeten en kijken met de inwendige echo.
Voor mogelijk Ashermann ben ik in Hoofddorp geweest bij een specialist. Geen verklevingen, maar het is nu de vraag of ik nog voldoende weefsel opbouw, of dat alles vernield is door het vele schrapen.
dinsdag 1 maart 2011 om 16:43
Reno dat klinkt allemaal niet als een roze wolk, en dat is nog zacht uitgedrukt. Maar om nu meteen te stellen dat dat stel bouwvakkers op staande voet ontslagen moet worden vind ik zwaar overdreven. Artsen doen onder alle omstandigheden hun uitsterste best, maar het zijn wél mensen. Ik lees persoonlijk niets echt echt grove fouten van de artsen, maar een heel ongelukkige samenloop van omstandigheden die ik je niet toe had gewenst, maar je wel overkomen is.
Ik ben zelf 4 keer bevallen, en ik kan van al mijn bevallingen een horrorverhaal maken met knippen en scheuren en in de avondspits naar het zieknhuis rijden enzo, maar ik heb vier keer een gezond kind gekregen en dan is hoe ik uit de strijd kom wat mij betreft heel erg van ondergeschikt belang.
Ik ben zelf 4 keer bevallen, en ik kan van al mijn bevallingen een horrorverhaal maken met knippen en scheuren en in de avondspits naar het zieknhuis rijden enzo, maar ik heb vier keer een gezond kind gekregen en dan is hoe ik uit de strijd kom wat mij betreft heel erg van ondergeschikt belang.
dinsdag 1 maart 2011 om 17:42
@Beukenootje
Ik weet niet in hoeverre artsen er wat aan hebben kunnen doen. Specialist in Hoofddorp zegt dat ik hoogstwaarschijnlijk iets in mijn genen heb, waardoor ik placentaweefsel heel moeilijk loslaat. Mocht ik een tweede keer zwanger raken, dan heb ik grote kans op herhaling.
Wat ik wel kwalijk vind, is dat men op een dergelijke wijze met me om is gegaan. Dat de arts in een tijdschrift stond te bladeren, terwijl hij zijn assistente het werk liet doen. Dat iedere keer een andere assistent aan mijn bed had, die totaal geen idee had van wat mijn voorgeschiedenis was. Dat me op zeer ontactische wijze werd verteld dat ik mogelijk schade heb opgelopen aan mijn baarmoeder en dit vervolgens niet onderzoeken, waardoor ik moest uitwijken naar een ander ziekenhuis.
Ik deel de mening niet. Ik ben natuurlijk blij dat ik een gezond kind op de wereld heb gezet. Maar ik vind het zo'n dooddoener als mensen zeggen: Maar kijk eens wat je er voor terug hebt gekregen. Net alsof ik dan alles wat ik doormaak/heb doorgemaakt maar voor lief moet nemen. Dat stadium ben ik helaas wel voorbij.
@Mambo
Mijn kindje is inmiddels al uitgegroeid van een baby tot een dreumes, met een eigen willetje.
Ik geef borstvoeding, inmiddels al bijna 14 maanden. Ik heb daar voor gevochten als een leeuw. Er is me zoveel afgenomen, omdat ik er te zwak en ziek voor was, dat ik dat koste wat het kost wilde doorzetten. Dat was het enige wat ik zelf kon.
Ik voel me doodongelukkig in deze situatie. Zit noodgedwongen al een jaar thuis. Mijn werkgever heeft me laten vallen als een baksteen, maar daar wil ik hier verder, ivm de herkenbaarheid niet over uit wijden. Ik re-integreer wel, maar op een andere plek. Ik ben een echte workaholic en ik zou 32/36 uur weer gaan werken. Mijn partner minder. Nu zit ik noodgedwongen in deze situatie en voel me erg opgesloten. Ik wil dolgraag weer wat doen. Ben daarom maar begonnen aan een universitaire master, die ik op eigen tempo kan doen, om mentaal ook wat afleiding te hebben.
Ik weet niet in hoeverre artsen er wat aan hebben kunnen doen. Specialist in Hoofddorp zegt dat ik hoogstwaarschijnlijk iets in mijn genen heb, waardoor ik placentaweefsel heel moeilijk loslaat. Mocht ik een tweede keer zwanger raken, dan heb ik grote kans op herhaling.
Wat ik wel kwalijk vind, is dat men op een dergelijke wijze met me om is gegaan. Dat de arts in een tijdschrift stond te bladeren, terwijl hij zijn assistente het werk liet doen. Dat iedere keer een andere assistent aan mijn bed had, die totaal geen idee had van wat mijn voorgeschiedenis was. Dat me op zeer ontactische wijze werd verteld dat ik mogelijk schade heb opgelopen aan mijn baarmoeder en dit vervolgens niet onderzoeken, waardoor ik moest uitwijken naar een ander ziekenhuis.
Ik deel de mening niet. Ik ben natuurlijk blij dat ik een gezond kind op de wereld heb gezet. Maar ik vind het zo'n dooddoener als mensen zeggen: Maar kijk eens wat je er voor terug hebt gekregen. Net alsof ik dan alles wat ik doormaak/heb doorgemaakt maar voor lief moet nemen. Dat stadium ben ik helaas wel voorbij.
@Mambo
Mijn kindje is inmiddels al uitgegroeid van een baby tot een dreumes, met een eigen willetje.
Ik geef borstvoeding, inmiddels al bijna 14 maanden. Ik heb daar voor gevochten als een leeuw. Er is me zoveel afgenomen, omdat ik er te zwak en ziek voor was, dat ik dat koste wat het kost wilde doorzetten. Dat was het enige wat ik zelf kon.
Ik voel me doodongelukkig in deze situatie. Zit noodgedwongen al een jaar thuis. Mijn werkgever heeft me laten vallen als een baksteen, maar daar wil ik hier verder, ivm de herkenbaarheid niet over uit wijden. Ik re-integreer wel, maar op een andere plek. Ik ben een echte workaholic en ik zou 32/36 uur weer gaan werken. Mijn partner minder. Nu zit ik noodgedwongen in deze situatie en voel me erg opgesloten. Ik wil dolgraag weer wat doen. Ben daarom maar begonnen aan een universitaire master, die ik op eigen tempo kan doen, om mentaal ook wat afleiding te hebben.
dinsdag 1 maart 2011 om 18:01
Reno ik deel je mening hoor, een gezond kind hebben maakt niet alles goed. Het maakt veel goed en natuurlijk was het allemaal nog erger als je dat niet gehad had. Maar zelf ben je ook belangrijk, heel erg belangrijk zelfs.
Wat ontzettend balen van je werk, ik weet uit eigen ervaring dat werkgevers je soms kunnen laten vallen als een baksteen. Ik vind het heel knap dat je de bv wel doorgezet hebt, daar mag je echt trots op zijn.
Kan het niet zijn dat je cyclus nog anders is ivm de borstvoeding die je geeft? Want dat heeft wel invloed op je cyclus... Ik hoop het voor je!
En ja artsen laten de arts assistenten vrij veel zelf doen, zo moeten ze het immers ook leren. Maar om doodleuk een tijdschrift te gaan staan lezen vind ik wel erg laks. Ik begeleid ook studenten maar sta eigenlijk altijd met handschoenen aan paraat om hulp te bieden indien noodzakelijk... Ik sta er sowieso eigenlijk altijd met mijn neus bovenop, tenzij het overmacht is.
Wat ontzettend balen van je werk, ik weet uit eigen ervaring dat werkgevers je soms kunnen laten vallen als een baksteen. Ik vind het heel knap dat je de bv wel doorgezet hebt, daar mag je echt trots op zijn.
Kan het niet zijn dat je cyclus nog anders is ivm de borstvoeding die je geeft? Want dat heeft wel invloed op je cyclus... Ik hoop het voor je!
En ja artsen laten de arts assistenten vrij veel zelf doen, zo moeten ze het immers ook leren. Maar om doodleuk een tijdschrift te gaan staan lezen vind ik wel erg laks. Ik begeleid ook studenten maar sta eigenlijk altijd met handschoenen aan paraat om hulp te bieden indien noodzakelijk... Ik sta er sowieso eigenlijk altijd met mijn neus bovenop, tenzij het overmacht is.
dinsdag 1 maart 2011 om 18:55
Reno heel heftig wat je hebt meegemaakt en eigenlijk nog steeds mee maakt. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er nog erg verdrietig om bent. En dat je ook heel graag weer wilt werken. Ook de manier waarop je behandelt bent terwijl je in een heel kwetsbare positie zat is vast moeilijk om te verwerken. Om nog maar niet te spreken met de mogelijke gevolgen voor je vruchtbaarheid. Al met al erg heftig. Heb je hulp gehad om alles te verwerken?
dinsdag 1 maart 2011 om 20:44
Daar beval je dan voor in een ziekenhuis. Dat de arts doodleuk een tijdschrift staat te lezen terwijl jij ligt te bevallen en het duidelijk niet goed gaat. Bizar. Stel je voor dat een verkeersleider op Schiphol dat doet. Of een peuterleidster. Heb je nog een klacht ingediend bij het ziekenhuis? Of wil je het achter je laten wat ik me ook goed voor kan stellen?
Dat je werkgever je zo heeft laten vallen is helemaal vervelend. Kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt. Ik ben een periode na mijn bevalling ook erg ziek geweest maar ben goed gesteund door mijn chef. Werken hielp mij juist om er snel weer bovenop te komen. Heel veel succes met je studie en het komt echt goed!!
Dat je werkgever je zo heeft laten vallen is helemaal vervelend. Kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt. Ik ben een periode na mijn bevalling ook erg ziek geweest maar ben goed gesteund door mijn chef. Werken hielp mij juist om er snel weer bovenop te komen. Heel veel succes met je studie en het komt echt goed!!
dinsdag 1 maart 2011 om 21:11
De situatie die ik heb beschreven is al heftig, maar wat de werkgever heeft geflikt, maakt het allemaal nog schrijnender. Zo erg, dat het vertrouwen gewoon weg is. Juist na een periode van ziekte is het fijn om terug te keren op een vertrouwde plek. Maar die is er dus voor mij niet meer (ik mag niet terug naar mijn oude plek) en ze proberen me er nu uit te werken.
@Floortje
Na ong. 6 maanden kwam mijn cyclus weer op gang en was het vergelijkbaar met voor de zwangerschap. Nu wordt het elke maand onregelmatiger en vloei ik steeds minder. Maar goed, wil eerst helemaal gestopt zijn met de bv, voor ik daar uitspraken over kan doen en eventueel wat mee wil. Ik geef nu sinds 1 week nog 1 voeding per dag. We bouwen het natuurlijk af en daar voelen we ons beide goed bij.
Tuurlijk moeten de studenten de ruimte krijgen, maar wel graag onder goede beleiding. De gyn wordt er niet voor niets bij geroepen met een vacuüm verlossing. Zoals jij het doet, hoort het ook, het blijft jouw verantwoordelijkheid.
@Kaetje
Ik ben eerst heel erg bezig geweest met mijn lichamelijke herstel. Op een gegeven moment wel op een echt dieptepunt beland. Ik liep de hele dag in de ochtendjas, want ik hoefde toch niets, dus waarom mooi aankleden en opmaken. Niemand die het zag. Toen ben ik begonnen met re-integreren, om weer een wat structuur in de week te krijgen. Dat heeft heel erg geholpen. Maar moet eerlijk zeggen dat toen ik 1,5 week geleden erachter kwam, dat de ingreep voor niets is geweest, er iets knapte.
Ik heb ruim een week mijn kop in het zand gestoken, maar zal toch morgen echt de huisarts bellen om te overleggen over de rest van de procedure en dat ik emotioneel gezien een beetje op het einde zit. Ik ben het vertrouwen in mijn lijf zo langzamerhand kwijt.
@Mambo
Ik heb overwogen om een klacht in te dienen, maar de klachtencommissie is niet zo goed in het zh. Zij konden dan een gesprek regelen met de behandelend arts. (welke, heb ze allemaal, inclusief alle studenten, aan mijn bed gehad). Ik heb zelf een evaluatiegesprek aangevraagd en heb deze benut om mijn ongenoegen te uiten, in de hoop dat ze er wat mee zouden doen. Toen heb ik het daar maar bij gelaten.
Ik zou een moord doen voor een baan, waarin ik weer lekker kan opbouwen. Ik wil zo graag weer en merk ook dat me dat goed doet. Qua re-integratie plaats zit ik nu een beetje vast. Ik moet verder opbouwen qua uren en verantwoordelijkheden, maar die mogelijkheid is daar niet.
Maar goed, misschien dwalen we door mijn verhaal af. Dat is absoluut niet mijn bedoeling.
@Floortje
Na ong. 6 maanden kwam mijn cyclus weer op gang en was het vergelijkbaar met voor de zwangerschap. Nu wordt het elke maand onregelmatiger en vloei ik steeds minder. Maar goed, wil eerst helemaal gestopt zijn met de bv, voor ik daar uitspraken over kan doen en eventueel wat mee wil. Ik geef nu sinds 1 week nog 1 voeding per dag. We bouwen het natuurlijk af en daar voelen we ons beide goed bij.
Tuurlijk moeten de studenten de ruimte krijgen, maar wel graag onder goede beleiding. De gyn wordt er niet voor niets bij geroepen met een vacuüm verlossing. Zoals jij het doet, hoort het ook, het blijft jouw verantwoordelijkheid.
@Kaetje
Ik ben eerst heel erg bezig geweest met mijn lichamelijke herstel. Op een gegeven moment wel op een echt dieptepunt beland. Ik liep de hele dag in de ochtendjas, want ik hoefde toch niets, dus waarom mooi aankleden en opmaken. Niemand die het zag. Toen ben ik begonnen met re-integreren, om weer een wat structuur in de week te krijgen. Dat heeft heel erg geholpen. Maar moet eerlijk zeggen dat toen ik 1,5 week geleden erachter kwam, dat de ingreep voor niets is geweest, er iets knapte.
Ik heb ruim een week mijn kop in het zand gestoken, maar zal toch morgen echt de huisarts bellen om te overleggen over de rest van de procedure en dat ik emotioneel gezien een beetje op het einde zit. Ik ben het vertrouwen in mijn lijf zo langzamerhand kwijt.
@Mambo
Ik heb overwogen om een klacht in te dienen, maar de klachtencommissie is niet zo goed in het zh. Zij konden dan een gesprek regelen met de behandelend arts. (welke, heb ze allemaal, inclusief alle studenten, aan mijn bed gehad). Ik heb zelf een evaluatiegesprek aangevraagd en heb deze benut om mijn ongenoegen te uiten, in de hoop dat ze er wat mee zouden doen. Toen heb ik het daar maar bij gelaten.
Ik zou een moord doen voor een baan, waarin ik weer lekker kan opbouwen. Ik wil zo graag weer en merk ook dat me dat goed doet. Qua re-integratie plaats zit ik nu een beetje vast. Ik moet verder opbouwen qua uren en verantwoordelijkheden, maar die mogelijkheid is daar niet.
Maar goed, misschien dwalen we door mijn verhaal af. Dat is absoluut niet mijn bedoeling.
dinsdag 1 maart 2011 om 21:33
quote:Chubbyxxl schreef op 21 februari 2011 @ 19:02:
[...]
Oh ja, dat van die vinger in de anus weet ik ook nog wel! Doen ze inderdaad om te controleren of je niet per ongeluk ook een ruptuur heb in de wand tussen de vagina en anus.
Wat ik ook nog weet bij het hechten na die knip tijdens mijn eerste bevalling, was dat op een gegeven moment de vk zijn naald en draad had neergelegd en een ferm "Zo!" uitriep.
En terwijl hij dit riep trok hij een gigantische, echt ENORME tampon uit mijn vagina.
Had allereerst niet eens gevoeld dat hij dat ding d'r in had gedaan, maar ten tweede heb ik nooit geweten dat er tampons in die maten bestáán.
In mijn herinnering wel zo groot (qua doorsnede dan) als een half afgewikkelde wc-rol of blik doperwten.
Het rare is dat bij mijn latere hechtbeurten (bevalling 2 en 3) er geen tampon is ingebracht.
Zit dit zeer vermakelijke topic te lezen en deze TAMPON had ik dus verdrongen, kom ik nu achter.
Ik had helaas aardig wat hechtingen nodig na knip (afschuwelijk filmpje, die sporen niet, met zo een botte schaar!) en vacuum en plop, die tampon werd eruit getrokken.
Gyn waarschuwde me wel gelukkig want deed nog behoorlijk pijn zo langs die verse hechtingen.
Raar, had ik ook, dat ik niet heb gehad dat die tampon er dus ook ergens in gegaan in...
Wat ik eigelijk het meest erg vond, was die vacuum, toen ze die erop gingen zetten, auw auw kon die gyn wel voor haar kop schoppen. En die verdoving voor het hechten klonk goed maar ik heb werkelijk waar met mn tenen krom gelegen zoveel pijn al dat hechten deed.
[...]
Oh ja, dat van die vinger in de anus weet ik ook nog wel! Doen ze inderdaad om te controleren of je niet per ongeluk ook een ruptuur heb in de wand tussen de vagina en anus.
Wat ik ook nog weet bij het hechten na die knip tijdens mijn eerste bevalling, was dat op een gegeven moment de vk zijn naald en draad had neergelegd en een ferm "Zo!" uitriep.
En terwijl hij dit riep trok hij een gigantische, echt ENORME tampon uit mijn vagina.
Had allereerst niet eens gevoeld dat hij dat ding d'r in had gedaan, maar ten tweede heb ik nooit geweten dat er tampons in die maten bestáán.
In mijn herinnering wel zo groot (qua doorsnede dan) als een half afgewikkelde wc-rol of blik doperwten.
Het rare is dat bij mijn latere hechtbeurten (bevalling 2 en 3) er geen tampon is ingebracht.
Zit dit zeer vermakelijke topic te lezen en deze TAMPON had ik dus verdrongen, kom ik nu achter.
Ik had helaas aardig wat hechtingen nodig na knip (afschuwelijk filmpje, die sporen niet, met zo een botte schaar!) en vacuum en plop, die tampon werd eruit getrokken.
Gyn waarschuwde me wel gelukkig want deed nog behoorlijk pijn zo langs die verse hechtingen.
Raar, had ik ook, dat ik niet heb gehad dat die tampon er dus ook ergens in gegaan in...
Wat ik eigelijk het meest erg vond, was die vacuum, toen ze die erop gingen zetten, auw auw kon die gyn wel voor haar kop schoppen. En die verdoving voor het hechten klonk goed maar ik heb werkelijk waar met mn tenen krom gelegen zoveel pijn al dat hechten deed.
dinsdag 1 maart 2011 om 22:03
reno dikke knuffel van mij! Heb net mn vorige reactie geplaatst nav wat ik een paar pagina's eerder las en lees nu jou verhaal dus mijn eerste zin over vermakelijk topic is hierbij niet zo gepast, excuses.
Werkelijk waar afschuwelijk hoe het bij jou gegaan is, en dan ook nog zo een enorme nasleep, niet te geloven.
Gedoe met je werkgever erbovenop, dat kan je dan zeker niet gebruiken.
Ik welke ziekenhuis ben je bevallen? (ik woon in hoofddorp vandaar de vraag)
sterkte met alles!
Kan je wel een beetje genieten van je dreumes?
Werkelijk waar afschuwelijk hoe het bij jou gegaan is, en dan ook nog zo een enorme nasleep, niet te geloven.
Gedoe met je werkgever erbovenop, dat kan je dan zeker niet gebruiken.
Ik welke ziekenhuis ben je bevallen? (ik woon in hoofddorp vandaar de vraag)
sterkte met alles!
Kan je wel een beetje genieten van je dreumes?
