Psyche
alle pijlers
Me moeder en d'r waarzeggers
woensdag 9 maart 2011 om 21:48
Dag dames,
Ik irriteer me nogal aan mijn moeder (ja, dat 'me' was een grapje voor de taalplisie).
Ze hangt haar halve leven op aan wat waarzeggers, chakra-lezers, pendelaars, sjamanen en al dat soort mensen. Ik vind het geldklopperij, maar het is haar leven, dus mag ze lekker zelf weten waar ze haar geld aan uitgeeft.
Alleen: Ze doet het ook námens mij. Ze vraagt aan die lui hoe mijn leven eruit gaat zien. En die pendelaars 'zien' dan bijvoorbeeld dat ik allergisch ben voor dingen (maar ze 'helen' mij dan van een afstandje, zodat ik er geen last meer van heb - last waarvan??!??). Of een chakra-lezer heeft haar verteld dat ik teveel straling binnen krijg via de computer (dat zou op zich kunnen kloppen, maar da's toeval) en gsm (ik bel hoogstens 2 minuten per dag en meestal vergeet ik mijn mobieltje thuis). Ook zou ik tekort hebben aan bepaalde mineralen en heb ik een koortslip (weet ik niks van, al jaren niet meer gehad gelukkig) omdat ik een getrouwde man (oh ja? Wie dan?) gepepen heb. Soort van karma zeg maar. Van dat laatste verhaal wist ik overigens niet of ik moest lachen of huilen. Ik was uiteindelijk toch maar beledigd ...
Ik word hier ZO gestoord van. Ik maak haar elke keer duidelijk dat ik niet in die onzin geloof, maar ze BLIJFT me er maar over bellen. Als ze een zin begint met: "Ik ben bij een dame geweest....", check ik al uit het gesprek. Ik heb al tig keer gezegd dat ik er niets over wil weten. Ik heb de laatste paar keren ook geprobeerd om dan maar gewoon "ja, mama" en "bedankt voor de info, ik zal erover nadenken" te zeggen, maar ze blijft me bestoken met die onzin. Ik begin hierdoor echt een aversie van haar te krijgen. Net als die Jehova-getuigen die gewoon té vaak aan je deur komen. Fijn voor ze dat ze dat geloven (ik ben echt blij voor ze dat ze daar steun in vinden), maar als ik al een paar keer heb aangegeven dat ik niet geïnteresseerd ben, moeten ze echt kappen.
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om moet gaan? Waarom irriteer ik me zo? Iets met kernkwadranten of zo? Of iets anders?
Ik irriteer me nogal aan mijn moeder (ja, dat 'me' was een grapje voor de taalplisie).
Ze hangt haar halve leven op aan wat waarzeggers, chakra-lezers, pendelaars, sjamanen en al dat soort mensen. Ik vind het geldklopperij, maar het is haar leven, dus mag ze lekker zelf weten waar ze haar geld aan uitgeeft.
Alleen: Ze doet het ook námens mij. Ze vraagt aan die lui hoe mijn leven eruit gaat zien. En die pendelaars 'zien' dan bijvoorbeeld dat ik allergisch ben voor dingen (maar ze 'helen' mij dan van een afstandje, zodat ik er geen last meer van heb - last waarvan??!??). Of een chakra-lezer heeft haar verteld dat ik teveel straling binnen krijg via de computer (dat zou op zich kunnen kloppen, maar da's toeval) en gsm (ik bel hoogstens 2 minuten per dag en meestal vergeet ik mijn mobieltje thuis). Ook zou ik tekort hebben aan bepaalde mineralen en heb ik een koortslip (weet ik niks van, al jaren niet meer gehad gelukkig) omdat ik een getrouwde man (oh ja? Wie dan?) gepepen heb. Soort van karma zeg maar. Van dat laatste verhaal wist ik overigens niet of ik moest lachen of huilen. Ik was uiteindelijk toch maar beledigd ...
Ik word hier ZO gestoord van. Ik maak haar elke keer duidelijk dat ik niet in die onzin geloof, maar ze BLIJFT me er maar over bellen. Als ze een zin begint met: "Ik ben bij een dame geweest....", check ik al uit het gesprek. Ik heb al tig keer gezegd dat ik er niets over wil weten. Ik heb de laatste paar keren ook geprobeerd om dan maar gewoon "ja, mama" en "bedankt voor de info, ik zal erover nadenken" te zeggen, maar ze blijft me bestoken met die onzin. Ik begin hierdoor echt een aversie van haar te krijgen. Net als die Jehova-getuigen die gewoon té vaak aan je deur komen. Fijn voor ze dat ze dat geloven (ik ben echt blij voor ze dat ze daar steun in vinden), maar als ik al een paar keer heb aangegeven dat ik niet geïnteresseerd ben, moeten ze echt kappen.
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om moet gaan? Waarom irriteer ik me zo? Iets met kernkwadranten of zo? Of iets anders?
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 23:42
quote:Floks schreef op 09 maart 2011 @ 23:32:
[...]
En dat je voor een ander misschien wel lastig bent (en het daardoor voor jou misschien ook wel weer lastig wordt) maakt je niet uit?
Ehm.... ik weet niet zo goed waar je naartoe wilt, maar als ik lastig ben voor een ander, moeten ze daar wat aan doen. Anders tegen mij aankijken of mij aanspreken op mijn gedrag bijvoorbeeld. Ik kan namelijk niet ruiken of iemand zich wellicht aan mijn irriteert. Soms kan ik het wel zien of aanvoelen, als een ander dat laat merken. Ik ben mij bijvoorbeeld bewust van mijn botheid (was vroeger echt heel erg, nu gaat het best goed). Ik let daarom goed op mijn woorden bij mensen die ik niet ken. Als iemand ineens heel stil wordt of in de verdediging schiet na een bepaalde opmerking van mij, vraag ik waarom hij/zij zo reageert en of het door mijn opmerking kwam. Zo ja, dan biedt ik mijn excuses aan, want het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen.
Is dit een antwoord op jouw vraag?
[...]
En dat je voor een ander misschien wel lastig bent (en het daardoor voor jou misschien ook wel weer lastig wordt) maakt je niet uit?
Ehm.... ik weet niet zo goed waar je naartoe wilt, maar als ik lastig ben voor een ander, moeten ze daar wat aan doen. Anders tegen mij aankijken of mij aanspreken op mijn gedrag bijvoorbeeld. Ik kan namelijk niet ruiken of iemand zich wellicht aan mijn irriteert. Soms kan ik het wel zien of aanvoelen, als een ander dat laat merken. Ik ben mij bijvoorbeeld bewust van mijn botheid (was vroeger echt heel erg, nu gaat het best goed). Ik let daarom goed op mijn woorden bij mensen die ik niet ken. Als iemand ineens heel stil wordt of in de verdediging schiet na een bepaalde opmerking van mij, vraag ik waarom hij/zij zo reageert en of het door mijn opmerking kwam. Zo ja, dan biedt ik mijn excuses aan, want het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen.
Is dit een antwoord op jouw vraag?
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 23:45
woensdag 9 maart 2011 om 23:50
Bedoel je dan dat het de bedoeling is dat je meer inzicht krijgt in je kernkwaliteiten?
Het idee dat je allergie zo nauw samenhangt met je kernkwaliteit is ook de reden waarom het is blijven hangen denk ik. Niet per se omdat het een 'kern'kwaliteit is, maar omdat het een eigenschap van mezelf is die reageert met die van een ander (welke eigenschap in feite dus ook deel van mij uitmaakt). Ik kan het niet echt goed omschrijven merk ik.
Ik ga nu in ieder geval proberen op een normale manier met mijn moeder om te gaan. Met deze inzicht zou het toch moeten lukken.
Misschien moet ik nog wel in therapie vanwege een gevoel van wrok dat ik tegen haar koester, maar da's weer een ander topic.
Het idee dat je allergie zo nauw samenhangt met je kernkwaliteit is ook de reden waarom het is blijven hangen denk ik. Niet per se omdat het een 'kern'kwaliteit is, maar omdat het een eigenschap van mezelf is die reageert met die van een ander (welke eigenschap in feite dus ook deel van mij uitmaakt). Ik kan het niet echt goed omschrijven merk ik.
Ik ga nu in ieder geval proberen op een normale manier met mijn moeder om te gaan. Met deze inzicht zou het toch moeten lukken.
Misschien moet ik nog wel in therapie vanwege een gevoel van wrok dat ik tegen haar koester, maar da's weer een ander topic.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 23:52
Natuurlijk zijn kinderen loyaal aan hun ouders. Alleen jij weet hoe jullie verhoudingen zijn waardoor het kan dat ze je grenzen zo makkelijk overschrijdt, ook nu je volwassen bent.
En natuurlijk ligt jouw irritatie niet aan jou. Ik denk dat ze best wel weet wat ze aan het doen is: controle over jou proberen uit te oefenen. Namelijk. Zij wint informatie in over jou
- op eigen initiatief
- bij anderen die jij niet kent en die jou niet kennen
- tegen betaling
- zonder jouw medeweten
- over nogal privé dingen die
- tamelijk ontastbaar zijn
- op een wijze die jouw instemming niet direct heeft (denk ik)
En je weet, kennis is macht. Dat die informatie in dit geval gebakken lucht is doet er niet toe, voor jouw moeder is die dat niet.
Door je een selectie van de verkregen 'informatie' onder de neus te wrijven eigent ze zich delen van jou toe. En je kunt niet veel beginnen want behalve je bloedeigen moeder is zij voor jou de primaire bron van de informatie over jou en bovendien betreft het dus heel sneaky tamelijk ontastbare zaken. Zij maakt die heel belangrijk, zodat ze een expert is op gewichtige terreinen van jouw leven waar jij als oningewijde uiteraard geen notie van hebt. Dat jij zelf aan die terreinen geen aandacht besteedt is alleen maar nog een kwalijke zaak erbij, die je vast ook nog wel eens te horen zal krijgen van een helderziende bij monde van je moeder. Maar pin mij er niet op vast. Dit is geen voorspelling als zodanig.
En natuurlijk ligt jouw irritatie niet aan jou. Ik denk dat ze best wel weet wat ze aan het doen is: controle over jou proberen uit te oefenen. Namelijk. Zij wint informatie in over jou
- op eigen initiatief
- bij anderen die jij niet kent en die jou niet kennen
- tegen betaling
- zonder jouw medeweten
- over nogal privé dingen die
- tamelijk ontastbaar zijn
- op een wijze die jouw instemming niet direct heeft (denk ik)
En je weet, kennis is macht. Dat die informatie in dit geval gebakken lucht is doet er niet toe, voor jouw moeder is die dat niet.
Door je een selectie van de verkregen 'informatie' onder de neus te wrijven eigent ze zich delen van jou toe. En je kunt niet veel beginnen want behalve je bloedeigen moeder is zij voor jou de primaire bron van de informatie over jou en bovendien betreft het dus heel sneaky tamelijk ontastbare zaken. Zij maakt die heel belangrijk, zodat ze een expert is op gewichtige terreinen van jouw leven waar jij als oningewijde uiteraard geen notie van hebt. Dat jij zelf aan die terreinen geen aandacht besteedt is alleen maar nog een kwalijke zaak erbij, die je vast ook nog wel eens te horen zal krijgen van een helderziende bij monde van je moeder. Maar pin mij er niet op vast. Dit is geen voorspelling als zodanig.
woensdag 9 maart 2011 om 23:52
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 23:42:
[...]
Ehm.... ik weet niet zo goed waar je naartoe wilt, maar als ik lastig ben voor een ander, moeten ze daar wat aan doen. Anders tegen mij aankijken of mij aanspreken op mijn gedrag bijvoorbeeld. Ik kan namelijk niet ruiken of iemand zich wellicht aan mijn irriteert. Soms kan ik het wel zien of aanvoelen, als een ander dat laat merken. Ik ben mij bijvoorbeeld bewust van mijn botheid (was vroeger echt heel erg, nu gaat het best goed). Ik let daarom goed op mijn woorden bij mensen die ik niet ken. Als iemand ineens heel stil wordt of in de verdediging schiet na een bepaalde opmerking van mij, vraag ik waarom hij/zij zo reageert en of het door mijn opmerking kwam. Zo ja, dan biedt ik mijn excuses aan, want het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen.
Is dit een antwoord op jouw vraag?
Ik laat even een kwadrant op je los.
Kwaliteit: Eerlijk, direct, snel, scherp, assertief.
Valkuil: Kwetsend, onnadenkend, ongenuanceerd, agressief.
Uitdaging: Spreken is zilver, zwijgen is goud, nuance.
Allergie: Passiviteit, slachtofferrol, twijfelaars.
[...]
Ehm.... ik weet niet zo goed waar je naartoe wilt, maar als ik lastig ben voor een ander, moeten ze daar wat aan doen. Anders tegen mij aankijken of mij aanspreken op mijn gedrag bijvoorbeeld. Ik kan namelijk niet ruiken of iemand zich wellicht aan mijn irriteert. Soms kan ik het wel zien of aanvoelen, als een ander dat laat merken. Ik ben mij bijvoorbeeld bewust van mijn botheid (was vroeger echt heel erg, nu gaat het best goed). Ik let daarom goed op mijn woorden bij mensen die ik niet ken. Als iemand ineens heel stil wordt of in de verdediging schiet na een bepaalde opmerking van mij, vraag ik waarom hij/zij zo reageert en of het door mijn opmerking kwam. Zo ja, dan biedt ik mijn excuses aan, want het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen.
Is dit een antwoord op jouw vraag?
Ik laat even een kwadrant op je los.
Kwaliteit: Eerlijk, direct, snel, scherp, assertief.
Valkuil: Kwetsend, onnadenkend, ongenuanceerd, agressief.
Uitdaging: Spreken is zilver, zwijgen is goud, nuance.
Allergie: Passiviteit, slachtofferrol, twijfelaars.
woensdag 9 maart 2011 om 23:57
quote:Floks schreef op 09 maart 2011 @ 23:52:
[...]
Ik laat even een kwadrant op je los.
Kwaliteit: Eerlijk, direct, snel, scherp, assertief.
Valkuil: Kwetsend, onnadenkend, ongenuanceerd, agressief.
Uitdaging: Spreken is zilver, zwijgen is goud, nuance.
Allergie: Passiviteit, slachtofferrol, twijfelaars.Wil je weten of mezelf hierin herken? En zijn dit trouwens meerdere kwadranten of is dit er eentje met meerdere mogelijke omschrijvingen?
[...]
Ik laat even een kwadrant op je los.
Kwaliteit: Eerlijk, direct, snel, scherp, assertief.
Valkuil: Kwetsend, onnadenkend, ongenuanceerd, agressief.
Uitdaging: Spreken is zilver, zwijgen is goud, nuance.
Allergie: Passiviteit, slachtofferrol, twijfelaars.Wil je weten of mezelf hierin herken? En zijn dit trouwens meerdere kwadranten of is dit er eentje met meerdere mogelijke omschrijvingen?
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 10 maart 2011 om 00:00
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 23:50:
Bedoel je dan dat het de bedoeling is dat je meer inzicht krijgt in je kernkwaliteiten?
Het idee dat je allergie zo nauw samenhangt met je kernkwaliteit is ook de reden waarom het is blijven hangen denk ik. Niet per se omdat het een 'kern'kwaliteit is, maar omdat het een eigenschap van mezelf is die reageert met die van een ander (welke eigenschap in feite dus ook deel van mij uitmaakt). Ik kan het niet echt goed omschrijven merk ik.
Ik ga nu in ieder geval proberen op een normale manier met mijn moeder om te gaan. Met deze inzicht zou het toch moeten lukken.
Misschien moet ik nog wel in therapie vanwege een gevoel van wrok dat ik tegen haar koester, maar da's weer een ander topic.
Het is vooral de bedoeling dat je inzicht krijgt in je eigen valkuilen en uitdagingen. Aan je kwaliteiten hoef je niet meer te werken. Die heb je al. Dat is een kwestie van onderhouden.
Wat betreft je wrok? Dat is heel vervelend inderdaad. Je zult dat niet voor niks hebben, maar ik zou er wel naar streven om daar vanaf te komen.
Bedoel je dan dat het de bedoeling is dat je meer inzicht krijgt in je kernkwaliteiten?
Het idee dat je allergie zo nauw samenhangt met je kernkwaliteit is ook de reden waarom het is blijven hangen denk ik. Niet per se omdat het een 'kern'kwaliteit is, maar omdat het een eigenschap van mezelf is die reageert met die van een ander (welke eigenschap in feite dus ook deel van mij uitmaakt). Ik kan het niet echt goed omschrijven merk ik.
Ik ga nu in ieder geval proberen op een normale manier met mijn moeder om te gaan. Met deze inzicht zou het toch moeten lukken.
Misschien moet ik nog wel in therapie vanwege een gevoel van wrok dat ik tegen haar koester, maar da's weer een ander topic.
Het is vooral de bedoeling dat je inzicht krijgt in je eigen valkuilen en uitdagingen. Aan je kwaliteiten hoef je niet meer te werken. Die heb je al. Dat is een kwestie van onderhouden.
Wat betreft je wrok? Dat is heel vervelend inderdaad. Je zult dat niet voor niks hebben, maar ik zou er wel naar streven om daar vanaf te komen.
donderdag 10 maart 2011 om 00:01
donderdag 10 maart 2011 om 00:01
quote:Frankie33 schreef op 09 maart 2011 @ 23:52:
Natuurlijk zijn kinderen loyaal aan hun ouders. Alleen jij weet hoe jullie verhoudingen zijn waardoor het kan dat ze je grenzen zo makkelijk overschrijdt, ook nu je volwassen bent.
In het eerste gedeelte kan ik me wel vinden.
Maar dat mijn irritatie niet aan mij ligt... misschien toch wel. Wat iemand anders van mij vind, boeit me vaak niet veel. Ik ben gek op mijn zus, maar als ze het niet eens is met hoe ik mijn leven leidt (wat overigens op sommige punten ook zo is), is dat haar probleem. Daar kan ik niet mee zitten. Maar bij mijn moeder knaagt er iets.
Het liefst zou ik willen dat het me niet deert, maar dat doet het nou eenmaal wel. En ik moet niet zo willen analyseren waarom. Ik heb een mindset gevonden waardoor ik ermee kan dealen, dus daar ben ik wel tevreden mee.
Natuurlijk zijn kinderen loyaal aan hun ouders. Alleen jij weet hoe jullie verhoudingen zijn waardoor het kan dat ze je grenzen zo makkelijk overschrijdt, ook nu je volwassen bent.
In het eerste gedeelte kan ik me wel vinden.
Maar dat mijn irritatie niet aan mij ligt... misschien toch wel. Wat iemand anders van mij vind, boeit me vaak niet veel. Ik ben gek op mijn zus, maar als ze het niet eens is met hoe ik mijn leven leidt (wat overigens op sommige punten ook zo is), is dat haar probleem. Daar kan ik niet mee zitten. Maar bij mijn moeder knaagt er iets.
Het liefst zou ik willen dat het me niet deert, maar dat doet het nou eenmaal wel. En ik moet niet zo willen analyseren waarom. Ik heb een mindset gevonden waardoor ik ermee kan dealen, dus daar ben ik wel tevreden mee.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 10 maart 2011 om 00:09
donderdag 10 maart 2011 om 00:12
quote:lolapop2 schreef op 09 maart 2011 @ 22:14:
[...]
Tja Frankie, ook dit is een lastige situatie
Ik vind de situatie toch niet lastig genoeg. TO lijdt niet genoeg onder het luchtfietsbombardement van haar moeder, vind ik.
TO, vind je zelf ook niet dat je moeder ongevraagd wel erg dicht bij je komt met deze dingen?
[...]
Tja Frankie, ook dit is een lastige situatie
Ik vind de situatie toch niet lastig genoeg. TO lijdt niet genoeg onder het luchtfietsbombardement van haar moeder, vind ik.
TO, vind je zelf ook niet dat je moeder ongevraagd wel erg dicht bij je komt met deze dingen?
donderdag 10 maart 2011 om 00:12
quote:Floks schreef op 10 maart 2011 @ 00:09:
[...]
Nee, naar aanleiding van jouw posts hier en dat is eigenlijk helemaal fout, want een kernkwadrant bedenk je voor jezelf, die kan een ander niet voor je bedenken.Misschien is dat officieel niet de bedoeling, maar het zou kunnen helpen om een ander te laten zien wat voor beeld je van hem/haar hebt. Of hij/zij zich daarin herkent is een andere kwestie. En of hij/zij daarop zit te wachten is weer een andere kwestie.
[...]
Nee, naar aanleiding van jouw posts hier en dat is eigenlijk helemaal fout, want een kernkwadrant bedenk je voor jezelf, die kan een ander niet voor je bedenken.Misschien is dat officieel niet de bedoeling, maar het zou kunnen helpen om een ander te laten zien wat voor beeld je van hem/haar hebt. Of hij/zij zich daarin herkent is een andere kwestie. En of hij/zij daarop zit te wachten is weer een andere kwestie.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 10 maart 2011 om 00:15
quote:Purty schreef op 10 maart 2011 @ 00:12:
[...]
Misschien is dat officieel niet de bedoeling, maar het zou kunnen helpen om een ander te laten zien wat voor beeld je van hem/haar hebt. Of hij/zij zich daarin herkent is een andere kwestie. En of hij/zij daarop zit te wachten is weer een andere kwestie.
Dat is dan weer het geinige van een forum, dat het niet zoveel uitmaakt of een ander er wel of niet op zit te wachten.
[...]
Misschien is dat officieel niet de bedoeling, maar het zou kunnen helpen om een ander te laten zien wat voor beeld je van hem/haar hebt. Of hij/zij zich daarin herkent is een andere kwestie. En of hij/zij daarop zit te wachten is weer een andere kwestie.
Dat is dan weer het geinige van een forum, dat het niet zoveel uitmaakt of een ander er wel of niet op zit te wachten.
donderdag 10 maart 2011 om 00:22
quote:Frankie33 schreef op 10 maart 2011 @ 00:12:
[...]
Ik vind de situatie toch niet lastig genoeg. TO lijdt niet genoeg onder het luchtfietsbombardement van haar moeder, vind ik.
TO, vind je zelf ook niet dat je moeder ongevraagd wel erg dicht bij je komt met deze dingen?
Tja... ze heeft nooit anders gedaan, dus ik ben niet anders gewend. Mijn moeder vraagt niet hoe het met me gaat, ze vertelt me hoe het met me gaat. Ze vraagt niet hoe het gaat met solliciteren, ze vertelt me waarop ik moet solliciteren. Ze vraagt me niet of ik gelukkig ben, ze vraagt me wanneer ik een vriend ga zoeken om kinderen mee te krijgen (vind het prima om single te zijn en heb nooit een kinderwens gehad).
Mijn repliek dat ik mijn leven leef zoals ik dat wil leven op dit moment, gaat bij haar het ene oor in en het andere er weer uit.
Dat komt misschien wel doordat zij totaal geen zicht heeft in wat er in mijn leven speelt. Ik vertel haar namelijk niks meer. En dat doe ik niet meer, omdat ze zich overal teveel mee ging bemoeien. En misschien gaat ze daarom dingen zoeken om toch in mijn leven te kunnen wroeten. Misschien vind ze het jammer dat ik haar uit mijn leven weer. Maar ja, daar heeft ze het zelf naar gemaakt. Als dat zo is tenminste, want ik vul het nu voor haar in.
Ik heb haar toen verteld dat als ze reageerde zoals ze reageerde, ik geen behoefte meer had om persoonlijke dingen met haar te bespreken.
Hoe dan ook ben ik duidelijk genoeg geweest. Maar nu dit dus... Nu ook maar eens duidelijk zijn dus.
Mijn moeder is namelijk van mening dat zij zeggenschap heeft over mijn leven, want ik ben háár kind. Af en toe wil ze de touwtjes wel laten vieren zodat ik een beetje rond kan dartelen, maar alles met mate. Het moet niet te gek worden.
[...]
Ik vind de situatie toch niet lastig genoeg. TO lijdt niet genoeg onder het luchtfietsbombardement van haar moeder, vind ik.
TO, vind je zelf ook niet dat je moeder ongevraagd wel erg dicht bij je komt met deze dingen?
Tja... ze heeft nooit anders gedaan, dus ik ben niet anders gewend. Mijn moeder vraagt niet hoe het met me gaat, ze vertelt me hoe het met me gaat. Ze vraagt niet hoe het gaat met solliciteren, ze vertelt me waarop ik moet solliciteren. Ze vraagt me niet of ik gelukkig ben, ze vraagt me wanneer ik een vriend ga zoeken om kinderen mee te krijgen (vind het prima om single te zijn en heb nooit een kinderwens gehad).
Mijn repliek dat ik mijn leven leef zoals ik dat wil leven op dit moment, gaat bij haar het ene oor in en het andere er weer uit.
Dat komt misschien wel doordat zij totaal geen zicht heeft in wat er in mijn leven speelt. Ik vertel haar namelijk niks meer. En dat doe ik niet meer, omdat ze zich overal teveel mee ging bemoeien. En misschien gaat ze daarom dingen zoeken om toch in mijn leven te kunnen wroeten. Misschien vind ze het jammer dat ik haar uit mijn leven weer. Maar ja, daar heeft ze het zelf naar gemaakt. Als dat zo is tenminste, want ik vul het nu voor haar in.
Ik heb haar toen verteld dat als ze reageerde zoals ze reageerde, ik geen behoefte meer had om persoonlijke dingen met haar te bespreken.
Hoe dan ook ben ik duidelijk genoeg geweest. Maar nu dit dus... Nu ook maar eens duidelijk zijn dus.
Mijn moeder is namelijk van mening dat zij zeggenschap heeft over mijn leven, want ik ben háár kind. Af en toe wil ze de touwtjes wel laten vieren zodat ik een beetje rond kan dartelen, maar alles met mate. Het moet niet te gek worden.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 10 maart 2011 om 00:24
quote:Floks schreef op 10 maart 2011 @ 00:15:
[...]
Dat is dan weer het geinige van een forum, dat het niet zoveel uitmaakt of een ander er wel of niet op zit te wachten.
Hahaha... het was geen kat naar jou hoor, gewoon een algemene opmerking. Als bepaald gedrag mij stoort, zeg ik het wel (behalve als je m'n moeder bent, dan gaat het met omwegen )
[...]
Dat is dan weer het geinige van een forum, dat het niet zoveel uitmaakt of een ander er wel of niet op zit te wachten.
Hahaha... het was geen kat naar jou hoor, gewoon een algemene opmerking. Als bepaald gedrag mij stoort, zeg ik het wel (behalve als je m'n moeder bent, dan gaat het met omwegen )
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 10 maart 2011 om 09:58
Purty, Herkenbaar!!!
Ook mijn moeder heeft zich, een paar jaar geleden, helemaal gestort op dit circuit. En ik irriteer mij ook ma-te-loos!
Ook hier heb ik nagedacht; hoe komt dat nou, dat ik me zo irriteer. Ik moet het langs me heen laten gaan. Maar ik ben erachter gekomen dat ik wel geloof dat er "iets is tussen hemel en aarde" en het een beetje eng vind. Ik wil er niet teveel van weten. Puur omdat ik het naar vind dat mensen dingen van mij weten die ik niet weet, iets in die trant.
Dat weet mijn moeder en bleef mij ook bestoken met dingen die zij te horen had gekregen op een van haar "heksenavondjes", zoals mijn vader en ik het gekscherend noemen .
Totdat er 1 tussen zat die tegen haar zei; "laat je dochter los, dit wilt zij niet, als zij vragen heeft, kan ze zelf komen".
En dat heeft ze ter harte genomen en ik zeg het ook. Als het over mijn kinderen gaat, word ik echt geirriteerd. Dat ligt nog gevoeliger.
Zij ging, als ik me ergens zorgen om maakte betreft kids, wel even navraag doen bij deze en gene. En mij dan vertellen hoe ik ermee moest omgaan. Enkele maanden geleden vertelde zij mij dat ik school in de gaten moest houden betreft middelste kind. Dan word ik van binnen woedend (want ik vind het eng; ik ga me dan afvragen wat het zal kunnen zijn en ga dingen invullen die er misschien helemaal niet zijn). En daar ligt mijn kwetsbaarheid. In het zoeken naar wat er dan niet al zal zijn met mijn middelste.
Toen zei ik dat ik er verdrietig van werd. Dat hielp wel.
Het frustreerde mij vooral dat ze zeggenschap over mijn leven wilt hebben, mijn kinderen en ook nog eens in "my mind" wil gaan zitten.
Ook mijn moeder heeft zich, een paar jaar geleden, helemaal gestort op dit circuit. En ik irriteer mij ook ma-te-loos!
Ook hier heb ik nagedacht; hoe komt dat nou, dat ik me zo irriteer. Ik moet het langs me heen laten gaan. Maar ik ben erachter gekomen dat ik wel geloof dat er "iets is tussen hemel en aarde" en het een beetje eng vind. Ik wil er niet teveel van weten. Puur omdat ik het naar vind dat mensen dingen van mij weten die ik niet weet, iets in die trant.
Dat weet mijn moeder en bleef mij ook bestoken met dingen die zij te horen had gekregen op een van haar "heksenavondjes", zoals mijn vader en ik het gekscherend noemen .
Totdat er 1 tussen zat die tegen haar zei; "laat je dochter los, dit wilt zij niet, als zij vragen heeft, kan ze zelf komen".
En dat heeft ze ter harte genomen en ik zeg het ook. Als het over mijn kinderen gaat, word ik echt geirriteerd. Dat ligt nog gevoeliger.
Zij ging, als ik me ergens zorgen om maakte betreft kids, wel even navraag doen bij deze en gene. En mij dan vertellen hoe ik ermee moest omgaan. Enkele maanden geleden vertelde zij mij dat ik school in de gaten moest houden betreft middelste kind. Dan word ik van binnen woedend (want ik vind het eng; ik ga me dan afvragen wat het zal kunnen zijn en ga dingen invullen die er misschien helemaal niet zijn). En daar ligt mijn kwetsbaarheid. In het zoeken naar wat er dan niet al zal zijn met mijn middelste.
Toen zei ik dat ik er verdrietig van werd. Dat hielp wel.
Het frustreerde mij vooral dat ze zeggenschap over mijn leven wilt hebben, mijn kinderen en ook nog eens in "my mind" wil gaan zitten.
donderdag 10 maart 2011 om 10:09
Nou, de moeder van Salle is kennelijk een beetje tot inzicht gekomen, van waar ze nou all the way with busy was. Nu jouw moeder nog, TO.
Maar ik kan goed begrijpen dat als jouw moeder nooit anders geweest is dat het dan moeilijk voor je is om hierover te beginnen. Hoe pak je dat tactvol aan terwijl zij toch snapt dat dit gedrag te ver gaat? Moederliefde is een groot goed, maar als het verstikkend wordt kan het de hel op aarde zijn.
Wat zou dat toch zijn? Iets met een empty nest gevoel of zo? Toch iets of iemand in haar leven willen houden waar zij verantwoordelijk voor is en invloed op kan uitoefenen?
Maar ik kan goed begrijpen dat als jouw moeder nooit anders geweest is dat het dan moeilijk voor je is om hierover te beginnen. Hoe pak je dat tactvol aan terwijl zij toch snapt dat dit gedrag te ver gaat? Moederliefde is een groot goed, maar als het verstikkend wordt kan het de hel op aarde zijn.
Wat zou dat toch zijn? Iets met een empty nest gevoel of zo? Toch iets of iemand in haar leven willen houden waar zij verantwoordelijk voor is en invloed op kan uitoefenen?
donderdag 10 maart 2011 om 10:17
Geen tips of advies, ik zit met een soortgelijk probleem, mijn stiefma is en doet net als jouw ma, ik heb niet veel met stiefmams maar zij is de vrouw van mijn wijlen pa waar ik heel close mee was en ook de moeder van mijn halfzusje die zo op mijn papa lijkt. ZIj geeft mijn vaders geld uit aan dit soort onzin en praat ook met mijn vader en geeft mij berichten (en zelfs een cadeautje wat mijn vader nooit uitgekozen zou hebben!) van hem door. Ik reageer er niet meer op want wil haar niet kwetsen maar ik vind het ook niet cool dat ze haar (F.%#*!) dure mediums om advies voor mij vraagt als ik niet lekker in mn vel zit of mn vader erg mis. Hallooooo het is geldklopperij! Brand n kaarsje voor m en praat tegen m ofzo maar geef niet iemand duizenden euro's omdat die zegt dat ie wel ff voor jou met m gaat praten.. bah ik word er boos van als ik eraan denk....
donderdag 10 maart 2011 om 10:38
quote:Esmoreit schreef op 09 maart 2011 @ 22:43:………….zo zit haar kamer bijvoorbeeld vol aardstralen,………Telefoon op de luidspreker en instemmend mompelen en doorgaan met strijken dus. Maar ik denk dat we wel wat informeler met elkaar omgaan. Kun je je eigen variant van instemmende maar toch respectvolle geluiden misschien vinden?Juist zo doe ik dat dus ook…Goh wat interessant. Verder heb ik er ook geen problemen mee om ingestraald Jomanda water te drinken als dat haar heel gelukkig maakt.Volgens mij is het nl gwn (oud) kraanwater en doet het mij niks.quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 23:05:Ik stoor me er waarschijnlijk aan omdat ik vind dat je zelf de controle moet nemen over je leven. Je keuzes moet je af laten hangen van jezelf en niet van een of andere vreemdeling die 50 euro per pendelsessie vraagt.Zou je je ma namens mij misschien eens de namen van die vreemdelingen door willen laten geven? Dan blijft er voor mijn zusje ook nog wat over om van te studeren want die van jouw ma zijn veel goedkoper! quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 23:07:Die ene pendelaar zei namelijk echt dat ik op de verkeerde aardstralen zat en dat ik zout in mijn slaapkamer moest strooien.NeeNeeNee, gwn je huis reinigen met de rook die vrijkomt door het verbranden van salie. *heeft goed opgelet
Verder sterkte Purty, ik denk dat je oud genoeg bent om je eigen leven te leiden. Ik schrok nogal van je post van 00.22..... ZO was mijn moeder ook. Toen ik die bemoeizucht (het ging veel dieper dan jij beschreef,maar jouw beschijving is zooo herkenbaar!) op mijn 18e eindelijk initiatief nam om mijn leven in mijn eigen hand te nemen heeft ze mij om 5 uur sochtends met geweld de deur uit gezet. Ze was ervan overtuigd dat ik niet zonder haar kon en dat ik haar nodig had voor welke beslissing in mijn leven dan ook. Ze wist zeker dat ik smekend terug zou komen omdat ik niet zonder haar kon leven. Ik ben inmiddels 10 jaar bezig met bewijzen dat ik mijn eigen leven prima zelf kan leiden... er was bij ons geen tussenoplossing (heb hier wel naar gezocht voordat ik het opgaf,voordat ik alle moeders hier over mij heen krijg, ik heb echt mijn best gedaan.) er is veel aan vooraf gegaan maar het was voor haar geen optie om naar mij te luisteren of mij zelfstandig te laten zijn (Ik heb jou op de wereld gezet, je bent mijn kind, ik weet wat goed voor jou is), ik heb inmiddels 10 jaar geen contact meer met haar. Nu zij inziet dat ik gelukkig en succesvol ben, bedreigt ze mij op verschillende manieren (als ze me kan vinden). ZIJ is degene die niet zonder mij kan.
Verder sterkte Purty, ik denk dat je oud genoeg bent om je eigen leven te leiden. Ik schrok nogal van je post van 00.22..... ZO was mijn moeder ook. Toen ik die bemoeizucht (het ging veel dieper dan jij beschreef,maar jouw beschijving is zooo herkenbaar!) op mijn 18e eindelijk initiatief nam om mijn leven in mijn eigen hand te nemen heeft ze mij om 5 uur sochtends met geweld de deur uit gezet. Ze was ervan overtuigd dat ik niet zonder haar kon en dat ik haar nodig had voor welke beslissing in mijn leven dan ook. Ze wist zeker dat ik smekend terug zou komen omdat ik niet zonder haar kon leven. Ik ben inmiddels 10 jaar bezig met bewijzen dat ik mijn eigen leven prima zelf kan leiden... er was bij ons geen tussenoplossing (heb hier wel naar gezocht voordat ik het opgaf,voordat ik alle moeders hier over mij heen krijg, ik heb echt mijn best gedaan.) er is veel aan vooraf gegaan maar het was voor haar geen optie om naar mij te luisteren of mij zelfstandig te laten zijn (Ik heb jou op de wereld gezet, je bent mijn kind, ik weet wat goed voor jou is), ik heb inmiddels 10 jaar geen contact meer met haar. Nu zij inziet dat ik gelukkig en succesvol ben, bedreigt ze mij op verschillende manieren (als ze me kan vinden). ZIJ is degene die niet zonder mij kan.
vrijdag 11 maart 2011 om 10:45
quote:salle schreef op 10 maart 2011 @ 09:58:
Purty, Herkenbaar!!!
...
Ook hier heb ik nagedacht; hoe komt dat nou, dat ik me zo irriteer. Ik moet het langs me heen laten gaan. Maar ik ben erachter gekomen dat ik wel geloof dat er "iets is tussen hemel en aarde" en het een beetje eng vind. Ik wil er niet teveel van weten. Puur omdat ik het naar vind dat mensen dingen van mij weten die ik niet weet, iets in die trant.
...
Het frustreerde mij vooral dat ze zeggenschap en wetenschap over mijn leven wilt hebben, mijn kinderen en ook nog eens in "my mind" wil gaan zitten.
Ik heb er de afgelopen dagen over nagedacht en ik denk dat dit bij mij toch speelt (Frankie zei volgens mij ook al zoiets). Ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde, maar ik wil er niet mee doodgeslagen worden. Ik wil mijn eigen leven leiden en niet ophangen aan horoscopen en visioenen van anderen. Want hoe dan ook word ik er wel door beïnvloed als iemand dat soort dingen aan me vertelt. Het idee van 'ja, maar wat als het wél' klopt, hoe onwaarschijnlijk ook, blijft in mijn hoofd rond dwarrelen. En dat wil ik dus niet. En als het nou een irritante buuf was die dat deed, kon ik het nog van me afzetten, maar het is mijn moeder. Ik ken haar en ik vermoed dat er een soort van 'controle willen' achter zit. Ze weet heus wel wat voor invloed ze op mij heeft. Zeggen dat ik er verdrietig van wordt, zal haar weinig boeien. Ze heeft in mijn opvoeding altijd laten doorschemeren dat het tonen van emoties van verdriet, angst, etc. een teken van zwakte is (ook al ontkent ze het. Maar misschien deed ze dat wel onbewust omdat ze vond dat zij sterk moest zijn?). Toen mijn kat aangereden werd en vervolgens in mijn armen stierf (ik was 15 geloof ik), moest ik huilen omdat hij zo moeilijk ademde. Ik vond het zo zielig voor hem! Toen zei ze: 'Ga je serieus daarom huilen? Het is maar een kat hoor!' En dat soort opmerkingen maakte ze wel vaker. Zo kwetsend! Daarom mag ik haar eigenlijk niet. Maar ja, ze is mijn moeder, dus zoiets zeg je niet.
@ Frankie: Empty nest zal zeker een rol spelen, ze heeft ooit gezegd dat ze dat gevoel had toen na mijn zus, ik ook op kamers ging.
En dan is ze ineens wel weer heel lief. Een half jaar geleden is een vriendin van mij na een kort ziektebed overleden. Ik heb het zonder haar verwerkt, maar ze heeft gezegd dat als ik erover wilde praten, dat altijd mocht. Ik voelde ook dat ze dat echt meende. En zelfs mijn pa had ze opgetrommeld om voor me klaar te staan (hij is een binnenvetter pur sang, dus daarom waardeerde ik het des te meer). En financieel stond ze ook altijd voor me klaar als ik het nodig had (nu is het eerder andersom, maar dat vind ik ook niet meer dan terecht).
Ach, misschien mag ik haar gewoon niet en vind ik wel dat ik van haar moet houden (of zo) en leg ik daarom alles wat ze zegt op een gouden weegschaal? Misschien neem ik mezelf die negatieve gevoelens jegens haar wel kwalijk en ben ik eigenlijk boos op mezelf?
Ben weer aan het overanalyseren volgens mij ...
Ik voel me in ieder geval beter, dus jullie reacties hebben me wel aan het denken gezet. Uiteindelijk ligt het aan mij, want ik kan het gedrag van een ander niet veranderen, alleen hoe ik ermee omga.
Ik ga haar daarom ook binnenkort op een rustig moment vertellen dat ze die hocus-pocus info voor zichzelf moet houden. Dan heb ik meer kans dat ze luistert denk ik. En luistert ze niet, dan is papegaaien een goed plan als ze er toch mee komt aanzetten. En als dát niet werkt, dan haar vertellen dat ik ga ophangen als ze doorgaat. Ik vond dit nogal hard een paar dagen geleden, maar ik zie mezelf dit op zich wel doen. Niets mis mee om mijn grenzen aan te geven en ernaar te handelen als iemand er toch overheen dendert.
Pff... heel verhaal.
@ Combat: Salie is toch tegen kwade geesten? Zout was dacht ik echt voor aardstralen... (ja, ongewild vang je wat op....).
Maar heftig dat je het contact hebt moeten verbreken. En al op zon jonge leeftijd! Ik zit er ook af en toe over te fantaseren, maar volgens mij zijn de gevolgen dan niet te overzien. En uiteindelijk wil ik haar niet kwetsen. En ik wil niet dat de relatie van de rest van mijn familie onder spanning komt te staan door zo'n beslissing (dat is eigenlijk het voornaamste).
Ik laat het allemaal nog even bezinken. Ik voel me in ieder geval veel beter dan 2 dagen terug, terwijl ik normaal een week (of langer) met gevoelens van irritatie blijf zitten.
Purty, Herkenbaar!!!
...
Ook hier heb ik nagedacht; hoe komt dat nou, dat ik me zo irriteer. Ik moet het langs me heen laten gaan. Maar ik ben erachter gekomen dat ik wel geloof dat er "iets is tussen hemel en aarde" en het een beetje eng vind. Ik wil er niet teveel van weten. Puur omdat ik het naar vind dat mensen dingen van mij weten die ik niet weet, iets in die trant.
...
Het frustreerde mij vooral dat ze zeggenschap en wetenschap over mijn leven wilt hebben, mijn kinderen en ook nog eens in "my mind" wil gaan zitten.
Ik heb er de afgelopen dagen over nagedacht en ik denk dat dit bij mij toch speelt (Frankie zei volgens mij ook al zoiets). Ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde, maar ik wil er niet mee doodgeslagen worden. Ik wil mijn eigen leven leiden en niet ophangen aan horoscopen en visioenen van anderen. Want hoe dan ook word ik er wel door beïnvloed als iemand dat soort dingen aan me vertelt. Het idee van 'ja, maar wat als het wél' klopt, hoe onwaarschijnlijk ook, blijft in mijn hoofd rond dwarrelen. En dat wil ik dus niet. En als het nou een irritante buuf was die dat deed, kon ik het nog van me afzetten, maar het is mijn moeder. Ik ken haar en ik vermoed dat er een soort van 'controle willen' achter zit. Ze weet heus wel wat voor invloed ze op mij heeft. Zeggen dat ik er verdrietig van wordt, zal haar weinig boeien. Ze heeft in mijn opvoeding altijd laten doorschemeren dat het tonen van emoties van verdriet, angst, etc. een teken van zwakte is (ook al ontkent ze het. Maar misschien deed ze dat wel onbewust omdat ze vond dat zij sterk moest zijn?). Toen mijn kat aangereden werd en vervolgens in mijn armen stierf (ik was 15 geloof ik), moest ik huilen omdat hij zo moeilijk ademde. Ik vond het zo zielig voor hem! Toen zei ze: 'Ga je serieus daarom huilen? Het is maar een kat hoor!' En dat soort opmerkingen maakte ze wel vaker. Zo kwetsend! Daarom mag ik haar eigenlijk niet. Maar ja, ze is mijn moeder, dus zoiets zeg je niet.
@ Frankie: Empty nest zal zeker een rol spelen, ze heeft ooit gezegd dat ze dat gevoel had toen na mijn zus, ik ook op kamers ging.
En dan is ze ineens wel weer heel lief. Een half jaar geleden is een vriendin van mij na een kort ziektebed overleden. Ik heb het zonder haar verwerkt, maar ze heeft gezegd dat als ik erover wilde praten, dat altijd mocht. Ik voelde ook dat ze dat echt meende. En zelfs mijn pa had ze opgetrommeld om voor me klaar te staan (hij is een binnenvetter pur sang, dus daarom waardeerde ik het des te meer). En financieel stond ze ook altijd voor me klaar als ik het nodig had (nu is het eerder andersom, maar dat vind ik ook niet meer dan terecht).
Ach, misschien mag ik haar gewoon niet en vind ik wel dat ik van haar moet houden (of zo) en leg ik daarom alles wat ze zegt op een gouden weegschaal? Misschien neem ik mezelf die negatieve gevoelens jegens haar wel kwalijk en ben ik eigenlijk boos op mezelf?
Ben weer aan het overanalyseren volgens mij ...
Ik voel me in ieder geval beter, dus jullie reacties hebben me wel aan het denken gezet. Uiteindelijk ligt het aan mij, want ik kan het gedrag van een ander niet veranderen, alleen hoe ik ermee omga.
Ik ga haar daarom ook binnenkort op een rustig moment vertellen dat ze die hocus-pocus info voor zichzelf moet houden. Dan heb ik meer kans dat ze luistert denk ik. En luistert ze niet, dan is papegaaien een goed plan als ze er toch mee komt aanzetten. En als dát niet werkt, dan haar vertellen dat ik ga ophangen als ze doorgaat. Ik vond dit nogal hard een paar dagen geleden, maar ik zie mezelf dit op zich wel doen. Niets mis mee om mijn grenzen aan te geven en ernaar te handelen als iemand er toch overheen dendert.
Pff... heel verhaal.
@ Combat: Salie is toch tegen kwade geesten? Zout was dacht ik echt voor aardstralen... (ja, ongewild vang je wat op....).
Maar heftig dat je het contact hebt moeten verbreken. En al op zon jonge leeftijd! Ik zit er ook af en toe over te fantaseren, maar volgens mij zijn de gevolgen dan niet te overzien. En uiteindelijk wil ik haar niet kwetsen. En ik wil niet dat de relatie van de rest van mijn familie onder spanning komt te staan door zo'n beslissing (dat is eigenlijk het voornaamste).
Ik laat het allemaal nog even bezinken. Ik voel me in ieder geval veel beter dan 2 dagen terug, terwijl ik normaal een week (of langer) met gevoelens van irritatie blijf zitten.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
