Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
woensdag 9 maart 2011 om 15:29
quote:lisa077 schreef op 09 maart 2011 @ 15:13:
Zie nu wel dat inhet topiconderwerp echt duidelijk over vaginale ongemakken gesproken wordt, dus misschien ben ik nu wel te veel off-topic aan het schrijven
Nee hoor, is ook zeker een groot taboe waar jij over schrijft.
Fijn dat het allemaal weer goed gaat nu
Zie nu wel dat inhet topiconderwerp echt duidelijk over vaginale ongemakken gesproken wordt, dus misschien ben ik nu wel te veel off-topic aan het schrijven
Nee hoor, is ook zeker een groot taboe waar jij over schrijft.
Fijn dat het allemaal weer goed gaat nu
woensdag 9 maart 2011 om 15:35
quote:lisa077 schreef op 09 maart 2011 @ 15:03:
Na een tijdje nadenken denk ik zelf eigenlijk dat de grootste taboes met betrekking tot bevallen toch echt op psychisch/emotioneel vlak liggen. Dan denk ik toch aan depressies, grote onzekerheden, niet meteen van je kind houden en een algemeen baalgevoel hebben. Het schijnt dat sommige moeders ook wel eens spijt ervaren of hun kind vinden tegenvallen, chagrijnig worden van het gehuil of eigenlijk enorm van hun partner balen. Veel jonge moeders zitten niet op een roze wolk, maar lopen toch lachend achter hun kinderwagen en dat heeft vaker met emotionele dan met lichamelijke aspecten van het moeder worden te maken. Daar liggen veel meer taboes denk ik. Alleen al het feit dat er hier bijna niet over gesproken wordt bevestigt dit.
Zelf heb ik het in het begin ook heel moeilijk gehad. Ik was wel meteen verliefd op mijn dochtertje, maar ik voelde me zooooo labiel en onzeker! Heb huilend bij de huisarts gezeten en die verzekerde me dat het vrij normaal is. Nou, daar hoor ik dus bijna niemand over. Pas als ik er zelf over begin hoe zwaar ik het vond dan komen ook bij anderen de verhalen los.
Gelukkig gaat dit wel weer voorbij en voel ik me nu mijn dochter een half jaar oud is echt weer een stuk lekkerder in mijn vel zitten.
Zeer herkenbaar. Lichamelijk, hoe naar het ook was allemaal, weinig aan overgehouden. Ik had dat ook de eerste maanden, en na enig rondvragen bij vriendinnen bleken ze ook allemaal dat gevoel te hebben gehad. En niemand zegt dat!
M.
Na een tijdje nadenken denk ik zelf eigenlijk dat de grootste taboes met betrekking tot bevallen toch echt op psychisch/emotioneel vlak liggen. Dan denk ik toch aan depressies, grote onzekerheden, niet meteen van je kind houden en een algemeen baalgevoel hebben. Het schijnt dat sommige moeders ook wel eens spijt ervaren of hun kind vinden tegenvallen, chagrijnig worden van het gehuil of eigenlijk enorm van hun partner balen. Veel jonge moeders zitten niet op een roze wolk, maar lopen toch lachend achter hun kinderwagen en dat heeft vaker met emotionele dan met lichamelijke aspecten van het moeder worden te maken. Daar liggen veel meer taboes denk ik. Alleen al het feit dat er hier bijna niet over gesproken wordt bevestigt dit.
Zelf heb ik het in het begin ook heel moeilijk gehad. Ik was wel meteen verliefd op mijn dochtertje, maar ik voelde me zooooo labiel en onzeker! Heb huilend bij de huisarts gezeten en die verzekerde me dat het vrij normaal is. Nou, daar hoor ik dus bijna niemand over. Pas als ik er zelf over begin hoe zwaar ik het vond dan komen ook bij anderen de verhalen los.
Gelukkig gaat dit wel weer voorbij en voel ik me nu mijn dochter een half jaar oud is echt weer een stuk lekkerder in mijn vel zitten.
Zeer herkenbaar. Lichamelijk, hoe naar het ook was allemaal, weinig aan overgehouden. Ik had dat ook de eerste maanden, en na enig rondvragen bij vriendinnen bleken ze ook allemaal dat gevoel te hebben gehad. En niemand zegt dat!
M.
vrijdag 11 maart 2011 om 02:17
Dat taboe start al als je zwanger bent eigenlijk, want dat is toch zooooo heerlijk.
Nou ik kan me herinneren dat ik 18 weken zwanger ofzo rond 12 uur 's middags huilend tegen mijn moeder zei: die kleine parasiet trekt alle energie uit me
God wat was ik moe.
En dan al die kwaaltjes tssss.
En dan zeggen ze dat je kinderen KRIJGT...nou ik heb er anders heel hard voor moeten werken
Nou ik kan me herinneren dat ik 18 weken zwanger ofzo rond 12 uur 's middags huilend tegen mijn moeder zei: die kleine parasiet trekt alle energie uit me
God wat was ik moe.En dan al die kwaaltjes tssss.
En dan zeggen ze dat je kinderen KRIJGT...nou ik heb er anders heel hard voor moeten werken
vrijdag 11 maart 2011 om 09:54
Bij mij klopt dat ook wel, ben ook bij een psycholoog geweest uiteindelijk. Wat jij zegt: een baalgevoel, soms spijt hebben, énorm chagerijnig, balen van je partner, had ik ook, terwijl ik zó gelukkig was met die kleine meid.
En idd dacht ik dat ik de enige was die dit voelde. Dacht dat ik de enige was die die takkehormonen niet kon handelen.
Wat heb ik me lelijk en klote gevoeld toen zeg.
En idd dacht ik dat ik de enige was die dit voelde. Dacht dat ik de enige was die die takkehormonen niet kon handelen.
Wat heb ik me lelijk en klote gevoeld toen zeg.
vrijdag 11 maart 2011 om 21:59
quote:lisa077 schreef op 25 februari 2011 @ 10:12:
Ik vind bevallen vooral heel dubbel: aan de ene kant hele intense, mooie emoties, aan de andere kant helse pijnen, mega-goorheid en vreselijke onzekerheden. Ik heb nog nooit in mijn leven tegelijkertijd zulke positieve en negatieve emoties op hetzelfde moment ervaren. En dan bedoel ik ook de kraamtijd. Eigenlijk belachelijk dat je op zo'n crisismoment je huis vol gaat laden met kraamvisite! Dat is volgens mij ook best een beetje een taboe: zeggen dat je geen visite wilt....,.en dan heb ik het niet over de eerste dagen, maar over de eerste weken. Ik had er totaal geen behoefte aan in ieder geval.
Eens.
Én de kraamhulp, als ik ergens geen behoefte aan heb nadat ik bevallen ben, is dat een hele week een vreemde vrouw over de vloer.
Ik vind bevallen vooral heel dubbel: aan de ene kant hele intense, mooie emoties, aan de andere kant helse pijnen, mega-goorheid en vreselijke onzekerheden. Ik heb nog nooit in mijn leven tegelijkertijd zulke positieve en negatieve emoties op hetzelfde moment ervaren. En dan bedoel ik ook de kraamtijd. Eigenlijk belachelijk dat je op zo'n crisismoment je huis vol gaat laden met kraamvisite! Dat is volgens mij ook best een beetje een taboe: zeggen dat je geen visite wilt....,.en dan heb ik het niet over de eerste dagen, maar over de eerste weken. Ik had er totaal geen behoefte aan in ieder geval.
Eens.
Én de kraamhulp, als ik ergens geen behoefte aan heb nadat ik bevallen ben, is dat een hele week een vreemde vrouw over de vloer.
zaterdag 12 maart 2011 om 03:06
Oh verrek ja, Cammie. Drup ... drup ... durf ik?
Ik herken het taboe op je rot voelen trouwens niet. Vond er tijdens de eerste twee zwangerschappen helemaal niks aan. Bij de oudste kotste ik me binnen een paar maanden van 73 naar 66 kg, was vlak voor de bevalling pas weer op mijn oude gewicht. Geen mens in mijn omgeving zal de indruk hebben gehad dat ik het leuk vond.
De laatste twee zwangerschappen waren leuker. Afgezien van een been dat eruit leek te draaien, opgezwollen enkels, bandenpijn, bloedarmoede en het tijdelijk (?) verlies van 30 IQ-punten. Maar dat alles heb ik gedragen als een man - iedereen wist ervan.
Ik herken het taboe op je rot voelen trouwens niet. Vond er tijdens de eerste twee zwangerschappen helemaal niks aan. Bij de oudste kotste ik me binnen een paar maanden van 73 naar 66 kg, was vlak voor de bevalling pas weer op mijn oude gewicht. Geen mens in mijn omgeving zal de indruk hebben gehad dat ik het leuk vond.
De laatste twee zwangerschappen waren leuker. Afgezien van een been dat eruit leek te draaien, opgezwollen enkels, bandenpijn, bloedarmoede en het tijdelijk (?) verlies van 30 IQ-punten. Maar dat alles heb ik gedragen als een man - iedereen wist ervan.
zaterdag 12 maart 2011 om 18:48
quote:Iwannalive schreef op 24 februari 2011 @ 10:51:
[...]
Apart he.
Wij zaten nadat we 10 minuten binnen waren zo in haar hele onderkant te kijken en zagen hoe haar anus naar buiten werd geduwd (had geen idee dat dat gebeurde tijdens een bevalling)... haar vriend wist zich ook niet echt raad met de situatie (hij had die foto's gemaakt). Uit beleefdheid hebben we het mapje snel door gebladerd. Maar wat moet je ook zeggen... "oh wat ben je lenig" ? Je hebt echt geen commentaar bij dat soort foto's.WAT?? Echt? Komt dat nog goed?
[...]
Apart he.
Wij zaten nadat we 10 minuten binnen waren zo in haar hele onderkant te kijken en zagen hoe haar anus naar buiten werd geduwd (had geen idee dat dat gebeurde tijdens een bevalling)... haar vriend wist zich ook niet echt raad met de situatie (hij had die foto's gemaakt). Uit beleefdheid hebben we het mapje snel door gebladerd. Maar wat moet je ook zeggen... "oh wat ben je lenig" ? Je hebt echt geen commentaar bij dat soort foto's.WAT?? Echt? Komt dat nog goed?
Fortis et liber
zondag 13 maart 2011 om 18:39
Ik heb vandaag en gister het hele topic gelezen... Ik mag over 2 maanden ook en ben blij dat ik alles gelezen heb. Ik ben op het allerergste voorbereid! Beter teveel informatie dan geen idee hebben van wat je te wachten staat. En serieus, van stolsels had ik nog nooit gehoord...
Bedankt allen!
P.s. De filmpjes durfde ik niet aan.
P.p.s. Ik weet dat er ergens ook een topic is met ''makkelijke bevalling'' Ik geloof dat ik dat nu even ga doorlezen
Bedankt allen!
P.s. De filmpjes durfde ik niet aan.
P.p.s. Ik weet dat er ergens ook een topic is met ''makkelijke bevalling'' Ik geloof dat ik dat nu even ga doorlezen
Count your blessings...
maandag 14 maart 2011 om 16:50
maandag 14 maart 2011 om 18:24
Dames, bedankt voor al jullie eerlijkheid en openheid. Ik heb ook dingen geleerd uit dit topic. Stolsels, hechtingen die pijn doen, langgggg navloeien, etc.
Ik mag over 4,5 maanden aan de slag, ik hoop echt dat het gaat meevallen.(En ik dus niet hier hoef te komen melden welke hel ik heb doorstaan!
Reno, wat erg voor je! Ik hoop echt dat je snel herstelt en dat de wonden, emotioneel en lichamelijk, kunnen helen!
Verder: ik heb me echt de slappe lach gelachen af en toe. Tranen over mijn wangen, té grappig af en toe! Dank!
Ik mag over 4,5 maanden aan de slag, ik hoop echt dat het gaat meevallen.(En ik dus niet hier hoef te komen melden welke hel ik heb doorstaan!
Reno, wat erg voor je! Ik hoop echt dat je snel herstelt en dat de wonden, emotioneel en lichamelijk, kunnen helen!
Verder: ik heb me echt de slappe lach gelachen af en toe. Tranen over mijn wangen, té grappig af en toe! Dank!
zondag 20 maart 2011 om 20:20
Ik ben begonnen met lezen en inmiddels op pagina 24 beland, dus geen idee of dit al voorbij gekomen is...
Bevalling van dochterlief is alweer 5 jaar geleden maar weet het nog goed. Heeft bij elkaar maar 5,5 uur geduurd maar het was in mijn beleving veel langer, weeenstorm is geen pretje! Ingescheurd (bleef maar persen tussen de persweeen door onder het motto 'dat ding moet eruit'), maar van die 3 in- en 3 uitwendige hechtingen heb ik totaal geen last gehad. Dag na de bevalling zat ik in kleermakerszit op bed, oh zei de kraamhulp, niet zo'n last van je hechtingen geloof ik he? Niet echt nee, plassen daarentegen vond ik vreselijk. Poepen durfde ik helemaal al niet totdat 3 dagen na de bevalling ik het echt niet meer tegen kon houden....eng! Borstvoeding vond ik niks, heb het uiteindelijk 4 weken geprobeerd, maar dochterlief was lui 'als het er niet vanzelf uitkomt, dan laat maar'. Dat ging echt voor geen meter..
Enniewee.....een week of 5 na de bevalling had ik toch wel weer eens zin in sex (tijdens de zwangerschap durfde manlief niet zo goed, kwam ook nog eens bij dat ik vanaf de 18e week continue bloedingen had, dus dan is het ook niet zo smakelijk ) en manlief kon er niet meer in!!!!!
Was de boel een beetje gaan verkleven daar...heel fijn maar niet heus. Het was een klein stukje, maar genoeg om de ingang aardig te blokkeren. Verloskundige heel droog 'oh joh, dat komt vaker voor, ga maar naar je huisarts, die maakt dat zo los' (???). Huisarts: nee joh, daar begin ik niet aan hoor, ga maar naar de gyn! Gyn: 'gniffelgniffel' ja hoor dat komt wel eens voor. (ik kon m wel meppen met dat gegniffel van 'm) en toen hoppa de boel verdoofd (&^&*@@ wat doen die prikjes gemeen zeer) en heeft ie het weer los geknipt en gehecht. Daar heb ik veel en veel meer last van gehad dan van de bevalling.
Bah.
Nu 5 jaar later denk ik pas weer aan een tweede...
Bevalling van dochterlief is alweer 5 jaar geleden maar weet het nog goed. Heeft bij elkaar maar 5,5 uur geduurd maar het was in mijn beleving veel langer, weeenstorm is geen pretje! Ingescheurd (bleef maar persen tussen de persweeen door onder het motto 'dat ding moet eruit'), maar van die 3 in- en 3 uitwendige hechtingen heb ik totaal geen last gehad. Dag na de bevalling zat ik in kleermakerszit op bed, oh zei de kraamhulp, niet zo'n last van je hechtingen geloof ik he? Niet echt nee, plassen daarentegen vond ik vreselijk. Poepen durfde ik helemaal al niet totdat 3 dagen na de bevalling ik het echt niet meer tegen kon houden....eng! Borstvoeding vond ik niks, heb het uiteindelijk 4 weken geprobeerd, maar dochterlief was lui 'als het er niet vanzelf uitkomt, dan laat maar'. Dat ging echt voor geen meter..
Enniewee.....een week of 5 na de bevalling had ik toch wel weer eens zin in sex (tijdens de zwangerschap durfde manlief niet zo goed, kwam ook nog eens bij dat ik vanaf de 18e week continue bloedingen had, dus dan is het ook niet zo smakelijk ) en manlief kon er niet meer in!!!!!
Was de boel een beetje gaan verkleven daar...heel fijn maar niet heus. Het was een klein stukje, maar genoeg om de ingang aardig te blokkeren. Verloskundige heel droog 'oh joh, dat komt vaker voor, ga maar naar je huisarts, die maakt dat zo los' (???). Huisarts: nee joh, daar begin ik niet aan hoor, ga maar naar de gyn! Gyn: 'gniffelgniffel' ja hoor dat komt wel eens voor. (ik kon m wel meppen met dat gegniffel van 'm) en toen hoppa de boel verdoofd (&^&*@@ wat doen die prikjes gemeen zeer) en heeft ie het weer los geknipt en gehecht. Daar heb ik veel en veel meer last van gehad dan van de bevalling.
Bah.
Nu 5 jaar later denk ik pas weer aan een tweede...
zondag 20 maart 2011 om 20:48
de katheter, is die al genoemd? ik kon na de bevalling niet meer plassen en omdat alles zowiezo al zo beurs was had ik het niet eens echt door. tot de kraamhulp een dag na de bevalling probeerde te voelen of mijn baarmoeder alweer was gezakt en een ballon voelde (was mijn blaas) ik heb geluk gehad dat ie niet was geknapt, ze heeft de vk gebeld, die heeft me gekatheteriseerd, 2,3 liter! ze stond helemaal verbaasd.
omdat ik last had van dat loshangende slangetje tussen mijn benen (met rechtstreekse verbinding naar mijn blaas, trekt lekker als iemand er tegenaankomt) had ik hem vastgeplakt aan mijn bovenbeen, maar daardoor kon ik de wond van de bevalling niet goed schoonhouden. bahbahbah. wat had ik de balen daarvan.
maar het meest erge vond ik het psychische, wat eerder ook al werd omschreven. ik hield zeker niet gelijk van mijn zoontje en wat huilde hij veel.. -_-. (was met vacuum ter wereld gekomen en had echt last van zijn nek/schouders. pas na maanden werd hij rustiger...
door die stomme k*katheter was ik ook veel minder mobiel. gelukkig na twee weken was ik die weer kwijt.
en jippie..... in november mag ik (hopelijk) weer! (dus het weegt niet op tegen de lol van een kind
)
omdat ik last had van dat loshangende slangetje tussen mijn benen (met rechtstreekse verbinding naar mijn blaas, trekt lekker als iemand er tegenaankomt) had ik hem vastgeplakt aan mijn bovenbeen, maar daardoor kon ik de wond van de bevalling niet goed schoonhouden. bahbahbah. wat had ik de balen daarvan.
maar het meest erge vond ik het psychische, wat eerder ook al werd omschreven. ik hield zeker niet gelijk van mijn zoontje en wat huilde hij veel.. -_-. (was met vacuum ter wereld gekomen en had echt last van zijn nek/schouders. pas na maanden werd hij rustiger...
door die stomme k*katheter was ik ook veel minder mobiel. gelukkig na twee weken was ik die weer kwijt.
en jippie..... in november mag ik (hopelijk) weer! (dus het weegt niet op tegen de lol van een kind
)
maandag 28 maart 2011 om 22:45
Eerste weken na de bevalling? Of bedoel je eerste weken zwangerschap?
Na de bevalling de eerste weken opvliegers en zweten 's nachts. Na 3 maanden viel mijn haar uit alsof er niets op zou blijven zitten. De lekkende borsten, want de borstvoeding ging super, maar zoonlief sliep met 4 maanden door. Inmiddels is het bijna een jaar geleden en nu nog niet, maar ik ga het zeker allemaal nog eens beleven. Het is echt een groot avontuur
Na de bevalling de eerste weken opvliegers en zweten 's nachts. Na 3 maanden viel mijn haar uit alsof er niets op zou blijven zitten. De lekkende borsten, want de borstvoeding ging super, maar zoonlief sliep met 4 maanden door. Inmiddels is het bijna een jaar geleden en nu nog niet, maar ik ga het zeker allemaal nog eens beleven. Het is echt een groot avontuur
maandag 28 maart 2011 om 22:54
quote:Joy4britt schreef op 28 maart 2011 @ 22:45:
Eerste weken na de bevalling? Of bedoel je eerste weken zwangerschap?
Na de bevalling de eerste weken opvliegers en zweten 's nachts. Na 3 maanden viel mijn haar uit alsof er niets op zou blijven zitten. De lekkende borsten, want de borstvoeding ging super, maar zoonlief sliep met 4 maanden door. Inmiddels is het bijna een jaar geleden en nu nog niet, maar ik ga het zeker allemaal nog eens beleven. Het is echt een groot avontuur :-)Bedoelde eerste weken van je zwangerschap... maar hier word ik ook niet vrolijk van.
Eerste weken na de bevalling? Of bedoel je eerste weken zwangerschap?
Na de bevalling de eerste weken opvliegers en zweten 's nachts. Na 3 maanden viel mijn haar uit alsof er niets op zou blijven zitten. De lekkende borsten, want de borstvoeding ging super, maar zoonlief sliep met 4 maanden door. Inmiddels is het bijna een jaar geleden en nu nog niet, maar ik ga het zeker allemaal nog eens beleven. Het is echt een groot avontuur :-)Bedoelde eerste weken van je zwangerschap... maar hier word ik ook niet vrolijk van.
maandag 28 maart 2011 om 23:15
@Iwannalive; Ik heb me de hele zwangerschap prima gevoeld, al werd ik daar in het begin heel onzeker van. Moest tot 12 weken wachten voor de eerste echo, en tot die tijd voelde ik me zoals ik me altijd voelde. Gelukkig was alles goed
Bij verhalen over een katheter moest ik even denken aan de pijn die ik 2 dagen na mijn keizersnee nog had, ondanks de Diclofenac en morfine. Man keek eens goed naar het slangetje van de katheter, bleek dat die was dubbelgeklapt!
Wat een opluchting toen de knik er uit was.
Bij verhalen over een katheter moest ik even denken aan de pijn die ik 2 dagen na mijn keizersnee nog had, ondanks de Diclofenac en morfine. Man keek eens goed naar het slangetje van de katheter, bleek dat die was dubbelgeklapt!
Wat een opluchting toen de knik er uit was.
maandag 28 maart 2011 om 23:36
Misselijk tot week 9, toen niet misselijk meer maar week 9 en 10 een bloeding (gelukkig had ik elke week een echo omdat ik meedeed aan een onderzoek van het EMC) Daarna elke dag een verassing hoe ik me voelde. De ene dag MOE, de andere dag nergens last van. Vooral week 18 t/m 20 was ik zooooo moe. De laatste 8 weken voelde ik me het best gek genoeg, alleen slapen was niet zo lekker meer.
zaterdag 2 april 2011 om 20:57
zaterdag 2 april 2011 om 22:31
quote:peruaansmutsje schreef op 02 april 2011 @ 20:57:
kots, tjek
poep tijdens de bevalling, tjek
handen als kolenschoppen die ik je wroeten, tjek
stolsels (zo groot als sinasappels), tjek
meurend kraamverband, tjek
blaren op mijn tepels, tjek
moeite met poepen, tjek
pijn bij plassen, tjek
ontstokken hechting, tjek
verkeerd gehecht, tjek
naweén, tjek
dank je, scheelt mij weer typen
van eerste veel te strak gehecht en 1 hechting uitgescheurd, das op zich al niet fijn en hield er een los 'flapje' en een dun randje aan over... maar no way dat ik daar nog een keer in de hechtingen ga zitten...
Voor bevalling van 2e al met gyn besproken en ook deze bevalling klein stukje ingescheurd, op een andere plek dat dan weer wel.
En deze gyn, ik kan m nog zoenen, heeft oude scheur gerepareerd en nieuwe ook netjes binnenwaarts gehecht met oplosbare hechtingen... en na 2e dus ook veeeeel minder last gehad en nu is er helemaal niets meer van terug te vinden.
En tweede pokkekind staat inmiddels op uitvliegen dus ik denk dat ik het ze maar eens ga vergeven...
kots, tjek
poep tijdens de bevalling, tjek
handen als kolenschoppen die ik je wroeten, tjek
stolsels (zo groot als sinasappels), tjek
meurend kraamverband, tjek
blaren op mijn tepels, tjek
moeite met poepen, tjek
pijn bij plassen, tjek
ontstokken hechting, tjek
verkeerd gehecht, tjek
naweén, tjek
dank je, scheelt mij weer typen
van eerste veel te strak gehecht en 1 hechting uitgescheurd, das op zich al niet fijn en hield er een los 'flapje' en een dun randje aan over... maar no way dat ik daar nog een keer in de hechtingen ga zitten...
Voor bevalling van 2e al met gyn besproken en ook deze bevalling klein stukje ingescheurd, op een andere plek dat dan weer wel.
En deze gyn, ik kan m nog zoenen, heeft oude scheur gerepareerd en nieuwe ook netjes binnenwaarts gehecht met oplosbare hechtingen... en na 2e dus ook veeeeel minder last gehad en nu is er helemaal niets meer van terug te vinden.
En tweede pokkekind staat inmiddels op uitvliegen dus ik denk dat ik het ze maar eens ga vergeven...
maandag 4 april 2011 om 09:59
dinsdag 5 april 2011 om 04:04
Ik heb tijdens mijn zwangerschapsverlof voor de bevalling dit topic doorgelezen, en nu ik zelf bevallen ben, kan ik ook wat plaatsen! Fijn dat dit topic er al was, was ik tenminste voorbereid!
Had niet gedacht dat verloskundigen/ gynaecologen zo hardhandig waren als ze voelden of mijn ontsluiting wel vorderde...wat het dus niet deed, maar dat terzijde. Uiteindelijk is onze dochter geboren met de vacuumpomp, voelde me net op een slachtbank liggen, 4 mensen die tegen me riepen dat ik moest persen, zuchten of wat dan ook...
Knip gevoeld, was niet pijnlijk, maar het idee!
Volgens mij ook gepoept, het stonk ineens een beetje, of had de gyn misschien een scheetje gelaten?
Het hechten, inwendig voelen of er iets gescheurd was...DAMN...auw! Toen ik vroeg of ik erg gehavend was van onder, zei de arts...ik moet even kijken wat allemaal bij elkaar hoort! Nou...dat geeft de burger moed!
Vinger in anus, jep!
Stolsels, niet veel maar, getsiedemme!
Kraamverband, maandverband dat jeukt...Moeilijk kunnen poepen, en dan die pijn van onder, bekkenbodemspierpijn, alsof je met je vajayjay op de stang van de fiets gevallen bent...
En dan die onzekerheid als kersverse mama, pfff, vooral als de kraamhulp er is. Drinkt ze wel goed en genoeg? Boert ze ook altijd?
Kraamtranen die maar blijven komen, je wordt er fuckin' knuts van...
Maar ach, als ik mijn kleintje zie, dan heb ik het er voorover, maar vergeten hoe heftig en zwaar de bevalling was, no way hoseee!
Had niet gedacht dat verloskundigen/ gynaecologen zo hardhandig waren als ze voelden of mijn ontsluiting wel vorderde...wat het dus niet deed, maar dat terzijde. Uiteindelijk is onze dochter geboren met de vacuumpomp, voelde me net op een slachtbank liggen, 4 mensen die tegen me riepen dat ik moest persen, zuchten of wat dan ook...
Knip gevoeld, was niet pijnlijk, maar het idee!
Volgens mij ook gepoept, het stonk ineens een beetje, of had de gyn misschien een scheetje gelaten?
Het hechten, inwendig voelen of er iets gescheurd was...DAMN...auw! Toen ik vroeg of ik erg gehavend was van onder, zei de arts...ik moet even kijken wat allemaal bij elkaar hoort! Nou...dat geeft de burger moed!
Vinger in anus, jep!
Stolsels, niet veel maar, getsiedemme!
Kraamverband, maandverband dat jeukt...Moeilijk kunnen poepen, en dan die pijn van onder, bekkenbodemspierpijn, alsof je met je vajayjay op de stang van de fiets gevallen bent...
En dan die onzekerheid als kersverse mama, pfff, vooral als de kraamhulp er is. Drinkt ze wel goed en genoeg? Boert ze ook altijd?
Kraamtranen die maar blijven komen, je wordt er fuckin' knuts van...
Maar ach, als ik mijn kleintje zie, dan heb ik het er voorover, maar vergeten hoe heftig en zwaar de bevalling was, no way hoseee!
