Kinderen
alle pijlers
Borstvoeding niet gelukt
vrijdag 11 januari 2008 om 22:32
Mijn dochter is nu zeven maanden. Voordat ze geboren werd, was ik vast van plan om borstvoeding te geven. Ik zag het al helemaal voor me: kindje lekker drinken bij mama en als mama weer ging werken kwam mama een paar keer per dag naar het kdv toe (dat zit naast mama's werk) om baby te voeden. Vantevoren had ik me goed ingelezen over borstvoeding en ook de borstvoedingsvoorlichtingsavond was bezocht.
Helaas liep het anders. Tijdens de kraamweek was het al één en al tepelkloven (auwww!!) en het aanleggen ging van geen kanten. Baby dronk weinig, kreeg de melk zowat niet uit mijn (platte) tepels, waardoor ik binnen de kortste keren met harde plekken zat. Snel aan de kolf, want borsten moesten leeg ivm dreigende borstonsteking. Ondertussen toch maar proberen er wat bij dochterllief in te krijgen. Zeven voedingen per dag betekende een half uur vantevoren een warmwaterzak op de borsten en na het voeden ijskompressen om zo bij mij de schade te beperken. Na een week of twee toch een borstonsteking met hoge koorts. Na drie weken werd ik ongerust van al die droge luiers en ging ik baby wegen. 't Arme kind zat ver onder haar geboortegewicht. In overleg met het consultatiebureau ben ik direct met flesvoeding begonnen. Tranen bij het eerste flesje, van mij. Omdat ze er als een hongerig wolfje op aanviel en omdat ik haar zó graag zelf had gevoed. Maar het ging echt niet. Ik werd er ziek van en zij groeide er niet van.
Achteraf denk ik: er had een lactatiedeskundige moeten komen. Maar da's dus niet gebeurd. En ik weet niet of dat geholpen had.
Maar waarom word mij toch zo'n schuldgevoel aangepraat door alles om mij heen? Want wat staat er met koeieletters op het pak voeding? Borstvoeding is het beste voor uw kindje! En wat lees je verder zoal: elke vrouw kan borstvoeden, vrouwen stoppen veel te vroeg met borstvoeding, vrouwen geven het te snel op, enzovoort, enzovoort.
Om mij heen heb ik alleen maar schoonzussen en vriendinnen bij wie de borstvoeding prima verloopt. Ben ik de enige met bovenstaande ervaring? Of trek ik het me gewoon teveel aan allemaal?
Liefs, Poekie
Helaas liep het anders. Tijdens de kraamweek was het al één en al tepelkloven (auwww!!) en het aanleggen ging van geen kanten. Baby dronk weinig, kreeg de melk zowat niet uit mijn (platte) tepels, waardoor ik binnen de kortste keren met harde plekken zat. Snel aan de kolf, want borsten moesten leeg ivm dreigende borstonsteking. Ondertussen toch maar proberen er wat bij dochterllief in te krijgen. Zeven voedingen per dag betekende een half uur vantevoren een warmwaterzak op de borsten en na het voeden ijskompressen om zo bij mij de schade te beperken. Na een week of twee toch een borstonsteking met hoge koorts. Na drie weken werd ik ongerust van al die droge luiers en ging ik baby wegen. 't Arme kind zat ver onder haar geboortegewicht. In overleg met het consultatiebureau ben ik direct met flesvoeding begonnen. Tranen bij het eerste flesje, van mij. Omdat ze er als een hongerig wolfje op aanviel en omdat ik haar zó graag zelf had gevoed. Maar het ging echt niet. Ik werd er ziek van en zij groeide er niet van.
Achteraf denk ik: er had een lactatiedeskundige moeten komen. Maar da's dus niet gebeurd. En ik weet niet of dat geholpen had.
Maar waarom word mij toch zo'n schuldgevoel aangepraat door alles om mij heen? Want wat staat er met koeieletters op het pak voeding? Borstvoeding is het beste voor uw kindje! En wat lees je verder zoal: elke vrouw kan borstvoeden, vrouwen stoppen veel te vroeg met borstvoeding, vrouwen geven het te snel op, enzovoort, enzovoort.
Om mij heen heb ik alleen maar schoonzussen en vriendinnen bij wie de borstvoeding prima verloopt. Ben ik de enige met bovenstaande ervaring? Of trek ik het me gewoon teveel aan allemaal?
Liefs, Poekie
vrijdag 11 januari 2008 om 22:46
Lieve Poekie,
Heel soms lukt het gewoon echt niet en jij hebt net de pech gehad een van die vrouwen te zijn.
En of de lactatiedeskundige iets voor je had kunnen doen weet ik niet maar probeer daar niet al te veel bij stil te staan, je kunt er niets meer aan veranderen. Zou zo zonde zijn als deze tijd overschaduwd word door nare gevoelens.
Misschien dat je bij een (eventueel) volgend kindje wel hulp kan inroepen maar dat is dan een volgende keer en dan zie je dan wel weer.
Heel soms lukt het gewoon echt niet en jij hebt net de pech gehad een van die vrouwen te zijn.
En of de lactatiedeskundige iets voor je had kunnen doen weet ik niet maar probeer daar niet al te veel bij stil te staan, je kunt er niets meer aan veranderen. Zou zo zonde zijn als deze tijd overschaduwd word door nare gevoelens.
Misschien dat je bij een (eventueel) volgend kindje wel hulp kan inroepen maar dat is dan een volgende keer en dan zie je dan wel weer.
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 11 januari 2008 om 22:48
Ach lieve Poekie!
Ik heb met je te doen! Ik ben een fanatieke borstvoedster en als er één ding is wat ik geleerd heb is dat je het in de ogen van een ander nooit goed kunt doen. Ik krijg nml verwijten naar mijn hoofd dat ik wel heel lang voed (12,5 maand) en of het niet eens tijd is om af te bouwen dan wel te stoppen (ook van het CB).
Omdat je het zo graag anders had gezien, raakt het je gewoon diep waarschijnlijk en dat sucks! Probeer alles wat gezegd wordt het ene oor in te laten gaan, het andere uit.Jij weet waarom het niet gelukt is, ik vind ook niet dat je je daarvoor hoeft te verdedigen ofzo!
Ik heb met je te doen! Ik ben een fanatieke borstvoedster en als er één ding is wat ik geleerd heb is dat je het in de ogen van een ander nooit goed kunt doen. Ik krijg nml verwijten naar mijn hoofd dat ik wel heel lang voed (12,5 maand) en of het niet eens tijd is om af te bouwen dan wel te stoppen (ook van het CB).
Omdat je het zo graag anders had gezien, raakt het je gewoon diep waarschijnlijk en dat sucks! Probeer alles wat gezegd wordt het ene oor in te laten gaan, het andere uit.Jij weet waarom het niet gelukt is, ik vind ook niet dat je je daarvoor hoeft te verdedigen ofzo!
vrijdag 11 januari 2008 om 22:48
lieve poekie..
heel vervelend voor je dat het allemaal niet gelukt is.. maar voel jezelf niet schuldig.. moeder zijn kan je niet uit een boekje leren.. dat de borstvoeding niet goed lukte.. helaas niets aan te doen.. er zijn miljoenen groot geworden met de fles.. en is je kindje nu vrolijk gezond en heeft ze er niets aan over gehouden?? geniet van je kostbare tijd.. voor je het weet is ze groot.. ken er zat bij wie het niet lukte... niet genoeg voedingstoffen in dr voeding.. en iedereen maar zeggen.. volhouden.. het arme kind.. ging er bijna aan onderdoor.. nou dan maar de fles hoor..
zelf heb ik het 10 weken volgehouden.. maar ze trok mn hele energiebaan leeg.. doe nu alleen de nachten nog.. maar en blij als ze volledig op de fles zit hoor..
liefs beetje
heel vervelend voor je dat het allemaal niet gelukt is.. maar voel jezelf niet schuldig.. moeder zijn kan je niet uit een boekje leren.. dat de borstvoeding niet goed lukte.. helaas niets aan te doen.. er zijn miljoenen groot geworden met de fles.. en is je kindje nu vrolijk gezond en heeft ze er niets aan over gehouden?? geniet van je kostbare tijd.. voor je het weet is ze groot.. ken er zat bij wie het niet lukte... niet genoeg voedingstoffen in dr voeding.. en iedereen maar zeggen.. volhouden.. het arme kind.. ging er bijna aan onderdoor.. nou dan maar de fles hoor..
zelf heb ik het 10 weken volgehouden.. maar ze trok mn hele energiebaan leeg.. doe nu alleen de nachten nog.. maar en blij als ze volledig op de fles zit hoor..
liefs beetje
vrijdag 11 januari 2008 om 22:50
vrijdag 11 januari 2008 om 23:44
Hoi Poekie,
Toen mijn zoon 13 jaar geleden geboren werd wilde ik ook graag borstvoeding geven. Zo aan de borst drinken lukte niet want mijn tepels waren ingetrokken. Ik heb van alles geprobeerd, tepelhoedjes, afgeknipte spenen enz. Wanneer je er eenmaal aan begonnen bent, zit iedereen te pushen dat je vol moet houden. Maar mijn kind kreeg gewoon niet genoeg binnen. Ik ben er dus mee gestopt en overgegaan op de fles. Inmiddels is hij dus 13 jaar oud, 185 cm lang en zeer goed gezond!! Ik zou er dus geen probleem van maken, hoor! Als het lukt is het hartstikke leuk, maar anders is er een heel goed alternatief in flesvoeding.
Toen mijn zoon 13 jaar geleden geboren werd wilde ik ook graag borstvoeding geven. Zo aan de borst drinken lukte niet want mijn tepels waren ingetrokken. Ik heb van alles geprobeerd, tepelhoedjes, afgeknipte spenen enz. Wanneer je er eenmaal aan begonnen bent, zit iedereen te pushen dat je vol moet houden. Maar mijn kind kreeg gewoon niet genoeg binnen. Ik ben er dus mee gestopt en overgegaan op de fles. Inmiddels is hij dus 13 jaar oud, 185 cm lang en zeer goed gezond!! Ik zou er dus geen probleem van maken, hoor! Als het lukt is het hartstikke leuk, maar anders is er een heel goed alternatief in flesvoeding.
zaterdag 12 januari 2008 om 00:07
Och meis, ik weet hoe je je voelt. Ook mij is het niet gelukt en ook ik heb heel lang geworsteld met de dagelijkse confrontatie met de borstvoedingscultuur. Ik kon de knop pas omdraaien toen een vriendin langskwam en (geheel spontaan) aan mij vroeg: word jij niet helemaal GEK van dat borstvoedingsgedoe? Reclames op TV, op de radio, in tijdschriften, op de voeding, je wordt er de hele dag mee geconfronteerd.
Het feit dat zij, uit zichzelf, erkende dat het dagelijks aan je wordt opgedrongen, was voor mij genoeg om te zeggen: en nu trek ik me er niets meer van aan. Maar dat was ook pas na een fors aantal maanden.
Je bent absoluut niet de enige. Je trekt het je op dit moment nog aan, je moet het nog een plekje geven. Geloof me, dat gaat ook voorbij. Inmiddels is Kari anderhalf en ik maak me er al heel lang niet meer druk om. Maar de maanden dat ik me er wel druk om maakte, waren ook nodig. Ook ik had vantevoren een heel positief beeld, dat zou ik wel even doen. Cursus gevolgd, boeken gelezen. Als het dan toch niet lukt, moet je dat verwerken. En de één doet dat makkelijker dan de ander.
En schuldgevoel? Het menselijk lichaam is geen machine. Niet alles werkt op dezelfde manier, ook al willen we dat nog zo graag. Ik zou ook graag alles kunnen eten zonder aan te komen, maar zo werkt mijn lichaam nou eenmaal niet. Pech. Ik had graag borstvoeding gegeven, maar dat ging niet. Pech.
Ik hoop dat je het snel achter je kan laten.
Het feit dat zij, uit zichzelf, erkende dat het dagelijks aan je wordt opgedrongen, was voor mij genoeg om te zeggen: en nu trek ik me er niets meer van aan. Maar dat was ook pas na een fors aantal maanden.
Je bent absoluut niet de enige. Je trekt het je op dit moment nog aan, je moet het nog een plekje geven. Geloof me, dat gaat ook voorbij. Inmiddels is Kari anderhalf en ik maak me er al heel lang niet meer druk om. Maar de maanden dat ik me er wel druk om maakte, waren ook nodig. Ook ik had vantevoren een heel positief beeld, dat zou ik wel even doen. Cursus gevolgd, boeken gelezen. Als het dan toch niet lukt, moet je dat verwerken. En de één doet dat makkelijker dan de ander.
En schuldgevoel? Het menselijk lichaam is geen machine. Niet alles werkt op dezelfde manier, ook al willen we dat nog zo graag. Ik zou ook graag alles kunnen eten zonder aan te komen, maar zo werkt mijn lichaam nou eenmaal niet. Pech. Ik had graag borstvoeding gegeven, maar dat ging niet. Pech.
Ik hoop dat je het snel achter je kan laten.
zaterdag 12 januari 2008 om 07:37
Bedenk bij jezelf dat je er alles aan hebt gedaan! Goed voorbereid en gemotiveerd begonnen. Alles wat op dat moment in je handbereik lag.
Lactatiekundige was misschien een optie geweest, maar voel je daar achetraf niet schuldig over. Op dat moment heb je het niet bedacht en er is niemand die er op heeft gewezen.
Wees blij met de flesvoeding, 100 jaar geleden had dit verhaal een heel droevig einde gekregen.......
Lactatiekundige was misschien een optie geweest, maar voel je daar achetraf niet schuldig over. Op dat moment heb je het niet bedacht en er is niemand die er op heeft gewezen.
Wees blij met de flesvoeding, 100 jaar geleden had dit verhaal een heel droevig einde gekregen.......
zaterdag 12 januari 2008 om 08:06
Ook bij mij is de borstvoeding niet gegaan zoals ik gehoopt had. Ik was ook vastbesloten om bv te gaan geven, maar dankzij een zeer heftige en uitputtende bevallen was mijn lichaam niet meer in staat tot. Ik heb prima borsten en tepels om het te kunnen doen, maar er kwam gewoonweg niets uit. Ook toen ik ging kolven, geen resultaat. Toen mijn zoontje zo versuft was, en niet meer uit zichzelf wakker werd omdat hij zo verzwakt was, MOEST er iets veranderen. De verloskundige en kraamhulp hebben met mij overlegd en gezegd dat als er niet NU voeding in kwam, hij naar het ziekenhuis moest aan de sonde. Ook toen hier het eerste (en bij die volgenden ook nog wel) erin ging kreeg ik dat nare gevoel... Mij lukt het niet, IK zou dit moeten doen, moeten kunnen... Inderdaad mede dankzij alles wat je om je heen hoort en leest, krijg je er een schuldgevoel over.
Maar bedenk dat je hebt gedaan wat goed was. Jouw kindje had voeding nodig en dat heb je haar gegeven. Misschien niet zoals je gehoopt had, maar dat is niet anders. Zet dat schuldgevoel aan de kant. Jij hebt je best gedaan meid. En ook daar mag je trots op zijn.
Ik vind het af en toe ook nog steeds erg jammer dat het bij mij niet gelukt is. Mijn zoontje is allergisch aangelegd en zit onder eczeem. Dit had hem misschien allemaal wel bespaard kunnen blijven. Maar ja, dat is allemaal als dit, als dat, en dat doet er niet meer toe.
Probeer vooruit te kijken met je kindje. Er zullen vast nog wel meer momenten komen die niet gaan zoals je eigenlijk had gehoopt.
Blijf niet hangen in wat je eigenlijk had gewild, maar niet gelukt is. Kijk vooruit, probeer te doen wat jij goed vindt voor je kindje.
Maar bedenk dat je hebt gedaan wat goed was. Jouw kindje had voeding nodig en dat heb je haar gegeven. Misschien niet zoals je gehoopt had, maar dat is niet anders. Zet dat schuldgevoel aan de kant. Jij hebt je best gedaan meid. En ook daar mag je trots op zijn.
Ik vind het af en toe ook nog steeds erg jammer dat het bij mij niet gelukt is. Mijn zoontje is allergisch aangelegd en zit onder eczeem. Dit had hem misschien allemaal wel bespaard kunnen blijven. Maar ja, dat is allemaal als dit, als dat, en dat doet er niet meer toe.
Probeer vooruit te kijken met je kindje. Er zullen vast nog wel meer momenten komen die niet gaan zoals je eigenlijk had gehoopt.
Blijf niet hangen in wat je eigenlijk had gewild, maar niet gelukt is. Kijk vooruit, probeer te doen wat jij goed vindt voor je kindje.
zaterdag 12 januari 2008 om 09:11
Poekie, wat jammer dat het zo gelopen is. Ik begrijp alleen niet waarom je zo lang doorgemodderd hebt, zonder hulp. Op de bv-info-avond heb je vast telefoonnummers van bv-vrijwilligers meegekregen, die je had kunnen bellen om informatie. Zeker met vlakke tepels hadden ze je best wat tips kunnen geven. Ook een lactatiekundige had je kunnen helpen. (ook hier op het forum is een bv-vragentopic, waar we je misschien wel hadden kunnen helpen). Hebben je vriendinnen bij wie het wel lukt je advies kunnen geven?
Ik vind het heel jammer dat het cb je meteen heeft aangeraden om flesvoeding te geven, en je geen bv-oplossingen heeft gegeven. Tuurlijk moest ze op dat moment eten, maar dat eerste flesje hoefde niet het eind van je bv te betekenen. Als ze je beter begeleid hadden, had je misschien niet zoveel problemen gehad en nu niet met een rotgevoel gezeten.
Ik vraag me ook af waar je verloskundige was, of je kraamhulp. Die hadden je ook beter moeten begeleiden, op telefoonnummers moeten geven waar je hulp kon krijgen en je niet zo moeten laten modderen.
Ik denk echter niet dat je een schuldgevoel aangepraat wordt: bv is het beste voor je kind, daarom wilde je het ook geven, lijkt me. Dat is niet opeens anders ommdat het niet gelukt is. Bijna elke vrouw kan inderdaad bv geven, maar wel met de juiste begeleiding. En dat je die in de westerse wereld vaak niet bij het cb krijgt, is ontzettend treurig. Dat de vk en de kraam je ook niet hebben geholpen, vind ik erg slecht. Ik denk niet dat je te snel hebt opgegegeven, ik denk dat de proffesionals die je hadden moeten helpen, jammerlijk gefaald hebben.
Sterkte!
Ik vind het heel jammer dat het cb je meteen heeft aangeraden om flesvoeding te geven, en je geen bv-oplossingen heeft gegeven. Tuurlijk moest ze op dat moment eten, maar dat eerste flesje hoefde niet het eind van je bv te betekenen. Als ze je beter begeleid hadden, had je misschien niet zoveel problemen gehad en nu niet met een rotgevoel gezeten.
Ik vraag me ook af waar je verloskundige was, of je kraamhulp. Die hadden je ook beter moeten begeleiden, op telefoonnummers moeten geven waar je hulp kon krijgen en je niet zo moeten laten modderen.
Ik denk echter niet dat je een schuldgevoel aangepraat wordt: bv is het beste voor je kind, daarom wilde je het ook geven, lijkt me. Dat is niet opeens anders ommdat het niet gelukt is. Bijna elke vrouw kan inderdaad bv geven, maar wel met de juiste begeleiding. En dat je die in de westerse wereld vaak niet bij het cb krijgt, is ontzettend treurig. Dat de vk en de kraam je ook niet hebben geholpen, vind ik erg slecht. Ik denk niet dat je te snel hebt opgegegeven, ik denk dat de proffesionals die je hadden moeten helpen, jammerlijk gefaald hebben.
Sterkte!
zaterdag 12 januari 2008 om 09:14
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties! Mijn dochter is een heerlijk gezond en energiek poppetje en doet het uitstekend op flesvoeding. Zelf ben ik daar overigens ook prima groot op geworden. Ik dacht ook dat ik die borstvoedingsellende wel aardig achter me had gelaten. Maar afgelopen week zat ik met mijn man te fantaseren over een tweede kindje en toen ik hem meldde het bij een volgende weer gewoon te willen proberen met de borstvoeding was hij daar faliekant tegen: hij had het de eerste keer erg genoeg gevonden allemaal. Toen heb ik het zorgplan van de kraamweek nog eens doorgekeken, want daar staat alles in. En toen kwam het weer boven: ja, het was echt zo erg! Vandaar deze emotionele oprisping, ik had de behoefte om die met anderen te delen.
Het zit trouwens ook wel erg in mijzelf, hoor. Toen ik dochter na drie weken ging wegen en ze zo was afgevallen, kreeg ik toch een complimentje van het consultatiebureau: ik had goed die droge luiers gesignaleerd en goed direct actie ondernomen! Dat had ik zelf nooit zo bedacht (moi? de falende moeder?), maar dat deed me wel heel goed.
Ach ja. Tijd om vooruit te kijken inderdaad. En Vivalina heeft gelijk: er zullen vast nog meer wel meer momente komen die niet gaan zoals je eigenlijk had gehoopt. En dat geldt vast voor alle ouders.
Nogmaals dank voor jullie lieve reacties!
Het zit trouwens ook wel erg in mijzelf, hoor. Toen ik dochter na drie weken ging wegen en ze zo was afgevallen, kreeg ik toch een complimentje van het consultatiebureau: ik had goed die droge luiers gesignaleerd en goed direct actie ondernomen! Dat had ik zelf nooit zo bedacht (moi? de falende moeder?), maar dat deed me wel heel goed.
Ach ja. Tijd om vooruit te kijken inderdaad. En Vivalina heeft gelijk: er zullen vast nog meer wel meer momente komen die niet gaan zoals je eigenlijk had gehoopt. En dat geldt vast voor alle ouders.
Nogmaals dank voor jullie lieve reacties!
zaterdag 12 januari 2008 om 09:22
Titalia, ik lees jouw reactie nu. De profi's hebben me niet laten aanmodderen, hooor. Tijdens de kraamweek is er met de kraamhulp veel geoefend met aanlegtechnieken en baby dronk ook best wel aardig en kwam ook aan. Toen nog wel, ja. Ik had ook wel de indruk op een gegeven moment dat ze goed dronk, alleen altijd maar zo kort. En ik zag geen plasluiers. Het consultatiebureau heeft me zeker niet aangeraden om helemaal op flesvoeding over te stappen, maar ze moest wel direct bijgevoed met de fles. We hebben toen een weegschaal gehuurd en haar voor en na elke borstvoeding gewogen. En toen zag - tot mijn grote schrik - hoe weinig ze maar binnenkreeg, en dat gecombineerd met tepelkloven, borstontstekingen, verstopte melkkliertjes, warmte- en koudecompressen heb ik zelf - ook op aandringen van mijn man die het allemaal niet meer kon aanzien - besloten dat het voor ons allebei beter zou zijn als dochter de fles zou krijgen. Zij goed te eten, ik herstellen.
Achteraf denk ik natuurlijk ook: waarom niet meer hulp ingeroepen? Maar ja, ik was net bevallen, zat maar te emmeren met die voedingen, zat nog helemaal onder de hormonen... ik kwam er gewoon niet op.
Achteraf denk ik natuurlijk ook: waarom niet meer hulp ingeroepen? Maar ja, ik was net bevallen, zat maar te emmeren met die voedingen, zat nog helemaal onder de hormonen... ik kwam er gewoon niet op.
zaterdag 12 januari 2008 om 10:57
zaterdag 12 januari 2008 om 11:05
quote:Poekie1976 schreef op 11 januari 2008 @ 22:32:
Maar waarom word mij toch zo'n schuldgevoel aangepraat door alles om mij heen? Want wat staat er met koeieletters op het pak voeding? Borstvoeding is het beste voor uw kindje! En wat lees je verder zoal: elke vrouw kan borstvoeden, vrouwen stoppen veel te vroeg met borstvoeding, vrouwen geven het te snel op, enzovoort, enzovoort. Liefs, PoekieDat schuldgevoel laat je je aanpraten. Jij hebt er toch naar jouw idee alles aan gedaan om het te laten slagen? Dat het feit dat borstvoeding het allerbeste is, jou pijn doet omdat het je niet gelukt is, is vervelend voor jou, maar moet het dan maar niet op de pakken flesvoeding worden gezet? Helaas werkt het zo niet.
Maar waarom word mij toch zo'n schuldgevoel aangepraat door alles om mij heen? Want wat staat er met koeieletters op het pak voeding? Borstvoeding is het beste voor uw kindje! En wat lees je verder zoal: elke vrouw kan borstvoeden, vrouwen stoppen veel te vroeg met borstvoeding, vrouwen geven het te snel op, enzovoort, enzovoort. Liefs, PoekieDat schuldgevoel laat je je aanpraten. Jij hebt er toch naar jouw idee alles aan gedaan om het te laten slagen? Dat het feit dat borstvoeding het allerbeste is, jou pijn doet omdat het je niet gelukt is, is vervelend voor jou, maar moet het dan maar niet op de pakken flesvoeding worden gezet? Helaas werkt het zo niet.
zaterdag 12 januari 2008 om 11:11
Ik heb nog niet de reacties gelezen, maar je bent niet de enige. Probeer het wel zo snel mogelijk een plek te geven, schuldgevoel heeft geen zin. Ik had wel een lactatiekundige aan mijn bed, maar het is uiteindelijk toch niet gelukt. Hier ook redelijk platte tepels (opgelost met tepelhoedje), kindje wilde niet drinken (zuigen, huh, hoe moet dat, o, dan krijg je eten), geprobeerd met fingerfeeding, ging ook even goed. Het bleef alleen een heel grote strijd tussen mij en mijn kind, het zorgde voor veel onrust en door mijn stress (ik deed nog zo mijn best om dat niet te hebben) werd de kwaliteit van mijn melk ook slechter.
De eerste fles gaf zo ontzettend veel rust, niet alleen bij mij, maar ook bij mijn partner, en je bent wel met z'n drieën dan.
Heb me reuze schuldig gevoeld, je wordt ook afgefakkeld op internet als slechte moeder en ik vind nog steeds dat borstvoeding het aller-allerbeste is. Maar een fles is daarna een prima alternatief, waar ons meisje heel goed op groeit!
Ik ga het alleen bij een volgende wel gewoon weer proberen, misschien dat het met de ervaringen van nu en de hoop dat ik niet na de bevalling na de ok moet, het wel gaat lukken!
De eerste fles gaf zo ontzettend veel rust, niet alleen bij mij, maar ook bij mijn partner, en je bent wel met z'n drieën dan.
Heb me reuze schuldig gevoeld, je wordt ook afgefakkeld op internet als slechte moeder en ik vind nog steeds dat borstvoeding het aller-allerbeste is. Maar een fles is daarna een prima alternatief, waar ons meisje heel goed op groeit!
Ik ga het alleen bij een volgende wel gewoon weer proberen, misschien dat het met de ervaringen van nu en de hoop dat ik niet na de bevalling na de ok moet, het wel gaat lukken!
zaterdag 12 januari 2008 om 11:15
En inderdaad, mijn kraamhulp heeft heel veel geholpen en zij heeft uiteindelijk de lactatiekundige gebeld. Het meisje groeide ook niet genoeg, en er moest iets gebeuren voordat we gingen bijvoeden.
En vergeet je partner ook niet in deze, je schrijft er ook al even over. Ook hij werd er ongelukkig van en dat is ook niet de bedoeling in je kraamtijd, er zijn dan al genoeg dingen om je zorgen over te maken.
En vergeet je partner ook niet in deze, je schrijft er ook al even over. Ook hij werd er ongelukkig van en dat is ook niet de bedoeling in je kraamtijd, er zijn dan al genoeg dingen om je zorgen over te maken.
zaterdag 12 januari 2008 om 11:16
quote:fleurtje schreef op 12 januari 2008 @ 11:13:
Ik denk dat je dat láát aanpraten, dat schuldgevoel. Ik lees nl iets heel anders op dat pak: Versterkt op natuurlijke wijze het immuunsysteem van je baby.
Daar was ik weer redelijk verbijsterd over.Kunstvoeding blijft kunstvoeding, ik neem tenminste aan dat je dat bedoelt. KV van een koe nog wel....
Ik denk dat je dat láát aanpraten, dat schuldgevoel. Ik lees nl iets heel anders op dat pak: Versterkt op natuurlijke wijze het immuunsysteem van je baby.
Daar was ik weer redelijk verbijsterd over.Kunstvoeding blijft kunstvoeding, ik neem tenminste aan dat je dat bedoelt. KV van een koe nog wel....
zaterdag 12 januari 2008 om 11:23
Poekie, ik bedoel inderdaad dat de profs om je heen extra hulp hadden moeten inroepen. Of toch minstens met jou bespreken of je dat wilde.
Mocht je een tweede kindje krijgen en het toch weer willen proberen: voor vlakke tepels is er een soort 'apparaatje' in de handel, de niplette. Dat is een soort dopje met een slangetje eraan. Dat dopje zet je op je tepel, en met dat slangetje zuig je het dan vacuum. Dan komt je tepel naar buiten. Dat doet geen zeer. Als je dat een paar weken doet, blijft je tepel naar buiten staan, en is het makkelijker voor je baby om aan te happen.
En dan rijst bij mij de vraag: waarom heeft je vk dat niet aangeraden toen je zwanger was?
Verstoprte melkkliertjes, borstontstekingen... dat wijst vaak op verkeerd aanleggen. Als de kraam en de vk - die je de eerste 6 weken na de bevalling hoort te begeleiden! - dat niet opgelost krijgen met hun eigen kennis, of omdat ze te weinig tijd hebben, moeten zìj een lacatiekundige inschakelen (of het je tenminste aanbieden). Als ik lees wat jij in die korte tijd hebt doorgemaakt, word ik echt plaatsvervangend boos. Je laat een pasbevallen vrouw toch niet zo lang modderen! En al helemaal niet bij eeen eerste kindje, als je van toeten noch blazen weet en het allemaal nog moet leren. Ik vind het echt schandalig. Een verstopt melkkanaaltje moet binnen een dag of 2 weer open zijn, anders is het vragen om problemen. Als je weet dat een vrouw het moeilijk heeft met de bv, dan bel je als vk toch om de dag eens op om te vragen hoe het is?
Ik vind het echt echt echt heel slecht, dat meen ik. Het gaat niet alleen om de voeding van je kind, maar ook om jouw gezondheid en je welbevinden in je kraamtijd.
Mocht je een tweede kindje krijgen en het toch weer willen proberen: voor vlakke tepels is er een soort 'apparaatje' in de handel, de niplette. Dat is een soort dopje met een slangetje eraan. Dat dopje zet je op je tepel, en met dat slangetje zuig je het dan vacuum. Dan komt je tepel naar buiten. Dat doet geen zeer. Als je dat een paar weken doet, blijft je tepel naar buiten staan, en is het makkelijker voor je baby om aan te happen.
En dan rijst bij mij de vraag: waarom heeft je vk dat niet aangeraden toen je zwanger was?
Verstoprte melkkliertjes, borstontstekingen... dat wijst vaak op verkeerd aanleggen. Als de kraam en de vk - die je de eerste 6 weken na de bevalling hoort te begeleiden! - dat niet opgelost krijgen met hun eigen kennis, of omdat ze te weinig tijd hebben, moeten zìj een lacatiekundige inschakelen (of het je tenminste aanbieden). Als ik lees wat jij in die korte tijd hebt doorgemaakt, word ik echt plaatsvervangend boos. Je laat een pasbevallen vrouw toch niet zo lang modderen! En al helemaal niet bij eeen eerste kindje, als je van toeten noch blazen weet en het allemaal nog moet leren. Ik vind het echt schandalig. Een verstopt melkkanaaltje moet binnen een dag of 2 weer open zijn, anders is het vragen om problemen. Als je weet dat een vrouw het moeilijk heeft met de bv, dan bel je als vk toch om de dag eens op om te vragen hoe het is?
Ik vind het echt echt echt heel slecht, dat meen ik. Het gaat niet alleen om de voeding van je kind, maar ook om jouw gezondheid en je welbevinden in je kraamtijd.
zaterdag 12 januari 2008 om 14:44
Hier hetzelfde meegemaakt. Na 3 weken een hongerig kindje dat nog onder zijn geboortegewicht zat. Ondanks hulpvragen bij vk en cb geen hulp gekregen. Ik was zo in mezelf gekeerd dat ik ook niet meer harder heb geroepen (achteraf stom natuurlijk). Waarschijnlijk kwam het bij ons door een slechte start (keizersnede) en een kort tongriempje. Ik ben nu zwanger van de 2e en ga het deze keer een beetje anders aanpakken. En hier ook wel schuldgevoelens door alle pro BV verhalen en stellingen dat het BV altijd wel lukt. En weet je, mijn zoontje zal me dit nooit verwijten. Hij is gezond en gelukkig en dat is het belangrijkste.
zaterdag 12 januari 2008 om 15:02
Mijn ervaring is helaas ook dat de profs het falikant laten afweten. Bij de eerste mede daardoor redelijk snel gestopt omdat hij slecht dronk. Bleek achteraf door een hartafwijking te komen die de profs ook gemist hadden, maar op moment van stoppen wist ik dat nog niet.
Bij de tweede was ik een stuk beter voorbereid. En wist ik dat VK, kraamhulp, ziekenhuis en CB over het algemeen nog minder van BV weten dan de kersverse moeder. Dus deze keer weer op cursus, en een boek gelezen en vantevoren rondgevraagd met welke lactatiekundige men goede ervaringen had. Dat telnr lag al klaar voor de bevalling.
De tweede keer heb ik ondanks een KMA die we pas na 2,5 maanden constateerden en die voor een hoop gemier aan de borst zorgde dik 7 maanden BV gegeven. Ondanks de profs, want daar had ik weer niks aan. Maar de lactatiekundige was geweldig.
Een tweede keer hoeft dus niet weer een drama te worden. Nu ben je gepokt en gemazeld en kan het dus allemaal heel anders lopen. Zoals mijn lactatiekundige zei: 90% van de BVproblemen komen door verkeerd aanleggen. En afgezien van de KMA was dat bij mij ook zo. Ondanks dat ik in de 1e week wel goed aanlegde.
Niet schuldig voelen: weer een typisch voorbeeld van falende profs en net te weinig vriendinnen die wel weten wat werkt. Daar kan jij zelf niks aan doen.
Bij de tweede was ik een stuk beter voorbereid. En wist ik dat VK, kraamhulp, ziekenhuis en CB over het algemeen nog minder van BV weten dan de kersverse moeder. Dus deze keer weer op cursus, en een boek gelezen en vantevoren rondgevraagd met welke lactatiekundige men goede ervaringen had. Dat telnr lag al klaar voor de bevalling.
De tweede keer heb ik ondanks een KMA die we pas na 2,5 maanden constateerden en die voor een hoop gemier aan de borst zorgde dik 7 maanden BV gegeven. Ondanks de profs, want daar had ik weer niks aan. Maar de lactatiekundige was geweldig.
Een tweede keer hoeft dus niet weer een drama te worden. Nu ben je gepokt en gemazeld en kan het dus allemaal heel anders lopen. Zoals mijn lactatiekundige zei: 90% van de BVproblemen komen door verkeerd aanleggen. En afgezien van de KMA was dat bij mij ook zo. Ondanks dat ik in de 1e week wel goed aanlegde.
Niet schuldig voelen: weer een typisch voorbeeld van falende profs en net te weinig vriendinnen die wel weten wat werkt. Daar kan jij zelf niks aan doen.
