Zwanger
alle pijlers
Per ongeluk zwanger, wie is de vader?
vrijdag 20 mei 2011 om 20:50
Ik bezwijk op dit moment zowat aan een panic-attack.
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
zondag 5 juni 2011 om 22:46
zondag 5 juni 2011 om 22:47
quote:HEMAlover schreef op 05 juni 2011 @ 21:42:
Een vraag komt nog wel bij me op; weet je echt zeker dat hij de vader is? Wil hij dat niet ook helemaal zeker weten? Geen idee wanneer je dat kunt laten testen, maar omdat de data van de potentiele vaders toch vrij dicht bij elkaar liggen, kan ik me voorstellen dat jullie ooit echt zekerheid willen.
Heb je dan werkelijk helemaal niks van dit topic meegekregen?? Daar heeft ze het al lang en breed over gehad.......
@TO respect. Wat fijn dat de vader in spe ook zijn deel van de verantwoordelijkheid neemt en gelijk ook tot actie overgaat.
Een vraag komt nog wel bij me op; weet je echt zeker dat hij de vader is? Wil hij dat niet ook helemaal zeker weten? Geen idee wanneer je dat kunt laten testen, maar omdat de data van de potentiele vaders toch vrij dicht bij elkaar liggen, kan ik me voorstellen dat jullie ooit echt zekerheid willen.
Heb je dan werkelijk helemaal niks van dit topic meegekregen?? Daar heeft ze het al lang en breed over gehad.......
@TO respect. Wat fijn dat de vader in spe ook zijn deel van de verantwoordelijkheid neemt en gelijk ook tot actie overgaat.
zondag 5 juni 2011 om 23:20
maandag 6 juni 2011 om 00:59
maandag 6 juni 2011 om 08:03
quote:HEMAlover schreef op 05 juni 2011 @ 23:03:
@evelynsalt, dat kan best een toontje lager! Een vroege echo is niet 100% betrouwbaar vwb het vaststellen van de zwangerschapsduur. Ik kan me dus voorstellen dat beide partijen op termijn graag zekerheid willen.Mens, lees haar post dan terug! Ze heeft het allang uitgelegd. Het 'wie is de vader?' stadium is allang voorbij.
@evelynsalt, dat kan best een toontje lager! Een vroege echo is niet 100% betrouwbaar vwb het vaststellen van de zwangerschapsduur. Ik kan me dus voorstellen dat beide partijen op termijn graag zekerheid willen.Mens, lees haar post dan terug! Ze heeft het allang uitgelegd. Het 'wie is de vader?' stadium is allang voorbij.
maandag 6 juni 2011 om 08:17
[img]Wat fijn dat je een goede keus hebt kunnen maken waar jullie allebei achter staan. Knap hoe je hier in staat en mooi hoe je de vader hebt benaderd en dat je daarbij al meteen heel duidelijk het gevoel kreeg dat je het kindje wil houden.
Het is het mooiste wat ik heb meegemaakt, mijn zwangerschap. Het krijgen van een kindje is een hele verandering en als ik lees hoe jullie hier mee om gaan, zal het vast goed komen!
Ik wil je een hele fijne zwangerschap toewensen en alle geluk met de vader van je kindje!
Ik lees graag hoe het verder met je gaat
Het is het mooiste wat ik heb meegemaakt, mijn zwangerschap. Het krijgen van een kindje is een hele verandering en als ik lees hoe jullie hier mee om gaan, zal het vast goed komen!
Ik wil je een hele fijne zwangerschap toewensen en alle geluk met de vader van je kindje!
Ik lees graag hoe het verder met je gaat
maandag 6 juni 2011 om 08:31
Hoe de vader reageert is ook echt bewonderenswaardig, verstandig, even weg uit de situatie toen hij het net hoorde begrijp ik (net als jou paniekmodus van de OP) daarna binnen 2 dagen verstandig, reeel en begripvol, de tijd voor nemen en dan inderdaad de actie modus heel ondersteunend. Je hoeft het niet alleen te doen. Fijn voor je en de baby
maandag 6 juni 2011 om 08:37
maandag 6 juni 2011 om 16:32
quote:evelynsalt schreef op 06 juni 2011 @ 08:03:
[...]
Mens, lees haar post dan terug! Ze heeft het allang uitgelegd. Het 'wie is de vader?' stadium is allang voorbij.
Mens, wat een onprettige manier van communiceren heb jij!
Er zijn 2 potentiele vaders, de man van 15 maart en die van 19 maart. Dat ligt nogal dicht bij elkaar. Al zegt de echoschopiste dat ze vrij zeker is dat het kindje van 18 maart of eerder is, dan sluit dat niet uit dat de man van 19 maart de vader kan zijn. Het is immers geen rocket science. Ik kan me zo voorstellen dat het als toekomstige ouders fijn is om daar zekerheid over te hebben. That's all.
[...]
Mens, lees haar post dan terug! Ze heeft het allang uitgelegd. Het 'wie is de vader?' stadium is allang voorbij.
Mens, wat een onprettige manier van communiceren heb jij!
Er zijn 2 potentiele vaders, de man van 15 maart en die van 19 maart. Dat ligt nogal dicht bij elkaar. Al zegt de echoschopiste dat ze vrij zeker is dat het kindje van 18 maart of eerder is, dan sluit dat niet uit dat de man van 19 maart de vader kan zijn. Het is immers geen rocket science. Ik kan me zo voorstellen dat het als toekomstige ouders fijn is om daar zekerheid over te hebben. That's all.
maandag 6 juni 2011 om 16:46
@ TO
Jullie gaan er allebei heel goed mee om. Nu nog iedereen inlichten, maar ik ben ervan overtuigd dat dat goed komt. Misschien bied het wel voordeel dat jullie dezelfde studie doen. Dan kan je de colleges afwisselen en elkaar up to date houden.
Je kan bijna door naar de volgende stap: kleertjes kopen, genieten van de zwangerschap, namen bedenken, spanning voor de volgende echo(ga je samen?) etc etc.
@ Hema er hebben 2 verloskundigen naar gekeken. Ik weet dat het inderdaad niet heel precies te bepalen is. Ik snap jouw reactie maar ook die van de anderen. Als TO wil kan ze altijd nog een DNA test laten doen.
Jullie gaan er allebei heel goed mee om. Nu nog iedereen inlichten, maar ik ben ervan overtuigd dat dat goed komt. Misschien bied het wel voordeel dat jullie dezelfde studie doen. Dan kan je de colleges afwisselen en elkaar up to date houden.
Je kan bijna door naar de volgende stap: kleertjes kopen, genieten van de zwangerschap, namen bedenken, spanning voor de volgende echo(ga je samen?) etc etc.
@ Hema er hebben 2 verloskundigen naar gekeken. Ik weet dat het inderdaad niet heel precies te bepalen is. Ik snap jouw reactie maar ook die van de anderen. Als TO wil kan ze altijd nog een DNA test laten doen.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 7 juni 2011 om 17:44
Eens met Hemalover.
Bij mijn zwangerschappen werden de uitgerekende datums (en daarmee de bevruchtingsdatums) een aantal dagen teruggeschroeft danwel vooruitgezet aan de hand van de echo's.
Terwijl ik exact wist wanneer mijn eisprongen/bevruchtingen hadden plaatsgevonden (ovulatietesten, temperatuurmethode, data van gemeenschap genoteerd). Blijkbaar groeiden de embryo's wat sneller/langzamer dan je zou verwachten.
Dus inderdaad, als het in dit geval tussen mannen van 15 maart en 19 maart gaat, is er nog steeds een kans dat de man van 19 maart de vader is.
In het geval van Himareable zou ik na de bevalling voor de zekerheid een DNA test doen.
Tenzij Himareable sowieso liever het kind met de man van 15 maart groot wil brengen en hem liever niet vertelt dat ze nog met iemand anders seks heeft gehad. Maar dan hoop ik dat beide mannen niet te duidelijk van uiterlijk verschillen.
Bij mijn zwangerschappen werden de uitgerekende datums (en daarmee de bevruchtingsdatums) een aantal dagen teruggeschroeft danwel vooruitgezet aan de hand van de echo's.
Terwijl ik exact wist wanneer mijn eisprongen/bevruchtingen hadden plaatsgevonden (ovulatietesten, temperatuurmethode, data van gemeenschap genoteerd). Blijkbaar groeiden de embryo's wat sneller/langzamer dan je zou verwachten.
Dus inderdaad, als het in dit geval tussen mannen van 15 maart en 19 maart gaat, is er nog steeds een kans dat de man van 19 maart de vader is.
In het geval van Himareable zou ik na de bevalling voor de zekerheid een DNA test doen.
Tenzij Himareable sowieso liever het kind met de man van 15 maart groot wil brengen en hem liever niet vertelt dat ze nog met iemand anders seks heeft gehad. Maar dan hoop ik dat beide mannen niet te duidelijk van uiterlijk verschillen.
dinsdag 7 juni 2011 om 20:31
quote:HEMAlover schreef op 06 juni 2011 @ 16:32:
[...]
Mens, wat een onprettige manier van communiceren heb jij!
Er zijn 2 potentiele vaders, de man van 15 maart en die van 19 maart. Dat ligt nogal dicht bij elkaar. Al zegt de echoschopiste dat ze vrij zeker is dat het kindje van 18 maart of eerder is, dan sluit dat niet uit dat de man van 19 maart de vader kan zijn. Het is immers geen rocket science. Ik kan me zo voorstellen dat het als toekomstige ouders fijn is om daar zekerheid over te hebben. That's all.
'
Mens, als mijn manier van communiceren jou niet bevalt dan lees je me niet. Heel simpel. Voor TO is duidelijk wie de vader is en daar gaat het om. Wat jij hier nu allemaal loopt te verkondigen is een gepasseerd station. That's all.
[...]
Mens, wat een onprettige manier van communiceren heb jij!
Er zijn 2 potentiele vaders, de man van 15 maart en die van 19 maart. Dat ligt nogal dicht bij elkaar. Al zegt de echoschopiste dat ze vrij zeker is dat het kindje van 18 maart of eerder is, dan sluit dat niet uit dat de man van 19 maart de vader kan zijn. Het is immers geen rocket science. Ik kan me zo voorstellen dat het als toekomstige ouders fijn is om daar zekerheid over te hebben. That's all.
'
Mens, als mijn manier van communiceren jou niet bevalt dan lees je me niet. Heel simpel. Voor TO is duidelijk wie de vader is en daar gaat het om. Wat jij hier nu allemaal loopt te verkondigen is een gepasseerd station. That's all.
donderdag 9 juni 2011 om 12:35
Hoi allemaal,
even tijd voor een update.
Heel erg bedankt voor jullie positieve reacties! Ik besef ook erg goed dat ik in mijn handjes mag knijpen om de reactie van de vader, ik ben heel dankbaar voor zijn reactie en houding.
@Hemalover, we hebben het hier wel over gehad. Omdat beide verloskundigen heel zeker waren van hun zaak laten we dit voorlopig rusten. We zien wel wat de toekomst brengt.
En mijn levensstijl is (gelukkig) nooit een geheim geweest, de vader weet precies hoe het zit.
Het etentje maandag voor onze vrienden was geslaagd. Ze waren erg verbaasd en hadden dit nieuws niet verwacht, maar buiten twee wat minder positieve reacties reageerde iedereen goed.
Onze studieadviseur maakt zich een beetje zorgen. We hebben allebei om uiteenlopende redenen al wat studievertraging opgelopen, en voor mij geldt ongetwijfeld dat die vertraging volgend jaar verder zal oplopen.
Om de beurt colleges volgen, zoals door iemand werd geopperd, zal helaas niet werken, we zitten niet in hetzelfde studiejaar.
Op mijn universiteit is zoiets als dit al vaker voorgekomen, en tot nu toe is dat m.b.t. studie altijd goedgekomen. Ik heb er zelf wel vertrouwen in, al is deze situatie studietechnisch gezien natuurlijk alles behalve ideaal.
We hebben afgesproken dat we hem op de hoogte houden van het reilen en zeilen en hij zei dat er altijd wel een mauw aan te passen is. Mochten we door het oplopen van teveel vertraging in het uiterste geval voor de examencommissie terecht komen, heeft hij er wel vertrouwen in dat we daar doorheen komen. Dus dat was fijn om te horen. Sowieso maak ik mijn opleiding af, ook al wordt dat even flink afzien en geregel als het kindje eenmaal geboren is.
Hierna gingen we naar onze ouders.
Eerst naar die van mij, die zoals ik al had verwacht, totaal niet positief reageerden. Mijn moeder wist een waslijst aan bezwaren en zorgen op te noemen en sloot zich daarna compleet af voor verder gesprek. Mijn vader kon alleen maar vol ongeloof naar me kijken en zei dat hij niet begreep hoe het zo ver had kunnen komen. Mijn broertje sloeg even zijn hand voor zijn hoofd en liet merken dat 'ie het nogal dom vond, maar later zei hij dat hij er wel vertrouwen in had dat het goed zou komen.
Met mijn ouders heb ik sowieso niet zo'n goede band, dit is ook een reden waarom ik het niet eerder met ze gedeeld heb.
Ik vond hun reactie erg vervelend. Dit is de zoveelste keer dat ze overduidelijk laten blijken dat ik ze teleurstel, vooral mijn moeder. Alleen omdat ik nou eenmaal niet op ze lijk en een ander levenspad heb gekozen dan wat hen verstandig lijkt.
Gelukkig reageerden zijn ouders een stuk positiever, evenals zijn 3 broertjes. Natuurlijk schrokken ze wel en gaven ze wel aan dat het niet heel slim is allemaal, maar ze zien het wel goed komen. Hij komt uit een warm en liefdevol gezin waar veel vertrouwen over en weer is, en dat was te merken. Ik voelde me daar meteen op mijn gemak. We zijn daar de hele avond en nacht gebleven, het was te laat om terug te gaan.
Ik begin ook aan mijn lijf te merken dat er iets niet helemaal normaal is. Mijn lievelingsspijkerbroek die ik door het redelijk mooie weer al een paar weken niet aan had gehad en gister weer aantrok ging toch niet meer zo lekker dicht als altijd het geval was. Terwijl ik in de spiegel nog niet echt zie dat mijn buik anders is. Ik denk natuurlijk wel iets te zien, maar als ik echt eerlijk ben is dat niet het geval. Ook zie ik nu in dat deze zwangerschap de reden is dat ik al een tijdje wat sneller moe ben, terwijl ik al allerlei andere oorzaken had bedacht.
Een van mijn vriendinnetjes zei maandag dat ze al weken het idee had dat er iets was met mij, dat ze me er al weken zo stralend uit vond zien en dat ze nu begreep waar dat aan ligt. Ik moest hier wel om lachen, zelf heb ik totaal niet doorgehad dat er iets aan mij te zien was en ik heb zelf ook niets gezien. Vreemd vind ik eigenlijk, want ik ben best wel goed op de hoogte van wat er met mijn lijf gebeurt en er gaan niet snel dingen ongemerkt aan me voorbij.
Ik vraag me nu wel eens af, wat nou als ik geen kramp in mijn buik had gehad, wanneer was ik er dan achter gekomen? Gelukkig maar dat het zo is gelopen.
Oja, er werd door iemand gevraagd of we samen naar de volgende echo gaan. Dat is wel het plan.
De verloskundige die mij zo lief geholpen heeft reageerde trouwens heel erg blij en wil mij heel graag de rest van mijn zwangerschap blijven volgen. Het is niet om de hoek en een andere praktijk zou handiger zijn, maar ik voel me zo op mijn gemak bij haar dat ik toch daar wil blijven.
Dit was het weer even.
even tijd voor een update.
Heel erg bedankt voor jullie positieve reacties! Ik besef ook erg goed dat ik in mijn handjes mag knijpen om de reactie van de vader, ik ben heel dankbaar voor zijn reactie en houding.
@Hemalover, we hebben het hier wel over gehad. Omdat beide verloskundigen heel zeker waren van hun zaak laten we dit voorlopig rusten. We zien wel wat de toekomst brengt.
En mijn levensstijl is (gelukkig) nooit een geheim geweest, de vader weet precies hoe het zit.
Het etentje maandag voor onze vrienden was geslaagd. Ze waren erg verbaasd en hadden dit nieuws niet verwacht, maar buiten twee wat minder positieve reacties reageerde iedereen goed.
Onze studieadviseur maakt zich een beetje zorgen. We hebben allebei om uiteenlopende redenen al wat studievertraging opgelopen, en voor mij geldt ongetwijfeld dat die vertraging volgend jaar verder zal oplopen.
Om de beurt colleges volgen, zoals door iemand werd geopperd, zal helaas niet werken, we zitten niet in hetzelfde studiejaar.
Op mijn universiteit is zoiets als dit al vaker voorgekomen, en tot nu toe is dat m.b.t. studie altijd goedgekomen. Ik heb er zelf wel vertrouwen in, al is deze situatie studietechnisch gezien natuurlijk alles behalve ideaal.
We hebben afgesproken dat we hem op de hoogte houden van het reilen en zeilen en hij zei dat er altijd wel een mauw aan te passen is. Mochten we door het oplopen van teveel vertraging in het uiterste geval voor de examencommissie terecht komen, heeft hij er wel vertrouwen in dat we daar doorheen komen. Dus dat was fijn om te horen. Sowieso maak ik mijn opleiding af, ook al wordt dat even flink afzien en geregel als het kindje eenmaal geboren is.
Hierna gingen we naar onze ouders.
Eerst naar die van mij, die zoals ik al had verwacht, totaal niet positief reageerden. Mijn moeder wist een waslijst aan bezwaren en zorgen op te noemen en sloot zich daarna compleet af voor verder gesprek. Mijn vader kon alleen maar vol ongeloof naar me kijken en zei dat hij niet begreep hoe het zo ver had kunnen komen. Mijn broertje sloeg even zijn hand voor zijn hoofd en liet merken dat 'ie het nogal dom vond, maar later zei hij dat hij er wel vertrouwen in had dat het goed zou komen.
Met mijn ouders heb ik sowieso niet zo'n goede band, dit is ook een reden waarom ik het niet eerder met ze gedeeld heb.
Ik vond hun reactie erg vervelend. Dit is de zoveelste keer dat ze overduidelijk laten blijken dat ik ze teleurstel, vooral mijn moeder. Alleen omdat ik nou eenmaal niet op ze lijk en een ander levenspad heb gekozen dan wat hen verstandig lijkt.
Gelukkig reageerden zijn ouders een stuk positiever, evenals zijn 3 broertjes. Natuurlijk schrokken ze wel en gaven ze wel aan dat het niet heel slim is allemaal, maar ze zien het wel goed komen. Hij komt uit een warm en liefdevol gezin waar veel vertrouwen over en weer is, en dat was te merken. Ik voelde me daar meteen op mijn gemak. We zijn daar de hele avond en nacht gebleven, het was te laat om terug te gaan.
Ik begin ook aan mijn lijf te merken dat er iets niet helemaal normaal is. Mijn lievelingsspijkerbroek die ik door het redelijk mooie weer al een paar weken niet aan had gehad en gister weer aantrok ging toch niet meer zo lekker dicht als altijd het geval was. Terwijl ik in de spiegel nog niet echt zie dat mijn buik anders is. Ik denk natuurlijk wel iets te zien, maar als ik echt eerlijk ben is dat niet het geval. Ook zie ik nu in dat deze zwangerschap de reden is dat ik al een tijdje wat sneller moe ben, terwijl ik al allerlei andere oorzaken had bedacht.
Een van mijn vriendinnetjes zei maandag dat ze al weken het idee had dat er iets was met mij, dat ze me er al weken zo stralend uit vond zien en dat ze nu begreep waar dat aan ligt. Ik moest hier wel om lachen, zelf heb ik totaal niet doorgehad dat er iets aan mij te zien was en ik heb zelf ook niets gezien. Vreemd vind ik eigenlijk, want ik ben best wel goed op de hoogte van wat er met mijn lijf gebeurt en er gaan niet snel dingen ongemerkt aan me voorbij.
Ik vraag me nu wel eens af, wat nou als ik geen kramp in mijn buik had gehad, wanneer was ik er dan achter gekomen? Gelukkig maar dat het zo is gelopen.
Oja, er werd door iemand gevraagd of we samen naar de volgende echo gaan. Dat is wel het plan.
De verloskundige die mij zo lief geholpen heeft reageerde trouwens heel erg blij en wil mij heel graag de rest van mijn zwangerschap blijven volgen. Het is niet om de hoek en een andere praktijk zou handiger zijn, maar ik voel me zo op mijn gemak bij haar dat ik toch daar wil blijven.
Dit was het weer even.
