Kinderen
alle pijlers
Lompe opmerkingen in kraamtijd
woensdag 8 juni 2011 om 16:08
Ben benieuwd, wie wint de award?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
woensdag 8 juni 2011 om 20:22
quote:snowy2 schreef op 08 juni 2011 @ 19:42:
Mijn schoonmoeder stuurde tijdens mijn zwangerschappen wekelijks lijstjes met namen die zij geschilt vond. Onze zoons hebben namen die niet op haar lijstjes stonden. Daarom is ze bij de eerste pas na 5 dagen komen kijken en bij de 2e na 7 dagen. Om beide keren te zeggen "Leuk jongetje, maar die naam heb ik niet genoemd.... Ach arm jongetje, moet je met zo'n rare naam door het leven"( onze beide zoons hebben klassieke nederlandse namen waar echt niets raars aan is)
Mijn schoonmoeder stuurde tijdens mijn zwangerschappen wekelijks lijstjes met namen die zij geschilt vond. Onze zoons hebben namen die niet op haar lijstjes stonden. Daarom is ze bij de eerste pas na 5 dagen komen kijken en bij de 2e na 7 dagen. Om beide keren te zeggen "Leuk jongetje, maar die naam heb ik niet genoemd.... Ach arm jongetje, moet je met zo'n rare naam door het leven"( onze beide zoons hebben klassieke nederlandse namen waar echt niets raars aan is)
woensdag 8 juni 2011 om 20:23
quote:mjdh schreef op 08 juni 2011 @ 19:59:
Mijn schoonouders kwamen de dag na de bevalling (zwangerschapsvergiftiging, spoedkeizersnede, zoontje veel te vroeg geboren en ik nog suf als een garnaal van de morfine), was de eerste vraag van mijn schoonmoeder of mijn menstruatie al weer een beetje op gang was gekomen...
Muts.
M.Beetje onnozel, maar ik denk dat ze gewoon niet wist wat ze moest zeggen.. "Hoe gaat het" was ook een domme vraag geweest.. Overigens had ze best ff kunnen zeggen dat ze trots op je wat oid.
Mijn schoonouders kwamen de dag na de bevalling (zwangerschapsvergiftiging, spoedkeizersnede, zoontje veel te vroeg geboren en ik nog suf als een garnaal van de morfine), was de eerste vraag van mijn schoonmoeder of mijn menstruatie al weer een beetje op gang was gekomen...
Muts.
M.Beetje onnozel, maar ik denk dat ze gewoon niet wist wat ze moest zeggen.. "Hoe gaat het" was ook een domme vraag geweest.. Overigens had ze best ff kunnen zeggen dat ze trots op je wat oid.
woensdag 8 juni 2011 om 20:25
Hoe vaak mensen vroegen of het een jongetje of een meisje was.. Ok ik heb een donkerbruine wagen maar met een roze pampertas een roze parasol en roze dekentje.
Op een keer toen ik het zat was heb ik geantwoord: het is een jongetje maar ik had liever een meisje vandaar al die roze spulletjes en roze kleertjes!
Aaaarrrrggghhhh!!
Op een keer toen ik het zat was heb ik geantwoord: het is een jongetje maar ik had liever een meisje vandaar al die roze spulletjes en roze kleertjes!
Aaaarrrrggghhhh!!
woensdag 8 juni 2011 om 20:26
quote:valentinamaria schreef op 08 juni 2011 @ 20:14:
mijn vliezen braken bijna 1,5 maand te vroeg, dus moest naar t ziekenhuis.
mijn zoontje was een goeie 6 pond, alleen zijn voetjes hadden model banaan, dus de volgende ochtend om 8 uur zou er een kinderarts langskomen.
ik had de hele nacht wakker naar hem liggen kijken, die voetjes was ik helemaal niet ongerust over.
tot de kinderarts kwam.
,,Dat kind heeft klompvoeten, zal nooit normaal kunnen lopen,,
was t enige wat hij zei. en we moesten maar naar de orthopeed.
die kon pas om 14.00.u, man en ik in de zenuwen.
bleek dat mijn zoon geen klompvoeten had, maar vervormd, hij had te weinig ruimte.
alles is goedgekomen.
maar wat een hark die vent zeg, dat zoiets kinderarts is.Ik verbaas me echt meer en meer over de uitspraken die bovengenoemde artsen doen...
mijn vliezen braken bijna 1,5 maand te vroeg, dus moest naar t ziekenhuis.
mijn zoontje was een goeie 6 pond, alleen zijn voetjes hadden model banaan, dus de volgende ochtend om 8 uur zou er een kinderarts langskomen.
ik had de hele nacht wakker naar hem liggen kijken, die voetjes was ik helemaal niet ongerust over.
tot de kinderarts kwam.
,,Dat kind heeft klompvoeten, zal nooit normaal kunnen lopen,,
was t enige wat hij zei. en we moesten maar naar de orthopeed.
die kon pas om 14.00.u, man en ik in de zenuwen.
bleek dat mijn zoon geen klompvoeten had, maar vervormd, hij had te weinig ruimte.
alles is goedgekomen.
maar wat een hark die vent zeg, dat zoiets kinderarts is.Ik verbaas me echt meer en meer over de uitspraken die bovengenoemde artsen doen...
woensdag 8 juni 2011 om 20:29
quote:Madieken schreef op 08 juni 2011 @ 19:17:
En een beetje lomp maar stiekem ook wel grappig, de dag na mijn bevalling:
Ik: ...en toen namen ze mijn zoon mee, en...
Mijn vader: *begint heel hard te lachen*
Ik: ????
Mijn vader: Ja, 'mijn zoon', vind je dat zelf niet een beetje zwaar?
Ik: Um, hij is mijn kind en een jongetje? Hoe moet ik hem dan noemen?
Mijn vader: ... oh. Ja, als je het zo zegt...
Het duurde even voor hij er aan gewend was dat zijn kleine meisje nu zelf ook moeder is Dat vind ik echt aandoenlijk!
En een beetje lomp maar stiekem ook wel grappig, de dag na mijn bevalling:
Ik: ...en toen namen ze mijn zoon mee, en...
Mijn vader: *begint heel hard te lachen*
Ik: ????
Mijn vader: Ja, 'mijn zoon', vind je dat zelf niet een beetje zwaar?
Ik: Um, hij is mijn kind en een jongetje? Hoe moet ik hem dan noemen?
Mijn vader: ... oh. Ja, als je het zo zegt...
Het duurde even voor hij er aan gewend was dat zijn kleine meisje nu zelf ook moeder is Dat vind ik echt aandoenlijk!
woensdag 8 juni 2011 om 20:30
ik slikte medicijnen voor mijn bloeddruk in de zwangerschap en vroeg mij af of mijn dochter nog gecontroleerd moest worden na de geplande keizersnee. Nou dat hoefde niet volgens de verpleegster, het team dat haar ging halen zou snel genoeg wel zien of het goed met haar ging of niet.
Op het moment dat de anasthesist mijn ruggeprik had gezet en ik plat op de brancard lag om naar de operatietafel te gaan, komt de verpleegster aangesneld " ik ga je kindje toch straks bij je weghalen hoor, want ik wil haar toch op de kinderafdeling laten controleren, want ze kunnen het wel eens niet doen, door deze medicijnen die jij slikt" Ik helemaal in de stress en verdrietig mijn operatie in. Maar goed ok, wat moet dat moet.
Lig op de verkoever kamer, te wachten op het grote moment dat mijn kind bij me komt, zie ik mijn man alleen de kamer binnenkomen. Ik helemaal in de stress, dus man zegt dat dochter gelijk meegenomen is naar de kinderafdeling. Nog meer stress. Komt de verpleegster aangesneld, dus ik vraag haar of alles goed met mijn dochter is. "zegt ze op een hele koele bitche toon, nou mevr kikkie dan hebben wij elkaar net toch even niet goed begrepen hoor, ik heb toch gezegd dat ik haar ging laten opnemen op de kinderafdeling"
Kom ik later bij de kinderafdeling aan zegt die arts "nou had van mij niet gelijk gehoeven hoor, je had eerst wel even lekker met haar mogen knuffelen"
Op het moment dat de anasthesist mijn ruggeprik had gezet en ik plat op de brancard lag om naar de operatietafel te gaan, komt de verpleegster aangesneld " ik ga je kindje toch straks bij je weghalen hoor, want ik wil haar toch op de kinderafdeling laten controleren, want ze kunnen het wel eens niet doen, door deze medicijnen die jij slikt" Ik helemaal in de stress en verdrietig mijn operatie in. Maar goed ok, wat moet dat moet.
Lig op de verkoever kamer, te wachten op het grote moment dat mijn kind bij me komt, zie ik mijn man alleen de kamer binnenkomen. Ik helemaal in de stress, dus man zegt dat dochter gelijk meegenomen is naar de kinderafdeling. Nog meer stress. Komt de verpleegster aangesneld, dus ik vraag haar of alles goed met mijn dochter is. "zegt ze op een hele koele bitche toon, nou mevr kikkie dan hebben wij elkaar net toch even niet goed begrepen hoor, ik heb toch gezegd dat ik haar ging laten opnemen op de kinderafdeling"
Kom ik later bij de kinderafdeling aan zegt die arts "nou had van mij niet gelijk gehoeven hoor, je had eerst wel even lekker met haar mogen knuffelen"
woensdag 8 juni 2011 om 20:32
quote:snowy2 schreef op 08 juni 2011 @ 19:42:
Mijn schoonmoeder stuurde tijdens mijn zwangerschappen wekelijks lijstjes met namen die zij geschilt vond. Onze zoons hebben namen die niet op haar lijstjes stonden. Daarom is ze bij de eerste pas na 5 dagen komen kijken en bij de 2e na 7 dagen. Om beide keren te zeggen "Leuk jongetje, maar die naam heb ik niet genoemd.... Ach arm jongetje, moet je met zo'n rare naam door het leven"( onze beide zoons hebben klassieke nederlandse namen waar echt niets raars aan is)Heel bijzonder! Dat is haar zaak toch niet? Ik kan me dan ook zo voorstellen dat je uit recalcitrantie geen van die namen zou kiezen, ook al staat er een zeer geschikte op.
Mijn schoonmoeder stuurde tijdens mijn zwangerschappen wekelijks lijstjes met namen die zij geschilt vond. Onze zoons hebben namen die niet op haar lijstjes stonden. Daarom is ze bij de eerste pas na 5 dagen komen kijken en bij de 2e na 7 dagen. Om beide keren te zeggen "Leuk jongetje, maar die naam heb ik niet genoemd.... Ach arm jongetje, moet je met zo'n rare naam door het leven"( onze beide zoons hebben klassieke nederlandse namen waar echt niets raars aan is)Heel bijzonder! Dat is haar zaak toch niet? Ik kan me dan ook zo voorstellen dat je uit recalcitrantie geen van die namen zou kiezen, ook al staat er een zeer geschikte op.
woensdag 8 juni 2011 om 20:33
en na zo,n botte kinderarts komen in die 4 uur wachten steeds verpleegsters langs op je kamer.
om je te vertellen hoeveel mensen zei wel niet kennen die ondanks hun klompvoeten toch een normaal leven leiden.
of dat ze er tegenwoordig heel veel aan kunnen doen.
ik kan me nu een heel klein beetje voorstellen hoe het moet voelen wanneer je hoort dat je kind echt iets ernstigs heeft.
om je te vertellen hoeveel mensen zei wel niet kennen die ondanks hun klompvoeten toch een normaal leven leiden.
of dat ze er tegenwoordig heel veel aan kunnen doen.
ik kan me nu een heel klein beetje voorstellen hoe het moet voelen wanneer je hoort dat je kind echt iets ernstigs heeft.
wij slapen nooit.
woensdag 8 juni 2011 om 20:35
quote:[message=9268962,noline]TessTan schreef op 08 juni :Vriend kreeg een huilende moeder aan de lijn, helemaal overstuur omdat ze haar kleindochter nu nog niet vast had kunnen houden... Vriend ook aan het huilen en ik boos. Als het aan mij had gelegen had ze dochter een uur na hart geboorte vast mogen houden, dit had ik allemaal ook niet voorzien! Zo egoïstisch. O ja, we hadden ook nog niet sport enthousiast gereageerd op de kraammand. Sorry, we waren even met andere dingen bezig.Waarschijnlijk komt het geschreven heel anders over dan in het echt, want zou het ook niet kunnen dat je schoonouders ook verdrietig en teleurgesteld waren over hoe het ging en misschien wel doodongerust waren over hun kleindochter en over wat jullie als kersverse ouders allemaal voor je kiezen kregen op deze manier?
Wat eten we vanavond?
woensdag 8 juni 2011 om 20:35
Ooit, jáááren geleden, kreeg ik een miskraam. Mijn eerste zwangerschap en ik was er kapot van. 2 dagen na de miskraam (ik lag nog bij te komen) kwam schoonzus vertellen dat ze ge-wel-dig nieuws hadden: ze kregen een kindje!!! Hartstikke leuk voor hun natuurlijk, maar ze wisten van mijn miskraam. Ik stond in de keuken koffie te zetten en vreselijk te huilen. Mijn ex kwam naar me toe en vroeg verbaasd: 'Wat is er nou? Toch hartstikke leuk?'
De volgende dag belde mijn schoonmoeder, of ik het leuke nieuws al had gehoord. Ik deed een beetje mijn beklag over het tijdstip van het nieuwtje en kreeg te horen: 'maar het is toch ook eerlijker dat zij eerder een kindje krijgen dan jij? Ze zijn ook veel langer bij elkaar!'.
Oh ja, toen ik begon te bloeden (dus voor de miskraam) gevraagd of mijn schoonmoeder mee wilde naar het ziekenhuis. Kon niet, want dochter (van 16) zou uit school komen en wie moest er dan thee zetten?
Nog een leuke van mijn moeder;
Ik: mam, ik heb net een echo gehad en krijg een miskraam.
Zij: Nou, dat heb je dan weer mooi voor elkaar!
(ze is nooit heel liefdevol geweest)
Uiteindelijk nooit kinderen gekregen na 2 miskramen. Maar wel een fijn leven, hoor...
De volgende dag belde mijn schoonmoeder, of ik het leuke nieuws al had gehoord. Ik deed een beetje mijn beklag over het tijdstip van het nieuwtje en kreeg te horen: 'maar het is toch ook eerlijker dat zij eerder een kindje krijgen dan jij? Ze zijn ook veel langer bij elkaar!'.
Oh ja, toen ik begon te bloeden (dus voor de miskraam) gevraagd of mijn schoonmoeder mee wilde naar het ziekenhuis. Kon niet, want dochter (van 16) zou uit school komen en wie moest er dan thee zetten?
Nog een leuke van mijn moeder;
Ik: mam, ik heb net een echo gehad en krijg een miskraam.
Zij: Nou, dat heb je dan weer mooi voor elkaar!
(ze is nooit heel liefdevol geweest)
Uiteindelijk nooit kinderen gekregen na 2 miskramen. Maar wel een fijn leven, hoor...
woensdag 8 juni 2011 om 20:39
quote:wateengedoe schreef op 08 juni 2011 @ 20:35:
Ooit, jáááren geleden, kreeg ik een miskraam. Mijn eerste zwangerschap en ik was er kapot van. 2 dagen na de miskraam (ik lag nog bij te komen) kwam schoonzus vertellen dat ze ge-wel-dig nieuws hadden: ze kregen een kindje!!! Hartstikke leuk voor hun natuurlijk, maar ze wisten van mijn miskraam. Ik stond in de keuken koffie te zetten en vreselijk te huilen. Mijn ex kwam naar me toe en vroeg verbaasd: 'Wat is er nou? Toch hartstikke leuk?'
De volgende dag belde mijn schoonmoeder, of ik het leuke nieuws al had gehoord. Ik deed een beetje mijn beklag over het tijdstip van het nieuwtje en kreeg te horen: 'maar het is toch ook eerlijker dat zij eerder een kindje krijgen dan jij? Ze zijn ook veel langer bij elkaar!'.
Oh ja, toen ik begon te bloeden (dus voor de miskraam) gevraagd of mijn schoonmoeder mee wilde naar het ziekenhuis. Kon niet, want dochter (van 16) zou uit school komen en wie moest er dan thee zetten?
Nog een leuke van mijn moeder;
Ik: mam, ik heb net een echo gehad en krijg een miskraam.
Zij: Nou, dat heb je dan weer mooi voor elkaar!
(ze is nooit heel liefdevol geweest)
Uiteindelijk nooit kinderen gekregen na 2 miskramen. Maar wel een fijn leven, hoor... Ik ben sprakeloos...... !!!!
Ooit, jáááren geleden, kreeg ik een miskraam. Mijn eerste zwangerschap en ik was er kapot van. 2 dagen na de miskraam (ik lag nog bij te komen) kwam schoonzus vertellen dat ze ge-wel-dig nieuws hadden: ze kregen een kindje!!! Hartstikke leuk voor hun natuurlijk, maar ze wisten van mijn miskraam. Ik stond in de keuken koffie te zetten en vreselijk te huilen. Mijn ex kwam naar me toe en vroeg verbaasd: 'Wat is er nou? Toch hartstikke leuk?'
De volgende dag belde mijn schoonmoeder, of ik het leuke nieuws al had gehoord. Ik deed een beetje mijn beklag over het tijdstip van het nieuwtje en kreeg te horen: 'maar het is toch ook eerlijker dat zij eerder een kindje krijgen dan jij? Ze zijn ook veel langer bij elkaar!'.
Oh ja, toen ik begon te bloeden (dus voor de miskraam) gevraagd of mijn schoonmoeder mee wilde naar het ziekenhuis. Kon niet, want dochter (van 16) zou uit school komen en wie moest er dan thee zetten?
Nog een leuke van mijn moeder;
Ik: mam, ik heb net een echo gehad en krijg een miskraam.
Zij: Nou, dat heb je dan weer mooi voor elkaar!
(ze is nooit heel liefdevol geweest)
Uiteindelijk nooit kinderen gekregen na 2 miskramen. Maar wel een fijn leven, hoor... Ik ben sprakeloos...... !!!!
woensdag 8 juni 2011 om 20:40
quote:wateengedoe schreef op 08 juni 2011 @ 20:35:
Ooit, jáááren geleden, kreeg ik een miskraam. Mijn eerste zwangerschap en ik was er kapot van. 2 dagen na de miskraam (ik lag nog bij te komen) kwam schoonzus vertellen dat ze ge-wel-dig nieuws hadden: ze kregen een kindje!!! Hartstikke leuk voor hun natuurlijk, maar ze wisten van mijn miskraam. Ik stond in de keuken koffie te zetten en vreselijk te huilen. Mijn ex kwam naar me toe en vroeg verbaasd: 'Wat is er nou? Toch hartstikke leuk?'
De volgende dag belde mijn schoonmoeder, of ik het leuke nieuws al had gehoord. Ik deed een beetje mijn beklag over het tijdstip van het nieuwtje en kreeg te horen: 'maar het is toch ook eerlijker dat zij eerder een kindje krijgen dan jij? Ze zijn ook veel langer bij elkaar!'.
Oh ja, toen ik begon te bloeden (dus voor de miskraam) gevraagd of mijn schoonmoeder mee wilde naar het ziekenhuis. Kon niet, want dochter (van 16) zou uit school komen en wie moest er dan thee zetten?
Nog een leuke van mijn moeder;
Ik: mam, ik heb net een echo gehad en krijg een miskraam.
Zij: Nou, dat heb je dan weer mooi voor elkaar!
(ze is nooit heel liefdevol geweest)
Uiteindelijk nooit kinderen gekregen na 2 miskramen. Maar wel een fijn leven, hoor... jemig, wat ongevoelig allemaal.
Ooit, jáááren geleden, kreeg ik een miskraam. Mijn eerste zwangerschap en ik was er kapot van. 2 dagen na de miskraam (ik lag nog bij te komen) kwam schoonzus vertellen dat ze ge-wel-dig nieuws hadden: ze kregen een kindje!!! Hartstikke leuk voor hun natuurlijk, maar ze wisten van mijn miskraam. Ik stond in de keuken koffie te zetten en vreselijk te huilen. Mijn ex kwam naar me toe en vroeg verbaasd: 'Wat is er nou? Toch hartstikke leuk?'
De volgende dag belde mijn schoonmoeder, of ik het leuke nieuws al had gehoord. Ik deed een beetje mijn beklag over het tijdstip van het nieuwtje en kreeg te horen: 'maar het is toch ook eerlijker dat zij eerder een kindje krijgen dan jij? Ze zijn ook veel langer bij elkaar!'.
Oh ja, toen ik begon te bloeden (dus voor de miskraam) gevraagd of mijn schoonmoeder mee wilde naar het ziekenhuis. Kon niet, want dochter (van 16) zou uit school komen en wie moest er dan thee zetten?
Nog een leuke van mijn moeder;
Ik: mam, ik heb net een echo gehad en krijg een miskraam.
Zij: Nou, dat heb je dan weer mooi voor elkaar!
(ze is nooit heel liefdevol geweest)
Uiteindelijk nooit kinderen gekregen na 2 miskramen. Maar wel een fijn leven, hoor... jemig, wat ongevoelig allemaal.
woensdag 8 juni 2011 om 20:43
woensdag 8 juni 2011 om 20:44
quote:kikkie1 schreef op 08 juni 2011 @ 20:30:
ik slikte medicijnen voor mijn bloeddruk in de zwangerschap en vroeg mij af of mijn dochter nog gecontroleerd moest worden na de geplande keizersnee. Nou dat hoefde niet volgens de verpleegster, het team dat haar ging halen zou snel genoeg wel zien of het goed met haar ging of niet.
Op het moment dat de anasthesist mijn ruggeprik had gezet en ik plat op de brancard lag om naar de operatietafel te gaan, komt de verpleegster aangesneld " ik ga je kindje toch straks bij je weghalen hoor, want ik wil haar toch op de kinderafdeling laten controleren, want ze kunnen het wel eens niet doen, door deze medicijnen die jij slikt" Ik helemaal in de stress en verdrietig mijn operatie in. Maar goed ok, wat moet dat moet.
Lig op de verkoever kamer, te wachten op het grote moment dat mijn kind bij me komt, zie ik mijn man alleen de kamer binnenkomen. Ik helemaal in de stress, dus man zegt dat dochter gelijk meegenomen is naar de kinderafdeling. Nog meer stress. Komt de verpleegster aangesneld, dus ik vraag haar of alles goed met mijn dochter is. "zegt ze op een hele koele bitche toon, nou mevr kikkie dan hebben wij elkaar net toch even niet goed begrepen hoor, ik heb toch gezegd dat ik haar ging laten opnemen op de kinderafdeling"
Kom ik later bij de kinderafdeling aan zegt die arts "nou had van mij niet gelijk gehoeven hoor, je had eerst wel even lekker met haar mogen knuffelen"
Oh mèn.. wat een verschil is er dan toch in verplegend personeel.
Kan me zo goed voorstellen hoe dat moet voelen als je in afwachting van je baby in de verkoeverruimte ligt en je vriend komt zonder je baby binnen. Ik heb toen volgens mij wel 10 keer gevraagd 'komen ze er al aan? Duurt het nog lang?' Heb je haar daarna wel snel mogen vasthouden?
ik slikte medicijnen voor mijn bloeddruk in de zwangerschap en vroeg mij af of mijn dochter nog gecontroleerd moest worden na de geplande keizersnee. Nou dat hoefde niet volgens de verpleegster, het team dat haar ging halen zou snel genoeg wel zien of het goed met haar ging of niet.
Op het moment dat de anasthesist mijn ruggeprik had gezet en ik plat op de brancard lag om naar de operatietafel te gaan, komt de verpleegster aangesneld " ik ga je kindje toch straks bij je weghalen hoor, want ik wil haar toch op de kinderafdeling laten controleren, want ze kunnen het wel eens niet doen, door deze medicijnen die jij slikt" Ik helemaal in de stress en verdrietig mijn operatie in. Maar goed ok, wat moet dat moet.
Lig op de verkoever kamer, te wachten op het grote moment dat mijn kind bij me komt, zie ik mijn man alleen de kamer binnenkomen. Ik helemaal in de stress, dus man zegt dat dochter gelijk meegenomen is naar de kinderafdeling. Nog meer stress. Komt de verpleegster aangesneld, dus ik vraag haar of alles goed met mijn dochter is. "zegt ze op een hele koele bitche toon, nou mevr kikkie dan hebben wij elkaar net toch even niet goed begrepen hoor, ik heb toch gezegd dat ik haar ging laten opnemen op de kinderafdeling"
Kom ik later bij de kinderafdeling aan zegt die arts "nou had van mij niet gelijk gehoeven hoor, je had eerst wel even lekker met haar mogen knuffelen"
Oh mèn.. wat een verschil is er dan toch in verplegend personeel.
Kan me zo goed voorstellen hoe dat moet voelen als je in afwachting van je baby in de verkoeverruimte ligt en je vriend komt zonder je baby binnen. Ik heb toen volgens mij wel 10 keer gevraagd 'komen ze er al aan? Duurt het nog lang?' Heb je haar daarna wel snel mogen vasthouden?
woensdag 8 juni 2011 om 20:45
woensdag 8 juni 2011 om 20:49
nee het heeft nog een halve dag geduurd voordat ik naar haar toe mocht. En dat was maar heel even. Ik ben toen teruggebracht naar mijn kamer want ik moest van de verpleegster rusten met mijn keizersnee. Wel werd me verteld dat ik elk moment naar haar toe mocht als ik de volgende ochtend wakker zou zijn. Nou ik was natuurlijk al heel vroeg wakker en belde vol enthousiasme op de bel dat ik naar mijn dochter wilde. Maar dat kon niet want ze hadden het te druk.
Toen ik eenmaal wel naar haar toe mocht mocht ik haar gelijk meenemen de artsen hadden haar allang goedgekeurd en zaten op mij te wachten.
Toen ik eenmaal wel naar haar toe mocht mocht ik haar gelijk meenemen de artsen hadden haar allang goedgekeurd en zaten op mij te wachten.
woensdag 8 juni 2011 om 20:50
quote:evelynsalt schreef op 08 juni 2011 @ 19:20:
Mijn schoonmoeder kon het bij beide zwangerschap niet laten steeds maar weer te melden hoe dik ik wel niet was.
Dat doet me weer eens te meer beseffen wat ik voor een geluk heb met mijn schoonmoeder! Toen ik in verwachting was (alle 4 keren) zei ze toch maar steeds dat ze vond dat ik zo mooi "droeg". Haar dochter is niet erg groot en ook vrij mollig en die kreeg dus meer de lompe "schoon"moeder-opmerkingen tijdens haar zwangerschap, maarja qua eten gedroeg ze zich ook alsof ze minimaal een drieling kreeg....
Daarnaast heb ik juist van mijn schoonmoeder het meeste begrip gekregen van mijn 4e zwangerschap. Zij heeft ook (net als ik) eerst drie jongens gekregen en daarna nog twee meisjes (ik heb het maar bij 1 gelaten). Als de jongens erg wild zijn (tja, het zijn jongens...), zegt zij ook altijd dat het heel normaal is terwijl anderen erg verstoord kijken of opmerkingen maakten.
Toen mijn tweede zoon werd geboren zeiden overigens meer mensen: wat jammer dat het weer een jongen is, als je een meisje had gekregen was je nu klaar geweest ..... Laat staan de reacties toen derde zoon werd geboren....
Mijn schoonmoeder kon het bij beide zwangerschap niet laten steeds maar weer te melden hoe dik ik wel niet was.
Dat doet me weer eens te meer beseffen wat ik voor een geluk heb met mijn schoonmoeder! Toen ik in verwachting was (alle 4 keren) zei ze toch maar steeds dat ze vond dat ik zo mooi "droeg". Haar dochter is niet erg groot en ook vrij mollig en die kreeg dus meer de lompe "schoon"moeder-opmerkingen tijdens haar zwangerschap, maarja qua eten gedroeg ze zich ook alsof ze minimaal een drieling kreeg....
Daarnaast heb ik juist van mijn schoonmoeder het meeste begrip gekregen van mijn 4e zwangerschap. Zij heeft ook (net als ik) eerst drie jongens gekregen en daarna nog twee meisjes (ik heb het maar bij 1 gelaten). Als de jongens erg wild zijn (tja, het zijn jongens...), zegt zij ook altijd dat het heel normaal is terwijl anderen erg verstoord kijken of opmerkingen maakten.
Toen mijn tweede zoon werd geboren zeiden overigens meer mensen: wat jammer dat het weer een jongen is, als je een meisje had gekregen was je nu klaar geweest ..... Laat staan de reacties toen derde zoon werd geboren....
woensdag 8 juni 2011 om 20:52
quote:ruma schreef op 08 juni 2011 @ 20:50:
[...]
Dat doet me weer eens te meer beseffen wat ik voor een geluk heb met mijn schoonmoeder! Toen ik in verwachting was (alle 4 keren) zei ze toch maar steeds dat ze vond dat ik zo mooi "droeg". Haar dochter is niet erg groot en ook vrij mollig en die kreeg dus meer de lompe "schoon"moeder-opmerkingen tijdens haar zwangerschap, maarja qua eten gedroeg ze zich ook alsof ze minimaal een drieling kreeg....
Vind dit eigenlijk niet zo'n leuke opmerking.. Dus alleen omdat zij veel at is het d'r eigen schuld dat ze rotopmerkingen kreeg van haar moeder? Geen enkele zwangere vrouw verdient dat.
Wat ik (vooral op viva ook!) begrijp, is dat elke zwangerschap anders kan zijn. Wie weet had zij enorme cravings en heb jij slechts geluk gehad dat jij dat niet had....
[...]
Dat doet me weer eens te meer beseffen wat ik voor een geluk heb met mijn schoonmoeder! Toen ik in verwachting was (alle 4 keren) zei ze toch maar steeds dat ze vond dat ik zo mooi "droeg". Haar dochter is niet erg groot en ook vrij mollig en die kreeg dus meer de lompe "schoon"moeder-opmerkingen tijdens haar zwangerschap, maarja qua eten gedroeg ze zich ook alsof ze minimaal een drieling kreeg....
Vind dit eigenlijk niet zo'n leuke opmerking.. Dus alleen omdat zij veel at is het d'r eigen schuld dat ze rotopmerkingen kreeg van haar moeder? Geen enkele zwangere vrouw verdient dat.
Wat ik (vooral op viva ook!) begrijp, is dat elke zwangerschap anders kan zijn. Wie weet had zij enorme cravings en heb jij slechts geluk gehad dat jij dat niet had....
