Kinderen
alle pijlers
Werkende moeder of thuis blijvende moeder?
vrijdag 27 mei 2011 om 13:47
Na mijn verlof is het binnenkort weer tijd om aan het werk te gaan. Ik ben tijdens mijn zwangerschap(al heel snel) in de ziektewet beland. Het is dus al een hele tijd geleden dat ik heb gewerkt en nu heb ik er eigenlijk helemaal geen zin meer in. Stiekem vraag ik me weleens af hoe het zou zijn om een thuisblijvende moeder te zijn. Terwijl ik altijd redelijk ambitieus ben geweest en een goede functie heb, twijfel ik nu ineens of ik dit nog wel wil.
Hebben meer 'verse' moeders dit? En zijn er ook vrouwen die hebben besloten thuisblijf moeder te zijn? En hoe bevalt dit?
Hebben meer 'verse' moeders dit? En zijn er ook vrouwen die hebben besloten thuisblijf moeder te zijn? En hoe bevalt dit?
vrijdag 27 mei 2011 om 18:19
quote:sgeetebees schreef op 27 mei 2011 @ 16:05:
[...]
Hej Dibbes!
Mag ik vragen bij wat voor soort bedrijf je werkt?
Zelf heb ik nog geen kinderen.. Maar mijn zus heeft 3 kindjes en zij werkt niet.. Ik kan me niet voorstellen dat ik dan zou willen stoppen met werken.. Maar ik denk dat ik daar pas achterkom als ik zelf ooit een kindje krijg..Daar wil ik je gerust antwoord op geven alleen graag via prive bericht, als dat lukt .
[...]
Hej Dibbes!
Mag ik vragen bij wat voor soort bedrijf je werkt?
Zelf heb ik nog geen kinderen.. Maar mijn zus heeft 3 kindjes en zij werkt niet.. Ik kan me niet voorstellen dat ik dan zou willen stoppen met werken.. Maar ik denk dat ik daar pas achterkom als ik zelf ooit een kindje krijg..Daar wil ik je gerust antwoord op geven alleen graag via prive bericht, als dat lukt .
vrijdag 27 mei 2011 om 18:52
Ben geen TBM, maar heb nu zwangerschapsverlof, heerlijk om een paar maanden thuis te zijn, maar vind het ook geen probleem om over een paar maanden weer te gaan werken (32 uur). Vond ik bij de oudste 2 ook niet erg.
Wat ik me bij dit soort 'discussies' altijd afvraag, wat als je man/vriend (vader van je kind) nu aan zou geven eigenlijk wel thuis te willen blijven (een iemand had inderdaad een TBP (=thuisblijfpapa), zou je dat prima vinden? Want dan moet jij wel weer aan de slag, maar krijgen de kinderen toch de aandacht die door TBMs zo geroemd wordt.
Of zou je daar toch niet om staan te springen? Waarom niet? Want doordat jij TBM wordt, 'dwing' je je partner tot werken (wrs fulltime), want er moet toch brood op de plank komen en kan hij niet (als hij dat zou willen) ook een dagje (of twee...) bij de kinderen zijn.
Mijn man werkt ook parttime (32 uur), deed dit eigenlijk al voordat we kinderen hadden (vod het wel prettig) en bij de oudste was hij degene die ouderschapsverlof heeft opgenomen en een jaar lang maar 3 dagen werkte....
Ik vind dat je inderdaad moet doen wat het beste voor je voelt en als jij in samenspraak met partner tot de conclusie komt dat thuisblijven het beste is, dan doen, maar zouden andere mannen echt niet thuis willen blijven of worden zij inderdaad 'gedwongen' (ja, niet met het mes op de keel, maar iemand moet het geld verdienen) om wel te blijven werken. Misschien wilt hij ook wel een beetje aankeutelen met de kinderen, zijn sociale leven op peil brengen met vrienden, vrijwilligerswerk doen of een cursus Spaans......
Wat ik me bij dit soort 'discussies' altijd afvraag, wat als je man/vriend (vader van je kind) nu aan zou geven eigenlijk wel thuis te willen blijven (een iemand had inderdaad een TBP (=thuisblijfpapa), zou je dat prima vinden? Want dan moet jij wel weer aan de slag, maar krijgen de kinderen toch de aandacht die door TBMs zo geroemd wordt.
Of zou je daar toch niet om staan te springen? Waarom niet? Want doordat jij TBM wordt, 'dwing' je je partner tot werken (wrs fulltime), want er moet toch brood op de plank komen en kan hij niet (als hij dat zou willen) ook een dagje (of twee...) bij de kinderen zijn.
Mijn man werkt ook parttime (32 uur), deed dit eigenlijk al voordat we kinderen hadden (vod het wel prettig) en bij de oudste was hij degene die ouderschapsverlof heeft opgenomen en een jaar lang maar 3 dagen werkte....
Ik vind dat je inderdaad moet doen wat het beste voor je voelt en als jij in samenspraak met partner tot de conclusie komt dat thuisblijven het beste is, dan doen, maar zouden andere mannen echt niet thuis willen blijven of worden zij inderdaad 'gedwongen' (ja, niet met het mes op de keel, maar iemand moet het geld verdienen) om wel te blijven werken. Misschien wilt hij ook wel een beetje aankeutelen met de kinderen, zijn sociale leven op peil brengen met vrienden, vrijwilligerswerk doen of een cursus Spaans......
vrijdag 27 mei 2011 om 19:02
@Loes76:
Van mijn man weet ik dat hij volledig zou willen blijven werken. Hij heeft zijn eigen bedrijf en wil dat absoluut niet opgeven. Onze keuze is dan ook dat ik degene ben die voor ons kind zorgt en dus uren inlever. We hebben het er ook over gehad dat ik eventueel volledig thuis blijf, maar omdat ik nog zoveel twijfel ga ik eerst proberen om 18 uur te gaan werken.
Er zullen vast genoeg mannen zijn die thuisblijfvader willen zijn.
Van mijn man weet ik dat hij volledig zou willen blijven werken. Hij heeft zijn eigen bedrijf en wil dat absoluut niet opgeven. Onze keuze is dan ook dat ik degene ben die voor ons kind zorgt en dus uren inlever. We hebben het er ook over gehad dat ik eventueel volledig thuis blijf, maar omdat ik nog zoveel twijfel ga ik eerst proberen om 18 uur te gaan werken.
Er zullen vast genoeg mannen zijn die thuisblijfvader willen zijn.
vrijdag 27 mei 2011 om 19:02
@Loes: Zo'n een beslissing neem je toch samen lijkt mij. Wij hebben de vorige keer besloten dat ik een jaar thusi zou blijven. Man werkte daarvoor altijd 4 dagen, daarna bijna elke week 5 dagen.
Daarna ben ik 3 dagen gaan werken en is hij weer terug naar 4 gegaan.
Je hebt het over aankeutelen met de kinderen, een cursus spaans etc. Alsof het alleen maar luieren is. En toch zie ik dat echt niet zo. Natuurlijk is er meer rust. Maar nu komt er (logisch ook) wel meer op mijn schouders. Mijn dagen zijn wel langer.
Man vind het heel fijn als ik niet werk bijvoorbeeld. Er is rust thuis. Hij heeft er weinig omkijken naar zeg maar. Alles draait. Hij vind dat erg fijn en makkelijk. en dat is het ook. Hij 'wint' er dus ook bij.
En, eerlijk gezegd, zou ik het heel moeilijk vinden om degene te zijn die het minst thusi zou zijn. Ik vind het heel prettig om erg betrokken te zijn bij het leven van mijn kinderen. Dat zou ik erg moeilijk af kunnen staan eerlijk gezegd...
Daarna ben ik 3 dagen gaan werken en is hij weer terug naar 4 gegaan.
Je hebt het over aankeutelen met de kinderen, een cursus spaans etc. Alsof het alleen maar luieren is. En toch zie ik dat echt niet zo. Natuurlijk is er meer rust. Maar nu komt er (logisch ook) wel meer op mijn schouders. Mijn dagen zijn wel langer.
Man vind het heel fijn als ik niet werk bijvoorbeeld. Er is rust thuis. Hij heeft er weinig omkijken naar zeg maar. Alles draait. Hij vind dat erg fijn en makkelijk. en dat is het ook. Hij 'wint' er dus ook bij.
En, eerlijk gezegd, zou ik het heel moeilijk vinden om degene te zijn die het minst thusi zou zijn. Ik vind het heel prettig om erg betrokken te zijn bij het leven van mijn kinderen. Dat zou ik erg moeilijk af kunnen staan eerlijk gezegd...
vrijdag 27 mei 2011 om 19:04
Al zou mijn mijn man het willen, ik verdiende 1/3 van wat hij per maand verdient. Het is dus sowieso financieel geen haalbare zaak. We hebben het er wel over gehad, hij zou 4 dagen kunnen werken en ik 2 of 3, maar hij gaf al snel aan dat hij zijn werk niet wil opgeven. Ik wel, dus de keuze was snel gemaakt...
M.
M.
vrijdag 27 mei 2011 om 19:53
Dat aankeutelen noemde ik zo, omdat hierboven door iemand anders zo werd genoemd.
Ik wil het thuisblijven bij de kinderen absoluut geen luieren noemen, de dag die ik toen ik nog geen verlof had bij mijn twee kinderen thuis was, vond ik het hard aanpoten!
Maar toch vraag ik me af waarom het toch altijd (nouja, altijd, in 99% van de gevallen, als je goed zoekt zijn die TBPs en huismannen er wel.....maar die moet je echt met een lampje zoeken...) vrouwen zijn die het geen probleem vinden om te stoppen met werken en de mannen die het geen probleem vinden om fulltime te werken en minder tijd met hun kinderen door te brengen. Veel TBMs zeggen dat ze niets van de ontwikkeling van hun kinderen willen missen (kan ik me best voorstellen), maar voor vaders is dit dan geen probleem??
Zijn we dan nog steeds zo traditioneel?? Ik begrijp dat je deze beslissing met zijn 2-en neemt, en ik kan me ook goed voorstellen dat mannen het heerlijk vinden als hun vrouw thuis blijft (huis aan kant, voor de kinderen wordt gezorgd), maar toch.......
Niets voor mij, als je het wilt vooral doen, maar (ik weet dat hier vast reacties op komen), je bent dan toch financieel afhankelijk van je partner....
Stel dat.....je toch alleen komt te staan, dan is het toch wel fijn als je je eigen broek op kan houden en dan heb je ook niet de luxe om niet te werken.....
Oh, baby heeft honger....kan even niet reageren....
Ik wil het thuisblijven bij de kinderen absoluut geen luieren noemen, de dag die ik toen ik nog geen verlof had bij mijn twee kinderen thuis was, vond ik het hard aanpoten!
Maar toch vraag ik me af waarom het toch altijd (nouja, altijd, in 99% van de gevallen, als je goed zoekt zijn die TBPs en huismannen er wel.....maar die moet je echt met een lampje zoeken...) vrouwen zijn die het geen probleem vinden om te stoppen met werken en de mannen die het geen probleem vinden om fulltime te werken en minder tijd met hun kinderen door te brengen. Veel TBMs zeggen dat ze niets van de ontwikkeling van hun kinderen willen missen (kan ik me best voorstellen), maar voor vaders is dit dan geen probleem??
Zijn we dan nog steeds zo traditioneel?? Ik begrijp dat je deze beslissing met zijn 2-en neemt, en ik kan me ook goed voorstellen dat mannen het heerlijk vinden als hun vrouw thuis blijft (huis aan kant, voor de kinderen wordt gezorgd), maar toch.......
Niets voor mij, als je het wilt vooral doen, maar (ik weet dat hier vast reacties op komen), je bent dan toch financieel afhankelijk van je partner....
Stel dat.....je toch alleen komt te staan, dan is het toch wel fijn als je je eigen broek op kan houden en dan heb je ook niet de luxe om niet te werken.....
Oh, baby heeft honger....kan even niet reageren....
vrijdag 27 mei 2011 om 21:08
quote:Loes76 schreef op 27 mei 2011 @ 19:53:
Maar toch vraag ik me af waarom het toch altijd (nouja, altijd, in 99% van de gevallen, als je goed zoekt zijn die TBPs en huismannen er wel.....maar die moet je echt met een lampje zoeken...) vrouwen zijn die het geen probleem vinden om te stoppen met werken en de mannen die het geen probleem vinden om fulltime te werken en minder tijd met hun kinderen door te brengen. Veel TBMs zeggen dat ze niets van de ontwikkeling van hun kinderen willen missen (kan ik me best voorstellen), maar voor vaders is dit dan geen probleem??
Zijn we dan nog steeds zo traditioneel?? Ik begrijp dat je deze beslissing met zijn 2-en neemt, en ik kan me ook goed voorstellen dat mannen het heerlijk vinden als hun vrouw thuis blijft (huis aan kant, voor de kinderen wordt gezorgd), maar toch.......
Niets voor mij, als je het wilt vooral doen, maar (ik weet dat hier vast reacties op komen), je bent dan toch financieel afhankelijk van je partner....
Stel dat.....je toch alleen komt te staan, dan is het toch wel fijn als je je eigen broek op kan houden en dan heb je ook niet de luxe om niet te werken.....
Oh, baby heeft honger....kan even niet reageren....
Tja, wat de rest van Nederland vind, denkt of doet maakt me niet zoveel uit. Feit blijft dat wij er thuis op deze manier allemaal wel bij varen. Financieel lukt het ook allemaal en als ik alleen kom te staan dan komt het ook wel goed. Ik ben geen groentje meer, ben inmiddels de 40 gepasseerd en heb voordat zoon kwam 17 jaar fulltime gewerkt. Ik maak er geen deal van dat ik afhankelijk ben van mijn partner, alle inbreng in ons gezin is waardevol. Mijn man is ook afhankelijk van mij in sommige opzichten. Noem het ouderwets, naïef of stom, maar zo werkt het hier in huis.
Mijn man doet, ondanks het feit dat hij veel werkt, ook veel met onze zoon. Hij doet hem elke avond in bad en brengt hem naar bed. Dat is hun moment van de dag, daar hoef ik niet aan te komen
Ik denk ook dat het te maken heeft met het feit dat mannen over het algemeen nog steeds meer verdienen dan vrouwen.En, het is allemaal wel leuk en aardig, maar de hypotheek moet toch ook worden betaald...
M.
Maar toch vraag ik me af waarom het toch altijd (nouja, altijd, in 99% van de gevallen, als je goed zoekt zijn die TBPs en huismannen er wel.....maar die moet je echt met een lampje zoeken...) vrouwen zijn die het geen probleem vinden om te stoppen met werken en de mannen die het geen probleem vinden om fulltime te werken en minder tijd met hun kinderen door te brengen. Veel TBMs zeggen dat ze niets van de ontwikkeling van hun kinderen willen missen (kan ik me best voorstellen), maar voor vaders is dit dan geen probleem??
Zijn we dan nog steeds zo traditioneel?? Ik begrijp dat je deze beslissing met zijn 2-en neemt, en ik kan me ook goed voorstellen dat mannen het heerlijk vinden als hun vrouw thuis blijft (huis aan kant, voor de kinderen wordt gezorgd), maar toch.......
Niets voor mij, als je het wilt vooral doen, maar (ik weet dat hier vast reacties op komen), je bent dan toch financieel afhankelijk van je partner....
Stel dat.....je toch alleen komt te staan, dan is het toch wel fijn als je je eigen broek op kan houden en dan heb je ook niet de luxe om niet te werken.....
Oh, baby heeft honger....kan even niet reageren....
Tja, wat de rest van Nederland vind, denkt of doet maakt me niet zoveel uit. Feit blijft dat wij er thuis op deze manier allemaal wel bij varen. Financieel lukt het ook allemaal en als ik alleen kom te staan dan komt het ook wel goed. Ik ben geen groentje meer, ben inmiddels de 40 gepasseerd en heb voordat zoon kwam 17 jaar fulltime gewerkt. Ik maak er geen deal van dat ik afhankelijk ben van mijn partner, alle inbreng in ons gezin is waardevol. Mijn man is ook afhankelijk van mij in sommige opzichten. Noem het ouderwets, naïef of stom, maar zo werkt het hier in huis.
Mijn man doet, ondanks het feit dat hij veel werkt, ook veel met onze zoon. Hij doet hem elke avond in bad en brengt hem naar bed. Dat is hun moment van de dag, daar hoef ik niet aan te komen
Ik denk ook dat het te maken heeft met het feit dat mannen over het algemeen nog steeds meer verdienen dan vrouwen.En, het is allemaal wel leuk en aardig, maar de hypotheek moet toch ook worden betaald...
M.
vrijdag 27 mei 2011 om 21:25
Tja Loes; daar zeg je wat. Ik begrijp je absollut. Ik zal even opschrijven hoe ik daar persoonlijk tegenaan kijk.
Waarom blijven vooral de vrouwen thuis?... Ik denk dat dat ook evolutionair een beetje zo bepaald is. Dat vrouwen meer die drang hebben dan mannen. En daarbij denk ik dat het niet (of minder) werken maatschappelijk bij mannen minder makkelijk geaccepteerd wordt. Een minder ambitieuze man lijkt ook wel veel 'erger' dan een minder ambitieuze vrouw.
Financiele afhankelijkheid: Tja, dat is maar hoe je erin staat en hoe je situatie is. Bij ons is alles ook echt samen. Geen aparte bankrekeningen en dat soort dingen. Stel dat ik alleen kom te staan in een situatie dat ik niet werk dan worden alles hier 50/50 verdeeld en dan zal ik weer moeten gaan werken. Ik heb een behoorlijk arbeidsverleden. Ik zal niet meer zo veel verdienen als ik ooit gedaan heb; maar hee; rijk hoef ik ook weer niet te worden. Ik denk wel dat dat ander word als je al 15 jaar niet meer werkt. Maar dan nog; geld kun je altijd wel verdienen toch?
Niet werken kan inderdaad alleen als je met zijn 2-en bent. En is absolute luxe.
Ik heb trouwens maar een jaar niet gewerkt. Verder wil ik ook wel graag 2 tot 3 dagen werken. Mijn man werkt 4 dagen. 2 dagen opvang kinderen dan. Maar toch kan ik me wel enorm goed vinden in het thuisblijven.
Als we beiden 4 dagen zouden gaan werken, of 1 van de 2 5 dagen dan hadden we het financieel beter gehad. Ik zie dat veel in mijn directe omgeving. Zij hebben het financieel breder dan wij het hebben. Maar dat uit zich dan vooral in het feit dat zij een duurdere inrichting van hun huis hebben. Duurdere kleding hebben, duurdere auto (of 2 auto's) hebben. Er worden gemakkelijker duurdere luxe dingen aangeschaft (ik heb geen I-phone of I-Pad enzo).
En we gaan, sinds we kinderen hebben, niet meer op wintersport. Wel op zomervakantie. De 'rijkere' mensen huren een staancaravan of huisje; wij gaan met de tent.
Maw: wij leven, naar mijn behoeften, luxe genoeg. Nog luxer zou fijn zijn; maar kost ook meer tijd.
Zo bekijken wij het een beetje. Ik 'koop' vrije tijd met mijn gezin. En ik word daar persoonlijk erg blij van.
Waarom blijven vooral de vrouwen thuis?... Ik denk dat dat ook evolutionair een beetje zo bepaald is. Dat vrouwen meer die drang hebben dan mannen. En daarbij denk ik dat het niet (of minder) werken maatschappelijk bij mannen minder makkelijk geaccepteerd wordt. Een minder ambitieuze man lijkt ook wel veel 'erger' dan een minder ambitieuze vrouw.
Financiele afhankelijkheid: Tja, dat is maar hoe je erin staat en hoe je situatie is. Bij ons is alles ook echt samen. Geen aparte bankrekeningen en dat soort dingen. Stel dat ik alleen kom te staan in een situatie dat ik niet werk dan worden alles hier 50/50 verdeeld en dan zal ik weer moeten gaan werken. Ik heb een behoorlijk arbeidsverleden. Ik zal niet meer zo veel verdienen als ik ooit gedaan heb; maar hee; rijk hoef ik ook weer niet te worden. Ik denk wel dat dat ander word als je al 15 jaar niet meer werkt. Maar dan nog; geld kun je altijd wel verdienen toch?
Niet werken kan inderdaad alleen als je met zijn 2-en bent. En is absolute luxe.
Ik heb trouwens maar een jaar niet gewerkt. Verder wil ik ook wel graag 2 tot 3 dagen werken. Mijn man werkt 4 dagen. 2 dagen opvang kinderen dan. Maar toch kan ik me wel enorm goed vinden in het thuisblijven.
Als we beiden 4 dagen zouden gaan werken, of 1 van de 2 5 dagen dan hadden we het financieel beter gehad. Ik zie dat veel in mijn directe omgeving. Zij hebben het financieel breder dan wij het hebben. Maar dat uit zich dan vooral in het feit dat zij een duurdere inrichting van hun huis hebben. Duurdere kleding hebben, duurdere auto (of 2 auto's) hebben. Er worden gemakkelijker duurdere luxe dingen aangeschaft (ik heb geen I-phone of I-Pad enzo).
En we gaan, sinds we kinderen hebben, niet meer op wintersport. Wel op zomervakantie. De 'rijkere' mensen huren een staancaravan of huisje; wij gaan met de tent.
Maw: wij leven, naar mijn behoeften, luxe genoeg. Nog luxer zou fijn zijn; maar kost ook meer tijd.
Zo bekijken wij het een beetje. Ik 'koop' vrije tijd met mijn gezin. En ik word daar persoonlijk erg blij van.
vrijdag 27 mei 2011 om 22:02
Ik werk 4 dagen per week en mijn partner ook, 2 dagen gaat dochter naar kdv en 1 dag per week naar opa en Oma (ene week mijn ouders andere week zijn ouders). Ik zou best een dag minder willen werken maar dat zou betekenen dat een andere dag zou wijzigen. Dus of partner een dag meer werken minder kdv of opa/Oma dag schrappen . Dat is iets wat ik nu juist Niet wil omdat ik het net zo belangrijk vind dat mijn partner tijdens met dochter doorbrengt dan ik en dat opa/oma's haar goed leren kennen en dat ik kdv ook goed vind ( aandacht delen en social aspecten ) en 1 dag per week te weinig om te wennen. Mede ook omdat ik vind dat opvang op deze manier goed is geregeld werk ik met plezier.
vrijdag 27 mei 2011 om 22:09
Ik werk zelf 32 uur in de week en heb een zoon van bijna 6 maanden. Toen ik net weer aan t werk moest na mijn zwangerschapsverlof, vond ik het verschrikkelijk, ik heb op het punt gestaan om mn baan op te zeggen (ik heb ook een reistijd van 2 uur per dag er nog eens bij), maar nu een paar maanden verder, staat het me steeds minder tegen en krijg ik weer plezier in mn werk. Ik denk dat je het ook gewoon even moet aankijken, ontslag nemen kan altijd nog. Een nieuwe baan vinden is gewoon veel moeilijker. En ja dat van die hormonen is toch wel een beetje waar, want mn lijf weer een beetje tot rust aan het komen is, denk ik ook toch weer anders dan toen ik net bevallen was en weer aan t werk.
Mijn man werkt overigens 40 uur, waarvan 4 uur thuis en 4x9 op zijn werk. Ik verdien ook ongeveer 1/3 van zijn salaris, dus tja thuisblijfpappa zit er hier niet in. Hij zou t zelf wel graag willen, maar dat is echt financieel niet haalbaar.
Mijn man werkt overigens 40 uur, waarvan 4 uur thuis en 4x9 op zijn werk. Ik verdien ook ongeveer 1/3 van zijn salaris, dus tja thuisblijfpappa zit er hier niet in. Hij zou t zelf wel graag willen, maar dat is echt financieel niet haalbaar.
vrijdag 27 mei 2011 om 22:17
quote:Loes76 schreef op 27 mei 2011 @ 19:53:
Dat aankeutelen noemde ik zo, omdat hierboven door iemand anders zo werd genoemd.
Ik wil het thuisblijven bij de kinderen absoluut geen luieren noemen, de dag die ik toen ik nog geen verlof had bij mijn twee kinderen thuis was, vond ik het hard aanpoten!
Maar toch vraag ik me af waarom het toch altijd (nouja, altijd, in 99% van de gevallen, als je goed zoekt zijn die TBPs en huismannen er wel.....maar die moet je echt met een lampje zoeken...) vrouwen zijn die het geen probleem vinden om te stoppen met werken en de mannen die het geen probleem vinden om fulltime te werken en minder tijd met hun kinderen door te brengen. Veel TBMs zeggen dat ze niets van de ontwikkeling van hun kinderen willen missen (kan ik me best voorstellen), maar voor vaders is dit dan geen probleem??
Zijn we dan nog steeds zo traditioneel?? Ik begrijp dat je deze beslissing met zijn 2-en neemt, en ik kan me ook goed voorstellen dat mannen het heerlijk vinden als hun vrouw thuis blijft (huis aan kant, voor de kinderen wordt gezorgd), maar toch.......
Niets voor mij, als je het wilt vooral doen, maar (ik weet dat hier vast reacties op komen), je bent dan toch financieel afhankelijk van je partner....
Stel dat.....je toch alleen komt te staan, dan is het toch wel fijn als je je eigen broek op kan houden en dan heb je ook niet de luxe om niet te werken.....Oh, baby heeft honger....kan even niet reageren....
Even inhaken op het financiele gedeelte... Ik ben (nog) geen moeder. Hopelijk in de toekomst wel, maar ik wil toch wat over dit financiele aspect zeggen.
Mijn moeder is tot mijn 9e thuisblijfmoeder geweest. Dit, omdat mijn vader de helft van de tijd in het buitenland zat en 's avonds dus nauwelijks aanwezig was. Om voor rust te zorgen ( en de financiele middelen waren er voor) bleef mijn moeder thuis, voor ons. Pas toen broertje en zusje naar de basisschool gingen, ging moeder ook weer werken.
Mijn ouders hebben in een 'contract' op laten stellen, dat, mocht er een scheiding plaats vinden, mijn moeder een bepaald bedrag kreeg per jaar, aangezien ze mijn vader altijd had gesteund in het maken van carriere. ( Dus afgezien van de partneralimentatie en kinderalimentatie) Financiele zekerheid zou ze altijd hebben. Zo kan het ook. Mijn moeder kon direct weer aan het werk, na een korte opfriscursus ( lerares kleuters basisschool).
Dat aankeutelen noemde ik zo, omdat hierboven door iemand anders zo werd genoemd.
Ik wil het thuisblijven bij de kinderen absoluut geen luieren noemen, de dag die ik toen ik nog geen verlof had bij mijn twee kinderen thuis was, vond ik het hard aanpoten!
Maar toch vraag ik me af waarom het toch altijd (nouja, altijd, in 99% van de gevallen, als je goed zoekt zijn die TBPs en huismannen er wel.....maar die moet je echt met een lampje zoeken...) vrouwen zijn die het geen probleem vinden om te stoppen met werken en de mannen die het geen probleem vinden om fulltime te werken en minder tijd met hun kinderen door te brengen. Veel TBMs zeggen dat ze niets van de ontwikkeling van hun kinderen willen missen (kan ik me best voorstellen), maar voor vaders is dit dan geen probleem??
Zijn we dan nog steeds zo traditioneel?? Ik begrijp dat je deze beslissing met zijn 2-en neemt, en ik kan me ook goed voorstellen dat mannen het heerlijk vinden als hun vrouw thuis blijft (huis aan kant, voor de kinderen wordt gezorgd), maar toch.......
Niets voor mij, als je het wilt vooral doen, maar (ik weet dat hier vast reacties op komen), je bent dan toch financieel afhankelijk van je partner....
Stel dat.....je toch alleen komt te staan, dan is het toch wel fijn als je je eigen broek op kan houden en dan heb je ook niet de luxe om niet te werken.....Oh, baby heeft honger....kan even niet reageren....
Even inhaken op het financiele gedeelte... Ik ben (nog) geen moeder. Hopelijk in de toekomst wel, maar ik wil toch wat over dit financiele aspect zeggen.
Mijn moeder is tot mijn 9e thuisblijfmoeder geweest. Dit, omdat mijn vader de helft van de tijd in het buitenland zat en 's avonds dus nauwelijks aanwezig was. Om voor rust te zorgen ( en de financiele middelen waren er voor) bleef mijn moeder thuis, voor ons. Pas toen broertje en zusje naar de basisschool gingen, ging moeder ook weer werken.
Mijn ouders hebben in een 'contract' op laten stellen, dat, mocht er een scheiding plaats vinden, mijn moeder een bepaald bedrag kreeg per jaar, aangezien ze mijn vader altijd had gesteund in het maken van carriere. ( Dus afgezien van de partneralimentatie en kinderalimentatie) Financiele zekerheid zou ze altijd hebben. Zo kan het ook. Mijn moeder kon direct weer aan het werk, na een korte opfriscursus ( lerares kleuters basisschool).
vrijdag 27 mei 2011 om 22:51
Even nog over dat financiele, misschien een hele domme, en naive reactie, maar goed als je een paar jaar thuis bent geweest met de kinderen, ben je toch niet gelijk helemaal arbeidsongeschikt?? Je kunt toch ook een baan zoeken als het nodig is? Als een opleiding hebt en een werkverleden moet het toch niet te ingewikkeld zijn, al snap ik natuurlijk wel dat het er ook aan ligt hoelang je thuis bent geweest
vrijdag 27 mei 2011 om 23:47
Wat erg belangrijk is in je keuze, is dat je zegt dat je man een eigen bedrijf heeft en daar veel mee bezig is natuurlijk. Maar dan komt alles dus op jou neer en je kunt dan erg klem komen te zitten in die verantwoordelijkheid. Als je kind vaak ziek blijkt te zijn of er andere dingen zijn waar je bij moet zijn, afspraken overdag enz. Of eigenlijk ook als je kind weinig ziek is, jij zult elke keer 'de klos' zijn om bij je werk te zeggen dat je niet kan komen / weg moet....
Wij verdelen alles 50/50 en oma of opa of tante kunnen ook af en toe nog oppassen/uit school halen dus hebben wij die stress niet zo. Als ik steeds alles zou moeten opvangen zou dat echt niet in goede aarde vallen op mijn werk en dat zou ik logisch vinden.
De een neemt hier vrij als de ander erg ziek is om alles over te kunnen nemen, dus de zieke kan echt uitzieken. Jouw man kan denk ik niet zomaar thuis gaan zitten dus je zult ook als je ziek bent alles door moeten laten lopen wat me ook zwaar lijkt.
Zorg dus in ieder geval voor een heel erg goed netwerk, ook voor bij ziekte (niet iedereen kan/wil op een ziek kind passen en die laat je zelf ook niet zomaar ergens achter).
Of bij je man kunnen werken is ook een idee maar let dan wel op dat je niet voor echt alles opdraait.
Ik werk toevallig voor een echtpaar waarvan hij de directeur/eigenaar is en zij erbij werkt, en ik zie dat het voor haar erg zwaar is, zelfs als ze bijna altijd meteen weg kan gaan als er wat is met een van hun kinderen. Het is voor haar veel meer aanpoten steeds dan voor mij omdat ze het hele thuisfront alleen draaiend moet houden naast 3 dagen werken, ook al kan ze dat vrij verdelen. Ze is een tijdje geleden dan ook wat minder gaan werken, ook al vond ze dat jammer en ook al hebben ze al wat grotere kinderen. Misschien ook wel juist omdat ze ook steeds voor van alles voor hem moet zorgen want tja hij is altijd aan het werk (bv er is iets met zijn auto dus brengt zij die naar de garage enz enz), ze was nooit echt wat langer 'vrij'.
Wij verdelen alles 50/50 en oma of opa of tante kunnen ook af en toe nog oppassen/uit school halen dus hebben wij die stress niet zo. Als ik steeds alles zou moeten opvangen zou dat echt niet in goede aarde vallen op mijn werk en dat zou ik logisch vinden.
De een neemt hier vrij als de ander erg ziek is om alles over te kunnen nemen, dus de zieke kan echt uitzieken. Jouw man kan denk ik niet zomaar thuis gaan zitten dus je zult ook als je ziek bent alles door moeten laten lopen wat me ook zwaar lijkt.
Zorg dus in ieder geval voor een heel erg goed netwerk, ook voor bij ziekte (niet iedereen kan/wil op een ziek kind passen en die laat je zelf ook niet zomaar ergens achter).
Of bij je man kunnen werken is ook een idee maar let dan wel op dat je niet voor echt alles opdraait.
Ik werk toevallig voor een echtpaar waarvan hij de directeur/eigenaar is en zij erbij werkt, en ik zie dat het voor haar erg zwaar is, zelfs als ze bijna altijd meteen weg kan gaan als er wat is met een van hun kinderen. Het is voor haar veel meer aanpoten steeds dan voor mij omdat ze het hele thuisfront alleen draaiend moet houden naast 3 dagen werken, ook al kan ze dat vrij verdelen. Ze is een tijdje geleden dan ook wat minder gaan werken, ook al vond ze dat jammer en ook al hebben ze al wat grotere kinderen. Misschien ook wel juist omdat ze ook steeds voor van alles voor hem moet zorgen want tja hij is altijd aan het werk (bv er is iets met zijn auto dus brengt zij die naar de garage enz enz), ze was nooit echt wat langer 'vrij'.
vrijdag 27 mei 2011 om 23:56
quote:ilovemyshoes schreef op 27 mei 2011 @ 14:37:
[...]
Hoor je niet vaak! Zou voor mijn man geen optie zijn. Die heeft zijn eigen zaak en werkt dus gemiddeld 70 uur per week. Alle zorg voor ons kind is dus voor mij.
Dat hoeft niet altijd zo te zijn, toen mijn ouders een eigen zaak begonnen kreeg mijn vader juist meer tijd voor de opvoeding
En mijn moeder werd een leukere, meer relaxte moeder omdat ze weer halve dagen aan het werk was ipv de hele dag als huisvrouw aan het poetsen....
[...]
Hoor je niet vaak! Zou voor mijn man geen optie zijn. Die heeft zijn eigen zaak en werkt dus gemiddeld 70 uur per week. Alle zorg voor ons kind is dus voor mij.
Dat hoeft niet altijd zo te zijn, toen mijn ouders een eigen zaak begonnen kreeg mijn vader juist meer tijd voor de opvoeding
En mijn moeder werd een leukere, meer relaxte moeder omdat ze weer halve dagen aan het werk was ipv de hele dag als huisvrouw aan het poetsen....
zaterdag 28 mei 2011 om 11:37
quote:Minx schreef op 27 mei 2011 @ 23:47:
Wat erg belangrijk is in je keuze, is dat je zegt dat je man een eigen bedrijf heeft en daar veel mee bezig is natuurlijk. Maar dan komt alles dus op jou neer en je kunt dan erg klem komen te zitten in die verantwoordelijkheid. Als je kind vaak ziek blijkt te zijn of er andere dingen zijn waar je bij moet zijn, afspraken overdag enz. Of eigenlijk ook als je kind weinig ziek is, jij zult elke keer 'de klos' zijn om bij je werk te zeggen dat je niet kan komen / weg moet....
Wij verdelen alles 50/50 en oma of opa of tante kunnen ook af en toe nog oppassen/uit school halen dus hebben wij die stress niet zo. Als ik steeds alles zou moeten opvangen zou dat echt niet in goede aarde vallen op mijn werk en dat zou ik logisch vinden.
De een neemt hier vrij als de ander erg ziek is om alles over te kunnen nemen, dus de zieke kan echt uitzieken. Jouw man kan denk ik niet zomaar thuis gaan zitten dus je zult ook als je ziek bent alles door moeten laten lopen wat me ook zwaar lijkt.
Zorg dus in ieder geval voor een heel erg goed netwerk, ook voor bij ziekte (niet iedereen kan/wil op een ziek kind passen en die laat je zelf ook niet zomaar ergens achter).
Of bij je man kunnen werken is ook een idee maar let dan wel op dat je niet voor echt alles opdraait.
Ik werk toevallig voor een echtpaar waarvan hij de directeur/eigenaar is en zij erbij werkt, en ik zie dat het voor haar erg zwaar is, zelfs als ze bijna altijd meteen weg kan gaan als er wat is met een van hun kinderen. Het is voor haar veel meer aanpoten steeds dan voor mij omdat ze het hele thuisfront alleen draaiend moet houden naast 3 dagen werken, ook al kan ze dat vrij verdelen. Ze is een tijdje geleden dan ook wat minder gaan werken, ook al vond ze dat jammer en ook al hebben ze al wat grotere kinderen. Misschien ook wel juist omdat ze ook steeds voor van alles voor hem moet zorgen want tja hij is altijd aan het werk (bv er is iets met zijn auto dus brengt zij die naar de garage enz enz), ze was nooit echt wat langer 'vrij'.
Het klopt dat echt alles op mij neer komt. Ik heb voor 2 dagen opvang voor ons kind.De dagen dat ik werk. Er is bij ons geen 50/50 verdeling en dat zou ook niet kunnen. Mijn man begint in de ochtend om 8 uur en is vaak pas in de nacht weer thuis. Overdag is hij op kantoor aan het werk en in de avonden rijd hij(transportbedrijf). Op het moment is het hoogseizoen en is het gewoon hard nodig dat hij dit doet. In de winter is hij vaak wel thuis en is het een stuk rustiger.
Ik vind het niet erg dat de zorg allemaal op mij neer komt. Dat wisten we voordat we aan een kindje 'begonnen' en we hebben er bewust voor gekozen. Wel is het zo dat mijn man toen al zei dat ik huismoeder kon zijn, maar toen wilde ik dit niet. Nu twijfel ik enorm.
Wat erg belangrijk is in je keuze, is dat je zegt dat je man een eigen bedrijf heeft en daar veel mee bezig is natuurlijk. Maar dan komt alles dus op jou neer en je kunt dan erg klem komen te zitten in die verantwoordelijkheid. Als je kind vaak ziek blijkt te zijn of er andere dingen zijn waar je bij moet zijn, afspraken overdag enz. Of eigenlijk ook als je kind weinig ziek is, jij zult elke keer 'de klos' zijn om bij je werk te zeggen dat je niet kan komen / weg moet....
Wij verdelen alles 50/50 en oma of opa of tante kunnen ook af en toe nog oppassen/uit school halen dus hebben wij die stress niet zo. Als ik steeds alles zou moeten opvangen zou dat echt niet in goede aarde vallen op mijn werk en dat zou ik logisch vinden.
De een neemt hier vrij als de ander erg ziek is om alles over te kunnen nemen, dus de zieke kan echt uitzieken. Jouw man kan denk ik niet zomaar thuis gaan zitten dus je zult ook als je ziek bent alles door moeten laten lopen wat me ook zwaar lijkt.
Zorg dus in ieder geval voor een heel erg goed netwerk, ook voor bij ziekte (niet iedereen kan/wil op een ziek kind passen en die laat je zelf ook niet zomaar ergens achter).
Of bij je man kunnen werken is ook een idee maar let dan wel op dat je niet voor echt alles opdraait.
Ik werk toevallig voor een echtpaar waarvan hij de directeur/eigenaar is en zij erbij werkt, en ik zie dat het voor haar erg zwaar is, zelfs als ze bijna altijd meteen weg kan gaan als er wat is met een van hun kinderen. Het is voor haar veel meer aanpoten steeds dan voor mij omdat ze het hele thuisfront alleen draaiend moet houden naast 3 dagen werken, ook al kan ze dat vrij verdelen. Ze is een tijdje geleden dan ook wat minder gaan werken, ook al vond ze dat jammer en ook al hebben ze al wat grotere kinderen. Misschien ook wel juist omdat ze ook steeds voor van alles voor hem moet zorgen want tja hij is altijd aan het werk (bv er is iets met zijn auto dus brengt zij die naar de garage enz enz), ze was nooit echt wat langer 'vrij'.
Het klopt dat echt alles op mij neer komt. Ik heb voor 2 dagen opvang voor ons kind.De dagen dat ik werk. Er is bij ons geen 50/50 verdeling en dat zou ook niet kunnen. Mijn man begint in de ochtend om 8 uur en is vaak pas in de nacht weer thuis. Overdag is hij op kantoor aan het werk en in de avonden rijd hij(transportbedrijf). Op het moment is het hoogseizoen en is het gewoon hard nodig dat hij dit doet. In de winter is hij vaak wel thuis en is het een stuk rustiger.
Ik vind het niet erg dat de zorg allemaal op mij neer komt. Dat wisten we voordat we aan een kindje 'begonnen' en we hebben er bewust voor gekozen. Wel is het zo dat mijn man toen al zei dat ik huismoeder kon zijn, maar toen wilde ik dit niet. Nu twijfel ik enorm.
zaterdag 28 mei 2011 om 11:57
Mijn man heeft ook een eigen bedrijf en vindt het juist fijn dat ik thuis ben zodat hij lekker veel klussen aan kan nemen. Tegelijkertijd kan ik nu af en toe bijspringen. Als ik ook nog gewerkt zou hebben zou onze thuissituatie veel meer onder druk gestaan hebben.
Dat ik financieel nu afhankelijk ben van hem maakt mij niet zo veel uit. Je kan jezelf voor iedere onzekerheid in de toekomst wel in willen dekken (stel dat je alleen komt te staan), maar op die manier wil ik mijn leven niet leiden. Daarnaast, ik heb een universitair diploma in mijn zak, ik kom heus wel weer aan de bak als dat nodig is.
Dat ik financieel nu afhankelijk ben van hem maakt mij niet zo veel uit. Je kan jezelf voor iedere onzekerheid in de toekomst wel in willen dekken (stel dat je alleen komt te staan), maar op die manier wil ik mijn leven niet leiden. Daarnaast, ik heb een universitair diploma in mijn zak, ik kom heus wel weer aan de bak als dat nodig is.
