Kinderen
alle pijlers
Lompe opmerkingen in kraamtijd
woensdag 8 juni 2011 om 16:08
Ben benieuwd, wie wint de award?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
woensdag 6 juli 2011 om 11:05
Al een tijdje lees ik af en toe mee hier, en allemachtig, wat valt je mond soms ver open bij dit topic! Dat verzin je toch niet, dat mensen zo lomp zijn??
En prompt sta ik gister met mn dikke tweelingzwangere pokkel in de rij bij de gynaecologenbalie, zie ik een buurvrouw van vroeger. 'Hé wat leuk', roept ze, 'ben je weer zwanger?' "Ja!' roep ik blij, 'en jij ook zo te zien?'. Nee, ze was alweer een tijdje geleden bevallen.... Ik kon wel door de grond gaan... Ik hakkelde nog wat 'sorry's' en 'hahaha hoor mij nou', maar t gesprek wou niet echt meer vlotten... Ik geloof dat ze t wel luchtig oppikte.. bless her heart...
In mijn kraamtijd (oudste is 2 en n half) bleef de lompheidschade wel enigszins beperkt gelukkig. Maar de opmerking over bv bleven nog wel even rondzoemen: 'Kindjes horen te huilen hoor, dat betekent niet meteen honger!' 'Geef je haar nou alwéér? Ze heeft net gehad! In mijn tijd was het gewoon elke 4 uur eten, en verder pech. Gewoon in bed.' Dankjewel, tante. Daar krijg je veel zelfvertrouwen van. Ook leuk: de tante die 2 dagen na de bevalling (kraamwrak niet geslapen, stijf van de hormonen, tepels kapot, enfin, the works) kwam melden dat ze de naam niet mooi vond. Veel te hard voor zo'n klein meisje. ROT OP! dacht ik. (Helaas zei ik: 'Goh, tja, dat kan. Koffie?', muts die ik ben)
En ook herkenbaar: lompe opmerkingen over je tweelingzwangerschap inderdaad! 'Weet je wel hoe druk dat wordt?' "Oh mijn god, ik moet er niet aan dénken!' 'Oh, jij wordt gigántisch straks!' (Ik had 'gefeliciteerd' ook heel leuk gevonden, maar ja, wie ben ik?) En als toppunt: "J***s, echt? Een tweeling? G*****domme! En toen jullie daar achter kwamen was het zeker al te laat om er één weg te laten halen?" Ik sta niet snel met mn mond vol tanden, maar hier had ik even geen verweer tegen...
En prompt sta ik gister met mn dikke tweelingzwangere pokkel in de rij bij de gynaecologenbalie, zie ik een buurvrouw van vroeger. 'Hé wat leuk', roept ze, 'ben je weer zwanger?' "Ja!' roep ik blij, 'en jij ook zo te zien?'. Nee, ze was alweer een tijdje geleden bevallen.... Ik kon wel door de grond gaan... Ik hakkelde nog wat 'sorry's' en 'hahaha hoor mij nou', maar t gesprek wou niet echt meer vlotten... Ik geloof dat ze t wel luchtig oppikte.. bless her heart...
In mijn kraamtijd (oudste is 2 en n half) bleef de lompheidschade wel enigszins beperkt gelukkig. Maar de opmerking over bv bleven nog wel even rondzoemen: 'Kindjes horen te huilen hoor, dat betekent niet meteen honger!' 'Geef je haar nou alwéér? Ze heeft net gehad! In mijn tijd was het gewoon elke 4 uur eten, en verder pech. Gewoon in bed.' Dankjewel, tante. Daar krijg je veel zelfvertrouwen van. Ook leuk: de tante die 2 dagen na de bevalling (kraamwrak niet geslapen, stijf van de hormonen, tepels kapot, enfin, the works) kwam melden dat ze de naam niet mooi vond. Veel te hard voor zo'n klein meisje. ROT OP! dacht ik. (Helaas zei ik: 'Goh, tja, dat kan. Koffie?', muts die ik ben)
En ook herkenbaar: lompe opmerkingen over je tweelingzwangerschap inderdaad! 'Weet je wel hoe druk dat wordt?' "Oh mijn god, ik moet er niet aan dénken!' 'Oh, jij wordt gigántisch straks!' (Ik had 'gefeliciteerd' ook heel leuk gevonden, maar ja, wie ben ik?) En als toppunt: "J***s, echt? Een tweeling? G*****domme! En toen jullie daar achter kwamen was het zeker al te laat om er één weg te laten halen?" Ik sta niet snel met mn mond vol tanden, maar hier had ik even geen verweer tegen...
woensdag 6 juli 2011 om 12:22
woensdag 6 juli 2011 om 12:30
quote:kikkie1 schreef op 08 juni 2011 @ 20:45:
zoontje had nogal een pukkel fase. Dus bij het boodschappen doen kijkt een oud vrouwtje in de kinderwagen kijkt "verschrikt" weer omhoog en zegt "geef je borstvoeding?" Dus ik zeg ja ik geef borstvoeding. Zegt ze : tja dan moet je niet zo vet eten hoor, daar komt het van.Nou, ik was toch met de Bugaboo heel hard per ongeluk tegen haar broze enkeltjes gebotst. Kom nou.
zoontje had nogal een pukkel fase. Dus bij het boodschappen doen kijkt een oud vrouwtje in de kinderwagen kijkt "verschrikt" weer omhoog en zegt "geef je borstvoeding?" Dus ik zeg ja ik geef borstvoeding. Zegt ze : tja dan moet je niet zo vet eten hoor, daar komt het van.Nou, ik was toch met de Bugaboo heel hard per ongeluk tegen haar broze enkeltjes gebotst. Kom nou.
woensdag 6 juli 2011 om 12:41
woensdag 6 juli 2011 om 13:01
quote:SeptemberGirl schreef op 06 juli 2011 @ 12:32:
Ik ben zelf best assertief en direct, en als ik dit zo lees hoop ik echt dat dat aanhoudt als ik ooit zwanger wordt (en daarna)....
Ben zelf ook redelijk assertief en direct, en de zwangerschap maakte dat alleen maar erger. Er kreeg nu echt niemand meer de kans om voor te kruipen, als iemand onbeleefd was zei ik daar wat van en op mijn werk heb ik serieus een aantal keer aan mensen gevraagd of ze nou zelf ook niet vonden dat er geen belangrijkere dingen waren dan hun gezeur over de muzieksmaak van de buurvrouw. Kon al helemaal niks met dat ge-emmer, en nu kon ik dat eindelijk eens zeggen en het gewoon op de hormonen gooien, haha. Misschien ook daarom dat er niet heel veel opmerkingen zijn gemaakt in de kraamtijd .
Hooguit mijn oma, die klaagde dat we te ver weg woonden om op kraamvisite te komen (120 km enkele reis). Hopelijk woonden we bij de volgende dichterbij. Sorry? Haar is inmiddels glashelder dat er a. geen volgende komt en b.wij nooit of te nimmer zullen verhuizen naar the middle of nowhere...
Ik ben zelf best assertief en direct, en als ik dit zo lees hoop ik echt dat dat aanhoudt als ik ooit zwanger wordt (en daarna)....
Ben zelf ook redelijk assertief en direct, en de zwangerschap maakte dat alleen maar erger. Er kreeg nu echt niemand meer de kans om voor te kruipen, als iemand onbeleefd was zei ik daar wat van en op mijn werk heb ik serieus een aantal keer aan mensen gevraagd of ze nou zelf ook niet vonden dat er geen belangrijkere dingen waren dan hun gezeur over de muzieksmaak van de buurvrouw. Kon al helemaal niks met dat ge-emmer, en nu kon ik dat eindelijk eens zeggen en het gewoon op de hormonen gooien, haha. Misschien ook daarom dat er niet heel veel opmerkingen zijn gemaakt in de kraamtijd .
Hooguit mijn oma, die klaagde dat we te ver weg woonden om op kraamvisite te komen (120 km enkele reis). Hopelijk woonden we bij de volgende dichterbij. Sorry? Haar is inmiddels glashelder dat er a. geen volgende komt en b.wij nooit of te nimmer zullen verhuizen naar the middle of nowhere...
woensdag 6 juli 2011 om 13:03
quote:kijkaandaarbenik schreef op 06 juli 2011 @ 11:05:
Al een tijdje lees ik af en toe mee hier, en allemachtig, wat valt je mond soms ver open bij dit topic! Dat verzin je toch niet, dat mensen zo lomp zijn??
En prompt sta ik gister met mn dikke tweelingzwangere pokkel in de rij bij de gynaecologenbalie, zie ik een buurvrouw van vroeger. 'Hé wat leuk', roept ze, 'ben je weer zwanger?' "Ja!' roep ik blij, 'en jij ook zo te zien?'. Nee, ze was alweer een tijdje geleden bevallen.... Ik kon wel door de grond gaan... Ik hakkelde nog wat 'sorry's' en 'hahaha hoor mij nou', maar t gesprek wou niet echt meer vlotten... Ik geloof dat ze t wel luchtig oppikte.. bless her heart...
In mijn kraamtijd (oudste is 2 en n half) bleef de lompheidschade wel enigszins beperkt gelukkig. Maar de opmerking over bv bleven nog wel even rondzoemen: 'Kindjes horen te huilen hoor, dat betekent niet meteen honger!' 'Geef je haar nou alwéér? Ze heeft net gehad! In mijn tijd was het gewoon elke 4 uur eten, en verder pech. Gewoon in bed.' Dankjewel, tante. Daar krijg je veel zelfvertrouwen van. Ook leuk: de tante die 2 dagen na de bevalling (kraamwrak niet geslapen, stijf van de hormonen, tepels kapot, enfin, the works) kwam melden dat ze de naam niet mooi vond. Veel te hard voor zo'n klein meisje. ROT OP! dacht ik. (Helaas zei ik: 'Goh, tja, dat kan. Koffie?', muts die ik ben)
En ook herkenbaar: lompe opmerkingen over je tweelingzwangerschap inderdaad! 'Weet je wel hoe druk dat wordt?' "Oh mijn god, ik moet er niet aan dénken!' 'Oh, jij wordt gigántisch straks!' (Ik had 'gefeliciteerd' ook heel leuk gevonden, maar ja, wie ben ik?) En als toppunt: "J***s, echt? Een tweeling? G*****domme! En toen jullie daar achter kwamen was het zeker al te laat om er één weg te laten halen?" Ik sta niet snel met mn mond vol tanden, maar hier had ik even geen verweer tegen...Wat vreselijk allemaal! Je beschrijft het wel errug leuk, zit hier hardop te lachen.
Al een tijdje lees ik af en toe mee hier, en allemachtig, wat valt je mond soms ver open bij dit topic! Dat verzin je toch niet, dat mensen zo lomp zijn??
En prompt sta ik gister met mn dikke tweelingzwangere pokkel in de rij bij de gynaecologenbalie, zie ik een buurvrouw van vroeger. 'Hé wat leuk', roept ze, 'ben je weer zwanger?' "Ja!' roep ik blij, 'en jij ook zo te zien?'. Nee, ze was alweer een tijdje geleden bevallen.... Ik kon wel door de grond gaan... Ik hakkelde nog wat 'sorry's' en 'hahaha hoor mij nou', maar t gesprek wou niet echt meer vlotten... Ik geloof dat ze t wel luchtig oppikte.. bless her heart...
In mijn kraamtijd (oudste is 2 en n half) bleef de lompheidschade wel enigszins beperkt gelukkig. Maar de opmerking over bv bleven nog wel even rondzoemen: 'Kindjes horen te huilen hoor, dat betekent niet meteen honger!' 'Geef je haar nou alwéér? Ze heeft net gehad! In mijn tijd was het gewoon elke 4 uur eten, en verder pech. Gewoon in bed.' Dankjewel, tante. Daar krijg je veel zelfvertrouwen van. Ook leuk: de tante die 2 dagen na de bevalling (kraamwrak niet geslapen, stijf van de hormonen, tepels kapot, enfin, the works) kwam melden dat ze de naam niet mooi vond. Veel te hard voor zo'n klein meisje. ROT OP! dacht ik. (Helaas zei ik: 'Goh, tja, dat kan. Koffie?', muts die ik ben)
En ook herkenbaar: lompe opmerkingen over je tweelingzwangerschap inderdaad! 'Weet je wel hoe druk dat wordt?' "Oh mijn god, ik moet er niet aan dénken!' 'Oh, jij wordt gigántisch straks!' (Ik had 'gefeliciteerd' ook heel leuk gevonden, maar ja, wie ben ik?) En als toppunt: "J***s, echt? Een tweeling? G*****domme! En toen jullie daar achter kwamen was het zeker al te laat om er één weg te laten halen?" Ik sta niet snel met mn mond vol tanden, maar hier had ik even geen verweer tegen...Wat vreselijk allemaal! Je beschrijft het wel errug leuk, zit hier hardop te lachen.
Het is zoals het is
woensdag 6 juli 2011 om 13:14
Wat dachten jullie van domme opmerkingen na een doodgeboren kind!! Op het werk: hoe is het met jou, je was toch in blijde verwachting?? Dan ben je net weer aan het werk na een doodgeboorte en dat vertel je dan. Er wordt niet gereageerd en even later wordt er over een andere collega die zwanger was gepraat en gezegd dat ze zo goed groeit!!! Dit was een arts nota bene die het zei.
Of een verloskundige met een domme opmerking: het is maar goed dat het soms fout gaat, des te meer waardeer je het als het goed gaat (als je een week ongeveer daarvoor een doodgeboren kindje hebt gekregen). Je zou toch verwachten van iemand in dat vak dat ze wat meer tact hebben!!!
Of een verloskundige met een domme opmerking: het is maar goed dat het soms fout gaat, des te meer waardeer je het als het goed gaat (als je een week ongeveer daarvoor een doodgeboren kindje hebt gekregen). Je zou toch verwachten van iemand in dat vak dat ze wat meer tact hebben!!!
woensdag 6 juli 2011 om 13:46
Bij mijn te vroeg geboren dochter meerdere malen: "als dat maar goed gaat" en "een geboortkaartje? Zou je daar niet nog even mee wachten" en een lompe verpleegster toen ik in tranen naast de couveuse zat: "ja wat had je anders verwacht als je kind zo vroeg komt, dat duurt nog wel even voor het normaal wordt"
Grrmbl
Grrmbl
woensdag 6 juli 2011 om 14:03
woensdag 6 juli 2011 om 14:09
Baby net een paar uur oud: komt schoonmoeder naar boven terwijl ik met de kraamhulp met de borstvoeding bezig was.
Dit was toch zeker een ongelukje???
Er komen hopelijk toch niet meer kinderen: je bent veel te oud..
Haar zoon ( mijn man) is 5 jaar jonger dan mij en dat laat ze me weten..om vervolgens ellenlange verhalen te vertellen over de baby's van haar dochter...grrrrrrrrrrrr
Dit was toch zeker een ongelukje???
Er komen hopelijk toch niet meer kinderen: je bent veel te oud..
Haar zoon ( mijn man) is 5 jaar jonger dan mij en dat laat ze me weten..om vervolgens ellenlange verhalen te vertellen over de baby's van haar dochter...grrrrrrrrrrrr
woensdag 6 juli 2011 om 14:12
of net voor het eerst wandelen met de baby naar buiten.
En een buurvrouw die we tegenkomen: Nou dat is me een baby: zal je garage deur wel flink van open staan.
Waarop ik zei: pas maar op, mijn kind heeft een allergie voor rode nagels, dan krijgt ie bijtneigingen.
Verbluft de buurvrouw achterlatend...maar 's avonds janken hoor...
En een buurvrouw die we tegenkomen: Nou dat is me een baby: zal je garage deur wel flink van open staan.
Waarop ik zei: pas maar op, mijn kind heeft een allergie voor rode nagels, dan krijgt ie bijtneigingen.
Verbluft de buurvrouw achterlatend...maar 's avonds janken hoor...
woensdag 6 juli 2011 om 14:20
woensdag 6 juli 2011 om 14:24
Mijn zoonlief 's avonds geboren. Volgende dag staat een vriendin op de stoep met haar vriend.
Ik vraag aan mijn vent (die in de keuken staat) vanaf de bank: "wil je een kopje thee voor me meenemen?"
Waarop de vriend van m'n vriendin antwoordt: "Zóóó, dus je hebt een kraamphulp rondlopen die alles hier schoonmaakt en voor de baby zorgt en je laat je vriend voor je lopen. Wat doe jij dan nog zoal op je dag? De hele dag een beetje tv kijken?"
Ik met m'n stomme kop, flabbergasted als ik ben, nog normaal antwoord geven: borstvoeding, .... dit en dat.....
Antwoord hij: "Oke, dan heb je nog 18 uur verder in je dag. Lekker hoor zo bediend worden."
Ergens had ik zin om te antwoorden: "Weet je wat, ik knip jou ook even lekker in van voor naar halverwege je bil zodat je op een hechting zit ter grote van 2 tennisballen. Geef je met liefde de bevalling over en de hele nacht naweeen en dan gun ik je ook zo'n hufter op bezoek."
Maar goed, die knip wilde ik nou nét niet met hem delen. Hoe verrassend!?
Ik was blij dat hij de deur uit was na zijn plafond staren, uitgebreid gegaap en aan mijn vent vroeg hij nog: "gaat het ook nog over iets anders dan de baby?" Waarop mijn vent gelukkig wel adrem wist te antwoorden: "nee, de baby is nog geen dag oud. dan draait alles nog even om hem. Maar dat lijkt me niet zo gek, toch?" Waarop hij antwoordde: "daar ben ik precies bang voor. dat je hele relatie naar de knoppen gaat. dat alles alleen nog maar om de baby draait."
Ik heb nu al medelijden met mijn vriendin, mocht hij ooit de vader van haar kleine worden....
Ik vraag aan mijn vent (die in de keuken staat) vanaf de bank: "wil je een kopje thee voor me meenemen?"
Waarop de vriend van m'n vriendin antwoordt: "Zóóó, dus je hebt een kraamphulp rondlopen die alles hier schoonmaakt en voor de baby zorgt en je laat je vriend voor je lopen. Wat doe jij dan nog zoal op je dag? De hele dag een beetje tv kijken?"
Ik met m'n stomme kop, flabbergasted als ik ben, nog normaal antwoord geven: borstvoeding, .... dit en dat.....
Antwoord hij: "Oke, dan heb je nog 18 uur verder in je dag. Lekker hoor zo bediend worden."
Ergens had ik zin om te antwoorden: "Weet je wat, ik knip jou ook even lekker in van voor naar halverwege je bil zodat je op een hechting zit ter grote van 2 tennisballen. Geef je met liefde de bevalling over en de hele nacht naweeen en dan gun ik je ook zo'n hufter op bezoek."
Maar goed, die knip wilde ik nou nét niet met hem delen. Hoe verrassend!?
Ik was blij dat hij de deur uit was na zijn plafond staren, uitgebreid gegaap en aan mijn vent vroeg hij nog: "gaat het ook nog over iets anders dan de baby?" Waarop mijn vent gelukkig wel adrem wist te antwoorden: "nee, de baby is nog geen dag oud. dan draait alles nog even om hem. Maar dat lijkt me niet zo gek, toch?" Waarop hij antwoordde: "daar ben ik precies bang voor. dat je hele relatie naar de knoppen gaat. dat alles alleen nog maar om de baby draait."
Ik heb nu al medelijden met mijn vriendin, mocht hij ooit de vader van haar kleine worden....
woensdag 6 juli 2011 om 14:34
Misschien kan ik ze toppen..
Ik kwam om 17:00 uit het ziekenhuis na 1 nachtje observatie (vliezen langer dan 24u gebroken geweest voor de bevalling), kon gewoon lopen enzo.. Kwamen binnen via de achterdeur, moeten dan door de keuken naar de woonkamer. Nog in de keuken, vroeg mijn vriend:
"Schat wat eten we vandaag, wat maak je? Ik heb me toch zo'n honger."
Ik kwam om 17:00 uit het ziekenhuis na 1 nachtje observatie (vliezen langer dan 24u gebroken geweest voor de bevalling), kon gewoon lopen enzo.. Kwamen binnen via de achterdeur, moeten dan door de keuken naar de woonkamer. Nog in de keuken, vroeg mijn vriend:
"Schat wat eten we vandaag, wat maak je? Ik heb me toch zo'n honger."
woensdag 6 juli 2011 om 14:55
woensdag 6 juli 2011 om 15:03
Ongelooflijk dat er zoveel mensen zijn die kwetsende opmerkingen durven te maken.
Ik ben met 30 weken zwangerschap dmv een spoedkeizersnee bevallen van onze 2e.
Wij kropen samen door het oog vd naald, hij had erge moeite met ademhalen en wij werden id 1e 24 uur 3 keer bijgepraat over de toestand en of "gevaren" van ons zoontje.
Man had alle naaste vrienden van ons gebeld.
Helaas ging het na 24 uur erg slecht met zoonlief, zo slecht dat hij ad beademing moest een klaplong had en wij, voor hij per ambulance (met loeiende sirene midden id nacht) naar speciaal kinder IC werd overgeplaatst, afscheid van hem moesten nemen omdat hij het wellicht niet zou overleven.
Dit was id nacht van kerstnacht op 1e kerstdag, we waren een paar uur ih andere zh, zoonlief vocht voor zijn leven toen ik werd gebeld.
Goede vrienden van mijn man, belde "gezellig" even op want ze zaten aan het kerstontbijt, toen ik begon te huilen en vertelde dat zoonlief op de IC voor zijn leven aan het vechten was zei vrouw: "hier kan ik niet tegen" en verbreekt de verbinding.
Snap best dat je eventueel uit reactie de hoorn erop gooit omdat ze zo schrikt maar dan bel je toch iig terug.
In al die weken niets meer van hun gehoord.
8 weken later kwamen ze (toen we weer in het streekziekenhuis waren) op kraamvisite en toen ik haar vertelde dat ze me zeer had gekwetst snapte ze daar niets van, zo erg was het toch niet ze kan er gewoon niet tegen als mensen huilen?????!!!!!
Einde vriendschap!!!!
Wat dat betreft kan ik een boek volschrijven en vooral over het feit dat je je daar vooral niet gekwetst mag of mag blijven voelen.
Sterkte dames met alle lompe opmerkingen.
Groetjes
Ik ben met 30 weken zwangerschap dmv een spoedkeizersnee bevallen van onze 2e.
Wij kropen samen door het oog vd naald, hij had erge moeite met ademhalen en wij werden id 1e 24 uur 3 keer bijgepraat over de toestand en of "gevaren" van ons zoontje.
Man had alle naaste vrienden van ons gebeld.
Helaas ging het na 24 uur erg slecht met zoonlief, zo slecht dat hij ad beademing moest een klaplong had en wij, voor hij per ambulance (met loeiende sirene midden id nacht) naar speciaal kinder IC werd overgeplaatst, afscheid van hem moesten nemen omdat hij het wellicht niet zou overleven.
Dit was id nacht van kerstnacht op 1e kerstdag, we waren een paar uur ih andere zh, zoonlief vocht voor zijn leven toen ik werd gebeld.
Goede vrienden van mijn man, belde "gezellig" even op want ze zaten aan het kerstontbijt, toen ik begon te huilen en vertelde dat zoonlief op de IC voor zijn leven aan het vechten was zei vrouw: "hier kan ik niet tegen" en verbreekt de verbinding.
Snap best dat je eventueel uit reactie de hoorn erop gooit omdat ze zo schrikt maar dan bel je toch iig terug.
In al die weken niets meer van hun gehoord.
8 weken later kwamen ze (toen we weer in het streekziekenhuis waren) op kraamvisite en toen ik haar vertelde dat ze me zeer had gekwetst snapte ze daar niets van, zo erg was het toch niet ze kan er gewoon niet tegen als mensen huilen?????!!!!!
Einde vriendschap!!!!
Wat dat betreft kan ik een boek volschrijven en vooral over het feit dat je je daar vooral niet gekwetst mag of mag blijven voelen.
Sterkte dames met alle lompe opmerkingen.
Groetjes
woensdag 6 juli 2011 om 15:14
quote:magic2009 schreef op 06 juli 2011 @ 14:34:
Misschien kan ik ze toppen..
Ik kwam om 17:00 uit het ziekenhuis na 1 nachtje observatie (vliezen langer dan 24u gebroken geweest voor de bevalling), kon gewoon lopen enzo.. Kwamen binnen via de achterdeur, moeten dan door de keuken naar de woonkamer. Nog in de keuken, vroeg mijn vriend:
"Schat wat eten we vandaag, wat maak je? Ik heb me toch zo'n honger."
Misschien kan ik ze toppen..
Ik kwam om 17:00 uit het ziekenhuis na 1 nachtje observatie (vliezen langer dan 24u gebroken geweest voor de bevalling), kon gewoon lopen enzo.. Kwamen binnen via de achterdeur, moeten dan door de keuken naar de woonkamer. Nog in de keuken, vroeg mijn vriend:
"Schat wat eten we vandaag, wat maak je? Ik heb me toch zo'n honger."
woensdag 6 juli 2011 om 15:23
Geen lompe opmerkingen hier, wel erg lomp gedrag van een verpleegkundige. Zo hardhandig als zij omging met dochter van amper één dag oud. Aan de borst leggen was meer een gevalletje IN de tiet douwen... En in bad doen, aankleden, het ging allemaal even ruw en ongeïnteresseerd. Godzijdank is zij er maar een dagdeel geweest en hadden we verder allemaal schatten van verpleegkundigen. Heb er alleen nog steeds spijt van dat we haar met Crocs en al niet meteen de kamer uit hebben gebonjourd...
