Lompe opmerkingen in kraamtijd

08-06-2011 16:08 810 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ben benieuwd, wie wint de award?

Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:



'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'



Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?



Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?

Opmerkingen

Totaal aantal stemmen: 82

* Wat een naam. Arm kind. (35%)
* Mén, wat een plofkop! Je zei toch dat het vocht was? (35%)
* Niet echt een knapperd he die baby van jullie. (29%)
Alle reacties Link kopieren
Kaloo, die gast waar jij het over hebt slaat wel alles zeg.



Ik moet echter wel heel eerlijk bekennen dat ik zelf ook wel eens lomp ben geweest. Ik was op kraamvisite bij mijn zus en we hadden het over zwangerschapskleding (ik was toen zelf ook net zwanger, maar dat wist zij nog niet) en ze vertelde dat ze nog het liefst die fijne zwangerschapsbroek aan had want anders zat haar buik nog zo in de weg. Ik zei toen ook dat ik vond 'dat ze nog wel een flinke buik had, leek net of ze nog moest bevallen'. De toon waarop ik het zei was overigens niet onaardig, ik bedoelde het niet verkeerd, het verbaasde me gewoon oprecht dat ze nog zo'n dikke buik had. En ze kon er ook wel om lachen gelukkig. Maar later realiseerde ik me wel dat dit ook wel een beetje erg bot over kan komen. Toen was ik nog in de veronderstelling dat je buik na de bevalling heel snel weer behoorlijk krimpt, nu weet ik wel beter .
Alle reacties Link kopieren
...
Alle reacties Link kopieren
Wat een geweldig topic om te lezen! Om sommige opmerkingen moet ik erg lachen, andere kan ik bijna alleen maar om huilen..



Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en heb, wederom, een behoorlijke buik. Reden voor mijn schoonzusje om elke keer als ik haar zie 'Jij krijgt ook een dikke pens!' te zeggen. Alsof ik me vol zuip en vreet aan bier en patat ofzo. Dikke buik prima, maar pens..



Ik stond tijdens de bevalling van mijn zoontje continu onder de douche, omdat ik de weeen zo iets minder pijn vond doen. Toen kwam mijn vriend de badkamer binnen en sprak de legendarische woorden: 'Ik vind het niet gezellig zo, ik had me er veel meer van voorgesteld.' Hier kunnen we nu hard om lachen, maar toen was ik echt pissed. Hoezo niet gezellig? Ik heb hier verdomme hartstikke veel pijn, maar jij wilt gezellig thee drinken ofzo???



Ik heb mijn vriend uiteraard vriendelijk verzocht dit soort teksten bij de volgende bevalling lekker voor zich te houden.
quote:Fausto schreef op 15 juli 2011 @ 12:42:

Wat een geweldig topic om te lezen! Om sommige opmerkingen moet ik erg lachen, andere kan ik bijna alleen maar om huilen..



Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en heb, wederom, een behoorlijke buik. Reden voor mijn schoonzusje om elke keer als ik haar zie 'Jij krijgt ook een dikke pens!' te zeggen. Alsof ik me vol zuip en vreet aan bier en patat ofzo. Dikke buik prima, maar pens..



Ik stond tijdens de bevalling van mijn zoontje continu onder de douche, omdat ik de weeen zo iets minder pijn vond doen. Toen kwam mijn vriend de badkamer binnen en sprak de legendarische woorden: 'Ik vind het niet gezellig zo, ik had me er veel meer van voorgesteld.' Hier kunnen we nu hard om lachen, maar toen was ik echt pissed. Hoezo niet gezellig? Ik heb hier verdomme hartstikke veel pijn, maar jij wilt gezellig thee drinken ofzo???



Ik heb mijn vriend uiteraard vriendelijk verzocht dit soort teksten bij de volgende bevalling lekker voor zich te houden. Haha hij had het zich wat gezelliger voorgesteld!
Alle reacties Link kopieren
Haha, ja hoe hij het in zijn hoofd heeft gehaald dat een bevalling een gezellige gebeurtenis is, is mij een raadsel. Gelukkig ziet hij dat zelf nu ook in :-)



Mijn broer kon er ook wat van trouwens. Ik deed in die tijd nog de administratie van zijn bedrijf en hij vroeg me een week of 4 na de bevalling of ik niet even een paar dagen kon komen werken. Er lag alweer zoveel werk, dat kon ik wel eventjes doen. Toen ik aangaf daar helemaal nog niet aan toe te zijn, zei hij; Hoezo niet, zo'n baby slaapt toch de hele dag? Hij heeft inmiddels zelf ook een kindje en beseft zich dat herstellen van een bevalling (van zijn vriendin dan) en voor een baby'tje zorgen toch wel pittig is...
Alle reacties Link kopieren
DTJ, ik had me ook voorgenomen tot 4 weken voor de uitgerekende datum door te werken (inderdaad, kantoorbaantje). Ben uiteindelijk op de maandag van m'n laatste werkweek ingeleid en bevallen. Had dus nog helemaal geen eens verlof gehad... De kleine prins kwam gewoon een maand te vroeg.



Verder ben ik uitermate tevreden met hoe het bij mij in het ziekenhuis is gegaan. En tot op heden ook nog niet echt lompe opmerkingen gekregen.

Ergerde me alleen erg aan m'n oudtante die op de couveuse afdeling alle bakken langs ging (zoonlief was net gepromoveerd naar een normaal bedje) onder luide verkondiging dat daar ook al zo'n zwartje lag. En die babytjes waren allemaal blank/heel licht getint met zwart haar, net als die van mij...
Alle reacties Link kopieren
@ Biebeltje, die oudtante heb je natuurlijk met liefde gewurgd.



@ Kaloo, het gedrag van de vriend van je vriendin, het zou zo mijn man kunnen zijn. Die vindt zichzelf ook erg belangrijk en kraamvisites vreselijk (ook als de visite ons op bezoek kwam om onze zonen te bekijken, praatte hij liever over voetbal, of over het weer). Bij de eerste was hij blij dat ik thuis was uit het ziekenhuis, want dan kon ik even mee de tv ophangen. Een maand na de geboorte van onze tweede werd hij prins carnaval en was dus maandenlang elk weekend op stap. Verder is hij best ok hoor, hij vindt zijn zonen geweldig en zit speelt ook leuk mee met de Duplo, gaat met ze fietsen enzo. Maar gelukkig heb ik ook heel makkelijke bevallingen en kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Pfff, die oudtante komt meestal in een package deal met mijn oma, soort 2 voor de prijs van 1. Daar waar mijn oma heel rustig is, is zij echt het tegenovergestelde. Maar kon oma moeilijk laten wachten tot de kleine thuis zou zijn (met toen nog een verwachting van 4 weken ziekenhuis). Is toch haar eerste achterkleinkind. (en oh wat was ze blij...)



Maar op dat moment heb ik wel tegen mijn man gezegd: Ik wil geen visite meer meenemen om mijn zoon te bezichtigen!!!



Mijn moeder kan er soms ook wel wat van trouwens (wel goed bedoeld allemaal).

Zijn net vers uit het ziekenhuis ontslagen. Ik ben nog helemaal emotioneel en moet weer echt m'n draai vinden ineens zo thuis. Dus mijn enige houvast op dat moment zijn de voedingstijden.

Al een paar keer gezegd tgen m'n moeder dat het etenstijd is voor de kleine en dat ik al laat ben, maar ze blijft maar doorkletsen boven terwijl ik linea recta melk wil gaan opwarmen, ik schoot er gewoon helemaal van in de stress.

Heb uiteindelijk gezegd dat ze best door mocht vertellen, maar dat ze nu uit de weg moest gaan want ik ging mijn zoon eten geven. En dat als ze met me meeliep ik gewoon verder zou luisteren naar haar verhaal (allemaal dingen over de kinderkamer etc. Ik begrijp echt wel dat ze trots is).

Ik heb m'n ouders nog nooit zo snel weg zien gaan. Moet ook eerlijk bekennen dat ik misschien voor mijn doen erg bot was. Maar goed, net een uurtje thuis met een verse baby en begon toch wel aardig in paniek te raken over z'n voeding.
Alle reacties Link kopieren
Schoonmoeder die naam niet leuk vond en dat luidkeels verkondigde - check

Lekker luxe zo'n keizersnede - check (yeah right, preeclampsie en een premature baby voelden echt luxe)

Dikke buik heb je nog zeg - check.

En ga zo nog maar even door.
quote:mikazo schreef op 06 juli 2011 @ 22:40:

Mijn eerste dochter is dysmatuur geboren. Niemand had het zien aankomen en de schok was best groot aangezien ik ook geen vruchtwater meer had. Kleintje was broodmager en helemaal uitgedroogd (ze heeft net kunnen overleven in mijn buik) Zegt de eerste kraamhulp:" Nee die heeft het niet naar haar zin gehad in je buik, daar heb je niet goed voor gezorgd'.

Echt waar tranen met tuiten heb ik gehuild. Dom mens.Dit vind ik echt shocking zeg. Jee, wat een ontzettend dom mens. En die is dan kraamhulp. Schandalig.
Alle reacties Link kopieren
Bevalling van mijn oudste kondigde zich 7 weken te vroeg aan door vliezen die braken. Ik voelde ineens iets langs mijn benen lopen, schrok me te pletter en rende naar de WC. Daar bleef ik natuurlijk even zitten, me afvragend wat ik nu in hemelsnaam moest doen, want ik had wel door dat er iets niet goed was. Waarop mijn (nu ex)man om d ehoek kwam kijken en zich verwonderde waarom ik niet gewoon weer lekker op de bank kwam zitten, want er was 'vast niets aan de hand...'. Een uurtje later zat ik in het ziekenhuis en na een uur of 8 waren we de ouders van een prachtige zoon. Tja, zo'n eerste keer ouders worden, je weet niet wat je kunt verwachten en hoe het loopt. Dus achteraf hebben we er nog wel om kunnen lachen. Ik voelde me op dat moment echter niet zo serieus genomen door hem...
Alle reacties Link kopieren
Niet zo heel lomp, maar het stak me wel...



Nadat zoonlief over z'n kleertjes heen had geplast tijdens het verschonen en ik met wat rekken en strekken net een nieuw setje uit het ziekenhuiskastje had weten te vissen zonder m'n hand van zoon af te halen vertelde ik dat mijn moeder, en dat het toch wel handig was om dat soort zaken dicht bij te houden tijdens het verschonen.

Krijg ik terug: Ja, ik heb de kleertjes maar in de lades van de commode gelegd, want jij had alles op stapels in de kast gelegd. Dat is niet zo handig.



Uhm, ik was er nog niet eens aan toe gekomen de kleertjes of wat dan ook in de kinderkamer te organiseren, dacht daar nog wel een paar weekjes de tijd voor te hebben. Ik was ook liever "gewoon" rond de 40 weken bevallen.
Alle reacties Link kopieren
collega van man op kraamvisite. Baby (ruim een week oud) wilde niet slapen, ik had haar net in bed gelegd maar haalde haar toen ze bleef huilen weer naar beneden. Collega tegen baby (maar voor mijn gevoel eigenlijk tegen mij): "zo, eventjes huilen en meteen hoef je niet meer te slapen, zo leer je al snel hoe je je zin kan doordrijven he!!" Ze meende het nog ook.

Nu begrijp ik niet meer waarom dat me zo raakte, ben er inmiddels al lang aan gewend dat er een heleboel mensen rondlopen die heel anders denken dan ik, en ik vind dat prima. Maar toen was ik net een week moeder, en alleen maar bezig met ontdekken hoe ik zo goed mogelijk voor haar kon zorgen, had nog helemaal geen visie ontwikkeld ofzo. (En hormonen en slaapgebrek helpen natuurlijk ook niet bij het relativeren...)
Alle reacties Link kopieren
Overigens heb ik zelf (als 16 jarige) eens tegen een kersverse moeder gezegd dat haar baby wel een beetje wazig keek. Vond ze geloof ik ook niet echt leuk, en nu snap ik dat best, moeten ze niet van mijn dochters zeggen! Ik bedoelde destijds niks verkeerds, maar was een echte puber en had gewoon nog geen enkel idee van moedergevoelens en alles wat daarbij komt kijken...
dat soort opmerkingen (over zin doordrijven etc) raakten mij ook hoor en nog steeds. Gewoon omdat iemand gewoon keihard kritiek heeft op jouw manier van opvoeden en zorgen.

Laat ze hun grote mond gewoon houden en zelf een kind nemen om te experimenteren.
Alle reacties Link kopieren
Ik schiet van dat soort opmerkingen ook erg in de verdediging. Heb al regelmatig te horen gekregen dat ik mijn zoontje verwen, omdat ik hem niet laat huilen. Dat we straks behoorlijk wat met hem de stellen zullen hebben, omdat hij zo´n sterk willetje heeft (dat zag de kraamhulp al op de 2e dag...).
Alle reacties Link kopieren
Als nog niet geboren baby (nog 2 dagen tot uitgerekende datum) een week of 6 is gaan me met zijn allen naar Frankrijk op vakantie. Mijn moeder vind dat ik dan maar lekker een tankini moet kopen, verberg ik die buik ook mooi. We gaan naar een prive huis, afgelegen met prive zwembad.... owja ik ben volgens haar ook minder zwanger dan bij de eerste, mijn kont is een stuk minder dik. En snoepen moet ik maar laten want het moet er ook nog allemaal weer af straks.... (moeder is heel lief maar heeft een soort van gewicht tic... mijn gewicht en HAAR tic)
Alle reacties Link kopieren
Hier ook een: ik ben na 26 weken bevallen van een zoontje. Heel heftig dus en hij moest echt vechten voor zijn leven. Sta ik op school (voor de oudste) komt er een moeder vragen hoe het is. Vervolgens komt er nog een moeder (!!!!) bijstaan die vraagt wat er is. Haar reactie:"zo erg is dat toch niet, ze kunnen toch al wat vanaf 24 weken?" Ik was werkelijk te perplex om te reageren.....
Alle reacties Link kopieren
Aaargh Bijtje zo herkenbaar.

Mijn moeder heeft ook een enorme obsessie met gewicht, calorieen en alles wat daarmee te maken heeft. Dat ik zo rond draag is bijvoorbeeld echt niet alleen baby, raar dat het bij mij overal zit.

Zij zelf had dit helemaal niet en ze was ook maar 7 kilo aangekomen. (Ik zelf haal bijna de 20 nu)

En dat ik uit moet kijken want als ik zo doorga (met wat?? Zwanger zijn!?) ik echt heel lang nodig heb om het er allemaal weer af te krijgen en dat zou zo zonde zijn bla bla bla.



Tja. Helaas kan je aan mijn hele lijf zien dat ik zwanger ben(bolle kop, benen waar elke dag meer putten in springen etc.), maar kan er toch echt niks aan doen.
Alle reacties Link kopieren
quote:biekoe schreef op 16 juli 2011 @ 15:34:

Hier ook een: ik ben na 26 weken bevallen van een zoontje. Heel heftig dus en hij moest echt vechten voor zijn leven. Sta ik op school (voor de oudste) komt er een moeder vragen hoe het is. Vervolgens komt er nog een moeder (!!!!) bijstaan die vraagt wat er is. Haar reactie:"zo erg is dat toch niet, ze kunnen toch al wat vanaf 24 weken?" Ik was werkelijk te perplex om te reageren.....





Echt, je zal dat mens toch..
Alle reacties Link kopieren
O en Biebeltje, ik kan me zo goed voorstellen dat het je nu allemaal nog overvalt.

Het is zo snel gegaan. Is echt niet niks hoor, in sneltreinvaart bevallen terwijl je notabene nog aan het werk bent. Denk dat je hersenen dat ook echt even moeten verwerken, omdat het gewoon 'niet klopt'.
Alle reacties Link kopieren
@lunaSter; wij hebben echt precies dezelfde moeder!!

ALs je zo door gaat... je zou dr toch!! Moeder "schrok" zo van 2 kilo snoep om mijn verlof door te komen die ik van mijn werk kreeg dat ze een dag later bezorgd op belde wat ik daar mee van plan was... ehm nou opeten?? jamaar da's drop en da's slecht voor je bloeddruk en als ik haar was had ik het weg gegooid... als ik haar was was ik chronisch aan de lijn geweest een een stuk minder gelukkig!! (ben ook nog maar 18 kilo aangekomen en dat vind ik niet eens zo vreselijk veel eigenlijk....)

@biekoe; ongelofelijk!!!
Alle reacties Link kopieren
Hier eenzelfde moeder Haar idee is dat als je meer dan pak 'm beet 10 kilo aankomt tijdens de zwangerschap, dat toch echt niet van de baby is, maar je dat aan jezelf te danken hebt. Zij was iedere keer maar weinig aangekomen, want ja het moest er ook nog af.

Ik denk dat het in de genen zit, maar ik ben maar weinig kilo's aangekomen en was meteen na de bevalling weer redelijk terug in model en de kilo's kwijt. Grote opluchting dus
Alle reacties Link kopieren
ik lag in het ziekenhuis,ongeveer 20 weken zwanger gebroken vliezen,zeer slechte prognose. Volledige bedrust geindiceerd in de hoop dat er wat vruchtwater blijft zitten en de baby het haalt. Mijn zus komt 2e dag binnen (was 1e dag ook geweest hoor) ik zeg o zus voordat je zit,wil je mij een kopje thee geven?

Mijn zus zegt: zucht... ik heb ook de hele dag gewerkt hoor



Ze had in die periode nog meer van die geweldig inlevende opmerkingen/gedragingen
fener wijzigde dit bericht op 16-07-2011 20:18
Reden: tikfout
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
nb. eenmaal bevallen van ons (in mijn buik overleden) zoontje,heb ik ontelbare keren gehoord:

-gelukkig heb je al een gezond kind

-je weet in elk geval dat je ook een goede zwangerschap kan hebben

-je bent nog jong je kunt nog 10 kinderen krijgen

-beter zo dan dat je een ongelukkig kind had gekregen (even voor de duidelijkheid met het kindje was alles in orde het waren gebroken vliezen die maakte dat hij geboren is)

-na 2 maanden, vroeg een rouw die ik vaak tegenkom met de hond uitlaten of ik weer zwanger was. Zij wist dat ik 4 weken platgelegen heb en uiteindelijk alsnog ons kindje verloren heb.

ik zei nee ik ben nog dik.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven