Kinderen
alle pijlers
Lompe opmerkingen in kraamtijd
woensdag 8 juni 2011 om 16:08
Ben benieuwd, wie wint de award?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
woensdag 6 juli 2011 om 15:44
Isa, zoiets heb ik ook meegemaakt... Ik ben in het ziekenhuis bevallen en moest een nachtje blijven. Het was vreselijk druk en 's morgens kwamen ze al vroeg langs (zes uur!) om te temperaturen, bloeddruk te meten en weet ik wat allemaal. Om half 8 zaten we aan het ontbijt. Ik lag op zaal met 2 andere vrouwen. Een verpleegster kwam binnen met een kar met een soort tummytub. Ze liep naar mijn buurvrouw en vroeg of ze haar kindje zou wassen. Buurvrouw vond het goed. Kindje werd uitgekleed en even door het water gehaald (meer was het echt niet!) en zat al weer in de kleertjes voor ze een fototoestel had kunnen pakken. Daarna was kamergenoot nummer 2 aan de beurt. Ook dat kindje werd in een vloek en een zucht in het badje gedaan. Ik had daar eigenlijk helemaal geen zin in en wilde niet dat mijn zoons eerste badje er zo aan toe zou gaan. Bovendien wist ik zeker dat mijn man het ook wel heel leuk zou vinden als hij er bij was bij het eerste badje. Dus toen de verpleegster vroeg of ze Kootje ook in bad zou doen zei ik "nee, dat doe ik liever thuis met de kraamhulp als mijn man er ook bij is." Ze keek me toch beledigd! "Nou, dan moet je het zélf maar weten!" zei ze nog en ze rende met de hele zooi zo de kamer uit. Ze heeft niet eens Kootjes luiertje verschoond..... Toen we thuis waren hebben man en ik daar samen mee staan klooien en de volgende dag heeft de lieve kraamhulp Ko lekker in bad gedaan waar man en ik bij waren en konden we lekker rustig foto's maken.
woensdag 6 juli 2011 om 18:37
woensdag 6 juli 2011 om 18:44
Ik heb ook alleen maar fijne herinneringen aan het ziekenhuis Vooral de eerste keer toen ik met onze dysmature dochter vier dagen moest blijven. De laatste dag lag ze eindelijk op mijn kamer en iedereen was zo behulpzaam en lief! Met zoon maar 1 nachtje geweest, om 0.01u geboren en om 9u kwam man me ophalen maar dat was ook allemaal prima. Slechts 1x
's nachts iemand komen kijken en 's ochtends werd er eerst gekeken of ik al wakker was. Toen kreeg ik lekker een boterham met filet americain
's nachts iemand komen kijken en 's ochtends werd er eerst gekeken of ik al wakker was. Toen kreeg ik lekker een boterham met filet americain
woensdag 6 juli 2011 om 18:47
Mijn schoonmoeder had trouwens nog wel een fijne opmerking: "wow wat een rood haar, dat is schrikken". En toen ze na twee dagen weer langs kwam: "oh, hij heeft ook rode wenkbrauwen en wimpers, dat komt nooit meer goed!"
Het is niet zo lomp als sommige andere opmerkingen, dat geef ik toe maar lief is anders toch? Zeker omdat dat roodharige van onze kant van de familie komt...
Het is niet zo lomp als sommige andere opmerkingen, dat geef ik toe maar lief is anders toch? Zeker omdat dat roodharige van onze kant van de familie komt...
woensdag 6 juli 2011 om 20:10
quote:Kaloo schreef op 06 juli 2011 @ 14:24:
Mijn zoonlief 's avonds geboren. Volgende dag staat een vriendin op de stoep met haar vriend.
Ik vraag aan mijn vent (die in de keuken staat) vanaf de bank: "wil je een kopje thee voor me meenemen?"
Waarop de vriend van m'n vriendin antwoordt: "Zóóó, dus je hebt een kraamphulp rondlopen die alles hier schoonmaakt en voor de baby zorgt en je laat je vriend voor je lopen. Wat doe jij dan nog zoal op je dag? De hele dag een beetje tv kijken?"
Ik met m'n stomme kop, flabbergasted als ik ben, nog normaal antwoord geven: borstvoeding, .... dit en dat.....
Antwoord hij: "Oke, dan heb je nog 18 uur verder in je dag. Lekker hoor zo bediend worden."
Ergens had ik zin om te antwoorden: "Weet je wat, ik knip jou ook even lekker in van voor naar halverwege je bil zodat je op een hechting zit ter grote van 2 tennisballen. Geef je met liefde de bevalling over en de hele nacht naweeen en dan gun ik je ook zo'n hufter op bezoek."
Maar goed, die knip wilde ik nou nét niet met hem delen. Hoe verrassend!?
Ik was blij dat hij de deur uit was na zijn plafond staren, uitgebreid gegaap en aan mijn vent vroeg hij nog: "gaat het ook nog over iets anders dan de baby?" Waarop mijn vent gelukkig wel adrem wist te antwoorden: "nee, de baby is nog geen dag oud. dan draait alles nog even om hem. Maar dat lijkt me niet zo gek, toch?" Waarop hij antwoordde: "daar ben ik precies bang voor. dat je hele relatie naar de knoppen gaat. dat alles alleen nog maar om de baby draait."
Ik heb nu al medelijden met mijn vriendin, mocht hij ooit de vader van haar kleine worden....Hoe reageerde je vriendin eigenlijk? Ik zou me persoonlijk doodschamen, je zou maar zo'n vriend hebben, werkelijk.
Mijn zoonlief 's avonds geboren. Volgende dag staat een vriendin op de stoep met haar vriend.
Ik vraag aan mijn vent (die in de keuken staat) vanaf de bank: "wil je een kopje thee voor me meenemen?"
Waarop de vriend van m'n vriendin antwoordt: "Zóóó, dus je hebt een kraamphulp rondlopen die alles hier schoonmaakt en voor de baby zorgt en je laat je vriend voor je lopen. Wat doe jij dan nog zoal op je dag? De hele dag een beetje tv kijken?"
Ik met m'n stomme kop, flabbergasted als ik ben, nog normaal antwoord geven: borstvoeding, .... dit en dat.....
Antwoord hij: "Oke, dan heb je nog 18 uur verder in je dag. Lekker hoor zo bediend worden."
Ergens had ik zin om te antwoorden: "Weet je wat, ik knip jou ook even lekker in van voor naar halverwege je bil zodat je op een hechting zit ter grote van 2 tennisballen. Geef je met liefde de bevalling over en de hele nacht naweeen en dan gun ik je ook zo'n hufter op bezoek."
Maar goed, die knip wilde ik nou nét niet met hem delen. Hoe verrassend!?
Ik was blij dat hij de deur uit was na zijn plafond staren, uitgebreid gegaap en aan mijn vent vroeg hij nog: "gaat het ook nog over iets anders dan de baby?" Waarop mijn vent gelukkig wel adrem wist te antwoorden: "nee, de baby is nog geen dag oud. dan draait alles nog even om hem. Maar dat lijkt me niet zo gek, toch?" Waarop hij antwoordde: "daar ben ik precies bang voor. dat je hele relatie naar de knoppen gaat. dat alles alleen nog maar om de baby draait."
Ik heb nu al medelijden met mijn vriendin, mocht hij ooit de vader van haar kleine worden....Hoe reageerde je vriendin eigenlijk? Ik zou me persoonlijk doodschamen, je zou maar zo'n vriend hebben, werkelijk.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 6 juli 2011 om 22:29
quote:ayla2 schreef op 01 juli 2011 @ 14:21:
oh, en na bevalling van dat geweldige duo, haalde mijn moeder me uit het ziekenhuis omdat lief met een giga migraine aanval op bed lag. Mijn moeders subtiele woorden: "je had beter een vent kunnen trouwen" vielen niet echt heel prettig bij mij.....Ik kan me voorstellen dat ie op dat moment niet echt lekker viel maar Dat zou ik ook kunnen zeggen (als hart onder de riem grap hoor, dat dan weer wel )
oh, en na bevalling van dat geweldige duo, haalde mijn moeder me uit het ziekenhuis omdat lief met een giga migraine aanval op bed lag. Mijn moeders subtiele woorden: "je had beter een vent kunnen trouwen" vielen niet echt heel prettig bij mij.....Ik kan me voorstellen dat ie op dat moment niet echt lekker viel maar Dat zou ik ook kunnen zeggen (als hart onder de riem grap hoor, dat dan weer wel )
woensdag 6 juli 2011 om 22:40
Mijn eerste dochter is dysmatuur geboren. Niemand had het zien aankomen en de schok was best groot aangezien ik ook geen vruchtwater meer had. Kleintje was broodmager en helemaal uitgedroogd (ze heeft net kunnen overleven in mijn buik) Zegt de eerste kraamhulp:" Nee die heeft het niet naar haar zin gehad in je buik, daar heb je niet goed voor gezorgd'.
Echt waar tranen met tuiten heb ik gehuild. Dom mens.
Echt waar tranen met tuiten heb ik gehuild. Dom mens.
woensdag 6 juli 2011 om 22:43
quote:magic2009 schreef op 06 juli 2011 @ 14:34:
Misschien kan ik ze toppen..
Ik kwam om 17:00 uit het ziekenhuis na 1 nachtje observatie (vliezen langer dan 24u gebroken geweest voor de bevalling), kon gewoon lopen enzo.. Kwamen binnen via de achterdeur, moeten dan door de keuken naar de woonkamer. Nog in de keuken, vroeg mijn vriend:
"Schat wat eten we vandaag, wat maak je? Ik heb me toch zo'n honger."
You're kidding?! Hoe snel daarna stond hij bij de afhaalchinees?
@Kaloo: ik denk serieus dat ik die vent buiten had gezet. Gelukkig had ik weinig last van de bevalling, dus kon er nog een schop onder zijn kont bij ook. Wat een hork! Hopelijk vindt je vriendin eerst een LEUKE vriend voor ze aan kinderen begint!
Als ik die ziekenhuisverhalen van sommigen lees ben ik me achteraf toch blij dat ik, hoewel niet de bedoeling, thuis bevallen ben!
Over haar rode haar krijgen wij ook steeds opmerkingen trouwens, maar de meeste gelukkige in positieve zin. Je ziet het niet vaak meer, goh wat leuk, rood haar, van wie heeft ze dat...
Oh van de week, samen met man en kind in de AH, caissiere zit dochter te bewonderen en maakt haar aan het lachen, vorige klant staat nog aan de band en zegt tegen mij, zeg maar eerlijk, was het de postbode of de melkboer? Huh? En wie mag u wel wezen dat u dat zo durft te zeggen op die toon meneer??? Ik had een bijdehante dag (yes! zo fijn als die eens van pas komen:, Ik stelde hem voor aan zijn dochter en vroeg wanneer hij nou eindelijk eens met de alimentatie over de brug kwam. Haha, de tomaten staken er nog bleekjes bij af
(zou ik toch nog steeds van die evil zwangerschapshormonen in mijn lijf hebben ja?)
Misschien kan ik ze toppen..
Ik kwam om 17:00 uit het ziekenhuis na 1 nachtje observatie (vliezen langer dan 24u gebroken geweest voor de bevalling), kon gewoon lopen enzo.. Kwamen binnen via de achterdeur, moeten dan door de keuken naar de woonkamer. Nog in de keuken, vroeg mijn vriend:
"Schat wat eten we vandaag, wat maak je? Ik heb me toch zo'n honger."
You're kidding?! Hoe snel daarna stond hij bij de afhaalchinees?
@Kaloo: ik denk serieus dat ik die vent buiten had gezet. Gelukkig had ik weinig last van de bevalling, dus kon er nog een schop onder zijn kont bij ook. Wat een hork! Hopelijk vindt je vriendin eerst een LEUKE vriend voor ze aan kinderen begint!
Als ik die ziekenhuisverhalen van sommigen lees ben ik me achteraf toch blij dat ik, hoewel niet de bedoeling, thuis bevallen ben!
Over haar rode haar krijgen wij ook steeds opmerkingen trouwens, maar de meeste gelukkige in positieve zin. Je ziet het niet vaak meer, goh wat leuk, rood haar, van wie heeft ze dat...
Oh van de week, samen met man en kind in de AH, caissiere zit dochter te bewonderen en maakt haar aan het lachen, vorige klant staat nog aan de band en zegt tegen mij, zeg maar eerlijk, was het de postbode of de melkboer? Huh? En wie mag u wel wezen dat u dat zo durft te zeggen op die toon meneer??? Ik had een bijdehante dag (yes! zo fijn als die eens van pas komen:, Ik stelde hem voor aan zijn dochter en vroeg wanneer hij nou eindelijk eens met de alimentatie over de brug kwam. Haha, de tomaten staken er nog bleekjes bij af
(zou ik toch nog steeds van die evil zwangerschapshormonen in mijn lijf hebben ja?)
woensdag 6 juli 2011 om 22:44
quote:mikazo schreef op 06 juli 2011 @ 22:40:
Mijn eerste dochter is dysmatuur geboren. Niemand had het zien aankomen en de schok was best groot aangezien ik ook geen vruchtwater meer had. Kleintje was broodmager en helemaal uitgedroogd (ze heeft net kunnen overleven in mijn buik) Zegt de eerste kraamhulp:" Nee die heeft het niet naar haar zin gehad in je buik, daar heb je niet goed voor gezorgd'.
Echt waar tranen met tuiten heb ik gehuild. Dom mens.Tjesus.....
Mijn eerste dochter is dysmatuur geboren. Niemand had het zien aankomen en de schok was best groot aangezien ik ook geen vruchtwater meer had. Kleintje was broodmager en helemaal uitgedroogd (ze heeft net kunnen overleven in mijn buik) Zegt de eerste kraamhulp:" Nee die heeft het niet naar haar zin gehad in je buik, daar heb je niet goed voor gezorgd'.
Echt waar tranen met tuiten heb ik gehuild. Dom mens.Tjesus.....
woensdag 6 juli 2011 om 22:53
donderdag 7 juli 2011 om 18:05
@soley: helemaal gelijk: dat is ook mijn reactie als ik mijn eigen post lees: die gast eruitzetten. Maar bizarre aan dat soort situaties is: óf ik ben op zo'n moment inderdaad zo stoer om dat te doen. Maar in dit geval was ik nogal overdonderd (misschien ook hormonen) en daarbij: hij is en blijft de vriend van mijn vriendin. En ik ben gek op die meid. Haar vriendschap wil ik niet kwijt. Als ik hem er uit had gezet, had ik haar er min of meer indirect ook uitgezet. Of in ieder geval in een hele vervelende positie gebracht. Ja oké, daar kan je van 2 kanten wat van zeggen: want nu zat ik in die vervelende positie...
Ach, die gast: ik moet het ermee doen, zolang m'n vriendin bij hem is. Ik probeer hem zoveel mogelijk te ontlopen en met haar alleen af te spreken. Maar in de praktijk heb ik zo nu en dan uiteraard wel met hem te maken.
Ik kan wat dat betreft meteen een äanvulling doen op dit topic. Of nouja... het is een klein beetje off-topic, maar past wel redelijk binnen het kader. Geen kraamtijd, maar ben hoogzwanger. Mijn zwangerschap verloopt helaas niet rooskleurig en kort samengevat: kans op een gehandicapt kindje of misschien wel dood bij geboorte of onmiddelijke operatie nodig etc etc Mijn vriendin schrok zich kapot dat ik het vertelde. Hij: "ach, het valt allemaal wel mee hoor volgens mij."
Ach, die gast: ik moet het ermee doen, zolang m'n vriendin bij hem is. Ik probeer hem zoveel mogelijk te ontlopen en met haar alleen af te spreken. Maar in de praktijk heb ik zo nu en dan uiteraard wel met hem te maken.
Ik kan wat dat betreft meteen een äanvulling doen op dit topic. Of nouja... het is een klein beetje off-topic, maar past wel redelijk binnen het kader. Geen kraamtijd, maar ben hoogzwanger. Mijn zwangerschap verloopt helaas niet rooskleurig en kort samengevat: kans op een gehandicapt kindje of misschien wel dood bij geboorte of onmiddelijke operatie nodig etc etc Mijn vriendin schrok zich kapot dat ik het vertelde. Hij: "ach, het valt allemaal wel mee hoor volgens mij."
donderdag 7 juli 2011 om 18:26
@susan: die vriendin van me heeft hem "helaas" nogal op een voetstuk staan. En denkt ook dat "iedereen" hem geweldig vindt.
Ik heb haar achteraf wel gevraagd waarom ze hem eigenlijk had meegenomen. Met als reden dat ik het idee had dat hij op kraambezoek gaan nou niet geweldig leuk leek te vinden.
Ze zei dat hij zelf graag mee wilde, maar wel op de weg naar huis had verteld dat hij hier echt geen zin in had. Dat alles om de baby draait. Dat als hun ooit kinderen krijgen, hij echt niet wilt dat hun relatie naar de knoppen gaat om zo'n baby.
En dan zal ik je zeggen: ik heb hen zelfs nog gevraagd hoe het met hun ging. En naar hun verhalen geluisterd. En volgens mij is dat niet zo heel vanzelfsprekend op de eerste dag van je eerste kind!? Maar ik had simpelweg niet zo heel veel zin om mijn babytrots met hem te delen.
Dat de rest van het bezoek zich vooral interesseerde voor de baby ipv hem, is hem blijkbaar tegengevallen. En dat mijn vent geen voetbal- en lekkere-wijven-praat met hem hield ofzo... Maar wat verwacht je dan op een kraambezoek!? Echt: sorry hoor! Maar waar hij het lef vandaan haalt zichzelf uit te nodigen en dan zo te lopen zeiken. Bleh!
Wat m'n vriendin overigens wel zag en benoemde: "volgens mij heeft jouw vriend wel door dat een bevalling niet zo makkelijk is. en heeft hij wel begrip en helpt je. ik denk dat mijn vriend verwacht dat een bevalling nogal makkelijk is en alles aan mij zal overlaten." Daarop heb ik wel eerlijk geantwoord dat ze ook maar eens goed moet nadenken dat áls ze kinderen wilt, ze die ook wel van hem wilt, want dat een zwangerschap, bevalling en "ouders-zijn" niet dingen zijn die je met je vinger-in-je-neus doet. Misschien scoor ik hiermee hoog in de lijst van "botte opmerkingen over partner" (mocht hier ooit een topic over geopend worden). Maar ik voorzie echt problemen als die dag ooit zal komen! En al helemaal omdat zij een heel teer meisje is: snel huilen, angstig etc. Maar wat ik zei: zij heeft hem op een voetstuk en ik verwacht niet dat ze bij hem weg zal gaan. Maar ergens, stiekem, hoop ik dat die relatie ooit over gaat. Misschien slecht van mij om te denken.....
Ik heb haar achteraf wel gevraagd waarom ze hem eigenlijk had meegenomen. Met als reden dat ik het idee had dat hij op kraambezoek gaan nou niet geweldig leuk leek te vinden.
Ze zei dat hij zelf graag mee wilde, maar wel op de weg naar huis had verteld dat hij hier echt geen zin in had. Dat alles om de baby draait. Dat als hun ooit kinderen krijgen, hij echt niet wilt dat hun relatie naar de knoppen gaat om zo'n baby.
En dan zal ik je zeggen: ik heb hen zelfs nog gevraagd hoe het met hun ging. En naar hun verhalen geluisterd. En volgens mij is dat niet zo heel vanzelfsprekend op de eerste dag van je eerste kind!? Maar ik had simpelweg niet zo heel veel zin om mijn babytrots met hem te delen.
Dat de rest van het bezoek zich vooral interesseerde voor de baby ipv hem, is hem blijkbaar tegengevallen. En dat mijn vent geen voetbal- en lekkere-wijven-praat met hem hield ofzo... Maar wat verwacht je dan op een kraambezoek!? Echt: sorry hoor! Maar waar hij het lef vandaan haalt zichzelf uit te nodigen en dan zo te lopen zeiken. Bleh!
Wat m'n vriendin overigens wel zag en benoemde: "volgens mij heeft jouw vriend wel door dat een bevalling niet zo makkelijk is. en heeft hij wel begrip en helpt je. ik denk dat mijn vriend verwacht dat een bevalling nogal makkelijk is en alles aan mij zal overlaten." Daarop heb ik wel eerlijk geantwoord dat ze ook maar eens goed moet nadenken dat áls ze kinderen wilt, ze die ook wel van hem wilt, want dat een zwangerschap, bevalling en "ouders-zijn" niet dingen zijn die je met je vinger-in-je-neus doet. Misschien scoor ik hiermee hoog in de lijst van "botte opmerkingen over partner" (mocht hier ooit een topic over geopend worden). Maar ik voorzie echt problemen als die dag ooit zal komen! En al helemaal omdat zij een heel teer meisje is: snel huilen, angstig etc. Maar wat ik zei: zij heeft hem op een voetstuk en ik verwacht niet dat ze bij hem weg zal gaan. Maar ergens, stiekem, hoop ik dat die relatie ooit over gaat. Misschien slecht van mij om te denken.....
donderdag 7 juli 2011 om 19:47
Kaloo, mijn mond blijft een beetje openvallen van die kerel! Nou ja, een beetje... zeg maar gerust wagenwijd. Gedverderrie zit je in zo'n rotsituatie en dan zoiets zeggen, wat bot!
Vind dat jij het nog netjes hebt verwoord naar je vriendin. Sneu eigenlijk he, dat ze dan niet inziet dat hij zo geweldig niet is.
Vind dat jij het nog netjes hebt verwoord naar je vriendin. Sneu eigenlijk he, dat ze dan niet inziet dat hij zo geweldig niet is.
donderdag 7 juli 2011 om 21:03
Soley, ja, ik vind het heel sneu en ook soms moeilijk om aan te zien. Wat ik zei: ik ben gek op die meid. En ik gun haar zo een geweldige vent. Die heeft ze in hem gevonden. Maar ik zie het niet in hem.
Die stomme opmerkingen van hem kan ik nog wel incasseren. Ik tel even tot tien.. en haal diep adem, zeg in m'n hoofd tegen mezelf: "ik weet wie het zegt" en richt m'n aandacht ergens anders op. Maar ja: ik heb er wel moeite mee dat hij haar leven wel voor een groot deel bepaalt. En ook nog denkt dat hij een halve god is. Zijn woorden heel serieus neemt. Daar onzeker en verdrietig van wordt... Ik probeer haar dat ook zelf in te laten zien. Maar ik weet ook dat als zij dat anders ervaart, ik haar niet bij hem kan wegslepen. Ik probeer haar keuze voor hem te respecteren, maar daar heb ik het wel verdomd lastig mee.
Die stomme opmerkingen van hem kan ik nog wel incasseren. Ik tel even tot tien.. en haal diep adem, zeg in m'n hoofd tegen mezelf: "ik weet wie het zegt" en richt m'n aandacht ergens anders op. Maar ja: ik heb er wel moeite mee dat hij haar leven wel voor een groot deel bepaalt. En ook nog denkt dat hij een halve god is. Zijn woorden heel serieus neemt. Daar onzeker en verdrietig van wordt... Ik probeer haar dat ook zelf in te laten zien. Maar ik weet ook dat als zij dat anders ervaart, ik haar niet bij hem kan wegslepen. Ik probeer haar keuze voor hem te respecteren, maar daar heb ik het wel verdomd lastig mee.
vrijdag 8 juli 2011 om 01:24
quote:Soley schreef op 06 juli 2011 @ 22:43:
[...]
You're kidding?! Hoe snel daarna stond hij bij de afhaalchinees?
Er was eten voor 1.5 week in huis.. Mn mams was er bij, die hield me koest/ duwde mij de woonkamer gauw in.. Geloof dat het nog geen 2 minuten heeft geduurd voordat hij de lompheid besefte en heb daarna lekker -door hem gemaakte- biefstukjes gegeten
Maar hij hoort hem nog wel terug hoor haha
[...]
You're kidding?! Hoe snel daarna stond hij bij de afhaalchinees?
Er was eten voor 1.5 week in huis.. Mn mams was er bij, die hield me koest/ duwde mij de woonkamer gauw in.. Geloof dat het nog geen 2 minuten heeft geduurd voordat hij de lompheid besefte en heb daarna lekker -door hem gemaakte- biefstukjes gegeten
Maar hij hoort hem nog wel terug hoor haha
vrijdag 8 juli 2011 om 08:03
Mijn moeder die tijdens haar eerste bezoek bij drie weken (daarvoor hielp ze mijn zusje bij haar bevalling in het buitenland, dus dat was oké) mijn dochtertje de hele tijd 'delletje' noemde, want dat vond ze zo schattig klinken. En ik maar steeds uitleggen dat ik écht niet wilde dat ze haar zo noemde omdat het slet/hoer betekent. Uiteindelijk heb ik haar gedreigd dat als ze van plan was haar zo te blijven noemen ze niet meer terug hoefde te komen.
En de naam van zoon sprak ze eerste dag goed uit, maar een dag later 'kon' ze het opeens niet meer goed uitspreken....
Het is aldoor wel weer goed gekomen....
En de naam van zoon sprak ze eerste dag goed uit, maar een dag later 'kon' ze het opeens niet meer goed uitspreken....
Het is aldoor wel weer goed gekomen....
vrijdag 8 juli 2011 om 08:24
Ik lees met verbazing, afschuw en soms zelfs pijn in mn hart al die lompe opmerkingen en vraag me af hoe het toch komt dat mensen zo kunnen reageren...
- Is het een poging grappig te willen zijn
- of kunnen ze soms een bepaald gevoel/mening die ze écht hebben niet onderdrukken en is het een kwestie van iets eruit flappen zonder na te denken dat het voor een ander kwetsend is
- is kwetsen het doel op zichzelf, willen ze je laten voelen dat ze je niet waarderen of vinden dat je een slechte moeder bent?
Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik zelf namelijk ooit zoiets zou zeggen...
- Is het een poging grappig te willen zijn
- of kunnen ze soms een bepaald gevoel/mening die ze écht hebben niet onderdrukken en is het een kwestie van iets eruit flappen zonder na te denken dat het voor een ander kwetsend is
- is kwetsen het doel op zichzelf, willen ze je laten voelen dat ze je niet waarderen of vinden dat je een slechte moeder bent?
Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik zelf namelijk ooit zoiets zou zeggen...
vrijdag 8 juli 2011 om 08:33
Ik zit hier ook met open mond naar het scherm te staren... Wat een lompe mensen zeg!
Trouwens, de andere kant op is misschien wel aardig, maar klinkt soms dan weer wat dommig. Zoals de vrouw die over een 1-week oude baby zei dat ze al Zoooo wijs kijkt. Alsof zo'n ukkie daadwerkelijk wijs kijkt (was een collega van een vriendin die een foto zag van vriendin's dochtertje)
Trouwens, de andere kant op is misschien wel aardig, maar klinkt soms dan weer wat dommig. Zoals de vrouw die over een 1-week oude baby zei dat ze al Zoooo wijs kijkt. Alsof zo'n ukkie daadwerkelijk wijs kijkt (was een collega van een vriendin die een foto zag van vriendin's dochtertje)
vrijdag 8 juli 2011 om 08:38
Mijn oudste zoon is 12 weken te vroeg geboren. Mijn tante zei tegen mij: "Ik weet niet of ik je nu wel moet feliciteren".
WOEDEND was ik. Achteraf zie ik wel dat ook zij geen raad wist met de situatie, maar kom op. Ik was moeder geworden. Natuurlijk feliciteer je dan, ik was en ben apetrots op mijn schatje van inmiddels bijna 3!
WOEDEND was ik. Achteraf zie ik wel dat ook zij geen raad wist met de situatie, maar kom op. Ik was moeder geworden. Natuurlijk feliciteer je dan, ik was en ben apetrots op mijn schatje van inmiddels bijna 3!
vrijdag 8 juli 2011 om 08:42
quote:toffifee schreef op 08 juli 2011 @ 08:38:
Mijn oudste zoon is 12 weken te vroeg geboren. Mijn tante zei tegen mij: "Ik weet niet of ik je nu wel moet feliciteren".
WOEDEND was ik. Achteraf zie ik wel dat ook zij geen raad wist met de situatie, maar kom op. Ik was moeder geworden. Natuurlijk feliciteer je dan, ik was en ben apetrots op mijn schatje van inmiddels bijna 3!
Inderdaad. In een dergelijke situatie kun je dan beter zeggen: "Ik wil je feliciteren met je zoontje en tegelijkertijd ook heel erg veel sterkte toewensen in deze spannende weken!'
Waarschijnlijk bedoelde ze het ook zo, maar het kwam er toch net even iets anders uit.
Mijn oudste zoon is 12 weken te vroeg geboren. Mijn tante zei tegen mij: "Ik weet niet of ik je nu wel moet feliciteren".
WOEDEND was ik. Achteraf zie ik wel dat ook zij geen raad wist met de situatie, maar kom op. Ik was moeder geworden. Natuurlijk feliciteer je dan, ik was en ben apetrots op mijn schatje van inmiddels bijna 3!
Inderdaad. In een dergelijke situatie kun je dan beter zeggen: "Ik wil je feliciteren met je zoontje en tegelijkertijd ook heel erg veel sterkte toewensen in deze spannende weken!'
Waarschijnlijk bedoelde ze het ook zo, maar het kwam er toch net even iets anders uit.
