Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
maandag 28 januari 2008 om 13:28
Jaikke, heel heel snel wegwezen, heel goed van je, want dat drankprobleem zal blijven, helaas heeft mijn nr1 dat ook, en het maakt veel kapot, heb het jaren niet in willen zien, maar het heeft mijn liefde voor hem kapotgemaakt, en mede daardoor is er ruimte gekomen voor nr2, wens je veel sterkte, kies voor jezelf,
Josephien, jij gaat het wel redden, je gevoelens zijn nu vlak, maar straks verwerk je ze en weet je hopelijk wat je wil,
Knipoogje, met mij gaat het goed, tenminste wat nr2 en mij betreft, heb hem net weer aan de telefoon gehad, heerlijk, met nr1 weet ik het niet meer, laat het maar rustig voortkabbelen,
thea, lieve lisa, hi, tja, wat is dat nou he, ik denk gewoon dat jullie opdezelfde golflengte zitten en goed met elkaar over gevoelens kunnen praten, maar laat je niet gebruiken hoor, je moet er wel een goed gevoel aan hebben, maar dat heb je volgens mij wel toch?
Lois, ja je weet wel dat hij van je houdt,maar bevestiging is zo fijn he,
Muril, ja, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed, geef er maar aan toe, hij gaat niet zomaar uit je gedachten, denk aan de fijne dingen, met een glimlach,sterkte
groetjes Anna
Josephien, jij gaat het wel redden, je gevoelens zijn nu vlak, maar straks verwerk je ze en weet je hopelijk wat je wil,
Knipoogje, met mij gaat het goed, tenminste wat nr2 en mij betreft, heb hem net weer aan de telefoon gehad, heerlijk, met nr1 weet ik het niet meer, laat het maar rustig voortkabbelen,
thea, lieve lisa, hi, tja, wat is dat nou he, ik denk gewoon dat jullie opdezelfde golflengte zitten en goed met elkaar over gevoelens kunnen praten, maar laat je niet gebruiken hoor, je moet er wel een goed gevoel aan hebben, maar dat heb je volgens mij wel toch?
Lois, ja je weet wel dat hij van je houdt,maar bevestiging is zo fijn he,
Muril, ja, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed, geef er maar aan toe, hij gaat niet zomaar uit je gedachten, denk aan de fijne dingen, met een glimlach,sterkte
groetjes Anna
maandag 28 januari 2008 om 20:23
Lieve Josephien, voor mij is het inmiddels bijna twee jaar geleden dat ik definitief afscheid heb genomen van mijn nr 2.
Ik heb tijden verdoofd rond gelopen, en kon even niet meer van het leven genieten.Ik voelde me niet meer compleet en totaal in de war.
Als je zo'n intense liefde hebt ervaren dan duurt het een tijd voordat je je rust weer vindt.
Ik denk nog steeds iedere dag aan hem, mis hem nog steeds wel maar met de tijd wordt het rustiger in je hoofd, gaat het intense gemis wat meer naar de achtergrond.
Het zal waarschijnlijk altijd je zwakke plek blijven, althans bij mij wel.
Ik hoef soms maar een liedje te horen of een geur te ruiken en ik ben weer van slag.
In het begin was ik weer dagen van slag, wat later had ik het een dag moeilijk en inmiddels kan ik een heel verdrietig moment hebben maar weet ik mezelf weer vrij snel te herstellen.
Het is cliche, maar tijd, is de enige echte remedie, hoe zwaar het ook is.
Het is afkicken van iets waar je compleet mee verbonden bent met hart en ziel. Hij zit in je systeem, stroomt door je lijf en zit verankerd in je hart.
Alles is zo herkenbaar wat jullie allen schrijven,(Muril die tweestrijd heb ik ook nog af en toe hoor, blij zijn met wat je weer hebt maar verdrietig om het gemis van die ander) ik zag ook in het begin overal zijn auto rijden,reed soms bewust kilometers om in de hoop hem tegen te komen, ik was alleen maar op zoek naar iets wat met hem/ons te maken had.
Maar alles wordt minder door de tijd heen.
Minder pijn en verdriet, minder chaos in je hoofd en het allerbelangrijkste voor mij, meer rust omdat ik weer eerlijk kon zijn.( met name naar man en kinderen)
Ik hoop voor jou dat je keuze over een tijd wat beter gaat voelen, bij mij duurde dat ook best lang.
Het verlangen om hem ooit weer eens te zien is er nog steeds, maar ik weet wel dat ik mezelf en anderen niet weer zoveel verdriet aan wil doen.
Ik ben sterker geworden door de tijd heen, ik wens jou Josephien heel veel kracht toe.
Ik voel met je mee!Liefs Marla
Ik heb tijden verdoofd rond gelopen, en kon even niet meer van het leven genieten.Ik voelde me niet meer compleet en totaal in de war.
Als je zo'n intense liefde hebt ervaren dan duurt het een tijd voordat je je rust weer vindt.
Ik denk nog steeds iedere dag aan hem, mis hem nog steeds wel maar met de tijd wordt het rustiger in je hoofd, gaat het intense gemis wat meer naar de achtergrond.
Het zal waarschijnlijk altijd je zwakke plek blijven, althans bij mij wel.
Ik hoef soms maar een liedje te horen of een geur te ruiken en ik ben weer van slag.
In het begin was ik weer dagen van slag, wat later had ik het een dag moeilijk en inmiddels kan ik een heel verdrietig moment hebben maar weet ik mezelf weer vrij snel te herstellen.
Het is cliche, maar tijd, is de enige echte remedie, hoe zwaar het ook is.
Het is afkicken van iets waar je compleet mee verbonden bent met hart en ziel. Hij zit in je systeem, stroomt door je lijf en zit verankerd in je hart.
Alles is zo herkenbaar wat jullie allen schrijven,(Muril die tweestrijd heb ik ook nog af en toe hoor, blij zijn met wat je weer hebt maar verdrietig om het gemis van die ander) ik zag ook in het begin overal zijn auto rijden,reed soms bewust kilometers om in de hoop hem tegen te komen, ik was alleen maar op zoek naar iets wat met hem/ons te maken had.
Maar alles wordt minder door de tijd heen.
Minder pijn en verdriet, minder chaos in je hoofd en het allerbelangrijkste voor mij, meer rust omdat ik weer eerlijk kon zijn.( met name naar man en kinderen)
Ik hoop voor jou dat je keuze over een tijd wat beter gaat voelen, bij mij duurde dat ook best lang.
Het verlangen om hem ooit weer eens te zien is er nog steeds, maar ik weet wel dat ik mezelf en anderen niet weer zoveel verdriet aan wil doen.
Ik ben sterker geworden door de tijd heen, ik wens jou Josephien heel veel kracht toe.
Ik voel met je mee!Liefs Marla
maandag 28 januari 2008 om 21:51
maandag 28 januari 2008 om 22:23
Ik ben voor het eerst op deze site. En heb wat stukjes gelezen, natuurlijk omdat dit onderwerp me bezig houdt. 4 jaar geleden heb ik met mijn nr. 2 gebroken, of hij met mij eigenlijk. Het kwam uit en we hebben beide een heel heftige tijd beleeft. Voor mij leek het wel een rouwproces. Ik heb hem nooit kunnen vergeten, wel het leven met nr. 1 weer opgepakt en dat ging eigenlijk heel goed, maar altijd de ander in mijn hoofd en hart, ik herkende het verhaal van Marla. Sinds afgelopen november zie ik mijn nr. 2 weer en dat is zo heerlijk, maar ook direct weer net zo moeilijk als eerst. Ik weet dat hij mijn echte grote liefde is, maar hij zal zijn gezin nooit verlaten, ben nu aan het overdenken hoe het verder moet. Ik weet dat ik het zo nooit heel lang volhoud, kost zoveel energie. Herkennen jullie dit?
maandag 28 januari 2008 om 22:54
Jeetje, je let even niet op en hoppa lezen geblazen! Geeft niets hoor, hug!!!
Soms als ik de verhalen lees, krijg ik een beklemmend gevoel. Ik ben realistisch, ik weet dat dit mijn voorland kan zijn, het verdriet, het gevoel wat nooit zal overgaan. De tijd zal het leren.
Ow wat moeilijk allemaal, ik geef jullie allemaal een hug! Maar toch wil ik even op jullie allemaal reageren.
Josephien, net wat iedereen zegt, het zal heel erg veel tijd kosten. Voel je niet bezwaard dat je opstaat en naar bed gaat met nr. 2 in je gedachten, dat uitknopje bestaat niet he?
Lois, je wilt zo graag die bevestiging van nr. 2, het doet zo zeer als je die niet krijgt op het moment dat jij er behoefte aan hebt. Probeer te genieten van het moment, neem het zoals het komt. Dat moet je kunnen, ik weet het, ik heb makkelijk praten.
Jakkie, ik denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt. Helaas weet ook ik wat drank kan doen binnen een relatie, uiteindelijk wint de drank altijd.
Muril, al zo lang geen contact, op nieuwjaarsnacht na. Het lijkt wel een verslaving, nr. 2 zit in ons bloed. Ik hoop zo dat je het een plekje kunt geven, dat je inderdaad met een glimlach zonder pijn aan nr. 2 kunt denken over een poosje.
Thea, het lijkt me zo vreselijk niet te weten wat je precies aan nr. 2 hebt. Aan de andere kant is dat misschien de redding, als nr. 2 uitspreekt dat hij van je houdt, maakt het er alles misschien nog moeilijker op.
Anna, hou vol, ik heb zoveel bewondering voor je! Wat vreselijk fijn voor je dat je nr. 2 hebt, heerlijk, geniet en koester het!
Marla, wat moeilijk, ik kan me je wens voorstellen om toch nog even één keertje nr. 2 te zien. Het zou helemaal niet verstandig zijn waarschijnlijk, maar toch he?
Stranger, soms zijn mannen net vrouwen he? Herkenbaar, dus ook voor jou.
Onzichtbaar, aan de ene kant heerlijk, ik lees tussen de regels door dat je geniet, aan de andere kant weer jij ook hoe het kan zijn om afstand te nemen en hoeveel verdriet dit betekent. Ik begrijp uit je verhaal dat jij vrij bent en dat nr. 2 een relatie heeft. Dat maakt het voor jou niet gemakkelijk.
Energie kost mijn nr. 2 me eigenlijk niet, ja soms, als we heel lang geen contact hebben.
Om even antwoord op de vraag van Josephien te geven. Wij hebben nooit contact in het weekend, die afspraak hebben we gemaakt. Natuurlijk sturen we wel een mailtje, maar msn of sms contact is uit den boze. We willen beiden niet dat onze nrs. 1 achter onze relatie komen, dus nemen we geen risico, zeker niet in het weekend.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte tijdens alle moeite momenten/tijden, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Soms als ik de verhalen lees, krijg ik een beklemmend gevoel. Ik ben realistisch, ik weet dat dit mijn voorland kan zijn, het verdriet, het gevoel wat nooit zal overgaan. De tijd zal het leren.
Ow wat moeilijk allemaal, ik geef jullie allemaal een hug! Maar toch wil ik even op jullie allemaal reageren.
Josephien, net wat iedereen zegt, het zal heel erg veel tijd kosten. Voel je niet bezwaard dat je opstaat en naar bed gaat met nr. 2 in je gedachten, dat uitknopje bestaat niet he?
Lois, je wilt zo graag die bevestiging van nr. 2, het doet zo zeer als je die niet krijgt op het moment dat jij er behoefte aan hebt. Probeer te genieten van het moment, neem het zoals het komt. Dat moet je kunnen, ik weet het, ik heb makkelijk praten.
Jakkie, ik denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt. Helaas weet ook ik wat drank kan doen binnen een relatie, uiteindelijk wint de drank altijd.
Muril, al zo lang geen contact, op nieuwjaarsnacht na. Het lijkt wel een verslaving, nr. 2 zit in ons bloed. Ik hoop zo dat je het een plekje kunt geven, dat je inderdaad met een glimlach zonder pijn aan nr. 2 kunt denken over een poosje.
Thea, het lijkt me zo vreselijk niet te weten wat je precies aan nr. 2 hebt. Aan de andere kant is dat misschien de redding, als nr. 2 uitspreekt dat hij van je houdt, maakt het er alles misschien nog moeilijker op.
Anna, hou vol, ik heb zoveel bewondering voor je! Wat vreselijk fijn voor je dat je nr. 2 hebt, heerlijk, geniet en koester het!
Marla, wat moeilijk, ik kan me je wens voorstellen om toch nog even één keertje nr. 2 te zien. Het zou helemaal niet verstandig zijn waarschijnlijk, maar toch he?
Stranger, soms zijn mannen net vrouwen he? Herkenbaar, dus ook voor jou.
Onzichtbaar, aan de ene kant heerlijk, ik lees tussen de regels door dat je geniet, aan de andere kant weer jij ook hoe het kan zijn om afstand te nemen en hoeveel verdriet dit betekent. Ik begrijp uit je verhaal dat jij vrij bent en dat nr. 2 een relatie heeft. Dat maakt het voor jou niet gemakkelijk.
Energie kost mijn nr. 2 me eigenlijk niet, ja soms, als we heel lang geen contact hebben.
Om even antwoord op de vraag van Josephien te geven. Wij hebben nooit contact in het weekend, die afspraak hebben we gemaakt. Natuurlijk sturen we wel een mailtje, maar msn of sms contact is uit den boze. We willen beiden niet dat onze nrs. 1 achter onze relatie komen, dus nemen we geen risico, zeker niet in het weekend.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte tijdens alle moeite momenten/tijden, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
dinsdag 29 januari 2008 om 10:37
Dames bedankt voor jullie lieve woorden.
josephien
Jaikke, kan me voorstellen dat je gebroken hebt met nr. 1. Lijkt mij ook niet dat daar toekomst in zit. Denk je, nu nr. 2 ook in scheiding ligt, dat er voor jullie een toekomst samen is?
Eelijk gezegd ik weet het niet.Heel erg diep in me drom ik er wel van.Maar als ik realistisch ben denk ik het niet.
We zien wel.
Thea83
Jaikke, wat heb jij ook een hoop meegemaakt. Het is goed om voor jezelf te kiezen in dit geval.
Ik hoop dat je Nr1 zelf alles ook weer op het rechte spoort krijgt maar daar kan jij hem niet bij helpen.
Hij moet eerst in zin dat hij echt een probleem met alcohol heeft voordat hij het kan oplossen.
Ik hoop dat zijn moeder niet te veel voor hem opvangt, want hoe goed bedoelt ook, daar helpt ze hem niet mee
Dat hij een probleem heeft met de alcohol is hem nu wel duidelijk.Hij heeft gelukig wel zijn baan nog.) heeft zijn baas alles uitgelegd.
Dus nu gaat hij op zoek naar ander werk en dan andere woning.
Dat ik hem niet kan helpen hiermee heb ik hem ook gezegd.Dit moet hij echt alleen doen.
]anaianai
Jaikke, heel heel snel wegwezen, heel goed van je, want dat drankprobleem zal blijven,
helaas heeft mijn nr1 dat ook, en het maakt veel kapot, heb het jaren niet in willen zien,
maar het heeft mijn liefde voor hem kapotgemaakt, en mede daardoor is er ruimte gekomen voor nr2,
wens je veel sterkte, kies voor jezelf
Thanks dat van ruimte voor nummer 2 is me nu wel duidelijk.Als je iemand tegen komt die je kan laten zien dat het ook anders kan.
Is het moelijk om dit te negeren.
Knipoogjes
Jakkie, ik denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt. Helaas weet ook ik wat drank kan doen binnen een relatie, uiteindelijk wint de drank altijd.
Ja hoe raar het ook klinkt ik weet hoe het vroeger er thuis aan toe ging. mijn vader was ook iemand die er niet vies van was.
En wil dit zeker niet vrijwillig nog eens mee maken.
Ik heb gisteren eens in een ander topic me gelezen.
wazig bin there oogkleppen op.
Daar kom ik me toch een hele hoop bekende dingen tegen.
Voor de rest van de dames en heren
tijd is een mooi gegeven iets.
En s6 met alles en laat jullie niet van de wijs brengen.
josephien
Jaikke, kan me voorstellen dat je gebroken hebt met nr. 1. Lijkt mij ook niet dat daar toekomst in zit. Denk je, nu nr. 2 ook in scheiding ligt, dat er voor jullie een toekomst samen is?
Eelijk gezegd ik weet het niet.Heel erg diep in me drom ik er wel van.Maar als ik realistisch ben denk ik het niet.
We zien wel.
Thea83
Jaikke, wat heb jij ook een hoop meegemaakt. Het is goed om voor jezelf te kiezen in dit geval.
Ik hoop dat je Nr1 zelf alles ook weer op het rechte spoort krijgt maar daar kan jij hem niet bij helpen.
Hij moet eerst in zin dat hij echt een probleem met alcohol heeft voordat hij het kan oplossen.
Ik hoop dat zijn moeder niet te veel voor hem opvangt, want hoe goed bedoelt ook, daar helpt ze hem niet mee
Dat hij een probleem heeft met de alcohol is hem nu wel duidelijk.Hij heeft gelukig wel zijn baan nog.) heeft zijn baas alles uitgelegd.
Dus nu gaat hij op zoek naar ander werk en dan andere woning.
Dat ik hem niet kan helpen hiermee heb ik hem ook gezegd.Dit moet hij echt alleen doen.
]anaianai
Jaikke, heel heel snel wegwezen, heel goed van je, want dat drankprobleem zal blijven,
helaas heeft mijn nr1 dat ook, en het maakt veel kapot, heb het jaren niet in willen zien,
maar het heeft mijn liefde voor hem kapotgemaakt, en mede daardoor is er ruimte gekomen voor nr2,
wens je veel sterkte, kies voor jezelf
Thanks dat van ruimte voor nummer 2 is me nu wel duidelijk.Als je iemand tegen komt die je kan laten zien dat het ook anders kan.
Is het moelijk om dit te negeren.
Knipoogjes
Jakkie, ik denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt. Helaas weet ook ik wat drank kan doen binnen een relatie, uiteindelijk wint de drank altijd.
Ja hoe raar het ook klinkt ik weet hoe het vroeger er thuis aan toe ging. mijn vader was ook iemand die er niet vies van was.
En wil dit zeker niet vrijwillig nog eens mee maken.
Ik heb gisteren eens in een ander topic me gelezen.
wazig bin there oogkleppen op.
Daar kom ik me toch een hele hoop bekende dingen tegen.
Voor de rest van de dames en heren
tijd is een mooi gegeven iets.
En s6 met alles en laat jullie niet van de wijs brengen.
dinsdag 29 januari 2008 om 11:43
@Thea
Je vroeg of ik nog steeds meelees, dat is dus inderdaad zo!
Meelezen kan ik niet laten!
Mijn verhaal lijkt nog het meest op die van jou, met dat verschil dat ik de uit-knop min of meer heb gevonden. Ik heb geaccepteerd dat ik iets speciaals voel voor collega. Denk nog steeds dat dat wederzijds is, maar denk dat het geen verliefdheid is. Meer een bepaalde herkenning van twee kanten, kan het moeilijk omschrijven. De laatste maanden gaan we vriendschappelijk met elkaar om, er wordt nog wel geflirt maar het is een stuk minder.
Blijf er wel van overtuigd dat als wij beiden geen partner hadden ik in elk geval een poging had gewaagd. Maar dat is niet zo, we zijn beiden getrouwd en volgens mij allebei gelukkig getrouwd. We hebben allebei kinderen, dat wil ik niet op het spel zetten voor iets dat toch niet gaat werken.
Ik ben nog steeds heel blij dat er meerdere mensen hier op het forum waren waaronder Lois en Teka die zeiden dat ik niet moest zeggen wat ik voor hem voelde. Dat heeft mij daadwerkelijk gesterkt om niets te zeggen, waardoor er niets uit de hand is gelopen. De manier waarop we nu met elkaar omgaan maakt duidelijk dat we het heel goed kunnen vinden samen, zo is het goed en zo moet het blijven.
Voor jou is het moeilijker Thea, jij hebt ook telefonisch en per SMS en e-mail contact. Dat is bij ons niet het geval, nooit geweest ook. Contact zoeken buiten het werk is daardoor een stuk moeilijker!
Ik wens iedereen heel veel sterkte toe! Ik blijf meelezen, wil toch weten hoe het iedereen vergaat!
Groet Snuf
Je vroeg of ik nog steeds meelees, dat is dus inderdaad zo!
Meelezen kan ik niet laten!
Mijn verhaal lijkt nog het meest op die van jou, met dat verschil dat ik de uit-knop min of meer heb gevonden. Ik heb geaccepteerd dat ik iets speciaals voel voor collega. Denk nog steeds dat dat wederzijds is, maar denk dat het geen verliefdheid is. Meer een bepaalde herkenning van twee kanten, kan het moeilijk omschrijven. De laatste maanden gaan we vriendschappelijk met elkaar om, er wordt nog wel geflirt maar het is een stuk minder.
Blijf er wel van overtuigd dat als wij beiden geen partner hadden ik in elk geval een poging had gewaagd. Maar dat is niet zo, we zijn beiden getrouwd en volgens mij allebei gelukkig getrouwd. We hebben allebei kinderen, dat wil ik niet op het spel zetten voor iets dat toch niet gaat werken.
Ik ben nog steeds heel blij dat er meerdere mensen hier op het forum waren waaronder Lois en Teka die zeiden dat ik niet moest zeggen wat ik voor hem voelde. Dat heeft mij daadwerkelijk gesterkt om niets te zeggen, waardoor er niets uit de hand is gelopen. De manier waarop we nu met elkaar omgaan maakt duidelijk dat we het heel goed kunnen vinden samen, zo is het goed en zo moet het blijven.
Voor jou is het moeilijker Thea, jij hebt ook telefonisch en per SMS en e-mail contact. Dat is bij ons niet het geval, nooit geweest ook. Contact zoeken buiten het werk is daardoor een stuk moeilijker!
Ik wens iedereen heel veel sterkte toe! Ik blijf meelezen, wil toch weten hoe het iedereen vergaat!
Groet Snuf
dinsdag 29 januari 2008 om 12:23
Marla, bedankt voor je lieve reactie. Wat een schrikbeeld: 2 jaar!!! Ben je (weer) gelukkig met je nr. 1? Hoop dat het je lukt om nooit meer contact op te nemen. Zie het verhaal van Onzichtbaar. Veel sterkte!
Muril, jaagt jou dit verhaal ook zoveel angst aan?
Onzichtbaar, ik begrijp je zo goed dat je toch weer contact opgenomen hebt. Alleen..... Toen zoveel verdriet gehad, nu gelukkig maar wetende dat je waarschijnlijk weer door dat verdriet heen moet. Hoe gaat het tussen je nr. 1 en jou?
Knipoogjes, kan me voorstellen dat de angst soms om je hart slaat. Nu zo genieten, maar weten dat de kans niet heel groot is dat dit altijd zal voortduren.
Snuf, als jij je gelukkig voelt zoals het nu gaat, geniet er dan van. Zo'n maatjesgevoel is ook heel waardevol.
Zat gisteravond in de auto en hield het niet meer. Thuis zagen ze dat natuurlijk ook wel. Vanmorgen om half acht zat ik al met nr. 1 te praten. Hij wil dat ik actiever op zoek ga naar de uitknop. Wil dat ik van de roze wolk af kom en zegt negatieve dingen over nr. 2 in de hoop dat ik er daardoor anders tegenaan kijk. Werkt alleen maar averechts bij mij. Tuurlijk weet ik dat nr. 2 ook negatieve eigenschappen heeft, maar hij is wel mijn soulmate, waar ik zo veel herkenning in heb gevonden. Als ik de uitknop kon vinden zou ik hem onmiddellijk gebruiken. De tip die ik kreeg dat duidelijk zou worden wat er nog over is van de relatie tussen nr. 1 en mij nu ik geen contact meer heb met nr. 2 is goed. We moeten het de tijd geven en samen leuke dingen gaan doen. Nr. 1 is hier wat ongeduldig in. Hij wil dat ik hem meer geef en weer vrolijk ben. Dat zit er allemaal niet in op dit moment. Ik weet dat nr. 1 recht heeft op meer vrouw en natuurlijk is het vreselijk voor hem te weten dat je vrouw de hele dag aan nr. 2 denkt. Ik probeer nr. 1 te geven wat er in zit, maar kan mezelf niet helemaal forceren hierin. In een volgend leven word ik lesbisch, of zou dat niet helpen:)?
Allemaal dikke knuffel en bedankt voor jullie steun.
Muril, jaagt jou dit verhaal ook zoveel angst aan?
Onzichtbaar, ik begrijp je zo goed dat je toch weer contact opgenomen hebt. Alleen..... Toen zoveel verdriet gehad, nu gelukkig maar wetende dat je waarschijnlijk weer door dat verdriet heen moet. Hoe gaat het tussen je nr. 1 en jou?
Knipoogjes, kan me voorstellen dat de angst soms om je hart slaat. Nu zo genieten, maar weten dat de kans niet heel groot is dat dit altijd zal voortduren.
Snuf, als jij je gelukkig voelt zoals het nu gaat, geniet er dan van. Zo'n maatjesgevoel is ook heel waardevol.
Zat gisteravond in de auto en hield het niet meer. Thuis zagen ze dat natuurlijk ook wel. Vanmorgen om half acht zat ik al met nr. 1 te praten. Hij wil dat ik actiever op zoek ga naar de uitknop. Wil dat ik van de roze wolk af kom en zegt negatieve dingen over nr. 2 in de hoop dat ik er daardoor anders tegenaan kijk. Werkt alleen maar averechts bij mij. Tuurlijk weet ik dat nr. 2 ook negatieve eigenschappen heeft, maar hij is wel mijn soulmate, waar ik zo veel herkenning in heb gevonden. Als ik de uitknop kon vinden zou ik hem onmiddellijk gebruiken. De tip die ik kreeg dat duidelijk zou worden wat er nog over is van de relatie tussen nr. 1 en mij nu ik geen contact meer heb met nr. 2 is goed. We moeten het de tijd geven en samen leuke dingen gaan doen. Nr. 1 is hier wat ongeduldig in. Hij wil dat ik hem meer geef en weer vrolijk ben. Dat zit er allemaal niet in op dit moment. Ik weet dat nr. 1 recht heeft op meer vrouw en natuurlijk is het vreselijk voor hem te weten dat je vrouw de hele dag aan nr. 2 denkt. Ik probeer nr. 1 te geven wat er in zit, maar kan mezelf niet helemaal forceren hierin. In een volgend leven word ik lesbisch, of zou dat niet helpen:)?
Allemaal dikke knuffel en bedankt voor jullie steun.
dinsdag 29 januari 2008 om 12:33
Ik ben vandaag een klein beetje sterk geweest. Collega was op de afdeling, we zeiden heel weinig tegen elkaar zoals eigenlijk op werk de gewoonte is geworden als er meer collega's in de buurt zijn. Na een half uurtje zat zijn dienst er op. Ik had het heel druk maar verwachte eigenlijk toch met bekende smsje met "bel je me?" Toen dat niet kwam stuurde ik hem een berichtje met "heb jij ook te druk om te praten, ik ook" Daarna reageerde hij gelijk of ik echt geen tijd had. Ik had zo wel willen bellen maar heb het niet gedaan, alleen gesms'd dat ik het echt te druk had vandaag en het misschien morgen zou proberen. Ik moet er zelf om lachen dat ik dit zo'n prestatie vind van mezelf LOL
dinsdag 29 januari 2008 om 12:34
Josephien, 2 jaar is niet zo lang denk ik. Bedenk dat een "bedrogen" partner ook wel 4 a 5 jaar nodig heeft om dit te verwerken en zijn/haar leven weer op de rails te krijgen. Ik na twee jaar ben er ook nog dagelijks mee bezig, de andere kant dus. Niet eens door dingen die ik zelf heb gewild, gezocht, van heb genoten.
En ach, ouder worden betekent schade oplopen en daar mee verder gaan. Jammer maar het is nou eenmaal zo.
En ach, ouder worden betekent schade oplopen en daar mee verder gaan. Jammer maar het is nou eenmaal zo.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:32
Thea, goed van je zeg!
Puk, ik begrijp dat de andere kant ook heel naar is. Ik vind het trouwens wel hele lange periodes waar jullie het over hebben. Overigens had ik toestemming voor nr. 2, nadat nr. 1 met de rug tegen de muur stond omdat ik wilde scheiden. Hij bleek het helaas niet aan te kunnen. Jij ook sterkte Puk.
Puk, ik begrijp dat de andere kant ook heel naar is. Ik vind het trouwens wel hele lange periodes waar jullie het over hebben. Overigens had ik toestemming voor nr. 2, nadat nr. 1 met de rug tegen de muur stond omdat ik wilde scheiden. Hij bleek het helaas niet aan te kunnen. Jij ook sterkte Puk.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:46
Josephien als liefde voor iemand sterk is, dan is het niet makkelijk om dat zomaar even te vergeten zoals in jouw geval. In mijn geval als je liefde groot is is het niet makkelijk te accepteren dat na tig jaar blijkt dat je partner vindt dat hij anders met onze liefde kon omgaan. Ik denk dat het logisch is dat je veel tijd nodig hebt om dingen een plaats te geven en om dingen te veranderen waarvan je vindt dat het nodig is.
Jouw nr1 heeft denk ik als wanhoop toestemming gegeven voor Nr 2, maar ik denk dat er maar weinig mensen zijn die geschikt zijn voor polyamorie. Denk jij dat je het andersom wel had gekund?
Josephien jij ook heel veel sterkte met je gevoelens, ik verwijt je niks of wil je verdriet niet onbelangrijk maken. Wil je alleen laten zien dat dit soort gevoelskwesties volgens mij altijd lang duren en er diep inhakken, voor jou,voor je nr2 maar zeker ook voor je nr1.
En ik ben er nog mee bezig maar toch vooral in opbouwende zin, wat hebben we geleerd, wat is er veranderd en hoe ben ik veranderd. Wat voel ik, wat bespreken we, waar praten we over. Ja een lang proces maar wel een goed proces zodat over ook echt over is.
Jouw nr1 heeft denk ik als wanhoop toestemming gegeven voor Nr 2, maar ik denk dat er maar weinig mensen zijn die geschikt zijn voor polyamorie. Denk jij dat je het andersom wel had gekund?
Josephien jij ook heel veel sterkte met je gevoelens, ik verwijt je niks of wil je verdriet niet onbelangrijk maken. Wil je alleen laten zien dat dit soort gevoelskwesties volgens mij altijd lang duren en er diep inhakken, voor jou,voor je nr2 maar zeker ook voor je nr1.
En ik ben er nog mee bezig maar toch vooral in opbouwende zin, wat hebben we geleerd, wat is er veranderd en hoe ben ik veranderd. Wat voel ik, wat bespreken we, waar praten we over. Ja een lang proces maar wel een goed proces zodat over ook echt over is.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:49
dinsdag 29 januari 2008 om 21:27
Josephien,
ik houd van mijn nr 1 en onze relatie is weer stabiel.
Toch denk ik dat er altijd een groot litteken achter blijft, die af en toe voor beide partijen nog knap zeer kan doen.
Het is denk ik nog wat te voorbarig om het alweer als "gelukkig" te bestempelen, onze relatie, maar we werken er aan en dat gaat over het algemeen best goed.
Maar het zijn pieken en dalen, waarbij de dalen minder diep worden.
Wat Puk aangeeft zie ik ook bij mijn man, de onzekerheid en de deuk in het zelfvertrouwen.
Je rouwt allebei om wat anders, dat duurt even voordat je het verdriet om wat ooit een gelukkige relatie was, samen kunt delen.
Dat je open kunt staan voor het verdriet van de ander.
Ook al voelde ik me nog zo schuldig, ik had het zelf te moeilijk met mijn eigen verwerkingsproces om uberhaupt me bezig te houden met zijn verdriet.
Dat was voor mijn nr 1 ook heel moeilijk, ook hij werd ongeduldig in het begin.
Ik heb ook heel veel geschreven.Ik heb een map vol met brieven die ik aan mijn nr 2 heb geschreven, nooit verzonden natuurlijk, maar al mijn verdriet en gevoelens heb ik zo van me afgeschreven.
Ik doe het nog steeds trouwens, maar ook daarbij merk ik dat de behoefte minder wordt.
Ik hoop eigenlijk stiekum dat ik mijn nr 2 ooit nog weer eens per toeval tegen kom.Ik weet verstandelijk wel dat dit het loskomen niet zal vergemakkelijken maar anderzijds hoop ik soms op een stukje gemoedsrust, te horen van hem hoe het nou daadwerkelijk met hem gaat.
Ik heb vernomen dat het met hem ook weer goed gaat, wat zou het me goed doen om dat van hemzelf te horen.
Maar misschien houd ik mezelf wel voor de gek, ik wil in iedergeval geen herhaling meer zoals "onzichtbaar" schetst.
Ik laat het maar aan het 'lot' over.
Puk ik vind het knap hoe eerlijk en niet veroordelend jij schrijft, het lijkt me niet makkelijk om telkens al deze verhalen te lezen, terwijl jij aan de andere kant staat, wat gevoelens betreft.
Moedig van je, help het jou om je man wat te begrijpen?
ik houd van mijn nr 1 en onze relatie is weer stabiel.
Toch denk ik dat er altijd een groot litteken achter blijft, die af en toe voor beide partijen nog knap zeer kan doen.
Het is denk ik nog wat te voorbarig om het alweer als "gelukkig" te bestempelen, onze relatie, maar we werken er aan en dat gaat over het algemeen best goed.
Maar het zijn pieken en dalen, waarbij de dalen minder diep worden.
Wat Puk aangeeft zie ik ook bij mijn man, de onzekerheid en de deuk in het zelfvertrouwen.
Je rouwt allebei om wat anders, dat duurt even voordat je het verdriet om wat ooit een gelukkige relatie was, samen kunt delen.
Dat je open kunt staan voor het verdriet van de ander.
Ook al voelde ik me nog zo schuldig, ik had het zelf te moeilijk met mijn eigen verwerkingsproces om uberhaupt me bezig te houden met zijn verdriet.
Dat was voor mijn nr 1 ook heel moeilijk, ook hij werd ongeduldig in het begin.
Ik heb ook heel veel geschreven.Ik heb een map vol met brieven die ik aan mijn nr 2 heb geschreven, nooit verzonden natuurlijk, maar al mijn verdriet en gevoelens heb ik zo van me afgeschreven.
Ik doe het nog steeds trouwens, maar ook daarbij merk ik dat de behoefte minder wordt.
Ik hoop eigenlijk stiekum dat ik mijn nr 2 ooit nog weer eens per toeval tegen kom.Ik weet verstandelijk wel dat dit het loskomen niet zal vergemakkelijken maar anderzijds hoop ik soms op een stukje gemoedsrust, te horen van hem hoe het nou daadwerkelijk met hem gaat.
Ik heb vernomen dat het met hem ook weer goed gaat, wat zou het me goed doen om dat van hemzelf te horen.
Maar misschien houd ik mezelf wel voor de gek, ik wil in iedergeval geen herhaling meer zoals "onzichtbaar" schetst.
Ik laat het maar aan het 'lot' over.
Puk ik vind het knap hoe eerlijk en niet veroordelend jij schrijft, het lijkt me niet makkelijk om telkens al deze verhalen te lezen, terwijl jij aan de andere kant staat, wat gevoelens betreft.
Moedig van je, help het jou om je man wat te begrijpen?
dinsdag 29 januari 2008 om 23:00
Muril, mooie songtekst.
Puk, ik heb bewondering voor je om de manier waarop je reageert. Velen zouden alleen in zeer negatieve bewoordingen op de "vreemdgangers" reageren.
Marla, wat fijn dat het goed gaat tussen jou en je nr. 1. En wat erg eigenlijk dat het litteken voor jullie beiden (nog) zo groot is. En voor jou ook, Puk.
Ik wil het echt doorzetten om geen contact op te nemen met nr. 2, hoewel ik wel de neiging heb mijn vriendin te vragen contact met hem op te nemen om te vragen hoe het met hem gaat.
Intussen twijfel ik of het ooit weer goed komt met nr. 1. Ooit heb ik veel van hem gehouden maar dat is al jaren veranderd in een broer-zus-gevoel, wel verbondenheid door samen kids, verleden. Maar in dit verleden zijn er dingen heel verkeerd gegaan waardoor mijn gevoel voor hem sterk verminderde. En of dat ooit terug kan komen? Ik heb mezelf iig voorgenomen het de tijd te geven. En hoeveel tijd dat moet zijn? Er moet wel vooruitgang in zitten vind ik, dus op een gegeven moment zal ik het toch leuk moeten vinden als hij 's avonds thuis komt, met hem willen knuffelen omdat ik het echt zelf wil en niet om hem een plezier te doen. Stiekem ben ik ook een beetje bang dat, stel dat het toch niet meer lukt met nr. 1, nr. 2 inmiddels een andere relatie heeft gekregen. Wat kan een mens een puinhoop van zijn leven maken he! Welterusten voor straks allemaal. Liefs, J.
Puk, ik heb bewondering voor je om de manier waarop je reageert. Velen zouden alleen in zeer negatieve bewoordingen op de "vreemdgangers" reageren.
Marla, wat fijn dat het goed gaat tussen jou en je nr. 1. En wat erg eigenlijk dat het litteken voor jullie beiden (nog) zo groot is. En voor jou ook, Puk.
Ik wil het echt doorzetten om geen contact op te nemen met nr. 2, hoewel ik wel de neiging heb mijn vriendin te vragen contact met hem op te nemen om te vragen hoe het met hem gaat.
Intussen twijfel ik of het ooit weer goed komt met nr. 1. Ooit heb ik veel van hem gehouden maar dat is al jaren veranderd in een broer-zus-gevoel, wel verbondenheid door samen kids, verleden. Maar in dit verleden zijn er dingen heel verkeerd gegaan waardoor mijn gevoel voor hem sterk verminderde. En of dat ooit terug kan komen? Ik heb mezelf iig voorgenomen het de tijd te geven. En hoeveel tijd dat moet zijn? Er moet wel vooruitgang in zitten vind ik, dus op een gegeven moment zal ik het toch leuk moeten vinden als hij 's avonds thuis komt, met hem willen knuffelen omdat ik het echt zelf wil en niet om hem een plezier te doen. Stiekem ben ik ook een beetje bang dat, stel dat het toch niet meer lukt met nr. 1, nr. 2 inmiddels een andere relatie heeft gekregen. Wat kan een mens een puinhoop van zijn leven maken he! Welterusten voor straks allemaal. Liefs, J.
dinsdag 29 januari 2008 om 23:05
hallo allemaal,
lees en leef nog steeds mee met al jullie perikelen... voor de een moeilijker dan voor de ander. En voor sommigen zijn er nog steeds lichtpuntjes te vinden! Maar duidelijk is wel dat er een keer een keuze gemaakt moet worden, hoe moeilijk ook en vaak tegen gevoelens in...
@Lois, lief dat je naar me vraagt, of ik me redt? Met ups en downs, ben inmiddels al een hele tijd op mezelf, heb mijn best gedaan nr2 te vergeten en het verdriet daarover een plek te geven. Dat heeft veel tijd en energie gekost... En nu toch nog weer een laatste poging iets met nr1 op te bouwen, of het lukt??
@Snuf, ik ben blij dat de raad van 2 lotgenoten je geholpen heeft je sterker te voelen en te lezen dat het goed gaat met je!
@Marla, je verhaal leest als mijn eigen verhaal, zo ontzettend waar en herkenbaar vwb de reacties van nr1 en die van jezelf.
Je bent weer samen en gelukkig met nr1 ook al blijft er een litteken.. nr1 kon zich uiteindelijk ook in jou verdriet inleven, er voor open staan? Zijn jullie hier samen uitgekomen of met hulp van een relatie therapeut?
@Puk, respect voor jou, ik lees je reacties hier en op t minaressen topic en vind het top zoals je reageert naar de anderen, niet veroordelend en eerlijk over je eigen gevoelens! Het zal altijd niet gemakkelijk geweest zijn.
@Josephien, ik wens je heel veel sterkte en wijsheid en hoop dat je er samen met nr1 uitkomt! Ik moet nog vaak denken aan de dingen die je voor mij geschreven hebt... sta er voor jezelf ook nog eens bij stil!
Het is zo herkenbaar, een nr1 die graag wil dat je weer vrolijk bent en je geeft... zooo moeilijk als je vol zit van verdriet over nr2, hoe wrang ook voor nr1. Het feit dat hij je raakt met de opmerkingen over nr2 geven alleen maar aan dat jij daar nog lang niet klaar mee bent, de opmerkingen doen je pijn omdat je nog veel om hem geeft.. begrijpelijk toch. Hoeveel tijd het kost om je verdriet een plek te geven? Ik weet het niet, zal voor iedereen verschillend zijn, Marla spreekt over 2 jaar, zelf ben ik al bijna een jaar bezig alles op de rij te krijgen... en dan nog val je af en toe terug in je eigen valkuil, of zo je wil, je zwakke plek.... nr2.... in de vorm van contact..
@alle anderen....
X teKa
lees en leef nog steeds mee met al jullie perikelen... voor de een moeilijker dan voor de ander. En voor sommigen zijn er nog steeds lichtpuntjes te vinden! Maar duidelijk is wel dat er een keer een keuze gemaakt moet worden, hoe moeilijk ook en vaak tegen gevoelens in...
@Lois, lief dat je naar me vraagt, of ik me redt? Met ups en downs, ben inmiddels al een hele tijd op mezelf, heb mijn best gedaan nr2 te vergeten en het verdriet daarover een plek te geven. Dat heeft veel tijd en energie gekost... En nu toch nog weer een laatste poging iets met nr1 op te bouwen, of het lukt??
@Snuf, ik ben blij dat de raad van 2 lotgenoten je geholpen heeft je sterker te voelen en te lezen dat het goed gaat met je!
@Marla, je verhaal leest als mijn eigen verhaal, zo ontzettend waar en herkenbaar vwb de reacties van nr1 en die van jezelf.
Je bent weer samen en gelukkig met nr1 ook al blijft er een litteken.. nr1 kon zich uiteindelijk ook in jou verdriet inleven, er voor open staan? Zijn jullie hier samen uitgekomen of met hulp van een relatie therapeut?
@Puk, respect voor jou, ik lees je reacties hier en op t minaressen topic en vind het top zoals je reageert naar de anderen, niet veroordelend en eerlijk over je eigen gevoelens! Het zal altijd niet gemakkelijk geweest zijn.
@Josephien, ik wens je heel veel sterkte en wijsheid en hoop dat je er samen met nr1 uitkomt! Ik moet nog vaak denken aan de dingen die je voor mij geschreven hebt... sta er voor jezelf ook nog eens bij stil!
Het is zo herkenbaar, een nr1 die graag wil dat je weer vrolijk bent en je geeft... zooo moeilijk als je vol zit van verdriet over nr2, hoe wrang ook voor nr1. Het feit dat hij je raakt met de opmerkingen over nr2 geven alleen maar aan dat jij daar nog lang niet klaar mee bent, de opmerkingen doen je pijn omdat je nog veel om hem geeft.. begrijpelijk toch. Hoeveel tijd het kost om je verdriet een plek te geven? Ik weet het niet, zal voor iedereen verschillend zijn, Marla spreekt over 2 jaar, zelf ben ik al bijna een jaar bezig alles op de rij te krijgen... en dan nog val je af en toe terug in je eigen valkuil, of zo je wil, je zwakke plek.... nr2.... in de vorm van contact..
@alle anderen....
X teKa
dinsdag 29 januari 2008 om 23:19
Ik kan me alleen maar aansluiten bij al hetgeen jullie geschreven hebben. Begrip voor het verdriet wat we nr. 1 aandoen, genieten van nr. 2, heel veel respect voor keuzes die gemaakt zijn.
Het voelt allemaal zo vertrouwd aan om jullie verhalen te lezen, het meeleven met elkaar, jullie zijn eigenlijk gewoon vriendinnen van me geworden, klinkt misschien raar, maar zo voelt het wel voor mij.
Heel erg veel sterkte in moeilijke tijden, geniet en koester de mooie momenten!
x Knipoogje
Het voelt allemaal zo vertrouwd aan om jullie verhalen te lezen, het meeleven met elkaar, jullie zijn eigenlijk gewoon vriendinnen van me geworden, klinkt misschien raar, maar zo voelt het wel voor mij.
Heel erg veel sterkte in moeilijke tijden, geniet en koester de mooie momenten!
x Knipoogje
woensdag 30 januari 2008 om 14:24
Meiden, dat was al een favoriet nummer voor mij in de zeventies (ja, zo oud ben ik al) en nog steeds..... geweldig, wat een tranentrekker. Even een klein misstapje begaan. Moest gewoon weten hoe het met nr. 2 gaat, heb hem dus een piepkleine mail gestuurd en erbij gezegd dat het niet de bedoeling was weer te gaan smsen en mailen. Uitgebreide mail terug gekregen. Hij mist mij ook. Zucht........
woensdag 30 januari 2008 om 14:30
Ooow Josephien, ik herken het zo. Zo graag willen weten hoe het gaat en dan toch gaan mailen. Wij deden dat ook, tot we erachter kwamen dat we op die manier helemaal niet los van elkaar zouden komen. Ik hoop dat je het hierbij kunt laten. Want voor je het weet heb je toch weer volop kontakt en is het des te moeilijker om er daarna weer mee te stoppen.
Big hug!!!
Big hug!!!
