Relaties
alle pijlers
Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?
woensdag 30 januari 2008 om 20:05
Ik zet dit onderwerp even hier bij relaties, omdat ik er door twee topics hier bij relaties op kwam.
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 20:45
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 20:33:
[...]
Grappig, want ik heb op een verwijzing naar het topic van Koios na geen enkel concreet voorbeeld van middelmatigheid genoemd. En ik heb niet eens 1,2,3 een concreet voorbeeld paraat, zo ver was ik nog niet. Het viel me gewoon op dat Koios direct van allerlei negatieve karaktereigenschappen beticht werd omdat ze aangaf dat ze graag uit eten ging ipv om 6 uur met de piepers aan tafel. Dat verbaast me, dat uit eten gaan, wat ik echt niet als "bovengemiddeld" beschouw al zulke weerstand oproept dat iemand die dat wil DUS wel een naar persoon zou moeten zijn.
Ik heb het topic van koios pas ná hier gereageerd te hebben, gelezen. Ik reageerde op jouw OP, waarin je stelt dat iemands kop eraf zou zijn gebeten omdat ze niet om 6 uur de piepers op tafel had. En ben door gaan borduren wat de term middelmatigheid voor mij inhield (negatief gevoel, niet goed genoeg zijn in de ogen van anderen). En las over uitblinkers en de 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg' mentaliteit waar jij en Digitalis op jullie beurt over vielen.
Nogmaals, het spreekt me op zich wel in die mate aan dat ik me kan voorstellen dat je tegen die dingen in opstand komt (ik haal zelf niet voor niks Youp aan, de koning van de bestrijding van burgerlijkheid. Herinner je je Buckler-lul nog?).
Maar de combinatie van de term 'middelmatig' en de dingen die jullie op je beurt benoemen, maakte nou net op mij weer een nuffige indruk, en ik kreeg het gevoel dat omdat ik geen uitblinkersleven met champagne, orgiën en Nobelprijzen leef, noch dat van mijn relatie verwacht, ik een middelmatige onderpresterende grijze muis was in jullie ogen.
Nogmaals, ik weet beter, en denk te weten wat jullie bedoelden maar wilde duiden hoe andere mensen konden reageren hierop.
[...]
Grappig, want ik heb op een verwijzing naar het topic van Koios na geen enkel concreet voorbeeld van middelmatigheid genoemd. En ik heb niet eens 1,2,3 een concreet voorbeeld paraat, zo ver was ik nog niet. Het viel me gewoon op dat Koios direct van allerlei negatieve karaktereigenschappen beticht werd omdat ze aangaf dat ze graag uit eten ging ipv om 6 uur met de piepers aan tafel. Dat verbaast me, dat uit eten gaan, wat ik echt niet als "bovengemiddeld" beschouw al zulke weerstand oproept dat iemand die dat wil DUS wel een naar persoon zou moeten zijn.
Ik heb het topic van koios pas ná hier gereageerd te hebben, gelezen. Ik reageerde op jouw OP, waarin je stelt dat iemands kop eraf zou zijn gebeten omdat ze niet om 6 uur de piepers op tafel had. En ben door gaan borduren wat de term middelmatigheid voor mij inhield (negatief gevoel, niet goed genoeg zijn in de ogen van anderen). En las over uitblinkers en de 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg' mentaliteit waar jij en Digitalis op jullie beurt over vielen.
Nogmaals, het spreekt me op zich wel in die mate aan dat ik me kan voorstellen dat je tegen die dingen in opstand komt (ik haal zelf niet voor niks Youp aan, de koning van de bestrijding van burgerlijkheid. Herinner je je Buckler-lul nog?).
Maar de combinatie van de term 'middelmatig' en de dingen die jullie op je beurt benoemen, maakte nou net op mij weer een nuffige indruk, en ik kreeg het gevoel dat omdat ik geen uitblinkersleven met champagne, orgiën en Nobelprijzen leef, noch dat van mijn relatie verwacht, ik een middelmatige onderpresterende grijze muis was in jullie ogen.
Nogmaals, ik weet beter, en denk te weten wat jullie bedoelden maar wilde duiden hoe andere mensen konden reageren hierop.
woensdag 30 januari 2008 om 20:45
Als je je relatie verbreekt omdat je niet vaak genoeg uit eten gaat, dan heb je volgens mij de essentie van liefde niet begrepen. dat staat voor mij volkomen los van "middelmatigheid".
Ik zou ook niet willen samenleven met iemand die een huis in een vinexwijk en een golden retriever al;s hoogste doel in het leven heeft. Maar dan durf ik wel eerlijk toe te geven dat dat bij mij ligt en ga ik niet miepen dat dat "all there is"is. jhet leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingersophangen. En niet gaan zitten zeuren dat je partner ze niet elke dag voor je ophangt en dat dan liefde noemen.
En sja over het algemeen wordt ik moe van mensen die perse nioet midelmatig willen zijn. Statistisch gezien kan het ook niet anders dan dat er veel mensen middelmatig zijn. Want daarom is het middelmatig, de maat van het midden. Als iemand daar niet gelukig mee is staat het hem(haar) vrij om het anders te doen. Maar als iemand volkomen happy is met dat vinexhuis en de piepers om 6 uur, waarom zou die persoon dan perse ernaar moeten streven om niet middelmatig te zijn?
Ik zou ook niet willen samenleven met iemand die een huis in een vinexwijk en een golden retriever al;s hoogste doel in het leven heeft. Maar dan durf ik wel eerlijk toe te geven dat dat bij mij ligt en ga ik niet miepen dat dat "all there is"is. jhet leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingersophangen. En niet gaan zitten zeuren dat je partner ze niet elke dag voor je ophangt en dat dan liefde noemen.
En sja over het algemeen wordt ik moe van mensen die perse nioet midelmatig willen zijn. Statistisch gezien kan het ook niet anders dan dat er veel mensen middelmatig zijn. Want daarom is het middelmatig, de maat van het midden. Als iemand daar niet gelukig mee is staat het hem(haar) vrij om het anders te doen. Maar als iemand volkomen happy is met dat vinexhuis en de piepers om 6 uur, waarom zou die persoon dan perse ernaar moeten streven om niet middelmatig te zijn?
woensdag 30 januari 2008 om 20:45
Haha Branwen, ik heb dat in ieder geval niet gezegd met als insteek 'doe maar gewoon...etc'! 
Ik had het over mijn eigen beperkte referentiekader natuurlijk, en als iemand trots is op z'n bul (zou ik ook zijn, omdat ik een lui monster ben en het een godswonder is als ik ooit nog eens zo'n ding haal) zou ik zoiets nooit zeggen natuurlijk, zou het niet eens denken. Maar ik ben het met je eens dat dat ook vaak wordt gezegd, toevallig ook door m'n down-date van weleer 
(Die beweerde dat hij makkelijk universiteit aan zou kunnen, als hij maar zou leren, en ook wel eventjes universitaire wiskunde makkelijk aankon...dat was dus echt tegen het zere been, wat een onzin in 1 zin was dat)
Ik had het over mijn eigen beperkte referentiekader natuurlijk, en als iemand trots is op z'n bul (zou ik ook zijn, omdat ik een lui monster ben en het een godswonder is als ik ooit nog eens zo'n ding haal) zou ik zoiets nooit zeggen natuurlijk, zou het niet eens denken. Maar ik ben het met je eens dat dat ook vaak wordt gezegd, toevallig ook door m'n down-date van weleer (Die beweerde dat hij makkelijk universiteit aan zou kunnen, als hij maar zou leren, en ook wel eventjes universitaire wiskunde makkelijk aankon...dat was dus echt tegen het zere been, wat een onzin in 1 zin was dat)
woensdag 30 januari 2008 om 20:49
quote:Digitalis schreef op 30 januari 2008 @ 20:45:
Haha Branwen, ik heb dat in ieder geval niet gezegd met als insteek 'doe maar gewoon...etc'! Ik had het over mijn eigen beperkte referentiekader natuurlijk, en als iemand trots is op z'n bul (zou ik ook zijn, omdat ik een lui monster ben en het een godswonder is als ik ooit nog eens zo'n ding haal) zou ik zoiets nooit zeggen natuurlijk, zou het niet eens denken. Maar ik ben het met je eens dat dat ook vaak wordt gezegd, toevallig ook door m'n down-date van weleer
(Die beweerde dat hij makkelijk universiteit aan zou kunnen, als hij maar zou leren, en ook wel eventjes universitaire wiskunde makkelijk aankon...dat was dus echt tegen het zere been, wat een onzin in 1 zin was dat)Digitalis wees gerust, ik had niet jou in gedachten
Haha Branwen, ik heb dat in ieder geval niet gezegd met als insteek 'doe maar gewoon...etc'!
Ik had het over mijn eigen beperkte referentiekader natuurlijk, en als iemand trots is op z'n bul (zou ik ook zijn, omdat ik een lui monster ben en het een godswonder is als ik ooit nog eens zo'n ding haal) zou ik zoiets nooit zeggen natuurlijk, zou het niet eens denken. Maar ik ben het met je eens dat dat ook vaak wordt gezegd, toevallig ook door m'n down-date van weleer (Die beweerde dat hij makkelijk universiteit aan zou kunnen, als hij maar zou leren, en ook wel eventjes universitaire wiskunde makkelijk aankon...dat was dus echt tegen het zere been, wat een onzin in 1 zin was dat)Digitalis wees gerust, ik had niet jou in gedachten
woensdag 30 januari 2008 om 20:49
quote:Krengiserweer schreef op 30 januari 2008 @ 20:45:
Maar als iemand volkomen happy is met dat vinexhuis en de piepers om 6 uur, waarom zou die persoon dan perse ernaar moeten streven om niet middelmatig te zijn?Maar het gaat er hier toch om dat iemand niet gelukkig is met de middelmatigheid en juist daarom afgebrand wordt?
Maar als iemand volkomen happy is met dat vinexhuis en de piepers om 6 uur, waarom zou die persoon dan perse ernaar moeten streven om niet middelmatig te zijn?Maar het gaat er hier toch om dat iemand niet gelukkig is met de middelmatigheid en juist daarom afgebrand wordt?
woensdag 30 januari 2008 om 20:49
quote:Tia Dalma schreef op 30 januari 2008 @ 20:45:
[...]
Ik heb het topic van koios pas ná hier gereageerd te hebben, gelezen. Ik reageerde op jouw OP, waarin je stelt dat iemands kop eraf zou zijn gebeten omdat ze niet om 6 uur de piepers op tafel had. En ben door gaan borduren wat de term middelmatigheid voor mij inhield (negatief gevoel, niet goed genoeg zijn in de ogen van anderen). En las over uitblinkers en de 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg' mentaliteit waar jij en Digitalis op jullie beurt over vielen.
Nogmaals, het spreekt me op zich wel in die mate aan dat ik me kan voorstellen dat je tegen die dingen in opstand komt (ik haal zelf niet voor niks Youp aan, de koning van de bestrijding van burgerlijkheid. Herinner je je Buckler-lul nog?).
Maar de combinatie van de term 'middelmatig' en de dingen die jullie op je beurt benoemen, maakte nou net op mij weer een nuffige indruk, en ik kreeg het gevoel dat omdat ik geen uitblinkersleven met champagne, orgiën en Nobelprijzen leef, noch dat van mijn relatie verwacht, ik een middelmatige onderpresterende grijze muis was in jullie ogen.
Nogmaals, ik weet beter, en denk te weten wat jullie bedoelden maar wilde duiden hoe andere mensen konden reageren hierop.Ik vind dat niet per se uitblinken in principe, champagne enzo. Omdat het duur is? Neuh. Ik vind eenieder die compleet blij is met z'n eigen leven, bewonderingswaardig. En ik denk ook dat die tegenwoordig redelijk afwijken, dus ziedaar
[...]
Ik heb het topic van koios pas ná hier gereageerd te hebben, gelezen. Ik reageerde op jouw OP, waarin je stelt dat iemands kop eraf zou zijn gebeten omdat ze niet om 6 uur de piepers op tafel had. En ben door gaan borduren wat de term middelmatigheid voor mij inhield (negatief gevoel, niet goed genoeg zijn in de ogen van anderen). En las over uitblinkers en de 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg' mentaliteit waar jij en Digitalis op jullie beurt over vielen.
Nogmaals, het spreekt me op zich wel in die mate aan dat ik me kan voorstellen dat je tegen die dingen in opstand komt (ik haal zelf niet voor niks Youp aan, de koning van de bestrijding van burgerlijkheid. Herinner je je Buckler-lul nog?).
Maar de combinatie van de term 'middelmatig' en de dingen die jullie op je beurt benoemen, maakte nou net op mij weer een nuffige indruk, en ik kreeg het gevoel dat omdat ik geen uitblinkersleven met champagne, orgiën en Nobelprijzen leef, noch dat van mijn relatie verwacht, ik een middelmatige onderpresterende grijze muis was in jullie ogen.
Nogmaals, ik weet beter, en denk te weten wat jullie bedoelden maar wilde duiden hoe andere mensen konden reageren hierop.Ik vind dat niet per se uitblinken in principe, champagne enzo. Omdat het duur is? Neuh. Ik vind eenieder die compleet blij is met z'n eigen leven, bewonderingswaardig. En ik denk ook dat die tegenwoordig redelijk afwijken, dus ziedaar
woensdag 30 januari 2008 om 20:51
quote:Branwen76 schreef op 30 januari 2008 @ 20:49:
[...]
Digitalis wees gerust, ik had niet jou in gedachten
Hehe ik mijzelf eventjes wel
Maar ik begrijp hoe het in eerste instantie overkwam hoor, toen ik besefte dat ex ook zoiets had gezegd, maar dan uit stupiditeit en inderdaad afgunst. En erg kleinerend deed over mijn studieboeken en 'studentenpraat'. Dan denk ik: ga toch fietsen (dat kun je tenminste, in mijn achterhoofd ).
[...]
Digitalis wees gerust, ik had niet jou in gedachten
Hehe ik mijzelf eventjes wel
Maar ik begrijp hoe het in eerste instantie overkwam hoor, toen ik besefte dat ex ook zoiets had gezegd, maar dan uit stupiditeit en inderdaad afgunst. En erg kleinerend deed over mijn studieboeken en 'studentenpraat'. Dan denk ik: ga toch fietsen (dat kun je tenminste, in mijn achterhoofd ).
woensdag 30 januari 2008 om 20:54
Grappig.
Ik heb net voor mijn studie iets gelezen wat hier op aansluit.
Een psychologisch arts ( leefde rond 1900) verdeelt de mens in 3 types:
de artiest, de neuroticus en de gemiddelde mens.
Hij stelt dat de artiest de echte levenskunstenaar is ( ideale persoonlijkheid): de artiest ( levenskunstenaar) ervaart zijn wil als juist en zet deze wil in bij de verdere differentiatie en integratie van zijn persoonlijkheid.
De neuroticus: vijandigheid, kritisch ten opzichte van anderen, schuldgevoelens. ( Het type wat botst met zijn omgeving en zichzelf en hier niet uitkomt)
En dan....: de gemiddelde mens: hij komt er volgens die arts het slechtst vanaf, omdat hij zich niet verzet, precies voldoet aan verwachtingen ( van anderen en omgeving). Kenmerken zijn conformeren, beinvloedbaarheid en afhankelijkheid.
Vond ik wel mooi om te lezen. De gemiddelde mens komt er het slechtst vanaf, stelt hij. En ja, ik kan daar wel in meegaan.
Niet echt dat het slecht is natuurlijk, maar dat je er niet uithaalt wat er in zit en blijkbaar ook de behoefte niet voelt om dat te doen.
Is toch jammer?
Ik heb net voor mijn studie iets gelezen wat hier op aansluit.
Een psychologisch arts ( leefde rond 1900) verdeelt de mens in 3 types:
de artiest, de neuroticus en de gemiddelde mens.
Hij stelt dat de artiest de echte levenskunstenaar is ( ideale persoonlijkheid): de artiest ( levenskunstenaar) ervaart zijn wil als juist en zet deze wil in bij de verdere differentiatie en integratie van zijn persoonlijkheid.
De neuroticus: vijandigheid, kritisch ten opzichte van anderen, schuldgevoelens. ( Het type wat botst met zijn omgeving en zichzelf en hier niet uitkomt)
En dan....: de gemiddelde mens: hij komt er volgens die arts het slechtst vanaf, omdat hij zich niet verzet, precies voldoet aan verwachtingen ( van anderen en omgeving). Kenmerken zijn conformeren, beinvloedbaarheid en afhankelijkheid.
Vond ik wel mooi om te lezen. De gemiddelde mens komt er het slechtst vanaf, stelt hij. En ja, ik kan daar wel in meegaan.
Niet echt dat het slecht is natuurlijk, maar dat je er niet uithaalt wat er in zit en blijkbaar ook de behoefte niet voelt om dat te doen.
Is toch jammer?
woensdag 30 januari 2008 om 20:54
Middelmatigheid openlijk of subtiel opdringen is volgens mij het gevolg van Nederlands en dus calvinistisch en (te) socialistisch denken. Of omgekeerd is misschien duidelijker en is er echt een ontmoedigingsbeleid gaande mbt uitblinken. Op scholen krijgt iedereen na een wedstrijd een prijs, want anders is het zielig. Over topinkomes wordt eindeloos gezeurd en gezeken. Iedereen weet zich altijd en over benadeeld. Het extra bij de ene persoon wordt gezien als afgepakt bij een ander. Schaarstedenken dus. Er is 1 pot waar iedereen het mee moet doen ofzo?
In de (overdreven?) VS is het inderdaad anders. Als iemand een succesvol bedrijf heeft wordt dit vooral toegejuigd. Een hoog inkomen voor die baas boeit niet (of: goed geregeld!), want hij/zij zorgt ook voor werkgelegenheid voor anderen dus iedereen kan ervan profiteren als hij/zij dat wil. En iedereen wil dat ook om die pot nog meer te vullen. Van een dubbeltje naar een kwartje is daar in gedachten mogelijk, maar daar moet je hier niet mee aankomen.
In de (overdreven?) VS is het inderdaad anders. Als iemand een succesvol bedrijf heeft wordt dit vooral toegejuigd. Een hoog inkomen voor die baas boeit niet (of: goed geregeld!), want hij/zij zorgt ook voor werkgelegenheid voor anderen dus iedereen kan ervan profiteren als hij/zij dat wil. En iedereen wil dat ook om die pot nog meer te vullen. Van een dubbeltje naar een kwartje is daar in gedachten mogelijk, maar daar moet je hier niet mee aankomen.
woensdag 30 januari 2008 om 20:57
quote:Mevrouw75 schreef op 30 januari 2008 @ 20:49:
[...]
Maar het gaat er hier toch om dat iemand niet gelukkig is met de middelmatigheid en juist daarom afgebrand wordt?Volgens mij wordt ze vooral afgebrand vanwege de respectloze manier waarop ze over de middelmatigheid van haar vriendje praat. dat is in ieder geval waar ik bij Koios over val. Als ze zegt dat het haar niet eens kan schelen hoe hij in het leven staat, waarom beweert ze dan dat ze van m houdt.
[...]
Maar het gaat er hier toch om dat iemand niet gelukkig is met de middelmatigheid en juist daarom afgebrand wordt?Volgens mij wordt ze vooral afgebrand vanwege de respectloze manier waarop ze over de middelmatigheid van haar vriendje praat. dat is in ieder geval waar ik bij Koios over val. Als ze zegt dat het haar niet eens kan schelen hoe hij in het leven staat, waarom beweert ze dan dat ze van m houdt.
woensdag 30 januari 2008 om 20:59
FV, zou je mijn woorden niet willen verdraaien? Ik zeg niet dat mensen die uitblinken geen prettige mensen zijn om mee om te gaan. Ik zeg dat mensen die (willen) uitblinken en die daar prat op gaan, meestal niet de meest prettige mensen zijn om mee om te gaan. Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
woensdag 30 januari 2008 om 20:59
quote:lonbonton schreef op 30 januari 2008 @ 20:54:
Grappig.
Ik heb net voor mijn studie iets gelezen wat hier op aansluit.
Een psychologisch arts ( leefde rond 1900) verdeelt de mens in 3 types:
de artiest, de neuroticus en de gemiddelde mens.
Hij stelt dat de artiest de echte levenskunstenaar is ( ideale persoonlijkheid): de artiest ( levenskunstenaar) ervaart zijn wil als juist en zet deze wil in bij de verdere differentiatie en integratie van zijn persoonlijkheid.
De neuroticus: vijandigheid, kritisch ten opzichte van anderen, schuldgevoelens. ( Het type wat botst met zijn omgeving en zichzelf en hier niet uitkomt)
En dan....: de gemiddelde mens: hij komt er volgens die arts het slechtst vanaf, omdat hij zich niet verzet, precies voldoet aan verwachtingen ( van anderen en omgeving). Kenmerken zijn conformeren, beinvloedbaarheid en afhankelijkheid.
Vond ik wel mooi om te lezen. De gemiddelde mens komt er het slechtst vanaf, stelt hij. En ja, ik kan daar wel in meegaan.
Niet echt dat het slecht is natuurlijk, maar dat je er niet uithaalt wat er in zit en blijkbaar ook de behoefte niet voelt om dat te doen.
Is toch jammer?
Ik heb nog een boek van m'n studie dat een testje heeft, kon je meteen uitmaken wat je was. Je had 4 types geloof ik en met behulp van een testje over alledaagse dingen en hoe je hierop reageert kon je bepalen welk type je was. Ik had verwacht een neuroticus te zijn, maar was het niet volgens die test (wel een te makkelijk te manipuleren testje).
Ach, ik vind dat er echt maar 1 ding telt in het leven: gelukkig zijn. Als je denkt dat dat gebeurt door een 'gewoon' leven te leiden, of door heel veel ambitie te hebben op welk vlak dan ook, dan moet je dat doen. Maar ik denk niet dat voor alle mensen hetzelfde geldt, dus 'er zat meer in dan dat er uitkwam' vind ik niet zo opgaan. Als diegene perfect gelukkig is, vind ik dat ook je eigen visie opdringen aan een ander.
Grappig.
Ik heb net voor mijn studie iets gelezen wat hier op aansluit.
Een psychologisch arts ( leefde rond 1900) verdeelt de mens in 3 types:
de artiest, de neuroticus en de gemiddelde mens.
Hij stelt dat de artiest de echte levenskunstenaar is ( ideale persoonlijkheid): de artiest ( levenskunstenaar) ervaart zijn wil als juist en zet deze wil in bij de verdere differentiatie en integratie van zijn persoonlijkheid.
De neuroticus: vijandigheid, kritisch ten opzichte van anderen, schuldgevoelens. ( Het type wat botst met zijn omgeving en zichzelf en hier niet uitkomt)
En dan....: de gemiddelde mens: hij komt er volgens die arts het slechtst vanaf, omdat hij zich niet verzet, precies voldoet aan verwachtingen ( van anderen en omgeving). Kenmerken zijn conformeren, beinvloedbaarheid en afhankelijkheid.
Vond ik wel mooi om te lezen. De gemiddelde mens komt er het slechtst vanaf, stelt hij. En ja, ik kan daar wel in meegaan.
Niet echt dat het slecht is natuurlijk, maar dat je er niet uithaalt wat er in zit en blijkbaar ook de behoefte niet voelt om dat te doen.
Is toch jammer?
Ik heb nog een boek van m'n studie dat een testje heeft, kon je meteen uitmaken wat je was. Je had 4 types geloof ik en met behulp van een testje over alledaagse dingen en hoe je hierop reageert kon je bepalen welk type je was. Ik had verwacht een neuroticus te zijn, maar was het niet volgens die test (wel een te makkelijk te manipuleren testje).
Ach, ik vind dat er echt maar 1 ding telt in het leven: gelukkig zijn. Als je denkt dat dat gebeurt door een 'gewoon' leven te leiden, of door heel veel ambitie te hebben op welk vlak dan ook, dan moet je dat doen. Maar ik denk niet dat voor alle mensen hetzelfde geldt, dus 'er zat meer in dan dat er uitkwam' vind ik niet zo opgaan. Als diegene perfect gelukkig is, vind ik dat ook je eigen visie opdringen aan een ander.
woensdag 30 januari 2008 om 21:05
woensdag 30 januari 2008 om 21:07
Ik heb net ook even de topic van koios gelezen en begrijp nu iets meer van wat FV bedoelt. (tip: eerst lezen waar het over gaat voordat je ergens op reageert) Toch krijg ik een beetje vervelend gevoel van deze discussie. Misschien omdat mezelf als middelmatig zie en daar niet gelukkig mee ben? Dat als het ware me een spiegel wordt voorgehouden?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 30 januari 2008 om 21:08
quote:Digitalis schreef op 30 januari 2008 @ 20:59:
Maar ik denk niet dat voor alle mensen hetzelfde geldt, dus 'er zat meer in dan dat er uitkwam' vind ik niet zo opgaan. Als diegene perfect gelukkig is, vind ik dat ook je eigen visie opdringen aan een ander.
Ik geloof wel dat je met middelmatigheid perfect gelukkig kunt zijn.
Maar in zijn algemeenheid vraag ik me wel af of het niet teveel geidealiseerd wordt om 'maar gewoon te doen'.
Waar dat 'doe maar gewoon' vandaan komt.
Is het 'doe maar gewoon' niet een kwestie van weinig risico nemen?
Niet dat dat slecht is of erg, maar toch...
Is iedereen niet een beetje jaloers op de echte levenskunstenaars?
Maar ik denk niet dat voor alle mensen hetzelfde geldt, dus 'er zat meer in dan dat er uitkwam' vind ik niet zo opgaan. Als diegene perfect gelukkig is, vind ik dat ook je eigen visie opdringen aan een ander.
Ik geloof wel dat je met middelmatigheid perfect gelukkig kunt zijn.
Maar in zijn algemeenheid vraag ik me wel af of het niet teveel geidealiseerd wordt om 'maar gewoon te doen'.
Waar dat 'doe maar gewoon' vandaan komt.
Is het 'doe maar gewoon' niet een kwestie van weinig risico nemen?
Niet dat dat slecht is of erg, maar toch...
Is iedereen niet een beetje jaloers op de echte levenskunstenaars?
woensdag 30 januari 2008 om 21:09
woensdag 30 januari 2008 om 21:09
Leuk topic dit!! Hier denk ik dus echt veel over na. Lonbonton, ik vind je post erg herkenbaar. Ik geloof dat ik zelf een beetje van alle3 ben... Ik geloof dus niet dat mensen gelijkwaardig zijn qua bijdrage. Ik geloof wél dat alle mensen gelijkwaardig KUNNEN zijn. Dat iedereen voldoende 'zaden' in zich heeft die tot iets uit kunnen groeien. Die bij iedereen anders zijn. Ik zal een voorbeeld uit mijn omgeving noemen waar ik me erg aan kan storen; een man, kan niet voor een baas werken, heeft 3 kinderen, maar weigert dus zich aan te passen. Papieren heeft hij niet, iets anders om zijn mening mee te rechtvaardigen ook niet.
Om geld vragen bij zijn ouders, zussen en buren voelt hij zich niet te goed voor. Hij vind dat hij evenveel waard is als mensen die werken (want mensen zijn gelijk) en dat hij dus *recht* heeft op hulp. Nou vind ik absoluut dat we moeten zorgen voor mensen die niet kunnen werken, maar is niet voor een baas willen werken, een 'niet kunnen'? Ik bedoel, dat mag hoor, dat je dat niet wil. Dan word je freelancer, ondernemer of zoek je een andere baan met een hoge mate van autonomie. Maar niet zo. En zeker niet met 3 kids. Onverantwoordelijke *****. Door dat soort situaties ga je dus begrijpen waarom 'sommigen gelijker dan anderen zijn'.
Maahaar, ik geloof dat als deze man zijn koppigheid opzij had gezet, of zijn niet-werken zou compenseren, hij wel een gelijkwaardige bijdrage kán leveren. Maar een grote mond! Hij 'had ook wel uni kunnen doen'. Tuurlijk, tuurlijk... Qua intelligentie heb ik mijn twijfels, maar qua karakter nog veel meer. Ik vind middelmatigheid dan ook zeer zeker niet wenselijk als norm. Maar het is ook waar je begint. Als iemand met moeite MBO doet en onwijs goed word in zijn of haar MBO baan (of lager, boeiend...) helemaal mooi. Maar niet groeien uit een soort conformeerdrang, uit een soort vals berusten (niet écht tevreden zijn, maar doen alsof, omdat je anders wat moet doen) daar heb ik weinig respect voor.
Toch blijf ik erbij dat het een individuele zaak is. Je kunt op zoveel manieren succesvol zijn... Soms moet je je tijdelijk aanpassen aan bepaalde kaders om dat te bereiken. Maar middelmatigheid voor de 1 kan succes van de ander zijn. Overdreven conformeerdrang, aanpassen om het aanpassen, simpel blijven uit valse bescheidenheid is weer wat anders.
Maar er is een verschil tussen acceptatie en gezond omgaan met wat is, en de lat laag leggen om zo tevredenheid te simuleren. Je kunt zeggen ik wil dit doel bereiken maar niet ten koste van alles. En gaat het niet zoals het moet, dan gaat het maar zoals het gaat - maar dat wil niet zeggen dat je bij voorbaat al je best niet hoeft te doen omdat 'het toch niet uitmaakt' en dat is de nuance die sommigen lijken te missen.
Om geld vragen bij zijn ouders, zussen en buren voelt hij zich niet te goed voor. Hij vind dat hij evenveel waard is als mensen die werken (want mensen zijn gelijk) en dat hij dus *recht* heeft op hulp. Nou vind ik absoluut dat we moeten zorgen voor mensen die niet kunnen werken, maar is niet voor een baas willen werken, een 'niet kunnen'? Ik bedoel, dat mag hoor, dat je dat niet wil. Dan word je freelancer, ondernemer of zoek je een andere baan met een hoge mate van autonomie. Maar niet zo. En zeker niet met 3 kids. Onverantwoordelijke *****. Door dat soort situaties ga je dus begrijpen waarom 'sommigen gelijker dan anderen zijn'.
Maahaar, ik geloof dat als deze man zijn koppigheid opzij had gezet, of zijn niet-werken zou compenseren, hij wel een gelijkwaardige bijdrage kán leveren. Maar een grote mond! Hij 'had ook wel uni kunnen doen'. Tuurlijk, tuurlijk... Qua intelligentie heb ik mijn twijfels, maar qua karakter nog veel meer. Ik vind middelmatigheid dan ook zeer zeker niet wenselijk als norm. Maar het is ook waar je begint. Als iemand met moeite MBO doet en onwijs goed word in zijn of haar MBO baan (of lager, boeiend...) helemaal mooi. Maar niet groeien uit een soort conformeerdrang, uit een soort vals berusten (niet écht tevreden zijn, maar doen alsof, omdat je anders wat moet doen) daar heb ik weinig respect voor.
Toch blijf ik erbij dat het een individuele zaak is. Je kunt op zoveel manieren succesvol zijn... Soms moet je je tijdelijk aanpassen aan bepaalde kaders om dat te bereiken. Maar middelmatigheid voor de 1 kan succes van de ander zijn. Overdreven conformeerdrang, aanpassen om het aanpassen, simpel blijven uit valse bescheidenheid is weer wat anders.
Maar er is een verschil tussen acceptatie en gezond omgaan met wat is, en de lat laag leggen om zo tevredenheid te simuleren. Je kunt zeggen ik wil dit doel bereiken maar niet ten koste van alles. En gaat het niet zoals het moet, dan gaat het maar zoals het gaat - maar dat wil niet zeggen dat je bij voorbaat al je best niet hoeft te doen omdat 'het toch niet uitmaakt' en dat is de nuance die sommigen lijken te missen.
woensdag 30 januari 2008 om 21:11
Volgens mij zijn het beide begrippen die je vooral moet zien in je eigen denkkader. Op sommige gebieden ben ik een uitblinker, maar daar ben ik in mijn eigen omgeving niet altijd gelukkiger van geworden.
Je kop gaat er vaak af, als je een uitblinker bent. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Je kunt het dan hoog in je vaandel zetten en er boven gaan staan, maar het is niet leuk als dat gebeurt in je heel nabije kring, zoals je familie. In die kring is middelmatigheid dan comfortabeler. Terwijl mijn familie wel heel trots kan zijn, als ik goed presteer.
En niet alleen in die kring. Je wordt makkelijker geaccepteerd in meerdere kringen, als je je kop niet boven het maaiveld uitsteekt.
Heb je wel het vermogen om je kop zo hoog op te steken, dan maak je denk ik keuzes. Waar komt het je ten goede, en waar niet.
Je kop gaat er vaak af, als je een uitblinker bent. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Je kunt het dan hoog in je vaandel zetten en er boven gaan staan, maar het is niet leuk als dat gebeurt in je heel nabije kring, zoals je familie. In die kring is middelmatigheid dan comfortabeler. Terwijl mijn familie wel heel trots kan zijn, als ik goed presteer.
En niet alleen in die kring. Je wordt makkelijker geaccepteerd in meerdere kringen, als je je kop niet boven het maaiveld uitsteekt.
Heb je wel het vermogen om je kop zo hoog op te steken, dan maak je denk ik keuzes. Waar komt het je ten goede, en waar niet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 januari 2008 om 21:12
quote:lonbonton schreef op 30 januari 2008 @ 21:08:
[...]
Ik geloof wel dat je met middelmatigheid perfect gelukkig kunt zijn.
Maar in zijn algemeenheid vraag ik me wel af of het niet teveel geidealiseerd wordt om 'maar gewoon te doen'.
Waar dat 'doe maar gewoon' vandaan komt.
Is het 'doe maar gewoon' niet een kwestie van weinig risico nemen?
Niet dat dat slecht is of erg, maar toch...
Is iedereen niet een beetje jaloers op de echte levenskunstenaars?
Nou, ik vind dat die woorden normaal niet uitgesproken worden. Ik denk dat als je een soort doorsnee leven hebt, en daar gelukkig mee bent, dat je dat niet per se zo ziet en het ook niet benoemt, maar dat je gewoon gelukkig bent.
Wat zijn echte levenskunstenaars trouwens? Ik vind iemand die gelukkig is, altijd te benijden. En ik denk dat je het gelukkigst wordt als je jezelf accepteert en dingen doet die bij je passen, en dat zullen dingen zijn die als middelmatig worden gezien bij een 'gewoon' iemand.
Ik denk, nogmaals, ook echt niet dat iemand die werkelijk tevreden is met zijn/haar leven, dit gaat vatten in een soort mantra, dit keer op keer herhaalt en dit als norm gaat gebruiken voor anderen.
[...]
Ik geloof wel dat je met middelmatigheid perfect gelukkig kunt zijn.
Maar in zijn algemeenheid vraag ik me wel af of het niet teveel geidealiseerd wordt om 'maar gewoon te doen'.
Waar dat 'doe maar gewoon' vandaan komt.
Is het 'doe maar gewoon' niet een kwestie van weinig risico nemen?
Niet dat dat slecht is of erg, maar toch...
Is iedereen niet een beetje jaloers op de echte levenskunstenaars?
Nou, ik vind dat die woorden normaal niet uitgesproken worden. Ik denk dat als je een soort doorsnee leven hebt, en daar gelukkig mee bent, dat je dat niet per se zo ziet en het ook niet benoemt, maar dat je gewoon gelukkig bent.
Wat zijn echte levenskunstenaars trouwens? Ik vind iemand die gelukkig is, altijd te benijden. En ik denk dat je het gelukkigst wordt als je jezelf accepteert en dingen doet die bij je passen, en dat zullen dingen zijn die als middelmatig worden gezien bij een 'gewoon' iemand.
Ik denk, nogmaals, ook echt niet dat iemand die werkelijk tevreden is met zijn/haar leven, dit gaat vatten in een soort mantra, dit keer op keer herhaalt en dit als norm gaat gebruiken voor anderen.
woensdag 30 januari 2008 om 21:12
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 20:59:
FV, zou je mijn woorden niet willen verdraaien? Ik zeg niet dat mensen die uitblinken geen prettige mensen zijn om mee om te gaan. Ik zeg dat mensen die (willen) uitblinken en die daar prat op gaan, meestal niet de meest prettige mensen zijn om mee om te gaan. Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
Jij verzint er zelf bij dat die mensen automatisch neerkijken op mensen die niet uitblinken. En ik begrijp nog steeds niet wat die mensen dan niet prettig maakt. Volgens mij verzin je dat ook ter plekke. Net als dat geluk niet uit prestaties komt.
Met andere woorden: leg eens uit, want ik vind het grote kul die je hier uitkraamt. En ik kan dat ook staven met allerlei voorbeelden van mensen voor wie dat aantoonbaar niet opgaat.
FV, zou je mijn woorden niet willen verdraaien? Ik zeg niet dat mensen die uitblinken geen prettige mensen zijn om mee om te gaan. Ik zeg dat mensen die (willen) uitblinken en die daar prat op gaan, meestal niet de meest prettige mensen zijn om mee om te gaan. Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
Jij verzint er zelf bij dat die mensen automatisch neerkijken op mensen die niet uitblinken. En ik begrijp nog steeds niet wat die mensen dan niet prettig maakt. Volgens mij verzin je dat ook ter plekke. Net als dat geluk niet uit prestaties komt.
Met andere woorden: leg eens uit, want ik vind het grote kul die je hier uitkraamt. En ik kan dat ook staven met allerlei voorbeelden van mensen voor wie dat aantoonbaar niet opgaat.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 21:14
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 20:59:
Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
Maar het rare is dat veel mensen het uitblinken direct koppelen aan neerkijken. Heel vervelend toch?
Ach, ik probeer vooral om te gaan met mensen die hun leven naar eigen wens kunnen inrichten en die door hun vakidiotie en enthousiasme juist stimuleren.
Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
Maar het rare is dat veel mensen het uitblinken direct koppelen aan neerkijken. Heel vervelend toch?
Ach, ik probeer vooral om te gaan met mensen die hun leven naar eigen wens kunnen inrichten en die door hun vakidiotie en enthousiasme juist stimuleren.
woensdag 30 januari 2008 om 21:14
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 20:59:
FV, zou je mijn woorden niet willen verdraaien? Ik zeg niet dat mensen die uitblinken geen prettige mensen zijn om mee om te gaan. Ik zeg dat mensen die (willen) uitblinken en die daar prat op gaan, meestal niet de meest prettige mensen zijn om mee om te gaan. Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
Ik denk dat de echte levenskunstenaar niet neerkijkt op mensen die hun leven middelmatig leven.
Daarvoor leidt hij een te eigen manier van leven.
Het zou getuigen van onzekerheid als een levenskunstenaar commentaar zou leveren op anderen. Dan ben je in mijn ogen geen levenskunstenaar meer.
FV, zou je mijn woorden niet willen verdraaien? Ik zeg niet dat mensen die uitblinken geen prettige mensen zijn om mee om te gaan. Ik zeg dat mensen die (willen) uitblinken en die daar prat op gaan, meestal niet de meest prettige mensen zijn om mee om te gaan. Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak. En als mensen denken dat ze gelukkiger worden van uitblinken denk ik dat dat nog tegen gaat vallen. Geluk hangt niet af van je prestaties, geluk komt van binnenuit.
Ik denk dat de echte levenskunstenaar niet neerkijkt op mensen die hun leven middelmatig leven.
Daarvoor leidt hij een te eigen manier van leven.
Het zou getuigen van onzekerheid als een levenskunstenaar commentaar zou leveren op anderen. Dan ben je in mijn ogen geen levenskunstenaar meer.
woensdag 30 januari 2008 om 21:15
Is het juist niet geweldig dat die man ervoor durft te kiezen om niet de gebaande paden te gaan? Hij is iig niet middelmatig , hij volgt zijn eigen weg, heeft zijn eigen mening en in plkaats van dat die de kudde achternaloopt, zich conformeerd aan allerlei domme regeltjes als diploma;s en werk, kiest hij ervoor om zijn leven in te richten zoals hij het wil. Een echte levenskunstenaar dus.
En jij bent gewoon jaloers dat jij je baan en vinexhuisje niet durft op te geven om te doen wat jke echt wilt.
En jij bent gewoon jaloers dat jij je baan en vinexhuisje niet durft op te geven om te doen wat jke echt wilt.
woensdag 30 januari 2008 om 21:17
Ik vond het op een gegeven moment eng worden om een uitblinker te zijn. Ik ging expres de kantjes eraf lopen (wel in mijn puberteit, dat scheelt al iets) en naar het VWO wilde ik niet. Toch maar gedaan uiteindelijk gelukkig. Maar nu heb ik te weinig zelfvertrouwen om nog echt ergens voor te gaan (behalve dan 1 passie: reizen), en dat vind ik heel jammer. Soms maak ik mezelf niet eens meer op en was ik mijn haar niet meer, omdat er anders te veel wordt gekeken naar me. Wat een onzin dat ik dat zo schrijf, en wat een schaamte eigenlijk.
Of: wat een arrogantie
Of: wat een arrogantie
