Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
donderdag 1 september 2011 om 13:29
Ja, geen idee. Ik trok het niet meer met de Naproxen of Diclofenac. Mijn vriend heeft toen 's nachts de huisartsnpost gebeld en kwam met Tramadol aanzetten. Dat hielp zeker! Op momenten dat het wat beter ging stopte ik er ook meteen mee.
Heb je ook al nagedacht over thuiszorg of heb je genoeg hulp? Ook omdat je kindjes hebt? Iemand die ik ken had twee jonge kindjes en die heeft hulp gekregen/gevraagd na de operatie.
Hoe gaat het met je vriend? Die heeft natuurlijk ook een flinke last op zich nu. Dat vergeet ik weleens.
Ik heb genoeg tijd om te reageren dat merk je wel . Ga eens de zon opzoeken op mijn ligbedje.
Heb je ook al nagedacht over thuiszorg of heb je genoeg hulp? Ook omdat je kindjes hebt? Iemand die ik ken had twee jonge kindjes en die heeft hulp gekregen/gevraagd na de operatie.
Hoe gaat het met je vriend? Die heeft natuurlijk ook een flinke last op zich nu. Dat vergeet ik weleens.
Ik heb genoeg tijd om te reageren dat merk je wel . Ga eens de zon opzoeken op mijn ligbedje.
donderdag 1 september 2011 om 13:39
Ik heb dyclofenac. Wel een zwaardere variant, maar daar kan ik dus niet normaal mee functioneren. Kwam uiteindelijk weer bij de chirurg met de vraag om extra pijnstilling en toen was de conclusie dat opereren toch de beste optie was nu. Nee we hebben geen recht op thuiszorg, echt irritant. Zolang je een partner hebt die gezond is, gaan ze ervan uit dat hij het allemaal regelt. Of hij dan 20,30,40 of 80 uur werkt doet er dan verder niet toe. Ik heb een oppas aan huis, die ik heb gevonden toen het duidelijk werd dat ik niks kon en dat dat ook niet op korte termijn beter zou gaan. Ben ik heel blij mee. En verder trekt het wel een wissel op het gezin natuurlijk, ik heb ook twee kleine kindjes die nog niet voor zichzelf kunnen zorgen en voel me af en toe best schuldig. En over mijn vriend niets dan lof. Klinkt heel sentimenteel, maar dat is echt mijn rots in de branding. Geniet ze van het weer! Het wordt eindelijk een beetje lekker!
donderdag 1 september 2011 om 13:46
Ik vind het wel fijn om een beetje mee te lezen hier. Na een aantal maanden van diagnose Ischias, spit en vervolgens weer Ischias en manuele therapie heb ik nu een verwijzing voor de neuroloog vanwege vermoeden dat het toch om een hernia gaat. Moet volgende week vrijdag voor eerste gesprek. Ik krijg, als het goed is, wel binnenkort huishoudelijke hulp vd thuiszorg (woon alleen samen met dochter van 4 jr).
Maar Evi ik vroeg mij af is er zoiets als een zwaardere variant van diclofenac? Zo ja wat is dat dan? Want dat wil ik dan ook wel. Ik werd dood en doodziek van de Tramadol
helaas want qua pijnstilling vond ik het best goed, was niet pijnvrij maar wel iets minder pijn dan nu. Ik slik nu 150 mg diclofenac en als ik het niet trek dan slik ik 3000/4000 paracetamol per dag bij.
Maar Evi ik vroeg mij af is er zoiets als een zwaardere variant van diclofenac? Zo ja wat is dat dan? Want dat wil ik dan ook wel. Ik werd dood en doodziek van de Tramadol
helaas want qua pijnstilling vond ik het best goed, was niet pijnvrij maar wel iets minder pijn dan nu. Ik slik nu 150 mg diclofenac en als ik het niet trek dan slik ik 3000/4000 paracetamol per dag bij.
donderdag 1 september 2011 om 17:08
Ha Mainecoon, waardeloos zeg. Ook omdat je alleen de zorg over je dochter hebt. Gelukkig dat je recht op thuiszorg hebt, maar dat kan dan ook echt niet anders. Ik slik Artrotech75, 's ochtends en 's avonds, daar zit 75 mg diclofenac in, dus eigenlijk komt dat gewoon op hetzelfde neer denk ik. Ik slik trouwens artrotech omdat ik niet tegen diclofenac kon, daar ging ik van overgeven. Deze pillen hebben een ingebouwde maagbeschermer zeg maar. Bij mij helpt paracetamol met codeïne erbij soms trouwens wel, beter dan gewoon paracetamol. Maar moet zeggen dat ik daar ook niet altijd even lekker van word.
donderdag 1 september 2011 om 20:00
Ik zat gewoon aan de morfine, bijna 5 maanden lang, totdat ze me eindelijk wilde opereren (ook een hele lage hernia)
Na de operatie had ik gelijk het gevoel in mijn been weer terug, maar ik kon daarvoor echt niets meer, moest kruipend naar de wc.
Na de operatie ben ik na twee weken weer begonnen met fysio, ik had totaal geen conditie meer, dus dat moest weer opgebouwd worden en verder wandelen, wandelen en nog meer wandelen. En niets tillen, niet zwaarder dan een pak suiker en heel langzaam opbouwen
Fietsen vind ik nu na 3,5 maand nog steeds wel pijnlijk, doe het wel, maar dat voel ik wel in mijn been. Van dat been heb ik toch na lang zitten of autorijden nog wel veel last, maar dat moet goed komen.
Zitten aan de eettafel doe ik op zo'n hoge sportbal, dat zit meer ontspannen en voelt beter, nu kan ik het zelfs bijna een half uur uithouden, maar daarna toch weer liggen.
De operatie zelf (was ook mijn allereerste) is mij zeer meegevallen, de nazorg, vanuit het ziekenhuis, niet. Na een dag logeren daar hebben ze dag gezegd, zonder een regime of iets. Lang leven google.
Het afkicken van de morfine heeft me wel veel zweet en tranen gekost, dat was zwaar.
Na de operatie had ik gelijk het gevoel in mijn been weer terug, maar ik kon daarvoor echt niets meer, moest kruipend naar de wc.
Na de operatie ben ik na twee weken weer begonnen met fysio, ik had totaal geen conditie meer, dus dat moest weer opgebouwd worden en verder wandelen, wandelen en nog meer wandelen. En niets tillen, niet zwaarder dan een pak suiker en heel langzaam opbouwen
Fietsen vind ik nu na 3,5 maand nog steeds wel pijnlijk, doe het wel, maar dat voel ik wel in mijn been. Van dat been heb ik toch na lang zitten of autorijden nog wel veel last, maar dat moet goed komen.
Zitten aan de eettafel doe ik op zo'n hoge sportbal, dat zit meer ontspannen en voelt beter, nu kan ik het zelfs bijna een half uur uithouden, maar daarna toch weer liggen.
De operatie zelf (was ook mijn allereerste) is mij zeer meegevallen, de nazorg, vanuit het ziekenhuis, niet. Na een dag logeren daar hebben ze dag gezegd, zonder een regime of iets. Lang leven google.
Het afkicken van de morfine heeft me wel veel zweet en tranen gekost, dat was zwaar.
donderdag 1 september 2011 om 20:17
@evi82 oh nee, absoluut niet sentimenteel. Heerlijk toch dat hij zo goed voor je zorgt. Het is gewoon fijn dat je de operatie in zicht hebt! Het moet gewoon opgelost worden!
@mainecoon79 veel succes volgende week vrijdag! Ben benieuwd of hij je verder kan helpen. Fijn dat je hulp krijgt het is allemaal niet niks.
@galadriel hoe lang geleden ben jij geopereerd? Jeetje, verslaafd aan de morfine. Gaat het nu goed met je? Ik merk het ook wel dat de informatie wat tegenvalt na de operatie. Gelukkig ga ik nu naar de fysio. Ik ben ook niet zo van het bellen. Bij iemand langsgaan doe ik liever. Helaas is dat bij een neuroloog niet zo makkelijk als bij een therapeut.
@mainecoon79 veel succes volgende week vrijdag! Ben benieuwd of hij je verder kan helpen. Fijn dat je hulp krijgt het is allemaal niet niks.
@galadriel hoe lang geleden ben jij geopereerd? Jeetje, verslaafd aan de morfine. Gaat het nu goed met je? Ik merk het ook wel dat de informatie wat tegenvalt na de operatie. Gelukkig ga ik nu naar de fysio. Ik ben ook niet zo van het bellen. Bij iemand langsgaan doe ik liever. Helaas is dat bij een neuroloog niet zo makkelijk als bij een therapeut.
donderdag 1 september 2011 om 20:43
Ja de morfine (oxycontin) is uit mijn systeem, was het best snel hoor, langzaam afgebouwd en daarna een paar dagen doorbijten.
Het schijnt beter te zijn voor je maag ed. dan andere pijnstillers, er ligt alleen bij veel artsen een taboe op, juist omdat je er goed verslaafd aan kan raken. Maar puur als pijnstilling is het wel oké.
Operatie bijna 4 maanden terug.
Het schijnt beter te zijn voor je maag ed. dan andere pijnstillers, er ligt alleen bij veel artsen een taboe op, juist omdat je er goed verslaafd aan kan raken. Maar puur als pijnstilling is het wel oké.
Operatie bijna 4 maanden terug.
donderdag 1 september 2011 om 20:46
Galadriel, wat heftig en bizar dat je dan ook nog zo lang moet wachten hè. Aan de ene kant vind en vond ik het in de afgelopen tijd zo moeilijk dat bij mij die zenuw niet helemaal afgekneld is zeg maar. Daardoor gaat het steeds op en neer. Soms gaat het echt wel en dan vraag ik me af of ik me zit aan te stellen ofzo en op een ander moment zou ik mijn been er wel af willen snijden zeg maar. En elke keer als ik probeer een normaal leven op wil bouwen dan kan mijn lijf dat niet hebben, dan wordt het weer zoveel slechter. Maar goed, ik heb in de afgelopen maanden ook wel gehoopt dat die schijf gewoon helemaal door mijn zenuw aan zou schieten en dat ik gestrekt binnen zou worden gereden. Dat zou die beslissing zoveel makkelijker maken (in mijn beleving dan hè). Maar ik kan me voorstellen dat dat afkicken van de morfine een hel is geweest zeg. Best wel goed trouwens dat je zo'n tijd op zo'n bal kunt zitten. Je bent dan natuurlijk beweeglijker dan met gewoon zitten, maar het is ook best wel zwaar voor al je spieren om je goed in balans te houden. Oh en toch nog steeds wel last van je been dus. Ik vind dat trouwens sowieso wel, dat er een beetje wat aan begeleiding schort. Ik ben een paar keer weggestuurd met de boodschap dat ik af moest wachten op beterschap en op de vraag wat voor begeleiding ik kon zoeken in die tijd.. Eigenlijk geen repliek. Vandaar eigenlijk ook hier mijn vraag. Maar vind het fijn om te lezen hoe jullie het aanpakken en hebben aangepakt en waar jullie tegen aan lopen.
Schuit, dat is ook zo. Ik merk dat met de operatie in zicht en een last van me af is gevallen. Heb zo'n zin om straks gewoon de boel weer op te kunnen gaan bouwen.
Mainecoon, spannend dan hoor. Ga je bij de neuroloog gelijk door de mri, of is dat afhankelijk van wat hij/zij wil?
Schuit, dat is ook zo. Ik merk dat met de operatie in zicht en een last van me af is gevallen. Heb zo'n zin om straks gewoon de boel weer op te kunnen gaan bouwen.
Mainecoon, spannend dan hoor. Ga je bij de neuroloog gelijk door de mri, of is dat afhankelijk van wat hij/zij wil?
donderdag 1 september 2011 om 20:58
Omdat ik geen gehele uitval had, dus alles voelde aan mijn voet/been en omdat het wel heel veel pijn deed (soms ondraaglijk) maar geen uitval is geen operatie.
Ze wachten toch liever 3 maanden.
Maar 3 maanden (in mijn geval nog langer) je leven on hold, is wel heel lang. Wilde bijna naar België gaan, maar gelukkig wilde iemand me toch opereren, heb eerst nog moeten praten als brugman, voordat ik ook maar een MRI kreeg, waar wel een enorme uitstulping te zien was (dus na 5 maanden nog steeds)
Trouwens wel een heel mooi klein littekentje, zgn. in de huid gehecht, echt vakmanschap.
Ze wachten toch liever 3 maanden.
Maar 3 maanden (in mijn geval nog langer) je leven on hold, is wel heel lang. Wilde bijna naar België gaan, maar gelukkig wilde iemand me toch opereren, heb eerst nog moeten praten als brugman, voordat ik ook maar een MRI kreeg, waar wel een enorme uitstulping te zien was (dus na 5 maanden nog steeds)
Trouwens wel een heel mooi klein littekentje, zgn. in de huid gehecht, echt vakmanschap.
donderdag 1 september 2011 om 21:17
Ja hetzelfde in mijn geval. Ben in februari door mijn rug gegaan en sinds toen staat mijn leven ook op hold. Verschrikkelijk. In eerste instantie denk je nog dat het beter gaat worden. In mei ben ik voor het eerst bij de chirurg geweest. Die wilde nog vier weken wachten, maar als ik het eerder zat was moest ik terug komen. Dus na twee weken terug gegaan en operatie al gepland, maar toen krabbelde hij terug naar mijn gevoel. Dat er onderzoek was waaruit bleek dat een jaar afwachten evenveel resultaat opleverde als opereren zeg maar.. En dat mijn rug nog twee zwakke plekken had. Dat een niet geopereerde rug altijd beter was dan wel geopereerd en dat een operatie niet onomkeerbaar was. Omdat het toen een beetje beter ging heb ik de operatie afgezegd, maar kan je vertellen dat ik er ook niet blij van word. Wel nog voor een second opinion geweest en hoopte eigenlijk dat die arts zou zeggen "Opereren die hap!" omdat het toen ook duidelijk weer slechter ging maar die bevestigde eigenlijk alleen het verhaal van de eerste arts. Toen weer terug om extra pijnstilling bij mijn eerste arts en toen heeft hij gelukkig aangegeven dat het nu misschien toch beter was om te gaan opereren. Nu al dik een half jaar zonder sociaal leven buiten de deur, niet werken, niet op vakantie, niet voor de kinderen kunnen zorgen. Normaal heb ik een hartstikke leuk druk leven en ik mis het! Haha ik heb de chirurg laten beloven dat hij een mooi litteken zou maken. Dus daar hoop ik ook op!
donderdag 1 september 2011 om 21:34
Toch ook wel weer gek dat je die mri zo moeilijk krijgt he hier in Nederland. Betaal je een godsvermogen aan ziektekostenverzekering en dan nog... Vriendin van mij heeft ook al eeuwen last van haar rug en dan niet normaal zeg maar, maar die krijgt die mri ook niet. Wat dat betreft ging het bij mij gelukkig wel vrij snel, de huisarts heeft me voor foto's gestuurd en de foto's waren reden volgens de radioloog voor een mri. Toen heeft de huisarts me naar een diagnostisch centrum gestuurd. Daar ging ik eerst naar een neuroloog, meteen erachteraan door de scan en daarna kwam ik gelijk weer bij de neuroloog terug die me de uitslag mededeelde. Maar goed, het kan natuurlijk even goed dat je op de foto's niets ziet en er wel een hernia zit, maar dan had de huisarts mij ook mooi niet doorgestuurd.
vrijdag 2 september 2011 om 09:05
De wachttijden zijn inderdaad verschrikkelijk. Ik had de fout genaakt bij de dokter om naar het ziekenhuis te gaan. De dokter vroeg nog aan me. Je mag kiezen waar je naar toe wil. Ik heb toen aangegeven doe maar het ziekenhuis. Niet wetende dat de wachttijden daar gruwelijk lang zijn. Eigenlijk had ik pas in september een afspraak met de neurochirurg maar dat wilde ik echt niet meer. Ik kreeg gewoon te horen dat het niet levensbedreigend was. Dat klopt! Maar mijn leven staat wel stil zonder enige verbetering en pijn! Door wachttijdbemiddeling via mijn verzekering ben ik terechtgekomen bij een kliniek. Hulde voor de verzekering!
De klachten die ik hier hoor zijn zo herkenbaar. Je zit gewoon in hetzelfde schuitje en je loopt tegen zoveel dingen aan. Je neemt niet voor niks de keuze om je te laten opereren. Het gaat gewoon niet meer. 3 jaar geleden heb ik een andere hernia gehad maar toen was ik nog in de veronderstelling dat deze inderdaad uit zichzelf weg zou gaan. Voor een gedeelte is dat ook gelukt met sporten en rustig aan doen maar de andere hernia is er gewoon achteraan gekomen.
Het verbeteren van je klachten heeft waarschijnlijk te maken met je vooruitzicht Evi82. Je lichaam krijgt nu meer rust omdat je weet dat er een oplossing aan zit te komen. In je hoofd weet je dat op het moment je weer meer zal gaan doen de klachten weer zullen verergeren. Geniet er maar even van
.
De klachten die ik hier hoor zijn zo herkenbaar. Je zit gewoon in hetzelfde schuitje en je loopt tegen zoveel dingen aan. Je neemt niet voor niks de keuze om je te laten opereren. Het gaat gewoon niet meer. 3 jaar geleden heb ik een andere hernia gehad maar toen was ik nog in de veronderstelling dat deze inderdaad uit zichzelf weg zou gaan. Voor een gedeelte is dat ook gelukt met sporten en rustig aan doen maar de andere hernia is er gewoon achteraan gekomen.
Het verbeteren van je klachten heeft waarschijnlijk te maken met je vooruitzicht Evi82. Je lichaam krijgt nu meer rust omdat je weet dat er een oplossing aan zit te komen. In je hoofd weet je dat op het moment je weer meer zal gaan doen de klachten weer zullen verergeren. Geniet er maar even van
.
vrijdag 2 september 2011 om 09:14
Schuit, wat erg hè dat het dan nog zo lang duurt.. Wel fijn dat je verzekering zoveel heeft kunnen betekenen. Ik moest nu een maand wachten, dus op zich valt dat mee, maar ik mocht met semi spoed op de lijst omdat ik er al een keer op had gestaan.
En je hebt gelijk het is ook die rust die je krijgt omdat je weet dat de tijd dat je nog zo door moet gaan te overzien is. En ik hoef nu gewoon helemaal niks. Inderdaad weet ik heel goed, dat als ik alles weer ga proberen het gewoon niet gaat. Soms is dat moeilijk, maar ik probeer er niet meer teveel bij stil te staan en inderdaad zoveel mogelijk te genieten van de tijd tot de operatie. Het wordt heerlijk weer dit weekend dus wat wil je nog meer. Ook lekker voor jou lijkt me, want da's toch lekkerder om een stukje te wandelen met dit weer dan wanneer het zo troosteloos is als van de week.
En je hebt gelijk het is ook die rust die je krijgt omdat je weet dat de tijd dat je nog zo door moet gaan te overzien is. En ik hoef nu gewoon helemaal niks. Inderdaad weet ik heel goed, dat als ik alles weer ga proberen het gewoon niet gaat. Soms is dat moeilijk, maar ik probeer er niet meer teveel bij stil te staan en inderdaad zoveel mogelijk te genieten van de tijd tot de operatie. Het wordt heerlijk weer dit weekend dus wat wil je nog meer. Ook lekker voor jou lijkt me, want da's toch lekkerder om een stukje te wandelen met dit weer dan wanneer het zo troosteloos is als van de week.
vrijdag 2 september 2011 om 09:19
Galadriel, dat wist ik trouwens niet van die morfine, maar heb wel de apotheek gebeld over de bijwerkingen die je kunt krijgen van die pillen die ik slik. Daar stonden hele aparte dingen in, zoals scheuring van het baarmoedervlies en weet ik veel wat allemaal. En natuurlijk zoals bij al die nsaid's maagbloedingen en maagzweren. Alleen daarom zou ik het al niet chronisch willen blijven slikken. Kan nooit gezond zijn.
vrijdag 2 september 2011 om 09:40
Weer is inderdaad fijn! Afgelopen week vond ik het niet heel erg dat het slechter weer was. Boekje erbij en ik had zelfs de verwarming aangedaan. Soms dan vraag ik me af waar zal ik nu weer eens heenlopen. Ja, het zal fijn zijn als ik weer zou kunnen beginnen met werken!
Nog even en je kan alleen aan de ibbuprofen! En dat slik ik nu al sporadisch. Weg met de troep!
Nog even en je kan alleen aan de ibbuprofen! En dat slik ik nu al sporadisch. Weg met de troep!
vrijdag 2 september 2011 om 10:05
vrijdag 2 september 2011 om 10:28
Volgens mij ga ik niet gelijk de mri, is eerst afwachten wat de neuroloog zegt. Ik heb nu sinds gisteravond Zaldiar (combi tramadol en paracetamol), hopelijk gaat dat beter dan de tramadol die ik paar maanden geleden 3 dagen heb geslikt en toen gestopt. Ik heb de morfine geweigerd. Eerst maar kijken of ik op die zaldiar beter reageer.
vrijdag 2 september 2011 om 10:32
Nee, ik kijk er erg naar uit om weer te gaan werken. Op mijn werk zijn ze zo lief geweest. Dat doet me echt heel goed en geeft me ook de motivatie een paar uurtjes per dag te beginnen. We hebben al een werkschema gemaakt en het soort werkzaamheden dat ik in het begin zal gaan doen. Niet weer meteen vol aan de bak.
Zie dat het morgen heel lekker weer wordt. Kijken of we voor de eerste keer deze zomer eens ergens aan het water kunnen gaan liggen!
Ik ga trouwens maandag aan de fysio vragen of ik mag beginnen met zwemmen (goede tip!). Heb even op de site van het zwembad gekeken en er is ook een 'begeleid baantjes trekken' optie. Daar heb ik nu ook wel weer zin in.
Zie dat het morgen heel lekker weer wordt. Kijken of we voor de eerste keer deze zomer eens ergens aan het water kunnen gaan liggen!
Ik ga trouwens maandag aan de fysio vragen of ik mag beginnen met zwemmen (goede tip!). Heb even op de site van het zwembad gekeken en er is ook een 'begeleid baantjes trekken' optie. Daar heb ik nu ook wel weer zin in.
vrijdag 2 september 2011 om 10:38
Leuk zeg! En inderdaad verstandig rustig aan opbouwen. Ik vind dat nog best wel spannend straks, ik zou eigenlijk in mei in een nieuwe baan begonnen zijn. Dus nieuwe baas, nieuwe collega's maar ben dus nog helemaal niet begonnen. Al moet ik wel zeggen dat mijn baas ook echt super is.
Oh ja het wordt echt goed dit weekend. Wij gaan eens kijken of we misschien een weekendje hier in de buurt in een huisje kunnen gaan zitten. Zijn we er toch nog even uit lekker! En lekker hoor om te gaan zwemmen. Ik doe nu half om half dus de helft op mijn rug en de helft schoolslag zeg maar en merk echt dat alles een beetje soepel blijft zeg maar. En begeleid baantjes zwemmen klinkt goed! Ben benieuwd wat je ervan vindt.
Oh ja het wordt echt goed dit weekend. Wij gaan eens kijken of we misschien een weekendje hier in de buurt in een huisje kunnen gaan zitten. Zijn we er toch nog even uit lekker! En lekker hoor om te gaan zwemmen. Ik doe nu half om half dus de helft op mijn rug en de helft schoolslag zeg maar en merk echt dat alles een beetje soepel blijft zeg maar. En begeleid baantjes zwemmen klinkt goed! Ben benieuwd wat je ervan vindt.
vrijdag 2 september 2011 om 16:05
Goh, dat lijkt me dubbel spannend. Ook nog een nieuwe baan. Fijn dat je nieuwe baas zo meegand is. Als dat niet zo zou zijn dan is dat ook nog erg vervelend. Moet er niet aan denken!
Fijn weekend in ieder geval. Ik hoop voor je dat jullie even een weekendje weg kunnen gaan. Dat is altijd wel fijn een andere omgeving!
Laat het je weten of ik mag gaan zwemmen
Fijn weekend in ieder geval. Ik hoop voor je dat jullie even een weekendje weg kunnen gaan. Dat is altijd wel fijn een andere omgeving!
Laat het je weten of ik mag gaan zwemmen
