Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
woensdag 14 september 2011 om 15:52
Ik ben zo'n dertien jaar geleden geopereerd aan een hernia. Daarna ben ik eerlijk gezegd te snel gaan werken. Ik werd geopereerd vlak na m'n afstuderen en kon niet lang daarna met m'n eerste baan beginnen. Ik heb mezelf toen niet genoeg rust gegund en daardoor heb ik heel lang last gehouden, al was het niet te vergelijken met voor de operatie hoor.
Al die jaren erna gold (en geldt) dat je altijd moet uitkijken en veel moet blijven bewegen (voor mij werkt pilates goed, maar gewoon wandelen is ook lekker). Ik ben soms een beetje eigenwijs en ga bijv. toch iets sjouwen, maar dan roept mijn rug meteen weer tot de orde. Maar als ik 'normaal' doe, gaat het over het algemeen erg goed. Je moet met name oppassen voor schuine krachtbewegingen. Dus niet met tegenwind fietsen, of tegen een heuvel op. Juist die schuine bewegingen zijn niet goed. Bij mij is het verder zo dat het littekenweefsel soms de neiging heeft om zich als een kleine hernia te gedragen.
Als ik dit zo doorlees, klinkt het eigenlijk wel sneu, ahum. Kort: goed rusten, geen gekke dingen doen, en dan gaat het over het algemeen echt goed! Succes!
Al die jaren erna gold (en geldt) dat je altijd moet uitkijken en veel moet blijven bewegen (voor mij werkt pilates goed, maar gewoon wandelen is ook lekker). Ik ben soms een beetje eigenwijs en ga bijv. toch iets sjouwen, maar dan roept mijn rug meteen weer tot de orde. Maar als ik 'normaal' doe, gaat het over het algemeen erg goed. Je moet met name oppassen voor schuine krachtbewegingen. Dus niet met tegenwind fietsen, of tegen een heuvel op. Juist die schuine bewegingen zijn niet goed. Bij mij is het verder zo dat het littekenweefsel soms de neiging heeft om zich als een kleine hernia te gedragen.
Als ik dit zo doorlees, klinkt het eigenlijk wel sneu, ahum. Kort: goed rusten, geen gekke dingen doen, en dan gaat het over het algemeen echt goed! Succes!
woensdag 14 september 2011 om 19:53
Schuit, klinkt goed, en ik wil het volgende week in het ziekenhuis ook nog een keertje aansnijden, maar ze was echt heel erg stellig en duidelijk. Dat er elke dag een fysio aan bed komt in het ziekenhuis en dat je daarna al die weken niks mag. Maar inderdaad een intake zal niet zoveel kwaad kunnen. Fijn dat het fietsen beter gaat. En het is natuurlijk ook een kwestie van vertrouwen en ook weer alleen wat verder van huis weg kunnen en durven gaan. Oh vervelend ja als je mee wilt doen, maar het kan niet.
Hunniebunnie, bedankt voor je reactie. Ik ga straks ook beginnen met een nieuwe baan. En moet mezelf ook heel erg in acht nemen. Heb de neiging om over mijn grenzen te gaan. Normaal is dat niet erg, maar je hebt natuurlijk maar een kans om te revalideren en ik zal mezelf ook echt die tijd moeten gunnen en duidelijk moeten maken wat wel en niet kan. En het blijft oppassen. En zo zielig klink je niet hoor! Ik vind het goed om te lezen.
Hunniebunnie, bedankt voor je reactie. Ik ga straks ook beginnen met een nieuwe baan. En moet mezelf ook heel erg in acht nemen. Heb de neiging om over mijn grenzen te gaan. Normaal is dat niet erg, maar je hebt natuurlijk maar een kans om te revalideren en ik zal mezelf ook echt die tijd moeten gunnen en duidelijk moeten maken wat wel en niet kan. En het blijft oppassen. En zo zielig klink je niet hoor! Ik vind het goed om te lezen.
woensdag 14 september 2011 om 19:55
donderdag 15 september 2011 om 11:50
Heel zenuwachtig voor de tijd. Maar voordat ik het wist lag ik al in de uitslaapkamer en niet heel veel later op de zaal.
Begin onderrug erg pijnlijk, maar pijnbestijding is prima voor elkaar. Eerste drie uur stil op ruggen liggen niet echt prettig (lig nooit op m'm rug) maar daarna mocht ik af en toe op zij draaien.
Draaien natuurlijk niet soepen maar vond het een verandeming een andere pijnsoort te voelen dan voor de operatie.
Voor het slapen samen met verpleegkundige naar toilet, s'ochtends nog eenmaal met begeleiding en daarna zelf.
Dag na operatie therapeut tweemaal langsgeweest voor oefeningen en juiste manier bewegen. Mocht met eten al proberen recht op stoel te zitten, wat aardig ging. Paar keer korte stukjes lopen wat elke keer soepeler ging. Eind van de middag dus al naar huis.
Meest liggen, maar ook af en toe eruit en stukjes lopen.
Vandaag gedoucht en klein blokje om en weer gaan liggen. Net weer een blokje om geweest, nu even op de computer en zo weer even liggen.
Draaien en opstaan gaat niet echt soepel en licht pijnlijk, maar wanneer ik kijk dat ik eergisteren pas geopereerd ben, valt het me 100 % mee.
Morgen kom de fysiotherapeut (manueel) thuis om samen paar oefeningen te doen en te kijken wat ik mag en kan en op welke wijze.
Nu thuis bij bepaalde bewegingen ietswat zenuwpijn, maar goed te dragen. En niet te vergelijken met de pijn voor de tijd.
Als dit zich zo doorzet ben ik heel tevreden en blij de operatie aangegaan te zijn.
Evi, vreemd dat ze zo tegen zijn op fysio. Hier moest ik voor opname, direct na afspraak anesthesie ook langs de fysiotherapeut in het ziekenhuis. Deze kwam op dag operatie langs i.v.m. methode draaien en volgende dag om methode uit bed, zitten en opstaan te oefenen. Later ook traplopen en bukken.
Hier wordt standaard bij ontslag een overdracht gedaan naar ceasar/manueel of fysiotherapeut die thuis met je verder gaat.
Meid voor jou komt het nu ook erg dichtbij, maar hoop dat het bij jou net zo zal lopen als bij mij.
Hoop dat mijn verhaal je gerust kan stellen.
Begin onderrug erg pijnlijk, maar pijnbestijding is prima voor elkaar. Eerste drie uur stil op ruggen liggen niet echt prettig (lig nooit op m'm rug) maar daarna mocht ik af en toe op zij draaien.
Draaien natuurlijk niet soepen maar vond het een verandeming een andere pijnsoort te voelen dan voor de operatie.
Voor het slapen samen met verpleegkundige naar toilet, s'ochtends nog eenmaal met begeleiding en daarna zelf.
Dag na operatie therapeut tweemaal langsgeweest voor oefeningen en juiste manier bewegen. Mocht met eten al proberen recht op stoel te zitten, wat aardig ging. Paar keer korte stukjes lopen wat elke keer soepeler ging. Eind van de middag dus al naar huis.
Meest liggen, maar ook af en toe eruit en stukjes lopen.
Vandaag gedoucht en klein blokje om en weer gaan liggen. Net weer een blokje om geweest, nu even op de computer en zo weer even liggen.
Draaien en opstaan gaat niet echt soepel en licht pijnlijk, maar wanneer ik kijk dat ik eergisteren pas geopereerd ben, valt het me 100 % mee.
Morgen kom de fysiotherapeut (manueel) thuis om samen paar oefeningen te doen en te kijken wat ik mag en kan en op welke wijze.
Nu thuis bij bepaalde bewegingen ietswat zenuwpijn, maar goed te dragen. En niet te vergelijken met de pijn voor de tijd.
Als dit zich zo doorzet ben ik heel tevreden en blij de operatie aangegaan te zijn.
Evi, vreemd dat ze zo tegen zijn op fysio. Hier moest ik voor opname, direct na afspraak anesthesie ook langs de fysiotherapeut in het ziekenhuis. Deze kwam op dag operatie langs i.v.m. methode draaien en volgende dag om methode uit bed, zitten en opstaan te oefenen. Later ook traplopen en bukken.
Hier wordt standaard bij ontslag een overdracht gedaan naar ceasar/manueel of fysiotherapeut die thuis met je verder gaat.
Meid voor jou komt het nu ook erg dichtbij, maar hoop dat het bij jou net zo zal lopen als bij mij.
Hoop dat mijn verhaal je gerust kan stellen.
donderdag 15 september 2011 om 12:28
Marbs, wat fijn om te horen en erg herkenbaar. Je zenuw zal nog wel een aantal weken voelbaar zijn maar zeker niet zoals voorheen (als het goed is dan en daar gaan we van uit 
). Na 1 week werd ik gek van de tintelingen maar dat verdween vanzelf weer. Zo zal je elke dag waarschijnlijk iets nieuws voelen. Mijn fysio zegt dat het er allemaal bij hoort .
Pffff kon vanochtend wel janken. Moest vandaag over wat grenzen heen bij de fysio. Ik vind dat heel eng omdat ik ontzettend bang ben dat het terug zal komen. Na mij was er een meid die een week later geopereerd is. Ik was net bezig om een apparaat in te stellen roept mijn fysio dat zij een week later geopereerd is (gewoon als mededeling). Roept dat meisje: "Nou, zo te zien ben ik een stuk minder voorzichtig dan zij!" Heel erg maar de tranen sprongen in mijn ogen. Het is toch geen competitie? Was nogal gevoelig omdat ik dingen moest doen die ik eng vond. Ik wil er gewoon vanaf en geen risico's nemen!
). Na 1 week werd ik gek van de tintelingen maar dat verdween vanzelf weer. Zo zal je elke dag waarschijnlijk iets nieuws voelen. Mijn fysio zegt dat het er allemaal bij hoort .Pffff kon vanochtend wel janken. Moest vandaag over wat grenzen heen bij de fysio. Ik vind dat heel eng omdat ik ontzettend bang ben dat het terug zal komen. Na mij was er een meid die een week later geopereerd is. Ik was net bezig om een apparaat in te stellen roept mijn fysio dat zij een week later geopereerd is (gewoon als mededeling). Roept dat meisje: "Nou, zo te zien ben ik een stuk minder voorzichtig dan zij!" Heel erg maar de tranen sprongen in mijn ogen. Het is toch geen competitie? Was nogal gevoelig omdat ik dingen moest doen die ik eng vond. Ik wil er gewoon vanaf en geen risico's nemen!
donderdag 15 september 2011 om 13:52
quote:schuit schreef op 15 september 2011 @ 12:28:
Marbs, wat fijn om te horen en erg herkenbaar. Je zenuw zal nog wel een aantal weken voelbaar zijn maar zeker niet zoals voorheen (als het goed is dan en daar gaan we van uit). Na 1 week werd ik gek van de tintelingen maar dat verdween vanzelf weer. Zo zal je elke dag waarschijnlijk iets nieuws voelen. Mijn fysio zegt dat het er allemaal bij hoort .
Pffff kon vanochtend wel janken. Moest vandaag over wat grenzen heen bij de fysio. Ik vind dat heel eng omdat ik ontzettend bang ben dat het terug zal komen. Na mij was er een meid die een week later geopereerd is. Ik was net bezig om een apparaat in te stellen roept mijn fysio dat zij een week later geopereerd is (gewoon als mededeling). Roept dat meisje: "Nou, zo te zien ben ik een stuk minder voorzichtig dan zij!" Heel erg maar de tranen sprongen in mijn ogen. Het is toch geen competitie? Was nogal gevoelig omdat ik dingen moest doen die ik eng vond. Ik wil er gewoon vanaf en geen risico's nemen!Ook al is het bij mij alweer lang geleden, ik herken veel hier, ook wat jij hier zegt. De eerste dag na de operatie lukte het mij geeneens om uit bed te komen. De tweede dag ging dat wel, maar ik vond het ook echt doodeng. Dat gevoel blijft nog wel even, maar je merkt toch al gauw dat je met kleine stapjes echt verder komt. En laat je niet opjagen, want ieder lijf herstelt op z'n eigen manier en tempo. Sterkte! (Ik ben ineens weer helemaal terug in de tijd!)
Marbs, wat fijn om te horen en erg herkenbaar. Je zenuw zal nog wel een aantal weken voelbaar zijn maar zeker niet zoals voorheen (als het goed is dan en daar gaan we van uit
). Na 1 week werd ik gek van de tintelingen maar dat verdween vanzelf weer. Zo zal je elke dag waarschijnlijk iets nieuws voelen. Mijn fysio zegt dat het er allemaal bij hoort .Pffff kon vanochtend wel janken. Moest vandaag over wat grenzen heen bij de fysio. Ik vind dat heel eng omdat ik ontzettend bang ben dat het terug zal komen. Na mij was er een meid die een week later geopereerd is. Ik was net bezig om een apparaat in te stellen roept mijn fysio dat zij een week later geopereerd is (gewoon als mededeling). Roept dat meisje: "Nou, zo te zien ben ik een stuk minder voorzichtig dan zij!" Heel erg maar de tranen sprongen in mijn ogen. Het is toch geen competitie? Was nogal gevoelig omdat ik dingen moest doen die ik eng vond. Ik wil er gewoon vanaf en geen risico's nemen!Ook al is het bij mij alweer lang geleden, ik herken veel hier, ook wat jij hier zegt. De eerste dag na de operatie lukte het mij geeneens om uit bed te komen. De tweede dag ging dat wel, maar ik vond het ook echt doodeng. Dat gevoel blijft nog wel even, maar je merkt toch al gauw dat je met kleine stapjes echt verder komt. En laat je niet opjagen, want ieder lijf herstelt op z'n eigen manier en tempo. Sterkte! (Ik ben ineens weer helemaal terug in de tijd!)
donderdag 15 september 2011 om 14:21
Goh schuit, wat verelend voor je. Kan me je angst wel wat voorstellen. Denk dat het echter beter is om iets te voorzichtig te zijn, dan er te gemakkelijk over te denken.
Weet dat ik zelf vaker iets te snel wil of onbewust zaken te snel weer op pak. Dat is mijn valkuil. Moet er voor mezelf dus extra allert op zijn. Ben juist bang dat het terugkomt doordat ik op momenten van goedvoelen onbewust te veel ga doen.
Weet dat ik zelf vaker iets te snel wil of onbewust zaken te snel weer op pak. Dat is mijn valkuil. Moet er voor mezelf dus extra allert op zijn. Ben juist bang dat het terugkomt doordat ik op momenten van goedvoelen onbewust te veel ga doen.
donderdag 15 september 2011 om 15:52
Marbs, het klinkt echt goed. En ik heb dezelfde valkuil. Ik wil heel snel, heel hard. Maar het blijkt toch wel dat je het beter iets rustiger aan kunt doen dan te overhaasten. Wel superfijn hoor dat je je zo al voelt. Vwb de fysio vind ik ook apart, maar ik denk echt dat het met aansprakelijkheid te maken heeft. Of ze hebben zulke erge gevallen meegemaakt. Nou ja goed, we zullen het volgende week wel zien.
Schuit, laat je niet kisten hoor! Je doet het hartstikke goed. En de fysio heeft het waarschijnlijk goed bedoeld, maar heeft net een gevoelige snaar geraakt. Zeker is het geen competitie en ik denk dat ik straks ook heel voorzichtig ben. Je bent toch als de dood dat je je in die operatie en alles erna stort en het dan verpest door te hard te gaan zeg maar. Laat je niet kennen meid, je doet het hartstikke goed!
Hunniebunnie, jij dus weer terug in de tijd
Hier vandaag weer alleen met de kinderen, althans nu vanmiddag en dat is echt een beetje te veel, mijn jongste hangt zo verschrikkelijk aan me. Echt heel lastig, die wil alleen maar getild worden. Vervelende is ook dat hij het verder met niemand heeft, alleen met mij, dus zal ook wel voor een gedeelte aan mij liggen En de operatie begint voor mij nu ook echt wel dichtbij te komen. Gisteren naar de sauna geweest, morgen ga ik nog even naar de kapper en dan kan ik mooi het ziekenhuisbed in
Schuit, laat je niet kisten hoor! Je doet het hartstikke goed. En de fysio heeft het waarschijnlijk goed bedoeld, maar heeft net een gevoelige snaar geraakt. Zeker is het geen competitie en ik denk dat ik straks ook heel voorzichtig ben. Je bent toch als de dood dat je je in die operatie en alles erna stort en het dan verpest door te hard te gaan zeg maar. Laat je niet kennen meid, je doet het hartstikke goed!
Hunniebunnie, jij dus weer terug in de tijd
Hier vandaag weer alleen met de kinderen, althans nu vanmiddag en dat is echt een beetje te veel, mijn jongste hangt zo verschrikkelijk aan me. Echt heel lastig, die wil alleen maar getild worden. Vervelende is ook dat hij het verder met niemand heeft, alleen met mij, dus zal ook wel voor een gedeelte aan mij liggen En de operatie begint voor mij nu ook echt wel dichtbij te komen. Gisteren naar de sauna geweest, morgen ga ik nog even naar de kapper en dan kan ik mooi het ziekenhuisbed in
donderdag 15 september 2011 om 16:05
Thanks Marbs en Hunniebunnie. Gelukkig door al het thuiszitten zit ik ook in een soort van modus dat ik me niet meer laat opjagen. Ik moet ook telkens tegen mezelf herhalen dat ik het rustig aan moet doen en op de een of andere manier lukt dat nu goed. Blijf het ook tegen jezelf herhalen Marbs dat werkt! Toch kun je soms door zo'n opmerking ineens even in janken uitbarsten. Gelukkig kon ik me inhouden. Ik heb in Maart al een paar keer jankend bij hem op de behandelbank gelegen terwijl ik normaal helemaal niet zo'n huilebalk ben . Ik zag gewoon geen uitweg meer.
Gek is dat he Hunniebunnie. Ineens beleef je het allemaal weer. Ik kan het me goed voorstellen. Bij mij is het pas 5 weken geleden en toch als Marbs vertelt hoe het bij haar gaat dan moet ik er weer aan denken en hoe ver ik eigenlijk al ben. Nog steeds aan het revalideren maar toch alweer 5 weken verder! De tijd vliegt!
Gek is dat he Hunniebunnie. Ineens beleef je het allemaal weer. Ik kan het me goed voorstellen. Bij mij is het pas 5 weken geleden en toch als Marbs vertelt hoe het bij haar gaat dan moet ik er weer aan denken en hoe ver ik eigenlijk al ben. Nog steeds aan het revalideren maar toch alweer 5 weken verder! De tijd vliegt!
donderdag 15 september 2011 om 16:13
Oh Evi, jij was ook aan het posten . De meid maakte de opmerking, de fysio gelukkig niet. Die reageerde er ook maar niet op. Hij zag waarschijnlijk mijn labiele gezicht
Oh heerlijk! Naar de sauna. Dat zijn wel even de relax momentjes die je nog kunt nemen. Nog heel even inderdaad en ik vind het wel spannend hoor. Wat je al eerder zei. Je kent elkaar totaal niet maar het is wel fijn om erover te praten met lotgenoten!
Oh heerlijk! Naar de sauna. Dat zijn wel even de relax momentjes die je nog kunt nemen. Nog heel even inderdaad en ik vind het wel spannend hoor. Wat je al eerder zei. Je kent elkaar totaal niet maar het is wel fijn om erover te praten met lotgenoten!
vrijdag 16 september 2011 om 07:43
Ja schuit dat vind ik ook. Je zit toch allemaal in hetzelfde schuitje terwijl je in je omgeving de enige bent (tenminste ik wel). oh gelukkig was zij het. Nou ja lekker laten gaan, hoewel dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan is. En ik heb ook nog nooit zoveel gejankt bij dokters ed als in de afgelopen tijd. Gingen we naar de chirurg, moest ik huilen. Gingen we naar chirurg twee, zat ik weer te janken. Dat ik het er met mijn vriend van te voren al over had, "als ik maar niet weer ga zitten grienen". Aan de andere kant is het natuurlijk ook wel verdrietig en zit je gewoon in een rotsituatie. En nu nog steeds ondanks dat jij al aan het revalideren bent is het natuurlijk spannend en onzeker, wat je zegt je bent als de dood dat het terug komt en ik kan me ook voorstellen dat zoals bij ieder herstel het ook met vallen en opstaan gaat, dus het zal ook best wel eens minder gaan. En mentaal is het ook best zwaar, je moet toch jezelf steeds weer oppeppen, dat er dan van die jankmkmenten blijven vind ik eigenlijk niet gek.
terwijl je in je omgeving de enige bent (tenminste ik wel). oh gelukkig was zij het. Nou ja lekker laten gaan, hoewel dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan is. En ik heb ook nog nooit zoveel gejankt bij dokters ed als in de afgelopen tijd. Gingen we naar de chirurg, moest ik huilen. Gingen we naar chirurg twee, zat ik weer te janken. Dat ik het er met mijn vriend van te voren al over had, "als ik maar niet weer ga zitten grienen". Aan de andere kant is het natuurlijk ook wel verdrietig en zit je gewoon in een rotsituatie. En nu nog steeds ondanks dat jij al aan het revalideren bent is het natuurlijk spannend en onzeker, wat je zegt je bent als de dood dat het terug komt en ik kan me ook voorstellen dat zoals bij ieder herstel het ook met vallen en opstaan gaat, dus het zal ook best wel eens minder gaan. En mentaal is het ook best zwaar, je moet toch jezelf steeds weer oppeppen, dat er dan van die jankmkmenten blijven vind ik eigenlijk niet gek.
vrijdag 16 september 2011 om 09:09
Klopt helemaal. Mentaal vind ik het ook erg zwaar. Voor de operatie vooral het kastje naar de muur verhaal. Op een gegeven moment belde mijn vriend maar naar het ziekenhuis, kon gewoon niet meer uit mijn woorden komen. Na de operatie het revalideren. Dat gaat me mentaal wel beter af maar toch heb je je momenten. Veel mensen hebben er gelukkig begrip voor maar je hebt er altijd mensen tussen zitten die denken 'het is toch maar een hernia' en 'je gaat er toch niet dood aan'. Nee, dat klopt maar mijn leven staat stil en dat van jou gaat lekker door!
Nou, er staat hier weer een nieuwe klusdag op de planning. Ik zie wel weer wat ik zal gaan doen . Denk dat ik voor de verandering op de fiets boodschappen ga doen . Fijne dag!
Nou, er staat hier weer een nieuwe klusdag op de planning. Ik zie wel weer wat ik zal gaan doen . Denk dat ik voor de verandering op de fiets boodschappen ga doen . Fijne dag!
vrijdag 16 september 2011 om 09:40
Ik denk dat het ook heel moeilijk voor te stellen is. En inderdaad je bent niet ongeneeslijk ziek, maar je hebt wel te maken met allerlei dilemma's en het is voldoende om heel je leven op zijn kop te zetten (tenminste dat van mij). Ik vind het steeds zo frustrerend, het idee dat je zo jong bent en dan zoiets. Maar goed, wat dat betreft heeft natuurlijk niemand het voor het uitkiezen. En dat kastje naar de muur... ik heb me ook zo hulpeloos gevoeld in het ziekenhuis. En nog steeds het maakt je allemaal gewoon onzeker. Oh lekker even op de fiets boodschappen doen, succes!! Ik ga zo naar de kapper.
Tot later maar weer, fijne dag!
Tot later maar weer, fijne dag!
vrijdag 16 september 2011 om 15:05
Haha! Je gaat nu inderdaad wel met mooi haar de operatie in. Ach, wat maakt het uit. Dan voel je je ook weer wat mooier en wellicht beter .
Trouwens! Gisteren heeft de fysio mijn bindweefsel ook weer wat losser gemaakt. Voel me een beetje gekneusd maar wel een stuk losser. Lijkt net of ik nu ook langer en gemakkelijker kan zitten. Al zit het maar in mijn hoofd.
Trouwens! Gisteren heeft de fysio mijn bindweefsel ook weer wat losser gemaakt. Voel me een beetje gekneusd maar wel een stuk losser. Lijkt net of ik nu ook langer en gemakkelijker kan zitten. Al zit het maar in mijn hoofd
.
vrijdag 16 september 2011 om 17:38
zaterdag 17 september 2011 om 09:08
Ja, klopt. Eind van de maand ga ik beginnen met werken. Paar uurtjes per dag en geen werkzaamheden met deadlines. Ik kan het me nu wel voorstellen. Hou ook in mijn achterhoofd dat ik echt heel rustig ga beginnen. Me niet laten opjagen door vanalles en nog wat .
Het schiet niet heeeel erg op . Het wordt in ieder geval wel goed gedaan en niet half.
Heb jij nog contact gehad met de Arbo Evi?
Het schiet niet heeeel erg op . Het wordt in ieder geval wel goed gedaan en niet half
. Heb jij nog contact gehad met de Arbo Evi?
zaterdag 17 september 2011 om 11:19
Schuit, dus dat wordt wat buiten. Wat waren ze ook alweer aan het doen? Spannend hoor straks weer aan het werk, maar wel met de goede instelling. Ik probeer ook in mijn achterhoofd te houden dat ik het gewoon niet van mezelf moet verwachten dat ik dit jaar nog die hele dagen ga redden. En dan zien we vanzelf wel, alles wat het eerder lukt, is mooi meegenomen. Ik heb geen contact meer gehad. Hij zou me nog even bellen voor de operatie, maar da's nog niet gebeurd. Vind ik ook niet zo erg als dat niet zo is. Heb duidelijk gemaakt dat ik op zijn vroegst na zes weken ga beginnen. In de folder van het ziekenhuis staat dat ook, de eerste zes weken niet aan het werk en in overleg mag dan na het eerste poliklinische bezoek het werk weer worden hervat. Dus dat gaat hem dan worden.
Ik heb een heel zeer been, moet die kapper van gisteren echt bezuren. Zou eigenlijk moeten gaan zwemmen maar vind ik zo zonde van mijn net geverfde haar haha! Nou ja denk dat ik morgen nog een keertje ga met mijn zoontje dan dinsdag nog een keertje baantjes trekken en dan is het voorlopig even klaar. Heb jij het al geprobeerd Schuit?
Ik heb een heel zeer been, moet die kapper van gisteren echt bezuren. Zou eigenlijk moeten gaan zwemmen maar vind ik zo zonde van mijn net geverfde haar haha! Nou ja denk dat ik morgen nog een keertje ga met mijn zoontje dan dinsdag nog een keertje baantjes trekken en dan is het voorlopig even klaar. Heb jij het al geprobeerd Schuit?
zaterdag 17 september 2011 om 15:25
Ha Caroline,
Hier is het begonnen met vooral pijn in mijn rug. Eigenlijk als ik achteraf kijk ook al een aantal keer gehad dat ik eigenlijk gewoon echt niet door had moeten gaan. In februari door mijn rug heen gegaan en toen stond die pijn ook heel erg voorop. Ik kon in eerste instantie ook niet lopen en vooral niet zitten. Na een aantal weken ging dat wat beter en toen ben ik gekraakt en toen kwam die uitstraling naar mijn ene been er weer bij (in eerste instantie was dat trouwens naar twee benen). In de loop van de tijd is de rugpijn veel minder geworden. Heel gek maar daar heb ik niet meer zoveel last van. Het begint daar wel vaak als ik pijn heb, maar het is dan vooral de pijn in mijn been die voorop komt te staan. Heb jij zelf last van je rug?
Hier is het begonnen met vooral pijn in mijn rug. Eigenlijk als ik achteraf kijk ook al een aantal keer gehad dat ik eigenlijk gewoon echt niet door had moeten gaan. In februari door mijn rug heen gegaan en toen stond die pijn ook heel erg voorop. Ik kon in eerste instantie ook niet lopen en vooral niet zitten. Na een aantal weken ging dat wat beter en toen ben ik gekraakt en toen kwam die uitstraling naar mijn ene been er weer bij (in eerste instantie was dat trouwens naar twee benen). In de loop van de tijd is de rugpijn veel minder geworden. Heel gek maar daar heb ik niet meer zoveel last van. Het begint daar wel vaak als ik pijn heb, maar het is dan vooral de pijn in mijn been die voorop komt te staan. Heb jij zelf last van je rug?
