Gezondheid
alle pijlers
reanimatie en geschrokken
maandag 12 maart 2018 15:19
ha mensen,
ik heb geen vraag, maar wilde dit even van me afschrijven.
Ik heb vanochtend (op weg van de ene naar de andere afspraak voor werk) iemand gereanimeerd, ik werk niet in de zorg, heb het nog nooit gedaan (uitgezonderd op de pop waarop ik het Jaren geleden heb geleerd tijdens een cursus). Ambulance heeft die persoon meegenomen.
Op dat moment zelf leek het eigenlijk wel allemaal ok, maar nu ben ik dus weer terug op mijn eigen werkplek en blijk ik me toch kapot geschrokken te zijn, sta echt te rillen op mijn benen.
Ik snap natuurlijk dat voor degenen op het forum die in de zorg werken die wellicht dagelijkse kost is en denken "joh, stel je niet zo aan". Maar ik heb me toch echt heel erg geschrokken.
Weet iemand of het acceptable is als ik de politie bel om te vragen hoe het met die persoon afgelopen is, of is dat not-done en een enorme privacy schending?
ik heb geen vraag, maar wilde dit even van me afschrijven.
Ik heb vanochtend (op weg van de ene naar de andere afspraak voor werk) iemand gereanimeerd, ik werk niet in de zorg, heb het nog nooit gedaan (uitgezonderd op de pop waarop ik het Jaren geleden heb geleerd tijdens een cursus). Ambulance heeft die persoon meegenomen.
Op dat moment zelf leek het eigenlijk wel allemaal ok, maar nu ben ik dus weer terug op mijn eigen werkplek en blijk ik me toch kapot geschrokken te zijn, sta echt te rillen op mijn benen.
Ik snap natuurlijk dat voor degenen op het forum die in de zorg werken die wellicht dagelijkse kost is en denken "joh, stel je niet zo aan". Maar ik heb me toch echt heel erg geschrokken.
Weet iemand of het acceptable is als ik de politie bel om te vragen hoe het met die persoon afgelopen is, of is dat not-done en een enorme privacy schending?
maandag 12 maart 2018 15:22
maandag 12 maart 2018 15:23
Hoi,
Dat kan ik me werkelijk heel erg goed voorstellen! Zo'n situatie is heel heftig. Je adrenaline neemt het dan gelukkig van je over. Maar volgens mij is het heel normaal dat je daarna geschrokken bent, als je weer een beetje rustig bent. Het lijkt mij helemaal niet gek om te bellen om te informeren. (al moet je wel rekening houden dat het toch slecht is afgelopen) En volgens mij zou het ook geen kwaad kunnen om te vragen of je met iemand er over kunt praten.
Dat kan ik me werkelijk heel erg goed voorstellen! Zo'n situatie is heel heftig. Je adrenaline neemt het dan gelukkig van je over. Maar volgens mij is het heel normaal dat je daarna geschrokken bent, als je weer een beetje rustig bent. Het lijkt mij helemaal niet gek om te bellen om te informeren. (al moet je wel rekening houden dat het toch slecht is afgelopen) En volgens mij zou het ook geen kwaad kunnen om te vragen of je met iemand er over kunt praten.
jo12345 wijzigde dit bericht op 12-03-2018 15:24
0.00% gewijzigd
maandag 12 maart 2018 15:23
Wat fijn dat je kon reanimeren!
En ik kan ook reanimeren, ook idd op een pop geleerd en nooit hoeven toepassen.
Ik denk dat ik er achteraf ook zo’n gevoel zou hebben. Niet gek natuurlijk.
Heb je iemand waarbij je je hart kan luchten? Desnoods iets van slachtofferhulp inschakelen als je er echt last van heb!
En ik kan ook reanimeren, ook idd op een pop geleerd en nooit hoeven toepassen.
Ik denk dat ik er achteraf ook zo’n gevoel zou hebben. Niet gek natuurlijk.
Heb je iemand waarbij je je hart kan luchten? Desnoods iets van slachtofferhulp inschakelen als je er echt last van heb!
maandag 12 maart 2018 15:24
Beste florence, wat goed dat je iemand hebt gereanimeerd!
Je kan bellen, maar ik weet uit ervaring dat ze geen gegevens mogen doorgeven. Dat zullen ze dan ook nooit doen.
Kijk anders ook even hier: https://www.hartstichting.nl/reanimatie ... reanimatie
Ik heb zelf vorige zomer eerste hulp verleend, gelukkig geen reanimatie, maar wel een persoon buiten bewustzijn. Ik heb vooral de eerste dagen heel erg de behoefte gehad erover te praten. Gelukkig ken ik iemand die EHBO cursussen geeft en bij haar heb ik destijds een heel fijn gesprek gehad.
Je kan bellen, maar ik weet uit ervaring dat ze geen gegevens mogen doorgeven. Dat zullen ze dan ook nooit doen.
Kijk anders ook even hier: https://www.hartstichting.nl/reanimatie ... reanimatie
Ik heb zelf vorige zomer eerste hulp verleend, gelukkig geen reanimatie, maar wel een persoon buiten bewustzijn. Ik heb vooral de eerste dagen heel erg de behoefte gehad erover te praten. Gelukkig ken ik iemand die EHBO cursussen geeft en bij haar heb ik destijds een heel fijn gesprek gehad.
maandag 12 maart 2018 15:24
maandag 12 maart 2018 15:29
maandag 12 maart 2018 15:32
Dit! Je hebt recht op je emoties. Je bent een kanjer!RainIsJustConfetti schreef: ↑12-03-2018 15:22Ach wat naar! Ik snap dat je geschrokken bent! Ik zou als het kan naar huis gaan, het is niet niks wat je te verwerken hebt!
Weet je dat je recht hebt op slachtofferhulp?
Verder kun je de politie gewoon bellen, dan hoor je vanzelf wel of ze wat mogen vertellen of niet.
Sterkte en goed gedaan
maandag 12 maart 2018 15:34
Als de politie geen gegevens van het slachtoffer door mag geven, zou je kunnen vragen of zij wel een kaartje van jou aan het slachtoffer willen geven. Dan kan het slachtoffer zelf bepalen of hij/zij contact met je op wil nemen.
Sterkte!
Ik heb vorig jaar de opleiding EHBO gedaan (niet afgemaakt) en ik vond het reanimeren van de pop al stressvol.
Sterkte!
Ik heb vorig jaar de opleiding EHBO gedaan (niet afgemaakt) en ik vond het reanimeren van de pop al stressvol.
maandag 12 maart 2018 15:34
Wat goed zeg!
Ikzelf heb diverse cursussen gedaan, ben ook burger hulpverlener wat inhoudt dat kan worden opgeroepen voor reanimatie.
Gelukkig heb ik het nog nooit in het echt hoeven doen. Maar ik weet wel dat het niet meer dan logisch dat je je zo voelt. Het kan voor de persoon die de reanimatie uitvoert zelfs als traumatisch worden ervaren.
Je mag hier zeker voor bellen, ook om hulp te vragen.
Ikzelf heb diverse cursussen gedaan, ben ook burger hulpverlener wat inhoudt dat kan worden opgeroepen voor reanimatie.
Gelukkig heb ik het nog nooit in het echt hoeven doen. Maar ik weet wel dat het niet meer dan logisch dat je je zo voelt. Het kan voor de persoon die de reanimatie uitvoert zelfs als traumatisch worden ervaren.
Je mag hier zeker voor bellen, ook om hulp te vragen.
maandag 12 maart 2018 15:38
https://www.hartstichting.nl/reanimatie ... reanimatie
Hier staan ook nog wel een aantal tips tussen waar je misschien wat aan hebt.
en vergis je niet, ook mensen die regelmatig reanimeren als gevolg van hun werk hebben daar "last" van. Met dat verschil dat er vaak op de werkplek meerdere mogelijkheden zijn om hun emoties kwijt te kunnen.
Heel veel sterkte en super dat je gereanimeerd hebt!
Hier staan ook nog wel een aantal tips tussen waar je misschien wat aan hebt.
en vergis je niet, ook mensen die regelmatig reanimeren als gevolg van hun werk hebben daar "last" van. Met dat verschil dat er vaak op de werkplek meerdere mogelijkheden zijn om hun emoties kwijt te kunnen.
Heel veel sterkte en super dat je gereanimeerd hebt!
maandag 12 maart 2018 15:40
Heel goed van je! Het 'droog' leren op zo'n pop is makkelijk, maar het in praktijk brengen is een heel ander verhaal.
Houd je rustig vandaag en de komende dagen! Misschien kun je eerder naar huis en/of een dagje vrij nemen om hiervan bij te komen. Slachtofferhulp is er inderdaad ook voor als je behoefte hebt om met iemand te praten over wat er is gebeurd.
Ik zou ook zeker even de politie bellen. Misschien mogen ze niets zeggen maar ik heb uit betrouwbare bron begrepen dat het slachtoffer (of bij slechte afloop een nabestaande) vaak nog contact met de familie opneemt om door te geven hoe het afgelopen is, of om te vragen naar contactgegevens van de persoon die hem/haar heeft geholpen. Wie weet hoor je daar nog wat van.
Houd je rustig vandaag en de komende dagen! Misschien kun je eerder naar huis en/of een dagje vrij nemen om hiervan bij te komen. Slachtofferhulp is er inderdaad ook voor als je behoefte hebt om met iemand te praten over wat er is gebeurd.
Ik zou ook zeker even de politie bellen. Misschien mogen ze niets zeggen maar ik heb uit betrouwbare bron begrepen dat het slachtoffer (of bij slechte afloop een nabestaande) vaak nog contact met de familie opneemt om door te geven hoe het afgelopen is, of om te vragen naar contactgegevens van de persoon die hem/haar heeft geholpen. Wie weet hoor je daar nog wat van.
maandag 12 maart 2018 15:45
Heel goed gedaan, geweldig dat je niet toe hebt gekeken maar gehandeld hebt
Ik heb zelf anderhalf jaar geleden iemand gereanimeerd, ik was er als eerste bij en heb gereanimeerd tot er hulpdiensten waren die het over namen
Ik ben uiteraard ondervraagd door de politie wat er precies was gebeurd, en ik heb de hele tijd dat de mevrouw werd gestabiliseerd er bij mogen blijven.
Dat duurde anderhalf uur voordat ze met de trauma vervoerd moest worden
Klinkt gek maar ik vond dat heel fijn dat ik er steeds bij was en zag wat er gebeurde ( was samen met mijn vriend)
Er werd gevraagd of ik mijn gegevens wilde geven, zodat ze me konden bellen als er nog vragen van de politie waren.
We waren net een half uur weer thuis en toen belde de politie al met nog vragen
Er werd ook gevraagd of ik slachtofferhulp wilde
Daar heb ik geen gebruik van gemaakt, heb wel een paar nachten heel slecht geslapen en er veel over gepraat met mijn vriend, zus, kinderen en collega's
De politie zou ons op de hoogte houden hoe het met mevrouw ging. Helaas hebben ze dat niet gedaan en heb ik later in de krant gelezen dat ze alsnog was overleden
Dat vond ik heel erg, dat de reanimatie niet was gelukt, maar zonder mijn hulp had ze helemaal geen kans gehad
Ik heb de familie nog een kaart gestuurd met beknopt mijn verhaal, en daarbij het aanbod dat als ze meer wilden weten, ze altijd mochten bellen
Ik vond het wel heel vreemd dat ik niks meer van hen heb gehoord. Ze hoeven me niet te bedanken, maar ik zou willen weten hoe mijn moeder was aangetroffen, hoe ze lag, of ze nog wat zei enzovoort
Ik heb zelf anderhalf jaar geleden iemand gereanimeerd, ik was er als eerste bij en heb gereanimeerd tot er hulpdiensten waren die het over namen
Ik ben uiteraard ondervraagd door de politie wat er precies was gebeurd, en ik heb de hele tijd dat de mevrouw werd gestabiliseerd er bij mogen blijven.
Dat duurde anderhalf uur voordat ze met de trauma vervoerd moest worden
Klinkt gek maar ik vond dat heel fijn dat ik er steeds bij was en zag wat er gebeurde ( was samen met mijn vriend)
Er werd gevraagd of ik mijn gegevens wilde geven, zodat ze me konden bellen als er nog vragen van de politie waren.
We waren net een half uur weer thuis en toen belde de politie al met nog vragen
Er werd ook gevraagd of ik slachtofferhulp wilde
Daar heb ik geen gebruik van gemaakt, heb wel een paar nachten heel slecht geslapen en er veel over gepraat met mijn vriend, zus, kinderen en collega's
De politie zou ons op de hoogte houden hoe het met mevrouw ging. Helaas hebben ze dat niet gedaan en heb ik later in de krant gelezen dat ze alsnog was overleden
Dat vond ik heel erg, dat de reanimatie niet was gelukt, maar zonder mijn hulp had ze helemaal geen kans gehad
Ik heb de familie nog een kaart gestuurd met beknopt mijn verhaal, en daarbij het aanbod dat als ze meer wilden weten, ze altijd mochten bellen
Ik vond het wel heel vreemd dat ik niks meer van hen heb gehoord. Ze hoeven me niet te bedanken, maar ik zou willen weten hoe mijn moeder was aangetroffen, hoe ze lag, of ze nog wat zei enzovoort
maandag 12 maart 2018 15:49
Ik ben ook burgerhulpverlener en heb één keer iemand gereanimeerd.
Wat jij beschrijft had ik ook hoor.
Als je bezig bent handel je een soort van automatisch maar het besef van wat er gebeurd is komt pas achteraf.
Ik had het geluk dat het slachtoffer hier om de hoek woont en een bekende is van mijn schoonfamilie.
Zo hoorde ik al vrij snel dat hij het overleefd had.
Als ik jou was zou ik inderdaad gewoon bellen, de kans dat ze niks mogen vertellen vanwege de privacy is groot maar proberen kan altijd.
Je hebt het super gedaan hoor, je mag trots zijn op jezelf.
Zorg wel dat je je verhaal kan doen zodat je er niet mee blijft zitten, het is toch een heftige ervaring.
Wat jij beschrijft had ik ook hoor.
Als je bezig bent handel je een soort van automatisch maar het besef van wat er gebeurd is komt pas achteraf.
Ik had het geluk dat het slachtoffer hier om de hoek woont en een bekende is van mijn schoonfamilie.
Zo hoorde ik al vrij snel dat hij het overleefd had.
Als ik jou was zou ik inderdaad gewoon bellen, de kans dat ze niks mogen vertellen vanwege de privacy is groot maar proberen kan altijd.
Je hebt het super gedaan hoor, je mag trots zijn op jezelf.
Zorg wel dat je je verhaal kan doen zodat je er niet mee blijft zitten, het is toch een heftige ervaring.
maandag 12 maart 2018 15:50
Goed gedaan, goed dat je ook daadwerkelijk tot actie bent overgegaan.
Dat je je nu voelt zoals je je voelt is logisch. Na een paar dagen zal dat minder worden. Praat vooral over wat je hebt meegemaakt. Mocht je na een week of 3, 4 nog erge last hebben van deze reanimatie ga dan gerust naar de huisarts of neem contact op met slachtofferhulp. Dat is niet raar, maar heel normaal.
Vrijwillige evenementen hulpverleners die een dergelijk incident meemaken worden bijvoorbeeld ook o.a. begeleid door slachtofferhulp.
Ook mensen in de zorg zeggen zeker niet "stel je niet zo aan", ook ambulancepersoneel en IC verpleegkundigen niet.
Dat je je nu voelt zoals je je voelt is logisch. Na een paar dagen zal dat minder worden. Praat vooral over wat je hebt meegemaakt. Mocht je na een week of 3, 4 nog erge last hebben van deze reanimatie ga dan gerust naar de huisarts of neem contact op met slachtofferhulp. Dat is niet raar, maar heel normaal.
Vrijwillige evenementen hulpverleners die een dergelijk incident meemaken worden bijvoorbeeld ook o.a. begeleid door slachtofferhulp.
Ook mensen in de zorg zeggen zeker niet "stel je niet zo aan", ook ambulancepersoneel en IC verpleegkundigen niet.
maandag 12 maart 2018 16:02
Wat goed van je, en niet gek dat je daarna stond te trillen op je benen. Ik heb ooit een heimlich gedaan op een vriendje van mijn dochter die hier stond te stikken in een druif. De kinderen speelden daarna verder alsof er niks was gebeurd, maar ik stond ook te trillen op mijn benen.
Fijn dat je gewoon kon handelen, veel mensen doen moment suprême niks. Ik hoop voor je dat je nog hoort dat het goed is gekomen met die persoon.
Fijn dat je gewoon kon handelen, veel mensen doen moment suprême niks. Ik hoop voor je dat je nog hoort dat het goed is gekomen met die persoon.
maandag 12 maart 2018 16:04
Goed gedaan! Het is echt niet niks. Ik ben verpleegkundige en heb het een paar keer tijdens stages moeten doen (nu komt het gelukkig niet meer zo snel voor)
Zoals iedereen zegt, praat erover, schakel zo nodig slachtoffer hulp in, je kun de politie altijd proberen te bellen en wat er nog niet stond, misschien heb je morgen spierpijn. Dus doe het een paar dagen rustig aan en geef jezelf de tijd het een plekje te geven.
Zoals iedereen zegt, praat erover, schakel zo nodig slachtoffer hulp in, je kun de politie altijd proberen te bellen en wat er nog niet stond, misschien heb je morgen spierpijn. Dus doe het een paar dagen rustig aan en geef jezelf de tijd het een plekje te geven.