Psyche
alle pijlers
(Eindelijk) de diagnose ADHD
zaterdag 18 mei 2019 08:37
Gisteren heb ik de diagnose ADHD gekregen. Na een dag aan onderzoeken en testen en het gebruiken van medicatie kom ik er niet meer om heen.
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
dinsdag 21 mei 2019 20:22
Teaus schreef: ↑21-05-2019 15:14Ow wauwww, das echt heel bijzonder.
Stiekem zat ik op zoiets tecwachten: ik ga wonderpillen eten en volgende week is alles opgeruimd, kasten op kleur dan wel alfabet ingeruimd én zijn er een paar verfklussen gedaan ( de spullen stonden klaar )
Één van deze 3 was ook al een enorm resultaat geweest maar.. no such luck.
Ik ben hartstikke blij met minder hak-op-tak, meer emotieregulatie, afronden van gedachten/keuzes én mensen laten uitpraten kost bijna geen moeite meer
Nou zijn jouw resultaten wel heel erg fijn hoor!
vandaag geen poetsdrang ... lange werkdag van 8 tot 20. Ben aardig moe. Maar wat nu anders is, is dat ik nog wel een soort van scherp ben. Wat ik ook opmerk is dat ik geen trek heb ik eten. Ik als lekkerbek en een gestructureerd voedingspatroon om snaaien te voorkomen moet nu bedenken niet te vergeten te gaan eten.
woensdag 22 mei 2019 14:10
dit is zo herkenbaar.. shop mij rot.. en stuur bijna alles weer terug..Eva_83 schreef: ↑21-05-2019 11:18Als ik geen medicatie neem heb ik erg last van de drukke gedachtestroom en kan ik minder goed relativeren.
Ook doe ik veel door elkaar heen en kan minder goed plannen.
En ik heb een hyperfocus op internet of op shoppen etc en zoek snel spanning, snel verveeld.
Hebben jullie dit ook?
En hebben jullie ook vaak spanningsklachten?
maar heb het ook met grotere dure dingen (nu weer opzoek naar een ander huis..)
woensdag 22 mei 2019 14:25
woensdag 22 mei 2019 14:36
Ik heb de afgelopen drie maanden verschillende dosissen concerta en Ritalin gebruikt. Zowel de merknaam als de merkloze.
Sommige hebben er baat bij maar ik had teveel last van hyperventilatie en erge rebounds.
Maar dat is voor iedereen anders.
Momenteel sinds 4 dagen slik ik strattera.
Heb hier minder bijwerkingen van tot nu toe. Alleen een lichte druk op borst.
woensdag 22 mei 2019 18:26
woensdag 22 mei 2019 19:44
Ik ben nog bezig met onderzoek, intake gehad, ze hebben wel aangegeven dat ze ADD vermoeden, nu nog wachten op onderzoek en behandeling. Wil het liefst zonder proberen, maar heb ook twee kids (alleen) waar ik niet altijd even leuk voor ben..MEFunny schreef: ↑22-05-2019 18:26Girl1986, Het is denk ik heel persoonlijk of je wel of geen medicatie wilt gebruiken.
Ik was het eigenlijk vooraf niet van plan maar had nooit verwacht wat een rust het me geeft in mijn chaotisch hoofd dus kijk ik voor mijzelf aan wat ik ermee ga doen.
Heb je zelf al eens medicatie geprobeerd?
woensdag 22 mei 2019 20:25
Dit was voor mij dus de reden om het wel te proberen
donderdag 23 mei 2019 11:32
Ik ben ook bij ADHD centraal geweest.
Twijfelde eerst heel erg over die cgt omdat ik dacht dat dat toch niets zou oplossen, had m’n labeltje en ik was klaar.
Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er wel wat aan gehad heb, op een of andere manier komt die hamer met “daarom lukte het al die jaren niet” later dubbel en dwars terug.
Het duurde bij mij ook best een tijdje voor ik kon accepteren dat ik dingen ook wel eens moet laten, ik kan niet zoals de rest een avond stappen na een werkdag. En ik heb dus ook echt moeten leren om nee te zeggen en me niet om te laten kletsen door m’n vrienden die vonden dat ik maar saai deed. Maar ik had er de twee dagen erna nog last van dat m’n kaarsje half aan was, heeft denk ik meer met mijn hsp te maken.
Je leert jezelf opnieuw kennen en je leert ook sneller signaleren wanneer je teveel van jezelf vraagt, ik had bijvoorbeeld altijd heel erg last van stemmingswisselingen als ik klaar was met werken. Logisch want ik had me de hele dag moeten “gedragen” en in mijn veilige haven thuis hoefde dat niet en kon ik mezelf zijn. Arme arme arme man van mij haha.
Moet er wel echt bij zeggen dat ik niet veranderd ben, ben nog steeds de vrolijke flapuit maar het is allemaal net even wat milder. En de kraan aan informatie in m’n hoofd staat op normale informatiestroom i.p.v. op lekkage.
Naast de ctg ben ik begonnen met medicatie, was nog een aardig puzzeltje.
Alle kortwerkende mediatie kreeg ik mega rebounds op, het werkte ook niet zo lang als dat het zou moeten werken.
Rebounds varieerden tussen niet kunnen slapen, ineens een vreetbui (want eetlust werd niet meer onderdrukt), het hebben van een paniekaanval (erg leuk op een verjaardag) en ook een dikke hyperfocus (heb nog nooit zo snel een scriptie af gehad). Nu al een aantal jaar aan langwerkende medicatie (concerta, niet de methylfenidaat mga) en dat werkt perfect.
Ik probeer soms wel een dag zonder medicatie maar dan ben ik na een halve dag zo overprikkeld dat ik alleen maar gefrustreerd raak en dan neem ik het alsnog in.
Vraag me ook serieus af hoe ik dit ooit moet gaan doen als mijn man en ik besluiten te gaan proberen om een kindje te krijgen. En de stress die het mij zal gaan opleveren is ook wel echt een reden dat ik dat nu niet wil.
Twijfelde eerst heel erg over die cgt omdat ik dacht dat dat toch niets zou oplossen, had m’n labeltje en ik was klaar.
Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er wel wat aan gehad heb, op een of andere manier komt die hamer met “daarom lukte het al die jaren niet” later dubbel en dwars terug.
Het duurde bij mij ook best een tijdje voor ik kon accepteren dat ik dingen ook wel eens moet laten, ik kan niet zoals de rest een avond stappen na een werkdag. En ik heb dus ook echt moeten leren om nee te zeggen en me niet om te laten kletsen door m’n vrienden die vonden dat ik maar saai deed. Maar ik had er de twee dagen erna nog last van dat m’n kaarsje half aan was, heeft denk ik meer met mijn hsp te maken.
Je leert jezelf opnieuw kennen en je leert ook sneller signaleren wanneer je teveel van jezelf vraagt, ik had bijvoorbeeld altijd heel erg last van stemmingswisselingen als ik klaar was met werken. Logisch want ik had me de hele dag moeten “gedragen” en in mijn veilige haven thuis hoefde dat niet en kon ik mezelf zijn. Arme arme arme man van mij haha.
Moet er wel echt bij zeggen dat ik niet veranderd ben, ben nog steeds de vrolijke flapuit maar het is allemaal net even wat milder. En de kraan aan informatie in m’n hoofd staat op normale informatiestroom i.p.v. op lekkage.
Naast de ctg ben ik begonnen met medicatie, was nog een aardig puzzeltje.
Alle kortwerkende mediatie kreeg ik mega rebounds op, het werkte ook niet zo lang als dat het zou moeten werken.
Rebounds varieerden tussen niet kunnen slapen, ineens een vreetbui (want eetlust werd niet meer onderdrukt), het hebben van een paniekaanval (erg leuk op een verjaardag) en ook een dikke hyperfocus (heb nog nooit zo snel een scriptie af gehad). Nu al een aantal jaar aan langwerkende medicatie (concerta, niet de methylfenidaat mga) en dat werkt perfect.
Ik probeer soms wel een dag zonder medicatie maar dan ben ik na een halve dag zo overprikkeld dat ik alleen maar gefrustreerd raak en dan neem ik het alsnog in.
Vraag me ook serieus af hoe ik dit ooit moet gaan doen als mijn man en ik besluiten te gaan proberen om een kindje te krijgen. En de stress die het mij zal gaan opleveren is ook wel echt een reden dat ik dat nu niet wil.
donderdag 23 mei 2019 12:24
@DanaJoe
Zo te lezen heb je wel de vorm gevonden die voor jou werkt, lijkt me fijn!
Jij bent duidelijk al iets langer onderweg dan ik maar je omschrijft precies wat er gebeurt na de eerste euforische weken als het gevoel : vanaf nu is alles anders (en gaat t vanzelf ) een beetje zakt
Je realiseert je dat je nog steeds jezelf bent en dat je 'het nog steeds zelf moet doen' ... dat de kans dat je nu ineens wél interesse kunt opbrengen voor de filatelie van voor 1923 of MarieKondo tot in de puntjes volgt niet zo héél groot is
Maar ook welke impact t heeft gehad op bijna alle aspecten, alle fases van je leven.
Denk dat , niet alleen bij mij, alle emoties nog heel vaak voorbij zullen komen onderweg naar 'de nieuwe vorm' , de acceptatie , het plaatsen van vroegere ervaringen en inderdaad hoe investeer/verdeel/prioriteer je je energie
(maar wellicht is dat het deel van mijn burn-out)
Voor mij is het nu vooral kijken met mildheid en compassie en zoeken/voelen naar gezonde grenzen. En dat is heel nieuw maar ook fijn , datzelfde zie ik ook in de trainingen bij anderen geleidelijk aan ontstaan.
Daar moet je jezelf ook de tijd voor gunnen denk ik
En die medicatie , kortwerkend methylfenidaat, t is een wondermiddel maar om t tijdig in te nemen
Zal wel schelen als je dag een wat vastere structuur heeft dan de mijne op dit moment, zelfs s ochtends de eerste.... die schuift rustig een uur of 2 op of wel innemen en vergeten de timer te zetten of andersom alvast de timer aantikken en na een uur bedenken dat je m (waarschijnlijk) niet hebt genomen
Zo te lezen heb je wel de vorm gevonden die voor jou werkt, lijkt me fijn!
Jij bent duidelijk al iets langer onderweg dan ik maar je omschrijft precies wat er gebeurt na de eerste euforische weken als het gevoel : vanaf nu is alles anders (en gaat t vanzelf ) een beetje zakt
Je realiseert je dat je nog steeds jezelf bent en dat je 'het nog steeds zelf moet doen' ... dat de kans dat je nu ineens wél interesse kunt opbrengen voor de filatelie van voor 1923 of MarieKondo tot in de puntjes volgt niet zo héél groot is
Maar ook welke impact t heeft gehad op bijna alle aspecten, alle fases van je leven.
Denk dat , niet alleen bij mij, alle emoties nog heel vaak voorbij zullen komen onderweg naar 'de nieuwe vorm' , de acceptatie , het plaatsen van vroegere ervaringen en inderdaad hoe investeer/verdeel/prioriteer je je energie
(maar wellicht is dat het deel van mijn burn-out)
Voor mij is het nu vooral kijken met mildheid en compassie en zoeken/voelen naar gezonde grenzen. En dat is heel nieuw maar ook fijn , datzelfde zie ik ook in de trainingen bij anderen geleidelijk aan ontstaan.
Daar moet je jezelf ook de tijd voor gunnen denk ik
En die medicatie , kortwerkend methylfenidaat, t is een wondermiddel maar om t tijdig in te nemen
Zal wel schelen als je dag een wat vastere structuur heeft dan de mijne op dit moment, zelfs s ochtends de eerste.... die schuift rustig een uur of 2 op of wel innemen en vergeten de timer te zetten of andersom alvast de timer aantikken en na een uur bedenken dat je m (waarschijnlijk) niet hebt genomen
donderdag 23 mei 2019 14:20
@Teaus heb mijn diagnose ondertussen 5 jaar geleden gekregen, ben 4 jaar uitbehandeld door het centrum.
Wat jij zegt inderdaad, in eerste instantie euforie en de gedachte dat alles goed komt nu je het weet. Je vergeet dan dat het niet vanzelf gaat en dat je een hoop aangeleerde copingmechanismen moet afleren zodat je niet constant op je tenen loopt om in het maatschappelijk geaccepteerde beeld van “normaal” te passen.
Dat was voor mij het lastigste: eerst denken dat je het goed doet maar dat er iets niet klopt, erachter komen dat het klopt dat er iets niet klopt en vervolgens leren dat er niet zoiets is als “normaal”.
Vond het ook heel fijn dat mijn behandelaar alleen de vlakken behandelde waar ik ZELF last van had en niet waar mijn collega’s last van hadden.
En inderdaad, wat voor mij werkt werkt voor de ander bijvoorbeeld totaal niet.
Het is inderdaad niet zo dat mijn huis nu ineens perfect opgeruimd is, maar ik heb met mezelf afspraken gemaakt wat ik moet doen en wat ik kan laten. Ik stofzuig bijvoorbeeld wel elke dag, maar ik poets niet elke dag de keuken en m’n bed maak ik ook niet op.
Wist je trouwens dat een burn-out en ADHD vaak samen gaan? Net als faalangst, hsp, depressie. Heel veel vrouwen die een aantal jaar de diagnose borderline hebben gekregen blijken bij een nieuwe diagnostisering ADD te hebben.
Ja medicatie op tijd in nemen, uhu.... ik herken dat van die timer helemaal, daarom gebruik ik nu de langwerkende variant zodat ik die zorg (en weer een moetje, doe eens normaal je kan dat toch best onthouden?!) los kan laten.
Hoe lang ben je nu in totaal bezig en weet je je diagnose?
Wat jij zegt inderdaad, in eerste instantie euforie en de gedachte dat alles goed komt nu je het weet. Je vergeet dan dat het niet vanzelf gaat en dat je een hoop aangeleerde copingmechanismen moet afleren zodat je niet constant op je tenen loopt om in het maatschappelijk geaccepteerde beeld van “normaal” te passen.
Dat was voor mij het lastigste: eerst denken dat je het goed doet maar dat er iets niet klopt, erachter komen dat het klopt dat er iets niet klopt en vervolgens leren dat er niet zoiets is als “normaal”.
Vond het ook heel fijn dat mijn behandelaar alleen de vlakken behandelde waar ik ZELF last van had en niet waar mijn collega’s last van hadden.
En inderdaad, wat voor mij werkt werkt voor de ander bijvoorbeeld totaal niet.
Het is inderdaad niet zo dat mijn huis nu ineens perfect opgeruimd is, maar ik heb met mezelf afspraken gemaakt wat ik moet doen en wat ik kan laten. Ik stofzuig bijvoorbeeld wel elke dag, maar ik poets niet elke dag de keuken en m’n bed maak ik ook niet op.
Wist je trouwens dat een burn-out en ADHD vaak samen gaan? Net als faalangst, hsp, depressie. Heel veel vrouwen die een aantal jaar de diagnose borderline hebben gekregen blijken bij een nieuwe diagnostisering ADD te hebben.
Ja medicatie op tijd in nemen, uhu.... ik herken dat van die timer helemaal, daarom gebruik ik nu de langwerkende variant zodat ik die zorg (en weer een moetje, doe eens normaal je kan dat toch best onthouden?!) los kan laten.
Hoe lang ben je nu in totaal bezig en weet je je diagnose?
vrijdag 24 mei 2019 08:03
Danajoe72 en Teaus super bedankt voor jullie post. Heel verhelderend.
Ga ze even een paar keer doornemen.
Ik was gister vergeten mijn pil mee te nemen naar mijn werk. Dus later op de dag had ik wel moeite mijzelf erbij te houden. En thuis had ik weer mega behoefte aan rust en weinig omgevingsfactoren. Is het dan zo dat dit erger voelt als een dag zonder medicatie? Of lijkt het zo omdat ik er nu zo mee bezig ben?
Op mijn werk reageert iedereen heel positief op mijn diagnose en eigenlijk is iedereen blij voor me. Echt heel fijn.
Ga ze even een paar keer doornemen.
Ik was gister vergeten mijn pil mee te nemen naar mijn werk. Dus later op de dag had ik wel moeite mijzelf erbij te houden. En thuis had ik weer mega behoefte aan rust en weinig omgevingsfactoren. Is het dan zo dat dit erger voelt als een dag zonder medicatie? Of lijkt het zo omdat ik er nu zo mee bezig ben?
Op mijn werk reageert iedereen heel positief op mijn diagnose en eigenlijk is iedereen blij voor me. Echt heel fijn.
vrijdag 24 mei 2019 09:31
Ik denk dat je het verschil tussen 'met' en zonder nu registreert.. en ook hoeveel energie er gaat zitten in focussen, 'gewoon meedraaien'MEFunny schreef: ↑24-05-2019 08:03Danajoe72 en Teaus super bedankt voor jullie post. Heel verhelderend.
Ga ze even een paar keer doornemen.
Ik was gister vergeten mijn pil mee te nemen naar mijn werk. Dus later op de dag had ik wel moeite mijzelf erbij te houden. En thuis had ik weer mega behoefte aan rust en weinig omgevingsfactoren. Is het dan zo dat dit erger voelt als een dag zonder medicatie? Of lijkt het zo omdat ik er nu zo mee bezig ben?
Op mijn werk reageert iedereen heel positief op mijn diagnose en eigenlijk is iedereen blij voor me. Echt heel fijn.
Mijn eerste echte fullblown rebound.... was trouwens een enorme eye opener, zo voelde ik me echt áltijd aan het eind van de dag als de druk eraf was. Kan t me ook uit mijn kindertijd nog precies voor de geest halen maar ik dacht altijd dat dat een kwestie van 'prinsessengedrag' was : wel de lusten niet de lasten
Vol gfens mij is dat ook precies watDanaJoe72 omschrijft : gaandeweg zoek/vind je een evenwicht in verplichtingen, activiteiten, ontspanning en niks-tijd.
Lastig maar wel dé manier om ook aan jezelf toe te komen en energie ( fysiek, mentaal) te houden zodat je niet alleen maar de werk-MEF bent die thuis alleen maar op de bank ligt te pitten of geirriteerd loopt te stampen ( das mijn methode ) omdat het op is.
Ik heb trouwens wel een reserve pil in mijn portemonee... maar dat vergeet ik dan weer
En als alles uitgewerkt is en de rebound gezakt dan krijg ik vaak wel weer wat energie en zin om nog even iets te doen.. en dat is ook geruststellend, dat die stemming van dat moment niet blijvend is. Ik (probeer) m te bekijken en verder niks.. op zn yoga's, mindfull : het is er en het gaat ook weer.
Bij mij is de rebound ook niet elke dag hetzelfde, even heftig daar heb ik nog geen echt systeem in ontdekt maar dat moet er wel zijn. Er moet een bervand zijn tussen mijn dag/men trale staat en de echt huilende overprikkelde, de niks-aan-dehand, de pffff best-moe-de-wereld-draait-ook-zonder-mij rebounds.
En verder : volgens mij heb je hele fijne collega's!
vrijdag 24 mei 2019 14:49
De diagnose is bij mij gesteld door allerlei testen, toch twijfel ik soms over de diagnose. Hebben jullie dat ook?
Ik ben erg chaotisch, doe alles door elkaar, ben met vlagen erg druk en impulsief en heb vaak aanvaringen met mensen, raak alles kwijt.
Maar soms ben ik ook gewoon rustig en kan me soms weer wel concentreren.
Ik voel me soms ook gewoon ``normaal``, net als iedereen.
Herkennen jullie dit?
Kan ook zijn dat ik er al aan gewend ben geraakt hoor, na al die jaren, dat het me ook gewoon niet meer opvalt.
Vaak word ik door mijn omgeving op gewezen dat ik druk ben of weer door iemand heen praat en heb ik het zelf helemaal niet in de gaten.
Heb nu een aantal maanden medicatie gebruikt en merk zeker wel verbetering (op de bijwerkingen na), vooral qua beter taken af kunnen maken, minder impulsief, beter kunnen relativeren en rustiger in mijn hoofd
Ik ben erg chaotisch, doe alles door elkaar, ben met vlagen erg druk en impulsief en heb vaak aanvaringen met mensen, raak alles kwijt.
Maar soms ben ik ook gewoon rustig en kan me soms weer wel concentreren.
Ik voel me soms ook gewoon ``normaal``, net als iedereen.
Herkennen jullie dit?
Kan ook zijn dat ik er al aan gewend ben geraakt hoor, na al die jaren, dat het me ook gewoon niet meer opvalt.
Vaak word ik door mijn omgeving op gewezen dat ik druk ben of weer door iemand heen praat en heb ik het zelf helemaal niet in de gaten.
Heb nu een aantal maanden medicatie gebruikt en merk zeker wel verbetering (op de bijwerkingen na), vooral qua beter taken af kunnen maken, minder impulsief, beter kunnen relativeren en rustiger in mijn hoofd
vrijdag 24 mei 2019 16:30
Ja! Moet dan soms ook alle zeilen bijzetten om niet snibbig te worden
Ik sta nog aan t begin hè.. zit nog in t 'er vallen héél veel kwartjes'-stadium maar wat wij meekrijgen is : vind manieren om je energie te managen
En daar hoort me-time bij , even uit de prikkels stappen, iets minder vaak ja zeggen, iets minder volle agenda's en wat voor jou allemaal nog meer werkt
En dat is ineen gezin met kinderen 100x ingewikkelder dan zonder.. misschien moet je wel keihard inplannen om op vaste momenten even te mogen uitchecken.
Is je man nog niet helemaal 'getraind' in adhd dat ie de overload bij jou een beetje aan ziet komen ?
vrijdag 24 mei 2019 16:48
Wat een ‘feest’ van herkenning hier zeg:
Chaotisch
Constant dingen kwijt
Dingen vergeten
Overprikkeld
Antwoord geven voor de vraag af is :yes
Behoefte aan me-time
Ongeduldig
Hyperfocussen (linkjes op internet zijn een drama)
100 dingen tegelijk doen
Kan nog wel 100 dingen opnoemen!
Maarrrrr ... ik/‘we’ zijn/kunnen ook:
Out of the box denken!
Creatief in oplossingen!
Spontaan!
Niet saai!
Goed in last minute dingen regelen!
Elk nadeel heb ze voordeel
Chaotisch
Constant dingen kwijt
Dingen vergeten
Overprikkeld
Antwoord geven voor de vraag af is :yes
Behoefte aan me-time
Ongeduldig
Hyperfocussen (linkjes op internet zijn een drama)
100 dingen tegelijk doen
Kan nog wel 100 dingen opnoemen!
Maarrrrr ... ik/‘we’ zijn/kunnen ook:
Out of the box denken!
Creatief in oplossingen!
Spontaan!
Niet saai!
Goed in last minute dingen regelen!
Elk nadeel heb ze voordeel
vrijdag 24 mei 2019 16:56
Waar denk je dan zelf aan dat je twijfeld?Eva_83 schreef: ↑24-05-2019 14:49De diagnose is bij mij gesteld door allerlei testen, toch twijfel ik soms over de diagnose. Hebben jullie dat ook?
Ik ben erg chaotisch, doe alles door elkaar, ben met vlagen erg druk en impulsief en heb vaak aanvaringen met mensen, raak alles kwijt.
Maar soms ben ik ook gewoon rustig en kan me soms weer wel concentreren.
Ik voel me soms ook gewoon ``normaal``, net als iedereen.
Herkennen jullie dit?
Kan ook zijn dat ik er al aan gewend ben geraakt hoor, na al die jaren, dat het me ook gewoon niet meer opvalt.
Vaak word ik door mijn omgeving op gewezen dat ik druk ben of weer door iemand heen praat en heb ik het zelf helemaal niet in de gaten.
Heb nu een aantal maanden medicatie gebruikt en merk zeker wel verbetering (op de bijwerkingen na), vooral qua beter taken af kunnen maken, minder impulsief, beter kunnen relativeren en rustiger in mijn hoofd
Dat de diagnose is gegeven wilt niet zeggen dat je niet normaal bent. Iedereen heeft zijn/haar eigen normaal.
vrijdag 24 mei 2019 16:57
charade schreef: ↑24-05-2019 16:48Wat een ‘feest’ van herkenning hier zeg:
Chaotisch
Constant dingen kwijt
Dingen vergeten
Overprikkeld
Antwoord geven voor de vraag af is :yes
Behoefte aan me-time
Ongeduldig
Hyperfocussen (linkjes op internet zijn een drama)
100 dingen tegelijk doen
Kan nog wel 100 dingen opnoemen!
Maarrrrr ... ik/‘we’ zijn/kunnen ook:
Out of the box denken!
Creatief in oplossingen!
Spontaan!
Niet saai!
Goed in last minute dingen regelen!
Elk nadeel heb ze voordeel