Relaties
alle pijlers
Ik wil duidelijkheid over mijn relatie
zaterdag 6 juni 2020 20:52
Hallo allemaal,
Ik schrijf hier, omdat ik graag duidelijkheid wil over mijn relatie. Er zijn vele dingen gebeurd en het verhaal zou veel te lang worden.
Ik zal daarom ook alleen een samenvatting geven en uiteraard kunnen jullie mij om verdere details vragen. Mocht een vriendin mij om raad vragen, dan zou mijn antwoord zijn dat ze hem moet verlaten. Helaas is het niet zo makkelijk om dit tegen mijzelf te zeggen en daarom wil ik ook jullie advies. Weggaan of nog samen blijven vechten?
Ik (25) ben een aantal jaren geleden voor mijn vriend (30) naar Spanje vertrokken. Hij is Nederlands en ik heb hem ontmoet tijdens een vakantie. Ik heb het enorm naar mijn zin in Spanje, ik heb leuke vrienden en een goede baan. Het enige dat tegenzit, is hoe de relatie op dit moment gaat. Vanaf het begin af aan hebben we al vele ruzies, maar we hebben ze altijd op kunnen lezen en we bleven nooit lang boos op elkaar. Na een tijdje is mijn vriend zijn baan verloren en ik heb een jaar voor ons gezorgd. Hij had geen spaarrekening en alles kwam op mijn schouders terecht. In deze tijd heb ik veel stress gekregen en daardoor werd ik ook geen leuke vriendin. Vriend kwam in een soort van depressie terecht en roken en gamen was het enige dat hij nog echt leuk vond. Omdat ik veel aan het werk was, was hij wel diegene die het huishouden deed en altijd zorgde dat het avondeten klaarstond als ik thuis kwam. Hij hield er ook van om mij lekker te bakken, kaarsjes aan en een film kijken, etc.
De laatste 6 maanden is het zo dat we totaal niets meer samen willen doen. Hij heeft inmiddels weer een baan gevonden en daardoor heeft hij minder tijd voor zijn vroegere hobby's. In de tijd rondom zijn werk, wilt hij vooral zijn eigen ding doen of met vrienden spreken. Wij doen hierdoor nooit meer iets samen en ik ben daardoor niet meer de gezelligste thuis. Op het moment dat hij over vrienden/gamen begint, dan word ik al snel boos. Hij begrijpt niet waarom, terwijl ik gewoon zou willen dat we ook eens iets samen doen. Alle leuke dingen doet hij met anderen. Wij slapen niet meer op dezelfde kamer, wij doen misschien eens in de twee weken iets samen in de avond. Hij zit altijd in zijn eigen 'kamer' en daar eet hij ook. Ik zit meestal in de woonkamer dan maar zelf mijn avondeten te eten. Als ik hem vraag om iets te doen, dan krijg ik als antwoord 'laat mij gewoon mijn ding doen, je kunt toch ook wel alleen iets kijken'. Hij zegt ook dat hij het niet leuk meer vind om iets met mij te doen, omdat ik toch niet gezellig ben. Hij heeft zeker gelijk hierin, maar dit komt omdat ik gewoon geen energie meer heb om leuk te doen, lekker te koken, etc als hij toch alleen maar op zijn kamer wilt zitten.
We praten hier vaak over, maar alles loopt altijd uit op ruzie. Voor mij voelt het alsof alleen zijn mening telt. Wanneer ik praat, dan is het 'jouw mening boeit mij niet, want het is toch onzin' of hij begint te schreeuwen en wordt boos op mij.
Ik weet dat het antwoord gaat zijn 'jullie passen niet bij elkaar', maar ik wil dit ook weer niet opgeven. Ik kan niet zomaar ergens heen, ik heb geen familie hier en met de actuele situatie kan ik ook niet zo naar Nederland. Ik weet ook dat een verhaal twee kanten heeft en we hebben hier beide schuld aan.
Bedankt alvast voor alle reacties. Ik zal ook zo snel mogelijk reageren, maar ik heb momenteel een nachtdienst en ik ben dus ook aan het werk tussendoor.
Ik schrijf hier, omdat ik graag duidelijkheid wil over mijn relatie. Er zijn vele dingen gebeurd en het verhaal zou veel te lang worden.
Ik zal daarom ook alleen een samenvatting geven en uiteraard kunnen jullie mij om verdere details vragen. Mocht een vriendin mij om raad vragen, dan zou mijn antwoord zijn dat ze hem moet verlaten. Helaas is het niet zo makkelijk om dit tegen mijzelf te zeggen en daarom wil ik ook jullie advies. Weggaan of nog samen blijven vechten?
Ik (25) ben een aantal jaren geleden voor mijn vriend (30) naar Spanje vertrokken. Hij is Nederlands en ik heb hem ontmoet tijdens een vakantie. Ik heb het enorm naar mijn zin in Spanje, ik heb leuke vrienden en een goede baan. Het enige dat tegenzit, is hoe de relatie op dit moment gaat. Vanaf het begin af aan hebben we al vele ruzies, maar we hebben ze altijd op kunnen lezen en we bleven nooit lang boos op elkaar. Na een tijdje is mijn vriend zijn baan verloren en ik heb een jaar voor ons gezorgd. Hij had geen spaarrekening en alles kwam op mijn schouders terecht. In deze tijd heb ik veel stress gekregen en daardoor werd ik ook geen leuke vriendin. Vriend kwam in een soort van depressie terecht en roken en gamen was het enige dat hij nog echt leuk vond. Omdat ik veel aan het werk was, was hij wel diegene die het huishouden deed en altijd zorgde dat het avondeten klaarstond als ik thuis kwam. Hij hield er ook van om mij lekker te bakken, kaarsjes aan en een film kijken, etc.
De laatste 6 maanden is het zo dat we totaal niets meer samen willen doen. Hij heeft inmiddels weer een baan gevonden en daardoor heeft hij minder tijd voor zijn vroegere hobby's. In de tijd rondom zijn werk, wilt hij vooral zijn eigen ding doen of met vrienden spreken. Wij doen hierdoor nooit meer iets samen en ik ben daardoor niet meer de gezelligste thuis. Op het moment dat hij over vrienden/gamen begint, dan word ik al snel boos. Hij begrijpt niet waarom, terwijl ik gewoon zou willen dat we ook eens iets samen doen. Alle leuke dingen doet hij met anderen. Wij slapen niet meer op dezelfde kamer, wij doen misschien eens in de twee weken iets samen in de avond. Hij zit altijd in zijn eigen 'kamer' en daar eet hij ook. Ik zit meestal in de woonkamer dan maar zelf mijn avondeten te eten. Als ik hem vraag om iets te doen, dan krijg ik als antwoord 'laat mij gewoon mijn ding doen, je kunt toch ook wel alleen iets kijken'. Hij zegt ook dat hij het niet leuk meer vind om iets met mij te doen, omdat ik toch niet gezellig ben. Hij heeft zeker gelijk hierin, maar dit komt omdat ik gewoon geen energie meer heb om leuk te doen, lekker te koken, etc als hij toch alleen maar op zijn kamer wilt zitten.
We praten hier vaak over, maar alles loopt altijd uit op ruzie. Voor mij voelt het alsof alleen zijn mening telt. Wanneer ik praat, dan is het 'jouw mening boeit mij niet, want het is toch onzin' of hij begint te schreeuwen en wordt boos op mij.
Ik weet dat het antwoord gaat zijn 'jullie passen niet bij elkaar', maar ik wil dit ook weer niet opgeven. Ik kan niet zomaar ergens heen, ik heb geen familie hier en met de actuele situatie kan ik ook niet zo naar Nederland. Ik weet ook dat een verhaal twee kanten heeft en we hebben hier beide schuld aan.
Bedankt alvast voor alle reacties. Ik zal ook zo snel mogelijk reageren, maar ik heb momenteel een nachtdienst en ik ben dus ook aan het werk tussendoor.
zaterdag 6 juni 2020 21:16
zaterdag 6 juni 2020 21:16
Ik vind het wel erg om te lezen dat je op zo jonge leeftijd al afhankelijk bent van je vriend. Is dat wel echt zo? Kun je niet vast stappen gaan ondernemen om woonruimte voor jezelf te vinden? Kunnen jullie misschien weer gaan daten of zo om te herontdekken wat je ook alweer leuk aan elkaar vond. Moet hij dat ook wel willen.
zaterdag 6 juni 2020 21:17
En daarbij blij zijn dat er blijkbaar nog geen kinderen zijn en dat je dus niet verplicht bent om nog tot de kinderen hun 18de het in je ééntje uit te zingen in Spanje.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 6 juni 2020 21:33
Allereerst alvast bedankt voor de eerste reacties!
@vief, excuses! Ik woon al zo lang niet meer in Nederland, dat het gewoon weer wennen is om in het Nederlands te schrijven.
Ik wil wel graag in Spanje blijven, aangezien ik het hier enorm naar mijn zin heb. Ik zou alleen even naar Nederland willen om bij mijn familie te kunnen zijn.
Het is inderdaad een geluk dat er geen kinderen zijn en ik zou ook echt niet zwanger willen raken in deze situatie.
Wat betreft het afhankelijk zijn van een man; emotioneel gezien ben ik dat zeker. Ik wil dit echt niet graag opgeven. Het is wel zo dat ik een goede baan heb met een mooi salaris. De meeste spullen in huis zijn ook van mij. Ik weet dat ik hier veel beter uit zou komen dan dat hij dat zou komen. Ik heb een vast contract en ik kan een mooi huisje huren met het geld dat ik heb. Daarnaast heb ik mijn hele leven goed gespaard en de inboedel + eventueel een auto hoeft geen probleem te zijn.
Wat mij dan tegenhoud? Geen idee.... Ergens vind ik het ook weer erg dat ik mijn leven goed voor elkaar heb (afgezien van de relatie) en dat hij hier een stuk slechter uit zal komen.
Hij geeft aan dat hij voor ons zou willen vechten en hij is ook diegene die altijd trots op mij is, mij na 1 dag al aan zijn vrienden voor wilde stellen en hij laat mij ook erg vrij. Ik heb veel vrienden van het mannelijke geslacht en hij geeft mij zijn volledige vertrouwen. Ik heb veel vrijheid, maar te veel denk ik. Ik wil gewoon dat ik ook eens een keer niet weg kan, omdat ik een gezellige avond met hem heb.
@vief, excuses! Ik woon al zo lang niet meer in Nederland, dat het gewoon weer wennen is om in het Nederlands te schrijven.
Ik wil wel graag in Spanje blijven, aangezien ik het hier enorm naar mijn zin heb. Ik zou alleen even naar Nederland willen om bij mijn familie te kunnen zijn.
Het is inderdaad een geluk dat er geen kinderen zijn en ik zou ook echt niet zwanger willen raken in deze situatie.
Wat betreft het afhankelijk zijn van een man; emotioneel gezien ben ik dat zeker. Ik wil dit echt niet graag opgeven. Het is wel zo dat ik een goede baan heb met een mooi salaris. De meeste spullen in huis zijn ook van mij. Ik weet dat ik hier veel beter uit zou komen dan dat hij dat zou komen. Ik heb een vast contract en ik kan een mooi huisje huren met het geld dat ik heb. Daarnaast heb ik mijn hele leven goed gespaard en de inboedel + eventueel een auto hoeft geen probleem te zijn.
Wat mij dan tegenhoud? Geen idee.... Ergens vind ik het ook weer erg dat ik mijn leven goed voor elkaar heb (afgezien van de relatie) en dat hij hier een stuk slechter uit zal komen.
Hij geeft aan dat hij voor ons zou willen vechten en hij is ook diegene die altijd trots op mij is, mij na 1 dag al aan zijn vrienden voor wilde stellen en hij laat mij ook erg vrij. Ik heb veel vrienden van het mannelijke geslacht en hij geeft mij zijn volledige vertrouwen. Ik heb veel vrijheid, maar te veel denk ik. Ik wil gewoon dat ik ook eens een keer niet weg kan, omdat ik een gezellige avond met hem heb.
zaterdag 6 juni 2020 21:36
Nogmaals. Jullie leven als huisgenoten, nog minder zelfs want als je met hem wilt praten dan hij wordt boos. Kap ermee. Echt hoor. Je zal je zoveel beter voelen met (op termijn) een leuke vent die er ook echt is.SophieAnna95 schreef: ↑06-06-2020 21:33Allereerst alvast bedankt voor de eerste reacties!
Hij geeft aan dat hij voor ons zou willen vechten en hij is ook diegene die altijd trots op mij is, mij na 1 dag al aan zijn vrienden voor wilde stellen en hij laat mij ook erg vrij. Ik heb veel vrienden van het mannelijke geslacht en hij geeft mij zijn volledige vertrouwen. Ik heb veel vrijheid, maar te veel denk ik. Ik wil gewoon dat ik ook eens een keer niet weg kan, omdat ik een gezellige avond met hem heb.
zaterdag 6 juni 2020 21:38
@murrmurr, bedankt voor het meedenken ook. Opnieuw gaat daten zou inderdaad een goed plan zijn. Helaas heeft de hele Coronasituatie er hier goed ingehakt (net als in Nederland natuurlijk). Mijn vriend heeft astma en is dan ook bang om het virus op te lopen. Uit huis is hij de laatste maanden dan ook niet geweest.
Die vrienden spreekt hij nu dan ook telefonisch of tijdens het gamen.
Die vrienden spreekt hij nu dan ook telefonisch of tijdens het gamen.
zaterdag 6 juni 2020 21:43
zaterdag 6 juni 2020 21:43
zaterdag 6 juni 2020 21:44
Je zegt in je OP dat als het om een vriendin zou gaan, je haar adviseert om bij hem weg te gaan. Maar waarom is dat bij een vriendin wel oké en moet jij genoegen nemen met een huisgenoot? Want een relatie kun je dit toch niet noemen? Alsof je een puber in huis hebt die zich op zijn kamer opsluit om te gamen en te eten.
Echt, de stap om weg te gaan is misschien groot en er zal veel veranderen, maar wees eens eerlijk; het kan toch alleen maar positieve veranderingen brengen?
Echt, de stap om weg te gaan is misschien groot en er zal veel veranderen, maar wees eens eerlijk; het kan toch alleen maar positieve veranderingen brengen?
zaterdag 6 juni 2020 21:52
Wat mij dan tegenhoud? Geen idee.... Ergens vind ik het ook weer erg dat ik mijn leven goed voor elkaar heb (afgezien van de relatie) en dat hij hier een stuk slechter uit zal komen.
Dus je hebt 2 opties; blijven en dan is het voor hem beter, handiger want jij zorgt dat het geld binnenkomt
weggaan en dan is het voor jou handiger want dan heb je niemand die zich aan jou vasthoudt voor zijn eten en drinken.
Ja dan moet je kiezen wiens leven belangrijker is voor jou.
Succes en wijsheid met kiezen
Dus je hebt 2 opties; blijven en dan is het voor hem beter, handiger want jij zorgt dat het geld binnenkomt
weggaan en dan is het voor jou handiger want dan heb je niemand die zich aan jou vasthoudt voor zijn eten en drinken.
Ja dan moet je kiezen wiens leven belangrijker is voor jou.
Succes en wijsheid met kiezen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 6 juni 2020 21:58
Wat is "dit"?SophieAnna95 schreef: ↑06-06-2020 21:33Allereerst alvast bedankt voor de eerste reacties!
@vief, excuses! Ik woon al zo lang niet meer in Nederland, dat het gewoon weer wennen is om in het Nederlands te schrijven.
Ik wil wel graag in Spanje blijven, aangezien ik het hier enorm naar mijn zin heb. Ik zou alleen even naar Nederland willen om bij mijn familie te kunnen zijn.
Het is inderdaad een geluk dat er geen kinderen zijn en ik zou ook echt niet zwanger willen raken in deze situatie.
Wat betreft het afhankelijk zijn van een man; emotioneel gezien ben ik dat zeker. Ik wil dit echt niet graag opgeven. Het is wel zo dat ik een goede baan heb met een mooi salaris. De meeste spullen in huis zijn ook van mij. Ik weet dat ik hier veel beter uit zou komen dan dat hij dat zou komen. Ik heb een vast contract en ik kan een mooi huisje huren met het geld dat ik heb. Daarnaast heb ik mijn hele leven goed gespaard en de inboedel + eventueel een auto hoeft geen probleem te zijn.
Wat mij dan tegenhoud? Geen idee.... Ergens vind ik het ook weer erg dat ik mijn leven goed voor elkaar heb (afgezien van de relatie) en dat hij hier een stuk slechter uit zal komen.
Hij geeft aan dat hij voor ons zou willen vechten en hij is ook diegene die altijd trots op mij is, mij na 1 dag al aan zijn vrienden voor wilde stellen en hij laat mij ook erg vrij. Ik heb veel vrienden van het mannelijke geslacht en hij geeft mij zijn volledige vertrouwen. Ik heb veel vrijheid, maar te veel denk ik. Ik wil gewoon dat ik ook eens een keer niet weg kan, omdat ik een gezellige avond met hem heb.
zaterdag 6 juni 2020 21:59
Ik ben het volledig met jullie eens. Ik heb ook vaak gezegd dat het voelt alsof wij huisgenoten zijn, maar hij vindt van niet. Hij zegt dat hij het idee heeft dat ik niet van hem houd en op dit moment is dat misschien ook wel zo.
Misschien is deze bevestiging juist wel wat ik nodig had. Ik twijfelde toch steeds aan mijzelf en dacht dat ik moest veranderen (waar twee vechten hebben er natuurlijk twee schuld).
Er is toch wel angst om weg te gaan. Puur om weer opnieuw te beginnen hier. Normaal gesproken heb je toch je familie en vrienden om je heen en hier niet (ondanks dat ik wel goede vrienden hier heb, maar dat is natuurlijk anders dan vrienden die je al jaren kent).
Nu zal het moeilijk zijn, maar ik denk inderdaad dat ik er op lange termijn gelukkiger van word om niet meer bij hem te zijn. Het is heus wel een goede jongen, maar wij zijn gewoon te verschillend.
We praten dus vaak, maar we luisteren eigenlijk nooit.
Ik wil hem nog niets vertellen, maar ik zal morgen wel vast beginnen te kijken naar andere huisjes hier in de buurt. Ik ben bang dat ik toch voor zijn praatjes val en bij hem blijf als hij van mijn plannen weet. Ik kan beter eerst vast mijn plan B hebben en het hem dan vertellen.
Misschien is deze bevestiging juist wel wat ik nodig had. Ik twijfelde toch steeds aan mijzelf en dacht dat ik moest veranderen (waar twee vechten hebben er natuurlijk twee schuld).
Er is toch wel angst om weg te gaan. Puur om weer opnieuw te beginnen hier. Normaal gesproken heb je toch je familie en vrienden om je heen en hier niet (ondanks dat ik wel goede vrienden hier heb, maar dat is natuurlijk anders dan vrienden die je al jaren kent).
Nu zal het moeilijk zijn, maar ik denk inderdaad dat ik er op lange termijn gelukkiger van word om niet meer bij hem te zijn. Het is heus wel een goede jongen, maar wij zijn gewoon te verschillend.
We praten dus vaak, maar we luisteren eigenlijk nooit.
Ik wil hem nog niets vertellen, maar ik zal morgen wel vast beginnen te kijken naar andere huisjes hier in de buurt. Ik ben bang dat ik toch voor zijn praatjes val en bij hem blijf als hij van mijn plannen weet. Ik kan beter eerst vast mijn plan B hebben en het hem dan vertellen.
zaterdag 6 juni 2020 22:02
@lovelucy, ik zou hier graag blijven wonen, maar ik denk niet dat ik hem uit dit huis krijg. Ik denk dat hij alles zou proberen om maar te kunnen blijven en ik ben bang dat ik mentaal dan niet sterk genoeg zou zijn. Mocht ik mijn familie bij mij hebben, dan zou dat natuurlijk makkelijker zijn.
Het makkelijkste is om zelf te vertrekken. Hij zou de huur van dit huis niet meer op kunnen brengen zelf, maar dan moet hij maar met iemand anders samen gaan wonen.
Een kamer aan hem verhuren, wil ik ook niet. Ik zou er niet tegen kunnen om hem met een ander te zien en andersom ook niet.
Het makkelijkste is om zelf te vertrekken. Hij zou de huur van dit huis niet meer op kunnen brengen zelf, maar dan moet hij maar met iemand anders samen gaan wonen.
Een kamer aan hem verhuren, wil ik ook niet. Ik zou er niet tegen kunnen om hem met een ander te zien en andersom ook niet.