Werk & Studie
alle pijlers
Allen tegen 1???
zaterdag 17 april 2010 om 14:39
Hoihoi,
ik zit er toch best wel een beetje mee. Wat gebeurd me nu?
Anderhalve week geleden heb ik een gesprekje gehad met mijn leidinggevende (Ik werk op een onderzoekslab en onze groep bestaat, naast mijn leidinggevende, uit 4 lab-mensen (waarvan ik er dus 1 ben) en 1 persoon die in opleiding is). Ik dacht dat dat ging over welke werkzaamheden ik nog extra zou kunnen/moeten doen voor onze groep. Maar nu bleek dat mijn collega's, tijdens een werkoverleg waar ik ivm ziekte niet bij was, tegen mijn leidinggevende te hebben gezegt dat ze het idee hadden dat ik de hele dag op hyves zat (wat niet waar is), me afzonderde van de groep (wat misschien deels waar is)en me niet sociaal opgestelde mbt de algemene taken binnen de groep (wat ook niet waar is).
Ik was hier zachtst gezegt verbaasd over. Ik ben niet 1 van de makkelijkste persoonlijkheden, voornamelijk omdat ik nogal direct (of bot) en zakelijk uit de hoek kan komen. Maar hé, het zijn 'maar' collega's, geen vrienden. Mijn leidinggevende gaf ook aan dat hij dit niet van mij kende.
Maar ik heb nu dus geen idee wie wat/dat gezegt heeft. Wie het er mee eens was en wie niet. Over anderhalve week hebben wij weer werkoverleg en nu heeft mijn leidinggevende me laten weten dat we het er tijdens dat overleg over gaan hebben. Ik heb namelijk aangegeven dat ik hier nogal mee zat, omdat je je collega's met andere ogen gaat bekijken (ietwat wantrouwend).
De anderen hebben hem laten weten dat we er geen groter probleem van moesten maken dat het was. Maar ik vind het dus al een redelijk probleem, want ik heb het gevoel dat ze met zijn 4-en tegenover mij staan.
Hoe ga ik dit gesprek in? Wie heeft er tips wat wel en wat niet te zeggen?
ik zit er toch best wel een beetje mee. Wat gebeurd me nu?
Anderhalve week geleden heb ik een gesprekje gehad met mijn leidinggevende (Ik werk op een onderzoekslab en onze groep bestaat, naast mijn leidinggevende, uit 4 lab-mensen (waarvan ik er dus 1 ben) en 1 persoon die in opleiding is). Ik dacht dat dat ging over welke werkzaamheden ik nog extra zou kunnen/moeten doen voor onze groep. Maar nu bleek dat mijn collega's, tijdens een werkoverleg waar ik ivm ziekte niet bij was, tegen mijn leidinggevende te hebben gezegt dat ze het idee hadden dat ik de hele dag op hyves zat (wat niet waar is), me afzonderde van de groep (wat misschien deels waar is)en me niet sociaal opgestelde mbt de algemene taken binnen de groep (wat ook niet waar is).
Ik was hier zachtst gezegt verbaasd over. Ik ben niet 1 van de makkelijkste persoonlijkheden, voornamelijk omdat ik nogal direct (of bot) en zakelijk uit de hoek kan komen. Maar hé, het zijn 'maar' collega's, geen vrienden. Mijn leidinggevende gaf ook aan dat hij dit niet van mij kende.
Maar ik heb nu dus geen idee wie wat/dat gezegt heeft. Wie het er mee eens was en wie niet. Over anderhalve week hebben wij weer werkoverleg en nu heeft mijn leidinggevende me laten weten dat we het er tijdens dat overleg over gaan hebben. Ik heb namelijk aangegeven dat ik hier nogal mee zat, omdat je je collega's met andere ogen gaat bekijken (ietwat wantrouwend).
De anderen hebben hem laten weten dat we er geen groter probleem van moesten maken dat het was. Maar ik vind het dus al een redelijk probleem, want ik heb het gevoel dat ze met zijn 4-en tegenover mij staan.
Hoe ga ik dit gesprek in? Wie heeft er tips wat wel en wat niet te zeggen?
zaterdag 17 april 2010 om 14:45
Wat ik mis in je verhaal is hoe je inhoudelijk staat tegenover hetgeen je collega's kennelijk van je werkhouding/prestaties vinden. Ik zie alleen "shields up!" bij kritiek, en de tegenaanval inzetten.
Kritiek is niet leuk, nooit. En al helemaal niet als je zelf het idee hebt dat het best wel goed gaat allemaal. Maar laat je niet verleiden tot een "ja maar jij" verhaal. Ga inhoudelijk in op de kritiek die geleverd wordt. In een gesprek met je leidinggevende. En als die kritiek onterecht blijkt te zijn, waarbij je leidinggevende leidend moet zijn naar mijn mening, is het aan je leidinggevende om daar met de anderen over te praten.
Als er al een gesprek met de hele groep moet komen, focus je op de kritiekpunten, en niet op het feit dat ze het aan je leidinggevende hebben gemeld. Je geeft zelf aan dat je niet een van de makkelijksten bent, wellicht zit daar de reden dat ze 't niet rechtstreeks tegen jou hebben gezegd. Misschien kun je je oefenen in het ontvangen van kritiek en daar op de juiste manier mee omgaan? Kritiek hebben wil niet zeggen dat je er op uit bent de ander tot de grond af te fikken.
Kritiek is niet leuk, nooit. En al helemaal niet als je zelf het idee hebt dat het best wel goed gaat allemaal. Maar laat je niet verleiden tot een "ja maar jij" verhaal. Ga inhoudelijk in op de kritiek die geleverd wordt. In een gesprek met je leidinggevende. En als die kritiek onterecht blijkt te zijn, waarbij je leidinggevende leidend moet zijn naar mijn mening, is het aan je leidinggevende om daar met de anderen over te praten.
Als er al een gesprek met de hele groep moet komen, focus je op de kritiekpunten, en niet op het feit dat ze het aan je leidinggevende hebben gemeld. Je geeft zelf aan dat je niet een van de makkelijksten bent, wellicht zit daar de reden dat ze 't niet rechtstreeks tegen jou hebben gezegd. Misschien kun je je oefenen in het ontvangen van kritiek en daar op de juiste manier mee omgaan? Kritiek hebben wil niet zeggen dat je er op uit bent de ander tot de grond af te fikken.
Iets anders
zaterdag 17 april 2010 om 14:55
Ik weet het niet. Als je zelf al zegt dat je niet de makkelijkste bent, dan vind ik het wel begrijpelijk dat je collega's eerst naar je leidinggevende gaan. Je leidinggevende heeft dit met je besproken, en nu gaan jullie met z'n allen praten. Lijkt me een goede weg. En verder: wat Babsjuh zegt. Ga niet defensief doen, maar probeer te kijken wat er gedaan kan worden om een goede sfeer te behouden/verkrijgen.
waarom zonder je je van de groep af? Je zegt zelf dat die kritiek deels waar is. Daar is vast een reden voor.
En inderdaad, je collega's zijn je vrienden niet. Maar de meeste collega's zie ik meer uren per week dan mijn vrienden. En dat zal bij jou niet anders zijn. Dus het hebben van collega's waar je het een beetje mee kunt vinden is niet zaligmakend, wel plezierig.
waarom zonder je je van de groep af? Je zegt zelf dat die kritiek deels waar is. Daar is vast een reden voor.
En inderdaad, je collega's zijn je vrienden niet. Maar de meeste collega's zie ik meer uren per week dan mijn vrienden. En dat zal bij jou niet anders zijn. Dus het hebben van collega's waar je het een beetje mee kunt vinden is niet zaligmakend, wel plezierig.
zaterdag 17 april 2010 om 15:12
Ik heb zelf niet het idee dat ik me afzonder, maar ik kan me voorstellen dat anderen dat misschien wel zo zien.
Wij hebben flexibele uren. Ik begin 's morgen tussen 8 en 8.30 uur. Dan begin ik achter mijn pc, check mijn mail en zoek de files op die ik nodig heb in het lab.
Mijn collega begint om 9 uur en komt dan op ons kantoor langs op goedemorgen te zeggen. Alleen, blijft ze dan altijd hangen om te praten over haar weekend en haar kinderen (voornamelijk met 1 andere collega uit onze groep en 1 collega van een andere groep die ook op ons kantoor zit).
En als ik om 9.15 uur aan het labwerk begin.....dan zit zij er nog. En als ik dan wegloop om te gaan werken....misschien ziet zij dat als afzonderen.
Daarnaast heb ik soms van die dagen dat ik alleen maar achter de pc info zit te zoeken. Dan kan het best zijn dat ik een keer (of meerdere keren) even op hyves zit (en dat mag van de baas). Dat is nooit meer dan 5 minuten. Maar als er iemand steeds binnenkomt lopen op het moment dat ik op hyves zit....
Wij hebben flexibele uren. Ik begin 's morgen tussen 8 en 8.30 uur. Dan begin ik achter mijn pc, check mijn mail en zoek de files op die ik nodig heb in het lab.
Mijn collega begint om 9 uur en komt dan op ons kantoor langs op goedemorgen te zeggen. Alleen, blijft ze dan altijd hangen om te praten over haar weekend en haar kinderen (voornamelijk met 1 andere collega uit onze groep en 1 collega van een andere groep die ook op ons kantoor zit).
En als ik om 9.15 uur aan het labwerk begin.....dan zit zij er nog. En als ik dan wegloop om te gaan werken....misschien ziet zij dat als afzonderen.
Daarnaast heb ik soms van die dagen dat ik alleen maar achter de pc info zit te zoeken. Dan kan het best zijn dat ik een keer (of meerdere keren) even op hyves zit (en dat mag van de baas). Dat is nooit meer dan 5 minuten. Maar als er iemand steeds binnenkomt lopen op het moment dat ik op hyves zit....
zaterdag 17 april 2010 om 15:35
Misschien moet je je hyves gedrag echt eens timen. want als je er echt zo weinig opzit als je zegt, is het wel heeeeeeeel toevallig dat men steeds binnenloopt als jij er op zit.
Ik zou het gewoon eens bijhouden op een kladblaadje. Tijd van inloggen en uitloggen en de frequentie. Zo kwam ik er ook achter dat ik veel meer tijd aan onzin dingen op interenet besteedde dan ik dacht. Kan erg verhlederend zijn.
Het is begrijpelijk bij kritiek meteen in de verdediging te schieten, maar als colega's problemen hebben met bepaald gedrag, kun je ook kijken of er iets aan te doen is.
Ik zou het gewoon eens bijhouden op een kladblaadje. Tijd van inloggen en uitloggen en de frequentie. Zo kwam ik er ook achter dat ik veel meer tijd aan onzin dingen op interenet besteedde dan ik dacht. Kan erg verhlederend zijn.
Het is begrijpelijk bij kritiek meteen in de verdediging te schieten, maar als colega's problemen hebben met bepaald gedrag, kun je ook kijken of er iets aan te doen is.
zaterdag 17 april 2010 om 17:30
@ Faye: Dat was inderdaad wat ik dacht....ik zit even op hyves en jij komt een uur praten over je kinderen. Ik stoor me er niet aan dat ze het doet als er maar niet verwacht wordt dat ik ook een uur blijf zitten.
@ Fauve: Wat ik met die opmerking probeer te zeggen is dat het van mij niet hoeft dat ik onwijs goed bevriend ben met collega's. We werken samen. Als het leuk en gezellig is, prima. Is dat het niet en zijn we zakelijke collega's: ook prima. Ik probeer altijd om anderen te helpen, dat kan vooral met domme klusjes. Maar die moeten ook gebeuren dus probeer ik te helpen als dat met mijn eigen werkzaamheden kan. Daarom was ik ook zo verbaasd over wat er over me gezegt was. En omdat ik natuurlijk de kritiek serieus neem, wil ik graag weten of er mensen zijn die goede tips hebben voor tijdens dat gesprek.
@ Fauve: Wat ik met die opmerking probeer te zeggen is dat het van mij niet hoeft dat ik onwijs goed bevriend ben met collega's. We werken samen. Als het leuk en gezellig is, prima. Is dat het niet en zijn we zakelijke collega's: ook prima. Ik probeer altijd om anderen te helpen, dat kan vooral met domme klusjes. Maar die moeten ook gebeuren dus probeer ik te helpen als dat met mijn eigen werkzaamheden kan. Daarom was ik ook zo verbaasd over wat er over me gezegt was. En omdat ik natuurlijk de kritiek serieus neem, wil ik graag weten of er mensen zijn die goede tips hebben voor tijdens dat gesprek.
zaterdag 17 april 2010 om 18:43
De beste tip is al gegeven: Geen defensieve houding aannemen, maar luisteren naar wat er gezegd wordt, en in gespek gaan zonder in de verdediging te schieten. Is wel moeilijk hoor, dat snap ik volkomen.
Daarbij misschien kunnen aantonen dan jij je werk af hebt als je werk erop zit?
Ik snap dat het verleidelijk is om te gaan roepen: Maar die praat `s ochtends eerste 3 kwartier over haar kinderen en die neemt standaard een half uur koffie pauze en verlullen hun tijd. Niet doen, hou het professioneel en bij jezelf.
Daarbij misschien kunnen aantonen dan jij je werk af hebt als je werk erop zit?
Ik snap dat het verleidelijk is om te gaan roepen: Maar die praat `s ochtends eerste 3 kwartier over haar kinderen en die neemt standaard een half uur koffie pauze en verlullen hun tijd. Niet doen, hou het professioneel en bij jezelf.
zaterdag 17 april 2010 om 19:08
Ik werk ook op het lab, en weet dus hoe moeilijk het soms kan zijn om aan te geven wat je precies de hele dag doet. Ik neem aan dat het geen diagnostiek is (je schrijft nl onderzoek), dus dat je geen afgeronde statussen hebt of zo. Ben je soms bezig met een project waarvan het heel lang duurt voor je resultaten hebt? Dan kan het nl voor collega's onduidelijk zijn wat je nou eigenlijk de hele dag aan het doen bent. Ik weet dat wij zo'n geval wel eens opgelost hebben door de betreffende analist een praatje te laten houden over waar het onderzoek over ging. Zelfs als je geen definitieve resultaten hebt, kun je vaak wel vertellen wat de vraag/hypothese is, wat de methodes zijn, en wat voorlopige resultaten (bv een tussentijdse analyse, of desnoods gewoon laten zien dat je de assays goed aan de praat hebt gekregen oid). Als mensen beter weten wat je doet, hebben ze vanzelf minder het gevoel dat je niks uitvoert.
Daarnaast: collega's zijn niet per se vrienden, maar wel mensen met wie je heel veel tijd doorbrengt. Een beetje investeren in de onderlinge relatie kan dus geen kwaad. Persoonlijk kan mij het eindexamen van de dochter van mijn collega ook niks schelen, maar haar natuurlijk wel, dus vraag ik er toch naar. Hetzelfde voor de zieke hond, kampeervakantie etc. Je kunt dat zien als tijd verdoen, maar ik zie het als investeren in een goede werksfeer.
En inderdaad wat al gezegd is: de beste tip is denk ik om je niet te gaan verdedigen tijdens dat gesprek, dat haalt zeker weten niks uit. Je kunt zeggen 'ja maar, ik doe wel heel veel, echt echt echt', of je kunt zeggen 'ik merk dat het niet helemaal duidelijk is wat ik precies doe, misschien kan ik een keer een praatje houden om over mijn project?'. Dat laatste komt veel minder hysterisch en veel professioneler over. Probeer dus even op je tanden te bijten en niet meteen te gaan verdedigen (oftewel: probeer de zinsnede 'ja maar' even te schrappen). Zelfs als jij eigenlijk gelijk hebt, win je daar het meeste mee.
Daarnaast: collega's zijn niet per se vrienden, maar wel mensen met wie je heel veel tijd doorbrengt. Een beetje investeren in de onderlinge relatie kan dus geen kwaad. Persoonlijk kan mij het eindexamen van de dochter van mijn collega ook niks schelen, maar haar natuurlijk wel, dus vraag ik er toch naar. Hetzelfde voor de zieke hond, kampeervakantie etc. Je kunt dat zien als tijd verdoen, maar ik zie het als investeren in een goede werksfeer.
En inderdaad wat al gezegd is: de beste tip is denk ik om je niet te gaan verdedigen tijdens dat gesprek, dat haalt zeker weten niks uit. Je kunt zeggen 'ja maar, ik doe wel heel veel, echt echt echt', of je kunt zeggen 'ik merk dat het niet helemaal duidelijk is wat ik precies doe, misschien kan ik een keer een praatje houden om over mijn project?'. Dat laatste komt veel minder hysterisch en veel professioneler over. Probeer dus even op je tanden te bijten en niet meteen te gaan verdedigen (oftewel: probeer de zinsnede 'ja maar' even te schrappen). Zelfs als jij eigenlijk gelijk hebt, win je daar het meeste mee.
zaterdag 17 april 2010 om 20:48
@ Nausicaa
Ik toon natuurlijk wel interesse in mijn collega's maar als mijn collega een uur over haar kinderen zit te praten (en overigens ook alle koffie-, thee- en lunchpauzes maar dat terzijde) dan heb ik soms wel wat beters te doen. En ik vind het gewoon niet zo netjes om een uur van je tijd te zitten praten over niet werk gerelateerde dingen en dan wel om 17 uur weggaan. Bovendien zijn er dingen die af moeten.
Maar dat neemt niet weg dat ik in eerste instantie wel geinteresseerd luister (of in ieder geval met mijn gezicht naar het gesprek gedraaid zit.).
Maar dus niet verwijten over en weer en in de verdediging schieten. Is het wel een goed idee om dingen zoals het hyves uit te leggen (dat ik er best wel eens kom maar nooit langer dan 5 minuten blijf). Of dat ik niet uit het maandag-ochtend-kinderen gesprek wegloop omdat het me niet interesseert maar omdat ik andere werk dingen te doen heb. Of zouden jullie dat ook niet doen?
Ik toon natuurlijk wel interesse in mijn collega's maar als mijn collega een uur over haar kinderen zit te praten (en overigens ook alle koffie-, thee- en lunchpauzes maar dat terzijde) dan heb ik soms wel wat beters te doen. En ik vind het gewoon niet zo netjes om een uur van je tijd te zitten praten over niet werk gerelateerde dingen en dan wel om 17 uur weggaan. Bovendien zijn er dingen die af moeten.
Maar dat neemt niet weg dat ik in eerste instantie wel geinteresseerd luister (of in ieder geval met mijn gezicht naar het gesprek gedraaid zit.).
Maar dus niet verwijten over en weer en in de verdediging schieten. Is het wel een goed idee om dingen zoals het hyves uit te leggen (dat ik er best wel eens kom maar nooit langer dan 5 minuten blijf). Of dat ik niet uit het maandag-ochtend-kinderen gesprek wegloop omdat het me niet interesseert maar omdat ik andere werk dingen te doen heb. Of zouden jullie dat ook niet doen?
zondag 18 april 2010 om 14:07
Jawel, dat zou ik zeker doen! (je laatste alinea.)
En wat betreft in de verdediging schieten: als de collega's verwijten maken die nergens over gaan vind ik dat je je best mag verdedigen, kom zeg.
En ik vind het gewoon niet zo netjes om een uur van je tijd te zitten praten over niet werk gerelateerde dingen en dan wel om 17 uur weggaan. Bovendien zijn er dingen die af moeten.
En ook dat zou ik aangeven.
Daarbij vind ik dat dit besproken had moeten worden in jouw aanwezigheid, en niet sneaky zodra jij ziek bent.
Zijn ze nou helemaal belazerd.
En wat betreft in de verdediging schieten: als de collega's verwijten maken die nergens over gaan vind ik dat je je best mag verdedigen, kom zeg.
En ik vind het gewoon niet zo netjes om een uur van je tijd te zitten praten over niet werk gerelateerde dingen en dan wel om 17 uur weggaan. Bovendien zijn er dingen die af moeten.
En ook dat zou ik aangeven.
Daarbij vind ik dat dit besproken had moeten worden in jouw aanwezigheid, en niet sneaky zodra jij ziek bent.
Zijn ze nou helemaal belazerd.
Huts!
zondag 18 april 2010 om 14:14
Ja, lijkt me heel verstandig wanneer je al bekend staat als 'niet de makkelijkste' ook nog discussie over andermans werktijden gaan lopen voeren. Not.
Ik zou een gesprek aan gaan en dingen uitleggen. waarom je dus wegloopt bij een gesprek. Zelf met verwijten komen vind ik een beetje alsof je iets in de zandbak aan het uitvechten bent.
Dus wel een gesprek aangaan, maar op een constructieve manier. Gaan zitten 'ja maar jij'n heeft mij in ieder geval nog nooit iets opgeleverd (in de positieve zin).
Ik zou een gesprek aan gaan en dingen uitleggen. waarom je dus wegloopt bij een gesprek. Zelf met verwijten komen vind ik een beetje alsof je iets in de zandbak aan het uitvechten bent.
Dus wel een gesprek aangaan, maar op een constructieve manier. Gaan zitten 'ja maar jij'n heeft mij in ieder geval nog nooit iets opgeleverd (in de positieve zin).
maandag 19 april 2010 om 09:54
Het klinkt helemaal niet of je je collega's aardig vindt. Beste vrienden worden hoeft niet, maar een beetje aandacht voor de menselijke kant van de samenwerking kan helemaal geen kwaad. Jij kijkt haar aan als ze over haar weekend en haar kinderen vertelt, maar eigenlijk vind je het gezeur en duurt het je te lang. Dat straal je vast ook wel een beetje uit. Misschien kun je wat meer aandacht besteden aan een ietsje pietsje sociaal gedrag? Het zijn mensen waar je mee samenwerkt, geen robots...
maandag 19 april 2010 om 10:40
Het lijkt me heel vervelend om dit soort kritiek te ontvangen via de leidinggevende! Ik denk dat je het beste kunt proberen om niet op de zaken vooruit lopen, je weet immers niet wie er heeft geklaagd en wat de beweegredenen van deze persoon zijn. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik tijdens het volgende overleg vragen om uitleg van de persoon die kritiek op jou heeft.
maandag 19 april 2010 om 11:09
Ik vind dat je best recht hebt om geirriteerd te zijn over deze situatie. Het is toch een beetje kinderachtig gegaan, zo achter je rug om terwijl je afwezig was. En dan naar de baas lopen en klikken over hyves. Erg flauw.
Toch ben ik het met Heejhallo en anderen eens. Je wint er zelf het meeste mee als je je openstelt voor het verhaal van hun kant. Het dwingt uiteindelijk meer respect af.
En daarnaast is het volgens mij heel normaal om, als iemand heel lang over zijn weekend vertelt, na een tijdje te zeggen> joh, ik ga weer even aan de slag, ik spreek je straks bij de lunch verder.
Toch ben ik het met Heejhallo en anderen eens. Je wint er zelf het meeste mee als je je openstelt voor het verhaal van hun kant. Het dwingt uiteindelijk meer respect af.
En daarnaast is het volgens mij heel normaal om, als iemand heel lang over zijn weekend vertelt, na een tijdje te zeggen> joh, ik ga weer even aan de slag, ik spreek je straks bij de lunch verder.
maandag 19 april 2010 om 13:39
quote:Nijntje schreef op 19 april 2010 @ 11:09:
Ik vind dat je best recht hebt om geirriteerd te zijn over deze situatie. Het is toch een beetje kinderachtig gegaan, zo achter je rug om terwijl je afwezig was. En dan naar de baas lopen en klikken over hyves. Erg flauw.
Toch ben ik het met Heejhallo en anderen eens. Je wint er zelf het meeste mee als je je openstelt voor het verhaal van hun kant. Het dwingt uiteindelijk meer respect af.
En daarnaast is het volgens mij heel normaal om, als iemand heel lang over zijn weekend vertelt, na een tijdje te zeggen> joh, ik ga weer even aan de slag, ik spreek je straks bij de lunch verder.wat Nijn zegt. Assertief zijn, (en dat is iets héél anders dan lomp zijn) werkt.
Ik vind dat je best recht hebt om geirriteerd te zijn over deze situatie. Het is toch een beetje kinderachtig gegaan, zo achter je rug om terwijl je afwezig was. En dan naar de baas lopen en klikken over hyves. Erg flauw.
Toch ben ik het met Heejhallo en anderen eens. Je wint er zelf het meeste mee als je je openstelt voor het verhaal van hun kant. Het dwingt uiteindelijk meer respect af.
En daarnaast is het volgens mij heel normaal om, als iemand heel lang over zijn weekend vertelt, na een tijdje te zeggen> joh, ik ga weer even aan de slag, ik spreek je straks bij de lunch verder.wat Nijn zegt. Assertief zijn, (en dat is iets héél anders dan lomp zijn) werkt.
