Werk & Studie
alle pijlers
Collega's onderling
maandag 5 april 2010 om 19:42
Ik werk al een aantal jaren in een team van collega's.
Bij een van de dames had ik al direct het gevoel dat het iemand was die je in de gaten moet houden.
In de loop van de tijd heb ik gemerkt dat dat gevoel juist is gebleken.
Ik weet nu hoe ze in elkaar steekt, ik vind het erg onprettig, merk wel dat het me iets doet (ook ik ben af en toe de gebeten hond), de ene keer kan ik het iets beter hebben dan de andere keer, en over het algemeen ben ik het kwijt wanneer ik na mijn werk de deur achter me dicht doe.
De keren dat ik geprobeerd heb haar te confronteren met haar gedrag draaide ze zich er zo soepel uit of loog zo hard dat ik eigenlijk perplexed achterbleef, en aan mijn eigen waarheid begon te twijfelen.
Een andere collega kan hier niet goed mee omgaan (heeft het gedonder al langer meegemaakt, er zijn zelfs mensen om vertrokken van de afdeling) en heeft het er erg moeilijk mee.
Zij is ermee naar de leidinggevende gegaan, en nu is er een plan gemaakt om iets aan het probleem te gaan doen: praten met alle betrokkenen.
Ik zie hier best wel tegenop.
Is er iemand die met dit soort akkefietjes ervaring heeft, en wordt de sfeer hier nou echt beter van?
Bij een van de dames had ik al direct het gevoel dat het iemand was die je in de gaten moet houden.
In de loop van de tijd heb ik gemerkt dat dat gevoel juist is gebleken.
Ik weet nu hoe ze in elkaar steekt, ik vind het erg onprettig, merk wel dat het me iets doet (ook ik ben af en toe de gebeten hond), de ene keer kan ik het iets beter hebben dan de andere keer, en over het algemeen ben ik het kwijt wanneer ik na mijn werk de deur achter me dicht doe.
De keren dat ik geprobeerd heb haar te confronteren met haar gedrag draaide ze zich er zo soepel uit of loog zo hard dat ik eigenlijk perplexed achterbleef, en aan mijn eigen waarheid begon te twijfelen.
Een andere collega kan hier niet goed mee omgaan (heeft het gedonder al langer meegemaakt, er zijn zelfs mensen om vertrokken van de afdeling) en heeft het er erg moeilijk mee.
Zij is ermee naar de leidinggevende gegaan, en nu is er een plan gemaakt om iets aan het probleem te gaan doen: praten met alle betrokkenen.
Ik zie hier best wel tegenop.
Is er iemand die met dit soort akkefietjes ervaring heeft, en wordt de sfeer hier nou echt beter van?
maandag 5 april 2010 om 19:49
maandag 5 april 2010 om 20:07
Ze vind zichzelf beter dan anderen (Hyacinth Bucket-symptomen), en probeert dit te benadrukken door anderen naar beneden te halen bij de meerderen.
Ze manipuleert en saboteert.
Ik ben niet iemand die snel haar kop boven het maaiveld zal uitsteken hier, omdat ik zelf gezien heb hoe die resoluut wordt afgemaaid.
Ik kies dus de weg van de minste weerstand, maar dat vind ik eigenlijk laf van mezelf. Het beïnvloed me dus meer dan ik in eerste instantie aan mezelf toegeef.
Het is ook nog eens zo dat mijn baan mijn onafhankelijkheid betekent. Ik wil gewoon geen gesodemieter op dat gebied.
Ze manipuleert en saboteert.
Ik ben niet iemand die snel haar kop boven het maaiveld zal uitsteken hier, omdat ik zelf gezien heb hoe die resoluut wordt afgemaaid.
Ik kies dus de weg van de minste weerstand, maar dat vind ik eigenlijk laf van mezelf. Het beïnvloed me dus meer dan ik in eerste instantie aan mezelf toegeef.
Het is ook nog eens zo dat mijn baan mijn onafhankelijkheid betekent. Ik wil gewoon geen gesodemieter op dat gebied.
maandag 5 april 2010 om 20:22
Ik heb het meegemaakt, en nee, de sfeer is er niet beter op geworden na alle gesprekken (zelfs bedrijfsmaatschappelijkwerk werd er bij gehaald).
Combinatie van collega met oogkleppen en een zwakke leidinggevende die niet durft te zeggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn.
Zolang collega geen schop onder z'n hol krijgt en iedereen maar ruimte geeft voor zijn onredelijkheid veranderd er niets.
Ik steek er in ieder geval geen energie in, het speelt al zo lang dat het volgens mij pas goed komt als collega vertrekt. En die kans is nihil.
Combinatie van collega met oogkleppen en een zwakke leidinggevende die niet durft te zeggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn.
Zolang collega geen schop onder z'n hol krijgt en iedereen maar ruimte geeft voor zijn onredelijkheid veranderd er niets.
Ik steek er in ieder geval geen energie in, het speelt al zo lang dat het volgens mij pas goed komt als collega vertrekt. En die kans is nihil.
maandag 5 april 2010 om 20:25
Perel, inderdaad een pokkesituatie.
Ik lees dat je liever niet je nek uitsteekt. Na veelvuldig zelf die "fout" te hebben gemaakt, geef ik je gelijk. je wordt gewoon onthoofd. Het lijkt erop dat deze persoon de hielen likt van de meerderen.
Soms heb je het idee "Val toch in de stront, maar ik laat me door jou niet wegjagen."
En soms wordt het je teveel. En zou je het liefst WEL je nek uitsteken.
Lastig hoor. Wel een geluk dat anderen er ook last van hebben. Dan kunnen jullie af en toe misschien even bij elkaar ventileren?
Ik heb geen tips, omdat ik pas zelf een paar weken geleden heb besloten mezelf nooit meer bloot te geven, geen "zwakte"meer laten zien. Alles gaat goed. (helaas ben ik toch weer in mijn oude valkuil gevallen en legde alle shit op tafel van het hoofd. Fout.
Dus ik kan je alleen maar sterkte wensen. Ik heb ff geen flauw idee.
Deze persoon zal zeker niet uitzichzelf opstappen.
Zo lang mogenlijk het proberen van je af te laten glijden. Kijk in gedachten op haar neer. (niet echt een goede psychologische tip, maar mij hielp het voor zolang)
Groeten, Zjena
Ik lees dat je liever niet je nek uitsteekt. Na veelvuldig zelf die "fout" te hebben gemaakt, geef ik je gelijk. je wordt gewoon onthoofd. Het lijkt erop dat deze persoon de hielen likt van de meerderen.
Soms heb je het idee "Val toch in de stront, maar ik laat me door jou niet wegjagen."
En soms wordt het je teveel. En zou je het liefst WEL je nek uitsteken.
Lastig hoor. Wel een geluk dat anderen er ook last van hebben. Dan kunnen jullie af en toe misschien even bij elkaar ventileren?
Ik heb geen tips, omdat ik pas zelf een paar weken geleden heb besloten mezelf nooit meer bloot te geven, geen "zwakte"meer laten zien. Alles gaat goed. (helaas ben ik toch weer in mijn oude valkuil gevallen en legde alle shit op tafel van het hoofd. Fout.
Dus ik kan je alleen maar sterkte wensen. Ik heb ff geen flauw idee.
Deze persoon zal zeker niet uitzichzelf opstappen.
Zo lang mogenlijk het proberen van je af te laten glijden. Kijk in gedachten op haar neer. (niet echt een goede psychologische tip, maar mij hielp het voor zolang)
Groeten, Zjena
maandag 5 april 2010 om 20:35
@Perel, kun je concrete voorbeelden geven van gedrag dat jou belemmert bij de uitvoering van je werk? Ik denk namelijk dat die gesprekken daarover zouden moeten gaan. Je hoeft elkaar immers niet aardig te vinden om met elkaar te kunnen werken. Maak het zo specifiek mogelijk, laat oordelen als "Hyacinth Bucket-symptomen" achterwege en vraag concreet wat je van haar nodig hebt om je eigen werk te kunnen doen. Dat is de meest constructieve manier om opnieuw een werkbare situatie te laten ontstaan.
maandag 5 april 2010 om 20:35
quote:Miss Moneypenny schreef op 05 april 2010 @ 20:22:
Combinatie van collega met oogkleppen en een zwakke leidinggevende die niet durft te zeggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn.
Zolang collega geen schop onder z'n hol krijgt en iedereen maar ruimte geeft voor zijn onredelijkheid veranderd er niets.
Dit is ook mijn ervaring. Ik werk als freelancer, kom dus bij verschillende bedrijven, en ik kan wel stellen dat ik (zeker) de afgelopen jaren "dit soort collega's" vaker tegenkom dan mij lief is. En dan is het nog niet eens de collega die de irritatie opwekt, dan wel de leidinggevende die zijn/haar kop in het zand steekt, maar ondertussen wel vaak tegen mij en anderen aan het klagen is over desbetreffende collega. Mensen met een ruggengraat kom je vandaag de dag niet meer zo snel tegen; en waarom zou je ook (zelfs als leidinggevende) je kop boven het maaiveld steken? Voor jou 10 anderen en mensen in het management houden nu eenmaal niet van klagers en negatieve geluiden; dus de leidinggevenden kiezen de weg van de minste weerstand.
Het beste wat je kunt doen, is gewoon je werk te doen en zo goed mogelijk te doen. Wees aardig en behulpzaam naar collega's zonder teveel het achterste van je tong te laten zien (alles wat je zegt, kan tegen je gebruikt worden). Probeer plezier te hebben in wat je doet en realiseer je dat wanneer deze collega weg is, er net zo makkelijk een soortgelijke voor in de plaats kan komen.
Combinatie van collega met oogkleppen en een zwakke leidinggevende die niet durft te zeggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn.
Zolang collega geen schop onder z'n hol krijgt en iedereen maar ruimte geeft voor zijn onredelijkheid veranderd er niets.
Dit is ook mijn ervaring. Ik werk als freelancer, kom dus bij verschillende bedrijven, en ik kan wel stellen dat ik (zeker) de afgelopen jaren "dit soort collega's" vaker tegenkom dan mij lief is. En dan is het nog niet eens de collega die de irritatie opwekt, dan wel de leidinggevende die zijn/haar kop in het zand steekt, maar ondertussen wel vaak tegen mij en anderen aan het klagen is over desbetreffende collega. Mensen met een ruggengraat kom je vandaag de dag niet meer zo snel tegen; en waarom zou je ook (zelfs als leidinggevende) je kop boven het maaiveld steken? Voor jou 10 anderen en mensen in het management houden nu eenmaal niet van klagers en negatieve geluiden; dus de leidinggevenden kiezen de weg van de minste weerstand.
Het beste wat je kunt doen, is gewoon je werk te doen en zo goed mogelijk te doen. Wees aardig en behulpzaam naar collega's zonder teveel het achterste van je tong te laten zien (alles wat je zegt, kan tegen je gebruikt worden). Probeer plezier te hebben in wat je doet en realiseer je dat wanneer deze collega weg is, er net zo makkelijk een soortgelijke voor in de plaats kan komen.
maandag 5 april 2010 om 20:37
Er was eerst een vertrouwelijk gesprek van 1 op 1 met iemand van p&o. Die inventariseerde alle problemen. Daarna was er een gesprek met de hele groep. Doordat er eerst geïnventariseerd was kon de coach problemen benoemen zonder namen te roepen, maar je mocht wel reageren. Er werd ook een duidelijk verslag gemaakt met afspraken en dat werd na 2 weken weer besproken. Al met al heeft het hele traject 4 maanden geduurt en er zijn ook wat individuele trajecten uit gekomen. Onthoud alleen dat een traject alleen kan werken als je eerlijk kan en durft te zijn! Heb je concrete voorbeelden?
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
maandag 5 april 2010 om 20:40
quote:Perel schreef op 05 april 2010 @ 20:10:
Iris, hoe is dat bij jou dan in zijn werk gegaan?
In mijn geval gaat het om een zeer gelovige jonge man (pas 28 jaar!) die te pas en te onpas zijn moraal aan mij oplegde en vond dat ik alles verkeerd deed. Hij is in en in keurig, nogal van de regels en procedures en dingen doen "zoals het hoort" en ik ben nogal flierefluiterig en los de dingen liever praktisch en klantvriendelijk op.
Dit botste aan alle kanten en na een lang gesprek met hemzelf, mijn andere kamergenoot en met mijn leidinggevende veranderde er nog steeds niets en hij zei letterlijk dat hij vond dat hij het recht had mij op "het juiste" te wijzen als ik in zijn ogen iets verkeerds deed.
Ik ging echt met het lood in mijn schoenen naar mijn werk en daarom heb ik overplaatsing gevraagd, aangezien hij toch niet kon of wilde veranderen en ik duidelijk ook niet .
Iris, hoe is dat bij jou dan in zijn werk gegaan?
In mijn geval gaat het om een zeer gelovige jonge man (pas 28 jaar!) die te pas en te onpas zijn moraal aan mij oplegde en vond dat ik alles verkeerd deed. Hij is in en in keurig, nogal van de regels en procedures en dingen doen "zoals het hoort" en ik ben nogal flierefluiterig en los de dingen liever praktisch en klantvriendelijk op.
Dit botste aan alle kanten en na een lang gesprek met hemzelf, mijn andere kamergenoot en met mijn leidinggevende veranderde er nog steeds niets en hij zei letterlijk dat hij vond dat hij het recht had mij op "het juiste" te wijzen als ik in zijn ogen iets verkeerds deed.
Ik ging echt met het lood in mijn schoenen naar mijn werk en daarom heb ik overplaatsing gevraagd, aangezien hij toch niet kon of wilde veranderen en ik duidelijk ook niet .
maandag 5 april 2010 om 20:45
quote:wuiles schreef op 05 april 2010 @ 20:35:
@Perel, kun je concrete voorbeelden geven van gedrag dat jou belemmert bij de uitvoering van je werk? Ik denk namelijk dat die gesprekken daarover zouden moeten gaan. Je hoeft elkaar immers niet aardig te vinden om met elkaar te kunnen werken. Maak het zo specifiek mogelijk, laat oordelen als "Hyacinth Bucket-symptomen" achterwege en vraag concreet wat je van haar nodig hebt om je eigen werk te kunnen doen. Dat is de meest constructieve manier om opnieuw een werkbare situatie te laten ontstaan.Helemaal mee eens, alleen is dat wel lastig als de problemen persoonlijk zijn. Dan kun je kiezen om haar opmerkingen te negeren of weg te gaan.
@Perel, kun je concrete voorbeelden geven van gedrag dat jou belemmert bij de uitvoering van je werk? Ik denk namelijk dat die gesprekken daarover zouden moeten gaan. Je hoeft elkaar immers niet aardig te vinden om met elkaar te kunnen werken. Maak het zo specifiek mogelijk, laat oordelen als "Hyacinth Bucket-symptomen" achterwege en vraag concreet wat je van haar nodig hebt om je eigen werk te kunnen doen. Dat is de meest constructieve manier om opnieuw een werkbare situatie te laten ontstaan.Helemaal mee eens, alleen is dat wel lastig als de problemen persoonlijk zijn. Dan kun je kiezen om haar opmerkingen te negeren of weg te gaan.
maandag 5 april 2010 om 20:48
quote:iris1969 schreef op 05 april 2010 @ 20:45:
[...]
Helemaal mee eens, alleen is dat wel lastig als de problemen persoonlijk zijn. Dan kun je kiezen om haar opmerkingen te negeren of weg te gaan.Vaak biedt het realiseren dat je iemand niet aardig hoeft te vinden al een beetje lucht. Je mag afwijkend gedrag negeren en je kunt kiezen hoe jij reageert.
[...]
Helemaal mee eens, alleen is dat wel lastig als de problemen persoonlijk zijn. Dan kun je kiezen om haar opmerkingen te negeren of weg te gaan.Vaak biedt het realiseren dat je iemand niet aardig hoeft te vinden al een beetje lucht. Je mag afwijkend gedrag negeren en je kunt kiezen hoe jij reageert.
maandag 5 april 2010 om 20:50
Zamirah, ik bedoel dat ik volgens mij niet specifiek het werken met vrouwen genoemd had, en dat jij - terecht - die conclusie trekt, en dat ik dit dan toegeef.
Concrete voorbeelden zijn bijvoorbeeld het zoveel hulp en uitleg vragen bij een taak waarvan ik weet dat ze die zelf heel goed kan, dat het op treiteren lijkt. Nee zeggen of weigeren wordt uitgebreid bij meerderen gemeld onder de noemde oncollegialiteit en ze uit te pas en te onpas haar ongeloof dat ik daar geen tijd voor zou hebben. Wanneer het gezien wordt dat ik goed werk aflever en daar een compliment voor krijg, snapt ze niet dat daar zo'n ophef over gemaakt wordt, enz enz.
Wuiles, het is een van mijn andere collega's die aan de bel getrokken heeft, ik had het liever gelaten zoals het was, maar leidinggevende is ook bij mij langs geweest om te vragen wat mijn ervaringen zijn. Ik ben daar open over geweest.
Het gaat dus de hele afdeling aan, en dan laat ik niet mijn andere collega's het opknappen.
Concrete voorbeelden zijn bijvoorbeeld het zoveel hulp en uitleg vragen bij een taak waarvan ik weet dat ze die zelf heel goed kan, dat het op treiteren lijkt. Nee zeggen of weigeren wordt uitgebreid bij meerderen gemeld onder de noemde oncollegialiteit en ze uit te pas en te onpas haar ongeloof dat ik daar geen tijd voor zou hebben. Wanneer het gezien wordt dat ik goed werk aflever en daar een compliment voor krijg, snapt ze niet dat daar zo'n ophef over gemaakt wordt, enz enz.
Wuiles, het is een van mijn andere collega's die aan de bel getrokken heeft, ik had het liever gelaten zoals het was, maar leidinggevende is ook bij mij langs geweest om te vragen wat mijn ervaringen zijn. Ik ben daar open over geweest.
Het gaat dus de hele afdeling aan, en dan laat ik niet mijn andere collega's het opknappen.
maandag 5 april 2010 om 20:52
quote:Perel schreef op 05 april 2010 @ 20:50:
Zamirah, ik bedoel dat ik volgens mij niet specifiek het werken met vrouwen genoemd had, en dat jij - terecht - die conclusie trekt, en dat ik dit dan toegeef.
Concrete voorbeelden zijn bijvoorbeeld het zoveel hulp en uitleg vragen bij een taak waarvan ik weet dat ze die zelf heel goed kan, dat het op treiteren lijkt. Nee zeggen of weigeren wordt uitgebreid bij meerderen gemeld onder de noemde oncollegialiteit en ze uit te pas en te onpas haar ongeloof dat ik daar geen tijd voor zou hebben. Wanneer het gezien wordt dat ik goed werk aflever en daar een compliment voor krijg, snapt ze niet dat daar zo'n ophef over gemaakt wordt, enz enz.
Wuiles, het is een van mijn andere collega's die aan de bel getrokken heeft, ik had het liever gelaten zoals het was, maar leidinggevende is ook bij mij langs geweest om te vragen wat mijn ervaringen zijn. Ik ben daar open over geweest.
Het gaat dus de hele afdeling aan, en dan laat ik niet mijn andere collega's het opknappen.
Terecht.
Wat verlang je precies van haar? Zijn er afspraken te maken over wie haar wanneer en voor hoe lang helpt?
Zamirah, ik bedoel dat ik volgens mij niet specifiek het werken met vrouwen genoemd had, en dat jij - terecht - die conclusie trekt, en dat ik dit dan toegeef.
Concrete voorbeelden zijn bijvoorbeeld het zoveel hulp en uitleg vragen bij een taak waarvan ik weet dat ze die zelf heel goed kan, dat het op treiteren lijkt. Nee zeggen of weigeren wordt uitgebreid bij meerderen gemeld onder de noemde oncollegialiteit en ze uit te pas en te onpas haar ongeloof dat ik daar geen tijd voor zou hebben. Wanneer het gezien wordt dat ik goed werk aflever en daar een compliment voor krijg, snapt ze niet dat daar zo'n ophef over gemaakt wordt, enz enz.
Wuiles, het is een van mijn andere collega's die aan de bel getrokken heeft, ik had het liever gelaten zoals het was, maar leidinggevende is ook bij mij langs geweest om te vragen wat mijn ervaringen zijn. Ik ben daar open over geweest.
Het gaat dus de hele afdeling aan, en dan laat ik niet mijn andere collega's het opknappen.
Terecht.
Wat verlang je precies van haar? Zijn er afspraken te maken over wie haar wanneer en voor hoe lang helpt?
maandag 5 april 2010 om 20:56
O. Wuiles, wat jij in je vorige post ook al schrijft is de bedoeling. Dat wij ieder voor onszelf aangeven wat wij nodig hebben om het goed te doen en een goed gevoel te hebben over ons werk, zonder naar een schuldige te gaan zitten wijzen.
Wie weet komen er van de andere kant ook wel dingen uit waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben, schoenen die door mij kunnen worden aangetrokken, dus.
Wat ik moeilijk vind is dingen te benoemen zonder het 'op de man' te spelen.
Wat ik van haar verlang is dat ze mijn grenzen respecteert, niet elke vijf minuten opbelt of mailt met iets wat ze niet kan vinden, of zo lang niet meer gedaan heeft.
Wie weet komen er van de andere kant ook wel dingen uit waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben, schoenen die door mij kunnen worden aangetrokken, dus.
Wat ik moeilijk vind is dingen te benoemen zonder het 'op de man' te spelen.
Wat ik van haar verlang is dat ze mijn grenzen respecteert, niet elke vijf minuten opbelt of mailt met iets wat ze niet kan vinden, of zo lang niet meer gedaan heeft.
maandag 5 april 2010 om 20:56
(ik kan niet quoten) De opmerking dat je je collega wilt steunen vind ik een hele goede van je. Juist omdat het waarschijnlijk de hele afdeling aan gaat is het goed dat iedereen erbij betrokken word. Jouw leidinggevende is natuurlijk ook niet achterlijk. Hoop ik
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
maandag 5 april 2010 om 20:57
quote:iris1969 schreef op 05 april 2010 @ 20:40:
[...]Dit botste aan alle kanten en na een lang gesprek met hemzelf, mijn andere kamergenoot en met mijn leidinggevende veranderde er nog steeds niets en hij zei letterlijk dat hij vond dat hij het recht had mij op "het juiste" te wijzen als ik in zijn ogen iets verkeerds deed..
Dat lijkt mij bijna eng om met zo iemand een kamer te moeten delen. Voel je je bij bespied de hele dag. Heeft je andere kamergenoot hier geen last van?
Ik heb ook eens een collega gehad die de hele dag op mijn vingers keek en zat echt letterlijk op het puntje van haar stoel om mij op fouten te betrappen. Heel eng en onwijs irritant. Ik werkte te kort met haar, anders had ik daar wel iets van gezegd.
[...]Dit botste aan alle kanten en na een lang gesprek met hemzelf, mijn andere kamergenoot en met mijn leidinggevende veranderde er nog steeds niets en hij zei letterlijk dat hij vond dat hij het recht had mij op "het juiste" te wijzen als ik in zijn ogen iets verkeerds deed..
Dat lijkt mij bijna eng om met zo iemand een kamer te moeten delen. Voel je je bij bespied de hele dag. Heeft je andere kamergenoot hier geen last van?
Ik heb ook eens een collega gehad die de hele dag op mijn vingers keek en zat echt letterlijk op het puntje van haar stoel om mij op fouten te betrappen. Heel eng en onwijs irritant. Ik werkte te kort met haar, anders had ik daar wel iets van gezegd.
