Werk & Studie
alle pijlers
Collega krijgt grote kans, ik mag niet mee doen
dinsdag 22 september 2020 18:00
Jeetje, lastig om een goede titel te vinden. En té duidelijk wil ik ook niet zijn, want dat wordt wat herkenbaar.
Ik ben denk op zoek naar een stukje reflectie. Wat moet ik vinden/voelen/doen/niet doen? Ervaringsdeskundigen of filosofische verhandelingen zijn welkom.
Simpel: ik heb een directeur. Onder hem werken een collega en ik, daaronder komt de rest van het personeel. Nu doet mijn collega ongeveer hetzelfde werk als directeur, ik ben alleen werkzaam in mijn eigen vakgebied, al werken we alle drie nauw samen.
Afgelopen jaren hebben collega en ik een bonus gekregen, jaar of drie achter elkaar nu. Nu wil directeur eenmalig groots uitpakken en collega een extra bonus toekennen (lees: een twintigvoud van de normale bonus).
In het gesprek gaf ik aan dat ik dit begreep, vanuit zijn kant bezien, en dat is ook zo want ik ben wat dat betreft iets te empathisch. Ik snap hem, mij hoeft hij niet 'te motiveren', ik loop zonder geld ook wel hard en weglopen doe ik ook niet zomaar.
Geld an sich interesseert me niet zoveel. Voel ik me persoonlijk beledigd door het onderscheid dat wordt gemaakt? Ik ga daar aan twijfelen, word ik voor vol aangezien? Waarom word ik in vertrouwen genomen en word ik dan toch netjes naar de achterbank verwezen? Moet ik boos worden, ook mijn hand ophouden (alsjeblieft zeg, dat gaat voorbij mijn eer, zoek het uit met je geld).
Ik ben denk op zoek naar een stukje reflectie. Wat moet ik vinden/voelen/doen/niet doen? Ervaringsdeskundigen of filosofische verhandelingen zijn welkom.
Simpel: ik heb een directeur. Onder hem werken een collega en ik, daaronder komt de rest van het personeel. Nu doet mijn collega ongeveer hetzelfde werk als directeur, ik ben alleen werkzaam in mijn eigen vakgebied, al werken we alle drie nauw samen.
Afgelopen jaren hebben collega en ik een bonus gekregen, jaar of drie achter elkaar nu. Nu wil directeur eenmalig groots uitpakken en collega een extra bonus toekennen (lees: een twintigvoud van de normale bonus).
In het gesprek gaf ik aan dat ik dit begreep, vanuit zijn kant bezien, en dat is ook zo want ik ben wat dat betreft iets te empathisch. Ik snap hem, mij hoeft hij niet 'te motiveren', ik loop zonder geld ook wel hard en weglopen doe ik ook niet zomaar.
Geld an sich interesseert me niet zoveel. Voel ik me persoonlijk beledigd door het onderscheid dat wordt gemaakt? Ik ga daar aan twijfelen, word ik voor vol aangezien? Waarom word ik in vertrouwen genomen en word ik dan toch netjes naar de achterbank verwezen? Moet ik boos worden, ook mijn hand ophouden (alsjeblieft zeg, dat gaat voorbij mijn eer, zoek het uit met je geld).
femke09 wijzigde dit bericht op 09-10-2020 11:59
38.26% gewijzigd
dinsdag 20 oktober 2020 17:48
Wat goed dat er meer zijn die hier iets aan hebben 
Ik heb inmiddels een webinair gevolgd over zichtbaarheid (saillant detail: na afloop werd ter reclame een screenshot gemaakt. Jawel, van één persoon zie je nog nét een stukje haar
de rest was wél zichtbaar 
)
Ik heb de afgelopen week ook gebruikt om te gaan shinen in het eerstvolgende overleg, beeldmateriaal, (kort) leesvoer, geeltjes, alles ligt klaar.
Ik heb de gesprekscyclus die er van nature zo'n beetje was en die ik wat in onbruik heb laten raken weer opgepakt, dus regelmatig nu weer of the record gesprekken. Ik weet nu beter wat er speelt en krijg ook ongevraagd de informatie toegeworpen die ik anders niet zou hebben gekregen.
En daar bovenop ben ik doorgedrongen tot de tweede ronde van mijn 'marktverkenning'. Waar ik erg over twijfel, want de grootste pré is dat je zichtbaar bent en mensen mee kunt nemen
Ik denk dat ik mezelf dat niet aan moet doen. Maar goed, qua marktwaarde, top. Voor het zelfvertrouwen: top. En kan ik nog steeds overtuigend en zelfverzekerd een verhaal houden? Ja. Alleen dat moet dus vaker, meer pro-me en zichtbaarder / steviger.
En wat betreft den kansch... ik laat hem (vanwege de huidige druk) even lopen, maar zal toch uiterlijk half november zelf aan de bel moeten trekken.
Ik heb inmiddels een webinair gevolgd over zichtbaarheid (saillant detail: na afloop werd ter reclame een screenshot gemaakt. Jawel, van één persoon zie je nog nét een stukje haar
de rest was wél zichtbaar )Ik heb de afgelopen week ook gebruikt om te gaan shinen in het eerstvolgende overleg, beeldmateriaal, (kort) leesvoer, geeltjes, alles ligt klaar.
Ik heb de gesprekscyclus die er van nature zo'n beetje was en die ik wat in onbruik heb laten raken weer opgepakt, dus regelmatig nu weer of the record gesprekken. Ik weet nu beter wat er speelt en krijg ook ongevraagd de informatie toegeworpen die ik anders niet zou hebben gekregen.
En daar bovenop ben ik doorgedrongen tot de tweede ronde van mijn 'marktverkenning'. Waar ik erg over twijfel, want de grootste pré is dat je zichtbaar bent en mensen mee kunt nemen
Ik denk dat ik mezelf dat niet aan moet doen. Maar goed, qua marktwaarde, top. Voor het zelfvertrouwen: top. En kan ik nog steeds overtuigend en zelfverzekerd een verhaal houden? Ja. Alleen dat moet dus vaker, meer pro-me en zichtbaarder / steviger. En wat betreft den kansch... ik laat hem (vanwege de huidige druk) even lopen, maar zal toch uiterlijk half november zelf aan de bel moeten trekken.
woensdag 21 oktober 2020 08:39
femke09 schreef: ↑20-10-2020 17:48Wat goed dat er meer zijn die hier iets aan hebben
Ik heb inmiddels een webinair gevolgd over zichtbaarheid (saillant detail: na afloop werd ter reclame een screenshot gemaakt. Jawel, van één persoon zie je nog nét een stukje haar
Ik heb de afgelopen week ook gebruikt om te gaan shinen in het eerstvolgende overleg, beeldmateriaal, (kort) leesvoer, geeltjes, alles ligt klaar.
Ik heb de gesprekscyclus die er van nature zo'n beetje was en die ik wat in onbruik heb laten raken weer opgepakt, dus regelmatig nu weer of the record gesprekken. Ik weet nu beter wat er speelt en krijg ook ongevraagd de informatie toegeworpen die ik anders niet zou hebben gekregen.
En daar bovenop ben ik doorgedrongen tot de tweede ronde van mijn 'marktverkenning'. Waar ik erg over twijfel, want de grootste pré is dat je zichtbaar bent en mensen mee kunt nemen
En wat betreft den kansch... ik laat hem (vanwege de huidige druk) even lopen, maar zal toch uiterlijk half november zelf aan de bel moeten trekken.
Hoe bedoel je dat? Je kunt toch niet een kans laten lopen die je niet eens krijgt? Je gaf eerder aan dat je WG er vrijwel zeker vorige week(?) op terug zou komen maar dat heeft hij dus nog steeds niet gedaan?
Verder fijn dat je die andere stappen maakt, klinkt goed!
dinsdag 3 november 2020 17:50
Hoi Femke, ik ben stiekem gewoon nieuwsgierig wat voor besluit je hebt genomen of waar je nu staat qua stappen/denkrichting. Ben je naar andere banen aan het kijken? Heb je betere vooruitzichten in je huidige werk? Ben je jezelf meer zichtbaar (en onmisbaar) neer aan het zetten? Is de werksfeer weer prettig te noemen nu het even heeft kunnen landen? Gewoon een ordinaire nieuwsgierigheid, sorry ; )
vrijdag 6 november 2020 19:38
Ik heb gesolliciteerd op een seniorfunctie met een vergelijkbaar salaris. Gesprekken gingen goed, maar uiteindelijk vonden ze me overgekwalificeerd. Afgewezen dus. En gek genoeg ging voor mij de zon toen schijnen want hoe leuk de baan me ook leek, bij de semi-overheid gaat het toch wat trager dan in mijn huidige werkveld en daar zou ik nooit gelukkig van worden.
Dus voorlopig blijf ik zitten waar ik zit. Zichtbaar: dat gaat redelijk, ik eis aandacht op, door agenda afspraken en door ondanks mezelf vaker binnen te stappen bij directeur.
Uiteindelijk gaat dit niet werken natuurlijk. Wat ik ook vind, directeur gaat dat nooit op dezelfde waarde schatten. Ik kies er nu dus bewust voor mijn projecten op te pakken, ervaring opdoen, dingen uitproberen en met een paar jaar vlieg ik verder, dit gaat hem niet worden helaas. En mezelf neem ik mee, dus hoe dan ook moet ik er aan werken dat dát in ieder geval een prettig exemplaar is om mee te nemen
Ik zit helaas mentaal wat in de lappenmand, dus zodra dat kan (ohw...Ik voel een valkuil aankomen) sowieso even een stapje terug. Voor nu is het even goed zo.
Directeur komt, inderdaad, nergens op terug. En omdat ik het meer als mijn taak zag om tegengas te geven, in plaats van dat ik dat wílde, ga ik daar ook niet op terugkomen. Mogelijk komt dit ooit nog ter sprake, ik weet zeker dat hij vindt dat het initiatief nu bij mij ligt, en dat vind ik dus niet. Zie het maar als munitie die hij op het juiste moment in zijn gezicht terug krijgt. En misschien komt dat moment nooit.
Dus voorlopig blijf ik zitten waar ik zit. Zichtbaar: dat gaat redelijk, ik eis aandacht op, door agenda afspraken en door ondanks mezelf vaker binnen te stappen bij directeur.
Uiteindelijk gaat dit niet werken natuurlijk. Wat ik ook vind, directeur gaat dat nooit op dezelfde waarde schatten. Ik kies er nu dus bewust voor mijn projecten op te pakken, ervaring opdoen, dingen uitproberen en met een paar jaar vlieg ik verder, dit gaat hem niet worden helaas. En mezelf neem ik mee, dus hoe dan ook moet ik er aan werken dat dát in ieder geval een prettig exemplaar is om mee te nemen
Ik zit helaas mentaal wat in de lappenmand, dus zodra dat kan (ohw...Ik voel een valkuil aankomen) sowieso even een stapje terug. Voor nu is het even goed zo.
Directeur komt, inderdaad, nergens op terug. En omdat ik het meer als mijn taak zag om tegengas te geven, in plaats van dat ik dat wílde, ga ik daar ook niet op terugkomen. Mogelijk komt dit ooit nog ter sprake, ik weet zeker dat hij vindt dat het initiatief nu bij mij ligt, en dat vind ik dus niet. Zie het maar als munitie die hij op het juiste moment in zijn gezicht terug krijgt. En misschien komt dat moment nooit.
femke09 wijzigde dit bericht op 06-11-2020 23:11
0.26% gewijzigd
vrijdag 6 november 2020 21:04
Dat is ook allemaal goed he Femke. Je hebt enorm veel opgestoken van dit proces. Het heeft je wakker geschud! En daardoor zie je nu goed hoe de zaken ervoor staan en wat jij wel of niet kan/wil doen en het stelt je verwachtingen bij naar een realiteit waarvan je niet wist dat deze zo lag
Ik vind het knap hoor. Dit had je ook kunnen verbitteren maken en ongemotiveerd. In plaats daarvan pak je het op als kans en leerschool en leg je groeidoelen in de toekomst en houdt daarbij voor ogen wat bij je past. Dat vind ik erg leuk om te lezen en dat is een mooie kwaliteit vind ik om het een positieve draai te geven.
Doe rustig aan met je (mentale) zelf. Je komt er, echt!
Ik vind het knap hoor. Dit had je ook kunnen verbitteren maken en ongemotiveerd. In plaats daarvan pak je het op als kans en leerschool en leg je groeidoelen in de toekomst en houdt daarbij voor ogen wat bij je past. Dat vind ik erg leuk om te lezen en dat is een mooie kwaliteit vind ik om het een positieve draai te geven.
Doe rustig aan met je (mentale) zelf. Je komt er, echt!
donderdag 27 mei 2021 13:13
Ach ja, zoals jullie al hadden verwacht, dit gaat niks worden.
Ik heb mijn best gedaan om alle beslissingen te respecteren maar toch blijft er ergens een stuk boosheid en (?) jaloezie.
Dat kwam er met een gesprek deze week uit en de bottom line is eigenlijk dat ik me onvoldoende gewaardeerd voel en dat directeur vindt dat waardering niet in geld uitgedrukt wordt.
Tot op zekere hoogte kan ik daar in komen. Echter is het salarisverschil op dit moment met mijn collega bijna € 2200 bruto per maand, waarbij hij nog recht heeft op auto/telefoon/forse winstdeling en ik niet. Och ja, en hij heeft een paar vakantiedagen in moeten leveren. Verder werkt hij hard ja. Maar ik ook. Alleen hij fulltime. Ik draag een fulltimeverantwoordelijkheid voor een parttime baan (waarin ik gewoon fulltime uren draai, wat mij betreft part of the job, maar nooit zoveel als mijn collega, klopt).
Dat vind ik financieel zo'n enorm verschil dat dit wel wat meer is dan 'waardering niet in geld uitdrukken'. Daar komt bovenop de waardering in woorden, namelijk steeds de (ongevraagde) verdediging aanhoren: "Ja maar, je collega verdient dit want zonder hem..." Directeur ziet hier niets vreemds in, ik voel dit als "hij onmisbaar En Jij Dus Niet". Dat bedoelt directeur niet zo. Nee, maar het komt wel steeds op die manier langs. Plus dat jullie met elkaar naar buiten treden als 'het gezicht van' en mij steeds vergeten. Sorry, maar dat vind ik geen gelijkwaardigheid binnen je MT.
Nou ja, na even bekvechten hebben we het voor nu maar weer bijgelegd, met een vage belofte van "gesprek later dit jaar, of eind van het jaar even kijken" als besluit. Daar verwacht ik niet veel van. Al stopt ie 5K in mijn zak, waar ik heus niet op neer kijk, dan zou ik dat toch voelen als een 'moetje' en als een onderwaardering. En elke keer dat hij laat merken dat ik er wél toe doet, zal dat ook als een moetje voelen. Ik (of hij) heeft bij deze iets kapot gestamd. Tijd voor een functie elders. Nou ja, als mijn kinderen ietsje groter zijn, dan ben ik wat flexibeler.
Tot die tijd, en dat is mijn afwijking, zet ik me als vanouds voor 1000% in. Terwijl 100% genoeg zou moeten zijn, maar zo gek krijg ik mezelf niet.
Ik heb mijn best gedaan om alle beslissingen te respecteren maar toch blijft er ergens een stuk boosheid en (?) jaloezie.
Dat kwam er met een gesprek deze week uit en de bottom line is eigenlijk dat ik me onvoldoende gewaardeerd voel en dat directeur vindt dat waardering niet in geld uitgedrukt wordt.
Tot op zekere hoogte kan ik daar in komen. Echter is het salarisverschil op dit moment met mijn collega bijna € 2200 bruto per maand, waarbij hij nog recht heeft op auto/telefoon/forse winstdeling en ik niet. Och ja, en hij heeft een paar vakantiedagen in moeten leveren. Verder werkt hij hard ja. Maar ik ook. Alleen hij fulltime. Ik draag een fulltimeverantwoordelijkheid voor een parttime baan (waarin ik gewoon fulltime uren draai, wat mij betreft part of the job, maar nooit zoveel als mijn collega, klopt).
Dat vind ik financieel zo'n enorm verschil dat dit wel wat meer is dan 'waardering niet in geld uitdrukken'. Daar komt bovenop de waardering in woorden, namelijk steeds de (ongevraagde) verdediging aanhoren: "Ja maar, je collega verdient dit want zonder hem..." Directeur ziet hier niets vreemds in, ik voel dit als "hij onmisbaar En Jij Dus Niet". Dat bedoelt directeur niet zo. Nee, maar het komt wel steeds op die manier langs. Plus dat jullie met elkaar naar buiten treden als 'het gezicht van' en mij steeds vergeten. Sorry, maar dat vind ik geen gelijkwaardigheid binnen je MT.
Nou ja, na even bekvechten hebben we het voor nu maar weer bijgelegd, met een vage belofte van "gesprek later dit jaar, of eind van het jaar even kijken" als besluit. Daar verwacht ik niet veel van. Al stopt ie 5K in mijn zak, waar ik heus niet op neer kijk, dan zou ik dat toch voelen als een 'moetje' en als een onderwaardering. En elke keer dat hij laat merken dat ik er wél toe doet, zal dat ook als een moetje voelen. Ik (of hij) heeft bij deze iets kapot gestamd. Tijd voor een functie elders. Nou ja, als mijn kinderen ietsje groter zijn, dan ben ik wat flexibeler.
Tot die tijd, en dat is mijn afwijking, zet ik me als vanouds voor 1000% in. Terwijl 100% genoeg zou moeten zijn, maar zo gek krijg ik mezelf niet.
donderdag 27 mei 2021 13:18
donderdag 27 mei 2021 13:28
Mijn oudste gaat volgend jaar naar de middelbare school, en ik zit op dit moment nog in een project dat ik graag zelf wil afronden en dat tot zeker november loopt. Ik hou leuke vacatures nu al in de gaten maar denk dat ik op zijn vroegst volgend jaar pas echt stappen ga zetten.
donderdag 27 mei 2021 13:39
Tja, vooral de mate waarin kun je natuurlijk wel iets aan doen. Maar het is maar ter overweging voor jou, of dit je niet teveel gaat kosten. Als jij alles afweegt en uitkomt op blijven zitten dan moet je dat zeker doen.
donderdag 27 mei 2021 14:07
Ik zou graag iets zinnigs willen zeggen waar je wat aan hebt, maar weet eigenlijk niet zo goed wat... Het klinkt voor mij alsof ik zo hard mogelijk zou solliciteren als ik in de situatie zit waar jij nu zit, en me totaal niet meer loyaal zou voelen om dat project per se af te maken. Als ik dan niet onmisbaar ben, dan toch niet? Wegwezen!
Het klinkt alsof jij met een klein beetje moeite, vrij makkelijk een andere baan zou moeten kunnen vinden en alsof het de hoogste tijd is dat je dat gaat doen.
Maar, zoals je zelf al zei, jij moet met jezelf leven dus het is fijn als dat prettig gaat. Als dat nog steeds zo is, dan ben ik blij voor je, want er zijn genoeg mensen die dat niet kunnen!
Het klinkt alsof jij met een klein beetje moeite, vrij makkelijk een andere baan zou moeten kunnen vinden en alsof het de hoogste tijd is dat je dat gaat doen.
Maar, zoals je zelf al zei, jij moet met jezelf leven dus het is fijn als dat prettig gaat. Als dat nog steeds zo is, dan ben ik blij voor je, want er zijn genoeg mensen die dat niet kunnen!
donderdag 27 mei 2021 14:33
Het is een MT-functie en overuren zitten bij het salaris in, dat is gebruikelijk.aardbeienslof schreef: ↑27-05-2021 14:22En waarom je fulltime werkt als je parttime betaald wordt snap ik niet. Dat is wel het laatste wat ik zou doen.
Ik werk soms op de ochtend van mijn parttime dag (kinderen zijn 's middags thuis), word 's avonds gebeld voor overleg, 's avonds en in het weekend stuur ik mail door (ook van storingen, die kunnen niet blijven liggen), het is vaker doorsturen dan inhoudelijk reageren, en ik werk 's avonds of in het weekend dingen uit, help overdag (als ik officieel niet aan het werk ben) de meiden van mijn afdeling op afstand (meekijken met de administratie, zelf zaken uitvoeren) en herhalend werk voer ik 's avonds op de bank uit naast mijn kinderen. Daarnaast ben ik altijd alert op nieuws en heb ik bijvoorbeeld thuis tekeningen uitgewerkt voor mijn afdeling. O ja, en ik haal dagelijks de post uit onze postbus, vooral op zaterdag zit daar veel bij, maar dat komt omdat ik het dichtst bij die postbus woon en hij pas vanaf 8:00h open is (en mijn collega's om 8:00 al beginnen met werken).
Ik zou 32 uur moeten werken, zit structureel op zo'n 38 á 42 uur per week en in piekweken (lees: de eerste vier maanden van het jaar) zit ik zo op 55 uur per week.
donderdag 27 mei 2021 14:37
Ik ben het wel eens met de laatste reacties - waarom pik je dit? Je weet dat het niet gaat veranderen, maar lijkt je er bij neer te leggen. Ik zou in dit geval wel redelijk vlot gaan solliciteren, en dan zoeken ze het maar uit met de hele santenkraam. Waardering blijft achter, uren zijn bizar voor een parttimebaan, je wringt je in alle bochten en werkt weekenden terwijl dat niet je taak is - wat doe je hier nog? Wat houdt je tegen?
