Werk & Studie
alle pijlers
Combinatie studie tandheelkunde en kinderen
woensdag 11 januari 2012 om 18:26
Hallo,
Zijn er mensen die momenteel tandheelkunde studeren? Kan iemand mij vertellen hoe zwaar de studie is en of deze te combineren is met een klein kind of zwangerschap? Ik weet dat de studie op zich al heel zwaar is, en dat het met een klein kind alleen maar moeilijker kan worden.
Momenteel werk ik aan een universiteit als onderzoeker. Ik ben gevraagd om na te denken om te promoveren, maar daar zie ik van af. Ik voel me in mijn huidige baan niet op mijn plek en twijfel heel erg of onderzoek niet te theoretisch voor mij is. Ik wil nu onderzoeken of ik de switch naar tandheelkunde kan maken, of dat het wel een heel grote uitdaging wordt.
Twee jaar geleden heb ik ook nagedacht over tandheelkunde; voor mij niet zo'n gekke gedachte omdat ik uit een tandartsen familie kom (moeder, opa, tante, neef). Het is een gevarieerde job, concreet en praktisch, maar ook uitdagend in de zin dat je diagnostiseert en oplossingen bedenkt en uitvoert. Daarnaast heb je veel sociale contacten en ben je (mogelijk) eigen baas.
Ik heb al een bachelor's en twee masters in (neuro)psychologie en heb ik tijdens mijn studie een aantal anatomie-vakken gehad waardoor ik misschien een beetje basis heb. Leren gaat mij over het algemeen goed af, nog nooit een her moeten doen, al waren het 6-en en 7's.
Ik ben nu 31 jaar en heb ik ook de wens om binnen een jaar zwanger te raken. Ik zou bovendien een jaar moeten uittrekken om deficiënties weg te werken (deels in combinatie met mijn huidige baan). En dan nog door de loting komen! Kortom, genoeg uitdagingen en hobbels.
Financieel wordt het krap, maar haalbaar. Ik ben bereid om keihard te werken aan de deficiënties en keihard te duimen om ingeloot te worden. Daarna wordt het natuurlijk ook een zware periode van minstens 6 jaar met kind en zware studie. Ook als ik binnen de komende 6 jaar eventueel een 2e en/of 3e kind wil wordt het er niet makkelijker op. Daarom ook nog de vraag: is het mogelijk om na je 3e jaar bachelor een jaar te pauzeren (voor een eventuele 2e?).
Ik ben erg benieuwd naar ervaringen en tips. Dank alvast voor het meedenken!
Groetjes, Zeph
Zijn er mensen die momenteel tandheelkunde studeren? Kan iemand mij vertellen hoe zwaar de studie is en of deze te combineren is met een klein kind of zwangerschap? Ik weet dat de studie op zich al heel zwaar is, en dat het met een klein kind alleen maar moeilijker kan worden.
Momenteel werk ik aan een universiteit als onderzoeker. Ik ben gevraagd om na te denken om te promoveren, maar daar zie ik van af. Ik voel me in mijn huidige baan niet op mijn plek en twijfel heel erg of onderzoek niet te theoretisch voor mij is. Ik wil nu onderzoeken of ik de switch naar tandheelkunde kan maken, of dat het wel een heel grote uitdaging wordt.
Twee jaar geleden heb ik ook nagedacht over tandheelkunde; voor mij niet zo'n gekke gedachte omdat ik uit een tandartsen familie kom (moeder, opa, tante, neef). Het is een gevarieerde job, concreet en praktisch, maar ook uitdagend in de zin dat je diagnostiseert en oplossingen bedenkt en uitvoert. Daarnaast heb je veel sociale contacten en ben je (mogelijk) eigen baas.
Ik heb al een bachelor's en twee masters in (neuro)psychologie en heb ik tijdens mijn studie een aantal anatomie-vakken gehad waardoor ik misschien een beetje basis heb. Leren gaat mij over het algemeen goed af, nog nooit een her moeten doen, al waren het 6-en en 7's.
Ik ben nu 31 jaar en heb ik ook de wens om binnen een jaar zwanger te raken. Ik zou bovendien een jaar moeten uittrekken om deficiënties weg te werken (deels in combinatie met mijn huidige baan). En dan nog door de loting komen! Kortom, genoeg uitdagingen en hobbels.
Financieel wordt het krap, maar haalbaar. Ik ben bereid om keihard te werken aan de deficiënties en keihard te duimen om ingeloot te worden. Daarna wordt het natuurlijk ook een zware periode van minstens 6 jaar met kind en zware studie. Ook als ik binnen de komende 6 jaar eventueel een 2e en/of 3e kind wil wordt het er niet makkelijker op. Daarom ook nog de vraag: is het mogelijk om na je 3e jaar bachelor een jaar te pauzeren (voor een eventuele 2e?).
Ik ben erg benieuwd naar ervaringen en tips. Dank alvast voor het meedenken!
Groetjes, Zeph
woensdag 11 januari 2012 om 20:32
Natuurlijk kan het. Met creativiteit, goed plannen en doorzettingsvermogen is het prima te doen, denk ik. Ik heb zelf mijn dochter gekregen tijdens mijn promotieonderzoek en heb nog een aantal maanden fulltime een tweede baan gehad terwijl ik mijn proefschrift afrondde. Het was pittig, maar mijn dochter weet nog wie ik ben Als tandheelkunde voelt als thuiskomen, zou ik ervoor gaan.
woensdag 11 januari 2012 om 20:35
Uh...Er wordt toch om onze mening gevraagd of wat? Ik denk ook om het kindje dat straks [wellicht] geen aandacht gaat krijgen en fulltime bij de opvang gedumpt wordt en ook als moeders thuis is weinig aandacht kan krijgen (wat logisch is als je studeert). Hoef haar toch niet naar de mond te praten? Vind het gewoon geen goed idee als je al min of meer weet dat je binnenkort een kindje wil en al 2 afgeronde opleidingen hebt.
woensdag 11 januari 2012 om 21:11
Tsja, als je het echt wilt zou ik het proberen. Ik ben aan het promoveren en heb een kind van 1,5. Die combinatie is goed te doen, al werk ik wel maar 4 dagen in plaats van 5. Het lastige met een studie lijkt me wel dat je als student minder rechten en mogelijkheden hebt dan als AIO, dan heb je toch een werknemerstatus. Denk aan dingen als verlof, kolfmogelijkheden, afwezigheid voor een ziek kind (dat is bij mij soms enkele dagen per maand!), etc.
Wat ik nu zou onderzoeken (en mee laten wegen bij je keuze voor een bepaalde stad), zijn er mogelijkheden het programma te spreiden? Dus 2 jaar in 3 jaar doen bijvoorbeeld, zodat je iets rustiger aan kunt doen tijdens de zwangerschap (als nodig) en de eerste zware periode (ik moet er al 1.5 jaar enkele keren per nacht uit, dat gaat opbreken). Je kunt ook een huilbaby krijgen bijvoorbeeld, of een PND. Loop je dan meteen een heel jaar vertraging op of kun je ook enkele vakken uitstellen? Plan je zwangerschap bijvoorbeeld na de propedeuse als je bijvoorbeeld een bepaald aantal vakken moet hebben om naar het 2e jaar te kunnen.
Heb je voldoende opvang en achterwacht? Studeren met een klein kind in huis gaat heel moeilijk. Ja, ze slapen soms, maar je bent steeds alert, wordt vaak gestoord, het is slecht voor de concentratie. Om effectief te werken moet ik toch het huis uit. Heb je die mogelijkheid?
En wat betreft de band met je kind, ik ben maar een uur of 9 per dag weg. De rest ben ik meestal thuis. Dat wil zeggen dat mijn kind mij 15 uur per dag ziet, en 3 dagen 24 uur. Ze slaapt meestal bij ons in bed (slechte slaper) en haalt zo 's nachts mamatijd in. Ik kan me voorstellen dat je daar bepaalde keuzes in maakt als je ft studeert. En een kind heeft 2 ouders.
Wat ik nu zou onderzoeken (en mee laten wegen bij je keuze voor een bepaalde stad), zijn er mogelijkheden het programma te spreiden? Dus 2 jaar in 3 jaar doen bijvoorbeeld, zodat je iets rustiger aan kunt doen tijdens de zwangerschap (als nodig) en de eerste zware periode (ik moet er al 1.5 jaar enkele keren per nacht uit, dat gaat opbreken). Je kunt ook een huilbaby krijgen bijvoorbeeld, of een PND. Loop je dan meteen een heel jaar vertraging op of kun je ook enkele vakken uitstellen? Plan je zwangerschap bijvoorbeeld na de propedeuse als je bijvoorbeeld een bepaald aantal vakken moet hebben om naar het 2e jaar te kunnen.
Heb je voldoende opvang en achterwacht? Studeren met een klein kind in huis gaat heel moeilijk. Ja, ze slapen soms, maar je bent steeds alert, wordt vaak gestoord, het is slecht voor de concentratie. Om effectief te werken moet ik toch het huis uit. Heb je die mogelijkheid?
En wat betreft de band met je kind, ik ben maar een uur of 9 per dag weg. De rest ben ik meestal thuis. Dat wil zeggen dat mijn kind mij 15 uur per dag ziet, en 3 dagen 24 uur. Ze slaapt meestal bij ons in bed (slechte slaper) en haalt zo 's nachts mamatijd in. Ik kan me voorstellen dat je daar bepaalde keuzes in maakt als je ft studeert. En een kind heeft 2 ouders.
woensdag 11 januari 2012 om 21:38
woensdag 11 januari 2012 om 21:46
Interessant dilemma & al veel nuttige dingen gezegd. Wat mij betreft zijn ook de volgende zaken belangrijk:
1. Is het financiëel haalbaar? Ook als er eventueel kinderen komen? (Kosten studie/kinderopvang/leefonderhoud etc ect). Ik denk namelijk niet dat je nog tenminste 6 jaar echt krom wilt liggen.
2. Aanpassen studieschema: ik denk dat je realistisch moet zijn en niet moet verwachten dat je in 6 jaar gaat afstuderen, als je ondertussen ook nog kinderen kijgt. Ik zou er tenminste 8 jaar voor uittrekken (incl verlof en zo), ben je echt bereid nog zo lang bezig te zijn?
3. Is tandheelkunde het echt helemaal, voel je je daarin thuis? Als je vanaf je 40e een baan kan doen die je wél echt leuk vind is het de investering waard.
4. Er wordt hier veel gesproken over de onmogelijkheden tijdens het studeren, maar mijn ervaring is dat er tijdens studies over het algemeen veel flexibeler omgegaan kan worden met de wensen van de student. Vaak is het mogelijk bijv practica op een andere dag te doen als dat beter uitkomt, of 's avonds. Overleg eens met een decaan/studie-adviseur waar wel en niet flexibel op ingespeeld kan worden.
5. Hoewel je tijdens tandheelkunde volgens mij veel aanwezigheidsplicht hebt, is het vaak zo dat er ook vakken zijn die je (deels) in je eigen tijd moet doen. Dat betekent dat je makkelijker dingen kunt verschuiven naar het weekend als bijv je man thuis is.
6. Houd er rekening mee dat je met dit intensieve studeerschema en evt kinderen weinig/minder tijd over hebt voor een sociaal leven (wat overigens geldt voor bijna iedereen die kinderen krijgt en fulltime blijft werken). Wil je dat/kun je dat?
7.Als je een 'gewone' baan zou hebben zou je misschien 3 of 4 dagen gaan werken, misschien vind je het werk dan wel leuk genoeg? En haal je meer voldoening uit je vrijetijdsbesteding.
Al met al, als je dit echt graag wilt zeg ik doen, maar wees realistisch en hou er rekening mee dat het langer zal gaan duren en je er ook dingen voor op moet geven.
1. Is het financiëel haalbaar? Ook als er eventueel kinderen komen? (Kosten studie/kinderopvang/leefonderhoud etc ect). Ik denk namelijk niet dat je nog tenminste 6 jaar echt krom wilt liggen.
2. Aanpassen studieschema: ik denk dat je realistisch moet zijn en niet moet verwachten dat je in 6 jaar gaat afstuderen, als je ondertussen ook nog kinderen kijgt. Ik zou er tenminste 8 jaar voor uittrekken (incl verlof en zo), ben je echt bereid nog zo lang bezig te zijn?
3. Is tandheelkunde het echt helemaal, voel je je daarin thuis? Als je vanaf je 40e een baan kan doen die je wél echt leuk vind is het de investering waard.
4. Er wordt hier veel gesproken over de onmogelijkheden tijdens het studeren, maar mijn ervaring is dat er tijdens studies over het algemeen veel flexibeler omgegaan kan worden met de wensen van de student. Vaak is het mogelijk bijv practica op een andere dag te doen als dat beter uitkomt, of 's avonds. Overleg eens met een decaan/studie-adviseur waar wel en niet flexibel op ingespeeld kan worden.
5. Hoewel je tijdens tandheelkunde volgens mij veel aanwezigheidsplicht hebt, is het vaak zo dat er ook vakken zijn die je (deels) in je eigen tijd moet doen. Dat betekent dat je makkelijker dingen kunt verschuiven naar het weekend als bijv je man thuis is.
6. Houd er rekening mee dat je met dit intensieve studeerschema en evt kinderen weinig/minder tijd over hebt voor een sociaal leven (wat overigens geldt voor bijna iedereen die kinderen krijgt en fulltime blijft werken). Wil je dat/kun je dat?
7.Als je een 'gewone' baan zou hebben zou je misschien 3 of 4 dagen gaan werken, misschien vind je het werk dan wel leuk genoeg? En haal je meer voldoening uit je vrijetijdsbesteding.
Al met al, als je dit echt graag wilt zeg ik doen, maar wees realistisch en hou er rekening mee dat het langer zal gaan duren en je er ook dingen voor op moet geven.
woensdag 11 januari 2012 om 21:50
Nog even als toevoeging: tijdens mijn studie (= niet tandheelkunde) werd gepropageerd dat vrouwen kinderen moesten krijgen tijdens hun studietijd, omdat studeren veel makkelijker te combineren is met kinderen dan een veeleisende baan op academisch niveau, júist vanwege de flexibiliteit die je vaak hebt tijdens een studie. Dat niemand dat vervolgens deed lag vooral aan het feit dat iedereen het nog veel te leuk vond om ombekommerd te studeren & te flierefluiten.
woensdag 11 januari 2012 om 21:51
Als masterstudente moeder van een dreumes en zwanger van de 2 de kan ik je garanderen dat het megapittig is. Ik ben gesloopt en kijk uit naar mijn diploma. Ik heb destijd ook gekozen om mijn droom achterna te gaan. In werkelijkheid is het geen roze maar een zwarte wolk hahah. Al bij al ben ik blij dat ik de keuze heb gemaakt maar blijft zwaar. Persoonlijk vind ik 6 jaar te lang ....
woensdag 11 januari 2012 om 22:01
legowonder, het is te merken dat je hier bijzonder boos om wordt ja, dat voel ik wel. Ik kan me prima inleven, ik studeer zelf ook. Ik vind gewoon dat je flink hard moet nadenken om het moeilijker te maken terwijl je al prima banen kunt krijgen. Ze wil in 1jr een kind, dan focus je je daar toch op? Ik wil haar en jou helemaal niet veroordelen maar ik begrijp de keuze niet goed omdat to al bijna zeker weet dat ze binnen een jaar een kindje wil. Lijkt mij dat je daar dan voor gaat met een leuke baan erbij of een studie waar je al middenin zit, maar ik zou zelf niet met voorbedachte rade dit doen. Trouwens, je praat erg vijandig naar me, met je: niet kunnen inleven en mijn stelling verbeteren. Ik zie wel degelijk een poll staan en dus worden er ook meningen gevraagd niet alleen maar ervaringen.
Bovendien heb ik van dichtbij toch echt meegemaakt dat een studerende moeder nauwelijks tijd had voor haar kindje en het kind elke dag op de opvang zat. In nood, ok. (financieel opzicht bijv). Maar als je nu al weet dat je een kind wil vind ik het raar dat je dan de keuze maakt om zelf lekker te studeren en het kind door een ander te laten opvoeden. Maar hee, dit is gewoon mijn mening en ik beweer dus niet dat dit de waarheid is ofzo.
Bovendien heb ik van dichtbij toch echt meegemaakt dat een studerende moeder nauwelijks tijd had voor haar kindje en het kind elke dag op de opvang zat. In nood, ok. (financieel opzicht bijv). Maar als je nu al weet dat je een kind wil vind ik het raar dat je dan de keuze maakt om zelf lekker te studeren en het kind door een ander te laten opvoeden. Maar hee, dit is gewoon mijn mening en ik beweer dus niet dat dit de waarheid is ofzo.
woensdag 11 januari 2012 om 22:02
En waar haal je het in godsnaam vandaan dat ik over mannen anders zou praten? Je vult lekker voor me in, zeg.
En wbt het inleven; ik ben studente, ik ben zwanger en zet ook toekomstdromen even op een laag pitje. Dit omdat er een kindje aankomt die mij nodig heeft! En ik heb het dus niet eens gepland.
En wbt het inleven; ik ben studente, ik ben zwanger en zet ook toekomstdromen even op een laag pitje. Dit omdat er een kindje aankomt die mij nodig heeft! En ik heb het dus niet eens gepland.
woensdag 11 januari 2012 om 22:07
Het lijkt mij vreselijk zwaar. Ik ben zelf zwanger geweest tijdens de laatste fase van mijn deeltijdstudie, die ik naast een fulltime baan deed. Dat was ook best pittig, maar omdat het einde in zicht was, was het wel te doen. Ik ben ook wel een paar keer boven mijn stapels boeken en werkstukken in slaap gevallen. Uiteindelijk heb ik mijn scriptie ingeleverd op de dag voor de bevalling en ben ik een paar weken na de bevalling daadwerkelijk afgestudeerd. Zat ik daar met de wallen onder mijn ogen en de melkpads in mijn shirt te zweten voor die examencommissie. Maar een zware fulltimestudie met veel aanwezigheidsplicht in combinatie met een zwangerschap/baby/ook nog een peuter dat zou me echt teveel zijn geworden. Dat moet je wel heel graag willen en zelf ook heel energiek voor zijn, denk ik.
..
woensdag 11 januari 2012 om 22:14
Ja het rare is dat je onverwachte ongemakken kunt krijgen waar je als zwangere student hinder van kan ondervinden. Zo stond ik laatst vlak voor mijn tentamen de wc onder te kotsen van de misselijkheid.op zulke momenten denk ik dan echt waar ben ik mee beZig maar godzijdank het einde nadert. Ook als moeder sta je voor dilemma's . Tijdens tentamens moet mijn zoon bij oma gaan logeren terwijl jij de boeke induikt.
woensdag 11 januari 2012 om 22:15
@reizigster/faracha: Denken jullie dat een fulltime studie zwaarder is dan een fulltime baan? Waarom wel/niet?
Ik denk vooral dat een studie veel meer discipline vraagt, omdat je in je 'vrije' uren moet studeren en je zelf steeds verantwoordelijk bent voor wat je wel en niet doet. Het voordeel van studeren is in het algemeen dat het veel flexibeler is dan de gemiddelde baan.
Ik vind ook dat je moet bedenken hoe je werk & kind zou willen combineren, stel dat je niet gaat studeren. Zou je dan ook fulltime werken of bijv 4 dagen? Kun je de studie eventueel ook in 4 dagen doen? (Hou dan rekening met nog meer uitloop!)
Ik denk vooral dat een studie veel meer discipline vraagt, omdat je in je 'vrije' uren moet studeren en je zelf steeds verantwoordelijk bent voor wat je wel en niet doet. Het voordeel van studeren is in het algemeen dat het veel flexibeler is dan de gemiddelde baan.
Ik vind ook dat je moet bedenken hoe je werk & kind zou willen combineren, stel dat je niet gaat studeren. Zou je dan ook fulltime werken of bijv 4 dagen? Kun je de studie eventueel ook in 4 dagen doen? (Hou dan rekening met nog meer uitloop!)
woensdag 11 januari 2012 om 22:20
@Faracha: Die ongemakken heb je ook als je werkt. Als je bijv als advocaat bij een cliënt zit of in een rechtzaal en je bent zwanger, is het ook niet fraai als je ineens de prullenbak er bij moet pakken als je misselijk bent. Voor heel veel vrouwen geldt denk ik dat zwanger zijn best pittig kan zijn, maar dat is tijdens je baan net zo pittig als tijdens een studie. Dus de zwangerschapkwalen lijken me geen argument tégen studeren, omdat die tijdens je werk ook kunnen opbreken. Wel moet je er misschien rekening mee houden dat je tijdens de zwangerschap een stapje terug moet doen, net zo goed als wanneer je tijdens een baan misschien niet meer fulltime kunt werken of niet meer alle werkzaamheden uit kan voeren, omdat je lichaam dat op dat moment niet accepteert. Het nadeel als dat gebeurt tijdens je studie is dat je zelf met de gevolgen zit (nl uitloop van de studie), terwijl als je een baan hebt, je je meestal tijdelijk ziek kan melden/minder kan werken zonder dat dit direct consequenties heeft voor je baan.
woensdag 11 januari 2012 om 23:32
Wow wat een hoop reacties! Dank allen voor het meedenken.
Er zitten hele goede en terechte opmerkingen tussen die ik idd zelf ook eerder bedacht/besproken heb en wat juist maakt dat ik twijfel.
@Mamzelle Om welke reden heb je destijds besloten om voor psychologie te gaan in plaats van voor tandheelkunde? En om welke reden voel je je nu niet thuis in je vakgebied? Is daar iets op aan te passen? Denk buiten het boekje en zo.
Toen ik psychologie koos was ik 17 jaar en koos ik het omdat het me interessant leek. Ik koos expliciet niet voor tandheelkunde omdat ik daarin te veel gepushed werd door mijn familie. Nu zijn ze eindelijk een aantal jaar opgehouden met pushen en wordt het ineens wel heel aantrekkelijk..
Tegen het einde van mijn studie psychologie werd duidelijk dat ik niet de klinische kant op wilde gaan; wat dan wel was nog niet duidelijk. Ik heb toen een jaar gereisd en daarna o.a. in het onderwijs gewerkt en uiteindelijk het onderzoek ingegaan. Dat beviel me voor een groot deel; voornamelijk het uitvoerende trok mij (organisatorisch/praktisch, data verzamelen, verwerken, analyseren) het lezen en schrijven -ook een belangrijk deel van onderzoek natuurlijk- stelde ik altijd zoveel mogelijk uit; ook het lezen van literatuur vond ik ronduit niet interessant. Promoveren is voor mij dus helaas geen mooi toekomstplaatje; hoewel goed te combineren met een kind, hoor ik!
Wat betreft de reacties over zwanger zijn tijdens de studie; ik begrijp dat ik daar misschien niet helemaal duidelijk over ben geweest. Nogmaals, een zwangerschap kan je nooit goed plannen- misschien word ik het wel helemaal niet- maar als ik dan toch een soort tijdsplan moet maken dan is het de bedoeling dat ik nog dit jaar zwanger word en pas volgend jaar september zal beginnen met de studie. Dat betekent dat ik minstens een paar maanden kan wennen aan het moederschap, wat natuurlijk niet wegneemt dat studeren met een baby van een paar maanden ook zwaar kan zijn.
Mochten we voor een 2e kind gaan, dan zou ik dat het liefst willen doen na mijn 3e jaar (bachelors) om dan eventueel een jaar break te nemen.
Voor mij is het niet een kwestie van 'lekker studeren' en opvoeden aan een ander overlaten. Absoluut niet. Juist omdat tandarts zijn prima te combineren is met kinderen (dat heb ik zelf als kind ervaren) wil ik hier eventueel in investeren voor 6 jaar.
Daarbij is er ook nog mijn vriend met wie ik de nodige taken zal delen (huishouden- en kind-gerelateerd). En als student heb je natuurlijk de volledige maanden juli en augustus om full time bij je kind te zijn..
@ajuparaplu je hebt ook een paar rake punten. Punt 3 en 7 zijn zeker goede punten om duidelijk te krijgen...
Ook de punten van anderen over studeren met een (huil)baby zijn dingen die je nu nog niet goed kan inschatten/overzien, het vraagt dan ook veel van je partner..
Ik ga nu maar slapen, morgen weer vroeg op voor werk!
Er zitten hele goede en terechte opmerkingen tussen die ik idd zelf ook eerder bedacht/besproken heb en wat juist maakt dat ik twijfel.
@Mamzelle Om welke reden heb je destijds besloten om voor psychologie te gaan in plaats van voor tandheelkunde? En om welke reden voel je je nu niet thuis in je vakgebied? Is daar iets op aan te passen? Denk buiten het boekje en zo.
Toen ik psychologie koos was ik 17 jaar en koos ik het omdat het me interessant leek. Ik koos expliciet niet voor tandheelkunde omdat ik daarin te veel gepushed werd door mijn familie. Nu zijn ze eindelijk een aantal jaar opgehouden met pushen en wordt het ineens wel heel aantrekkelijk..
Tegen het einde van mijn studie psychologie werd duidelijk dat ik niet de klinische kant op wilde gaan; wat dan wel was nog niet duidelijk. Ik heb toen een jaar gereisd en daarna o.a. in het onderwijs gewerkt en uiteindelijk het onderzoek ingegaan. Dat beviel me voor een groot deel; voornamelijk het uitvoerende trok mij (organisatorisch/praktisch, data verzamelen, verwerken, analyseren) het lezen en schrijven -ook een belangrijk deel van onderzoek natuurlijk- stelde ik altijd zoveel mogelijk uit; ook het lezen van literatuur vond ik ronduit niet interessant. Promoveren is voor mij dus helaas geen mooi toekomstplaatje; hoewel goed te combineren met een kind, hoor ik!
Wat betreft de reacties over zwanger zijn tijdens de studie; ik begrijp dat ik daar misschien niet helemaal duidelijk over ben geweest. Nogmaals, een zwangerschap kan je nooit goed plannen- misschien word ik het wel helemaal niet- maar als ik dan toch een soort tijdsplan moet maken dan is het de bedoeling dat ik nog dit jaar zwanger word en pas volgend jaar september zal beginnen met de studie. Dat betekent dat ik minstens een paar maanden kan wennen aan het moederschap, wat natuurlijk niet wegneemt dat studeren met een baby van een paar maanden ook zwaar kan zijn.
Mochten we voor een 2e kind gaan, dan zou ik dat het liefst willen doen na mijn 3e jaar (bachelors) om dan eventueel een jaar break te nemen.
Voor mij is het niet een kwestie van 'lekker studeren' en opvoeden aan een ander overlaten. Absoluut niet. Juist omdat tandarts zijn prima te combineren is met kinderen (dat heb ik zelf als kind ervaren) wil ik hier eventueel in investeren voor 6 jaar.
Daarbij is er ook nog mijn vriend met wie ik de nodige taken zal delen (huishouden- en kind-gerelateerd). En als student heb je natuurlijk de volledige maanden juli en augustus om full time bij je kind te zijn..
@ajuparaplu je hebt ook een paar rake punten. Punt 3 en 7 zijn zeker goede punten om duidelijk te krijgen...
Ook de punten van anderen over studeren met een (huil)baby zijn dingen die je nu nog niet goed kan inschatten/overzien, het vraagt dan ook veel van je partner..
Ik ga nu maar slapen, morgen weer vroeg op voor werk!
donderdag 12 januari 2012 om 07:40
quote:brunetteparis schreef op 11 januari 2012 @ 22:01:
Ik vind gewoon dat je flink hard moet nadenken om het moeilijker te maken terwijl je al prima banen kunt krijgen. .
mijn idee, het is niet dat TO nooit iets heeft afgemaakt en nu nog haar laatste kans wil grijpen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze het dan maar niet moet doen.
Ik was wel zo'n laatste kans student en ben weer naar school gegaan toen ik al 2 kinderen had.
Vond het niet bijzonder zwaar, ik kon veel doen in de avonduren als de kinderen op bed lagen en ik had lekker alle schoolvakanties vrij.
Maar dat was een simpel MBO'tje (wel 4 jaar in 2,5 gedaan) geen uni.
Ik vind gewoon dat je flink hard moet nadenken om het moeilijker te maken terwijl je al prima banen kunt krijgen. .
mijn idee, het is niet dat TO nooit iets heeft afgemaakt en nu nog haar laatste kans wil grijpen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze het dan maar niet moet doen.
Ik was wel zo'n laatste kans student en ben weer naar school gegaan toen ik al 2 kinderen had.
Vond het niet bijzonder zwaar, ik kon veel doen in de avonduren als de kinderen op bed lagen en ik had lekker alle schoolvakanties vrij.
Maar dat was een simpel MBO'tje (wel 4 jaar in 2,5 gedaan) geen uni.
donderdag 12 januari 2012 om 11:11
donderdag 12 januari 2012 om 18:13
quote:Nina28 schreef op 12 januari 2012 @ 11:11:
Wow, je enthousiasme spat er vanaf! Zeker doen hoor.
Jij hebt een partner die je overal steunt, een familie die weet heeft van het vak en je zonodig met de studie kan helpen...
Of je nou fulltime werkt of studeert zal denk ik niet zoveel schelen qua aandacht kind.
Ik zou er voor gaan.
Ja, enthousiast ben ik inmiddels wel. Daar ligt het niet aan! Maar soms is dat niet genoeg.
Ik had gehoopt dat er misschien tandheelkunde of geneeskunde studenten hun ervaring met hun studie konden delen. Dat is nu het grootste heikel punt; tandheelkunde is op zich al een zware studie waar je ook zonder kind de nodige uren voor moet blokken. Met een klein kind kan het er niet makkelijker op worden.
FT studeren of FT werken met een kind is denk ik even zwaar, en maakt niet veel uit qua aandacht voor het kind. Wel zou ik als werkende met een klein kind niet kiezen voor een FT baan, maar de studie is helaas niet deeltijd te doen.
Is er iemand die weet hoeveel contacturen (colleges en practica) er gedurende de opleiding verplicht zijn?
Wellicht dat ik voordeel kan halen uit het feit dat ik wat ouder ben waardoor ik andere prioriteiten stel tijdens mijn studie.
Daarnaast heb ik ook de nodige kennis opgedaan uit mijn vorige studies (voor mijn masters neuropsychologie heb ik het 3e jaars geneeskunde vak neuro-anatomie gevolgd en gehaald, ook niet het makkelijkste vak) en mijn manier van leren en concepten plaatsen zal hopelijk iets meer gevorderd zijn dan een student die net van het VWO afkomt.
Wow, je enthousiasme spat er vanaf! Zeker doen hoor.
Jij hebt een partner die je overal steunt, een familie die weet heeft van het vak en je zonodig met de studie kan helpen...
Of je nou fulltime werkt of studeert zal denk ik niet zoveel schelen qua aandacht kind.
Ik zou er voor gaan.
Ja, enthousiast ben ik inmiddels wel. Daar ligt het niet aan! Maar soms is dat niet genoeg.
Ik had gehoopt dat er misschien tandheelkunde of geneeskunde studenten hun ervaring met hun studie konden delen. Dat is nu het grootste heikel punt; tandheelkunde is op zich al een zware studie waar je ook zonder kind de nodige uren voor moet blokken. Met een klein kind kan het er niet makkelijker op worden.
FT studeren of FT werken met een kind is denk ik even zwaar, en maakt niet veel uit qua aandacht voor het kind. Wel zou ik als werkende met een klein kind niet kiezen voor een FT baan, maar de studie is helaas niet deeltijd te doen.
Is er iemand die weet hoeveel contacturen (colleges en practica) er gedurende de opleiding verplicht zijn?
Wellicht dat ik voordeel kan halen uit het feit dat ik wat ouder ben waardoor ik andere prioriteiten stel tijdens mijn studie.
Daarnaast heb ik ook de nodige kennis opgedaan uit mijn vorige studies (voor mijn masters neuropsychologie heb ik het 3e jaars geneeskunde vak neuro-anatomie gevolgd en gehaald, ook niet het makkelijkste vak) en mijn manier van leren en concepten plaatsen zal hopelijk iets meer gevorderd zijn dan een student die net van het VWO afkomt.
vrijdag 13 januari 2012 om 17:13
ik heb geen kinderen maar ik weet wel dat promoveren of bijvoorbeeld geneeskunde studeren iets heel anders is dan tandheelkunde. Ik ken verschillende mensen die dat doen maar tandheelkunde is met afstand de studie met de meeste verplichtingen en lange dagen en heeel veel thuisstudie.
Dat vrouwen hier zeggen dat ze hun kind makkelijk kunnen combineren met een andere baan of studie, zegt niks over of je het kunt combineren met tandheelkunde.. Ik zou eens informeren bij de opleiding of je in contact kunt komen met studenten die misschien in hetzelfde schuitje zitten.
Dat vrouwen hier zeggen dat ze hun kind makkelijk kunnen combineren met een andere baan of studie, zegt niks over of je het kunt combineren met tandheelkunde.. Ik zou eens informeren bij de opleiding of je in contact kunt komen met studenten die misschien in hetzelfde schuitje zitten.
vrijdag 13 januari 2012 om 20:57
quote:Fiekes schreef op 13 januari 2012 @ 17:13:
ik heb geen kinderen maar ik weet wel dat promoveren of bijvoorbeeld geneeskunde studeren iets heel anders is dan tandheelkunde. Ik ken verschillende mensen die dat doen maar tandheelkunde is met afstand de studie met de meeste verplichtingen en lange dagen en heeel veel thuisstudie.
Dat vrouwen hier zeggen dat ze hun kind makkelijk kunnen combineren met een andere baan of studie, zegt niks over of je het kunt combineren met tandheelkunde.. Ik zou eens informeren bij de opleiding of je in contact kunt komen met studenten die misschien in hetzelfde schuitje zitten.Dank allen voor het meedenken! Ik denk ook dat promoveren heel anders is dan de studie THK. Geneeskunde heeft iets meer gelijkenissen, maar omdat THK zo praktisch en korter van duur is, zal er idd veel meer aan contacturen en practica bij zitten dan bij geneeskunde. Ik heb de studie adviseur al benaderd, ga daar eens navragen..
ik heb geen kinderen maar ik weet wel dat promoveren of bijvoorbeeld geneeskunde studeren iets heel anders is dan tandheelkunde. Ik ken verschillende mensen die dat doen maar tandheelkunde is met afstand de studie met de meeste verplichtingen en lange dagen en heeel veel thuisstudie.
Dat vrouwen hier zeggen dat ze hun kind makkelijk kunnen combineren met een andere baan of studie, zegt niks over of je het kunt combineren met tandheelkunde.. Ik zou eens informeren bij de opleiding of je in contact kunt komen met studenten die misschien in hetzelfde schuitje zitten.Dank allen voor het meedenken! Ik denk ook dat promoveren heel anders is dan de studie THK. Geneeskunde heeft iets meer gelijkenissen, maar omdat THK zo praktisch en korter van duur is, zal er idd veel meer aan contacturen en practica bij zitten dan bij geneeskunde. Ik heb de studie adviseur al benaderd, ga daar eens navragen..
vrijdag 13 januari 2012 om 21:51
http://www.tandarts.nl/phpBB/
Misschien zitten er op dit forum vrouwelijke tandartsen ?
Ik zou het anders aanpakken; eerst voor kinderen gaan en ondertussen werken, geld opzij leggen en rond een jaar of 37 beginnen aan de studie. Kinderen zijn dan als je ze snel achter elkaar krijgt, 5/6 en gaan naar school.
Misschien zitten er op dit forum vrouwelijke tandartsen ?
Ik zou het anders aanpakken; eerst voor kinderen gaan en ondertussen werken, geld opzij leggen en rond een jaar of 37 beginnen aan de studie. Kinderen zijn dan als je ze snel achter elkaar krijgt, 5/6 en gaan naar school.
