Werk & Studie
alle pijlers
Geen werk...en ik vind het wel lekker...
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:00
Hallo,
Een kleine twee maanden geleden zijn mijn man en ik van de ene kant van het land naar de andere verhuisd. Hij kreeg een aanbod voor een baan dat precies bij hem paste, en na lang wikken en wegen besloten we om het te doen. Als gevolg daarvan (afstand is echt te groot) moest ik mijn baan opzeggen. Een nieuwe baan vinden zou lastig worden. Niet alleen werk ik in een sector waar op het moment erg weinig vacatures zijn, maar ik ben ook zwanger van ons eerste kindje. Tijdens de verhuizing was ik ongeveer vier maanden zwanger en nu dus bijna zes. Voor we verhuisden heb ik wel fanatiek gesolliciteerd op de paar advertenties die voorbij kwamen, maar helaas niks gevonden. Sinds we hier wonen heb ik het nog een paar keer geprobeerd, maar helaas weer zonder resultaat.
En nu...nu zit ik dus thuis. En eigenlijk vind ik het wel lekker. Voor we verhuisden maakte ik me er heel erg druk om en dacht ik dat ik me gigantisch zou gaan vervelen. En dat valt dus heel erg mee. Ik vermaak me prima. Ik heb eindelijk de tijd om al die boeken te lezen, ons huis is eindelijk een keer opgeruimd, ik kan 's ochtends gaan zwemmen als het lekker rustig is enz enz.
Het is eigenlijk de eerste keer dat ik echt veel tijd voor mezelf heb. Ik heb namelijk altijd wel gewerkt, vanaf mijn vijftiende altijd bijbaantjes gehad en veel in vakanties gewerkt, direct full-time aan het werk na de universiteit. Deze situatie is echt helemaal nieuw voor mij. Nu heb ik nog steeds wel het gevoel dat ik mijn tijd 'nuttig' moet besteden en voel ik me schuldig dat ik niet werk of geen opleiding volg, maar aan de andere kant is dit even mijn tijd. Ik weet dat het tijdelijk is en dat als ons kindje straks een paar maanden ben, ik weer ga solliciteren. Ook ben ik me er heel erg van bewust dat we nu een luxe positie hebben, waarin wij het (tijdelijk) van een salaris kunnen redden.
Wat ik hier nu mee wil? Weet ik eigenlijk niet. Ik was gewoon benieuwd naar jullie reacties. Vooral over het 'schuldig voelen dat je niet werkt maar het stiekem wel lekker vinden' dilemma misschien?
Ben benieuwd...
Een kleine twee maanden geleden zijn mijn man en ik van de ene kant van het land naar de andere verhuisd. Hij kreeg een aanbod voor een baan dat precies bij hem paste, en na lang wikken en wegen besloten we om het te doen. Als gevolg daarvan (afstand is echt te groot) moest ik mijn baan opzeggen. Een nieuwe baan vinden zou lastig worden. Niet alleen werk ik in een sector waar op het moment erg weinig vacatures zijn, maar ik ben ook zwanger van ons eerste kindje. Tijdens de verhuizing was ik ongeveer vier maanden zwanger en nu dus bijna zes. Voor we verhuisden heb ik wel fanatiek gesolliciteerd op de paar advertenties die voorbij kwamen, maar helaas niks gevonden. Sinds we hier wonen heb ik het nog een paar keer geprobeerd, maar helaas weer zonder resultaat.
En nu...nu zit ik dus thuis. En eigenlijk vind ik het wel lekker. Voor we verhuisden maakte ik me er heel erg druk om en dacht ik dat ik me gigantisch zou gaan vervelen. En dat valt dus heel erg mee. Ik vermaak me prima. Ik heb eindelijk de tijd om al die boeken te lezen, ons huis is eindelijk een keer opgeruimd, ik kan 's ochtends gaan zwemmen als het lekker rustig is enz enz.
Het is eigenlijk de eerste keer dat ik echt veel tijd voor mezelf heb. Ik heb namelijk altijd wel gewerkt, vanaf mijn vijftiende altijd bijbaantjes gehad en veel in vakanties gewerkt, direct full-time aan het werk na de universiteit. Deze situatie is echt helemaal nieuw voor mij. Nu heb ik nog steeds wel het gevoel dat ik mijn tijd 'nuttig' moet besteden en voel ik me schuldig dat ik niet werk of geen opleiding volg, maar aan de andere kant is dit even mijn tijd. Ik weet dat het tijdelijk is en dat als ons kindje straks een paar maanden ben, ik weer ga solliciteren. Ook ben ik me er heel erg van bewust dat we nu een luxe positie hebben, waarin wij het (tijdelijk) van een salaris kunnen redden.
Wat ik hier nu mee wil? Weet ik eigenlijk niet. Ik was gewoon benieuwd naar jullie reacties. Vooral over het 'schuldig voelen dat je niet werkt maar het stiekem wel lekker vinden' dilemma misschien?
Ben benieuwd...
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:47
Ik denk dat ik ook negatieve reacties krij!
Ik ben sinds de oudste geboren is ook thuis!
Ik heb 4jaar heerlijk voor mijn kinderen gezorgd de oudste ging na school de jongste na peuterspeelzaal! Toen een paar uur in de week gymlessen gaan geven aan peuters en kleuters.
In het zelfde jaar 2 dagen in de week een oppaskind! Oja ook nog luizen moeder overblijfmoeder en leesmoeder! Die die drie taken is nu verleden tyd maar al weer opgevuld met ojee voor de oudere mensen hier in het dorp boodschappen doen of een praatje maken!En 2 dagen in de week 4 oppaskinderen die ik na school breng ophaal brood geef weer na school breng en dan weer op haal! Finacieel is het te doen en ik heb sociale contacten genoeg ik speel toneel en zit in 2 besturen. Er word veel gezegd van als je van je man zijn centen leeft is ouderwets! Zo zien wij het niet! Ik heb klapstoeltje ook klaar staan!
Ik ben sinds de oudste geboren is ook thuis!
Ik heb 4jaar heerlijk voor mijn kinderen gezorgd de oudste ging na school de jongste na peuterspeelzaal! Toen een paar uur in de week gymlessen gaan geven aan peuters en kleuters.
In het zelfde jaar 2 dagen in de week een oppaskind! Oja ook nog luizen moeder overblijfmoeder en leesmoeder! Die die drie taken is nu verleden tyd maar al weer opgevuld met ojee voor de oudere mensen hier in het dorp boodschappen doen of een praatje maken!En 2 dagen in de week 4 oppaskinderen die ik na school breng ophaal brood geef weer na school breng en dan weer op haal! Finacieel is het te doen en ik heb sociale contacten genoeg ik speel toneel en zit in 2 besturen. Er word veel gezegd van als je van je man zijn centen leeft is ouderwets! Zo zien wij het niet! Ik heb klapstoeltje ook klaar staan!
vrijdag 28 augustus 2009 om 18:23
vrijdag 28 augustus 2009 om 20:06
quote:Alies79 schreef op 28 augustus 2009 @ 17:02:
Ik zat inderdaad ook al op de hele 'Pas op dat je je onafhankelijkheid niet kwijt raakt'-beweging te wachten. Daar ben ik me wel van bewust hoor, en daar denk ik ook wel regelmatig aan. Vandaar dat ik straks toch ook wel weer wil ga werken.Alsje je er al bewust van bent hoeft het natuurlijk niet meer gezegd te worden. Als je vrijwillig kiest voor een afhankelijke positie is dat weer anders dan dat je niet door hebt dat je in een afhankelijke positie zit. Het gaat erom dat je weet wat de consequenties van je keuze kunnen zijn en dat meeneemt in je beslissing. En zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn als je een belangrijke keuze maakt in je leven.
Ik zat inderdaad ook al op de hele 'Pas op dat je je onafhankelijkheid niet kwijt raakt'-beweging te wachten. Daar ben ik me wel van bewust hoor, en daar denk ik ook wel regelmatig aan. Vandaar dat ik straks toch ook wel weer wil ga werken.Alsje je er al bewust van bent hoeft het natuurlijk niet meer gezegd te worden. Als je vrijwillig kiest voor een afhankelijke positie is dat weer anders dan dat je niet door hebt dat je in een afhankelijke positie zit. Het gaat erom dat je weet wat de consequenties van je keuze kunnen zijn en dat meeneemt in je beslissing. En zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn als je een belangrijke keuze maakt in je leven.
zaterdag 29 augustus 2009 om 15:43
Zonde om je schuldig te voelen, veel te calvinistisch, wees liever gewoon hedonistisch...
De factor tijd is toch heel belangrijk hierin? Dat je het nu ineens onverwacht wel lekker vindt, is toch heerlijk? En dat wil niet zeggen dat je het over een maand ineens toch tegen vindt vallen, en dan toch nog weer eerder en harder gaat solliciteren dan verwacht... Of andersom, dat het uiteindelijk een wat langere periode wordt dan je dacht... of dat het precies zo loopt als je je nu voorstelt :p
En misschien kun je een paar dingen van deze periode ook "meenemen" naar de tijden dat je weer aan het werk bent, dat je toch vaker een boek leest, of bewust kiest voor iets minder uren werken ofzo (want belang van financiële zelfstandigheid, maatschappelijke verplichtingen, etc, daar ben ik het helemaal mee eens)(maar ook zélfs dat moet iedereen uiteindelijk zelf weten: zolang 80% maar de verstandige keuze maakt redden we het wel in NL)(ik ben echt een poldermodel, arrrrghhhhhh)
De factor tijd is toch heel belangrijk hierin? Dat je het nu ineens onverwacht wel lekker vindt, is toch heerlijk? En dat wil niet zeggen dat je het over een maand ineens toch tegen vindt vallen, en dan toch nog weer eerder en harder gaat solliciteren dan verwacht... Of andersom, dat het uiteindelijk een wat langere periode wordt dan je dacht... of dat het precies zo loopt als je je nu voorstelt :p
En misschien kun je een paar dingen van deze periode ook "meenemen" naar de tijden dat je weer aan het werk bent, dat je toch vaker een boek leest, of bewust kiest voor iets minder uren werken ofzo (want belang van financiële zelfstandigheid, maatschappelijke verplichtingen, etc, daar ben ik het helemaal mee eens)(maar ook zélfs dat moet iedereen uiteindelijk zelf weten: zolang 80% maar de verstandige keuze maakt redden we het wel in NL)(ik ben echt een poldermodel, arrrrghhhhhh)
zondag 30 augustus 2009 om 21:07
Geniet lekker van je vrije tijd. Ook heb je het vast druk straks met het verzorgen van je kindje dat is niet toch anders dan een baan buitenshuis.
Het lijkt mij heerlijk om thuis te zijn, kan me niet voorstellen dat ik me ook maar een seconde zou vervelen.
Ik vind mijn werk een noodzakelijk kwaad, leuk is het niet en lichamelijk zwaar. Als ik vrij ben kom ik bijna niet van de bank af. Ik zou zoveel leuke dingen willen doen om mjin leven inhoud te geven waar ik nu niet aan toe kom.
Dus geen schuldgevoel hebben hoor. Als je weer moet werken komt dat vanzelf wel weer.
Het lijkt mij heerlijk om thuis te zijn, kan me niet voorstellen dat ik me ook maar een seconde zou vervelen.
Ik vind mijn werk een noodzakelijk kwaad, leuk is het niet en lichamelijk zwaar. Als ik vrij ben kom ik bijna niet van de bank af. Ik zou zoveel leuke dingen willen doen om mjin leven inhoud te geven waar ik nu niet aan toe kom.
Dus geen schuldgevoel hebben hoor. Als je weer moet werken komt dat vanzelf wel weer.
maandag 31 augustus 2009 om 05:16
Ik voel me ook niet schuldig. Vanwege verhuizing naar het buitenland werk ik nu ook even niet. Heb ook net een derde gekregen en de twee oudste moesten zich settle-n, dus ik had genoeg dingen te doen. Ik zie het als tijdelijk / sabbatical en geniet van de vrijheid. Buitenshuis en betaald werken: nu eventjes niet...
maandag 31 augustus 2009 om 07:22
Wat al gezegd is: als jullie er beiden geen problemen mee hebben en jullie kunnen het financieel redden: waarom niet?
Dat is de keuze die jullie gezamenlijk hebben en die je ook vooral naar eigen wens moet maken.
Wel wil ik je als tip meegeven om weer te beginnen met het opbouwen van een nieuw sociaal leven. Je bent toch verhuisd naar elders en dan valt niet alleen je werk weg, maar mogelijk ook een groot deel van je sociaal leven (want je woont er immers niet meer).
Dat is de keuze die jullie gezamenlijk hebben en die je ook vooral naar eigen wens moet maken.
Wel wil ik je als tip meegeven om weer te beginnen met het opbouwen van een nieuw sociaal leven. Je bent toch verhuisd naar elders en dan valt niet alleen je werk weg, maar mogelijk ook een groot deel van je sociaal leven (want je woont er immers niet meer).
maandag 31 augustus 2009 om 15:18
Is nog steeds zo in Nederland. Zorgt er iemand voor je kind dan is het werk. Laat je iemand je huis schoonmaken dan is het werk. Doe je het zelf,dan is het opeens geen werk meer.
Mijn zuster woont in Frankrijk,die krijg 1 jaar zwangerschapverlof. De kinderen gaan met 2.5 jaar naar school en zelf hoeft ze maar5 30 euro per maand voor haar 2 kinderen te betalen. Aan de ene kant schreeuwt Nederland moord en brand als vrouwen niet meer werken of part-time Maar de opvang is zo duur dat het bijna niet meer lonend is om te werken.
Waarom word een creche er niet gewoon bij betrokken bij een school. Mijn neeftjes en nichtjes gaan van 7 tot 7 naar school. Ze krijgen er eten en drinken. Van de premie's die binnenkomen een full time moeder werkt,kan de school worden betaald.
Of zorg eens dat mannen zwanger kunnen worden,dan zijn we van dat gezeik af. Lijkt me heerlijk om te horen van je baas. Ja ik ga met zwangerschapverlof. En zal minder moeten werken.
Want trudy mijn vrouw werkt full - time
Mijn zuster woont in Frankrijk,die krijg 1 jaar zwangerschapverlof. De kinderen gaan met 2.5 jaar naar school en zelf hoeft ze maar5 30 euro per maand voor haar 2 kinderen te betalen. Aan de ene kant schreeuwt Nederland moord en brand als vrouwen niet meer werken of part-time Maar de opvang is zo duur dat het bijna niet meer lonend is om te werken.
Waarom word een creche er niet gewoon bij betrokken bij een school. Mijn neeftjes en nichtjes gaan van 7 tot 7 naar school. Ze krijgen er eten en drinken. Van de premie's die binnenkomen een full time moeder werkt,kan de school worden betaald.
Of zorg eens dat mannen zwanger kunnen worden,dan zijn we van dat gezeik af. Lijkt me heerlijk om te horen van je baas. Ja ik ga met zwangerschapverlof. En zal minder moeten werken.
Want trudy mijn vrouw werkt full - time
dinsdag 1 september 2009 om 09:31
quote:izalinia schreef op 31 augustus 2009 @ 15:18:
Of zorg eens dat mannen zwanger kunnen worden,dan zijn we van dat gezeik af. Lijkt me heerlijk om te horen van je baas. Ja ik ga met zwangerschapverlof. En zal minder moeten werken.
Want trudy mijn vrouw werkt full - time
Geweldig! Jammer dat er bij ons alleen maar vrouwen werken...
@ jetnes en lammy: ben het helemaal met jullie eens! Ik heb sinds 5 maanden een kleine meid (die gelukkig heel goed slaapt 's nachts! en ja, 's ochtends ook door de wekker van papa heen slaapt!) en ik zou de hele dag lekker met haar aanteuten en alles op het gemakje doen! Dat was ook het eerste dat ik miste toen mijn zwangerschapsverlof voorbij was! Ik zou daar, zonder schuldgevoel, uitgebreid van gaan genieten! IK heb voor mijn zwangerschap geroepen dat ik noooooooit thuis wilde blijven, maar daar ben ik aan het eide van mijn verlof echt op terug gekomen. Ik werkt gelukkig part-time, dus ik heb het gevoel soms nog een beetje....
Ik ben jaloers op al die meiden die lekker (een tijdje) thuis zijn met de kleine (of gewoon zo, kon daar eerst ook al wel van genieten hahaha!)!
Of zorg eens dat mannen zwanger kunnen worden,dan zijn we van dat gezeik af. Lijkt me heerlijk om te horen van je baas. Ja ik ga met zwangerschapverlof. En zal minder moeten werken.
Want trudy mijn vrouw werkt full - time
Geweldig! Jammer dat er bij ons alleen maar vrouwen werken...
@ jetnes en lammy: ben het helemaal met jullie eens! Ik heb sinds 5 maanden een kleine meid (die gelukkig heel goed slaapt 's nachts! en ja, 's ochtends ook door de wekker van papa heen slaapt!) en ik zou de hele dag lekker met haar aanteuten en alles op het gemakje doen! Dat was ook het eerste dat ik miste toen mijn zwangerschapsverlof voorbij was! Ik zou daar, zonder schuldgevoel, uitgebreid van gaan genieten! IK heb voor mijn zwangerschap geroepen dat ik noooooooit thuis wilde blijven, maar daar ben ik aan het eide van mijn verlof echt op terug gekomen. Ik werkt gelukkig part-time, dus ik heb het gevoel soms nog een beetje....
Ik ben jaloers op al die meiden die lekker (een tijdje) thuis zijn met de kleine (of gewoon zo, kon daar eerst ook al wel van genieten hahaha!)!
