Werk & Studie
alle pijlers
Geen werk...en ik vind het wel lekker...
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:00
Hallo,
Een kleine twee maanden geleden zijn mijn man en ik van de ene kant van het land naar de andere verhuisd. Hij kreeg een aanbod voor een baan dat precies bij hem paste, en na lang wikken en wegen besloten we om het te doen. Als gevolg daarvan (afstand is echt te groot) moest ik mijn baan opzeggen. Een nieuwe baan vinden zou lastig worden. Niet alleen werk ik in een sector waar op het moment erg weinig vacatures zijn, maar ik ben ook zwanger van ons eerste kindje. Tijdens de verhuizing was ik ongeveer vier maanden zwanger en nu dus bijna zes. Voor we verhuisden heb ik wel fanatiek gesolliciteerd op de paar advertenties die voorbij kwamen, maar helaas niks gevonden. Sinds we hier wonen heb ik het nog een paar keer geprobeerd, maar helaas weer zonder resultaat.
En nu...nu zit ik dus thuis. En eigenlijk vind ik het wel lekker. Voor we verhuisden maakte ik me er heel erg druk om en dacht ik dat ik me gigantisch zou gaan vervelen. En dat valt dus heel erg mee. Ik vermaak me prima. Ik heb eindelijk de tijd om al die boeken te lezen, ons huis is eindelijk een keer opgeruimd, ik kan 's ochtends gaan zwemmen als het lekker rustig is enz enz.
Het is eigenlijk de eerste keer dat ik echt veel tijd voor mezelf heb. Ik heb namelijk altijd wel gewerkt, vanaf mijn vijftiende altijd bijbaantjes gehad en veel in vakanties gewerkt, direct full-time aan het werk na de universiteit. Deze situatie is echt helemaal nieuw voor mij. Nu heb ik nog steeds wel het gevoel dat ik mijn tijd 'nuttig' moet besteden en voel ik me schuldig dat ik niet werk of geen opleiding volg, maar aan de andere kant is dit even mijn tijd. Ik weet dat het tijdelijk is en dat als ons kindje straks een paar maanden ben, ik weer ga solliciteren. Ook ben ik me er heel erg van bewust dat we nu een luxe positie hebben, waarin wij het (tijdelijk) van een salaris kunnen redden.
Wat ik hier nu mee wil? Weet ik eigenlijk niet. Ik was gewoon benieuwd naar jullie reacties. Vooral over het 'schuldig voelen dat je niet werkt maar het stiekem wel lekker vinden' dilemma misschien?
Ben benieuwd...
Een kleine twee maanden geleden zijn mijn man en ik van de ene kant van het land naar de andere verhuisd. Hij kreeg een aanbod voor een baan dat precies bij hem paste, en na lang wikken en wegen besloten we om het te doen. Als gevolg daarvan (afstand is echt te groot) moest ik mijn baan opzeggen. Een nieuwe baan vinden zou lastig worden. Niet alleen werk ik in een sector waar op het moment erg weinig vacatures zijn, maar ik ben ook zwanger van ons eerste kindje. Tijdens de verhuizing was ik ongeveer vier maanden zwanger en nu dus bijna zes. Voor we verhuisden heb ik wel fanatiek gesolliciteerd op de paar advertenties die voorbij kwamen, maar helaas niks gevonden. Sinds we hier wonen heb ik het nog een paar keer geprobeerd, maar helaas weer zonder resultaat.
En nu...nu zit ik dus thuis. En eigenlijk vind ik het wel lekker. Voor we verhuisden maakte ik me er heel erg druk om en dacht ik dat ik me gigantisch zou gaan vervelen. En dat valt dus heel erg mee. Ik vermaak me prima. Ik heb eindelijk de tijd om al die boeken te lezen, ons huis is eindelijk een keer opgeruimd, ik kan 's ochtends gaan zwemmen als het lekker rustig is enz enz.
Het is eigenlijk de eerste keer dat ik echt veel tijd voor mezelf heb. Ik heb namelijk altijd wel gewerkt, vanaf mijn vijftiende altijd bijbaantjes gehad en veel in vakanties gewerkt, direct full-time aan het werk na de universiteit. Deze situatie is echt helemaal nieuw voor mij. Nu heb ik nog steeds wel het gevoel dat ik mijn tijd 'nuttig' moet besteden en voel ik me schuldig dat ik niet werk of geen opleiding volg, maar aan de andere kant is dit even mijn tijd. Ik weet dat het tijdelijk is en dat als ons kindje straks een paar maanden ben, ik weer ga solliciteren. Ook ben ik me er heel erg van bewust dat we nu een luxe positie hebben, waarin wij het (tijdelijk) van een salaris kunnen redden.
Wat ik hier nu mee wil? Weet ik eigenlijk niet. Ik was gewoon benieuwd naar jullie reacties. Vooral over het 'schuldig voelen dat je niet werkt maar het stiekem wel lekker vinden' dilemma misschien?
Ben benieuwd...
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:04
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:07
Alies, ik zit met precies hetzelfde. Nou ja, ermee zitten is niet het goede woord, ik vind het helemaal niet erg.
Wij zijn 7 jaar geleden verhuisd naar Zwitserland omdat mijn man een baan aangeboden kreeg in Geneve. Ik heb mijn baan opgezegd en ik was van plan om een jaar of 2 lekker thuis te blijven. Dat is nu 7 jaar geworden. We hebben gemerkt dat ons leven wel relaxed is zo, geen stress meer. Man hoeft niets meer te doen thuis, ik heb de tijd om alles bij te houden en lekker te koken. Daar komt nog bij dat we 2 honden hebben genomen in de tussentijd, dus ik verveel me ook niet.
Maar soms, heel soms, voel ik me wel schuldig. Ik denk dat dat altijd zo zal blijven, ook al hebben we hier samen voor gekozen.
Geniet er gewoon lekker van zolang het financieel kan.
Wij zijn 7 jaar geleden verhuisd naar Zwitserland omdat mijn man een baan aangeboden kreeg in Geneve. Ik heb mijn baan opgezegd en ik was van plan om een jaar of 2 lekker thuis te blijven. Dat is nu 7 jaar geworden. We hebben gemerkt dat ons leven wel relaxed is zo, geen stress meer. Man hoeft niets meer te doen thuis, ik heb de tijd om alles bij te houden en lekker te koken. Daar komt nog bij dat we 2 honden hebben genomen in de tussentijd, dus ik verveel me ook niet.
Maar soms, heel soms, voel ik me wel schuldig. Ik denk dat dat altijd zo zal blijven, ook al hebben we hier samen voor gekozen.
Geniet er gewoon lekker van zolang het financieel kan.
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:08
Soms moet je even een periode hebben om tot jezelf te komen. Je zit nu tussen twee banen in én er komt een kleintje aan. Je weet ook dat je over een week of 8 anders met zwangerschapsverlof zou gaan.
Ik zou het inderdaad nu even rustig aan doen en gaan genieten op de komst van het kindje. Wel zou ik al een beetje verdiepen in de bedrijven in de omgeving waar ik zou willen werken en mijn CV up-to date hebben. Dan kun je over een half jaartje zo weer aan de slag als het meezit!
Ik las laatst ook eens iets dat je een bepaald soort uitkering kunt aanvragen als je ivm het werk van je partner meeverhuisd?
Ik zou het inderdaad nu even rustig aan doen en gaan genieten op de komst van het kindje. Wel zou ik al een beetje verdiepen in de bedrijven in de omgeving waar ik zou willen werken en mijn CV up-to date hebben. Dan kun je over een half jaartje zo weer aan de slag als het meezit!
Ik las laatst ook eens iets dat je een bepaald soort uitkering kunt aanvragen als je ivm het werk van je partner meeverhuisd?
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:10
*Wacht rustig tot de eerste postings komen waarin TO verteld wordt dat ze zich afhankelijk opstelt van haar partner en of ze wel gedacht heeft aan haar pensioen en dat de bijstand op de loer ligt als ze uit elkaar gaan enz. enz. enz. enz. *
banba wijzigde dit bericht op 28-08-2009 16:11
Reden: domme spelfout
Reden: domme spelfout
% gewijzigd
The time is now
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:12
quote:Banba schreef op 28 augustus 2009 @ 16:10:
*Wacht rustig tot de eerste postings komen waarin TO verteld wordt dat ze zich afhankelijk opstelt van haar partner en of ze wel gedacht heeft aan haar pensioen en dat de bijstand op de loer ligt als ze uit elkaar gaan enz. enz. enz. enz. *
Ik wacht met je mee.
*Wacht rustig tot de eerste postings komen waarin TO verteld wordt dat ze zich afhankelijk opstelt van haar partner en of ze wel gedacht heeft aan haar pensioen en dat de bijstand op de loer ligt als ze uit elkaar gaan enz. enz. enz. enz. *
Ik wacht met je mee.
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:13
quote:xxxfamke schreef op 28 augustus 2009 @ 16:08:
Ik las laatst ook eens iets dat je een bepaald soort uitkering kunt aanvragen als je ivm het werk van je partner meeverhuisd?Niet als je niet solliciteert. En terecht.
TO, als jij op eigen kosten thuis zit, je partner het ook prima vindt dat jij je even richt op huis en zorg, dan lijkt het me geen enkel punt om je schuldig over te moeten voelen. Geniet van je ruimte zou ik zeggen!
Ik las laatst ook eens iets dat je een bepaald soort uitkering kunt aanvragen als je ivm het werk van je partner meeverhuisd?Niet als je niet solliciteert. En terecht.
TO, als jij op eigen kosten thuis zit, je partner het ook prima vindt dat jij je even richt op huis en zorg, dan lijkt het me geen enkel punt om je schuldig over te moeten voelen. Geniet van je ruimte zou ik zeggen!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:15
quote:lapin schreef op 28 augustus 2009 @ 16:12:
[...]
Ik wacht met je mee.
Polletje beginnen over hoe lang het duurt?
Ik zit nu thuis vanwege bevallingsverlof maar ik sta echt te popelen om weer te gaan werken (twee dagen straks). Ik verveel me juist bij tijd en wijlen te pletter thuis! Maar ik ben blij voor je dat jij het niet hebt, en er wel volop van kan genieten.
[...]
Ik wacht met je mee.
Polletje beginnen over hoe lang het duurt?
Ik zit nu thuis vanwege bevallingsverlof maar ik sta echt te popelen om weer te gaan werken (twee dagen straks). Ik verveel me juist bij tijd en wijlen te pletter thuis! Maar ik ben blij voor je dat jij het niet hebt, en er wel volop van kan genieten.
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:18
Ik zit nu bijna 2 maanden thuis en hoewel ik op zich wel geniet van alle tijd voor mezelf en het huishouden verveel ik me toch ook nog wel regelmatig. Daarom ben ik blij dat ik eind september aan het werk kan. Dat wordt fulltime dus het zal wel even wennen zijn. Maar ik heb het denk ik liever druk dan rustig.
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:21
Wat doe je dan hele dagen? Ik ben nu 6 weken met zwangerschapsverlof en verveel me dood... Kijk als die kleine er binnenkort is dan vermaak ik me vast wel maar nu moet ik echt zoeken naar dingen. Fluister soms zelfs af en toe dat ik best een paar uurtjes wil werken als dat zou mogen.
Verschillende mensen, verschillende persoonlijkheden natuurlijk maar maandenlang thuiszitten... Brrr. Zou dan wel iets van vrijwilligerswerk willen gaan doen.
Verschillende mensen, verschillende persoonlijkheden natuurlijk maar maandenlang thuiszitten... Brrr. Zou dan wel iets van vrijwilligerswerk willen gaan doen.
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:24
quote:Aruba schreef op 28 augustus 2009 @ 16:21:
Wat doe je dan hele dagen? Ik ben nu 6 weken met zwangerschapsverlof en verveel me dood... Kijk als die kleine er binnenkort is dan vermaaak ik me vast wel maar nu moet ik echt zoeken naar dingen. Fluister soms zelfs af en toe dat ik best een paar uurtjes wil werken als dat zou mogen.
Verschillende mensen, verschillende persoonlijkheden natuurlijk maar maandenlang thuiszitten... Brrr. Zou dan wel iets van vrijwilligerswerk willen gaan doen.
Oh Aruba, probeer ervan te genieten! Lees goeie boeken, ga in bad, blijf lekker een dag op de bank voor de tv liggen, ga shoppen en vooral; slaap, slaap, slaap.
Kortom, geniet nog even volop van al die dingen waar je straks niet meer aan toekomt (ook niet zonder betaalde baan)
Wat doe je dan hele dagen? Ik ben nu 6 weken met zwangerschapsverlof en verveel me dood... Kijk als die kleine er binnenkort is dan vermaaak ik me vast wel maar nu moet ik echt zoeken naar dingen. Fluister soms zelfs af en toe dat ik best een paar uurtjes wil werken als dat zou mogen.
Verschillende mensen, verschillende persoonlijkheden natuurlijk maar maandenlang thuiszitten... Brrr. Zou dan wel iets van vrijwilligerswerk willen gaan doen.
Oh Aruba, probeer ervan te genieten! Lees goeie boeken, ga in bad, blijf lekker een dag op de bank voor de tv liggen, ga shoppen en vooral; slaap, slaap, slaap.
Kortom, geniet nog even volop van al die dingen waar je straks niet meer aan toekomt (ook niet zonder betaalde baan)
The time is now
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:27
quote:Ring1981 schreef op 28 augustus 2009 @ 16:15:
[...]
Polletje beginnen over hoe lang het duurt?
Ik zit nu thuis vanwege bevallingsverlof maar ik sta echt te popelen om weer te gaan werken (twee dagen straks). Ik verveel me juist bij tijd en wijlen te pletter thuis! Maar ik ben blij voor je dat jij het niet hebt, en er wel volop van kan genieten.
Nou Ring, niet zo lang dus,
Meid, geniet ervan, maar zorg inderdaad ervoor dat je straks een baan zoekt. Ik ben 13 jaar geleden ook gestopt met werken/opleiding, omdat ik zwanger was. Vond het heerlijk om thuis te zitten, lekker keuvelen met mijn zoon. Nu zijn we dus 13 jaar verder (en drie kids in totaal), heb ik geen opleiding of werk en we gaan dus uit elkaar. (ik studeer wel hoor, ben nu tweede jaars student )
Hiermee wil ik niet zeggen dat het bij jullie ook zo zou gaan, maar ik voed mijn dochters wel op dat ze financieel onafhankelijk moeten blijven. Want straks moet ik zorgen voor een inkomen, want ik wil niet in de bijstand!
[...]
Polletje beginnen over hoe lang het duurt?
Ik zit nu thuis vanwege bevallingsverlof maar ik sta echt te popelen om weer te gaan werken (twee dagen straks). Ik verveel me juist bij tijd en wijlen te pletter thuis! Maar ik ben blij voor je dat jij het niet hebt, en er wel volop van kan genieten.
Nou Ring, niet zo lang dus,
Meid, geniet ervan, maar zorg inderdaad ervoor dat je straks een baan zoekt. Ik ben 13 jaar geleden ook gestopt met werken/opleiding, omdat ik zwanger was. Vond het heerlijk om thuis te zitten, lekker keuvelen met mijn zoon. Nu zijn we dus 13 jaar verder (en drie kids in totaal), heb ik geen opleiding of werk en we gaan dus uit elkaar. (ik studeer wel hoor, ben nu tweede jaars student )
Hiermee wil ik niet zeggen dat het bij jullie ook zo zou gaan, maar ik voed mijn dochters wel op dat ze financieel onafhankelijk moeten blijven. Want straks moet ik zorgen voor een inkomen, want ik wil niet in de bijstand!
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:27
Ik heb hetzelfde, ik zit thuis (wel met WW en solliciteer dus ook netjes en gemotiveerd) maar ben ook 6 maanden zwanger. Ik ga er mede daardoor nu maar vanuit dat ik voor de komst van Timini echt niet meer aan het werk kom.
Heb me er in het begin zorgen over gemaakt maar nu echt niet meer. We redden het financieel, ik doe niemand tekort met mijn WW-uitkering en ik vind het stiekem wel lekker... Ik forum me rot, doe huishouden, maak babykamer samen met TD-man en lees van alles en nog wat.
Ik snap dat je je schuldig voelt, maar zo lang je niet daadwerkelijk iemand te kort doet, het allemaal zo kan en het meer een algemeen gevoel is van 'het hoort niet zo' zou ik me geen zorgen maken.
Ik wacht rustig ook op de 'afhankelijk van je partner'-reacties.
Heb me er in het begin zorgen over gemaakt maar nu echt niet meer. We redden het financieel, ik doe niemand tekort met mijn WW-uitkering en ik vind het stiekem wel lekker... Ik forum me rot, doe huishouden, maak babykamer samen met TD-man en lees van alles en nog wat.
Ik snap dat je je schuldig voelt, maar zo lang je niet daadwerkelijk iemand te kort doet, het allemaal zo kan en het meer een algemeen gevoel is van 'het hoort niet zo' zou ik me geen zorgen maken.
Ik wacht rustig ook op de 'afhankelijk van je partner'-reacties.
vrijdag 28 augustus 2009 om 16:53
Ik denk er vaak aan om weer eens een tijdje niet te hoeven werken. Heerlijk lijkt me dat. 'smorgens wakker worden met het gevoel van: zo, wat zal ik vandaag eens gaan doen? In plaats van: snel aankleden, snel eten, snel tandenpoetsen en wegwezen.
Alles lekker op je gemakkie doen.......droom...droom.
Helaas zit in niet in een situatie dat ik dat kan doen. Er moet gewerkt worden. Misschien dat een dagje minder al heerlijk zou zijn.
Alles lekker op je gemakkie doen.......droom...droom.
Helaas zit in niet in een situatie dat ik dat kan doen. Er moet gewerkt worden. Misschien dat een dagje minder al heerlijk zou zijn.
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:02
Dank je wel voor al jullie reacties! En zo snel al! Ik zat inderdaad ook al op de hele 'Pas op dat je je onafhankelijkheid niet kwijt raakt'-beweging te wachten. Daar ben ik me wel van bewust hoor, en daar denk ik ook wel regelmatig aan. Vandaar dat ik straks toch ook wel weer wil ga werken. In mijn ogen is het echt een tijdelijke stop van ongeveer een jaar (hoop ik), waarvan de eerste paar maanden lekker heel veel tijd voor mezelf heb. Tegen die tijd is ons kindje straks een half jaar en dan kan het wel weer.
Fijn om te horen dat er meer vrouwen zijn die zich hier absoluut niet schuldig over voelen. Op de een of andere manier hou ik toch dat stemmetje in mijn achterhoofd. En inderdaad, het zou nu echt nog maar twee maanden tot zwangerschapsverlof zijn, stel dat ik nu nog een baan zou vinden. En dat lijkt me ook niks, kan je weer weg voor een paar maanden tegen de tijd dat je net ingewerkt bent. Lijkt me ook niet fijn voor een werkgever, maar dat terzijde.
Wat ik de hele dag doe..ja zoals ik al zei, eindelijk al die boeken in mijn kast lezen die ik de afgelopen paar jaar wel gekocht heb maar nooit aan toe ben gekomen, lekker hele wandelingen maken, zwemmen, beetje huishouden, heel veel bakken (niet echt goed voor de lijn...maar wel leuk) - gewoon aanrommelen. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat ik wel vrijwilligerswerk doe waar ik misschien gemiddeld een dag per week mee bezig ben (voor een deel thuis dus kan het spreiden). Zoals ik al eerder zei, ik had ook verwacht dat ik me gigantisch zou vervelen en me opgesloten zou voelen, maar dus helemaal niet. En dat verbaast me.
Swinta heel veel succes en ik hoop dat je snel wat vindt. Goed dat je met een opleiding bezig bent.
Fijn om te horen dat er meer vrouwen zijn die zich hier absoluut niet schuldig over voelen. Op de een of andere manier hou ik toch dat stemmetje in mijn achterhoofd. En inderdaad, het zou nu echt nog maar twee maanden tot zwangerschapsverlof zijn, stel dat ik nu nog een baan zou vinden. En dat lijkt me ook niks, kan je weer weg voor een paar maanden tegen de tijd dat je net ingewerkt bent. Lijkt me ook niet fijn voor een werkgever, maar dat terzijde.
Wat ik de hele dag doe..ja zoals ik al zei, eindelijk al die boeken in mijn kast lezen die ik de afgelopen paar jaar wel gekocht heb maar nooit aan toe ben gekomen, lekker hele wandelingen maken, zwemmen, beetje huishouden, heel veel bakken (niet echt goed voor de lijn...maar wel leuk) - gewoon aanrommelen. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat ik wel vrijwilligerswerk doe waar ik misschien gemiddeld een dag per week mee bezig ben (voor een deel thuis dus kan het spreiden). Zoals ik al eerder zei, ik had ook verwacht dat ik me gigantisch zou vervelen en me opgesloten zou voelen, maar dus helemaal niet. En dat verbaast me.
Swinta heel veel succes en ik hoop dat je snel wat vindt. Goed dat je met een opleiding bezig bent.
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:04
quote:jetnes schreef op 28 augustus 2009 @ 16:53:
Ik denk er vaak aan om weer eens een tijdje niet te hoeven werken. Heerlijk lijkt me dat. 'smorgens wakker worden met het gevoel van: zo, wat zal ik vandaag eens gaan doen? In plaats van: snel aankleden, snel eten, snel tandenpoetsen en wegwezen.
Alles lekker op je gemakkie doen.......droom...droom.
Helaas zit in niet in een situatie dat ik dat kan doen. Er moet gewerkt worden. Misschien dat een dagje minder al heerlijk zou zijn.
Om je uit de droom te helpen, picture this:
's Avonds ga je op tijd naar bed, omdat je jongste regelmatig wakkere uren heeft snachts. Dat betekent dat je soms van 12 uur tot 02.30 met haar in de kamer zit, waarin zij vrolijk babbelt en speelt. Nadat ze eindelijk moegespeeld in haar bed ligt, kun jij ook weer slapen.
Totdat een uur later de oudste huilt omdat ie in zijn bed heeft geplast. Oke, bed + kind verschonen en 15 minuten later lig je weer.
's Morgens kun je, als je geluk hebt, blijven liggen tot om 7 uur de wekker van man gaat. Man maakt zoveel herrie dat de kinderen wakker worden. De dag begint!
Poepluier verschonen, oudste op wc zetten, kleertjes aan, oh nog een poepluier (had je dat er nou net niet ff bij in kunnen poepen? ) weer kleertjes aan, naar beneden en ontbijten.
Zo, wat zal ik morgen eens gaan doen?
Ik denk er vaak aan om weer eens een tijdje niet te hoeven werken. Heerlijk lijkt me dat. 'smorgens wakker worden met het gevoel van: zo, wat zal ik vandaag eens gaan doen? In plaats van: snel aankleden, snel eten, snel tandenpoetsen en wegwezen.
Alles lekker op je gemakkie doen.......droom...droom.
Helaas zit in niet in een situatie dat ik dat kan doen. Er moet gewerkt worden. Misschien dat een dagje minder al heerlijk zou zijn.
Om je uit de droom te helpen, picture this:
's Avonds ga je op tijd naar bed, omdat je jongste regelmatig wakkere uren heeft snachts. Dat betekent dat je soms van 12 uur tot 02.30 met haar in de kamer zit, waarin zij vrolijk babbelt en speelt. Nadat ze eindelijk moegespeeld in haar bed ligt, kun jij ook weer slapen.
Totdat een uur later de oudste huilt omdat ie in zijn bed heeft geplast. Oke, bed + kind verschonen en 15 minuten later lig je weer.
's Morgens kun je, als je geluk hebt, blijven liggen tot om 7 uur de wekker van man gaat. Man maakt zoveel herrie dat de kinderen wakker worden. De dag begint!
Poepluier verschonen, oudste op wc zetten, kleertjes aan, oh nog een poepluier (had je dat er nou net niet ff bij in kunnen poepen? ) weer kleertjes aan, naar beneden en ontbijten.
Zo, wat zal ik morgen eens gaan doen?
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:06
Nammma - ja ik weet dat ik nu een beetje hetzelfde blijf zeggen, maar daar verbaas ik me dus zo over. Dat het me zo goed bevalt. Van te voren dacht ik dus ook dat het helemaal niks voor me zou zijn. Toen ik nog werkte verveelde ik me bij wijze van spreken al als ik een keer een vrije dag had in mijn eentje zonder dat ik iets had afgesproken of moest doen. Net alsof mijn ritme een stuk naar beneden is gegaan ofzo. Ik ben nu trouwens wel veel relaxter (spel je dat zo?) en heb veel meer een houding van als het vandaag niet gebeurt dan morgen maar. Misschien dat dat er ook iets mee te maken heeft?
vrijdag 28 augustus 2009 om 17:09
Ik wilde precies hetzelfde zeggen Sarah Scott !!
Hier een baby en 2 schoolgaande kinderen, dus tussen alle hapjes en slaapjes en poepluiers door, ook steeds heen en weer naar school fietsen, en ook naar clubjes, speelafspraken, enz enz
Hier een baby en 2 schoolgaande kinderen, dus tussen alle hapjes en slaapjes en poepluiers door, ook steeds heen en weer naar school fietsen, en ook naar clubjes, speelafspraken, enz enz
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
