Het grote omschool/we gaan iets anders doen topic

Hoi dames,

Ik zag veel van deze onderwerpen voorbij komen; mensen die twijfelen of ze een carrière switch willen/kunnen/durven maken. Ik ben er zelf ook zo een. Nou ja, ik wil, ik kan en ik durf, maar het is toch spannend. Dus misschien leuk om hier ervaringen te delen.

Mijn verhaal; ik werk al sinds mijn 25ste als ZZP-er in IT omgevingen. Nog nooit zonder opdracht gezeten, het verdient goed maar om nou te zeggen 'joh wat word ik hier gelukkig van'. Het is natuurlijk allemaal nogal oppervlakkig. Dit is mijn laatste opdracht (die nog een keer verlengd gaat worden met een nieuwe opdracht bij mijn huidige opdrachtgever tot 1 juli 2026) maar dan ga ik dus starten in een compleet ander beroep. Ookal ben ik 52

Ik word zelfstandig ondernemer in de uitvaartzorg. Ik wil meer voldoening, meer zingeving en me ook vooral gaan specialiseren in overlijdens waarvan men weet dat die eraan komen om zo samen met die persoon een uitvaart geheel naar wens en zo persoonlijk mogelijk te maken. Daarnaast wil ik tov anderen een extra dienst aanbieden. De hele rompslomp na de uitvaart. Belastingzaken moeten geregeld worden, financieen moeten uitgezocht worden (beiden zaken waar ik nu voornamelijk mee werk), en alles wat er daarnaast nog bij komt kijken als mensen al in diepe rouw zijn.

Goed, per 1 juli ga ik dus starten. Ik heb bewust gekozen voor een klassikale opleiding en met daarbij ook stage lopen bij meerdere uitvaarten omdat ik daar het meeste van leerde ipv een online cursus. Dus van 'lijkverzorging en opmaak' tot en met de uitvaart. Alles meegelopen en ik ben alleen maar overtuigder en enthousiaster geworden. Een naam moet ik nog verzinnen, maar ik denk dat ik dat gewoon lekker simpel hou met mijn Naam en dan 'uitvaartverzorging' erachter.


Dus wie vind het leuk om mee te kletsen over carrière switchen ongeacht wat je deed en wat je gaat of zou willen doen?

Noerie schreef: ↑

20-11-2025 22:00

Wat leuk BuzzieBee; ik heb 5 jaar geleden het roer omgegooid en ben voor mezelf begonnen als uitvaartbegeleider. Veel succes!

Noerie wat leuk! Vertel vertel vertel!!! Wat vind jij de leuke en minder leuke kanten van het werk. Wat zijn de grootste valkuilen voor veel mensen? Het liefst hoor ik je helemaal uit!

Oh en daarnaast wil ik dus nog een training doen 'rouwverwerking bij kinderen' om die kinderen ook zo mooi mogelijk mee te nemen in het rouwproces.

Noerie schreef: ↑

20-11-2025 22:00

Wat leuk BuzzieBee; ik heb 5 jaar geleden het roer omgegooid en ben voor mezelf begonnen als uitvaartbegeleider. Veel succes!

Een van de vragen die ik bijvoorbeeld heb. Kijk, als ik in mijn huidige werk een dagje niet kan (ziek ofzo) jammer maar helaas. Pakken we het daarna weer op. Met een uitvaart kan dat natuurlijk niet. Ze gaan moeilijk de uitvaart even een paar dagen uitstellen tot ik ontgriept ben. Ik moet iets van een samenwerking zien te vinden als achtervang van elkaar. In geval van nood. Hoe heb jij dat geregeld?

Tijdens de opleiding werd ook best diep ingegaan op je eigen visie van de dood en of je eigen uitvaart. Daarin was ik dan weer uniek. Niet op het gebied van de dood hoor. De dood hoort bij het leven. Je ontkomt er niet aan.

Maar we moesten onze eigen ideale uitvaart omschrijven. Ik was de enige die zo klaar was omdat ikzelf dus een technische uitvaart wil. De rest was bezig met muziek uitzoeken e.d. Ik wil dat voor mezelf allemaal niet. Ik wil gewoon, hun, Dood? Jep, Dood. Ophalen, cremeren en strooi me maar ergens over een strooiveldje uit. Omdat dat bij MIJ past. En bij iedereen past een heel persoonlijke uitvaart. Naar eigen wens en emotie. En tegenwoordig is alles mogelijk. Oke, niet zo snel bij de grote commerciele jongens. Dat is lopende band werk. Maar juist de zelfstandig uitvaart ondernemers kunnen die persoonlijke touch wel geven. Ik heb het boek van uitvaartondernemer Iede Hoorn gelezen. Echt zo mooi. Geen rouwstoet. Nee, de kist op een boot door de grachten van amsterdam met de nabestaanden erbij naar het uitvaartcentrum.

Je kunt zelfs een hologram van jezelf laten opnemen en zelf nog even een 'speech'' komen geven op je uitvaart. Kijk, lijkt mij niks en ik zou me doodschrikken. Staat je overleden pa daar ineens op het podium... Maar het kan. Of een jongetje die gek was op brandweerauto's. Die is door een kolonne brandweerauto's begeleid waarna de brandweermannen een boog maakten waar de mensen met zijn kist doorheen liepen. Prachtig. Maar dat gaat je niet lukken met die commerciele jongens want kost te veel regel tijd. En ook zijn kist was gemaakt door een meubelmaker in de vorm van een brandweer auto (dat kon in dit geval want men wist dat hij zou komen te overlijden dus was die tijd er ook). Hij heeft zelf nog zijn 'handtekening' erop gezet.

BuzzieBee schreef: ↑

21-11-2025 08:40

Tijdens de opleiding werd ook best diep ingegaan op je eigen visie van de dood en of je eigen uitvaart. Daarin was ik dan weer uniek. Niet op het gebied van de dood hoor. De dood hoort bij het leven. Je ontkomt er niet aan.

Maar we moesten onze eigen ideale uitvaart omschrijven. Ik was de enige die zo klaar was omdat ikzelf dus een technische uitvaart wil. De rest was bezig met muziek uitzoeken e.d. Ik wil dat voor mezelf allemaal niet. Ik wil gewoon, huh, Dood? Jep, Dood. Ophalen, cremeren en strooi me maar ergens over een strooiveldje uit. Omdat dat bij MIJ past. En bij iedereen past een heel persoonlijke uitvaart. Naar eigen wens en emotie. En tegenwoordig is alles mogelijk. Oke, niet zo snel bij de grote commerciele jongens. Dat is lopende band werk. Maar juist de zelfstandig uitvaart ondernemers kunnen die persoonlijke touch wel geven. Ik heb het boek van uitvaartondernemer Iede Hoorn gelezen. Echt zo mooi. Geen rouwstoet. Nee, de kist op een boot door de grachten van amsterdam met de nabestaanden erbij naar het uitvaartcentrum.

Je kunt zelfs een hologram van jezelf laten opnemen en zelf nog even een 'speech'' komen geven op je uitvaart. Kijk, lijkt mij niks en ik zou me doodschrikken. Staat je overleden pa daar ineens op het podium... Maar het kan. Of een jongetje die gek was op brandweerauto's. Die is door een kolonne brandweerauto's begeleid waarna de brandweermannen een boog maakten waar de mensen met zijn kist doorheen liepen. Prachtig. Maar dat gaat je niet lukken met die commerciele jongens want kost te veel regel tijd. En ook zijn kist was gemaakt door een meubelmaker in de vorm van een brandweer auto (dat kon in dit geval want men wist dat hij zou komen te overlijden dus was die tijd er ook). Hij heeft zelf nog zijn 'handtekening' erop gezet.

jorchugh_jor schreef: ↑

21-11-2025 08:44

Daar zou ik niet te hard van uitgaan. Iedereen is anders. Deze zomer is mijn goede vriendin overleden. Zij was ziek maar was tot vlak voor het einde volledig ingesteld op beter worden. Dat botste met de artsen, die sommige behandelingen en onderzoeken niet meer wilden doen omdat ze terminaal was. Zij vond dat heel vervelend, dat er zo van uitgegaan werd dat ze zich al helemaal verzoend had met het einde. Ze zei: “daar ben ik nog niet.”

Datzelfde heb ik gezien bij een vriend van mij, die klampte zich tot op het laatste moment aan het leven vast, ook toen zijn lichaam al helemaal op was.

Waarmee ik maar zeggen wil: niet iedereen is hetzelfde. Bovendien heb je niet alleen te maken met de overledene, maar ook met diens familie en vrienden

Dat weet ik hoor. Een vriendin van mij was meteen na de diagnose al uitbehandeld en had daar vrede mee. Maar een kennis bleef ook vasthouden. En dat mag. Iedereen gaat natuurlijk anders mijn zijn of haar eigen aanstaande overlijden om. Hoe klein sommige dingen ook zijn, maar mensen blijven geluk halen uit die hele kleine dingen en willen dat niet kwijt. Wie wil dat nu wel. Dat maakt een overlijden zo persoonlijk vind ik. En dus moet die uitvaart ook zo persoonlijk mogelijk zijn. De tijd dat iedereen in een aula afscheid neemt met koffie en cake en een bitterbal met een borrel is wel geweest.